Dries, hoe durf je? … je kan toch niet verwachten dat landverhuizers uit zandbaklanden, die andere temperaturen gewend zijn, zich hier aanpassen aan onze energiecrisis!
Bon, zelfs zonder antwoord, is de verontwaardiging veelzeggend!
Als kapitalisme en woke de handen in elkaar slaan, dan komt het mooiste van de mens naar boven, zoveel is duidelijk. Een ontmoeting met het nieuwe “normaal”:
Macron wil de straten der grote steden zuiveren door de sans-papiers te doen verhuizen naar landelijke gemeentes.
Callac (2200 inwoners) is arm en loopt leeg. Het project “Horizon” met de steun van een fonds met de klinkende naam “Merci” wil daar verandering in brengen. Als een soort proefexperiment ziet de burgemeester heil in de omvolking van zijn gemeente.
Maar de bevolking ziet het helemaal niet zitten en gaat in het verzet.
Handelszaken sluiten de een na de ander. 17% van de bevolking heeft geen baan. Welke toekomst kan Callac de immigranten bieden? Er is geen werk. De burgemeester wil werk verschaffen door gebouwen te renoveren, straten te herstellen. En dan? Wat nadien? Vluchtelingen krijgen subsidies. Maar in Callac zijn er talrijke werklozen. Die moeten aan de slag geraken, niet nog meer werklozen aantrekken. En de bevolking weet hoe het er in de banlieus aan toegaat. De bevolking vreest dat ze weggedrukt zullen worden door de nieuwkomers die er totaal niet nodig zijn, kortom dat een sàmenleven niet zal lukken.
Het “gemeentehuis” weigert de actievoerders te woord te staan.
Momenteel weet niemand hoeveel “vluchtelingen” zullen komen of wanneer ze hun opwachting zullen maken. De bevolking voelt zich – sinds lange tijd – in de steek gelaten en dan krijgen ze nu nog een vluchtelingentsunami over zich heen, zgz. om Callac te redden…
De voormalige Britse koloniën eisen na het overlijden van Elisabeth hun eigendommen terug.
Ze zijn natuurlijk wel een paar pond meer waard dan de tand van Lumumba…
Volgens NAVO-sympathisanten zou Rusland zelf haar eigen pijplijnen Nordstream 1 en 2 gesaboteerd hebben met springstof. Elke logica ontbreekt in die redenering. We schreven het al: indien Rusland Europa had willen onder druk zetten, dan had het gewoon onmiddellijk nadat de sancties in kracht traden, de gaskraan toegedraaid opdat de EU zou afstand nemen van de strafmaatregelen. En om een drukmiddel te hebben, had Rusland de pijplijnen nodig. Immers, als Rusland haar eigen dure gasleidingen naar Europa vernietigt, dan zou het drukmiddel, samen met de gasbelletjes, in de lucht verdwijnen omdat Rusland als gevolg geen gas meer zou kunnen leveren aan Europa. Met de vernietiging van de gasbuizen zou Rusland het zgz. drukmiddel zelf kapot maken.
Er zijn vijf pijplijnen die Russisch gas naar Europa brengen:
… Dàt wàs het geval tot de EU nieuwe, strengere sancties uitsprak: de exportlicentie van Turkish Stream werd intussen (“voorbarig??”**) ingetrokken! Benieuwd hoe Erdogan zal reageren; Turkije int immers transittaksen voor de doorvoer van het gas naar de Balkan.*
*TurkStream-Pipeline: Lizenzentzug durch neue Sanktionen (deutsche-wirtschafts-nachrichten.de)
En laten we niet vergeten dat de transit door Oekraïne ook nog altijd loopt zoals afgesproken: Rusland betaalt hiervoor transittaksen. De oproepen van de Zelensky dat we met z’n allen Russisch gas moeten weigeren is gewoon een stukje komedie, vermits Oekraïne gewoon de kraan van het Russisch gas, dat via Oekraïne richting westen loopt, kan toedraaien. Maar doet dit niet, vermits de Oekraïense staatskas er beter van wordt.
Te spreken van Russische chantage is zoals het spreekwoord stelt dat “de balk in eigen oog niet gezien wordt”. Honderden miljarden dollar, eigendom van de Russische Nationale Bank, werden immers door het westen in de diepvries gestopt.
