Sandra Feist, verkozene in het parlement van Minnesota voor de Liberale partij, is advocate met als specialiteit “immigratie” en “burgerrechten”. In dit laatste verband houdt ze zich ook bezig met de bevoorrading van menstruatieproducten in scholen… in àlle toiletten… immers “niet alle studenten die menstrueren zijn van het vrouwelijk geslacht”.
Wikipedia loopt hopeloos achter…
We ontvingen onderstaande mededeling:
Steun het verdedigingsfonds vrije meningsuiting!
Vorig jaar wou de IJzerwake een muziekfestival ‘Frontnacht’ organiseren. Verschillende overheden adviseerden positief maar op bevel van socialist Conner Rousseau werd de toelating op het laatste moment ingetrokken. Zo behaalde de linkse censuur helaas een tijdelijke overwinning op de vrije meningsuiting.
Wij lieten het daar niet bij en trokken naar de Raad van State.
De procedure loopt en onze argumenten zijn sterk. In de overtuiging van ons gelijk vragen wij om uw steun, want procederen is een dure zaak. Daarom starten we nu een ‘verdedigingsfonds vrije meningsuiting’. Samen maken we een vuist voor de vrije meningsuiting en tegen de censuur van Conner Rousseau.
Stort nu jouw bijdrage op het rekeningnummer van IJzerwake: BE33 7330 1128 2746, met als mededeling “vrije mening”.
Wij garanderen dat elke gift goed gebruikt wordt voor de verdediging van ook JOUW vrijheid!
Welke zijn de parameters? Mogen we eens raden? Hebben we een babysit nodig? Ligt het eraan dat de patriottische partijen in de EU sterker en sterker worden?
“Het Europees Parlement heeft plannen klaar om daar binnenkort paal en perk aan te stellen. ‘We willen gevoelige informatie uitsluiten’, zegt Tom Vandenkendelaere (CD&V), die het dossier opvolgt voor zijn christendemocratische fractie EVP. ‘Zo willen we niet dat partijen gerichte reclame sturen op basis van iemands geaardheid, etniciteit of religie.’ Politieke advertenties worden zeker niet verboden, maar zullen slechts op basis van drie openbare parameters en iemands locatie worden uitgestuurd. Het moet ook gaan om informatie die u expliciet deelde met de wereld, bijvoorbeeld door op uw profiel te delen wat uw hobby’s zijn.
De advertentiemachine van de techbedrijven die u weet te vinden in het uitgebreide politieke reclamelandschap, gaat te ver voor het Europees Parlement. Achter de gesponsorde video’s van parlementaire tussenkomsten, sympathieke nieuwjaarswensen of mediaoptredens van politici op uw tijdlijn zit een heel raderwerk. Zo kunnen politieke partijen u advertenties onder de neus duwen op basis van wat u elders liket, deelt of bekijkt. Van de radiozender die u volgt, tot uw zoektocht naar goedkope brandstof: elk deeltje info gidst u naar de ‘juiste’ politieke advertentie.”
Het Europees Parlement heeft plannen klaar om daar binnenkort paal en perk aan te stellen.
Lees verder bij DS: Europees Parlement wil politieke advertenties beteugelen tegen 2024
We herhalen: als je de derde wereld binnen haalt, word je zelf de derde wereld!
De Schotse première Nicola Sturgeon verslikt zich als ze uitleg moet geven over het al dan niet opsluiten van veroordeelde verkrachters transvrouwen in vrouwengevangenissen. Alsof men een pedofiel in een kleutertuin vrijwilligerswerk laat doen… Bij alle waanzin die we dagelijks zien passeren, is dit een klein lichtpuntje. Grijns…
De journalist dringt haar in het nauw:
Sturgeon: “Transvrouwen zijn vrouwen maar in de huidige context bestaat er geen automatisch recht voor een transvrouw…”
Journalist: “Is er dan een context dat een transvrouw geen vrouw is?”
Sturgeon: “… neen, er is, er zijn omstandigheden waarbij een transvrouw ondergebracht zal worden in een mannengevangenis…”
Journalist herhaalt een tweede keer zijn vraag: “En wat met vrouwen die als vrouwen geboren zijn?”
Sturgeon: verward, aarzelend: “Ik denk niet dat er daar omstandigheden zijn…”
Journalist: “Het is dus anders voor transvrouwen?…”
Sturgeon: “Ja, zeker, en… euh… ik ben, ik heb… euh…”
Journalist: “Ze zijn dus niet hetzelfde?”
Sturgeon: hakkelend: “Er wordt dus een risico-inschattingsprocedure gehouden bij transvrouwen die rekening houdt met de aard van het misdrijf. Er is bezorgdheid bij seksuele misdrijven en de vraag is of het wel passend is dat ze in een vrouwen- of mannengevangenis geplaatst worden.”
