Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 2)

Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbrekers

Succesvolle Oekraïense handboeken

Met Oekraïne bedoelen we hier alles behalve de etnisch Russische gebieden (Krim en Donbass). Die hebben een eigen schoolsysteem.

De meeste Oekraïense intellectuelen gaan mee met het ultranationalisme van de westelijke provincies. Het doet er niet toe of het uit overtuiging, uit indoctrinatie of intimidatie is. Het is gewoon een feit. In deze video leggen universiteitsdocenten uit waarom de Russische cultuur minderwaardig is en eigenlijk uit de beschaafde wereld moet worden gebannen. Hun literatuur voert minderwaardige wezens op geslingerd tussen fatalisme en straffeloosheid. Zet u vooral de vertaalfunctie van Youtube daarbij aan..

Oekraïne is genoemd naar de westelijke grensprovincies (de Karpaten) waar het Oekraïens vandaan komt. Centraal-Oekraïne is dichter bevolkt en vruchtbaarder, het is het gebied van Kiev tot Kharkiv en Odessa. Daar wonen veel tweetaligen (Russisch thuistaal). De tieners, twintigers, dertigers en veertigers zijn sinds 1991 “geoekraïniseerd” dankzij het onderwijs. Dat onderwijs is zeer laag gequoteerd in de OESO-ranking (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De genummerdheid en geletterdheid is pover in vergelijking met de Sovjettijd. Geletterdheid wordt bemoeilijkt omdat de opgelegde taal, het Oekraïens, zelf nog niet volledig uitgekristalliseerd en genormeerd is. Alleen enkele universiteitsprofessoren spreken het foutloos. Het grote succes van het onderwijs zijn de anti-Russische handboeken die vanaf 1991 ingevoerd zijn. Die hebben de houding van de bevolking jonger dan vijftig grondig beïnvloed. De Russen (als veronderstelde opvolgers van de Sovjets) worden voor alles geblameerd: de corruptie, het kelderende BNP enz. Die houding wordt doorgetrokken: nu zijn Russische boeken verbannen, de Russische orthodoxe kerk is verboden..

Oekraïens Stockholm-syndroom

Een grote reden waarom mensen flippen is ten slotte het Stockholm-syndroom. Als extreme krachten steeds meer vat krijgen op je samenleving, is (passief?) meedoen dé 
overlevingsstrategie.  Hoe dan ook, de Russen hebben zich misrekend wat de cultuur betreft. Ze hebben niet ingeschat in welke mate het land (zonder de etnische gebieden) en de vele tweetaligen van hen weggeëvolueerd zijn. Ze hebben te veel vertrouwd op de kennis uit deSovjettijd toen de republiekgrenzen niet zo’n rol speelden en de mobiliteit tussen republieken groot was.

Oekraïne, het ultieme westerse land

De primitieve Cybele-culten in Rome met ontmande priesters

Dugin ziet in het moderne Europa de oeroude cybelische denkvorm terugkeren. Dat komt van de moedergodin Cybele, die vereerd werd in de oudste landbouwsamenlevingen. Die vorm verdringt in de hedendaagse periode de traditionele apollinische vorm (standen, rangorde, kerkdoctrine) en dionysische vorm (de religieuze en andere bemiddelaars).

Cybele staat voor het ontketenen van radicaal materialisme, het aanboren,  ontginnen en herscheppen van alle krachten tot uw DNA toe, het vervagen van grenzen van gender, mens en niet mens (hybrides). Aangezien het een oeroude vorm is, bevat het primitieve religieuze resten.

De ultranationalisten in Oekraïne hebben hun zwarte zonnen, hun wolfsangels, hun vuurrituelen uit de geïsoleerde gemeenschappen in de Karpaten gehaald, jaren voor die symbolen in Nazi-Duitsland gangbaar werden. Die oeroude symbolen spoken ook nu nog rond in het ontwikkelde West-Europa. Denk aan hardrockers als Ramstein: “Deutschland”.

Zwarte zonnen, fakkels, SM folteringen en Dominatrixen, Nazi-outfits en grootstedelijke multiculti’s. Dit in het ontwikkelde Duitsland en niet in een geïsoleerd berggebied in de Karpaten.

Oorlog als de ultieme zwendel

In het ultieme westerse land kan het allemaal, uiterst links en uiterst rechts voeren hun nummer op, totale privatisering (land, water) en totale commercialisering (verkoop van organen, leveren van kinderen voor prostitutie) zetten zich door. De EU voert er virtue signaling op met transparantie te promoten terwijl miljarden steun verdwijnen in de zakken van oligarchische netwerken in de ministeries en het leger die dan weer in crypto een deel recycleren naar de Amerikaanse en Europese partijen die hen sponsoren.

Het akkoord voor graanexport wordt nu verlengd. Voor de arme landen? Vergeet het. De EU legt de hand op het leeuwendeel en gebruikt het grotendeels als veevoer. Dat scheelt. Ze moeten dan zelf minder voeder verbouwen, beperken zo hun nitraat-voetafdruk en Rutte kan nog wat meer boerderijen sluiten en tot natuurpark omvormen.

Volgens CBS (vier maand geleden) komt 2/3 van de NATO-wapens nooit aan en voedt die zwarte markt de conflicten in Afrika en het Midden Oosten en de logistieke uitbouw van autochtone en allochtone maffia’s. “War is a racket” (Oorlog is een zwendel) zei majoor-generaal Smetley Butler (VS) in zijn gelijknamige boek (1935) als terugblik op zijn carrière die een halve eeuw oorlog besloeg.