Bovendien, hoe valt het te rijmen dat het westen stelt dat Rusland het geld, de opbrengsten van de gasverkoop, nodig heeft. Met de westerse redenering dat het de Russische gasopbrengsten wil decimeren wordt ons een dure omschakeling op het dure “andere” gas opgelegd.
Waarom zou Rusland de eigen gaspijpleidingen, die vele miljarden waard zijn en bovendien nog meer miljarden in de Russische staatspas moeten leiden, vernietigen? Hiermee zou Rusland zichzelf de nek omdraaien, de mogelijkheid verhinderen jaarlijks tientallen miljarden te verdienen én – niet onbelangrijk – het onmogelijk maken gas als drukmiddel te gebruiken… iets dat om de haverklap beweerd wordt!
Als een goed bewaard familiegeheim worden de VSA uit de geruchten- en vermoedensredacties gehouden. Zij staan boven elke verdachtmaking. Hun belangen worden met de mantel der bondgenootschap bedekt. Laten we niet vergeten dat de VSA altijd – én bijzonder duidelijk – tégen de bouw der pijpleidingen waren. Tégen de bouw van élke pijpleiding naar Europa. South Stream bv., een geplande pijplijn die door de ZwarteZee naar Bulgarije had moeten lopen, konden de VSA in 2014 tegen houden. Dàt had echter weinig effect want als resultaat werd Turkish Stream gebouwd, wat voor Turkije een opbrengst van miljarden (euro of dollar) transittaksen betekent. Transittaksen, die Bulgarije zich door de neus geboord zag worden.
We schreven het al: dit scenario treedt nu van kracht voor Turkije*, vermits de sancties nu ook impact hebben op de Turkish Stream pijplijn.
Qui bono? De VSA willen ons sinds ca. 10 jaar hun fracking gas opdringen en Rusland van de Europese energiemarkt te verdringen. Zo lang het Russisch gas naar Europa kon stromen, kregen de VSA geen voet aan wal omdat hun gas ca. 1/3 duurder is dan het Russische. Pas door de EU zelf veroorzaakte gascrisis zijn de prijzen voor gas in de EU door het dak gegaan. Zo hoog dat zelfs het Amerikaanse fracking gas nu mee kan concurreren.
En nu, door het uitschakelen van de Nord Stream pijpleidingen, hebben de VSA de Europese markt op een zilveren tablet aangeboden gekregen.
Polen is overigens de grote winnaar binnen de EU. Polen heeft – dankzij financiële steun der VSA – een LPG-terminal gebouwd én heeft – toevallig? – op de dag dat Nord Stream gesaboteerd werd een nieuwe gaspijplijn geopend die Noors gas naar Polen moet brengen.
De VSA heeft daarmee nog een doel bereikt: nl. verhinderen dat Polen eventueel in de toekomst de Jamal pijplijn weer in gebruik zal nemen. Als we stellen dat Polen de grote winnaar is binnen de EU, dan is dat nogal wiedes vermits Polen hiermee als gas-kruispunt voor andere EU-landen kan optreden en bijgevolg gastaksen innen. Niets is toeval in de politiek: dat Polen – opnieuw – tijdens de Dag van de Duitse eenheid – eiste dat Duitsland eindelijk over de brug komt met Wiedergutmachung, heeft er alles mee te maken dat het nu een drukmiddel in de hand heeft, nl. de levering van gas voor de Duitse economie en bevolking.
Polen: Deutschland soll Reparationen zahlen (deutsche-wirtschafts-nachrichten.de)
En de VSA… die wrijven zich in de handen. Zij hebben – met Poolse hulp – drie Russische pijplijnen doen stilleggen, resp. uitgeschakeld: Nord Stream 1 en 2 en de Jamal-Europa pijplijn. Wordt gevolgd door Turkish Stream* dankzij de idolate EU.
Buiten b.g. logica – qui bono? – is er het feit dat de explosies aan de Nord Streamleidingen gebeurden in een regio die door de NAVO optimaal gecontroleerd wordt. Schepen, vliegtuigen en radarsystemen der NAVO houden het gebied voor het eiland Bornholm (de plaats van de explosies) angstvallig in het oog.