Journalist: “Nog even over de wet an sich: moet iemand met seksuele misdrijven tegen vrouwen op zijn kerfstof wel een “gender recognition certificate” (officieel bewijs van geslachtswijziging,ook op erewoord) mogen krijgen?”
Sturgeon: “Wel, er zijn vanzelfsprekend voorwaarden, die nog niet in kracht getreden zijn, vermeld in die wet. Als iemand in het proces van het al dan niet toekennen zit en wij hebben daar twijfels over… dan kan er een pauze ingelast worden…”
M.a.w.: hij moet dan nog maar eens proberen als hij overtuigender overkomt!
Het Oostenrijkse Exxpress had een uitvoerig gesprek met Viktor Orbán; in het tweede deel stelt hij dat in dit decennium het politieke systeem zal afbrokkelen. En op de vraag of hij voorstander is dat Hongarije binnen de EU blijft: “Absoluut niet, maar we moeten.”
“Normale mensen met normale inzichten zijn niet pro-lidmaatschap van de EU. De afstand blijft groeien. De vervreemding tussen Hongarije en de EU wordt groter…. Ik weet waarover de regeringsleiders in Frankrijk en Duitsland praten: over nog meer migratie, over de zgz. geslachtenproblematiek. Wij Hongaren hebben een traditioneel gezinsmodel – maar zij zijn anders…. Zij willen de ‘Verenigde Staten van Europa’ – wij absoluut niet… Hoe moet het nu verder? Het huidige politieke systeem in Europa (… hij bedoelt de EU) zal instorten. Dan volgt een “Terug naar de traditie”…. Nog in dit decennium. En de conservatieven hebben daarvoor een hoofd, een boegbeeld, nodig.”
De huidige oorlog heeft veel kapot gemaakt, meent Viktor Orbán: “Daaronder lijdt onze alliantie met Slovakije, met Tsjechië, Oostenrijk en Italië”.
De nieuwe Italiaanse première Giorgia Meloni houdt de Hongaarse premier voor een zgn. “gamechanger”, voor iemand die een kantelpunt veroorzaakt: “Zij moet slechts nog tot mei de onderhandelingen met de EU-top over de betalingen uit het Herstelfonds overleven. Italië heeft het geld nodig.”
Nvdr: …. Wat ook voor Hongarije de redenen zijn; uiteindelijk geeft het land na initieel verzet tegen de EU-plannen knarsetandend toe…
Een andere journalist stelt soortgelijke vragen, o.a. of Orbán voorstander is van een verder EU-lidmaatschap van Hongarije:
“Definitief niet. Maar we moeten. Normale mensen met normale inzichten willen toch niet in deze EU blijven. Het probleem van de poco-EU met ons, met Hongarije, is dat we succes hebben…. Men wordt – hoe kan het anders? – onmiddellijk met deze houding uitgescholden als fascist of homofoob. Ik weet het intussen wel: ik ben de boosdoener voor alles. Maar wat telt echt? Je kiezers. Een verkiezingssucces is echter niet genoeg; ook je omgeving mag niet heel de tijd vijandig tegenover je staan. Ja: ik ben nu eenmaal voor een vaderlandslievend, christelijk Hongarije.”
Het eerste deel van het gesprek kan u hier nalezen (Duits):
Het klimaat hoeft niet gered te worden tijdens je vakantie!
Luisa en Yannick S. zijn een koppel, zowel privé als ideologisch. In september ’22 blokkeerden ze de B 10 nabij Stuttgart, gewapend met lijm en plakkaten met “Olie sparen i.p.v. te boren”. In november moesten ze voor de rechtbank in Bad Cannstatt verschijnen wegens afpersing. Doch ze stuurden hun kat. Omdat ze op vakantie waren.
Niet zomaar een vakantie. Geen fietsvakantie in eigen land. Geen tent of jeugdherberg. Ze vlogen eerst naar Thailand en verder naar Bali.
Wie struikelt er nu over die paar tonnen co-2-gevolgen van een lange-afstandsvlucht? U? Wij? Of zijn het de zgn. klimaatredders?
Nope. Nada. Een woordvoerder van de “Laatste Generatie” verdedigde de vakantie van hun medestrijders als volgt:
“Ze hebben de vlucht als privé reizigers geboekt, niet als klimaatbeschermers. Men moet dat apart kunnen zien.”
Met foto: https://exxpress.at/klima-kleber-spritzen-gerichtstermin-fernflug-nach-thailand-und-bali-wichtiger/
“De ooit succesvolle Volksunie is ten onder gegaan omdat zij liberaler wou zijn dan de PVV, socialer wou doen dan de SP, katholieker wou zijn dan de CVP en … groener dan AGALEV … terwijl haar achterban en kiezers alleen maar wilden dat hun partij VLAAMS was!