We dalen af in het nihilisme

Februari 2023

Massa’s Oekraïense vlaggen zie je nu niet meer in de straten maar op de kerkhoven. Jongeren van 16 worden als lichamen voor de NATO afgevoerd naar het front in Bakhmut en hebben daar een levensduur van enkele uren of dagen. Leven heeft geen enkele waarde meer. Het nihilisme van de NATO om Rusland te bevechten tot de laatste Oekraïner en onderhandeling af te blokken (zoals het bijna bereikte bestand in Istanboel, eind maart 2022).

Verder het nihilisme van de ultranationalisten. Het in de strijd werpen van vrouwen, ouderen en kinderen zoals in de “Volkssturm” (Duitsland, 1945) om de oorlogsmachine nog te voeden tot de mirakelwapens (“Wunderwaffen”) er aan komen. Komen die er niet, dan maar alleman meesleuren in de ondergang, de “Götterdämmerung”.

De media vertellen u ondertussen het omgekeerde: het zijn de Russen die menselijke golven de dood in sturen. Het zijn de Russen die de Oekraïense cultuur en godsdienst vervolgen. De mediaberichtgeving is puur projectie geworden.

December 2022. De orthodoxen patriarchaat Moskou worden buitengezet uit het Lavra Holenklooster buiten Kiev (in 1051 gesticht door de Griek Antonius). De met steun van de patriarch van Istanbul (een Westerse stroman) afgescheurde Oekraïens-orthodoxen nemen over.

Niets is nog van waarde. De traditionele kerk wordt verboden maar primitieve culten tieren welig. Moeten monniken zich straks barricaderen en ingraven zoals bij de invallen van de Tartaren (12de eeuw) om niet afgevoerd te worden?

We dalen met de Cybele-fase af tot in het minder dan menselijke, het nihilistische...

Tenax

20 maart 2003: invasie van Irak

Gisteren, 20 jaar geleden, op 19 maart 2003, kondigde VSA president George W. Bush, in een televisietoespraak aan de natie het begin van de Irak-oorlog aan, met eenzelfde terminologie die Poetin verweten wordt, nl. “militaire operaties, ontwapening van extremen, bevrijding van het volk, verdediging van heel de wereld voor grotere gevaren”.

Hoe het begon… zonder dat de wereld zich realiseerde wat er nog zat aan te komen. Het getuigenis van gepensioneerd generaal Wesley Clark, dat bijzonder verhelderend de VSA-visie – met het “exceptional” statuut verwoordt. Heel het sprookje van “de verdediging van de democratie en westerse waarden” is gewoon dikke zever:

“Tien dagen na 9/11 ontmoette ik Rumsfeld en één der generalen riep me en vroeg me binnen te komen voor een gesprek. Ik zegde: ‘we hebben het te druk.’ En hij zegde ‘Neen, neen, we hebben iets beslist: we gaan een oorlog beginnen tegen Irak.’ Daarop ik: ‘We gaan een oorlog beginnen tegen Irak? Waarom?’ En hij zegde: ‘Ik weet het niet! Ik denk dat ze niets anders te doen hebben.’ Waarop ik vroeg: ‘Is er dan informatie gevonden waaruit blijkt dat Saddam met al-Qaeda een band heeft?’ En hij: ‘Neen, neen, in dat verband is er niets nieuws. Ze hebben gewoon beslist een oorlog te beginnen tegen Irak. Ik vermoed omdat we niet goed weten wat te doen met terroristen, maar we hebben een goed leger en we kunnen regeringen doen vallen.’ Enkele weken later had ik weer een ontmoeting met hem en tegen die tijd waren we Afghanistan aan het bombarderen. Ik vroeg: ‘Gaan we nog steeds een oorlog beginnen tegen Irak?’ En hij antwoordde: ‘Het is erger dan dat. Ik vernam net van boven – hij bedoelde de toenmalige defensieminister – dit is een memo die een toelichting geeft hoe we 7 landen binnen de komende 5 jaar gaan uitwissen, beginnende met Irak, vervolgens Syrië, Libanon, Libië, Somalië, Soedan en uiteindelijk Iran.’ Ik vroeg: ‘Is dit geheim?’ Waarop hij: ‘Ja, mijnheer!’ En ik: “Wel, dan toon je het beter niet aan mij!’

En hiermee werd de noodzakelijkheid van de Irak-oorlog aan de goegemeente verkocht: met een angstaanjagend riedeltje dat Sadam Hoessein “weapons of mass destruction” liet produceren waarmee hij ons quasi van de wereldkaart kon vegen. Quod non. Er waren er geen… Het ware verzinsels, gaf Colin Powell, nadien toe, verzinsels die klakkeloos overgenomen waren van een Irakees die Sadam Hoessein van de macht wou verwijderd zien.

Deze voormalige VSA marinier hechtte er – samen met ervaren militairen – geen geloof aan, maar desondanks “diende hij zijn vaderland”:

Ook het V.K. vervoegde maar al te graag de oorlogslustige VSA: “eender hoe, eender wat”:

De Amerikanen en bevriende landen waren gemakkelijk te overtuigen na de aanslag van 9/11. Sinds die dag werd de wereld gemasseerd om deze oorlog aanvaardbaar en zelfs essentieel te maken: angst als raadgever en overtuigingskracht. De media speelden vlotjes mee, luisterden naar hun Master’s Voice.

“…to defend the world of great danger…”

De rest is geschiedenis die waarheid werd.

Onderstaande video probeert u duidelijk te maken waarom de VSA non-stop wel ergens oorlog voeren:

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_wars_involving_the_United_States

Rechtzetting: ‘Niet de N-VA schepen bezondigde zich aan het censureren en verwijderen van beelden, maar wel de directeur van de Arenberg.’