Zelfs al zou Rusland in een sadomasochistische bui beslist hebben de pijplijnen te vernietigen, dan zouden hiervoor Russische schepen meerdere uren op bepaalde plaatsen moeten stil gelegen hebben om explosieven op de buizen aan te brengen. De NAVO zou perfect de boosdoeners én hun verdachte activiteiten kunnen benoemen. En dit telt ook voor Russische onderzeeërs in de eerder ondiepe Baltische Zee. De NAVO heeft echter geen verdachte Russische activiteiten op de plaatsen waar de Nord Stream pijpleidingen gesaboteerd werden gemeld. Wie gelooft dat de Russen zo doorgedraaid zijn dat ze in het zichtveld van de NAVO hun eigen gasleiding naar de vaantjes helpen i.p.v. dit te doen dichter bij huis, in het noorden van de Baltische Zee? De NAVO daarentegen heeft wèl in de bewuste regio manoeuvres gehouden…
Het lijkt wel alsof von Münchhausen de westerse media overgenomen heeft: Rusland beschiet de eigen mensen in Oekraïne. Rusland beschiet de veroverde kerncentrale van Zaporizja. Rusland saboteert de eigen gaspijpleidingen.
Maar dat de VSA en Polen, na jarenlang wringen, er eindelijk in slagen hun wensen in realiteit om te zetten, dat is iets dat de politiek en media blijkbaar compleet ontgaat.
Alle gekheid op een stokje: Rusland liet steken vallen. Men telde vier explosies op drie pijplijnen. Twee explosievenladingen werden aangebracht op dezelfde pijplijn, zodat nog één pijplijn onbeschadigd gebleven is. Men kan ervan uitgaan dat de saboteur niet de bedoeling had één en dezelfde pijplijn twee keer te willen saboteren. Waarmee de NAVO-sympathisanten hét argument voor de beschuldiging “Rusland heeft het gedaan!” meenden te hebben: immers: op deze manier zou Rusland nog steeds gas naar Europa kunnen brengen! Van een kromme redenering gesproken! We blijven het herhalen: Rusland had perfect de gaskraan aan de bron kunnen toedraaien i.p.v. de eigen infrastructuur die veel miljarden gekost heeft te vernietigen.
Ter overweging nog dit: àls Rusland een gaspijplijn had willen saboteren, zou het dan niet veel logischer geweest zijn explosieven aan te brengen op de nieuwe, die van Noorwegen naar Polen loopt?
En zou dan vervolgens niet snel de vraag geopperd worden: Qui bono?
De VRT kreeg van de drie VRT-vakbonden het signaal dat er op 2 oktober een spontane stakingsactie zal plaatsvinden bij "De zevende dag".
De vakbonden protesteren zo tegen de implicaties voor de VRT in de Septemberverklaring van de Vlaamse regering.
De vakbonden vrezen dat de werkingsmiddelen van de VRT niet worden geïndexeerd en ze zijn daar ongerust over. De stakingsactie valt onder de stakingsaanzegging van 27 april 2022. (VRTNWS)
Om u te troosten dit liefdesliedje van Toon Hermans, dat niets met de 7de Dag maar alles met gemis te maken heeft:
Op The Maritime Executive verscheen een lezenswaard opiniestuk dat tot enig nadenken zou moeten leiden: Price Cap on Russian Oil is a Board-Level Risk for the Tanker Sector, waarin de auteur zich afvraagt wat de gevolgen zullen zijn voor de scheepvaart, m.n. de tankersector.
De intentie van de Verenigde Staten om een prijsplafond af te dwingen is een risico op directiekamer/bestuursniveau en belanghebbenden doen er verstandig aan om het advies van een consultant of een advocaat in te winnen.
Op 9 september onthulden de VS en hun bondgenoten de volgende stap in hun plan om de prijs van door Rusland verkochte olie te beperken – een gedurfde volgende stap die verder gaat dan de initiële embargo’s: nl. een maximum prijsbepaling voor Russische olie.
Dus, wat betekent deze stap echt?
