Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Goede Vrienden,

Het christelijk leven bestaat wezenlijk in het navolgen van Jezus Christus door iedere dag zichzelf te verloochenen en zijn kruis op zich te nemen. Zo wordt  men een volgeling van Jezus Christus en een ware christen. De inhoud hiervan kunnen we in vier delen samenvatten. Vooreerst behelst dit het aanvaarden van het christelijk geloof, nl. het erkennen van de leer en het leven van Jezus Christus, gekruisigd en verrezen, zoals het vervat ligt in de Evangelies en door de apostelen en de Katholieke Kerk doorheen de eeuwen trouw werd overgeleverd. Het werd kort samengevat in de Twaalf artikelen van het geloof of de geloofsbelijdenis. Vervolgens zal een christen God loven door de Christus Mysteries te vieren. Zoals Christus de Vader verheerlijkt heeft, zal de christen de liturgie vieren, vooral in de zeven sacramenten (doopsel, vormsel, Eucharistie, boete, ziekenzalving, wijding en huwelijk). Verder zal een christen een leven nastreven in de Geest van Christus, in liefde tot God en tot de naaste, en volgens de christelijke moraal met onder meer het onderhouden van de tien geboden. Tenslotte is een christen een persoon van gebed. Jezus heeft zelf nachten lang gebeden, Hij heeft gevraagd dat wij zouden bidden en ons leren bidden. Het Onze Vader is het gebed bij uitstek, dat Hij ons gaf.

Iedere tijd opnieuw dienen deze vier delen van het christelijk leven als het ware opnieuw geactualiseerd te worden. De westerse beschaving was eens christelijk en het christelijk geloof was alomtegenwoordig. Kerken stonden in het centrum van het dorp, het maatschappelijk leven was doordrongen van de geloofspraktijk en de Bijbelse boodschap werd door alle kunstvormen levendig gehouden. Het huidige openbare leven is eerder het tegenovergestelde. Het christelijk geloof wordt in de westerse beschaving op alle vlakken geweerd en zelfs dikwijls actief bestreden. Elders in de wereld worden christenen in vele landen vervolgd. In de lekenstaat Syrië heerst er nog een verdraagzaamheid en meestal een goede verstandhouding. Toch zullen  christenen overal ter wereld zich telkens opnieuw moeten verzetten tegen valse leerstellingen. Bijzonder pijnlijk in onze tijd is dat het hoogste kerkelijk gezag meer geneigd is zich aan te passen aan de heersende opvattingen en praktijken – zoals nooit voorheen in de kerkgeschiedenis – dan trouw te blijven aan de geloofsschat.

In de Latijnse kerk werd na Vaticanum II door een golf van secularisatie het sacrale van de liturgie erg aangetast. Als reactie hierop kreeg de traditionele viering van de Eucharistie onder de gelovigen meer aanhang. Paus Benedictus XVI heeft hieraan zijn officiële steun gegeven en voor een belangrijke liturgische vrede gezorgd. Vanuit het hoogste kerkelijk gezag wordt hiertegen echter nu een verwoede strijd gevoerd. Een kerkelijke overheid die luid verkondigt dat iedereen welkom is in de kerk, wil openlijk de trouwste traditionalisten bestrijden en uitsluiten. Anderzijds kunnen we de teloorgang van de eerbied voor de liturgie, naar mijn mening, niet geheel toeschrijven  aan het Tweede Vaticaans Concilie. Inderdaad was ook dit concilie kind van zijn  tijd, “de golden sixties”. Er hing een geest van grondige verandering in de lucht, in deze zin: vroeger kon of mocht dit niet, nu wel. Van de positivistische wetenschap werd naïef gedacht dat zij binnen kort alle problemen zou oplossen. Het is evenwel merkwaardig hoe in deze wereldse sfeer van euforie, het kruis van Christus centraal staat in de teksten van Vaticanum II.