… Het zijn de ‘vleiers van Bart De Wever’, schrijft Peter, die de foto’s vervangen hebben. Zij willen de strijd tegen woke voeren door op ‘simplistische manier’ de foto’s van ‘oude blanke mannen’ terug te hangen en zo het ‘herschrijven van de geschiedenis’ ongedaan te maken. Ze hebben ‘veronrustende uitspraken’ gedaan, vindt Peter nog…”

Een citaat uit: De verdwenen schilderijen van de Arenberg

Waarmee ook aangetoond wordt dat een schoenmaker, resp. cabaretier, beter bij zijn leest, resp. historische beperkingen, blijft.

Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 1)

Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbreke

Aan Oekraïne grenzende landen: te onthouden door een ezelsbruggetje…(Engels)

Wat is Oekraïne?

Het is een land dat in 1945 en 1954 zijn huidige vorm kreeg. In 1945 werden de vijf westelijke provincies (die voor de Tweede Wereldoorlog aan Polen behoord hadden), stukjes van de verliezers Slovakije, Hongarije en Roemenië en in het oosten de etnisch Russische Donbass bij het centrale gebied van Kiev gevoegd. In 1954 voegde de Oekraïner Chroestsjov de etnische Russische Krim erbij.

In de Slavische talen betekent “Oekraïne” (gebied) “bij de rand”.  Die rand verschuift volgens de overheersingen die elkaar opgevolgd hebben: Habsburgs, Pools, tsaristisch, communistisch. Het was Stalin en Chroestsjov er niet om te doen om met behulp van die toevoegingen een etnisch homogene republiek te creëren, wel integendeel. Gewoon verdeel en heers: ze wilden de verschillende Sovjetrepublieken tegen mekaar balanceren, door de sterk geïndustrialiseerde Donbass (1945) kreeg de Sovjetrepubliek Oekraïne veel meer economisch gewicht. In 1991 bij de onafhankelijkheid had Oekraïne per inwoner het hoogste BNP van alle ex-Sovjetrepublieken en in 2019 (voor de Russische inval) was het het armste land in Europa na Moldavië. Hoe het zo ver gekomen is, is een ander verhaal.

Yuval Harari (WEF): Putin zet de menselijke evolutie op het spel

De Israëlische futuroloog waarschuwt al in maart 2022…

Yual Harari is de mentor van Klaus Schwab. Zijn “Homo deus(Mens god) is in 2017 door Knack en De Standaard de hemel in geprezen. U weet wel, de mens die in een volgende evolutie (het transhumanisme, 2050) met artificiële intelligentie zal samensmelten en zich tot een god zal uploaden. Harari liep vorig jaar de tv-platforms af niet om daarover te spreken maar om zijn verontrusting te uiten. De mens had volgens hem sinds de val van het communisme de oorlog achter zich gelaten. Door Putin komt echter de menselijke evolutie in het gedrang, we vervallen weer. Harari is helemaal geen pacifist, hij heeft niks tegen oorlog voeren als het over Assad of Khadafi gaat maar deze oorlog zet nog min of meer de toekomst van de mensheid op het spel.  

Oekraïne, het model. Toortsen en regenboogkleuren

Azov bataljon, toortsenmars met beeltenissen van Bandera, 1 januari 2014, BBC
Gay Pride in Kiev, 2019, Euronews  Een gay pride die voor de buitenlandse media georganiseerd is maar tot daar aan toe.

Oekraïne is voor Harari het model, (uiterst) links en (uiterst) rechts laten mekaar leven. Het is een voorbeeld voor het Westen waar conservatieven en progressieven mekaar vaak verketteren. Geen “cancel culture” hier, de ene avond kun je een toortsenmars van ultranationalisten zien, de volgende avond een gay pride. De ene avond zwarte zonnen en wolfsangels, de volgende avond regenboogkleuren. Die minderheden, zo gaat Harari verder, vechten nu samen schouder aan schouder voor hun land: feministen, LGTB’ers samen met ultranationalisten tegen de duistere Russen die de menselijke evolutie dwarsbomen.

Oekraïne, (neo)liberaal model

Blackrock neemt Oekraïne over, december 2022

Is Oekraïne (neo)liberaal?

Zeker. Volgens Dugin heeft het hedendaagse liberalisme het gewonnen van alle andere ideologieën en kan het nu alles overkoepelen. Ultranationalisme en woke liberalisme gaan nu perfect samen.
Oude termen zijn niet meer geldig.- Nationaal-socialisten in Oekraïne? Vergeet het. Socialisme is hier niet van toepassing, Hitler gebruikte dat om de arbeiders te winnen: arbeiderspensioenen, gratis ziekteverzekering etc. Dat is niet meer aan de orde van de dag.
Minimumlonen afgeschaft, nul-urencontracten, privatisering van water en grond. Een land in schuldslavernij voor een generatie of meer. Investeringsmaatschappij Blackrock krijgt het platteland (ook de ondertussen verloren gebieden!) als onderpand voor al die miljarden leningen en least het aan Amerikaanse en Europese big agro.

“We vechten voor de nieuwe wereldorde”

Rudyk, parlementslid, zegt duidelijk: “Wij vechten niet alleen voor ons zelf, wij vechten voor de nieuwe wereldorde.”  Dat is de rol van Oekraïne, ze worden als kanonnenvlees gebruikt voor een nieuwe wereldorde, de RESET die niemand buiten het Westen nog wil en waar ook in het Westen al grote twijfels over bestaan.