Geleend bij onze kameraad Luc Dhondt, VL2 nieuwsbrief 508 31.1.23.
Manu Ruys schreef in Ons Erfdeel: De Volksunie: opgang, inzinking, uitdaging. Onze redactie vindt dat Lucs krachtige analyse veel beter beschrijft wat de kiezers erover dachten.
U herinnert zich nog hoe de EU & vazallen + de poco media ons de vaccinaties tegen wil en dank opdrongen? Hoe er op onze verantwoordelijkheid, ons schuldgevoel… gehamerd werd? We wilden toch niet de dood van onze oma, bompa, de kwetsbaren… op ons geweten hebben? Hoe we in het nauw gedreven, gechanteerd werden om nog van een beetje levenskwaliteit te kunnen genieten? Hoe de twijfelaars, de niet-overtuigden, de realisten en brave vragenstellers neergebliksemd werden door de toorn van de overheid?
Hetzelfde dreigt nu te gebeuren met degenen die weigeren het nieuwste EU-snufje op de menukaart te eten. We kunnen ons de overtuigende retoriek al voorstellen: ongeveer in de lijn als wat de zgn. “anti-vaxers” te slikken kregen.
Ja maar, ho maar, niemand wordt gedwongen insecten te eten. Is dat zo? Als de voedselproducenten gemalen insecten in de soepen, sausen, deegwaren, bakkerijproducten… e.a. mogen draaien, én daar bovenop dan smaakmakers met een E-label, wordt u dan niet sowieso gedwongen – want onwetend – de EU-richtlijnen te volgen?
Ga in de toekomst met een vergrootglas winkelen. U zal dit nodig hebben. Misschien volstaat het zelfs niet. Als u naar de samenstelling van bereid voedsel zoekt, zal het zo kleintjes gedrukt worden dat u waarschijnlijk een microscoop zal nodig hebben om de tekst te kunnen lezen. We worden er hoe dan ook ingeluisd…
Lees het nog eens rustig na:
… waarvan we vandaag nog de gevolgen moeten dragen
Geleend bij Raf Feys*:
Mijn waarschuwing in 1973 – bijna 50 jaar geleden- voor anti-autoritaire opvoeding, ontplooiingsmodel, ontscholing, leerlinggestuurd onderwijs
In januari 1973 hield ik in het tijdschrift ‘De Nieuwe Maand’ een pleidooi voor de verdere humanisering van de relatie leerkracht-leerling, kwaliteit van het onderwijs e.d. Tegelijk nam ik de escalatie in die tijd in de richting van de anti-autoritaire opvoeding, de ontscholingsdruk en het ontplooiingsmodel op de korrel.
*Geen ontplooiingsmodel (zoals destijds gepropageerd door Carl Rogers en Co): De leerkracht mag zich niet in sterke mate afhankelijk maken van de ideeën en voorstellen van de leerlingen. Hij beschikt namelijk over meer kennis en ervaring, over een leerplan en over een leerpakket, enz. Hij moet dit alles ter beschikking stellen van de leerlingen. Hij helpt ze b.v. met zijn kennis, hij helpt ze daarmee tot zelfstandige ideeën te komen.
Waar in de autoritaire opvoeding het werkelijk aanvaarden van de eigen gevoelens en ervaringen van het kind ontbreekt, ontbreekt in de ‘laisser-faire’ opstelling het voorstellen van de gevoelens, ervaringen en opvattingen van de opvoeder aan het kind. In het eerste geval miskent men de waarde van het individuele, in het tweede geval de waarde van het sociale in de relatie leerkracht-leerling. …
Niet-autoritaire opvoeding mag dus niet vervallen in het andere extreem – het anti-autoritaire – waarbij men als ideaal ziet de leerling vrijlaten om te doen waar hij zin in heeft, hem niet uitnodigen om iets te doen en om zich in te zetten. Zo betekent het vermijden van manipulatie niet dat de leerling geenszins beïnvloed wordt, dat de leerkracht niet tussenkomt
. … (In: Naar een open gemeenschapsschool, De Nieuwe Maand, januari 1973, p. 50 e.v.).
Commentaar
Het streven naar verdere humanisering van de relatie leerkracht-leerling – met behoud evenwel van beproefde waarden als discipline en eisen stellen – had o.i. een positieve invloed. Zelf hebben we ons – samen met collega’s – hiervoor ook sterk ingezet op onze normaalschool, en met succes.