Bovendien, ieder oecumenisch concilie droeg de stempel van de toenmalige tijdsgeest. In het eerste Vaticaans Concilie (1869-1870) werd ijverig  de onfeilbaarheid van de paus bepaald, terwijl het marxisme de arbeiders wereld veroverde en daarbij inspeelde op het schrijnende onrecht jegens de arbeiders. De Kerk zal haar revolutionaire “sociale leer” pas beginnen met de encycliek van Leo XIII, Rerum novarum (1891). Dit betekent echter helemaal niet dat de dogmaverklaring van de onfeilbaarheid van de paus van Vaticanum I zonder waarde of onjuist zou zijn! Vaticanum II is op verschillende terreinen een rijk en waardevol oecumenisch concilie. Hierna werden evenwel in de westerse kerk vele dwaze liturgie vernieuwingen ingevoerd die wel uit de tijdgeest voortkomen maar niet uit de teksten van Vaticanum II, die te weinig bestudeerd werden. Een voorbeeld hiervan is het omkeren van de altaren en de priester die zich voortaan met het gezicht naar het volk keert en zich gedraagt als een profane voorzitter  van een vereniging, wat Vaticanum II geenszins heeft voorgeschreven. Een westerse pastoor die het nu zou klaar krijgen om het altaar terug op zijn juiste plaats te zetten en opnieuw de Eucharistie te vieren met de rug naar het volk, waarbij hij de gebeden van  de gelovige gemeenschap aan God opdraagt, zou een van de kostbaarste liturgische hervormingen voor onze tijd realiseren.

Van de vier delen van het christelijk leven is de christelijke moraal het meest kwetsbaar en het meest onderhevig aan verandering, omwille van de steeds nieuwe ontwikkelingen in de samenleving. Het Tweede Vaticaans concilie heeft vooral in de dogmatische constitutie over de Kerk in de wereld van onze tijd vele goede inzichten gegeven maar heeft geen alomvattende christelijke moraal voor onze tijd uitgewerkt. Na de lange voorbereiding en de vier sessies (1962-1965) was dit ook niet meer mogelijk. Zelfs over de aard van de zonde werd in dit  concilie niet uitdrukkelijk gehandeld. Pas in de synode over boete en verzoening (1983) kwam de zonde uitdrukkelijk aan bod. En drie decennia na het concilie zal de universele catechismus van de katholieke kerk verschijnen, meteen al in 31 talen. Dit is weliswaar een uniek meesterwerk in de geschiedenis van de Kerk, dat in een samenvattend geheel de christelijke leer en het leven aanbiedt. Hiermee kan ieder mens op aarde lezen wat de officiële leer van de katholieke kerk is over alle belangrijke aspecten van het christelijke geloof en leven. Met respect voor de verscheidenheid van menselijke ervaringen, methoden en culturen wil deze catechismus de trouw aan de traditie uitdrukken, de integrale leer weergeven en de eenheid van het kerkelijk leergezag in het wezenlijke onderlijnen. Helaas, het huidige kerkelijke leergezag en de hoogste Vaticaanse instanties verloochenen zelf openlijk bepaalde vaststaande kerkelijke leerstellingen. In de christelijke moraal, voorgesteld in de catechismus als “het leven in Christus” komt eerst de roeping van de mens tot het heil aan bod met de “waardigheid van de menselijke persoon”, “de menselijke gemeenschap” en “het heil van God: wet en genade”. Vervolgens worden de tien geboden behandeld.

We willen nu in zeven thema’s, die we vorige keer al vernoemden, de algemene christelijke moraal voorstellen. Het is ons antwoord op de vraag: waarin bestaan de waardigheid en de roeping van ieder mens? De mens zal altijd wel voor een deel een mysterie blijven voor hemzelf. Hij heeft zichzelf immers ook niet gemaakt, het is God die hem geschapen heeft.  En deze schepping overstijgt ons menselijk begripsvermogen. Het is een illusie zichzelf als zijn eigen god te beschouwen. In het licht van de joods-christelijke openbaring kunnen we  de ware grootheid en broosheid van de mens ontdekken, wat tevens de nodige richtlijnen geeft voor een moreel verantwoord christelijk leven.

