Social media-industrie in Indonesië

Gevonden op Twitter (X). Allerlei zgn. “influencers” in hokjes naast elkaar… Wie is er zo gek zich hierdoor tot een aankoop te laten “beïnvloeden”???

Mocht dit plotseling verdwenen zijn, dan heeft een onzichtbare hand dit verwijderd.

Iemand zin in een vegetarische mammoetburger?

Naar verluidt zou Paleo, een belgisch startersbedrijfje, voor de productie van een “verfijnde” vegetarische burger met mammoetgenen 12 miljoen euro kunnen losmaken hebben bij investeerders.

Paleo stelt synthetische proteïne samen voor de nepvleesbranche. De baas, Hermes Sanctorum, stelt dat hij van kindsbeen af gefascineerd werd door de oertijd en wil bijgevolg zijn zaak uitbreiden met genetisch materiaal van de dieren die er toen rondliepen. Concreet wil hij vegetarisch vlees injecteren met mammoet-materiaal opdat het sappiger, bloediger en vleesachtiger wordt.

Hij haalt de DNA-fragmenten uit mammoettanden die in de Siberische permafrost gevonden werden en die ca. 1.2 miljoen jaren oud zijn.

Waarbij wij dan denken dat die vegetarische hap wel héél smakeloos moet zijn om je toevlucht te moeten nemen naar vlees-DNA van meer dan een miljoen jaar oud.

Wie wil er nu in zo’n ding je tanden zetten als je een vers biefstukje op je bord kan krijgen?

Meer info: https://www.wirtschaftskurier.de/titelthema/artikel/belgisches-startup-verfeinert-veggi-burger-mit-mammut-gen.html

Gezelligheid of QR-code?

Het valt op. De slimme telefoon heeft ook een zitje aan de restauranttafel. Meermaals zien we gezinnen die in stilte van hun maaltijd “genieten”: in de ene hand hun slimme telefoon, in de andere een vork. Of een lepel als dit praktischer is. Af en toe wordt de onmisbare slimme telefoon even neergelegd om met een mes een niet hapbaar stuk op hun bord klein te snijden. Geen gesprek, geen contact, behalve dan met dat stukje techniek dat hun leven bepaalt.

En neen, wij begrijpen dat niet. Op restaurant gaan is voor ons nog altijd iets waarvan we willen genieten. Genieten van het lekkere eten én van het gezelschap. Wij maken dan ook deel uit van een uitstervende generatie, die mensen liever ziet dan een stukje elektronica met alle mogelijke snufjes.

Het kan echter nog erger…Naar verluidt moeten klanten in restaurants QR-codes scannen om de menukaart te lezen. Wie niet beschikt over een slimme telefoon, of als de batterij leeg is, is de pineut. Het zal je maar overkomen als je weinig tijd én veel honger hebt. Wat is de volgende stap, vragen we ons af.

Maar neen, u gaat op restaurant met uw gezin of met vrienden. Ieder kiest voor zichzelf wat hij graag zou bestellen. U weet nog niet waarin u zin heeft, maar u wil zich laten inspireren door de menukaart met een aantrekkelijk voorstel, voorzien van een korte uitleg over de ingrediënten en bereidingswijze. En u verheugt zich op een palet smaakmakers die uw zinnen kunnen bekoren… In plaats daarvan neemt u uw slimme telefoon en “scant” met de daarin verstopte camera de QR-code, een vierkantje met zwarte en witte pixels. Probeer daarin maar eens de T-bone-steak of de sabayon met porto visueel te ontdekken.

