“Dat in de AfD vreemdenvijandigheid en haat t.o.v. moslims aanwezig is, was voor de Veiligheidsdienst een der redenen om de partij als “bewezen extreemrechts” te classificeren.*
Echter, ook de verspreiding van haat en haatzaaierij tegen de Russen is extreemrechts. Waarom heeft de Veiligheidsdienst geen kritiek op de parlementspartijen, die dagelijks Russenhaat verspreiden? Of is de Veiligheidsdienst zelf in hetzelfde bedje ziek?
Eveneens is de reclame voor de wapenwedloop en de sociale afbouw kentekenend voor rechtse partijen. Niet alleen de AfD, maar ook de overige parlementspartijen pleiten hiervoor.
“Wapenleveringen aan oorlogspartijen, vooral indien men daarmee een volkerenmoord zoals in de Gazastrook steunt, zijn zonder enige twijfel kenmerken van rechtsextreme partijen. Wapenleveringen in plaats van vredesdiplomatie maken de oorlog alleen langer en de vernietigingen groter.”
Intussen is in Duitsland een verschil gemaakt wordt tussen “rechtsextremisme” en “rechtsextremisme”. Als het de heersenden in hun kraam past dan is een partij, en diens leden en kiezers, extreemrechts; past het niet in hun kraam, dan gaat het om een dubieuze “op regeltjes gefundeerde orde” of gewoon om… “democratie”.
Miljoenen mensen geloven dit fabeltje niet meer en ze wenden zich in het kieshokje af van de machtspartijen en kiezen voor de AfD.
De EU-Commissie heeft klacht neergelegd tegen vijf lidstaten bij het EUropese Gerechtshof omdat deze weigeren, of te laat reageerden, belangrijke gedeeltes van het omstreden DSA-gebod om te zetten in hun eigen nationale wetgeving. Het gaat om Polen, Tsjechië, Spanje, Cyprus en Portugal. Wees gerust: het land b is een brave volgeling der EU-oekazes.
De DSA-wet wil afwijkende politieke meningen aan banden leggen. Volgens de EU-Commissie hebben genoemde landen verzuimd de voor de uitvoering der DSA-wetgeving bevoegde toezichtsinstanties te benoemen of te bemachtigen … of ze hebben gewoon geweigerd dit te doen.
“De lidstaten zijn verplicht minstens een bevoegde instantie te benoemen en deze te machtigen de DSA-geboden te (laten) uitvoeren,” aldus de EU-Commissie volgens Reuters.
Polen valt daar het land zelfs geen coördinator genoemd heeft. De andere vier landen hebben weliswaar een instantie benoemd maar niet de wettelijk geëiste bevoegdheden overgemaakt. De DSA (tot leven gewekt in 2022) werd als instrument om een zgz. “veiligere en transparantere” internetbelevenis te creëren door het EU-parlement gesluisd. In werkelijkheid om de vrijheid van meningsuiting te beteugelen. Afwijkende politieke meningen moeten in de sociale media systematisch de kop ingedrukt worden.
Bovendien zou dit de voordeur openen voor een mondiaal belastingsysteem dat ons zomaar, door een onverkozen organisatie, kan opgedrongen worden.
Een grotendeels onbekende VN-organisatie met een wereldwijd bereik zorgde voor opschudding: de Internationale Maritieme Organisatie (IMO), een gespecialiseerd agentschap van de Verenigde Naties in Londen, is van plan om een wereldwijde koolstofbelasting op internationaal zeevervoer in te voeren als onderdeel van haar klimaatstrategie. Critici waarschuwen dat het een intrede kan zijn in een wereldwijd belastingstelsel – het omzeilen van democratische besluitvormingsprocessen.
De IMO, machtig maar nauwelijks bekend, is opgericht in 1948 en is verantwoordelijk voor de veiligheid en milieunormen voor de internationale scheepvaart. Maar met zijn nieuwe klimaatstrategie betreedt het de politieke arena: het streeft naar een “decarbonisatie” van de sector, wat specifiek betekent dat CO2-emissies worden belast.
