Dugin is een gevaarlijke filosoof, hij staat op een “kill list”. Op 26 augustus was er een moordaanslag waarbij niet hij maar zijn dochter Darya door een autobom gedood werd. Dugin is echter geen politieke activist maar een vakfilosoof die schrijft over de beschavingen van Eurazië en de geopolitiek. Een Russisch-orthodoxe conservatief.
Terug naar de oerkrachten
Is conservatisme achteruit kijken? Volgens Dugin is het de West-Europese moderniteit zelf die steeds sneller terugkeert naar de oudste vormen, de heerschappij van Cybele. Ze is de aarde-godin uit het Nabije Oosten die voortdurend offers vraagt en in ruil haar titanische krachten ontketent. De titanen waren volgens de mythologie de ontaarde wezens die in de onderwereld vastgeketend waren. Als die ooit los geraken, ontstaat er een “war of the worlds“.
Dugin (1960-) heeft al achttien delen uit van “De noömachie”. Daar zit het woord “nous” in en “machie”. “Nous” is Grieks voor het bewustzijn of de mentaliteit van volkeren en beschavingen en “machie” is strijd. Het is een onderdeel van de “noölogie“, de studie van de mentaliteiten. Het gaat hierbij niet enkel om botsend beschavingen maar belangrijker nog om de strijd tussen de verschillende denkvormen in elke beschaving zelf. Hieronder geef ik kort zijn analyse van de moderne Europese beschaving weer. In volgende bijdragen kunnen dan de denkvormen in afzonderlijke landen aan bod komen (VS, Rusland, China, Iran..).
Dugin gebruikt het woord “logos” als synoniem van denkvorm. In de Griekse filosofie betekent “logos” ook rede, wiskundige verhouding. Voor christenen is Christus de Logos. Dugin is echter geen theoloog en gebruikt “logos” als “denkvorm”. Hij ziet drie denkvormen in elke beschaving die in wisselende verhouding voorkomen en meestal in conflict zijn.
U vindt zijn voordrachten op www.paideuma.tv. Er is telkens een video met Engelstalige voice-over en een schriftelijke weergave. Onderaan op de linkpagina vindt u de lijst.
https://youtu.be/Wk52o-khc-E
Klik op: Bekijken op YouTube
De apollinische en de dionysische logos
Bij de Indo-Europese volken (vanaf het tweede millennium voor Christus) onderscheidt Dugin de apollinische logos als dominant. Die staat in het teken van de zonnegod, van de verticaliteit, de hiërarchie van de drie standen (priesters, krijgers, handarbeiders). Dat heeft doorgewerkt bij alle Indo-Europeanen van de Indiërs tot de Iraniërs, de Kelten, Grieken, Romeinen en Germanen.
De Chinese beschaving staat in het teken van de tweede logos: de dionysische logos. Dionysus is de bemiddelaar tussen hemel en aarde, hij zorgt voor de groei van de gewassen bovengronds. Na de oogst en het oogstfeest sterft hij als een kiem in de grond om later herboren te worden als nieuw gewas. Dionysus heeft ook invloed gehad in de Thracische, Griekse beschaving enz. Denk aan de Griekse tragedie (bestudeerd door Nietzsche). De dionysische logos is echter in de Indo-Europese culturen niet stabiel, die verkeert soms in zijn donkere dubbel (de titanische krachten van Cybele).
De cybelische logos
Dionysus is niet de kiemkracht zelf. Die berust bij de zwarte aarde. Dat is de cybelische logos. Die werd in de oertijd in verband gebracht met de moedergodin, de Magna Mater, Cybele. De priesters ontmanden zich, dat was hun offer aan Cybele. De vijandschap tegenover Kanaan in het Oude Testament heeft daarmee te maken. De joodse religie zette zich af tegen de vruchtbaarheidsriten en mensenoffers. Dat was hun beschavingsstrijd tegen het dominante cybelische.
Bij Cybele berust de kiemkracht. Maar ze bewaakt ook de schatten van de onderwereld, de ertsen, de energiebronnen. Francis Bacon (1561-1626) , een van de grondleggers van de moderne wetenschap, zegt het duidelijk: “Kennis is macht.” Macht is in de eerste plaats macht over de natuur, je de verborgen schatten toeëigenen desnoods met list of geweld. Daarbij maak je op den duur echter titanische krachten los die ook jou kunnen meesleuren.
Cybele staat dus voor een ontketening van krachten in een steeds dollere versnelling. De oermoeder staat voor vervaging van grenzen en een vervluchtiging van identiteiten van volk, gender maar ook individu, het opgaan in de ongedifferentieerde oerkrachten. Vandaag ben je een man, morgen identificeer je als vrouw. Van de Magna Mater is het woord “materie” afgeleid. “Materialisme” is het sleutelwoord geworden van de moderne periode.
