Voortbordurend op de ISIS-K-aanslag in de concertzaal Crocus, kan U in onderstaande een eerder neutrale terugblik – afgezien van de vooringenomen begeleidende tekst – op de situatie in Afghanistan bekijken. En vernemen waarom de twee gewelddadige extreem-islamitische groeperingen – de Taliban en ISIS-K – elkaar naar het leven staan met de hulp van protagonisten antagonisten aan de zijlijn om hun eigen wereldvisie en -macht uit te breiden.
U verneemt dat de Taliban eigenlijk nog niet de slechtste zijn. Zij willen ‘slechts’ een pure, zuivere islamitische samenleving in hun eigen land, in Afghanistan. Al Qaeda en ISIS daarentegen zien zichzelf als islam-missionarissen die heel de wereld willen laten genieten van hun geloofsbeleving. Echter, zoals het kan gebeuren in families, zagen sommigen Taliban-aanhangers meer heil in de ISIS-ideologie. En daarmee komen we bij ISIS-K, een splintergroep van ISIS. Kijk even mee:
Dàt Afghanistan onder Taliban-bestuur afwijkt van de strikte ISIS-ideologie mag blijken uit onderstaand recent getuigenis:
En hiermee willen ze duidelijk maken dat vrouwen geen gevaar lopen in Afghanistan. In Indië daarentegen…
In onderstaande analyse van de slachtpartij op 24 maart in de concertzaal Crocus, in de buurt van Moskou, verklaart de woordvoerder dat een dergelijke terroristische aanval binnen de propagandastrategie valt van extreem-gewelddadige moslimterroristen die de media-aandacht willen gebruiken om nieuwe ‘strijders’ aan te trekken. Hij noemt het fenomeen “propaganda by / of the deed”*
Het is maar hoe je het bekijkt. Eigenlijk kunnen we allemaal, eender waar, eender wanneer, een dergelijk ‘propaganda’-mikpunt worden. Propaganda? Tja. Dat daarbij de propagandisten ofwel het leven laten ofwel levenslang achter de tralies belanden is bijzaak. Het is tenslotte voor een hoger doel, toch?
Wij verwijzen naar onderstaand opiniestuk, dat vandaag bij het onverstoorbare Gatestone Institute* gepubliceerd werd, opdat u enig inzicht zou hebben in de gedachtengang en logica van het Uitverkoren Volk…
“Op zondag kondigden de Amerikaanse president Joe Biden, minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken en nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan allemaal aan dat de Verenigde Staten verwachten dat Israël “humanitaire hulp” zal toestaan in Gaza.
De implicaties van dit standpunt zijn verwoestend voor Israël. Volgens berichten staan er “honderden vrachtwagens” in de rij aan de grens in Egypte, klaar om de Gazastrook binnen te gaan met zogenaamde “humanitaire hulp”. Deze vrachtwagens zullen, als ze worden toegelaten, niet noemenswaardig worden geïnspecteerd. Er is geen reden om aan te nemen dat ze babyvoeding en voedsel vervoeren dat aan de behoeftigen zal worden geleverd. Er is alle reden om aan te nemen dat ze oorlogsmateriaal en jihadstrijders vervoeren die zijn aangekomen om Hamas te versterken…
von Münchhausen op zoek naar Nord Stream pijpleidingen
Dus dit is waarom Scholz naar Washington geroepen werd en er geen delegatie mee was, geen journalisten en er zelfs geen tolk aanwezig was
Het nieuwe, volkomen ongeloofwaardige, verhaal werd geïnstrueerd en bij terugkomst vrijwel tegelijk gepubliceerd door de resp. staatsmedia van beide landen; The New York Times en Die Zeit.
De gegijzelde Duitse regering, die lijdt aan ‘s werelds ergste vorm van Stockholm-syndroom, helpt de VS om hun bombardementen op de Nord Stream-pijpleidingen te verdoezelen.