Praktisch overal wordt de mens verondersteld “mee te zijn” met de IT-geneugten van de maatschappij. Of u nu een toegangskaart voor het theater of een doktersbezoek wil plannen… Wie nog op de oude manier – door menselijk contact – iets wil geregeld zien, moet bijzonder veel geduld hebben. Gisteren nog ervaren bij de afsprakendienst van “ophtalmologie“. Een blikken stem die ons om de xxx seconden verzoekt niet op te hangen “er zijn nog drie wachtenden voor u”… gedurende 25 minuten. Kunnen er geen afspraken voor drie patiënten gemaakt worden binnen een tijdverloop van 25 minuten? Of is dit gewoon pesten? De afsprakendienst bood immers ook de mogelijkheid om “online” een afspraak vast te leggen. Tot je het probeert… daar verschijnen dan weer twee afbeeldingen die uit een IT-programma ontsproten zijn die opnieuw vragen naar ons IT-voorziene gezondheidsdossier mét… QR-codes! Uiteindelijk naar het gewone telefoonnummer van het ziekenhuis gebeld, waarop we het flegmatieke antwoord kregen dat we nu opnieuw helemaal onderaan de wachtrij “ophtalmologie” beland zijn.

Keren we terug naar ons imaginair restaurantbezoek. Eigenlijk is de invoering van de QR-code te danken aan de coronapaniek. Menukaarten mochten immers niet overhandigd worden wegens het verondersteld besmettingsgevaar. Wat klinkklare onzin was. Men kon in kledingzaken immers kleding passen die waarschijnlijk ook door andere handen aangeraakt geweest waren. Men had kunnen veronderstellen dat de samenleving zo snel mogelijk alles zou willen vergeten wat met die pandemiejaren te maken had. Wat niet het geval is. We moeten allemaal zo snel mogelijk in menselijke robotten veranderen.

Vanuit het standpunt van de restauranthouder zijn digitale menukaarten zinvol: zij sparen geld. Bv. personeel en papier. Weg met de gedrukte menu’s, die aangepast moeten worden naar gelang het seizoen. Weg met de (dag)suggesties. Minder personeel. Een ober die komt vragen wat je wil eten, resp. drinken… overbodig! De klant kiest een gerecht met een bijhorende QR-code en stuurt zijn keuze via een onzichtbare, digitale verbinding door naar de keuken.

Een bezoek aan restaurant zoals in de goede oude tijd: u wordt hoffelijk begroet door de ober, begeleid naar uw tafel, de menukaarten worden overhandigd met de vraag of u al iets wil drinken en eventueel worden speciale dagaanbiedingen aanbevolen. Tja. Veel gedoe en dan heeft de restauranthouder nog niets verdiend. Niet praktisch. Vele zaken die mooi en gezellig zijn kunnen onder de hoofding “onpraktisch” ondergebracht worden. Met als tegenpool de plastic tafeltjes in een snelle-hap-eetgelegenheid (… we weigeren deze ketens restaurants te noemen… ) met in het midden een restafvalbakje – ja, die zijn praktisch. Eten en tegelijkertijd afval sorteren. Niet echt ons ding.

Zo is kunst ook onpraktisch. En muziek. En boeken lezen. Denk eens aan de bomen die hiervoor moeten sneuvelen. En dat terwijl deze aardkloot onbarmhartig opwarmt. De drie genoemde geneugten kunnen in de toekomst allemaal door Kunstmatige Intelligentie vervangen worden. Eten en drinken misschien ook als we een chip ingeplant krijgen die ons voorschrijft welke pillen we moeten slikken om onze dagdagelijkse voedingsbehoeftes te vervullen. Dan kunnen de vee- en groenten/fruitteelt meteen inpakken. Worden vervangen door labo’s met kweekprogramma’s… mét QR-codes!

Vooral op vakantie zien we dagelijks hoe de slimme telefoon de mensheid reduceert tot robotten. Eten wordt een automatische handeling die geen hersenfunctie vereist… en nog minder een emotionele betrokkenheid met een medemens. Wie zich iets wil uitzoeken aan het buffet zal eerder zijn tafelgenoot / -genote vergeten dan zijn / haar slimme telefoon. Of ze na de maaltijd zich kunnen herinneren wat ze gegeten hebben? En het ergste is dat ze deze houding meegeven aan hun kroost. Kinderen worden vanaf zeer jonge leeftijd – vanaf de dag dat ze iets kunnen vasthouden in hun handjes – zoet gehouden door een of ander elektronisch spelletje. Nergens zagen we nog kindjes met kleurpotloden, boeken, bouwstenen of autootjes. In het beste geval een knuffel voor de kleinsten. Ook poppen schijnen hun beste tijd gehad te hebben: je kan met je keuze snel een racisme-etiket opgekleefd krijgen.

