Onvoorwaardelijke capitulatie…

Afbeeldingsresultaat voor deutschland über alles merkel… van aan Duitsland
Zonder enig schot gelost te hebben, zonder oorlogsverklaringen, zonder dat iemand zich er druk over maakt, ging Hitlers Merkels droom in vervulling.
Duitsland leidt de dans.  Zij wordt  opnieuw EU-kanselier.

In het EU-gremium hebben onze Oosterburen 96 zetels, de meeste van alle lidstaten.  Na een fout ingeschatte carrièrewending van Martin Schulz, werd Antonio Tajani voorzitter van het EU-parlement.  Tajani is vanzelfsprekend lid van de EVP fractie, waarin Merkels partij, de CDU, de lakens uitdeelt.  M.n. door de “gloeiende Europeaan” Elmar Brok, en Manfred Weber.

Jean Claude Juncker heeft ook zo’n factotum, Martin Selmayr – vanzelfsprekend van CDU-signatuur – die achter de schermen aan de touwtjes trekt.  Van die man zullen we in de toekomst nog horen.  Voorlopig neemt hij Jean Claude Juncker in bescherming (vooral tegen zichzelf), maar als het ogenblik rijp is, dan zal hij niet aarzelen de keizer van de troon te storen.

Mario Draghi’s dagen als ECB-chef in Frankfurt zijn geteld.  Merkel wil haar (Weid)mannetje, nu nog aan de top van de Duitse nationale bank, in die functie zien.
En dan is de cirkel rond: politiek, financieel, economisch, alles ‘fest in deutschen Händen’.

De Franse president heeft er geen moeite mee.

FT

Het masochisme van de Christenunie

Afbeeldingsresultaat voor masochisme christenenIn het islamitische Midden Oosten worden de christenen massaal gemarginaliseerd, verdreven, afgeslacht. Alleen onder Assad in Syrië is er nog bescherming voor de christelijke minderheid. Als je christen bent in Nederland, dan heb je dus meer dan genoeg reden om huiverig te staan tegenover uitbreiding van de islam hier.

Lees opiniestuk van Joost Niemöller: Segers buigt vandaag diep voor de islam

Franz von Suppé: Leichte Kavallerie – Oh Du mein Österreich

Vandaag, 122 jaar geleden overleed Franz von Suppé.
Hij werd geboren op 18 april 1819 te Spalato, Dalmatië (Split, Kroatië) als Francesco Ezechiele Ermenegildo Cavaliere Suppé Demelli. Franz was een zoon van een belgische vader en een Oostenrijkse moeder. Hij was een achterneef van Gaetano Donizetti. Franz bracht zijn kindertijd door in Zadar alwaar hij zijn eerste muzieklessen kreeg en al op jonge leeftijd begon te componeren.

Als tiener verbleef hij in Cremona, hij studeerde fluit en harmonieleer. Zijn eerste compositie was een geestelijk werk (een r-k mis) die in 1832 voor het eerst werd uitgevoerd in de Franciscaner kerk te Zadar. Op aandrang van zijn ouders verhuisde hij naar Padua om rechten te studeren, maar hij verwaarloosde zijn muziekstudie niet.
In 1835 verhuisde Suppé naar Wenen en daar vereenvoudigde en verduitste hij zijn naam. Tevens wijzigde hij Cavaliere in ‘von’.

Gerelateerde afbeeldingOp invitatie van Franz Pokorny, directeur van het theater, werd Suppé in 1840 Kapellmeister aan het Theater in der Josefstadt, in eerste instantie zonder betaling maar met de mogelijkheid zijn eigen composities daar te kunnen doen uitvoeren.

Suppé was ook zanger en als zodanig debuteerde hij, in 1842 in het Soproni Petöfi Színház (Sopron theater), als Dulcamara (bas) in Gaetano Donizetti´s l´Elisir d´Amore.
Vanaf 1845 was Franz von Suppé ook Kapellmeister aan het theater An der Wien en van 1865-1882 was hij ook Kapellmeister am Carl-theater (theater in der Leopoldstadt) te Wenen. Hij schreef muziek voor meer dan honderd producties voor voornoemde theaters en voor een theater te Baden.