Minister van defensie Reznikov stelt begin februari 2023 duidelijk dat Oekraïne in deze strijd voor de nieuwe wereldorde de plaatsvervanger is voor de NATO. De NATO moet niet zelf bloeden, die moet enkel de wapens leveren nu de wapens uit de Sovjetttijd opgebruikt zijn, Oekraïne levert de lichamen.

Het luik Dugin en Oekraïne wordt vervolledigd in een volgende bijdrage.

Tenax

Over wonderen van een naar verluidt verzonnen heilige

Se non è vero è ben trovato…

Vandaag wordt Arnikius van Averbode († 1208)* herdacht. Norbertijn. Kluizenaar. Volgens geschiedkundig onderzoek is Arnikius een bedenksel van prelaat Vaes uit Averbode. De Norbertijnen wilden graag staat kunnen maken op een groter aantal heiligen. Daartoe verzonnen zij fictieve heiligenlevens. Arnikius is gebaseerd op een middeleeuwse kroniek waarin sprake is van een zekere Amicus. Amicus werd Arnikius. Zijn levensverhaal zegt vooral iets over de opvatting van heiligheid van de schrijver.
Wij ontlenen de gegevens aan ‘De Lusthof der Godvruchtige Meditatiën op alle zondagen en heiligenfeesten’ door Joahnnes Ludolfus van Craywinckel, Antwerpen 1778 (pp.77-82).

Arnikius zou een zoon geweest zijn van heer Arnold I van Diest en van vrouwe Imena die Beata, ‘zalig’ wordt genoemd. Vanaf zijn vroegste jeugd was hij bevriend met Heer Bartolomeus van de Aa. In hun jonge jaren ondernemen ze een pelgrimstocht naar het Heilige Land. Ze zouden daar ook tegen de vijand van het ware geloof gevochten hebben. Ze deden dus mee aan een kruistocht.

Na terugkomst begeven ze zich naar Averbode en dienen zich aan bij Steppo, de opvolger van de stichter abt Andreas († 1139;   11 augustus). Deze stemt in met hun intrede op voorwaarde dat hun ouders akkoord gaan. Na korte tijd treedt Bartolomeus uit; Arnikius blijft; volgens zeggen is hij dan 21 jaar. In het bos tegenover de abdij betrekt hij een armzalig kluizenaarswoninkje. Daar oefent hij zich in vasten en boetepraktijken. Hij heeft een afbeelding van Christus aan de geselkolom. Elke dag dient hij zich daar geselslagen toe om de pijn van Christus te voelen.
Maar op een dag komt er iemand langs die hem zegt dat hij zich moet matigen. Dat was de duivel. Arnikius hecht geloof aan die woorden en vervalt tot middelmatigheid. Zijn vurigheid verdwijnt en hij wendt zich tot het wonderbeeld van Maria dat zich in de abdij bevindt. Maria maakt hem duidelijk tot welke dwaling hij vervallen is. Vol blijdschap keert hij terug naar zijn cel en herneemt zijn strenge boetepraktijken.

Ze maken hem tot een nederig mens. Als de abt van Berne langskomt en hem vraagt voor hem te bidden, zakt hij van wanhoop in elkaar. Dat zó’n hoog geplaatst iemand aan hem, onwaardige, om gebed vraagt! Zijn medebroeders vonden hem overdreven en namen hem niet serieus.
Intussen verricht hij herhaaldelijk een wonder. Zo zien twee kanunniken een vuurzuil in het bos. Geschrokken rennen ze er heen. Dan blijkt dat het vuur staat boven Arnikius’ kluizenaarswoning dat met honing is overgoten…. In 1170 valt heer Otto van Malbergen met paard en al in de rivier en verdrinkt. Zijn stoffelijk overschot wordt naar Averbode overgebracht om daar begraven te worden. Als Arnikius op de stoet stuit, knielt hij neer voor een innig gebed, en tot verbijstering van de omstanders komt de dode weer tot leven.
Zo nu en dan bevrijdt hij bezetenen van de duivel. Zo wordt verteld dat ene Adelbert door zijn broer Otto achterna werd gezeten. Adelbert vluchtte de abdijkerk in. Maar zelfs daar was hij niet veilig voor zijn broer. Deze was hem tot in de kerk gevolgd en stond klaar om hem met een mes dood te steken. Op dat moment verstijft zijn arm en kan hij geen vin meer verroeren. Als Arnikius de kerk binnenkomt, bekent Otto onder tranen schuld. Hij bekeert zich en wordt kanunnik in de abdij. De rest van zijn leven is hij een voorbeeldig religieus.

Voor een verzonnen heilige heeft hij wel behoorlijk wat mirakels verricht. Meer bij Heiligennet en vooral een zeer uitgebreide persoonsbeschrijving met afbeeldingen bij: https://glennschrijft.wordpress.com/2019/03/02/arnikius-van-averbode-heilige-kluizenaar-en-almanakverschijnsel/

*ook Arnicius, Arnicus of Arnikus

U krijgt er van onze redactie nog deze wetenswaardigheden bovenop:

Im Westen nichts Neues

De nieuwe filmversie van de Erich Maria Remarque’s boek “Im Westen nichts Neues” (1928) haalde terecht de begeerde Oscar voor de beste buitenlandse film.