Plato en Aristoteles afgedankt
Voor mij was het verrassend om bij Dugin te horen dat de moderne wetenschap in wezen “cybelisch” is. Plato en Aristoteles zijn voorgoed voorbij. Plato is apollinisch: alles is helder en hiërarchisch opgebouwd. Aristitoteles is apollinisch in zijn “Logica” maar daarnaast ook dionysisch in de “Fysica”: hij zoekt een middenweg tussen zuivere idee en materie. Hij ziet in de dingen “entelechie”, d.w.z. een einddoel dat ze realiseren. Dat is afgedankt. De moderne wetenschap negeert doelen, niets heeft nog een doel, er is enkel nog het determinisme van de oorzaken.
Het cybelisch evolutionisme
Laatste element van Cybele is het mechanische evolutionisme. Dat gaat terug op de gnosticisten van Alexandrië (1ste eeuw). Het duikt soms op in de Middeleeuwen maar is modieus geworden in de Italiaanse Renaissance, de zogenaamde platonische academiën bv. in het katholieke Firenze in 1450. Daarbij gaat het niet om Plato maar om de neoplatonisten en gnosticisten (1ste en 2de eeuw). 1450 is nog ruim tachtig jaar voor de Reformatie.
Het protestantisme is volgens Dugin mogelijk geworden doordat de “vierde stand” zich onafhankelijk gemaakt had van de andere drie standen van de Indo-Europese beschaving. De vierde stand zijn de “burgers“, d.w.z. de bewoners van de “burg” of het omwalde stadsdeel. Bij de explosieve groei van de steden gaan de burgers zich individualistisch gedragen en het evolutionisme sluit aan bij hun steeds abstracter wordende bezigheden: van gewone handel met materiële dingen naar geldhandel en speculatie zodra de rem op woeker (in de Middeleeuwen een hoofdzonde) verdwenen was.
Volgens Dugin is Europa in de moderne periode door en door cybelisch geworden. Het apollinische en dionysische is verdrongen. Europa heeft een lus gemaakt en keert terug naar de oertijd. Pausen als Leo XIII (1810-1903) en Pius X (1835-1914) hadden dat in hun encyclieken over het modernisme ook gezegd. Het modernisme is een terugkeer naar het aloude gnosticisme. De mens wil zelf god zijn en de schepping naar zijn / haar hand herscheppen. Nu is het modernisme diep doorgedrongen in de katholieke kerk in Europa, Noord-Amerika, Zuid-Amerika (bevrijdingstheologie) maar minder in Afrika en Azië. Het transhumanisme is de volgende stap: “Homo deus” (mens god) heet het bekendste boek van Yuval Harari, de mentor van Klaus Schwab (WEF).
Volgens Google ingenieur Kurzweil is de aftelling goed bezig. Tegen 2050 is de nieuwe soort, de “transhumane” post-mens, volledig ingeplant en wordt die dominant.
ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan
De moderne wetenschap is door en door cybelisch en materialistisch. Het transhumanisme is bovendien nihilistisch: alle identiteiten vervagen, vervluchtigen en worden naar believen in andere vormen weer samengesteld. De generatie die nu volwassen is geworden (twintigers), is misschien de laatste die nog eigen keuzes zal kunnen maken. Na hen komt wellicht de mens-machine, de post-mens. Een aantal post-mensen zullen langer leven, schijnbaar eindeloos naar onze maatstaven. Maar ze zullen niet meer zijn dan telkens opgelapte fysieke machines geprogrammeerd door eindeloos up te loaden hersenupdates.
Of komt er een great awakening die de great reset kan keren? Godsdienstonderzoekers als René Guénon schreven al 100 jaar geleden in“La crise du monde moderne” (1927) dat er meer dan ooit een spirituele elite nodig is om het tij te helpen keren. Die is in Europa ver te zoeken in de kerken en daarbuiten. De hedendaagse “new age” is verkapt evolutionisme, zoals Guénon toen al opmerkte. We zijn honderd jaar verder dan Guénon en de zandloper loopt uit. Andere beschavingen zijn ondertussen ook geïnfecteerd. Kunnen zij nog krachten putten uit hun religieuze en culturele erfenis en het tij keren?
Een opmerkzame lezer zal opmerken dat we de “Kies Dries” slogan omgedraaid hebben; men kan immers niet meer voor Dries kiezen, maar het is eerder andersom.
