Categorie archieven: geschiedenis

I. M. Rik Van Looy, de Keizer van Herentals

Geplaatst op door

Onze redactie had ook een dikke boon voor Rik Van Looy. Had. Hij is immers gisteren overleden. In Herentals had hij een sterrenstatus en terecht. Nog altijd enorm geliefd. Blijkbaar niet alleen door de stadsgenoten, maar ook door illustere politici zoals mag blijken uit onderstaand erebetoon van Koen Geens.

“De zomer van 1963. Mijn eerste televisieherinneringen. De begrafenis van Johannes XXIII. Mijn moeder weent. Iets later de nederlaag van Rik Van Looy op het wereldkampioenschap in Ronse. Mijn grootvader klopt met zijn blote vuist de tafel in twee. Bij wijze van spreken. Zijn vloek was niet … bij wijze van spreken.

Mijn keuze is gemaakt. Ik word supporter van Van Looy, en lees een keer of tien de heldenboekjes van televisiereporter Fred De Bruyne: ‘Rik Van Looy is geen kampioen, hij steekt er een kopje bovenuit’. Van een vroegere concurrent als De Bruyne kan je moeilijk een groter compliment krijgen.

Rik had net de Tour van 1962 niet kunnen winnen door een zware valpartij. Maar het jaar daarna, nog voor het WK van Ronse, had hij de groene trui behaald, en reed hij zowat het hele peloton bij herhaling aan flarden. Legendarisch was wat hij deed op weg naar Aurillac in dat jaar. Zowat vijftig kilometer alleen op kop, met de besten die achter hem joegen.

Toen ik ‘debuteerde’ als supporter had Rik bijna alle klassiekers gewonnen – de meeste nog in de jaren ’50. De twee topkoersen die hem nog van de meet hielden waren Parijs-Tours en de Waalse Pijl. Bij elke koers zat ik op het puntje van mijn stoel. Ik spurtte van school naar huis om het einde op televisie of radio mee te maken. Zou Rik weer? Winnen? Ik zag wel dat het moeilijker werd. In het begin nog niet door de concurrentie van Merckx –die werd pas hevig vanaf 1966, maar Rik was al 30 in 1963 en toen begon ik pas te begrijpen waarover het ging.

De ‘keizer’ won voor de derde keer Parijs-Roubaix in 1965. Dan in 1967 een nog ontbrekende klassieker, Parijs Tours, in een lange spurt.

Rik kon erg goed tegen de hitte en had een heel groot hart, ook letterlijk. Niet te verwonderen dat hij op zo’n hete dag, na een ontsnapping, in een spurt met twee de Waalse Pijl op zijn naam schreef. Dat was de laatste klassieke koers die op zijn palmares ontbrak. We zijn 1968. Opdracht volbracht zou je denken.

Dan ken je Rik niet. Hij wilde in Imola in 1968 het WK een derde keer winnen. Rik II Van Looy wilde het record van Rik I Van Steenbergen evenaren. Het was warm. Rik ging zeer vroeg aan de haal. Ik luisterde op een klein draagbaar radiotoestelletje, want mijn grootmoeder wilde naar de processie in Tongeren. ‘Die gaat maar eens om de zeven jaar uit, jongen’. Rik werd ingehaald en Adorni won. Ik was er diep ongelukkig van.

Rik gaf zich nog niet gewonnen. In de Tour van 1969 won hij de etappe naar Nancy na een solo-ontsnapping van 100 km. Aan een gemiddelde van 40,4 km. Zo kon hij nog eens meedoen aan het WK, ditmaal in Zolder. Zonder te winnen. Harm Ottenbros won de millimeterspurt van Julien Stevens.

Rik is voor velen een voorbeeld geweest. Hij had stijl. Was Kempisch bescheiden, maar zelfbewust en zeker van eigen kunnen. Hij trainde toen al in Italië, en had een hele ploeg rond zich gebouwd. De Rode Garde van Solo. Zijn legendarische vrouw Nini en zijn kinderen waren zijn baken van rust.

