Vantablack is een pigment dat wordt beschouwd als de donkerste toon zwart ter wereld – en momenteel de bron van commotie in de kunstwereld.
Sir Anish Kapoor, de in Londen wonende beeldhouwer die verantwoordelijk is voor o. a. het ArcelorMittal Orbit sculptuur voor de Olympische Spelen van 2012, bezit nu namelijk de exclusieve rechten voor het gebruik van de kleur. Die uitspraak veroorzaakte verontwaardiging onder andere kunstenaars, die vinden dat Kapoor hiermee de monopolie heeft op een materiaal dat van iedereen zou moeten zijn.
Een citaat uit de bekendmaking van Charles de Gaulle uit 1966 dat Frankrijk uit de NAVO zou treden:
La France (. . .) se propose de recouvrer sur son territoire l’entier exercice de sa souveraineté.
(Le gouvernement francais a marqué (. . .) qu’il considérait que l’organisation du traite de l’Atlantique Nord ne répondait plus (…) aux conditions qui prévalent dans le monde à l’heure actuelle et qui sont jondamentalement différentes de celles de 1949 et des années suivantes)
“Om Frankrijks ‘rang’ en ‘onafhankelijkheid’ te herstellen zette De Gaulle zich op recalcitrante wijze af tegen de VS. Hij ijverde onder meer voor een drastische verandering van de verhoudingen binnen de NAVO en de EEG.”
Uit: onderstaand artikel verschenen in het Historisch Nieuwsblad:
Blijkt dat de appel niet ver van de boom gevallen is. Pierre de Gaulle, kleinzoon van zijn illustere grootvader Charles, heeft soortgelijke bezwaren tegen de invloed van over de Atlantische Oceaan. En hij neemt de internationale relaties tussen Frankrijk en de EU enerzijds en Rusland anderzijds op de korrel.
Pierre de Gaulle is niet bepaald terughoudend om de leugendictatuur der VSA & handpop NAVO, de idolate vazallenjournalistiek der media aan de kaak te stellen en te wijzen op de daardoor – boemerangsancties – veroorzaakte economische problemen in de EU.
U bent getuige van een gesprek dat kort voor Kerstmis plaats vond met Irina Dubois, hoofd van de vereniging “L’Association Dialogue Franco-Russe” en dat als video aangeboden werd op tweede Kerstdag.
Meer weten over reeds uitgevoerde en geplande activiteiten: klik hier.
Wie Franse taallessen gekregen heeft zoals wij tijdens onze schooltijd zal zonder problemen het gesprek kunnen volgen. Indien niet, kan u via de icoontjes onderaan zowel de ondertiteling, aangehechte vertalingsmogelijkheden als de geschreven tekst kunnen oproepen.
De volgende drie dagen zijn we er niet. We gaan even naar Noord-Frankrijk de streek van ons Vlaanderen over de schreve, de slagvelden van WOI en een behoorlijke portie geschiedenis en cultuur opsnuiven. Als alles verloopt zoals gepland, willen we deze plaatsen bezoeken:
Zet uw – al dan niet gifgroene – bril op, neem een extra kopje koffie, en lees op uw gemak – of elders – dit stukje Antwerpse proza bij ‘tScheldt:
“Vlaanderen kleurt grauwer met de dag. We mogen zonder blozen spreken van de opkomst van een ongebreideld Links Nazisme waarbij denkers en sprekers wiens gedachten niet overeenstemmen met een links gedachtengoed worden verketterd en een plaats wordt ontzegd in publieke gesubsidieerde middens.
Dat het Links Nazisme zich hierbij letterlijk in de eigen voet schiet, waarbij tevens het acute gevaar voor het opkomende Links Nazisme geïllustreerd wordt, is het volgende waargebeurde verhaal…”
Bijna 100 jaar geleden leenden de VSA enkele (tien)duizenden archeologische artefacten opgegraven in Persepolis, Perzië. Amerikaanse wetenschappers, resp. geschiedkundigen, zouden ze voor 3 jaar uitgeleend krijgen. Ondanks ontelbare verzoeken om teruggave, en rechtbankvonnissen, blijven de VSA zich verbergen achter nepredenen en excuses. In feite gaat het om doodgewone diefstal, die gezien het historisch belang nooit kan verjaren.
Egypte was een buitengewoon populair land voor archeologische boekaniers.
De grootste schattenverzamelaar is het V.K., toen zij nog meenden dat zij – als Great Britain – heel de wereld in hun broekzak hadden: “Born to rule the world”. De meest spraakmakende en één der waardevolste historische schatten is de beroemde Parthenon fries, “The Elgin Marbles”, genoemd naar de dief die het naar het V.K. ontvoerde. Het wordt sinds tientallen jaren door Griekenland teruggeëist wordt, maar zonder enig resultaat.
Driehonderd jaar werd het christelijk geloof heimelijk, verborgen, beleden. Met de uitbreiding nam uiteindelijk het aantal kloosters en kerken toe. Van Jeruzalem tot de Mont Saint Michel, van Firenze tot Moskou. De bouwmeesters overtroffen zichzelf en hun buren. Van grotten en holen naar kathedralen met torens die tot in de hemel reikten. En met een interieur van de meest gelauwerde kunstenaars. Een overzicht:
Bruegels Toren van Babel (althans de eerste versie in het Museum Boymans Van Beuningen, ca. 1565) werd wellicht in een Antwerpse context geschilderd
Italianen in het zestiende-eeuwse Antwerpen raakten maar niet uitgepraat over de Scheldestad. De Venetiaanse ambassadeur Cavalli schreef naar zijn stadsbestuur: ‘Er is geen man, hoe armzalig van geboorte en hoe lui ook, die hier niet kan rijk worden van de handel’…
… Antwerpen was evenwel veel meer dan alleen een bloeiende haven, op winst beluste kooplieden, grondspeculatie of een opportunistisch ingesteld stadsbestuur. Wie immers geld had kon het laten rollen, ook voor allerlei luxeproducten. Niet te verwonderen dat de stad in die periode een aantrekkingspool werd voor kunstschilders, tapijtwevers, edelsmeden, cartografen, drukkers… Antwerpen bezat dan geen universiteit, het telde wel tientallen Latijnse scholen, parochie- en private scholen. Naar verluidt gaf één op de tweehonderd inwoners les in iets…
Met Antwerpen ontsluit bestsellerauteur Michael Pye het verhaal van een stad die tegen alle verwachtingen in opkwam als het kloppend hart van de zestiende eeuw, en in korte tijd de wereld wist te veranderen. Eén ding is volgens Pye zeker: zonder de Antwerpse geschiedenis zou vandaag niets hetzelfde zijn.
D66 maakt alles kapot en vooral onze cultuur en tradities, betoogt Martin Bosma, die graag een tribunaal wil tegen de stalinistische cultuursubsidies die er voor zorgen dat de kunst niet vrij is, en onze nationale tradities in gevaar.