Terwijl de boeken van Roald Dahl met een woke-kam ontluisd worden, werd een pedofilieverheerlijker gekozen om hét gedicht van de Kinderboekenweek te schrijven.

… Dit jaar, werd deze Pim Lammers uitgekozen om het gedicht van de Kinderboekenweek te schrijven. Een keuze, die natuurlijk ideologisch onderbouwd was. Al snel bleek dat de lhbtq- activist eerder een verhaal had geschreven dat seksuele handelingen tussen een sporttrainer en een jonge knaap van een jaar of tien verheerlijkt. Niet zomaar op poëtische wijze, neen, met de meest perverse details. De opzet van dit forum is niet hier dieper op in te gaan, maar op LinkedIn kan u een fragment van het stuk lezen…alles is er mee gezegd…

Lammers schreef ook teksten om kinderen op Nederlandse scholen te onderwijzen over de weldaden van de trans gender-ideologie. Er was toen al veel kritiek, maar desondanks bleven de mensen die de Kinderboekenweek organiseerden, hem de hand boven het hoofd houden. Toen barstte de bom. Een hele protestcampagne kwam op gang en tegen  de auteur werden door sommigen, die het niet meer konden uitstaan dat er met hun protest geen rekening werd gehouden, doodsbedreigingen geuit….”

Lees: Pedofilie als nieuwe waardenorm in Vlaamse media?

Uiteindelijk was de heer Lammers zo verstandig zich terug te trekken. Wat niet wil zeggen dat dit niet kan en zal herhaald worden. Met een andere pedofilieverdediger.

De instortende infrastructuur in Amerika verslechtert met de dag en de misdrijven van het bedrijfsleven blijven ongecontroleerd terwijl de regering geld blijft sturen naar Oekraïne als topprioriteit.

De vrije markt is geweldig.

De mainstream media besteedt enorm veel tijd aan ons de les lezen over valse milieukwesties, maar nu een van de grootste milieurampen in de geschiedenis van de VS heeft plaatsgevonden, zijn ze er vreemd stil over. Wat we zien in Ohio, is zo gruwelijk dat het echt moeilijk is om het onder woorden te brengen. Een specialist in gevaarlijke stoffen beweert dat de autoriteiten “eigenlijk een stad bombardeerden met chemicaliën zodat we een spoorlijn open konden krijgen”. Helaas is dat helemaal niet overdreven. Toen ze besloten een “gecontroleerde verbranding” van vinylchloride uit enkele van de vernielde treinwagons uit te voeren, wisten ze dat het “fosgeen en waterstofchloride de lucht in zou sturen” …

*met een knipoog naar het bekende lied:

Terwijl de ene linkse Het Verhaal van Vlaanderen een ‘fascistisch propagandastuk’ vindt, wil deze linkse het verhaal misbruiken om het Vlaams nationalisme te ondergraven. 1302 was zeker een sociaal conflict zoals het verhaal toonde, maar het was ook een strijd voor de onafhankelijkheid van het graafschap Vlaanderen. Dat toonde het verhaal niet, maar sprak het ook niet tegen. De kwade trouw druipt van dit artikel. Dit sujet kroonde zich in de zestiger jaren met de titel ‘de Mao Tsé Toeng van Vlaanderen’, de meest notoire massamoordenaar van de 20° eeuw. Dat er zo een sujetten rondlopen in een land kan je niet vermijden. Dat die een column krijgt in DS is de schande voorbij. Desabonneer DS!

Boudewijn Bouckaert verwijst hiermee naar een gifinjectie van Paul Goossens: “Wat nu met 1302?” in de kwaliteitskrant DS, waarbij hij de Vlamingen een fictief volk noemt.

De afsluitende paragraaf luidt:

“… Het is geen toeval dat het Vlaamse volkslied, gefabriceerd in 1845, dezelfde grove mankementen vertoont. In kromme taal wordt godbetert de lof van de klauwende leeuw bezongen, een mannetjesdier dat symbool moet staan voor het eendrachtige, Vlaamse volk. Nu de Vlaamse canon er aankomt, is het tijd om die ­infantiele, masculiene metaforen te dumpen en zinnen te bedenken die ook in het diverse Vlaanderen van de 21ste eeuw ­relevantie hebben. Er is nog een reden waarom een radicale update gewenst is. Ze komt van Hugo Claus en Walter De Bock. ‘Vlamingen,’ zo schreven ze in 1968, ‘gij stikt in de ­sonore domheid van uw volkslied.’”

Teken de petitie!

“Zonder boer geen voer”. De mensen die de oorlog meegemaakt hebben weten dat dit niet zomaar een holle slogan is. Een land dat qua voedselvoorziening zelfbedruipend is, kan heel wat aan. Onze beleidsvoerders zien het anders: het klimaat moet gered worden… ook al gaat het ten koste van ons.

Klik hier voor de volledige reportage.