Nu nog de zgn. democratische partijen, de pers en de sociale media overtuigen…
Uitgerekend op de dag van het bewuste ‘Kopstukkendebat’ oordeelde het Hof van Beroep te Antwerpen, in de zaak van Uitgeverij Egmont tegen de organisatoren van de Boekenbeurs, dat de partij Vlaams Belang op geen enkele wijze racistisch of discriminerend is. Het Hof volgde hiermee overigens een schriftelijk advies van de Procureur – Generaal bij het Hof van Beroep te Antwerpen, die letterlijk van oordeel was dat:
“(…) helemaal niet bewezen is dat de politieke overtuiging die gelieerd kan worden aan de politieke partij in kwestie, het Vlaams Belang, racistische of discriminerende tendensen zou vertonen. Terecht merkt de eerste rechter daaromtrent op dat tot op heden geen acties opgestart zijn tegen het Vlaams Belang welke toelaten die partij te kwalificeren als een partij met een racistisch gedachtengoed.”
Gérard Davet en Fabrice Lhomme, twee journalisten van de krant Le Monde, leidden een onderzoeksproject van vijf journalistiek studenten in het vooral door immigranten bewoonde Seine-Saint-Denis (dichtbij Parijs). Het project duurde 9 maanden en bracht opmerkelijke feiten aan het licht, die vervat werden in een boek “Inch’allah, islamisering met onthuld gezicht”. Het boek, dat door de auteurs “op feiten gebaseerd” genoemd wordt, beschrijft de uitbreiding van de politieke islam in Frankrijk.
Woensdag gaven Davet en Lhomme een interview met France Inter: volgens hen werd de Franse politie door moslim extremisten geïnfiltreerd (zie video onderaan). Zo vernamen de journalisten bv. dat in de politiekantine vrouwen het eten niet mogen aanraken, dat er geen varkensvlees aangeboden wordt. “Details, die aantonen dat de maatschappij door de islam uiteenvalt.” Volgens France Inter toont „Inch’allah“ de wil van een kleine groep moslims om eisen te stellen met het doel de beleving van hun godsdienst in de openbare ruimte te normaliseren. Zelfs de prefect van de kansengelijkheid in de regio, Fadela Benrabia, beschrijft met een ontwapenende eerlijkheid de weg naar de school: “…op de hoek een kebabzaak, die gesloten is omdat de uitbater in de gevangenis zit, en dan de eerste halal slager, de tweede halal slager, de derde halal slager, dan de religieuze islamitische boekhandelaar en de islamitische kledingzaak, die niqabs verkoopt… “ Auteur-journalist Fabrice Lhomme onthulde dat de helft van de 1.5 miljoen inwoners van Seine-Saint-Denis moslim is en dat hij deze vaststelling op meerdere onderzoeken gebaseerd heeft.
Luister vooral naar een realistische Hans-Olav Henkel: “Het vertrek van G.B. uit de EU-gemeenschappelijke markt staat gelijk aan het vertrek van 19 kleine tot middelgrote landen.” En “Meneer Barnier is telkens heel kritisch bij de beschrijving van de economische impact op G.B., maar hij vermeldt nooit wat de economische impact op EUropa zal zijn”. “Indien jij, meneer Juncker, toen een akkoord over het vrije verkeer van personen had gesloten, dan was er van een Brexit geen sprake geweest.”
Harald Vilimsky: “Een democratische stem moet gerespecteerd worden, ook al betreur ik dat G.B. de EU zal verlaten. En er mag geen enkele vorm van een wraakcampagne tegen hen opgevoerd worden.”
Farage neem het Barnier kwalijk dat hij de spanningen rond de Iers-Noord-Ierse grens (G.B.) op de spits drijft. Voorheen was er nooit sprake van. “Barnier wil gewoon dat G.B. bij de EU blijft; hij heeft schrik dat wij competitief worden.” En pleit voor een vrijhandelsakkoord van 20 jaar.
Vanaf 07’40” komt ons aller Vrhfstdt en heel de EU-aanbidders aan het woord. Let op de kadertjes in de rand, die duiding geven over de personen die de EU slaafs verdedigen. Ze zeggen in feite allemaal hetzelfde: een “Ode an die EU”. Mocht u het wensen, kan u de ondertiteling en vertaling onderaan inschakelen. Kan – hoeft echter niet.
De EU-elite wil niet inzien dat de EU-burgers eigenlijk, feitelijk de EU voor overbodig houden: Volgens een recent onderzoek zou 64% “er niet van overtuigd zijn dat het ons zonder de EU slechter zou gaan”.
Het tegendeel blijkt eerder waar. Volgens een EU-rapport moeten de “begunstigden” (EU-taal voor tafelschuimers) verdeeld worden over heel het grondgebied volgens de door hen bepaalde sleutel: Val niet van uw stoel. In de rood-omrande kolom ziet u welke toestroom we met z’n allen probleemloos zouden moeten door onze strot geschoven krijgen.
Als oppepper vernamen we dat Vrhfstdts EU-rijk binnenkort voorbij zou zijn. De jonge(re) ondankbare garde staat te springen om door te schuiven naar de hoogste treden op de ladder. Niet dat hij daardoor in financiële problemen zal geraken, want van alle landgenoten in de EU, heeft hij de meeste bijbaantjes.
In Hongarije moet hij alvast niet gaan solliciteren. Misschien kan er op Maidan iets geregeld worden? Een dubbele nationaliteit om als minister van corruptiebestrijding benoemd te worden? (… grapje!)
Een goede vriend zou mij graag eens tekenen als een ridder die te paard ten strijde trekt. Inderdaad, valse overtuigingen in de openbare opinie, die een grote negatieve invloed hebben, wil ik bestrijden. Zo begon het met de strijd tegen de leugens over Syrië om het volk en het land te beschermen. Maar er zijn nog veel ander bedrog. Sigmund Freud (+ 1939) wordt beschouwd als een van de grote wetenschappers van de 20e eeuw. Met de verering van Freud werd het christelijk geloof in feite uitgeschakeld. “De Weense kwakzalver”, zo noemt de Amsterdamse psychologiehistoricus Han Israëls hem in zijn minutieuze studie over honderd jaar Freud en de freudianen (Prometheus Uitgeverij 1999), omwille zijn vele vervalsingen. De Oostenrijkse neuroloog en psychiater Victor Frankl (+ 1997) stichtte de “logotherapie”, de therapie van de zin van het leven en heeft aangetoond dat Freud in zijn zoektocht naar de diepe menselijke strevingen halverwege is blijven steken. Dank zij deze “Weense kwakzalver” zitten wij nu met een menigte psychologen, psychiaters, -peuten en –logen, die geen flauw benul hebben van de diepste geestelijke dimensie van de mens, nl. zijn onuitroeibaar verlangen naar algeheel geluk en liefde, welke hier op aarde nooit geheel vervuld kunnen worden, doch alleen maar in vereniging met God. Laat dit maar een inleiding zijn, waarover we nu niet verder uitweiden. Al jaren ligt het me zwaar op de maag dat wij vooral omwille van het christelijk geloof moeten spreken over “de duistere middeleeuwen”, die dan opgevolgd worden door de schitterende periode van “de Verlichting” (de rede) met als hoogtepunt de Franse Revolutie die ons de grote waarden van de westerse beschaving zou geleverd hebben. Als hier onze identiteit ligt, moeten we niet verwonderd zijn over de ontwrichtingen van onze tijd, de ontwortelde mensen en samenlevingen.
De “Verlichting” heeft ons helemaal geen licht gebracht maar een dikke mist, waar we nog lang niet van verlost zijn. Toch wil ik eerst iets vertellen over het leven in de gemeenschap en vervolgens ook nog enkele beschouwingen geven over de toestand in Syrië met de nodige bijgevoegde documentatie.
Van harte
P. Daniel
P.S. Het onweer van vrijdagmorgen kwam ’s namiddags en ‘s avonds terug. Daarom (of om een andere reden?) was er geen internet en ook zaterdag tot in de namiddag tot nu toe, zodat ik mijn bericht niet eerder kon versturen.
Vrijdag 12 oktober 2018
Flitsen uit het leven van de gemeenschap
Sergius en Bacchus
Zaterdag was het groot feest in het oude Grieks-orthodox kerkje van Qâra ter ere van de heilige martelaren Sergius en Bacchus. Deze hoge Syrische officieren in het Romeinse leger weigerden hun geloof in Jezus Christus af te zweren en werden daarom zwaar gemarteld en uiteindelijk gedood (eind 3e en begin 4e eeuw). Ze worden in heel het Midden Oosten vereerd.
Voor deze gelegenheid ging abouna Paisios van Deir Atieh voor in de heilige liturgie. Het uitstekende koor van 20 jonge mannen en vrouwen van de Grieks-orthodoxe kathedraal van Damascus verzorgde de zang. En dit was inderdaad bijzonder. De dienst is ongeveer dezelfde als onze Grieks-katholieke eucharistie maar de gezangen worden ietwat anders uitgevoerd. Het koor zong uit volle borst, zeer gearticuleerd, bijna staccato. Het was afgewerkt. Indrukwekkend. De dienst duurde meer dan 2 uur. Er is altijd een bijzondere vreugde wanneer orthodoxen en katholieken van Qâra, samen met onze gemeenschap hier de liturgie vieren. Abouna Paisios drukte hiervoor ook zijn oprechte dankbaarheid uit.
Omdat de Vlaamse belangen en eisen niet in een koelkast thuis horen maar wel in het parlement. Omdat ik voluit ga voor een onafhankelijk Vlaanderen niet voor een confederalisme. Trouwens voor een confederalisme heeft men eerst twee of meer ONAFHANKELIJKE staten nodig. Omdat ik er van overtuigd ben dat de grenzen toe moeten en niet onze parkings. Omdat de islamisering moet gestopt worden. Dus o.m. geen islamschool in Genk. School die er komt ondanks een vernietigend rapport van de staatsveiligheid. Rapport dat Theo Franken naast zich neerlegde. Omdat deze regering een asociale regering is die miljoenen uitgeeft aan vluchtelingen die geen vluchtelingen zijn maar economische graaiers die hier ons sociaal stelsel komen uitzuigen en onder druk zetten. Zo dat onze eigen mensen (soms letterlijk) in de kou blijven staan. Omdat deze regering een asociale regering is die de belastingen de hoogte injaagt o.m. benzine en diesel en energie. Omdat ik hou van mijn volk en van Vlaanderen van onze cultuur en onze tradities. Omdat ze met hun poten van onze Zwarte Piet moeten blijven ( in Antwerpen onder burgemeester Bart De Wever van N-VA al minstens drie jaar veegpieten bij de blijde intrede van de Sint) van onze Paaseieren, van onze kerstmarkten enz. Omdat ik, mijn kinderen en mijn kleinkinderen in een veilig Vlaanderen willen wonen. Omdat Vlaanderen van ONS is. Ook Borgerhout ook de Sleepstraat in Gent en ook het Maximiliaanpark in Brussel. En dan is er maar één partij die in aanmerking komt om er mijn stem aan te geven en dat is het: Vlaams Belang
… want positief nieuws over Syrië mag niet uitlekken!
– De Syrische president Bashar al-Assad zette dinsdag zijn handtekening onder een wet waarbij algemene amnestiegegeven werd aan militaire deserteurs, zowel in het binnen- als in het buitenland, en voor de misdrijven, die vallen onder de wet nr. 61 dd. 1950 en de resp. bijvoegingen/aanpassingen van het militaire strafrecht, die voor 9 oktober 2018 bedreven werden.
Deze wet is niet van toepassing voor degenen die de benen genomen hebben voor justitie , tenzij zij (verblijvend in het binnenland) zich binnen de vier maanden aangeven en/of zes maanden voor degenen die zich in het buitenland bevinden. De wet geeft ook algemene amnestie voor het volledig uitgesproken vonnis voor misdrijven volgens de wet op de militaire dienstplicht nr. 30 van 2007 en de bijhorende bijvoegingen/aanpassingen.
Komt er nu een rechtzetting in de poco media dat Assad àlle “gevluchte” soennieten buiten Syrië wil houden om de bevolkingssamenstelling te beïnvloeden?
… Hoe lang is WOII al voorbij? Wat met onze intussen begraven amnestie-eis?…
– In Jaramana, in de regio rond Damascus, toverde een groep artiesten boomstammen om tot kleurrijke schilderijen in een boodschap van hoop en liefde.