Officieel zou dit moeten bijdragen aan de verwezenlijking van de klimaatdoelstellingen van Parijs. De facto betekent het echter een nieuwe heffing op de wereldwijde transportkosten – geheven door een VN-organisatie die geen verantwoording moet afleggen tegenover de nationale parlementen.
Het internationale zeevervoer is de ruggengraat van de wereldhandel. Meer dan 80% van alle goederen wereldwijd wordt per schip vervoerd. Een CO2-taks op dit vervoer zou:
de transportkosten aanzienlijk verhogen
de consumentenprijzen opdrijven
in het bijzonder ontwikkelingslanden treffen die afhankelijk zijn van goedkope import
een nieuwe bron van inkomsten creëren voor transnationale instellingen
Volgens interne documenten wordt gesteld dat de heffing “marktgebaseerd” is, wat een soort van emissiehandel of forfaitaire CO2-belasting per ton vracht zou kunnen betekenen.
Echter, niet dat mondiale, niet verkozen, instellingen zoals de V.N. en hun afgeleide bureaus, beslissende punt van kritiek is dat de IMO aan geen enkele democratische controle onderworpen is.. Het handelt via regeringsvertegenwoordigers, maar zonder directe betrokkenheid van de nationale parlementen of burgers. Hiermee dreigt een precedent voor het wereldwijde belastingbeleid dat buiten de bevoegdheid der nationale grondwetten valt.
En dit kan ons door de strot geduwd worden onder het allesomvattende, alom aanwezige voorwendsel, “klimaat en milieu-bescherming”.
De twee maten en gewichten, gehandhaafd door de Franse justitie, zijn hemeltergend. We vervolledigen ons vorig artikel met enkele feiten uit het verleden.
De rechts-radicale Marine Le Pen werd maandag veroordeeld. Ze kreeg vier jaar cel, waarvan twee voorwaardelijk, en een verbod om de komende vijf jaar mee te doen aan verkiezingen. Le Pen, haar partij en collega’s hebben volgens de rechter voor meer dan 4 miljoen aan Europees geld illegaal naar de partijkas doorgesluisd.
Zo is er het geval Lagarde, de huidige ECB-voorzitster, die in 2016 schuldig gevonden werd aan de overdracht van 403 miljoen euro, ten laste van de Franse staat, aan een ondernemer. De rechtbank zag echter af van een straf wegens Lagardes “internationale reputatie”. Op zijn minstens kan men zich vragen stellen bij een “schuldig”-vonnis zonder dat er gevolgen aan verbonden zijn.
In 1990 kocht een Franse ondernemer de meerderheidsaandelen van Adidas en wilde deze in 1994 opnieuw verkopen. Uiteindelijk gaf hij in eerste instantie de opdracht aan een bank en verkocht de aandelen vervolgens aan de bank, die deze snel daarna met een grote winst doorverkocht. Dat beviel de ondernemer niet, voelde zich bedrogen en trok naar de rechtbank en eiste een deel van de winst op. Hij won het proces en werd 135 miljoen euro toegekend, maar een andere rechtbank vernietigde het vonnis.
De bank was eigendom van de Franse staat. Bij een scheidsrechtervonnis besliste de toenmalige Franse minister van economie in 2008 dat de ondernemer niet slechts 135 maar wel 285 miljoen euro moesten toegekend worden. Concreet werden hem ten laste van de Franse staat 403 miljoen toegekend, zijnde 285 miljoen plus intresten. Christine Lagarde, de huidige voorzitster van de ECB, was de toenmalige minister van economie.