Jammer genoeg sloegen de interne democratiseringsvoorstellen van een aantal ‘progressieven’ al vlug door. Extreme visies deden hun intrede binnen de pedagogiek: de VSO-brochure van minister Vermeylen van 1971 propageerde al volop de zachte leerlinggecentreerde didactiek en pleitte voor een copernicaanse revolutie, de anti-autoritaire opvoeding deed haa intrede, de ‘opvoeding tot ongehoorzaamheid’ (boek en film van Duitser G. Bott van 1972 over anti-autoritaire Kleutertuinen in Berlijn – geprezen door 2 Leuvense pedagogen) de knuffelpedagogiek à la Laevers en co vanaf 1976, de onderhandelingspedagogiek, het zelfontplooingsmodel, de ant-pedagogiek…
Alles wat rook naar eisen stellen, discipline, examens en punten … werd verdacht. We merkten een grote mate van prestatie-vijandigheid in de meeste pedagogische tijdschriften en repliceerden in 1974: weg met de prestatiedwang, maar leve de prestaties.
Het humaniseren van de relatie leerkracht-leerling was niet voldoende, men stuurde aan op gelijkheid en totale wederkerigheid, op antiautoritaire opvoeding, op ‘vrije keuze’ en zelfsturing, instant-welbevinden à la Laevers, knuffel- en onderhandelingspedagogiek, op zelfsturing…
De leerling moest gepamperd worden, leren moest vooral leuk zijn. De leerschool moest een leefschool worden. De waarde van goed doordachte leerplannen en handboeken werd miskend. De leerkracht mocht niet langer meer een expert en meester zijn, maar een coach. Het zelfontplooings-model deed zijn intrede en de ontscholing nam toe. De status van de leerkracht als professional en deskundige werd aldus aangetast.
De meeste praktijkmensen en scholen deden wel terecht niet mee aan de anti-autoritaire modes, aan de onderhandelingspedagogiek … die her en der ingang vonden.
De ministeriële brochure over het Vernieuwd Secundair Onderwijs van 1971 kondigde al de beeldenstormerij & ontscholingsdruk van de voorbije decennia aan; ze baadde in de geest van het einde van de jaren 1960.
We lazen: ”Het verwerven van kennis is niet langer het hoofddoel van het onderwijs. De nadruk valt voortaan op het kunnen, het ontwikkelen van vaardigheid. De vroegere weetjesopstapeling moet plaats inruimen voor de adequate inwerkstelling van de intellectuele eigenschappen. De zuiver dogmatische werkwijze die op het reproduceren van leerstof gericht was, moet men tot elke prijs vermijden. De kinderen moeten leren, leren zelf vinden. Inductieve en actieve methodes zijn vanzelfsprekend. Er moet voortaan zoveel mogelijk uitgegaan worden van de belangstellingssfeer van de leerling. De moderne pedagogiek legt ook de nadruk op het belang van de zelfwerkzaamheid en groepswerk.”
*https://www.stichtinglodewijkderaet.be/interviews/interview-met-raf-feys
We groeven even in onze herinneringentrommel en visten dit op: onze collega en haar echtgenoot waren grote voorstanders van vrijheid-blijheid op diverse** vlakken. Ook wat betreft hun zoontje in de kleuterleeftijd. Tot onze collega op een dag pas tegen de middag op kantoor verscheen wegens een dringend huiselijk probleem. Haar zoontje was uit zijn bed gekropen, terwijl de ouders nog sliepen, en naar de keuken getrokken waar hij aan een ontdekkingstocht begon. Daar laadde hij de kasten en de ijskast leeg, speelde met “sneeuw” – de grote verpakking wastrommel Dash – en liet vervolgens de kranen van de gootsteen lopen, nadat hij deze eerst toegestopt had. Resultaat: de buren op de verdieping onder hen sloegen alarm nadat het water door het plafond binnen sijpelde. Uw fantasie kan u nu de vrije loop laten… erger dan de werkelijkheid werd het niet!
Onze collega en haar man vonden immers dat hun zoon niet aan regels gebonden moest zijn. Ergo: alles stond binnen handbereik voor avontuurlijke kindjes die zich proefondervindelijk konden amuseren. Als hij – een kleuter – zin had op te staan: prima. Als hij zich vermaakte met kasten uit te laden: prima. Als hij vond dat waspoeder sneeuwpret kon vervangen: prima. Dat hij graag met water speelde: prima. Het probleem lag bij de onverdraagzame – zonder enige twijfel: autoritaire – onderburen.
We herinneren ons nog een klein akkefietje: zij hadden een terrarium met akelige beesten. Als voeding werden in Tupperwaredozen levendige larven en wormen gehouden. Pas toen het zoontje deze larven ontdekt had en deze als snoepjes begon te verorberen, dàt was dan toch voor de ouders een brug te ver. Wisten zij veel dat 50 jaar later de EU deze als voeding zou goedkeuren!!!
**inderdaad… wat u nu vermoedt: klopt inderdaad!
Hierbij twee voorbeelden in verschillende leeftijdsgroepen: