Categoriearchief: vrijheid van meningsuiting

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door
Beantwoorden

Goede Vrienden,

Onze hoofdaandacht blijft gaan naar de hulpverlening aan de slachtoffers in Lattakia en Aleppo. We zijn zeer dankbaar om de uitzonderlijke financiële steun die ons werd verleend. We moeten hiervoor de uitdrukkelijke dank overbrengen vanwege moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel die blij zijn zoveel concrete hulp te kunnen organiseren. In bijgevoegd bericht geven we enkele foto’s.* Moge God alle gulle gevers overvloedig zegenen.

Al waren we in het verleden geen voorbeeld van strikte volgzaamheid van medische voorschriften, we begrijpen nu dat we enkele dagen geen computer mogen gebruiken, indien we ons één goed (gebrekkig) oog niet helemaal willen verliezen. In dat geval zou voor mij als het ware het licht uitgaan. Vandaar nogmaals een erg beperkt  bericht. Toch konden we niet nalaten op de valreep een artikeltje te wijden aan het uitzonderlijk belang van het oude Antiochië in Syrië, de plaats van de oorspronkelijke twee-eenheid van de Kerk (dat nu omwille van het Franse verraad Antakia in Turkije is geworden).

Dit is de link van ons interview van 2, 20 u met Epoché waarin wij vrij konden praten en het ook gedaan hebben: 

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 24.3.23

*kunnen wij wegens technische onvolmaaktheden niet plaatsen. De foto’s zijn naar alle waarschijnlijkheid binnenkort te bekijken op (4) Deir MarYakub El Mukata | Facebook.

Maryakubcharity | La charité du Christ nous presse

Flitsen

Deze vierde zondag van de veertigdagentijd in de byzantijnse liturgie is gewijd aan de hl. Johannes Climacus, een geëerde asceet en abt van het klooster van de Sinaï (+ rond 649) (zie video’s). Naar aanleiding van de droom van Jakob in Betel met de ladder naar de hemel (Genesis 28, 10-22), schreef hij de “klimax” (Grieks voor ladder), de Scala Paradisi, de Paradijsladder, die heel populair werd. Hij schreef dit alles vanuit eigen persoonlijke ervaring en gebed. Het is een volledige verhandeling over het geestelijke leven voor de monnik, vanaf de verzaking aan de wereld tot de volmaaktheid van de liefde. Het is een opgang naar God in 30 stappen, die in de kloosters tijdens de vasten gelezen werd. Het eerste deel handelt over de overgang van de breuk met de wereld naar het “kindschap” van God. Je kunt geen geestelijk leven leiden als “kind van God” als je vol zit van wereldse gedachten en levenswijzen. Het tweede deel beschrijft de strijd tegen de hartstochten, die wel goed zijn in zich, maar moeten gezuiverd worden. Het derde deel beschrijft de volmaaktheid in geloof, hoop en liefde, die leidt tot de innerlijke rust en vrede van de ziel (de “hysechia”). Boven op de ladder staat God de monnik op te wachten. Enkele jaren voor zijn dood trok de hl. Johannes Climacus zich terug in een kluizenaarsleven. Heel zijn leven verliep tussen de Tabor en Sinaï. (Paus Benedictus XVI wijdde hieraan een boeiende catechese, 11 februari 2009). Deze Paradijsladder is een geschikte handleiding.

Antiochië, de oorspronkelijke twee-eenheid van de Kerk

In Antiochië (van Syrië) ontstond de originele twee-eenheid van de Kerk met gelovigen uit de joden (ecclesia ex judaeis) en gelovigen uit de volken (ecclesia ex gentibus). Daar werden  deze laatsten voor het eerst “christenen” genoemd.

Na de steniging van Stephanus brak er een grote vervolging uit tegen hen die in Jezus geloofden. Vanuit Jeruzalem vluchtten vele joden die in Jezus geloofden naar Antiochië. Tegelijk waren er steeds meer heidenen die in Jezus geloofden en die zich in Antiochië vestigden.  De apostel Paulus heeft zich samen met Barnabas gedurende een jaar toegewijd aan de vorming van deze groeiende groep. Hier hebben ze wellicht ook Lucas tot het geloof gebracht. Hier ontstaan ook grote spanningen rond de vraag: moeten heidenen niet eerst jood worden om in Jezus te kunnen geloven? In ‘het eerste concilie van Jeruzalem’ (Handelingen 15) werd de belangrijke beslissing genomen dat gelovigen uit de volken niet eerst jood moeten worden maar hun identiteit mogen bewaren om het geloof in Jezus te aanvaarden. In die zin had Paulus de universaliteit van het geloof in Jezus al begrepen. Dit besluit veroorzaakte een explosie van geloof onder de heidenvolken. Paulus zal zijn missiereizen vanuit Antiochië organiseren.

Onder het Romeinse Rijk was Antiochië de hoofdstad van Syrië met ’n half miljoen inwoners. Hier was de apostel Petrus (’n jood) gedurende zeven jaren de eerste bisschop, vooraleer hij naar Rome trok. Zijn opvolger, Ignatius van Antiochië (alles behalve een jood) zal hier de kerk uitbouwen vooraleer hij in Rome rond 110 de marteldood sterft.

In de 6e eeuw wordt Antiochië door verschillende aardbevingen verwoest. Resten van de kerk van de heilige Petrus, in rotsen uitgehouwen en mogelijk de eerste kerk uit de geschiedenis van het christendom, blijven bewaard. Hoewel de kruisvaarders op heldhaftige wijze de stad trachten te verdedigen zal ze door in 1268 definitief verwoest worden*.

*Conquest of Antioch (1268): Letter of Baybars (d. 1277) to Bohemond VI (d. 1275)

Na de eerste wereldoorlog valt Antiochië onder Frans mandaat. Het wordt een ingewikkelde geschiedenis waardoor het hele Midden Oosten in stukken wordt verdeeld. Uiteindelijk verloochent Frankrijk een glorieus hoofdstuk uit de geschiedenis van het christendom door het oude Antiochië van Syrië aan Turkije af te staan, wat Syrië nooit aanvaard heeft. We geloven ook niet dat er één patriarch van Antiochië, hetzij katholiek hetzij orthodox, bereid is om zijn zetel in Damascus te verplaatsen naar het oorspronkelijke Antiochië (nu Antakia in Turkije).

In het midden van de jaren’90 ontstond de wereldwijde oecumenische beweging “Op weg naar het Tweede Concilie van Jeruzalem” (Toward Jerusalem Council II, afgekort: tjcii). Immers sinds de explosie van gelovigen uit  de volken werd de Kerk steeds meer een Kerk van uitsluitend heidengelovigen. Overigens werd Jerusalem in 70 door de Romeinse generaal Titus geheel verwoest en nam Antiochië de erfenis van Jeruzalem al over. Joden die in Jezus geloofden, nu messiaanse joden genoemd, verdwenen steeds meer en waren zeker vanaf de 4e eeuw niet meer aanwezig. In de komende eeuwen zal het nog erger worden. Joden die in Jezus willen geloven, zullen hun identiteit zelfs moeten afzweren, hoe onbegrijpelijk en onverantwoord ook. Het Tweede Vaticiaans Concilie zal met het decreet “Nostra Aetate” terug tot inzicht komen, dat zowel bij joden als bij  christenen steeds meer zal doordringen: de oorspronkelijke Kerk van Jezus was een twee-eenheid. Hieruit ontstond ook de gezamenlijke gebeds- en bekeringsbeweging van tjcii.

In 2000 zal moeder Agnes-Mariam samen met de zegen van de inmiddels overleden bisschop Ibrahim Nehme met het klooster Mar Yakub de “Orde van de eenheid van Antiochië” stichten. We kunnen hierbij concreet twee fazen onderscheiden. We ijveren voor een grotere eenheid onder alle gelovigen en patriarchaten van Antiochië. We willen er voor zorgen dat ze zich hier steeds meer thuis voelen. Vervolgens willen we ervoor ijveren dat eens de “christenen” tot de messiaanse joden kunnen zeggen: jullie zijn welkom in de Kerk van Jezus Christus en jullie mogen ten volle jullie joodse identiteit bewaren! Dit zou dan het vervolg zijn op de het “eerste concilie van Jeruzalem” uit Handelingen 15 waar de apostelen (joden) tot de heidengelovigen gezegd hebben: jullie zijn welkom en jullie hoeven geen jood te worden maar mogen jullie eigen identiteit bewaren om in Jezus te geloven.

Laten we terugkeren naar Jeruzalem, langs Antiochië.

(Iets van het besef van de grootheid van Antiochië vonden we bij Antoine de Lacoste: https://www.lesalonbeige.fr/dantioche-a-antakya-des-premiers-chretiens-a-lannexion-turque/)

Varia

Mogen wij meepraten hoe de oorlog in Oekraïne kan beëindigd worden?

Geplaatst op door
2

Leidse studentenvereniging Ekklesia hield een overleg over de oorlog in Oekraïne. Aan het woord: de voormalige PVDA-politicus Jan Pronk. Hij vindt dat wij – het westen – op twee sporen moeten inzetten om een einde te maken aan de toestand. Enerzijds helpen bij de verdediging, anderzijds bijdragen om tot een wapenstilstand en een oplossing te komen door middel van onderhandelingen.

Enerzijds… anderzijds… er zijn twee kanten aan een medaille. Toch wel de moeite om even naar hem te luisteren.

Torfs toespraak bij “Prijs voor de Vrijheid”

Geplaatst op door
1

Dit is de toespraak die Rik Torfs zaterdag 18 maart hield bij de ontvangst van de Prijs voor de Vrijheid, hem uitgereikt door denktank Libera.

Gustave de Molinari-lezing

Als de Prijs voor de Vrijheid toen had bestaan, had ik me er als kind graag kandidaat voor gesteld. Elke morgen, wanneer ik de speelplaats van de school betrad, besefte ik helder dat ik niet meer naar buiten mocht tot het bevrijdende belsignaal had weerklonken. Ik herinner me hoe ik op mooie lentedagen naar de blauwe lucht keek die, anders dan het schoolgebouw, niet door muren was omringd. Waarom zijn er grenzen als de wereld eindeloos is?

Natuurlijk onderkende ik ook toen al dat nu en dan het verbod noodzakelijk is. Ik begreep dat moord moeilijk aan de persoonlijke keuze van het individu kan worden overgelaten. En dat diefstal geen optie is voor wie een vredevolle maatschappij nastreeft. Tegelijk vroeg ik me af waarom zoveel mensen de vrijheid wantrouwden, ze met allerlei voorwaarden omringden, haar definieerden vanuit een katholiek-filosofische hoek die ik tot op vandaag nooit helemaal heb begrepen: vrijheid is worden wie je bent. De leraar die deze woorden uitsprak keek zelfbewust in het rond. Hij zei, zonder iets te zeggen, ‘spreek mij maar eens tegen als je durft’. Dat heb ik een paar keer gedaan, waaruit ik leerde dat vrijheid van meningsuiting ook in mijn schooltijd behoefte had aan steviger bescherming. Als de leraar niet kwaad werd, was hij minstens verdrietig.

Piet De Somer

In mijn latere leven voelde ik spontaan altijd meer sympathie voor vrijheid dan voor onvrijheid. Liever een in vrijheid uitgesproken dwaling dan een onvrij geuite waarheid. Voor zover dit laatste mogelijk zou zijn. Want waarheid duldt geen onvrijheid omdat die haar de mogelijkheid ontneemt te triomferen boven de leugen. Toen paus Johannes Paulus II in 1985 Leuven bezocht, verdedigde rector Piet De Somer de vrijheid tot dwalen van en voor academici, woorden die ik altijd met plezier erg letterlijk heb genomen. En die vandaag geen enkele rector zo onvoorwaardelijk zou durven uit te spreken.

Vandaag wil ik het over de wellicht belangrijkste vrijheid hebben, de vrijheid van meningsuiting. Ik ben daar een voorstander van. Geen tegenstander zoals mensen die zeggen: “ik ben een voorstander van de vrijheid van meningsuiting maar…” Waarna volgt waar ze echt voorstander van zijn. Van de beperkingen dus. Doorheen hun lijst met beperkingen schetsen ze een zelfportret waarbij hun eigen imago van deugdzaamheid belangrijker is dan de vrijheid van anderen.

Shockerend

Toen ik rechtenstudent was aan de KU Leuven, de rechters conservatiever waren dan vandaag en de bisschoppen machtiger, formuleerde het Europees Hof voor de Rechten van de Mens mooie ideeën over de vrije meningsuiting. In het arrest Handyside tegen het Verenigd Koninkrijk van 20 januari 1976 braken de rechters in Straatsburg een lans voor ‘offending, shocking and disturbing ideas’, Ideeën die mensen kwetsen, schokken en storen. Die moesten toegelaten worden, klonk het, in naam van pluralisme, tolerantie en ruimdenkendheid omdat anders stagnatie van het denken in de samenleving dreigt. Daarom zijn die op het eerste gezicht vervelende ideeën van groot belang voor het algemeen welzijn.

Ondertussen was ik ook begonnen met kerkelijk recht te studeren. In 1983 werd een nieuw kerkelijk wetboek uitgevaardigd dat de bedoeling had de ideeën van het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) in wetteksten om te zetten. Beginselen die ook vandaag theoretisch nog goed scoren, zoals inspraak en participatie, kwamen daarin aan bod. In die optiek werd voor het eerst in de geschiedenis van de kerk een bepaling geformuleerd, meer bepaald in canon 212 §3, die de vrijheid van meningsuiting van alle gelovigen openlijk garandeerde.

Lees verder →

Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 2)

Geplaatst op door
Beantwoorden

Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbrekers

Succesvolle Oekraïense handboeken

Met Oekraïne bedoelen we hier alles behalve de etnisch Russische gebieden (Krim en Donbass). Die hebben een eigen schoolsysteem.

De meeste Oekraïense intellectuelen gaan mee met het ultranationalisme van de westelijke provincies. Het doet er niet toe of het uit overtuiging, uit indoctrinatie of intimidatie is. Het is gewoon een feit. In deze video leggen universiteitsdocenten uit waarom de Russische cultuur minderwaardig is en eigenlijk uit de beschaafde wereld moet worden gebannen. Hun literatuur voert minderwaardige wezens op geslingerd tussen fatalisme en straffeloosheid. Zet u vooral de vertaalfunctie van Youtube daarbij aan..

Oekraïne is genoemd naar de westelijke grensprovincies (de Karpaten) waar het Oekraïens vandaan komt. Centraal-Oekraïne is dichter bevolkt en vruchtbaarder, het is het gebied van Kiev tot Kharkiv en Odessa. Daar wonen veel tweetaligen (Russisch thuistaal). De tieners, twintigers, dertigers en veertigers zijn sinds 1991 “geoekraïniseerd” dankzij het onderwijs. Dat onderwijs is zeer laag gequoteerd in de OESO-ranking (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De genummerdheid en geletterdheid is pover in vergelijking met de Sovjettijd. Geletterdheid wordt bemoeilijkt omdat de opgelegde taal, het Oekraïens, zelf nog niet volledig uitgekristalliseerd en genormeerd is. Alleen enkele universiteitsprofessoren spreken het foutloos. Het grote succes van het onderwijs zijn de anti-Russische handboeken die vanaf 1991 ingevoerd zijn. Die hebben de houding van de bevolking jonger dan vijftig grondig beïnvloed. De Russen (als veronderstelde opvolgers van de Sovjets) worden voor alles geblameerd: de corruptie, het kelderende BNP enz. Die houding wordt doorgetrokken: nu zijn Russische boeken verbannen, de Russische orthodoxe kerk is verboden..

Oekraïens Stockholm-syndroom

Een grote reden waarom mensen flippen is ten slotte het Stockholm-syndroom. Als extreme krachten steeds meer vat krijgen op je samenleving, is (passief?) meedoen dé 
overlevingsstrategie.  Hoe dan ook, de Russen hebben zich misrekend wat de cultuur betreft. Ze hebben niet ingeschat in welke mate het land (zonder de etnische gebieden) en de vele tweetaligen van hen weggeëvolueerd zijn. Ze hebben te veel vertrouwd op de kennis uit deSovjettijd toen de republiekgrenzen niet zo’n rol speelden en de mobiliteit tussen republieken groot was.

Oekraïne, het ultieme westerse land

De primitieve Cybele-culten in Rome met ontmande priesters

Dugin ziet in het moderne Europa de oeroude cybelische denkvorm terugkeren. Dat komt van de moedergodin Cybele, die vereerd werd in de oudste landbouwsamenlevingen. Die vorm verdringt in de hedendaagse periode de traditionele apollinische vorm (standen, rangorde, kerkdoctrine) en dionysische vorm (de religieuze en andere bemiddelaars).