Het belemmeren van de Russische olieverkoop is geen kleine stap. Het grootste deel van de Russische productie van 11,3 miljoen vaten per dag in januari 2022 was ruwe olie (10 miljoen vaten per dag) volgens het IEA. Nu voorspelt het agentschap dat de Russische olieproductie in februari met 1,9 miljoen vaten per dag kan dalen, zodra het EU-embargo op import van kracht wordt. Vortex schat de daling op 2,5 miljoen bpd. (Nvdr: verklaring in video onderaan)
Vanuit een monetair perspectief betekent dit dat de realiteit anders is dan de intentie. Rusland lijkt inderdaad meer geld te verdienen, niet minder geld, ondanks al deze sancties – inclusief recente besluiten van de VS en de EU om de invoer van olie en olieproducten te verbieden.
De doelstellingen van de nieuwe richtlijnen, die worden gesteund door de VS, de G7 en de EU, zijn drieledig:
Door achter de Russische wereldmarkt aan te gaan, zullen deze nieuwe sancties de Russische handel beïnvloeden die verder gaan dan die welke onafhankelijk zijn opgezet door de VS en de EU. In termen van regelgeving is dit misschien wel de meest complexe – en nieuwe – regelgeving over handel en scheepvaart die de wereld ooit heeft gezien.
Maar het is niet de eerste in zijn soort. Laten we twee jaar terugspoelen: in feite werden de eerste belangrijke sanctieregels voor wereldwijde scheepvaart in mei 2020 door de Trump-regering uitgevaardigd. Deze regelgeving stelde een reeks verwachtingen vast voor alle relevante partijen – van handelaren en banken tot rederijen, verzekeraars, havens en andere gerelateerde partijen – om rigoureus te gaan screenen op “misleidende verzendpraktijken” buiten de standaardcontrole van eenvoudigweg “lijstmatching” (d.w.z. controleren of iemand met wie u zaken doet niet op de zwarte lijst staat).
Deze recente sancties steunen op de resolutie van mei 2020 in die zin dat ze bedrijven effectief vertellen hoe ze maritieme transacties moeten uitvoeren – om nog maar te zwijgen van het feit dat hoewel deze twee regelgevende beslissingen uniek zijn, de onzekerheid die elk heeft veroorzaakt binnen het scheepvaart- en handelsecosysteem vergelijkbaar is.
Dus, wat is er nieuw?
Dit nieuwe advies (Nvdr: … of eerder “bevel”) betekent dat bedrijven geen maritieme diensten mogen aanbieden – inclusief transport, verzekeringen, onderhoud en meer – aan iedereen die boven de prijslimiet handelt. Het schrijft ook voor dat iedereen die betrokken is bij de bredere toeleveringsketen van de scheepvaart voortdurend handelspartners moet screenen op misleidende verschepingspraktijken – zowel die welke in mei 2020 zijn geschetst, als extra risicofactoren en abnormale patronen.
Deze richtlijnen brengen een aantal belangrijke veranderingen met zich mee:
De betekenis
Waarom zijn deze sancties dan zo belangrijk?
Ten tweede sturen de VS, de EU en de G7 deze sancties. Gezien de invloed die deze nationale entiteiten hebben op mondiale aangelegenheden, zullen de effecten verder reiken dan alleen de G7-landen. Hoewel de sancties van mei 2020 uitsluitend Amerikaans waren, kunnen deze nieuwe beperkingen meer dan 30 extra nieuwe landen als partners betrekken bij het afdwingen van deze prijslimiet.
Aan de andere kant kunnen we vrijwel zeker verwachten dat Rusland en zijn partners zich zullen aansluiten bij maritieme transportbedrijven buiten de G7, de EU en de coalitiepartners. Dat betekent dat we steeds meer bedrijven zullen zien die in het GCC-gebied worden gevormd – China, Rusland, Turkije – die schepen zullen kopen en verzekerings- of financieringsfaciliteiten zullen opzetten.
Grote uitdagingen voor de implementatie
Dit gefabriceerde, kunstmatige middel om de olieprijzen te beheersen en in te dammen kan gemakkelijk averechts werken – het zal een zeer fijne evenwichtsoefening vergen om ervoor te zorgen dat de maatregel wordt aangenomen, opgevolgd en het juiste resultaat bereikt. Het geeft Rusland ook een “out” om zijn olie te blijven verkopen en een voordeel te krijgen, dus zelfs als de prijzen in een bepaalde hoedanigheid worden afgetopt en gereguleerd, erodeert het en omzeilt het de intenties en effectiviteit van initiële sancties.