Herhaalde boodschap aan alle mensen van slechte wil: “Wat wij doen, hoe wij onze zaakjes regelen, hoe wij het land besturen, gaat u niets aan. Het zijn uw zaken niet!”
Hongaars buitenminister Szijjártó is niet gediend met de inmenging in Hongaarse aangelegenheden, ook niet van Amerikaans ambassadeur David Pressmann. Volgens Szijjártó heeft het totaal geen belang wat de een of andere ambassadeur van de stand van zaken in Hongarije vindt… omdat het hem niets aangaat.
https://twitter.com/i/status/1621547568579624963
Alsof de VSA zich iets aantrekken van landen die een eigen, een andere mening hebben, een andere weg willen bewandelen dan de VSA voor dat land uitgestippeld hebben.
De verkiezingen hebben ze niet via Soros-handlangers kunnen manipuleren. Hongarije doet niet mee met de verkettering van Rusland. Hongarije vaart haar eigen koers ten bate van de Hongaarse bevolking. Niet omwille van de schoon ogen van een wereldmacht. Eigenwijze Hongaren! Als het met de verkiezingen niet lukte, dan maar via USAID, een vermomde CIA-tak, die ervoor moet zorgen dat ongehoorzame regeringen ingewisseld worden voor brave VSA-volgelingen. Het is bekend dat USAID eng samenwerkt met de Soros Stichting. Hier is ze, de bazin van USAID, Samantha Power, de vroegere VSA-afgevaardigde bij de VN. Ze staat niet toevallig haar opdracht uit te leggen voor het Hongaarse parlementsgebouw. Voor een wakkere verstaander Symboliek met een hoofdletter. Mevr. Power is geen ontwikkelingshulpmedewerkster en USAID is geen hulporganisatie. USAID = U.S. Agency for International Development. Een “internationale ontwikkeling” op maat van en volgens de wil van de VSA. Ze wil naar eigen zeggen:
de democratische instituten versterken
de “onafhankelijke media” opbouwen
tegen corruptie optreden
voor “mensenrechten” ijveren en hen beschermen
en ze zegt ook nog: “Ik ben hier in Hongarije, een van de landen in Midden-Europa, waar USAID opnieuw in gang geschoten is om b.g. “uitdagingen” ter hand te nemen. Ik bracht de laatste dagen door met Hongaren om te overleggen over hun visie van een stralendere toekomst”
Great to be here in Budapest with @USAmbHungary where @USAID just relaunched new, locally-driven initiatives to help independent media thrive and reach new audiences, take on corruption and increase civic engagement. pic.twitter.com/xeMgRulU0J
John Cleese heeft kenbaar gemaakt dat hij, in samenwerking met zijn dochter Camilla,opnames plant van een nieuwe reeks zoals “Fawlty Towers”. De verhaallijn zou zich afspelen in wat men noemt een boutique-hotel. Zoals Fawlty Towers het trouwens ook was maar dan zonder kwaliteitssterren: een kleinschalig, goedkoop hotelletje met een eigenzinnige baas die de boel in het honderd laat lopen. Dàt het uitvergroten van typetjes juist deel uitmaakt van humor wist ook onze Gaston Berghmans. En werd ook in bepaalde tv-reeksen frequent gebruikt om de onderhuidse aanklacht en/of ridiculisering in beeld te brengen. Zoals bv. in de Amerikaanse TV-reeks M*A*S*H die nu ook niet meer zou kunnen gedraaid worden om verschillende redenen: racisme, BLM, #MeToo, Woke-isme én kritiek op de Amerikaanse defensie en politiek. Het hield de VSA een spiegel voor… en daar houden ze niet van, de politiek-correcte dirigenten van onze aardbol.
Alle woke-duivels werden op Cleese losgelaten… “Het is een slecht idee. Zijn humor is niet de huidige humor….” Gelijk hebben ze, niet helemaal, maar toch gedeeltelijk: ze hebben gewoon géén zin voor humor of zelfbeschouwing. Die werd begraven onder een verplichte kleilaag woke-isme. Ze vragen zich af of men in het jaar 2023 een dergelijke beledigde humoristische reeks kan maken… Of eerder: ze wéten dat dit niet kan. De “mensen zouden het niet pikken”, zeggen ze. Stel je voor te durven lachen met situaties die de woke-isten niet grappig vinden… Eigenlijk moeten we medelijden met hen hebben…
We kozen dit klein fragment, omdat het de hypocrisie uitvergroot. Basil wil àndere klanten aantrekken, klanten met méér klasse:
Wat volgens John Cleese nu reeds vast staat is dat de BBC de nieuwe reeks niet zal uitzenden. Niet zal mógen uitzenden. Cleese heeft nl. zijn buik vol van de politieke correctheid en wil vermijden dat er geknipt wordt met de woke-schaar.