– Vrijwilligers en de studentenvereniging aan het werk in Aleppo onder het motto “Samen werken we aan een mooie toekomst”. Ook in Oost-Ghouta en Zabadani worden de handen uit de vrijwilligersmouwen gestoken. “Uit liefde voor hun land.”
– Restauratiewerken Bab al-Nasr, de Poort van de Zege, één van de historische stadspoorten in de oude stad Aleppo. Foto’s tonen voor en na.
– Een avond in Aleppo:
– Dit 13-jarig meisje kan weer lopen dankzij de hulp van Rusland. Zij verloor haar benen tijdens een mortieraanval door de terroristen op de burgerbevolking van Aleppo.
…Hillary Rodham de kandidate was geweest voor rechter bij het Supreme Court?
Als notoire vrouwenbewonderaar zonder losse handjes, sympathisant van de suffragettes, de blijf-van-mijn-lijfsters, de baas-in-eigen-buik-biologen, de dolle mina’s, de flower-power-vrije-vrijsters, de vrouwenemancipatie-matrones, de gelijke-rechten-amazones, de pussy-riot-kou-trotseersters, de roze-mutsen-brei-en-haak-beweging, de ter ziele gegane FVV, de Boerinnenbond en de huidige reïncarnatie van alle b.g. vrouwen- en aanverwante “genders”, de #MeToo activisten, stelt onze hoofdredacteur, zich de vraag wat er zou gebeurd zijn mocht de gesaboteerde Hillary Rodham (beter bekend onder de naam van haar schuinsmarcherende echtgenoot Clinton) zich kandidaat had gesteld voor de vacature van rechter bij het opperste gerechtshof der VSA, het Supreme Court?
Zou het onderzoek naar haar persoontje eindelijk begonnen zijn? Zouden de media elke dag tot vervelens toe zich bezig gehouden hebben met hypotheses over haar bedpartners? Zouden we van naad tot draad uitleg gekregen hebben over haar leven tijdens de laatste 30 jaar? Zouden we eindelijk de waarheid over Benghazi vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de verwijderde e-mails vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de Clinton Foundation – en de besteding der vergaarde giften – vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de fraude, de verdwenen fondsen, in Haïti vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de dood van Vince Foster en Ron Brown vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de moord op Seth Rich en de tientallen, of meer, mysterieus overleden Clinton-opposanten vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de uraniumverkoop aan Rusland vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de kiesfraude vernomen hebben? Zouden we eindelijk de waarheid over de “Lolita Express”, het pedofieleneiland in de Caraïben en over Whitewater vernomen hebben? Clinton Scandals: A Guide From Whitewater To The Clinton Foundation
Zouden de media dezelfde hoogstaande normen als voor Kavanaugh gehandhaafd hebben of zouden ze alles onder de mat geveegd hebben zoals met haar echtgenoot Bill Clinton? Overbodige vragen. De media zouden alles met de mantel der liefde bedekt en iedereen in een verdacht daglicht gesteld hebben die het zou gewaagd hebben tegen haar bewijzen voor te leggen of – god behoede – te getuigen. De linkse meute zou de straten bezet hebben; de media zouden pakkende beelden van “slachtoffers” der hardvochtige en gewelddadige veiligheidsdiensten getoond hebben.
De media zouden haar gedekt hebben, de Democraten idem dito en er zouden waarschijnlijk één of meerdere Republikeinen op de een of andere manier voldoende onder druk gezet zijn om toch voor de lieftallige Hillary te stemmen.
Afsluitend moet u eens dit opiniestuk uit de Volkskrant van 22 maart 2002 lezen. Vergelijk met de hetze tegen de benoeming van Kavanaugh. Waar in het opiniestuk de Democraten als achtervolgde jachtprooi van de Republikeinen genoemd werden, kan men die vandaag zonder meer onderling verwisselen. Een voorbeeld dat we naar het heden aangepast hebben: “Volgens Clinton Trump zelf kwam het er op neer dat de conservatieve Republikeinen progressieve Democraten hem domweg weigerden te accepteren als president.”