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 15.9.23      

Flitsen

Terwijl het plukken van de vijgen nog een tijd zal doorgaan, zijn we begonnen met de druivenoogst, tenminste in de grote wijngaard buiten de muren.

Er  worden grote verbouwingen gedaan aan de oude en de nieuwe  “médicinale”. Ze worden fel uitgebreid.

Lees verder

Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen

In Duitsland daarentegen volharden de regeringspartijen in de boosheid. Het zijn tenslotte geen ezels.

“Als dus zovele kiezers het (huidige, Duitse) migratiebeleid afwijzen, zou de regering op het idee kunnen komen er iets aan te veranderen. Ze zou bijvoorbeeld tijdelijk grenscontroles kunnen toestaan, ook als hierdoor de werking van Schengen wordt gemaakt – en daarmee trouwens ook de migranten helpen, want door allerlei illegale grensovergangen verkeren ze soms in levensgevaar. De regering zou ook bepaalde uitzettingsoffensieven voor afgewezen asielzoekers, die in bilaterale verdragen werden overeengekomen, eindelijk kunnen activeren en uitvoeren of ervoor zorgen dat asielzoekers vanaf de eerste dag werken, en op die manier in hun eigen levensonderhoud bijdragen.

Dat zijn allemaal kleine voorbeelden, die minstens de indruk geven dat men de controle niet helemaal verloren heeft en dat de burgers dus best wel vertrouwen kunnen hebben (…).

In de plaats daarvan echter weigert de regering echter het migratiebeleid ook maar iets te veranderen. En in het licht daarvan kan men zich slechts verwonderen over één iets: dat het beleid verbaasd, ja, ontzet is over de groei van de AfD”,

… aldus Stefan Locke, correspondent voor Saksen en Thüringen voor de Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung, op 2 september in de FAZ.

Wat is er nodig om een gemeente in rep en roer te zetten?

Eén Somalier. Welgeteld één. Naar verluidt kan de overheid niets tegen hem ondernemen omdat hij “psychisch ziek” is. Hij kan doen wat hij wil: stelen, bedreigen, fysisch geweld… kinderen en vrouwen durven de straat meer op in Hardheim. En ja, hij kan doen wat hij wil omdat hij omwille van een zgz. psychische ziekte als “onbekwaam voor schuldbewustzijn” gediagnosticeerd werd.

https://www.bild.de/regional/frankfurt/stuttgart-aktuell/bewohner-aus-hardheim-leben-in-angst-somalier-terrorisiert-dorf-85338694.bild.html

In het filmpje verneemt u wat de bevolking met hem moet doormaken in het ooit zo trotse, welvarende Duitsland. De Duitsers “marschieren” niet meer; ze zijn pantoffelhelden geworden.

Totalitaire staat in het kwadraat: het land b

De grootste bandiet, een perverse kinderverkrachter, eender welke gelukzoeker heeft er recht op: een bankrekening… maar ene Tomas Boutens niet. Dit onvolprezen land maakt het voor activist Tomas Boutens volledig onmogelijk op eender welke manier nog aan het geld te komen dat hij verdiend heeft door eerlijk werk. Hij wordt zonder enige vorm van verzet of proces volledig uitgesloten van eender welke bankdienst. En het is zijn werkgever verboden hem cash uit te betalen. Dit is de totalitaire digitale staat in werking.

Wij lazen zijn verhaal op facebook:

“Zoals sommigen onder jullie weten, besliste enkele maanden geleden mijn destijdse bank (BNP Paribas / Fortis) om eenzijdig de klantenrelatie op te zeggen, zonder enige uitleg te verschaffen over de reden.