Rik bleef in koers zolang hij kon schitteren. Werden de dagen waarop dat kon zeldzamer, als het kon, was het mooi om zien. Kreeg hij niet het respect dat hij verdiende, dan liet hij dat voelen. Hij wist best wie groter zou worden. Maar hij plooide zich dubbel om de lat voor de komende generatie hoog genoeg te leggen. Toen zijn fiets eenmaal aan de haak hing, gaf hij raad en daad aan jongeren in zijn wielerschool. Reuzen worden groot op de schouders van reuzen.

Rik is er nu niet meer. Toch bedankt nog, Rik, voor die handtekening die ik als kleine jongen van je kreeg op de Schaal Sels in Merksem. Het was de moeite van het wachten meer dan waard.”

Lees ook de commentaren: https://www.facebook.com/search/top?q=koen%20geens

Beelden van zijn 90ste verjaardag:

Vrolijk Joelfeest!

Geplaatst op door

Met ‘Joel’ (of het Winterzonnewendefeest) bedoelen de Germanen wellicht het ‘Wiel’ Het slaat in deze periode op het jaarwiel dat doorlopen is.

Het Joelfeest van de Germanen vond plaats tijdens midwinter, als de dagen het kortst en de nachten het langst zijn. Volgens onze kalender is dit rond 21 december, het moment dat de zon het laagst staat en vanaf Driekoningen weer begint te klimmen.

Midwinter was bij de Germanen nog niet duidelijk gedefinieerd. Het lag ergens tussen midden wintermaand (dec) en midden louwmaand (jan). In het Oudengels sloeg “joelmaand” of “eerste joel” op wintermaand (dec), en “tweede joel” op louwmaand (jan). Aangezien het bij de Germanen gebruikelijk was om feesten te vieren bij volle maan is het logisch om te vermoeden dat het “officiële” tijdstip van het begin van Joelfeest volle maan rond 21 wintermaand (dec.) is. Het feest duurde twaalf nachten.

Het Haraldskvædi dat rond 900 is ontstaan, is het enige poëtische skaldentekst van voor 1100 waarin het Joelfeest wordt genoemd. De dichter stelt het Joelfeest dat op het land werd gevierd er tegenover het “Joeldrinken” van de zeekrijgers.

Zogezegd

Geplaatst op door

“Hun plan is Libanon en Syrië van de landkaart te laten verdwijnen zodat de grenzen van Israël naast die van Turkije liggen en niet naast Arabische landen. U zal zien dat dit bereikt wordt: is het niet tijdens onze tijd dan wel tijdens deze van onze kinderen. Zo zal spijtig genoeg geschieden.”

Klik hier voor video met b.g. citaat.

Moammar Mohammed al-Qadhafi, staatshoofd van Libië tot aan zijn liquidatie in 2011 door zgn. “gematigde rebellen”, gesteund door het Westen.

Hieronder vindt U nog meer citaten, die tot nadenken stemmen:

Lyd

Geplaatst op door

De film “Lyd“, met als co-producer Palestijns journalist en activist Rami Younis, beschrijft hoe het leven er had kunnen uitzien indien er geen Nakba was geweest. De film is – vanzelfsprekend – verboden in Israël maar kan in Noord-Amerika rekenen op een grote belangstelling.

Younis: “Tot op vandaag heeft niemand – behalve de Arabische wereld en enkele uitzonderingen – begrip voor wat ons overkomen is.”

De Israëlische krant Haaretz besteedt aandacht aan de film en titelt met een citaat van Younis: “Ik zou willen dat Israëli’s kunnen begrijpen dat zionisme gelijk staat aan racisme.”

De film beschrijft zowel wat er na de oprichting van de staat Israël gebeurd is, maar ook wat er had kunnen geweest zijn zonder de Nakba. Younis neemt zijn 5000 jaar oude stad – al-Lyd – als voorbeeld van de ingrijpende gevolgen voor de bevolking.

https://www.imdb.com/title/tt12683280

Schakel ondertiteling en vertaling in via icoontjes onderaan

Geologie werd nu ook racistisch verklaard

Geplaatst op door

Het ene na het andere wetenschappelijk vak valt onder de beschrijving “racistisch”. Een professores van de Queen Mary University of London heeft nu ook geologie voor racistisch verklaard. Het heeft immers allemaal verband met het blank superioriteitsgevoel.