De New York Times vermeldt wel dat het over vermoedens en geen bewijzen gaat. Eigenlijk gaat het om denkoefeningen om de VSA uit de wind te zetten. Zo wordt er gesteld dat “de daders waarschijnlijk ervaren duikers zijn die noch voor het leger, noch voor de geheime dienst lijken te werken”. Maar hielden ruimte voor “de mogelijkheid dat de daders in het verleden een speciale regeringsopleiding gekregen hadden”.
Er werd geen verklaring gegeven hoe deze onzichtbare vrijbuiters aan minstens een halve ton explosieven geraakten die voor de veroorzaakte schade aan de pijpleidingen nodig waren.
Terwijl hier tijdens de nieuwsberichten gesteld wordt dat Assad geen hulpverlening aan Idlib toestond, dat hij zelf geen hulp aanbiedt aan de Idlib-bevolking, terwijl dan uiteindelijk dan toch twee bijkomende grensovergangen Turkije-Idlib geopend werden, is er ook de andere kant van het verhaal. Een kant die hier niet aan bod mag komen. Lees ook onze vorige bijdragen waarnaar onderaan verwezen wordt.
De Syrische regering kondigde onmiddellijk na de aardbeving aan dat ze bereid was hulp te verlenen aan de Idlib-regio via de Saraqib grensovergang in het zuiden. De VAE wilden dit plan steunen en boden aan hulp in Idlib te verlenen in samenwerking met de Syrische Rode Halve Maan.
Na veel over en weer gepalaber, bevestigden de VN op 12.2.23 dat HTS (Hay’at Tahrir al-Sham = al Nusra = al Qaeda) de hulpverlening blokkeerde. Een woordvoerder van de VN gaf te kennen aan Reuters dat “er problemen waren met de goedkeuring” door de terroristen. Een HTS-bron vertelde Reuters dat zij geen toestemming zou geven voor eender welke zending vanuit het regeringsgebied en dat uitsluitend hulp vanuit de Turkse richting zou toegang krijgen. HTS-leider Abu Mohamad al-Julani (… de VSA hebben 10 miljoen dollar op zijn hoofd gezet) bevestigde dit aan The Guardian op 14.2.23.
Dit wordt bevestigd in het gesprek dat de BBC Arabic voerde met Mohamed Bashir, de zgn. “minister van humanitaire zaken” van HTS. Voor dit heerschap is een mensenleven meer of minder van geen tel. Liever dood dan hulp te aanvaarden via het regeringsgebied. De journaliste vraagt hem (04’56”), nadat ze eerst de stemming op peil hield door Assad “verschrikkelijke zaken” te verwijten, “Zegt u nu dat kinderen, die geen hulp kunnen krijgen in ziekenhuizen, dat u hen liever zou zien sterven dan eender welke hulp te aanvaarden die Idlib binnenkomt via Damascus..?.”
Hij omzeilt de vraag en weerkaatst de bal door te vragen “waarom internationale hulp per se moet komen via grenzen die het Syrische volk verwerpt… Geloof me, het Syrische volk geeft de voorkeur eraan te sterven dan iets te aanvaarden van dit criminele regime…”
Dit heerschap heeft alvast geen extreme last van zijn geweten. Hij zou de vraag eens moeten voorleggen aan de moeders in Idlib…
En onze media zouden ook eens verder mogen kijken dan hun politiek-correcte bril toelaat!
Ook regeringsgezinden bevestigden dat HTS 10.000 dollar per camion eiste voor toegang tot het Idlib-grondgebied vanuit regeringsgebied. En ja, de Syrische regering gaf uiteindelijk toe aan de chantage en sloot een akkoord met de VN op 13.2.23, waardoor twee bijkomende grensovergangen Turkije-Idlib zouden kunnen geopend worden. Waarom de andere grensovergangen gesloten bleven, hebben we in het verleden in het lang en het breed uitgelegd: om te vermijden dat er nog meer wapens, nog meer terroristen Idlib zouden kunnen bereiken.