Meer info over de geschiedenis en de verdiensten vindt u – jawel – bij de BBC. Nochtans werd de reeks bij de heruitzending – zoals het hoort – politiek-correct gecensureerd en/of verbannen door de BBC. We citeren Cleese:
“I would have hoped that someone at the BBC would understand that there are two ways of making fun of human behaviour. “One is to attack it directly. The other is to have someone who is patently a figure of fun, speak up on behalf of that behaviour.”
“Ik hoopte dat iemand bij de BBC zou begrijpen dat er twee manieren zijn om iemands gedrag belachelijk te maken. De ene is een directe aanval. De andere is de persoon humoristisch in beeld brengen, het gedrag belachelijk te maken.”
Quod non. Van pilarenbijters, navelstaarders en politiek-correcte betweters moet je geen humor verwachten. Stel je voor dat ze eens “in eigen hart zouden kijken” en zich een breuk zouden moeten lachen om zichzelf… Of dat we dit in de politiek zouden kunnen toepassen.
Dit lied “Neen, mijn zonen geef ik niet…” is een antwoord dat een klein jaar geleden al geformuleerd werd door deze groep artiesten met als boegbeeld Reinhard Mey.
“Jullie zullen hen niet met haat bederven, geen doel, geen eer, geen plicht is het waard daarvoor te doden en te sterven. Neen, mijn zonen geef ik niet…”
Ich denk', ich schreib' euch besser schon beizeiten Und sag' euch heute schon endgültig ab Ihr braucht nicht lange Listen auszubreiten Um zu sehen, dass ich auch zwei Söhne hab' Ich lieb' die beiden, das will ich euch sagen Mehr als mein Leben, als mein Augenlicht Und die, die werden keine Waffen tragen Nein, meine Söhne geb' ich nicht Nein, meine Söhne geb' ich nicht
Ich habe sie, die Achtung vor dem Leben Vor jeder Kreatur als höchsten Wert Ich habe sie, Erbarmen und Vergeben Und wo immer es ging, lieben gelehrt Nun werdet ihr sie nicht mit Hass verderben Kein Ziel und keine Ehre, keine Pflicht Sind's wert, dafür zu töten und zu sterben Nein, meine Söhne geb' ich nicht Nein, meine Söhne geb' ich nicht
Ganz sicher nicht für euch hat ihre Mutter Sie unter Schmerzen auf die Welt gebracht Nicht für euch und nicht als Kanonenfutter Nicht für euch hab' ich manche Fiebernacht Verzweifelt an dem kleinen Bett gestanden Und kühlt' ein kleines glühendes Gesicht Bis wir in der Erschöpfung Ruhe fanden Nein, meine Söhne geb' ich nicht Nein, meine Söhne geb' ich nicht
Sie werden nicht in Reih' und Glied marschieren Nicht durchhalten, nicht kämpfen bis zuletzt Auf einem gottverlass'nen Feld erfrieren Während ihr euch in weiche Kissen setzt Die Kinder schützen vor allen Gefahren Ist doch meine verdammte Vaterpflicht Und das heißt auch, sie vor euch zu bewahren Nein, meine Söhne geb' ich nicht Nein, meine Söhne geb' ich nicht
Ich werde sie den Ungehorsam lehren Den Widerstand und die Unbeugsamkeit Gegen jeden Befehl aufzubegehren Und nicht zu buckeln vor der Obrigkeit Ich werd' sie lehren, den eig'nen Weg zu gehen Vor keinem Popanz, keinem Weltgericht Vor keinem als sich selber g'radzustehen Nein, meine Söhne geb' ich nicht Nein, meine Söhne geb' ich nicht
Und eher werde ich mit ihnen fliehen Als dass ihr sie zu euren Knechten macht Eher mit ihnen in die Fremde ziehen In Armut und wie Diebe in der Nacht Wir haben nur dies eine kurze Leben Ich schwör's und sag's euch g'rade ins Gesicht Sie werden es für euren Wahn nicht geben Nein, meine Söhne geb' ich nicht Nein, meine Söhne geb' ich nicht
Een of andere bijzonder intelligente politicus van het ras “Grün” heeft de oplossing voor het laden van elektrische auto’s… Tromgeroffel…. Men moet pas laden als de wind krachtig genoeg waait of resp. als de zon schijnt.