Suppé componeerde de mars “Oh Du mein Österreich”; welke door Peter Branscombe in New Grove Dictionary of Music and Musicians ref.[III] werd gekarakteriseerd als het tweede Oostenrijkse volkslied.

Afbeeldingsresultaat voor franz von suppéSuppé hield contact met zijn geboortestreek. Hij bezocht af en toe Split, Zadar en Šibenik. Met name zijn operette Des Matrosen Heimkehr speelt zich af in Hvar. Nadat Suppé als dirigent met pensioen was ging hij door met het schrijven van opera’s, maar verlegde zijn focus zich naar religeuse muziek. Hij schreef nog een requiem voor de theater directeur Franz Pokorny, drie missen, verschillende liederen, symfonieën en concert ouvertures.
Franz von Suppé overleed op 21 mei 1895 te Wenen. Hij is begraven op het Wiener Zentralfriedhof (32A-31)

OZG Orpheus

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

De verslaggever, pater Daniël Maes,  verblijft momenteel in Vlaanderland.  We handhaven de gebruikelijke titel.

Goede Vrienden,

Voor enkele weken verblijf ik in de abdij van Postel (praktisch het centrum van mijn afwezigheid) en krijg de kans om op verschillende plaatsen te getuigen zowel over wat er werkelijk in Syrië gebeurt als over ons boek “hoe een paus gelijk kreeg”. Inmiddels kan ik vele boodschappen doen voor de gemeenschap Mar Yakub. Het eigenlijke maatschappelijke gebeuren laten we even rusten en bidden dat er toch eens vrede mag komen.

P. Daniel

Vrijdag 19 mei 2017

Qâra – Damascus – Beiroet – Brussel – Postel

Na de eucharistieviering vorige vrijdag namen we samen het ontbijt, waarna ik afscheid nam van de zusters en medebroeders. De burgemeester van Qâra bracht me naar Damascus. De controles onderweg waren veel strenger dan gewoonlijk, hoewel de soldaten vriendelijk bleven. In Damascus was het werkelijk zomers weer en je zag het ook aan het gedrag van de mensen. Op de grasperken zaten groepen jongeren of gezinnen samen. De familie Srour is al eeuwen lang nauw verbonden met ons klooster en zorgt nu nog voor ons. Deze familie is goed vertegenwoordigd in Damascus en in Qâra. Aan het ouderlijk huis, waar moeder leefde en vorig jaar gestorven is, werd ik opgewacht. Een neef met zijn vrouw en twee kleine kinderen bracht mij naar zijn schoonouders in de christelijke wijk van Damascus, Bab Touma. Hier zijn zes dochters en twee zonen. Vier getrouwde dochters met hun kleine kinderen waren thuis. Een leven van jewelste in dit oude, vrij kleine huis met antieke balken. Er werd voor een versnapering gezorgd. De neef vroeg uitdrukkelijk om voor het huis en gans het gezin te bidden, wat we onmiddellijk hebben gedaan. Daarna nodigde hij mij uit om in een restaurantje met nog twee vrienden te gaan eten en hij wilde absoluut niet dat ik financieel zou bijdragen. Het waren jongens die we ook in Deir Atieh bij de voetbal al ontmoet hadden. Hier kwamen vele families eten. Af en slechts zag je een vrouw of een meisje met een hoofddoek. Dit is duidelijk een christelijke wijk.

Rond vijf uur in de namiddag werd voor mij een taxi voorzien die me over de grens naar Beiroet bracht. Alles verliep vlot en zonder moeilijkheden. Ik heb nog van gedachten kunnen wisselen met moeder Agnes-Mariam en zr Carmel, heb een halve nacht goed geslapen. Ik was op tijd in de luchthaven van Beiroet en kwam ook op tijd toe in Zaventem, waar ik opgehaald werd en naar de abdij van Postel gebracht.

