Draagmoeders als nieuwste uitzendarbeid?
Kind op bestelling
Het ‘succespakket” is nu in de aanbieding. Slechts 9.900 euro kost een kind – met succeswaarborg. Bij een desgevallend negatief resultaat: geld terug.
Zo staat het op de webstek van een Oekraïens bemiddelingskantoor. Er zijn er talrijke.
Voor het pakket “Kind op de arm” moet men wat meer neertellen: 29.000 euro.
Het kind als handelswaar. Honderden Duitse geïnteresseerden gaan jaarlijks op dit aanbod in. En als de baby er niet zo uitziet als beloofd, of zoals men het zich voorgesteld had, dan wordt de garantieclausule ingeroepen.
Mensen die een kind bestellen als was het een nieuw autootje. Medelijden en begrip alom. Het “recht op een genetisch eigen kind” vindt bij de meesten wel instemming. Die mensen zijn immers vertwijfeld. Zich schikken in de situatie past niet meer in de huidige tijd. Alles is immers mogelijk. Technisch en moreel. Overheid en rechtbanken snellen de kinderloze paren ter hulp. De Duitse nationaliteit wordt kinderen, verwekt bij een buitenlandse draagmoeder (Nvdr: letterlijke vertaling uit het Duits is ‘leenmoeder‘), probleemloos verstrekt. Het verboden draagmoederschap wordt via de achterdeur gelegaliseerd. Het Europese Hof in Straatsburg besloot dat een land, dat de ‘bestelouders” niet als ouders erkent, tegen de mensenrechten verstoot – niet omgekeerd.
De solidariteitsuitingen en giften, die een Thaise draagmoeder uit heel de wereld mag ontvangen, zijn schijnheilig. De zaak “Gammy” geraakte toevallig in de openbaarheid. De Thaise arts gaf te kennen dat hij honderden dergelijke gevallen begeleid heeft. Als men kinderen kan kopen, is het dan zó verrassend dat men geen zieke of invalide kinderen wil hebben? Niet toch? Het ene staat in verband met het andere.
Dat het bij een draagzwangerschap om het verwerven van een gezond kind gaat blijkt uitdrukkelijk uit de contracten. De draagmoeder moet zich akkoord verklaren met pre-geboortediagnose. Zo staat het in het standaardcontract. De klanten (wensouders) kunnen een abortus eisen dat bij eventuele afwijkingen. De draagmoeder moet dit aanvaarden. Zij verhuurt haar buik en verliest elk mede-beslissingsrecht. Een couveuse op benen.
Bij een abortus wordt haar loon berekend volgens de zwangerschapsduur. Als ze echter beslist het kind – tégen de wil van de klanten – de hele zwangerschapstijd uit te dragen, dan staat ze er alleen voor. De klanten zijn dan tot niets verplicht. Zelfs niet tot een deel van de medische behandelingskosten.
Draagmoederschap stuit tegen de menselijke waarden van draagmoeders, van het kind en van de bestelouders. Zelfs als ze dit niet willen inzien. Dit vindt men terug in de Duitse wetgeving: draagmoederschap is verboden, contracten dienaangaande zijn tegen de ingeburgerde gebruiken, bemiddeling en medische hulp van / aan draagmoeders zijn strafbaar. De Duitse regering (coalitie CDU, CSU en SPD) hebben dit in hun regeringsakkoord uitdrukkelijk vermeld.
En toch. Wie kan het iets schelen? Is de dam niet al lang gebroken? Een afschrikbeleid is onbestaande. Het draagmoedertoerisme naar Indië, Thailand en Amerika neemt toe. Bemiddellingsagentschappen pralen met een goede samenwerking met de resp. Duitse consulaten. Zelfs kritiek zien ze als reclame en plaatsen ze op hun webstek.
Ook de wetenschap stelt het Duits verbod in vraag. Juristen stellen een “moderne wetgeving voor de voortplantingsgezondheidszorg” voor. Draagmoederschap zou moeten toelaatbaar zijn omdat er geen reden is te geloven dat het welzijn van het kind bij een ‘gespleten moederschap’ schade ondervindt. Het verbod op eiceldonorschap zou niet rationeel zijn. Ze zien er geen graten in dat een kind drie ‘moeders” heeft, nl. de genetische (de eiceldonor), de draagmoeder en de sociale moeder, onder wiens hoede het kind opgroeit.*
Politici overleggen nu hoe ze de draagmoeders in het buitenland kunnen helpen als ze door hun klanten in de steek gelaten worden. Moreel zou dat begrijpelijk zijn. Een bestelling is een contract, dat resulteert in verantwoordelijkheid. Een contract, dat tegen de fundamenten van de wereldorde ingaat, wordt via een omweg geldig gemaakt. Dat de bewuste vrouw schadevergoeding kan krijgen, moet het geweten sussen. Een beetje toch. En dat is net verkeerd. Voorlichting is een betere optie.
Misschien zoeken jonge vrouwen in Thailand of Oekraïne dan een andere mogelijkheid om geld te verdienen. En kinderloze paren (m/v, v/v, m/m) leren dat niet alles maakbaar is.
* Kan ook vier moeders zijn. Of twee moeders en twee vaders. Of…
Nvdr: Men kan zich de vraag stellen of dit de ‘vooruitgang’ is. Kinderen te koop, uitwissen van de geslachten, de maakbare mens…
Bron: FAZ: Vertaald uit het Duits door Golfbrekers. Lees ook onderstaande verwijzingen:
Draagmoederschap
Oekraïne
Afstammingspotpourri
Iets moeilijker dan de vorige bijdrage. Met een gedegen uitleg over het kookmateriaal. De eerste 45 seconden gaat het over de pan. Vervolgens wordt er even veel tijd besteed aan de olie en het omroeren. Na iets meer dan 5 minuten komt het ei van Colombus op tafel: een mix van roerei en omelet.
Het zal dan ook uiteindelijk noodzakelijk zijn te evolueren naar een toestand van “apartheid”, wat de bloedtransfusies betreft. Dit moet voorkomen dat beschermde groepen besmet worden, niet met besmet bloed, maar bezoedeld worden met bloed afkomstig van een “onreine” of een “nazi of fascist”, of nog erger: van een “sale flamin….!!”.
Mensen afkomstig uit de Prachtlanden hebben – volgens de studie – een donkere gepigmenteerde huid met een natuurlijke zonnebescherming en om een vergelijkbare hoeveelheid vitamine D te produceren moeten zij hun huid ongeveer zes keer zo dikwijls aan de zon blootstellen als de blankere huidtypes. Slechts 20% van de vitamine kan aan het lichaam toegevoegd worden door voedingsmiddelen zoals vette vis of ei. 80% wordt door de huid geproduceerd door de zonnestraling.