In 2011 opende de Franse justitie een onderzoek en in 2016 werd Lagarde schuldig bevonden. We citeren de „Zeit“:
“De strafzaak tegen Christine Lagarde komt tot een einde met een “schuldig”- vonnis voor het hoofd van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De rechters van het Speciaal Hof voor huidige en voormalige zittende leden beschouwden het als bewezen dat de 60-jarige, in ambtstermijn als minister voor financiële en economische zaken, nalatig gehandeld had. De rechters zagen echter af van een straf en rechtvaardigden dit met de “persoonlijkheid” van Lagarde, haar “internationale reputatie” en het feit dat Lagarde in 2007 en 2008 moest worstelen met de internationale financiële en economische crisis.”
Dit toont aan hoe “onafhankelijk” de Franse justitie werkt en dat in Frankrijk niet iedereen gelijk is voor de wet.. Voor “actieve en voormalige ambtenaren“ bestaat er een speciale rechtbank, die in het geval van een “schuldig”-vonnis tegen politici de mogelijkheid heeft aan een straf te verzaken omdat deze een hoge internationale reputatie hebben.
In het geval van Marine Le Pen, die – of je sympathie voor haar koestert of niet – ook een internationale reputatie heeft (hoewel vooral bij hen die de EUropese machtspolitiek niet in het hart dragen), werd daarentegen wel een straf is uitgesproken.
De zaak was duidelijk politiek gemotiveerd, daar Le Pen in de Franse peilingen aan kop staat en het Franse politieke establishment bang lijkt te zijn dat ze de presidentsverkiezingen in 2027 zou kunnen winnen, omdat de situatie tegen dan nauwelijks zal verbeteren. Het lijkt erop dat men niet meer weet hoe Le Pen uit te schakelen dan door haar met een duidelijk politiek gemotiveerd vonnis uit te sluiten van de presidentsverkiezingen.
Overigens in Frankrijk zijn juridische truken om ongewenste presidentskandidaten te voorkomen geen zeldzaamheid geworden, maar de afgelopen jaren eerder de norm.
Voormalig president Nicolas Sarkozy werd in 2020 met de hulp van het Libische staatshoofd Muammad Gaddafi op de politieke vuilnisbelt gegooid wegens – naar verluidt – omkoping voor een bedrag van 50 miljoen euro. In die tijd bekritiseerde hij regelmatig de acties van Macron en bleef hij een zeer invloedrijke figuur in het Franse politieke leven. Voor Macron had hij een belangrijke concurrent kunnen geweest zijn bij de verkiezingen. Derhalve was haast geboden om Sarkozy twee jaar voor de verkiezingen uit te schakelen. Sarkozy is weliswaar vrij vrij, maar hij zit niet op de presidentiële troon..
In 2017 zag de centrumrechtse kandidaat, voormalig premier Francois Fillon, zijn kansen in rook opgaan nadat hij ervan beschuldigd werd zijn echtgenote als secretaresse van de Franse Nationale Vergadering aangeworven te hebben, wat daar heel normaal is.
Hij was de belangrijkste concurrent van Macron voor het presidentschap, maar de zaak werd zodanig opgeblazen dat Fillon in de eerste ronde pas op de derde plaats eindigde.
In 2012 faalde Dominique Strauss-Kahn, hoofd van het IMF, als Frans presidentskandidaat. Hij gold een slimme politicus, econoom en volgens peilingen de onbetwiste leider (en kansmaker) in de presidentiële koers. Hij werd – zoals men zegt – bij de start neergeschoten. Een jaar voor de verkiezingen een zwart kamermeisje in een witte schort hem van verkrachting in een New Yorks hotel.
De IMF-baas werd letterlijk uit het vliegtuig gesleept en achter de tralies gegooid, in een gevangenis met New Yorkse daklozen. Toen werd hij op borgtocht voor 1 miljoen dollar vrijgelaten… met een opgedrongen huisarrest én een elektronische enkelband. Uiteindelijk zakte heel de zaak in elkaar. Maar het kwaad was geschied. De reputatie van de politicus werd een jaar voor de verkiezingen geruïneerd en Strauss-Kahn stelde zich niet kandidaat voor het het presidentschap.
