Tien jaar na het begin van de oorlog in Syrië, heeft meer dan de helft van de bevolking humanitaire hulp nodig. Uni sono beschrijven de Syrische Rode Halve Maan (SARC), het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) en de Internationale Federatie van het Rode Kruis en de Rode Halve Maan (IFRC) dit als het “leed” van een gehele bevolking. De toestand werd donderdag tijdens een online persconferentie besproken met SARC voorzitter Khaled Hboutbati, Rode Kruis voorzitter Peter Maurer, en IFRC voorzitter Francesco Rocca.

Naar schatting werden er een half miljoen Syriërs gedood en werd ca. de helft van de 20 miljoen Syriërs (totaal bevolking in 2011) gedwongen hun huis te verlaten, te vluchten naar het buitenland of elders in eigen land. Hboubati herinnerde aan het leed dat miljoenen Syriërs dagelijks lijden, veroorzaakt door een nooit geziene economische crisis die verergerd wordt door internationale sancties en de gevolgen veroorzaakt door de pandemie. Hoewel covid-19 wellicht één van de laatste bezorgdheden is van menig Syriër.

Volgens SARC, ICRC en IFRC hebben 13 miljoen mensen in Syrië nood aan humanitaire hulp en slagen 8 miljoen er niet in hun basisnoden i.v.m. voeding, medische verzorging en basis onderwijs te vervullen. Hboubati stelt dat mondmaskers en ontsmettende middelen voor menig Syriër luxeproducten zijn. Rocca voegde eraan toe dat de anti-corona maatregelen, zoals afstand houden, quasi onmogelijk te handhaven zijn in talrijke Syrische omgevingen. En dat de economische crisis het aantal Syriërs, dat niet dagelijks aan voldoende voedsel kan geraken, heeft doen toenemen: “vandaag zijn er meer behoeftige Syriërs dan vijf jaar geleden.” Hboubati pikte hierop in met “voedselprijzen zijn de laatste jaren met 236% gestegen” en dat dit gegeven “11 miljoen Syriërs tot op de rand gedreven heeft terwijl zij – voor de economische crisis – het probleem van voedseltekort niet kenden”. Een half miljoen kinderen in Syrië zou ondervoed zijn. “In Syrië wordt elke dag een kwestie van leven of dood. “ Zelfs een basisvoorziening als drinkbaar water is niet vanzelfsprekend. Opnieuw, en opnieuw, en opnieuw sloot het Turkse huurlingenleger de watervoorziening af in de Manbij regio.

En de VSA weten dit maar al te goed. Ze weten het, ze willen het. En het kan niet erg genoeg worden. Zo hopen ze op een volksopstand om Assad te verdrijven. Zo hopen ze een “puppet”, een stroman, te kunnen aanduiden om “de democratie te herstellen”. Er zijn nog moedige politici in de VSA die durven opkomen voor de Syriërs. Los van haar partij (Democraten), bleef en blijft Tulsi Gabbard het bedrog, de onmenselijkheid, aanklagen. Zij deed dit onder het presidentschap van Republikein Trump, zij blijft dit doen onder de president van haar partij:

Ook senator Rand Paul (Rep.), die stelt dat oorlogsfluisteraar John Bolton vervangen werd door eenzelfde creatuur van de Democraten, dat het bombarderen, de toename der VSA-konvooien in Syrië zonder toestemming van het Congress gebeurde, dat er niets goed kan voortkomen uit de aanwezigheid der VSA in Syrië:

De VSA zijn vrijgevig… met sancties én met bommen. Zoals een week geleden. Samen met kompaan Israël bestookte de VSA het grondgebied van Syrië. Enerzijds als wraak omdat er naar verluidt een Amerikaanse basis in Irak vanuit Syrië aangevallen werd, anderzijds een pro-actieve actie als zelfbescherming.