Met het ontwerp van pandemiewet lijkt de regering België wel te willen omvormen in een China aan de Schelde. Dat moet blijken uit een vernietigend advies daarover van de Gegevensbeschermingsautoriteit (GBA), waarover De Morgen bericht.
“De GBA somt enkele dystopische voorbeelden op. Zo zou de overheid kunnen beslissen om burgers te tracken via de gsm of om camera’s met gezichtsherkenning te gebruiken om te zien of mensen zich aan hun quarantaine houden. Meer nog: de regering zou Belgische burgers kunnen laten volgen via een enkelband (*zie vorig artikel onderaan) die in verbinding staat met een databank.”, aldus De Morgen.
De Gegevensbeschermingsautoriteit noemt het wetsvoorstel alvast “choquerend” en meent dat de regering met deze wet “een blanco cheque vraagt aan het parlement om in de toekomst te kunnen doen wat ze wil met alle gegevens die in ons land aanwezig zijn.”
…De pandemiewet is van toepassing op een zogenaamde ‘epidemische noodsituatie’, die voor een maximale duur van drie maanden wordt afgekondigd door de regering….
…Dit gebeurt op basis van objectieve wetenschappelijke gegevens, na advies van deminister van Volksgezondheid en na overleg in de ministerraad en met de deelstaten. Deze noodsituatie kan telkens voor maximaal drie maanden worden verlengd….
Donderdag, 4 maart, diende de partij Die Linke een voorstel in bij de Bundestag, het Duitse federale parlement, met als hoofding “Recht auf körperliche und sexuelle Selbstbestimmung sichern, reproduktive Gerechtigkeit ermöglichen“ (recht op lichamelijke en seksuele zelfbeschikking, reproductieve gerechtigheid mogelijk maken).
U kan waarschijnlijk al raden wat hiermee bedoeld is. Paragrafen 218, 218a, b en c, bovendien paragrafen 219, 219 a en b moeten uit het strafwetboek verwijderd worden. M.a.w. abortus moet quasi tot 5 minuten voor de geboorte (… geef ons enige dichterlijke vrijheid… het kan ook tot 50 minuten of 5 uur zijn…) mogelijk gemaakt worden. Daar bovenop nog enkele eisen: de federale regering moet een wetsontwerp voor “een wet op de reproductieve rechten” voorleggen, die de wetgeving omtrent het zwangerschapsconflict vervangt. Bovendien moeten anti-conceptiemiddelen die slechts mits een doktersrecept kunnen gekregen worden én operatieve ingrepen ter voorkoming van een zwangerschap – zonder leeftijds- en/of symptoombeperkingen door het ziekenfonds gedragen worden. Bovendien moeten de receptvrije anti-conceptiemiddelen gratis worden. En zwangerschapsonderbrekingen en de nazorg moeten als gezondheidsbehandeling in de sociale wetgeving opgenomen worden en de kosten – vanzelfsprekend – door het ziekenfonds gedragen worden.
M.a.w. een zwangerschap is als een kankerende tumor, die omwille van de gezondheid van de patiënt moet verwijderd worden op kosten van de maatschappij. Verbazen doet ons dit al een hele tijd niet meer. Echter wel de terminologie, zoals „Menschen, die schwanger werden können, in der überwiegenden Mehrzahl Frauen“ en „gebärfähigen Körpern, in der überwiegenden Mehrzahl Frauenkörper“… “mensen, die zwanger kunnen worden, met een grote meerderheid vrouwen” en “baargeschikte lichamen, in de grote meerderheid vrouwenlichamen”.
Bovendien wordt in de tekst duidelijk gemaakt dat „die biologischen Eltern immer mehr an Bedeutung verlieren“… dat “de biologische ouders steeds meer aan belang verliezen”.
Of Die Linken “steeds meer aan gezond verstand verliezen”???
Beatrix von Storch, plaatsvervangende AfD-fractie woordvoerster:
„Wie müssen die Linken ihre eigenen Mütter hassen, um sie derart zu entmenschlichen? Von Kindeswohl ist kein einziges Mal zu lesen, dieses existiert in der kranken, kaputten linken Welt überhaupt nicht mehr. Für die Linken sind Kinder Katalogware kulturloser Großstadt-Neurotiker, die nach Kiffen, LSD und Darkroom ihre innere Leere mit einem Kind füllen wollen.“
“Wat moeten de Linken hun eigen moeder haten om haar op dergelijke wijze te ontmenselijken? Over het kinderwelzijn wordt niets geschreven; die bestaat in de zieke, kapotte linkse wereld helemaal niet meer. Voor de Linken zijn kinderen cataloogartikelen van cultuurloze grootstad-neuroten, die na het blowen, LSD en darkroom hun binnenste leegte met een kind willen opvullen.”