De pro-Amerikaanse Hollande werd de kleurloze president van Frankrijk. Zijn meest opvallende prestaties tijdens zijn presidentschap waren zijn geheime ritten met de scooter naar zijn vriendin. De persmuskieten betrapten hem, maar de dame meldde geen seksuele intimidatie. Dus was alles in orde.
… erger: moedigt de situatie zelfs aan door nog méér, nog méér, nog méér immigranten naar onze landen te laten komen. Wie zich hiertegen verzet, is de boosdoener. En deze erfenis laten wij na aan onze (klein)kinderen.
De EU-Commissie heeft toegegeven dat het politieke tegenstanders, die het niet eens zijn met de toekomstvisie en geplande koers van de EU-potentaten, doelgericht aanvalt, resp. uitschakelt, via “ondersteunde NGO-programma’s.
Niet alleen de EU, ook Soros maakt hiervan gebruik.
“Socialisten worden afgestraft”. Socialisten moéten deel uitmaken van de volgende regering omwille van de bescherming der democratie. Wanneer een alcohol- en drugstest voor journalisten???
“Met zo’n Duitsland wordt veel mogelijk”, “Ruk naar rechts in Duitsland”. Het klinkt weer unisono in onze mainstreammedia en onze ‘kwaliteitspers’. Lijkt daar niemand in de gaten te hebben dat er ‘iets’ niet klopt, vanuit democratisch standpunt dan? Ruk naar rechts, en tezelfdertijd toch de sociaaldemocraten terug in een Duitse regering? Ruk naar rechts, en tezelfdertijd wordt de échte winnaar van de verkiezingen uitgesloten van deelname aan een Duitse regering?
Als ooit, later, véél later, ooit eens zal worden nagedacht en geschreven over het disfunctioneren van onze democratie in West-Europa, en het afnemend vertrouwen van de burgers in de politiek in de 21ste eeuw, zal men niet om deze vaststelling heen kunnen: als je zegt dat democratie de wil van het volk weerspiegelt, dan handel je daar ook naar. De enige grote winnaar van de Bundestagverkiezingen op voorhand uitsluiten van regeringsdeelname, kan alleen maar leiden tot nog méér ongenoegen bij de Duitsers. De percentages die we voor de uitgesproken rechtse partij in Oost-Duitsland zagen, tussen 35 en 50 procent, zouden dan wel eens in gans Duitsland kunnen opduiken.
We zijn bijzonder benieuwd hoe Friedrich Merz, met de SPD, zijn “ruk naar rechts” zal invullen. CDU/CSU mogen dan wel de grootste politieke formatie in Duitsland geworden zijn, een verstandig Duits commentator had het over een ‘Warnschuss’ – een schot voor de boeg van de Duitse systeempartijen. CDU/CSU haalden het op één na slechtste resultaat uit hun politieke geschiedenis, als ik goed ben ingelicht. De Duitsers hebben ook een dringende waarschuwing gericht aan de christendemocraten – ik weet niet in hoeverre dat besef daar goed is doorgedrongen…
Peter Logghe
“In de meeste dictaturen is sprake van systematische onderdrukking van tegenstanders van het regime en andere andersdenkenden, bijvoorbeeld door ze gevangen te nemen of zelfs te vermoorden. Van persvrijheid is geen sprake. Een onafhankelijke rechtspraak waarop men een beroep kan doen is misschien in theorie (nog) aanwezig maar in de praktijk is ze uitgeschakeld en ondergeschikt aan de wil van de dictator. Een dictatuur wordt meestal geassocieerd met zelfverrijking en andere misstanden door de dictator en zijn getrouwen.”
“Vandaag is er weer een strafrechtelijk onderzoek tegen mij gestart wegens ‘haatspraak’. Ik ben de tel kwijtgeraakt en zal onironisch een assistent moeten aanwerven om de vele strafrechtelijke onderzoeken en rechtszaken die tegen mij lopen, bij te houden.
Sinds ik nationalistische activist ben geworden, is er door de staat onophoudelijke lawfare tegen mij gevoerd. Drie keer viel de politie bij mij thuis binnen en ik heb bijna € 200.000 aan boetes en advocaatkosten betaald om mezelf te verdedigen.