Cybele staat voor het ontketenen van radicaal materialisme, het aanboren,  ontginnen en herscheppen van alle krachten tot uw DNA toe, het vervagen van grenzen van gender, mens en niet mens (hybrides). Aangezien het een oeroude vorm is, bevat het primitieve religieuze resten.

De ultranationalisten in Oekraïne hebben hun zwarte zonnen, hun wolfsangels, hun vuurrituelen uit de geïsoleerde gemeenschappen in de Karpaten gehaald, jaren voor die symbolen in Nazi-Duitsland gangbaar werden. Die oeroude symbolen spoken ook nu nog rond in het ontwikkelde West-Europa. Denk aan hardrockers als Ramstein: “Deutschland”.

Zwarte zonnen, fakkels, SM folteringen en Dominatrixen, Nazi-outfits en grootstedelijke multiculti’s. Dit in het ontwikkelde Duitsland en niet in een geïsoleerd berggebied in de Karpaten.

Oorlog als de ultieme zwendel

In het ultieme westerse land kan het allemaal, uiterst links en uiterst rechts voeren hun nummer op, totale privatisering (land, water) en totale commercialisering (verkoop van organen, leveren van kinderen voor prostitutie) zetten zich door. De EU voert er virtue signaling op met transparantie te promoten terwijl miljarden steun verdwijnen in de zakken van oligarchische netwerken in de ministeries en het leger die dan weer in crypto een deel recycleren naar de Amerikaanse en Europese partijen die hen sponsoren.

Het akkoord voor graanexport wordt nu verlengd. Voor de arme landen? Vergeet het. De EU legt de hand op het leeuwendeel en gebruikt het grotendeels als veevoer. Dat scheelt. Ze moeten dan zelf minder voeder verbouwen, beperken zo hun nitraat-voetafdruk en Rutte kan nog wat meer boerderijen sluiten en tot natuurpark omvormen.

Volgens CBS (vier maand geleden) komt 2/3 van de NATO-wapens nooit aan en voedt die zwarte markt de conflicten in Afrika en het Midden Oosten en de logistieke uitbouw van autochtone en allochtone maffia’s. “War is a racket” (Oorlog is een zwendel) zei majoor-generaal Smetley Butler (VS) in zijn gelijknamige boek (1935) als terugblik op zijn carrière die een halve eeuw oorlog besloeg.

We dalen af in het nihilisme

Februari 2023

Massa’s Oekraïense vlaggen zie je nu niet meer in de straten maar op de kerkhoven. Jongeren van 16 worden als lichamen voor de NATO afgevoerd naar het front in Bakhmut en hebben daar een levensduur van enkele uren of dagen. Leven heeft geen enkele waarde meer. Het nihilisme van de NATO om Rusland te bevechten tot de laatste Oekraïner en onderhandeling af te blokken (zoals het bijna bereikte bestand in Istanboel, eind maart 2022).

Verder het nihilisme van de ultranationalisten. Het in de strijd werpen van vrouwen, ouderen en kinderen zoals in de “Volkssturm” (Duitsland, 1945) om de oorlogsmachine nog te voeden tot de mirakelwapens (“Wunderwaffen”) er aan komen. Komen die er niet, dan maar alleman meesleuren in de ondergang, de “Götterdämmerung”.

De media vertellen u ondertussen het omgekeerde: het zijn de Russen die menselijke golven de dood in sturen. Het zijn de Russen die de Oekraïense cultuur en godsdienst vervolgen. De mediaberichtgeving is puur projectie geworden.

December 2022. De orthodoxen patriarchaat Moskou worden buitengezet uit het Lavra Holenklooster buiten Kiev (in 1051 gesticht door de Griek Antonius). De met steun van de patriarch van Istanbul (een Westerse stroman) afgescheurde Oekraïens-orthodoxen nemen over.

Niets is nog van waarde. De traditionele kerk wordt verboden maar primitieve culten tieren welig. Moeten monniken zich straks barricaderen en ingraven zoals bij de invallen van de Tartaren (12de eeuw) om niet afgevoerd te worden?

We dalen met de Cybele-fase af tot in het minder dan menselijke, het nihilistische...

Tenax

Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 1)