Het boek zelf werd in meer dan 50 talen vertaald. Een kennismaking met de auteur, https://de.wikipedia.org/wiki/Erich_Maria_Remarque :

Het boek werd drie keer verfilmd. De eerste verfilming uit 1930, “All quiet on the western front”, behaalde twee Oscars. De tweede, minder gekende, verfilming was een VSA-U.K.-coproductie voor de televisie; deze behaalde een Golden Globe. Deze kan u onderaan bekijken. Van de eerste film (zwart-wit) bieden wij u dit kleine stukje aan:

Alexander Dugin en China (deel 5)

In een vorig artikel bekeken we de denkvormen in de VS, Frankrijk en Groot-Brittannië. Voor de VS zie: Alexander Dugin en de VSA (deel 4)

Apollo, Cybele en Dionysus

Dugin ziet bij de oude Indo-Europese culturen de apollinische denkvorm domineren. Die gaat uit van de hemelgod(en) en de rangorde van de standen. De Indo-Europeanen waren nomaden en vanaf het tweede millennium voor Christus vestigden ze zich in de vruchtbare gebieden van de Zwarte Zee en de Balkan. De Thraciërs zijn een voorbeeld.

Daar bestonden oude matriarchalelandbouwsamenlevingen die de moedergodin vereerden. Dit is de Magna Mater of Grote Moeder Cybele. Dit is de cybelische denkvorm. De Thraciërs als reactie ontwikkelden daarbij de Dionysus-figuur.

Nietzsche over Apollo en Dionysus

Dionysus was de “go-between” tussen de hemelgodencultus en de aardecultus. Dit is de dionysische “logos”. Nietzsche beschrijft in zijn boek over de Griekse tragedie (1872) de apollinische en de dionysische vorm. Nietzsche kende echter niet de cybelische vorm of dacht wellicht dat die volledig achterhaald was. Dugin ziet daar de derde vorm in die ook nu nog doorwerkt en in de moderne Westerse cultuur in zijn materialistische vorm sterk teruggekomen is. (Zie: Alexander Dugin en het moderne Europa; de aftelling)

Een belangrijke opmerking over de dionysische vorm. Bij de Indo-Europeanen is het dionysische niet stabiel, dat is het grote verschil met China. In het artikel over het oude Frankrijk zagen we dat het dionysische vrij goed geïntegreerd was dankzij de goed opgenomen Keltische erfenis. In Groot-Brittannië was dat anders, daar was het Keltische en het Germaanse weinig geïntegreerd, wat tot bipolaire spanning en vlucht in expansie (Britse rijk en de opvolger de VS) leidt.

De oorsprong van de gele draak

China dionysisch. De gele draak

De Chinese cultuur is vrij uniek volgens Dugin omdat daar niet één logos de andere domineert maar er in feite maar één logos is. Dat is de dionysische, de “go-between”.  De Chinezen leven in de tussenwereld. Het apollinische (bovenaardse of “yang”) en het cybelische (onderaardse of “yin”) bestaan maar ze zijn niet zelfstandig. Ze zijn maar momenten in een niet aflatende golfbeweging. De code van die beweging is de Tao. Een code waar aarde, hemel en tussenwereld zich naar richten.  Dat wordt geïllustreerd door de rol van de draak.

Apollo zie je vaak afgebeeld in gevecht met de slang of draak. Die draak staat voor de duistere wereld die Apollo wegduwt en afsluit. De draak hier is een negatief symbool.

De draak in China is niet een negatief symbool en ook niet een onderaards symbool zoals bij Cybele.  De Chinese draak heeft vleugels gekregen zoals een vogel en een onderlichaam van een vis zoals in de video hierboven. Die hoort dus thuis in de tussenwereld tussen het hemelse en onderaardse.

Er zijn draken in vijf kleuren wat overeenkomt met de vijf deugden, de vijf elementen (water, aarde…) en de vijf klassieke dynastieën (Han, Tang..). De voornaamste is wel de gele draak die verband houdt met de vruchtbare gele aarde (slib van de Gele Rivier) van China. Die staat ook in relatie met de mythologische “gele keizer”.

Confucianisme is geen communisme

Is China nog communistisch?

Het communisme was uiteraard apollinisch met zijn top-down structuur. Is China nu nog communistisch? Nee, communisme kent geen privé-bezit en geen kapitalisten. Dat is er allemaal in China. De Chinezen zijn niet van plan dat op te geven. China is wel confucianistisch. Veel commentatoren verwarren communisme met confucianisme. Dat laatste is millennia oud en weerspiegelt de Chinese traditie zoals hierboven beschreven.

In feite is Klaus Schwab (WEF) meer communistisch dan China met zijn GREAT RESET ent zijn slogan: “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn.”  De communistische technocratie van Schwab geldt uiteraard niet voor de 1%. Die zullen verder privé jets gebruiken. Maar zijn communisme geldt wel voor u.

Tenax

Dit is óns land! … Pourvu que ça dure…

Toen het ‘Verhaal van Vlaanderen’ gelanceerd werd, schoot verzameld links in een collectieve kramp. Nog voor de reeks uitgezonden werd, bezweerden ze al dat dit zonder enige twijfel identitaire propaganda zou zijn die in de nevelen van de geschiedenis de Vlaamse identiteit zou moeten construeren. En die Vlaamse identiteit bestaat volgens hen uiteraard niet, in schril contrast met hun beate adoratie voor pakweg de Marokkaanse identiteit. Gewone Vlamingen luisterden zoals gewoonlijk niet naar die vooringenomen linkse zelfhaat en keken bij de miljoenen. Niet verwonderlijk natuurlijk, van waar we komen, bepaalt wie we zijn en waar we naartoe gaan, zo wisten de Griekse wijsgeren al, en dat interesseert iedereen.