Afsluitend vragen we ons af of de slimme telefoon ook een hoofdkussen krijgt in de echtelijke sponde?

Zeit

Anti-diefstalmaatregelen zijn racistisch

Walgreens heeft in een van haar winkels in Chicago omwille van de uitdeinende winkeldiefstallen het verkoopmodel veranderd: slechts twee gangen zijn nog met zelfbediening. Voor alle andere artikelen moet men de aankoopdrang kenbaar maken aan een kiosk en die worden dan door een verkoopster/verkoper/x uit de voorraad gehaald en naar wens verpakt. Ten slotte is de winkel geen liefdadigheidsinstelling. Hun camerabeelden tonen immers het bewijs dat vooral negers “zelfbediening” wel al te letterlijk interpreteren.

Nu moet Walgreens spitsroeden lopen wegens “racisme”. Ze zouden immers hiermee tonen dat ze hun klanten wantrouwen. De “nieuwe” verkooptactiek wordt als “racial profiling” verweten. Alsof de camerabeelden speciaal op huidkleur geprogrammeerd werden…

Walgreens is niet de enige die maatregelen te nam om de diefstalrage een halt toe te roepen. Walmart besloot gewoon een aantal verkooppunten te sluiten:

Bijwerkingen van soja

Vooral vegetariërs en hardnekkige veganisten zetten veel soja op hun menu als vervangmiddel voor vlees- en melkproducten. Het is bekend dat soja hormoonverwante verbindingen bezit die het menselijke seksuele leven kunnen overhoop gooien. Uit een recente studie blijkt dat de voortplanting van de mens door een hoog gebruik van soja kan beïnvloed worden. Er worden nl. bij mannen een lager aantal spermatozoïden geteld en ook vrouwen zouden minder vruchtbaar zijn.

Zelfs al kiest men niet bewust voor vleesvrije gerechten, dan nog is er het feit dat soja in de meeste verwerkte levensmiddelen zit als een verborgen alternatief voor vlees. Misschien is er een mooie toekomst in het verschiet als vervanger van de anti-conceptiepil?

Report24

De keuze tussen vlees en nepvlees is snel gemaakt

Waarom zou de klant voor nepvoeding meer betalen? Voorlopig hebben we nog de keuze tussen echt en nep. Hoe lang nog vooraleer we verplicht worden gehakt met een samenstelling van erwten, soja, meelwormen of andere insecten te kopen?

In de kwaliteitskrant DS kan u gratis een artikel lezen waarin u duidelijk gemaakt wordt waarom vleesvervangers zo duur zijn. Omwille van de auteursbeschermingswet kunnen wij dit niet hier publiceren. We citeren een paragraaf, waaruit duidelijk blijkt dat heel het veggieverhaal niet weggelegd is voor jan-met-de-pet maar wel voor de master-klimaatgroene-betweter:

‘Ze nemen een brutomarge die volgens ons in de buurt ligt van 30 procent’, zeggen prijsspecialisten Peter Speltincx en Olivier Hagenbeek van Simon-Kucher, een consultancybureau dat wereldwijd producenten én retail adviseert over prijszetting. Een producent die liever niet met naam genoemd wordt, meent dat het nog meer is. ‘Het is hier in België ruim veertig procent.’ Maar waarom is er die grote marge? ‘Daar zijn verschillende redenen voor’, zeggen Speltincx en Hagenbeek. ‘De doelgroep van dit type producten bestaat om te beginnen uit volledige vegetariërs en ook flexitariërs. Net die groep heeft ook een zekere bereidheid om meer te betalen, want ze kopen dat product vaak omwille van dierenwelzijn of het milieu.’

Lees: Een kilo varkensgehakt: 8 euro, een kilo veggiegehakt: tot 24 euro. Waarom zijn vleesvervangers zo duur?