Dus, lieve kijkbuiskinderen, wie van zijn baas een e-bedrijfswagen mag gebruiken, die heeft bovendien best een directe lijn met een wind- of zonintensiteitsraadgever. En die moet dan verbonden worden met je slimme stroommeter. Deze krijgt dan een app op je even slimme gsm, ook voorzien door je royale baas zodat je altijd bereikbaar bent, die het bericht over je al dan niet aanwezig zijn op de gemaakte afspraak of op je werkplek – wegens wind- of zonnetekort – zal doorseinen aan je baas.
De groene jongeman legt het toekomstplan een beetje bloemrijker uit; hij vergeet er echter bij te vertellen dat windmolens uitgeschakeld worden bij te veel wind of dat ze moeten draaiende gehouden worden met dieselgeneratoren bij bv. winterse weeromstandigheden en dat zonnepanelen niet veel zin hebben bij dito omstandigheden.
“… Als kinderen en tieners ervoeren we wat alleen kan worden omschreven als een soort positieve onverschilligheid, en nog wel aan het einde van de geschiedenis. We mochten dragen wat we wilden, spelen wat we wilden en omgaan met kinderen van het andere geslacht, zolang we maar thuis waren voor het eten.
We leven nu in een kinderlijke, opgevulde wereld waarin iedereen wordt behandeld als kwetsbaar en beschermd moet worden tegen mogelijke ontreddering. Maar dit vertroetelen is schadelijker dan wat het wil voorkomen.
Tussen toen en nu is er echter iets sinisters gebeurd: de toename van het belang van gender boven karakter, identiteit boven wording. Tegenwoordig loopt het jongensachtige meisje het gevaar te horen dat ze “in het verkeerde lichaam is geboren” en wordt ze naar een genderkliniek gebracht om de reis te beginnen van puberteitsremmers naar borstverwijdering naar voortplantingsoperaties en uiteindelijk onvruchtbaarheid. Kinderen op dit pad zetten – een pad die velen betreuren – is een duidelijk, grotesk kwaad. We hebben een vreselijk verkeerde afslag genomen door farmaceutische bedrijven toe te staan levenslange patiënten te maken van gezonde kinderen….“
Duits parlement in rep en roer – Jezidi’s applaudisseren voor AfD
Schreeuwende parlementairen in de Duitse Bundestag: we zijn het niet gewoon en we zullen het – hopelijk – nooit gewoon worden. Maar tijdens debatten in het parlement over de volkerenmoord op de Jezidi’s eisten groene en andere parlementsleden plots dat de aanwezige Jezidi’s uit de zaal zouden worden gezet.
Niet te vatten beelden en scenes, die we helaas enkel bij onze collega’s van het conservatieve weekblad Junge Freiheit terugvonden. In het Duitse parlement werd gediscussieerd over de volkerenmoord door Islamitische Staat op de Jezidi’s (een religieuze minderheid onder andere in Syrië). Vrij unaniem werd door het parlement aangenomen dat men het over een volkerenmoord moet hebben, een genocide dus. Tijdens de debatten waren leden van deze religieuze minderheid, die uit het Midden-Oosten naar Duitsland waren gevlucht, aanwezig. Er waren getuigenissen, er was een hoorzitting. De normale parlementaire werkzaamheden dus.
Toen AfD-parlementslid Martin Sichert aan het spreekgestoelte kwam staan, en de AfD haar onderbouwde steun betuigde aan de vervolgde minderheid – hij is immers met een Jezidivrouw gehuwd – kreeg hij applaus van de aanwezige Jezidi’s. Onmiddellijk daarop brak tumult los op de banken van de overige fracties. Woeste parlementairen schreeuwden dat de Jezidi’s uit de parlementszaal moesten worden verwijderd. De ondervoorzitster van de Bundestag, Katrin Göring-Eckardt (Grünen), had bijzonder veel moeite om de gemoederen te bedaren, maar sloot zich uiteindelijk aan bij de eisen van haar collega’s parlementairen.
Het reglement van de Duitse Bundestag voorziet dat het voor het publiek niet toegestaan is te applaudisseren voor sprekers. Maar de aanwezige Jezidi’s hadden voorheen wel voor de sprekers van de andere fracties geapplaudisseerd – en toen was er geen enkele reactie van de fracties. AfD’-er Martin Sichert, die de situatie van de Jezidi’s maar al te goed begrijpt, is totaal ontzet: “Blijkbaar is voor mevrouw Göring-Eckardt en de Grünen het onderdrukken van het debat over de radicaalislamitische moordenaars belangrijker dan het respect voor de slachtoffers van deze volkerenmoord. Ik ben ontzet hoe snel het groene masker gevallen is”.
Tja, dat soort berichten zullen we ook niet te snel te lezen krijgen in De Standaard of De Morgen – ik zeg maar iets.