… of een ongewenste waarheid onder ogen durven zien
Vlaams Belang heeft een quiz gelanceerd, ‘de grote immigratiequiz’, waarmee ze naar eigen zeggen de bevolking op een interactieve manier willen confronteren met de cijfers die het falende migratiebeleid pijnlijk blootleggen. “Het fake news omtrent immigratie mag nu wel eens stoppen. Als we het probleem willen aanpakken, moeten we eerst de cijfers onder ogen durven zien en daarna de juiste stappen ondernemen om het probleem in te dijken.”
Een Koeweitse tv-presentator is blijkbaar de plezantste thuis… of niet?… Er zullen wenkbrauwen gefronst geworden zijn bij zijn bekentenis dat zijn uitzendingen gewoon fabeltjes waren. Nep. En de kijkers trapten erin. Hij blijft zich verbazen over de goedgelovigheid van het kijkerspubliek..
Jaafar Mohammad vertelt na een bezoek aan Syrië de waarheid aan zijn kijkers. Of hij de lachers op zijn hand gekregen heeft, of hij intussen nog gezond en wel is, kunnen wij niet nagaan. Het was allemaal toneel, vertelt hij lachend, vooraf opgenomen. We plaatsten “live” (rechtstreekse uitzending) op het scherm. Alle uitzendingen van een week waren nep. Hij speelde toneel, vertelt hij openhartig, toen hij nep-aanwezigen begroette. Zelfs de uitgenodigde gasten deden alsof. Jullie kunnen vaststellen hoe de media zaken anders kunnen voorstellen. Hijzelf was zelfs niet in het land.
En waarom geeft hij dit nu allemaal toe? Na het lezen van de kranten, vernam hij in de Al-Shahed krant dat sjeik Sabah Al-Mohammad, eigenaar en eindredacteur, voorzitter van de mediastichting, de Syrische president Bashar al-Assad ontmoet had. Het had geheim moeten blijven, maar nu geeft de goedgeluimde Jaafar Mohammad toe dat hij deel uitmaakte van het gezelschap dat naar Syrië trok. Maar hij “wil niet hypocriet” lijken en bevestigt dat het artikel hierover uit de pen van de b.g. sjeik Sabah een staaltje van eerste klas journalistiek was…
“Ik was in Syrië”, klinkt het meloramatisch, “ik ging in mijn lievelingszetel zitten in de tv-hoek en verwijderde al-Arabia, al-Hadath, al-Jazeera, Al-Jazeera-live, Sky News, en nog twee andere zenders, ik verwijderde hen van mijn satellietontvanger. Waarom? Ik bracht de meeste van mijn tienerjaren met mijn ouders en broers/zusters in Syrië door; elke zomer en bleven er een tweetal maanden. De laatste keer, ik was al een jonge man – begonnen de gebeurtenissen. Ik kwam dus in Syrië aan en het was tot mijn verrassing nog even mooi als vroeger. Vroeg aan de chauffeur: “was er hier oorlog?” “Neen”. “Was er daar oorlog” “Neen”. Ik bracht er vier prachtige dagen door. Mooier dan in Londen, in Parijs, Beiroet, Caïro, Dubai, Milaan. Vier dagen met herinneringen aan mijn kindertijd… Ik zal u zeggen hoe ik Syrië zag. Ik ging naar de al-Hamidiyyeh markt, zag hoe mensen werkten, kochten en verkochten, trok door de al-Bzourieh straat, door de al-Jazmati straat, alles was zoals vroeger. Ging naar het restaurant van het Sheraton Hotel; bomvol, zelfs op een weekdag moet je er reserveren. Het is er vol van leven!…”
En zo gaat hij door. Noemt andere bekende hotels, een badhuis, het platteland, bezoek aan een schrijn. Nergens problemen. “Overal: welkom bezoeker! Het was er rustig en veilig. Ik voel me bedrogen door de media (zie bovenaan)… en ik ben een professionele mediaman! We zijn erin geluisd.”
“Ik kwam overal in Syrië en ik had geen veiligheidsteam nodig.”
“Dit was mijn reisje van vorige week. Het had moeten geheim blijven, we mochten er niet over praten, maar nu sjeik Sabah er een artikel over schreef dat op de titelpagina verscheen, vind ik dat ik mijn gevoelens en mijn bewondering moet delen en een gemeenschap vormen met onze broers-sjiieten. We kunnen geld verdienen en zullen door God beloond worden (grappend). Het was iets ongelooflijk. We kunnen er terugkeren… ”
“Ik raad jullie aan Syrië te bezoeken en erachter te komen hoe de media werken. Ik wil niet dat de mooie zaken die ik over Syrië gezegd heb beklad worden door de misrekening van sommige media die niet godvrezend zijn. Ik dank u..”