Dit en nog veel meer in haar tussenkomst:
De Duitse linkse kerk heeft geen exclusiviteitsrecht op dit thema:
Tien jaar na het begin van de oorlog in Syrië, heeft meer dan de helft van de bevolking humanitaire hulp nodig. Uni sono beschrijven de Syrische Rode Halve Maan (SARC), het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) en de Internationale Federatie van het Rode Kruis en de Rode Halve Maan (IFRC) dit als het “leed” van een gehele bevolking. De toestand werd donderdag tijdens een online persconferentie besproken met SARC voorzitter Khaled Hboutbati, Rode Kruis voorzitter Peter Maurer, en IFRC voorzitter Francesco Rocca.
Naar schatting werden er een half miljoen Syriërs gedood en werd ca. de helft van de 20 miljoen Syriërs (totaal bevolking in 2011) gedwongen hun huis te verlaten, te vluchten naar het buitenland of elders in eigen land. Hboubati herinnerde aan het leed dat miljoenen Syriërs dagelijks lijden, veroorzaakt door een nooit geziene economische crisis die verergerd wordt door internationale sancties en de gevolgen veroorzaakt door de pandemie. Hoewel covid-19 wellicht één van de laatste bezorgdheden is van menig Syriër.
Volgens SARC, ICRC en IFRC hebben 13 miljoen mensen in Syrië nood aan humanitaire hulp en slagen 8 miljoen er niet in hun basisnoden i.v.m. voeding, medische verzorging en basis onderwijs te vervullen. Hboubati stelt dat mondmaskers en ontsmettende middelen voor menig Syriër luxeproducten zijn. Rocca voegde eraan toe dat de anti-corona maatregelen, zoals afstand houden, quasi onmogelijk te handhaven zijn in talrijke Syrische omgevingen. En dat de economische crisis het aantal Syriërs, dat niet dagelijks aan voldoende voedsel kan geraken, heeft doen toenemen: “vandaag zijn er meer behoeftige Syriërs dan vijf jaar geleden.” Hboubati pikte hierop in met “voedselprijzen zijn de laatste jaren met 236% gestegen” en dat dit gegeven “11 miljoen Syriërs tot op de rand gedreven heeft terwijl zij – voor de economische crisis – het probleem van voedseltekort niet kenden”. Een half miljoen kinderen in Syrië zou ondervoed zijn. “In Syrië wordt elke dag een kwestie van leven of dood. “ Zelfs een basisvoorziening als drinkbaar water is niet vanzelfsprekend. Opnieuw, en opnieuw, en opnieuw sloot het Turkse huurlingenleger de watervoorziening af in de Manbij regio.
En de VSA weten dit maar al te goed. Ze weten het, ze willen het. En het kan niet erg genoeg worden. Zo hopen ze op een volksopstand om Assad te verdrijven. Zo hopen ze een “puppet”, een stroman, te kunnen aanduiden om “de democratie te herstellen”. Er zijn nog moedige politici in de VSA die durven opkomen voor de Syriërs. Los van haar partij (Democraten), bleef en blijft Tulsi Gabbard het bedrog, de onmenselijkheid, aanklagen. Zij deed dit onder het presidentschap van Republikein Trump, zij blijft dit doen onder de president van haar partij:
Ook senator Rand Paul (Rep.), die stelt dat oorlogsfluisteraar John Bolton vervangen werd door eenzelfde creatuur van de Democraten, dat het bombarderen, de toename der VSA-konvooien in Syrië zonder toestemming van het Congress gebeurde, dat er niets goed kan voortkomen uit de aanwezigheid der VSA in Syrië:
De VSA zijn vrijgevig… met sancties én met bommen. Zoals een week geleden. Samen met kompaan Israël bestookte de VSA het grondgebied van Syrië. Enerzijds als wraak omdat er naar verluidt een Amerikaanse basis in Irak vanuit Syrië aangevallen werd, anderzijds een pro-actieve actie als zelfbescherming.