VN secretaris-generaal António Guterres kondigde aan dat de Syrische president Bashar al-Assad persoonlijk de opening van de Bab al-Salama en al-Rai grensovergangen in het noorden van de Aleppo provincie goedgekeurd had voor een periode van drie maanden om de hulpverlening te vergemakkelijken. En op 14.2.23 reed het eerste VN hulpkonvooi met 11 camions via de Bab al-Salam grensovergang Idlib binnen.
De manier waarop onze media moedwillig alles verdraaien is niet te vatten. Voor hen blijven de al-Qaeda lieverdjes (nochtans een erkende terroristische organisatie) onschuldige lammetjes en is de Syrische regering verantwoordelijk voor zowat alles wat er verkeerd kan lopen. Dat HTS humanitaire hulp blokkeert of onmogelijk maakt – tenzij ze zich eraan kunnen verrijken – dat wordt gewoon doodgezwegen en de zwarte piet in de schoenen van de Syrische regering doorgeschoven.
Wordt vervolgd.
We vernemen net (13 u onze tijd) dat er ten noorden van Latakia opnieuw een aardbeving geregistreerd werd van 4.6 op de Richterschaal. Iedereen verliet snel de woningen om op straat de eventuele effecten af te wachten. Het is nog niet voorbij…
Duits parlement in rep en roer – Jezidi’s applaudisseren voor AfD
Schreeuwende parlementairen in de Duitse Bundestag: we zijn het niet gewoon en we zullen het – hopelijk – nooit gewoon worden. Maar tijdens debatten in het parlement over de volkerenmoord op de Jezidi’s eisten groene en andere parlementsleden plots dat de aanwezige Jezidi’s uit de zaal zouden worden gezet.
Niet te vatten beelden en scenes, die we helaas enkel bij onze collega’s van het conservatieve weekblad Junge Freiheit terugvonden. In het Duitse parlement werd gediscussieerd over de volkerenmoord door Islamitische Staat op de Jezidi’s (een religieuze minderheid onder andere in Syrië). Vrij unaniem werd door het parlement aangenomen dat men het over een volkerenmoord moet hebben, een genocide dus. Tijdens de debatten waren leden van deze religieuze minderheid, die uit het Midden-Oosten naar Duitsland waren gevlucht, aanwezig. Er waren getuigenissen, er was een hoorzitting. De normale parlementaire werkzaamheden dus.
Toen AfD-parlementslid Martin Sichert aan het spreekgestoelte kwam staan, en de AfD haar onderbouwde steun betuigde aan de vervolgde minderheid – hij is immers met een Jezidivrouw gehuwd – kreeg hij applaus van de aanwezige Jezidi’s. Onmiddellijk daarop brak tumult los op de banken van de overige fracties. Woeste parlementairen schreeuwden dat de Jezidi’s uit de parlementszaal moesten worden verwijderd. De ondervoorzitster van de Bundestag, Katrin Göring-Eckardt (Grünen), had bijzonder veel moeite om de gemoederen te bedaren, maar sloot zich uiteindelijk aan bij de eisen van haar collega’s parlementairen.
Het reglement van de Duitse Bundestag voorziet dat het voor het publiek niet toegestaan is te applaudisseren voor sprekers. Maar de aanwezige Jezidi’s hadden voorheen wel voor de sprekers van de andere fracties geapplaudisseerd – en toen was er geen enkele reactie van de fracties. AfD’-er Martin Sichert, die de situatie van de Jezidi’s maar al te goed begrijpt, is totaal ontzet: “Blijkbaar is voor mevrouw Göring-Eckardt en de Grünen het onderdrukken van het debat over de radicaalislamitische moordenaars belangrijker dan het respect voor de slachtoffers van deze volkerenmoord. Ik ben ontzet hoe snel het groene masker gevallen is”.
Tja, dat soort berichten zullen we ook niet te snel te lezen krijgen in De Standaard of De Morgen – ik zeg maar iets.