Het handhaven van deze regelgeving zal erg moeilijk zijn, zelfs als elke transactie wordt gedocumenteerd. Hoe wordt dit gecontroleerd? Door wie en wanneer? De analogie van “flitspalen” gaat hier waarschijnlijk op – zal de camerabewaking van een paar mensen die misdrijven plegen van invloed zijn op de rest van de markt?
Er is het risico dat bedrijven grotere deals in pakketten of opgesplitste transacties doen om de olieprijslimiet te omzeilen.
De toepassingskosten van alle noodzakelijke controles voor deze beperkingen zullen veel gerenommeerde bedrijven afschrikken. Tegen de tijd dat een groot bedrijf dit implementeert, is het misschien al niet meer nodig.
Hoewel de VS hun wensen hebben vrijgegeven, zullen we moeten wachten op de Europese versie van dezelfde richtlijn, want dat is waar dit alles echt van belang is en waar de impact op het beperken van Russische olie wordt gevoeld. Dit kan moeilijk te bereiken zijn omwille van de consensusvereiste bij EU-beslissingen.
Dus, maakt het dingen ingewikkelder of gemakkelijker?
De nieuwe verordening richt zich op twee gebieden: prijsstelling en maritiem transport. In zekere zin zijn wij van mening dat dit het voor bedrijven veel gemakkelijker maakt om de sancties toe te passen, zelfs als de taak om deze normen te handhaven een sisyfusarbeid is.
Hoewel het volgen van ladingen Russische olie en de oorsprong van elk product vrij ingewikkeld is, vooral omdat connossementen (B/L) kunnen en worden vervalst, helpt dit systeem om goed te definiëren wie Tier 1-, Tier 2- en Tier 3-spelers zijn (risicobepaling), zoals uiteengezet in het advies van het Amerikaanse ministerie van Financiën, en het legt verschillende vereisten voor elk van hen vast.
Een voorbeeld van de impact van deze prijsplafond zijn de twee miljoen vaten per dag die via de Russische Baltische havens worden verscheept en sleepbootdiensten nodig hebben om de Baltische staten over te steken. Zonder transactiebewijs van handel onder het prijsplafond mogen deze sleepbootdiensten niet worden verleend, waardoor deze export wordt belemmerd.
Probleem op directiekamer/bestuursniveau
Gezien het feit dat recente sancties de spanningen hebben verhoogd, is één ding duidelijk: het wordt steeds ingewikkelder om veilig handel te drijven in deze wereld. Het vereist meer technologie, meer processen, meer knowhow – en soms meer sancties. En het risico nam gewoon een enorme stap omhoog. De VS hebben duidelijk gemaakt dat ze er alles zullen aan doen om deze te laten te handhaven.
De gedurfde intentieverklaring van de Verenigde Staten om deze sancties af te dwingen is een risico op bestuursniveau, en alle relevante belanghebbenden zouden er verstandig aan doen om het advies van een consultant of een advocaat in te winnen om hun handel en risicobeleid te herzien en te beslissen over concrete volgende stappen. Hoewel de richtlijn pas op 6 december van kracht wordt, zullen spelers in het shippingspel alleen dan veilig het doel bereiken als ze nu actie ondernemen te bewegen.
Ami Daniel is mede-oprichter en CEO van het maritieme risicomanagement- en inlichtingenbedrijf Windward.
De luchtvaartmaatschappij Virgin Atlantics (Richard Branson) meende dat een nieuw reclamefilmpje de balansresultaten – een verlies van 638 miljoen dollar – zullen doen keren. Terecht???
“Virgin Atlantics, see the world differently!” … bekijk de wereld anders met Virgin Atlantics…
Ze gaan er prat op de “queerest” luchtvaartmaatschappij ter wereld te zijn. Juist. Sowieso een absolute voorwaarde als we op zoek gaan naar een vliegtuigticket… en we mogen gerust zijn: de passagiers worden aangemoedigd een etiket of iets dergelijks op hun jas te kleven met de gewenste aanspreekvorm: mijnheer, mevrouw, mevreer, mehouw…