Snel opende ik een andere rekening bij de enige bank (zover ik weet) waar dat nog onmiddelijk in het kantoor kan, de Bank van de Post. Binnen de kortste keren kreeg ik echter ook hier een schrijven dat ook zij éénzijdig de klantenrelatie besloten te verbreken.

En dus begon de zoektocht naar een nieuwe bank… álle binnenlandse banken werden aangeschreven (en ik bedoel echt álle), en állen antwoordden hetzelfde: “onze bank wenst met u geen klantenrelatie aan te gaan”. Buitenlandse banken proberen dan maar; even vruchteloos. Zelfs bij banken buiten de EU klonk hetzelfde liedje…

Wat leerde wat navragen viavia: dankzij OCAD mag geen enkele bank in binnen- of buitenland mij nog enige vorm van dienst verlenen, op straffe van zelf vervolgd te worden… Waarom? Het zal me een mysterie wezen. Moest men mij verdenken van terrorisme en dat ook hard kunnen maken, dat men mij er dan voor vervolgt zodat ik mij kan verdedigen. Want is dat niet een basis rechtsprincipe; geen straf zonder proces en kans op verdediging?

In elk geval; misschien zou werken met circulaire cheques een uitkomst bieden dan? Tenslotte werk ik al jaren trouw en perfect legaal, voor dezelfde werkgever en moet die mijn loon toch kunnen uitbetalen?

Tegenvaller; een circulaire cheque innen kan ik dus ook niet. Ik sta ‘geblokkeerd in het banksysteem’ waardoor ze hem niet mogen uitbetalen…

Geen overschrijvingen, geen cheques, en een loon cash uitbetaald krijgen is verboden…

Zeker; een basisbankdienst heet een recht te zijn, maar een recht dat men in de praktijk dus wel kan weigeren zoals ik inmiddels geleerd heb.

Er is geen enkel zicht op een uitkomst. Huur? Alimentatie? Telefoon? Elektriciteit? Water? Brandstof? Eten? Er is geen enkele legale manier meer om aan geld te geraken, zelfs niet aan het geld, duizenden euro’s intussen, die mijn werkgever me intussen al achterstallig verschuldigd is…

Ik verdien normaliter voldoende om al mijn kosten te dekken, maar nu ga ik al geruime tijd werken zonder loon… Dit is een straf zonder proces of kans op verweer, meer nog: dit is iemand het leven letterlijk onmogelijk maken.

En waarom eigenlijk? Mijn inkomsten zijn al járen afkomstig van legale arbeid, waarop ik netjes belastingen en bijdragen betaal (terwijl ik nu niet eens zou kunnen gaan stempelen, aangezien ook dat geld niet uitbetaald zou kunnen worden), en mijn uitgaven zijn heus niet van criminele aard. Geen drugs, geen illegale wapens. Nogmaals: moest dat vermoeden er wél zijn, presenteer dan een zaak voor een rechtbank waar er kans op verweer is, maar dit, dit is te belachelijk voor woorden.

Waarom vertel ik dit? Niet om de zielepoot uit te hangen, maar om iedereen duidelijk te maken dat wat heden met mij gebeurt, morgen met eender wie kan gebeuren die niet in de pas van de staat loopt, die niet akkoord gaat, die kritiek heeft…

Deel dit bericht daarom gerust, opdat zoveel mogelijk mensen beseffen hoe deze overheid haar voeten veegt aan de elementaire rechtsprincipes en steeds verder verzakt in totalitarisme.