Ik ga proberen uit te leggen waar dit laatste strafrechtelijke onderzoek over gaat. Het is belachelijk en verontrustend tegelijk.
Politieagenten legden me uit dat Justitie wil dat ze een post van 22 april 2021 onderzoeken. Dat is bijna vier jaar geleden. Ik herkende het bericht niet, maar kreeg al snel te horen waarom: het was niet door mij geplaatst, maar door een Facebookpagina die humoristische content over België plaatst en Justitie beweert dat ik banden heb met de mensen die de pagina beheren.
Waar gaat dit bericht over? Wel, het is een (niet-bewerkte!) screenshot van een artikel van HLN. Het artikel is getiteld “Kinderen uit Nieuwpoort slingeren als apen op Buitenspeeldag” en de foto die ze gebruikten is van een Afrikaans uitziend kind. Omdat HLN en DPG Media constant op zoek zijn naar mensen die ze van racisme kunnen beschuldigen, vonden veel mensen dit een grappig gebruik van woorden en foto. De post bevatte niet eens een bijschrift. Alleen de screenshot.*
De foto* en het artikel* zijn nog steeds online te vinden, dus het is niet het artikel zelf dat ‘haatspraak’ is, het is de handeling van het plaatsen ervan als je een nationalist bent (of een rechtse humorpagina in dit geval), omdat de rechter in het brein van een nationalist kan kijken en kan beslissen dat die ‘wilde aanzetten tot haat’ door het artikel te plaatsen. Ze noemen het haatspraak, maar in werkelijkheid zou ‘gedachtenmisdrijf’ toepasselijker zijn.
Je vindt dit misschien absurd, maar zoals sommigen weten is het helaas verre van de eerste keer dat dit gebeurt. Ik werd ooit onderzocht voor een “seksistische cartoon” die letterlijk uit Humo kwam. Niet de cartoonist of het Humo werden onderzocht, nee, ik werd onderzocht voor seksisme (strafbaar feit in België) omdat iemand het had gepost in een groepschat die ik naar verluidt had aangemaakt. Dankzij goede advocaten heb ik die zaak gewonnen, maar ik heb helaas meer zaken verloren dan gewonnen.
Een jaar geleden verloor ik door een extreemlinkse rechter de Pano-zaak waarin ik werd veroordeeld tot een jaar effectieve gevangenisstraf en een boete van 16.000 EUR voor het deelnemen aan een groepschat waarin ANDEREN ‘racistische memes’ hadden geplaatst. Deze zaak wordt over twee weken opnieuw besproken in het Hof van Beroep en zal bepalen of ik naar de gevangenis moet of niet.
Het is een uitputtingsslag en ik word aangevallen door alle tentakels van het Belgische regime. Als je mij wilt steunen in deze strijd, kan dat via het S&V reknr: BE80 9734 8438 3577.
Ik wou dat ik niet om hulp hoefde te vragen, maar de inkomsten uit onze webshop, mediakanaal en boksclub zijn alleen genoeg om de normale uitgaven te betalen, niet voor een leger advocaten.”
“Justitie heeft geen middelen om onderzoek te doen naar gewapende overvallen en dodelijke schietpartijen met oorlogswapens, maar wél om onderzoek te doen naar memes en een busje pepperspray. Oh ja en om goudhandelaar Yannick Verdyck af te knallen hadden ze ook middelen over.”
EUSSR mag nu zelf ondervinden hoe het vertoeven is in een cordon sanitaire
Tijdens de veiligheidsconferentie in München afgelopen week gaf de Amerikaanse vicepremier J.D. Vance Europa een flinke veeg uit de pan met zijn scherpe uitspraken. Vance betoogde dat de échte dreiging voor Europa vooral van binnenuit komt. Daarnaast lijkt het erop dat de EU en Oekraïne bij de huidige vredesonderhandelingen van president Trump, bewust buiten spel worden gezet.