Nu de reeks afgelopen is, kunnen we concluderen dat niet ‘het’, maar wel ‘een’ verhaal van Vlaanderen verteld werd. Academische ondersteuning van PVDA-professoren zoals Jan Dumolyn transformeerden de Guldensporenslag zowaar tot een proto-marxistische klassenstrijd, om maar iets te noemen. Nog interessanter dan wat en hoe er verteld werd over onze geschiedenis is het nog interessanter wat er juist niet verteld werd. Over de taalstrijd en de Vlaamse emancipatie amper een woord. De Vlaamse regering doet er dan ook goed aan bijkomende reeksen te bestellen, die de andere, verzwegen verhalen en invalshoeken over Vlaanderen vertellen.

De laatste aflevering bakte het echter helemaal bruin. Daar werd niet een bepaalde visie op het verleden van Vlaanderen verteld, maar werd meteen ook de toekomst vastgelegd. En daaraan, noch aan de wenselijkheid daarvan, mogen we zelfs niet meer twijfelen. Vlaanderen moet en zal superdivers zijn. Het gaat daarbij niet over diversiteit van opinie, voorkeuren, geslachten of overtuigingen, maar het gaat in wezen over etnische heterogeniteit ten gevolge van migratie. En dat vinden ze geweldig. Maar is het dat ook wel?

Vlaanderen migratieland?

Vlaanderen is per definitie geen migratieland. De reden daarvoor is onze bevolkingsdichtheid en de beperkte, dus schaarse ruimte. Toch hebben we migratiegolven gekend de afgelopen decennia. Die werden gedreven door een economische logica. Tekorten op de arbeidsmarkt drijven de prijs van arbeid op. Dat vond het patronaat niet interessant. Dus manipuleerden ze de arbeidsmarkt door gastarbeid. In de jaren ’50 en ’60 werden vooral Europese gastarbeiders aangetrokken (Italianen, Spanjaarden, Grieken). Vanaf midden jaren ’60 toen de mijnen al begonnen te sluiten had men zelfs nog goedkopere arbeid nodig, en importeerde die vanuit Marokko en Turkije. Deze gastarbeiders waren letterlijk te gast om te arbeiden, maar toen de oliecrisis uitbrak in 1974, keerden ze helemaal niet terug, maar lieten in tegendeel hun hele familie overkomen om zich hier te vestigen. De winsten waren voor het patronaat, de samenleving draaide echter op voor de sociale kosten en het multiculturele drama dat zou volgen.

Identiteit is een complex gegeven. Het definieert wie we zijn, en dus waar en bij wie we thuis horen. Mensen zijn immers sociale wezens en organiseren zich altijd in verbondenheid met elkaar en definiëren zich in relatie tot mekaar. In politieke zin is identiteit eenduidig: dat is de nationaliteit. Nationaliteit kan men overal ter wereld verwerven, ook bij ons. Daarmee drukt men uit gedeelde politieke belangen te verdedigen. Dat is formeel een administratief proces, maar stoelt op culturele identiteit. Anders is het inhoudsloos. Tot die culturele identiteit hoort taal, geschiedenis, afkomst, waarden en normen. Dat is een veel minder eenduidig, maar eerder een organisch gegeven. Daarom is identiteit ook niet statisch, maar past het zich zeer geleidelijk doorheen de tijd aan. Identiteit aannemen stopt niet met een nationaliteitsverwerving, maar is het begin van een cultureel transformatieproces, waarbij men van een oude culturele identiteit overgaat naar een nieuwe. Dat is een zeer traag proces dat soms zelfs meerdere generaties kan duren.

Multicultureel drama

Elke samenleving heeft een absorptievermogen. Dit is de capaciteit om nieuwkomers politiek en cultureel te integreren door te assimileren waarbij nieuwkomers uiteindelijk Vlaming onder de Vlamingen worden. Bepalend daarbij zijn de hoeveelheid nieuwkomers, de snelheid waarmee ze komen en hoe ver of hoe dicht ze cultureel van ons af staan. Grote groepen Italianen en Spanjaarden konden we relatief snel integreren. Echter, om precies dezelfde reden faalt de integratie van grote groepen niet-Europese vreemdelingen. Die integratie is door de omvang, de snelheid en de afstand niet mogelijk. In plaats van assimilatie stellen we dus het ontstaan van parallelle samenlevingen langs etnoculturele lijnen vast. Bruiden worden uit het land van herkomst hierheen gehaald. Met schotelantennes verbinden ze zich cultureel met het thuisland. Men identificeert zichzelf met het land van herkomst, zelfs al is men er niet eens geboren. Dat komt tot uiting in kleine, maar symbolische en dus erg betekenisvolle dingen. Als België tegen Marokko voetbalt is het feest in de Marokkaanse ghetto’s van Antwerpen, Mechelen en Brussel. De politieke vertaling daarvan is etnisch stemgedrag. Zo ontstaat een soort van staat-binnen-de staat. Inclusief burgerschap en dus inclusief nationalisme is niet alleen een contradictio in terminis, maar vooral een naïeve wensdroom die zich simpelweg niet manifesteert in de realiteit. Massamigratie leidt helemaal niet tot een nieuwe superdiverse inclusieve identiteit, maar wel tot een maatschappij van minderheden die zich verdeelt langs etnoculturele breuklijnen. En dat is problematisch.