Niet alleen racistisch, maar bovendien ook koloniaal. Alleen seksistisch mankeert nog. De professores vindt dat wie prehistorische levensvormen van fossilien onderzoekt, bekijkt, bewondert… van een racistisch allooi is.

https://www.dailymail.co.uk/news/article-14091119/Geology-racist-linked-white-supremacy-claims-Queen-Mary-University-London-professor.html

Verleden, heden en toekomst van Palestijnen en Israëliers…

Geplaatst op door

… of hoe zowel het verleden, het heden als de toekomst der Palestijnen uitgewist werden en worden.

We citeren een paragraaf uit Pater Daniëls wekelijks bericht:

“Op 2 november 1917 schreef de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur James Balfour een brief aan Lord Lionel Walter Rothschild van de bankiersfamilie, bestemd voor de zionistische federatie, waarvan deze laatste een van de leiders was. De brief toont veel begrip voor de zionistische beweging en verklaart dat de Britse regering alles zal doen om het mogelijk te maken dat het joodse volk in Palestina een nationaal huis zal hebben “met inachtneming van de burgerlijke en religieuze rechten van de plaatselijke niet-joodse gemeenschappen”. De zogenaamde stichting van de staat Israël in 1948 werd door velen (ook christenen en vooral protestanten) beschouwd als een gave Gods en het einde van de verdrukking en van de “tijd van de heidenen” (Lucas 21, 24).

De gezaghebbende joodse historicus Ilan Pappe (Ethnic cleansing of Palestine, 2006*) heeft echter op verpletterende wijze aangetoond dat de genocide van het Palestijnse volk door de zionisten toen al begon. De joden genoten van de Palestijnse gastvrijheid, noteerden alle gegevens van de Palestijnse dorpen en kwamen daarna terug om het dorp met militair geweld in te nemen en de verantwoordelijken te arresteren of te doden. Er was geen sprake van enige erkenning van de Palestijnse bevolking.

*https://www.storytel.com/nl/books/the-ethnic-cleansing-of-palestine-157736

Terecht stelt de Syrische volksvergadering op 2 november 2024 dat de Balfourverklaring het begin is van een lange periode van “historisch onrecht”, “misdaden” als bezetters, waarbij “alle internationale wetten, normen en overeenkomsten” met voeten getreden werden (https://sana.sy/en/?p=340986). 

De joden hadden best in Palestina een plaats kunnen krijgen als dat in respect voor de Palestijnen met wederzijds overleg geregeld zou worden. Nu was het in feite de bezetting van een land en het onderdrukken, verjagen en uitmoorden van de bevolking. Ondertussen werd iedereen die dit onrecht wilde aanklagen als antisemiet gestraft. De zionisten zelf wisten zich voor te doen als arme slachtoffers en ondertussen een supermilitaire macht uit te bouwen met conventionele, chemische, biologische én atoomwapens, zonder enige internationale controle. Ook nu nog spreken de meeste westerse leiders van het “recht op zelfverdediging” van Israël, alsof iemand die uw huis binnendringt, de ijskast leeg haalt, uw familieleden gijzelt en vermoordt, nog moet beschermd worden!”

VSA: de weg naar de vrede lijkt eindeloos (4)

Geplaatst op door

Het nieuwe tijdperk van BRICS

De recente samenkomst der staatshoofden der BRICS-landen in Rusland luidt een nieuw tijdperk in. Het oude, met achterbakse truken, manipulaties en eindeloze oorlogen der staten onder elkaar zal worden vervangen door een nieuw tijdperk, dat van de vrede. Dit is de visie der meerderheid der staten op deze wereld. Amerika en Israël zullen (hopelijk) meer geïsoleerd geraken.

De realiteit: het Amerikaanse zakenmodel van eeuwige oorlogen moet eraan geloven als de wereld niet wil ondergaan. We beleven momenteel de beslissende slag der beide systemen; oorlog tegen vrede.