Tomas Boutens

P.S.: En wat mij betreft… wat zal gebeuren, zal gebeuren. ‘Nood breekt wet’, ook dat is een rechtsprincipe…

En misschien wordt het ook eens tijd om het te hebben over commissaris PB van de ponyclub, over de rol van kolonel (?) BH in de zaak van Jürgen, over het vertrek van de buitenlandse speciale eenheden en over het ‘opsluiten in hun kazernes’ van bepaalde specifieke eenheden en het gewijzigde DOVO-verslag in diezelfde zaak, over een gastronomische gouden lelie en broeders aan de Gentse Kouter. Misschien wordt het eens hoog tijd om de dingen te zeggen die al lang gezegd moesten worden en de namen te noemen van wie welke rol gespeeld heeft in de zorgvuldig toegedekte smeerlapperijen van de voorbije jaren in dit land.”

Afsluitend dit citaat van Ray De Bouvre zaliger:

“Als ik dit land vandaag méér haat dan gisteren, dan ligt het eraan dat ik het gisteren niet genoeg gehaat heb!”

Is Israël een democratie?

Niet wij stellen die vraag. We zouden niet durven. Anderen wel. En dat zijn geen anders-gelovigen. Het zijn joden, Israëli’s, die bekommerd zijn om hun land. Zij vinden dat Israël gekaapt wordt, dat het afglijdt tot een dictatuur.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Wat hebben ze te verbergen?

Stel, je hebt aan 0.76% geleend om een woning te kopen. Daarnaast heb je nog een kleine aandelenportefeuille die jaarlijks 6% dividend oplevert. Het dividend dat je ontvangt op eigen vermogen is dus veel groter dan rente die je betaalt op vreemd vermogen. Je doet financieel dus een goede zaak in de huidige situatie. Bovendien staan je aandelen momenteel heel erg laag. Zelfs lager dan 18 jaar geleden! Nu je aandelen verkopen is dus niet het juiste moment. Je aandelen verkopen om je lening af te lossen is al helemaal financieel onnozel, want je verliest meer inkomsten (6%) dan je uitgaven bespaart (0.76%).

En toch is dat EXACT wat N-VA-minister Mattias Diependaele van plan is. De Gewestelijke Investeringsmaatschappij Vlaanderen (GIMV) werd in 1980 opgericht door de Vlaamse overheid om te investeren in Vlaamse bedrijven, die te verankeren en verder te laten groeien. GIMV heeft een unieke positie in onze Vlaamse economie om durfkapitaal te verzamelen en bedrijven duurzaam te laten groeien. Dat is bijzonder succesvol geweest. Door de jaren heen privatiseerde de Vlaamse overheid de GIMV. Nu is er nog 28% van de aandelen over.

En die aandelen wil Diependaele dus verkopen, op een moment dat de aandelenkoers laag staat, de rente veel kleiner is dan het jaarlijks dividend, en men ons belang eigenlijk aan gelijk wie wil verkopen. Uitverkoop, allicht aan het buitenland, terwijl we er financieel een slechte zaak mee doen en controle verliezen over een durfkapitaalfonds dat onze bedrijven nodig hebben. Welke goede huisvader doet dat eigenlijk? Waarom wil Diependaele dat per se nog voor de verkiezingen vlug verkopen? Wat zit daar in werkelijkheid achter?

Deze operatie doet erg sterk denken aan Guy Verhofstadt. Die verkocht overheidsgebouwen om zijn schuldgraad op te smukken, maar huurde ze meteen terug. We betalen er nog altijd de factuur van.

De uitverkoop van GIMV moet gestopt worden!

Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang

—-

Lees ook:

Vlaamse regering maakt werk van uitstap uit GIMV: “Niet onze taak om in allerlei private bedrijven te investeren”

De Vlaamse regering is van plan om haar resterende belang in de GIMV te koop te zetten. De investeringsmaatschappij werd in 1980 opgericht om bedrijven in Vlaanderen te ondersteunen in hun uitbouw en internationale groei. Doorheen de tijd werd het overheidsbedrijf steeds meer geprivatiseerd. Zakenbank Rothschild & Co is aangesteld om nu de resterende 27,65 procent van de hand te doen.

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/09/08/vlaamse-overheid-maakt-werk-van-uitstap-uit-gimv/