Migratie betekent ongelijkheid en onvrijheid

Volgens prof. Robert Putnam is sociaal kapitaal noodzakelijk om een samenleving te organiseren. Dat bestaat uit gedeelde normen, waarden, overtuigingen, etc. Hoe etnocultureel homogener een gemeenschap, hoe meer sociaal kapitaal en dus hoe meer vertrouwen tussen burgers, hoe minder criminaliteit, en dus hoe meer gemeenschapsleven. Een sterk uitgebouwde sociale zekerheid is daar bij ons de uitdrukking van. Wij horen samen, en wij zorgen voor mekaar. Door migratie wordt onze samenleving heterogeen. Het logisch gevolg van de superdiversiteit is dus dat die sociale zekerheid zal privatiseren: privaat onderwijs, private zorg, private veiligheid. In andere heterogene samenlevingen zoals Brazilië of de VSA zien we dat al langer en ook bij ons is die evolutie stilaan begonnen. Superdiversiteit zorgt dus voor grotere ongelijkheid.

Sociaal kapitaal zorgt er anderzijds voor dat een gemeenschap zichzelf kan besturen en corrigeren. Men heeft niet voor alles formele controle en correctie door de staat nodig. Superdiversiteit echter, veronderstelt per definitie conflicterende normen en waarden. Hoe verenig je islamitische vrouwenbesnijdenis met Westers gelijke rechten? De staat moet tussenkomen, controleren en corrigeren. Net zo veroorzaakt superdiversiteit intergroepsspanningen, zoals racisme en discriminatie door iedereen tegen iedereen. Om die spanningen te kunnen bedwingen, ontbreekt per definitie het sociaal kapitaal, waardoor de staat die rol moet innemen. Wie had enkele jaren geleden gedacht dat de overheid met mystery calls discriminatie bij huurders zou opsporen? Wie had enkele jaren geleden gedacht dat een verkeerd woord op een voetbalwedstrijd tot een stadionverbod kon leiden? Superdiversiteit veroorzaakt een totalitaire overheid en leidt dus tot grotere onvrijheid.

Superdiversiteit onvermijdelijk?

Als de toekomst van Vlaanderen bepaalt wordt door massamigratie, dan is de onvermijdelijke logische uitkomst daarvan een maatschappij van minderheden. Het vreemde is dat dezelfden die dit model van superdiversiteit geweldig vinden, nu beweren dat minderheden het zo lastig hebben om vooruit te geraken ondanks alle kansen die geboden worden. Waarom zouden wij Vlamingen dan eigenlijk zelf een minderheid willen worden in ons eigen land? Bovendien, het logisch gevolg van superdiversiteit is meer ongelijkheid en meer onvrijheid door een gebrek aan homogeniteit en dus sociaal kapitaal. Waarom zouden wij dat wensen voor onze kinderen en kleinkinderen?  

De waarheid is dat superdiversiteit geen onvermijdelijkheid is, omdat massamigratie een politieke keuze is. Sinds 2000 verwierven 499.117 personen van buiten Europa onze nationaliteit. Zullen we dat verder toelaten, of zullen we net zoals Denemarken hoge eisen stellen? In 1974 kondigde België een migratiestop af, maar sindsdien is de migratie enkel maar toegenomen via het asielmisbruik. Ze vluchten niet voor oorlog, maar naar het land met de beste sociale zekerheid, de zwakste grenzen en de naïefste politici: België. Zullen we dat verder toelaten, of willen ze net zoals Groot-Brittannië illegalen elk recht op asiel ontnemen? Asielrecht is een humanitair recht, maar dat mag geen verblijfsrecht betekenen. Asiel moet per definitie in eigen regio, en niet bij ons. Net zoals in de jaren ’70 schreeuwt het bedrijfsleven ook nu om importarbeid, in bijzonder van niet-Europeanen. Sociale dumping in de bouwsector en moderne slavernij in de deeleconomie zijn de exponenten van een compleet immoreel neokoloniaal model. Winsten privatiseren, multiculturele kosten socialiseren. De Europese Unie wil met het EU-migratiepact jaarlijks miljoenen naar Europa halen. We hebben migratie nodig beweert commissaris Johansson. Omdat we met denataliteit kampen, vult commissaris Jourova aan. Zij willen met andere woorden doelbewust de omvolking organiseren. In wiens belang is dat eigenlijk? Willen we daarmee blijven doorgaan, of willen we zoals Hongarije inzetten op gezonde gezinspolitiek en zoals Japan in een slimme economie door informatisering, automatisering en productiviteit?

Vlaanderen is per definitie geen immigratieland en moet het ook niet worden. Vlaanderen heeft geen superdiversiteit nodig, maar zelfbewuste Vlaamse identiteit. Het verhaal van Vlaanderen is nog lang niet geschreven. Omdat wij Vlamingen nog altijd de keuze hebben. Die democratische macht hebben ze nog niet van ons afgenomen. In 2024 nemen wij ons land terug. Dit is ons land, onze thuis, voor onze kinderen en kleinkinderen. En dat moet ook altijd zo blijven. Want we hebben er geen ander.  

Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid VB, 10.3.23

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Wegens de herkenbaarheid en de continuïteit van de reeks handhaven we dezelfde titel, ook al verblijft pater Daniël momenteel in Postel.

Goede Vrienden,

Ziehier de link naar de enthousiaste avond met de mensen rond Peter Vereecke, donderdag 2 maart, restaurant Pataya in Sleidinge (bewustzijnsbeweging Diogenes):

Deel 1: Diogenes – pater Daniël Maes, een stem uit de woestijn van Syrië

Deel 2:  Diogenes – pater Daniël Maes, een stem uit de woestijn van Syrië

In Brugge was ik de volgende avond met een 60-tal eveneens bijzonder wakkere mensen.