Onze redactie ging na of de video wel degelijk over bestaande feiten bericht en geen “hoax”, geen vervalsing is. En inderdaad, de b.g. krant Al-Shahed kunnen wij niet lezen (Arabisch), maar we kregen bevestiging van een eensluidend artikel in het Engels, verschenen in de Syrian Observer.
Bronnen nagaan… iets wat onze kwaliteitsmedia ook eens zouden moeten proberen. Zelfs ‘t Pallieterke dat zich bij herhaling bezondigt aan het overnemen van opiniestukken uit buitenlandse media zoals The Guardian en The Economist, die in een papegaai-reflex de regering Assad verdenken van alle snode plannen die ene Bolton uit zijn pro-Israëlische krammen slaat. De verdachtmakingen zijn schering en inslag; ongefundeerd en politiek-geïnspireerd. Zoals o.a. over de woningbouw in Syrië die christenen zou bevoordelen t.o.v. soennieten… zonder erbij te vermelden dat het hier om christelijke privé initiatieven gaat, die proberen hun eigen mensen zo snel mogelijk een dak boven hun hoofd te bieden. Moet de regering soms verbieden dat christelijke naastenliefde in de praktijk omgezet wordt naar… christenen toe? Tevens zonder de vermelding van het “reconciliation” programma, op touw gezet door Rusland, waarbij tegenstanders van de regering de kans krijgen terug te keren naar huis en naar het normale leven.
Zoals aangekondigd geven we nu een verslag van onze gemeenschapsretraite. Toch wil ik jullie de video’s en informatie, die me toegestuurd werden, ook deze keer niet onthouden. Mijn eigen bijdrage beperkt zich echter tot een persoonlijke weergave van de retraite. Het is uiteraard een religieus gebeuren, bedoeld voor religieuzen maar het bevat een levens-opdracht voor ieder mens. Deze retraite wil een antwoord en handleiding bieden voor de wezenlijke vragen: vanwaar kom ik, waar ga ik naartoe, wat is het doel van mijn leven? Uiteindelijk is ieder mens op zoek naar het volmaakte geluk en heeft God ieder mens geschapen om met/in Hem eens volmaakt gelukkig te zijn.
P. Daniel
Vrijdag 5 oktober 2018
Een nieuw begin
Sinds de oorlog in Syrië hebben we voor het eerst een stille retraite gehouden met heel de gemeenschap. Er gingen drie dagen voorbereiding aan vooraf. Dit was ook nodig. Zowel tussen de zusters, de fraters als tussen de kinderen zitten erg drukke baasjes. De volwassenen zwegen, de kinderen waren uiteraard vrij en gingen gewoon naar school. Het zijn er 7 tussen 5 en 15 jaar, vier meisjes, drie jongens en ze brengen af en toe ook schoolvriendjes mee. Wanneer de volwassenen stil zijn, maken de kinderen ook veel minder drukte. Verder is de gemeenschap betrokken bij de hulpverlening over heel Syrië, waardoor het een komen en gaan is van verantwoordelijken die een stempel en handtekening nodig hebben of hulpgoederen komen ophalen. Tenslotte is er het groeiend aantal bezoekers met kleine en grote groepen. Maar toch, van donderdag tot maandag was het erg stil. (Nvdr: neem een kijkje op de webstek van Mar Yakub)
Zaterdag was het groot feest in het oude Grieks-orthodox kerkje van Qâra ter ere van de heilige martelaren 
– De Syrische president Bashar al-Assad zette dinsdag zijn handtekening onder een wet waarbij algemene 
– Een avond in Aleppo:
… of een ongewenste waarheid onder ogen durven zien
Onze redactie ging na of de video wel degelijk over bestaande feiten bericht en geen “hoax”, geen vervalsing is. En inderdaad, de b.g. krant Al-Shahed kunnen wij niet lezen (Arabisch), maar we kregen bevestiging van een eensluidend artikel in het Engels, verschenen in de