Na zijn hartoperatie werd hij nooit meer de oude. Fel vermagerd – dat moest van meneer doktoor, leek Francis niet meer op de Francis die wij jarenlang gekend hebben. Wij wisten dat hij in het ziekenhuis opgenomen was en vernamen dat hij achteruit ging. Zijn overlijden is geen verrassing. Wij waren het niet altijd met hem eens, maar toch bleef hij steeds een kameraad. Opnieuw kunnen wij niet zoals het past afscheid nemen. Luc Vermeulen schreef beter dan wij het kunnen verwoorden deze laatste groet aan Francis.
“Onze kameraad Francis Van den Eynde , mede oprichter van Voorpost, is aan zijn laatste en definitieve reis begonnen.
Ich hatt einen Kameraden. Einen bessern find’st du nicht….Hoe dikwijls Francis hebben we dat lied niet samen gezongen bij het afscheid nemen van kameraden die ons verlieten. Nu Sisse, krijg ik het niet uit mijn hoofd, nu dat we afscheid moeten nemen van jou.
Samen hebben we een lange weg afgelegd, soms met een bochtje dat jij links (niet politiek natuurlijk) nam en ik rechts of andersom maar altijd kwamen we mekaar weer tegen. We liepen grotendeels dezelfde weg en zo werden we kameraden, makkers in de strijd.
Onze eerste contacten dateren van onze VMO tijd, jij bij VMO Brussel onder leiding van Bob Maes, toen was je nog een panlat dik, ik bij VMO Antwerpen onder leiding van Wim Maes. En zo gingen we samen verder tot de dag van vandaag via Were-Di de V.U. Vlaams Blok, Vlaams Belang en Voorpost.
In 1976 stonden we samen aan de wieg van Voorpost waarvan je voorzitter werd. We hebben onvergetelijke mooie en ook spannende avonturen beleefd zoals tijdens onze samenwerking met Baskische en Ierse nationalisten.
We droomden samen dezelfde droom de droom van een onafhankelijk Vlaanderen op weg naar de hereniging van de Nederlanden. Je bijdrage om van die droom een realiteit te maken is niet te overschatten. Op alle terreinen was je actief. Het aantal voordrachten dat je gegeven hebt, in alle uithoeken van de Nederlanden en doorheen heel Europa zijn niet te tellen alsook het aantal onderwerpen waarvoor men je mocht vragen. Jaloers was ik op je fenomenale geheugen. Om het even over welk onderwerp je ook kwam spreken je deed dat met verve, een uur, anderhalf uur, zonder ook maar eenmaal te moeten kijken op een blad papier. Plaatsen, data, namen, je was een lopende encyclopedie. En wanneer je voordracht ten einde was zat iedereen nog even geboeid te luisteren als bij aanvang.
Maar je was zoveel meer dan de actievoerder, de betoger, de auteur van honderden artikels en de spreker op talloze vergaderingen, meetings en sporenherdenkingen.
Je was ook de Bourgondiër de levensgenieter, eten, drinken en zingen. Hoeveel zangavonden heb je niet geleid, hoeveel liederen hebben we niet samen gezongen in onze Vlaamse kroegen als De Gezelle in Roeselare, de Leeuw Van Vlaanderen in Antwerpen en De Klokke in Duffel. Vlaamse liederen, Franse, Engelse, Duitse en Ierse, je repertorium was onuitputtelijk.
Jouw lied is nu uitgezongen Francis. Het was een bijzonder mooi lied met een rijke verscheidenheid aan strofen. Je bent vertrokken naar de andere kant. Ik mag hopen dat je daar je vele vrienden die je voorgingen zal ontmoeten om samen te genieten en te zingen.
Er valt nog zoveel meer te vertellen over jou zoals je liefde voor Brussel, de stad waar je in het Frans werd grootgebracht. Over je wondermooie vakanties in Zuid-Tirol over je lieve vrouw Mie-Jef…..
Sisse, je was als Klokke Roeland, je stem en je liederen galmden over de hele Nederlanden en ver daarbuiten Frankrijk, Duitsland, Ierland, Zuid-Tirol….Dit afscheid komt toch nog onverwacht. Op 1 april zou je 75 geworden zijn. Maar het is zoals onze kameraad Plog zei je hebt voor 2 x 75 geleefd.
Ik ben dankbaar je mogen gekend te hebben. Dankbaar om samen gebouwd te hebben aan dat Vlaanderen waar we van houden. Ik heb ontzettend veel geleerd van jou. DANK U WEL KAMERAAD!
Tot wederzien, tot wederzien! Al waar het moge wezen:
Na lang-of korten tijd, misschien In ’t ongekend nadezen