Het is hartverwarmend samen te zijn met een dergelijke groep,  die eensgezind ijvert voor waarheid en waardigheid zonder bijbedoelingen of verborgen agenda’s. Ik kreeg heerlijk logement in Brugge en Waasmunster, wat me als het ware iets gaf van de smaak van het Aards Paradijs: alles wat nodig is werd me in overvloed gegeven!

Zondagnamiddag was ik bij mijn zus, broers en schoonzussen waar we vrijuit ervaringen uit “de oude doos” hebben opgehaald: de herinneringen aan onze ouders en kindertijd. Het was allemaal zo eenvoudig en anders dan nu, maar we zijn God en elkaar dankbaar dat we het mochten beleven.

Maandag kwam Brecht Arnaert met zijn cameraploeg naar de abdij voor een interview van  meer dan drie uur, dat vanaf volgende maandag te bekijken valt. We vertellen altijd hetzelfde en springen soms van de hak op de tak maar blijven wel in dezelfde boom. Kort samengevat. De komst in Syrië, voor de oorlog, was voor mij een echte cultuurschok. In werkelijkheid ervaarde ik een land dat zowat over heel de lijn radicaal het tegendeel was van wat onze kranten hierover schreven: een onvoorstelbare harmonie, welvaart, veiligheid…Ik begreep dat onze media alleen maar monster leugens blijven verspreiden opdat het westen oorlog kan voeren en de VS de grondstoffen van het land kan roven om het volk te onderwerpen aan de westerse belangen. Vervolgens vertel ik iets over de eigenheid van het klooster Deir Mar Yakub dat contemplatief wil zijn maar tegelijk zorg wil dragen voor de grote noden van de bevolking. Tenslotte spreek ik over de onovertroffen grootheid en originaliteit van de Persoon van Jezus Christus en het Evangelie. Ik verklaar dit met de reactie van Jezus, op de aanklacht van de farizeeën die een overspelige vrouw bij Hem brengen en willen dat Hij er mee instemt dat ze gestenigd wordt.

Correcties: We hebben vermeld dat we op zondag 26 februari in de Grieks-Melchitische kerk te Etterbeek waren. Het is geen “Syrische” parochie zoals we schreven. De pastoor Antoine Tannous stelt duidelijk dat het een parochie is met Armeniërs, Libanezen, Syriërs, kopten, Grieken en vele anderen… Verder gaven we vorige keer een erg vervormde naam van Brecht Arnaert.

En zo loopt ons verblijf weer ten einde. Gezien mijn leeftijd en de gezondheidsproblemen die ik met deze nachtvlucht gehad heb, dacht ik dat het wellicht mijn laatste bezoek zou zijn aan mijn heimat. Na het ontmoeten van zovele wakkere burgers en enthousiaste gelovigen, houdt ik rekening met de mogelijkheid dat ik toch nog wel eens Vlaanderen met mijn bezoek zal teisteren… “als ’t God belieft’!

P. Daniel, Abdij Postel, 10.3.23

Varia

Een degelijke situatiebeschrijving van Syrië met vijf video’s: https://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-160/

Iets heel moois uit de geschiedenis van Moskou en het Kremlin: https://www.golfbrekers.be/vandaag-herinneren-we/

Vandaag herinneren we…

… een heilige die u wellicht ontgaan is – in alle eerlijkheid: we wisten het ook niet – Daniel van Moskou, Rusland; grootvorst & weldoener; † 1303.

Hij werd in 1261 te Vladimir geboren als vierde zoon van de heilige Alexander Newski († 1262; feest 30 augustus). Zijn vader kwam om, toen hij nog maar één jaar oud was. Reeds op 12-jarige leeftijd zag hij zich aan het hoofd geplaatst van het toenmalige vorstendom Moskou. Op dat moment was het nog tamelijk klein. Hij wist het echter uit te breiden en te vergroten met de vreedzame middelen van onderhandeling en schenking. Aan de Moskwa bouwde hij een klooster dat hij noemde naar zijn patroonheilige Daniël de Styliet; het bekende Danilovklooster. Rond een bosrijke heuvel legde hij een houten palissade aan; hierbinnen bouwde hij een kerk en zijn paleis. Dit vormt het begin van het beroemde Kremlin in Moskou.

Toch wordt hij het meest gewaardeerd vanwege zijn vreedzaamheid. Toen zijn oudere broers met elkaar streden om de troon, wist hij ze met elkaar te verzoenen. In 1293 vielen de Tataren binnen en veroverden met grof geweld de steden Murom, Suzdal, Kolomna en Tver. Nu koersten ze richting Moskou. Daniël had zijn volk gesmeekt geen strijd te leveren, maar liever alle plundering en vernieling te verdragen die er over hen zouden komen. Misschien dat ze zo de meeste mensenlevens zou redden. En zo is het ook gegaan. Helaas zag hij zich tot oorlogvoering gedwongen, toen een van zijn broers zich aansloot bij de Tataren en tegen hem ten strijde trok. Daniël bracht hem een nederlaag toe, nam hem gevangen, maar behandelde zijn gevangenen met hoogachting en eerbied. Ook maakte hij van zijn overwinning geen gebruik om zijn gebied uit te breiden. Het groeide desondanks door vererving en overdracht.

Begin 1303 werd hij ziek. Op 4 maart van dat jaar stierf hij, 42 jaar oud, bewonderd door zijn vijanden en bemind door zijn onderdanen.

In onderstaande video werden een aantal kerken en iconen, aan hem gewijd, opgesomd met op de achtergrond een hymne:

Bron: https://www.heiligen.net/heiligen/03/04/03-04-1303-daniel.php