Trumps verkiezing tot VSA-president zal op de toekomst van BRICS geen positieve werking hebben; Trump zet immers 100% op “America First”, een politiek die er beter wil van worden op kosten van andere staten. Zoals het geval was, is, sinds meer dan 100 jaar. Een teruggrijpen van de oorspronkelijke waarden is quasi uitgesloten. Trump of Harris, Trump of elke andere VSA-president… geen van hen zal Israël laten vallen, integendeel. Elke nepreden is goed genoeg en Israël zal hen voer voor haat, een excuus voor militaire steun of erger, voor militair ingrijpen, tegenover de buurlanden – en Iran – geven. Het “uitverkoren volk”, toch? Amerika wordt door Tel Aviv geregeerd. Amerika had oorspronkelijk een sterk fundament van morele rechtvaardigheid. En nu? Trump zal ook niets aan de huidige koers kunnen en willen veranderen.

Trump heeft niet het inzicht om vast te stellen aan welke kwalen zijn land lijdt. Heeft niet de open blik der rechtvaardigheid. Trump of enige andere president: ze zijn allemaal lood om oud ijzer. Het probleem in de VSA is grotendeels te wijten aan een onderwijsdeficiet, aan kortzichtigheid, aan navelstaarderij. 42% der Amerikanen kan Japan niet aanduiden op een wereldkaart. Of erger: 15% kan zelfs de VSA niet vinden op de wereldkaart. Slechts 5% zou een intellectuele vorming hebben.

De mening van een Navajo-indiaan over de Amerikaanse wereldmacht

De Amerikaanse auteur Robert Kaplan schreef in “Empire Wilderness” ( vertaald in het Nederlands “Het einde van Amerika” ) wat een Navajo, genaamd Cayce Boone, hem berichtte:

“In het zuidwesten leven de mensen in woonwagens. Hierin wohnen vuile mensen, die niet kunnen lezen, die niet met elkaar communiceren, die weinig of geen familiebanden of vrienden hebben, die insolvent worden als slechts één steunoverschrijving uitblijft. Dat zijn mensen die zichzelf niet verzorgen of zich om hun kinderen bekommeren. Maar ze beschikken allemaal over kabel-TV.

Als ik aan de toekomst der VSA denk, dan denk ik aan het kleine meisje, dat ik in zo’n woonwagen zag. Ze is ongeveer drie jaar oud. De ouders zetten het meisje voor de TV, de hele dag. Overal ligt er vuil. Overal bierdozen. Geen meubels. Het stinkt er.”

Tot zover het Amerikaanse paradijs. Ca. 50% der Amerikanen leven vandaag van de hand in de mond. Iets is volledig fout gelopen. Geen enkele politicus heeft een flauw idee van de realiteit.

Lessen leren van China

We beëindigen deze reeks met het thema waarmee we begonnen, met de Chinezen. De Chinese filosoof Meng Tzu (Mencius) leefde van 372 tot 289 v. Chr. Hij had het volgende over het thema leidinggevend personeel te zeggen: “Als de hemel het plan heeft een man verantwoording te geven, dan zal hij zijn geest met lijden belasten; hij zal zijn pezen en knoken aan harde arbeid onderwerpen; zijn lichaam zal honger lijden, armoe zal hij op zijn pad vinden en al zijn plannen worden door grote hindernissen bemoeilijkt opdat zijn geest gestimuleerd wordt, zijn natuur gehard en hij al zijn onkundezwakheden overwonnen.”

Tja. Vooruitgang en technologie bepalen niet alles. De kwaliteit van de mens bepaalt uiteindelijk alles.

Daar de westerse landen én een groot gedeelte der VSA-geïnspireerde bondgenoten zich laten leiden door de Amerikaanse buitenpolitiek, zijn ook wij – quasi als een Amerikaanse kolonie – indirect mede schuldig, worden ook wij door Israël geregeerd.

Geïnspireerd door Hans-Jürgen Geese in homo-americanus

VSA: de weg naar de vrede lijkt eindeloos (3)