Maandag 15 mei mocht ik een lang interview  geven voor de alternatieve nieuwsite “Signs of the Times”  (www.sott.net). Woensdag en donderdag mochten we een avondconferentie geven over de noodzaak om zeer kritisch te staan tegenover de gewone berichtgeving en over ons boek, de echte betekenis van de contraceptie: voor de “tegenstroom” in St. Michiels-Brugge en voor de Belfortgroep in Oostkamp. Het waren zeer geïnteresseerde toehoorders met een erg levendige interactie. Hartelijk dank aan de organisatoren.

 

 

De hoge toppen werden geschoren

Hij wou nochtans zóóó graag führen!

Martin Schulz zag zichzelf met de scepter en kroon van de nieuwe Duitse kanselier.  Opiniepeilingen gaven hem gelijk.  Het Merkeltijdperk zou ge-endlöst zijn.  Zou… tot de politieke kaarten in enkele Bundesländer geschud werden.  De Duitsers willen méér Merkel.

Jetzt ist Schulz  Schluss!

Politiek beest Schulz  wil er de brui aan geven.  Heel de Bundesrepublik mag hem gestolen worden.  Hij wil terug naar zijn eigen EU-kansel.  Gabriel moet zijn ding maar doen.

Volgens onze vlieg in Brussel heeft de SPD-baas Martin Schulz bij zijn oude medewerkers gepolst of zijn plaatske binnen de EU-cenakels nog vrij is.  Zaterdagavond enkele minuten na zes uur in de namiddag belde hij informeel – hoe is’t met vrouwke en de kindjes? – en zonder enige bijgedachte om te informeren of zijn bureau nog vrij is.  De medewerkster (v) was ontroerd: “Elk detail herinnerde hij zich nog.  Of zijn stoel er nog staat, de telefoon niet afgetapt wordt…”

Een woordvoerder van Schulz verzekerde dat dit een heel normale gang van zaken is bij de sossen.  Ze zijn nu eenmaal sociaal en “uit het oog, uit het hart” is bij de kameraden niet gebruikelijk.  Vanzelfsprekend houdt dit sociaal gesprekje geen verband met de resultaten van drie gewestelijke verkiezingen.  Na 20 jaar verblijf in het EU-hoofdkwartier te Brussel onderhoudt Schulz gewoon kameraadschappelijke relaties – ook met de ambtenaren.
Verder liet hij langs zijn neus weg doorschemeren dat hij op maandag, 25 september, wel eens zou binnenspringen daar hij dan “geen belangrijke verplichtingen in Duitsland Merkelland meer in zijn agenda zouden staan.”

Martin Schulz, Superstar

Schulz verlaat het zinkende schip

Socialistische bescheidenheid als hoogste deugd

Meer “bruin” op straat

Afbeeldingsresultaat voor bruin op straatAmsterdam had zijn hoofddoekenrel.  Rotterdam belijdt de positieve discriminatie van import-pakkemannen. 

“Het is het zoveelste incident rondom het diversiteitsbeleid bij de politie. De aanleiding voor de woede van de agenten is een recente sollicitatieprocedure waarin de politie Rotterdam op zoek was naar een senior brigadier.
Brieven van kandidaten werden op zeven criteria beoordeeld. Criteria zoals kennis, ervaring en motivatie. Maar de zevende categorie was ‘afkomst’. Autochtone mannen kregen één punt, terwijl allochtone vrouwen vier punten kregen (dubbele minderheid).
Agenten reageren furieus op de voorkeursbehandeling. ‘Op deze manier wordt er gediscrimineerd en worden allochtone medewerkers niet enkel op hun kwaliteiten geselecteerd,’ aldus een anonieme politie-medewerker. Feitelijk komt het neer op discriminatie.”

Lees hier meer…

In Marokko is er geen sprake van een hoofddoek voor vrouwelijke agenten:

Evenmin in Algerije:

Of in Libanon:

In Egypte daarentegen wel, al zijn de agentes geen doetjes:

In Turkije – vanzelfsprekend – zoals in Canada en G.B./