Categoriearchief: ramp

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door
Beantwoorden

Goede Vrienden,

Zaterdagmorgen werd ik om 8.00 u in de abdij van Postel opgehaald en om kwart na middernacht kwamen we toe in Mar Yakub, Qâra. Zowel in Zaventem als in Beiroet werd voor “assistentie” gezorgd: een vriendelijk meisje bood me een rolstoel aan die ze achter mij elektrisch bediende en waarmee ze me langs binnenwegen ter plaatse voerde. In de gemeenschap Mar Yakub was nagenoeg iedereen, behalve de kleine kinderen, nog op de been. ’n Hartelijk weerzien! Was ik in België ziek en potdoof toegekomen, in Qâra voelde ik me fit, hoewel ik de volgende dagen de weerslag kreeg en tot niet veel in staat was.

Ik kan niet anders dan zeer dankbaar zijn om dit verblijf van enkele weken. Het broederlijk onthaal in mijn abdijgemeenschap heeft me niet alleen lichamelijk veel goed gedaan maar ook geestelijk. Het contact met zovele vrienden heeft me overtuigd dat er meer mensen wakker zijn dan uiterlijk blijkt. In de conferenties en het interview dat ik mocht geven kon ik vrijuit spreken.

Nog een aangename verrassing. Cfr Jean, die met mij naar België vertrok, werd geïnterviewd door een oud-klasgenoot, nu de VRT-NWS-Terzake-journaist Willem van Mullem, uitgezonden op donderdagavond 15 maart 2023: Klik hier. Een kort maar krachtig getuigenis! Heb ik enthousiaste medestanders bereikt, hij heeft in enkele minuten tijd een deel van de Vlaamse jeugd bereikt, die nog nooit van Mar Yakub gehoord heeft.

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 17.3.23

Flitsen

In de byzantijnse liturgie worden twee feesten gewijd aan de aanbidding van het heilig Kruis: de Kruisverheffing op 14 september en deze derde zondag van de vasten. Hiermee gaan we al naar het midden van de vastentijd. In  de vastentijd is er een meer uitgebreide liturgie. De dag eindigt met de grote completen (behalve op vrijdag, dan is het de akathisthymne). De meesten volgen trouw het ritme van de vasten, d.w.z. ze eten ’s morgens niet. De eerste maaltijd is pas ’s middags (d.i. om 15.00 u), met uitzondering uiteraard van de kinderen en zij die het nodig hebben.

Vandaag, vrijdag, was een dag vol verrassingen. Mamura, een dorpje van ’n duizendtal inwoners, ‘n 50 km ten N van ons, ‘n 20 km ten Z van Homs, had de gemeenschap Mar Yakub uitgenodigd. Er wonen uitsluitend christenen en de helft zijn kinderen en jongeren. We werden ontvangen in hun catechetisch centrum. Daarna was een heuse vastenmaaltijd voorzien met zelfbediening. Vervolgens leidden twee meisjes in perfecte harmonie de zang en dans voor kinderen met aanbiddingsliederen. We werden daarna uitgenodigd in het eerste en oudste huis van het dorp, uit de jaren ’60 van vorige eeuw. Daar werden ook de eerste Eucharistievieringen opgedragen. Vervolgens werden we door de ene familie na de andere uitgenodigd. En telkens hetzelfde scenario: eerst zie je kleine kinderen en dan jongeren en tenslotte de ouders. En overal een kruisbeeld, een Mariabeeld of een beeld van een geliefde heilige. De mensen wilden ons op alle mogelijke manieren verwennen. Tenslotte werd samen voor de voorlaatste keer op deze vrijdag in de vastentijd de uitgebreide akathisthymne gezongen in de kerk. Hiervoor kwam de bisschop opdagen en ging voor. Ik denk niet dat ik ooit een gewone, zo verzorgde liturgie meegemaakt heb, met een koor van ‘n 15-tal vooral meisjes en een kerk goed gevuld met kinderen en jongeren. De zang en de gebeden van het volk waren uiterst verzorgd. We hadden het moeilijk om te vertrekken en de dorpelingen hielden ons zo lang mogelijk bij hen, soms met de vraag  om hun huis nog te zegenen. Mamura, een dorp dat in vreugde en harmonie leeft! We hadden er geen moeite mee om hen als afscheid te feliciteren omdat zij een teken zijn van Gods liefde, liefde voor Jezus, liefde voor Maria, liefde voor gezinnen en de menselijke waardigheid. Ja, dergelijke dorpen moeten we creëren. Natuurlijk lijdt ook Mamura onder de stijgende armoede en gebrek aan werk. Nu zijn een 40-jongens uit Mamura overhaastig vertrokken naar Libanon op zoek naar werk, niet wetend dat het daar nog erger is. Zij moeten ofwel terugkeren ofwel naar Europa emigreren.

Nvdr: foto’s kan u bekijken op facebook Deir MarYakub El Mukata

We hopen binnen kort zelf eens mee te kunnen rijden naar Aleppo of Lattakia, de twee streken in Syrië om dan zelf enkele foto’s en indrukken te kunnen geven van de nood bij de slachtoffers van de aardbeving en van de hulpverlening. Inmiddels geven we dit kort verslag.

HULPVERLENING IN LATTAKIAH EN JABLEH

Vandaag zijn de humanitaire hulpteams van ons klooster van S. James the Mutilated Monastery (MSJM) aanwezig in het noorden van Syrië voor de slachtoffers van de aardbeving. Er is veel werk en de uitdagingen zijn talrijk. Ongeveer 60.000 mensen, die tijdens de aardbeving in hun pyjama naar buiten kwamen in de kou van februari, zijn nu dakloos in deze regio’s en proberen te overleven in een land dat al plat ligt na 12 jaar oorlog en enkele jaren embargo. In het onderstaande interviewen wij Abu Georges Srour en zijn vrouw Sylvie, die als humanitaire hulpverleners werken met Moeder Agnes Mariam van het Kruis, de higoumene (overste) van het klooster van S. Jakob de Verminkte. Zij werken nauw samen met verschillende NGO’s in het noorden van Syrië.

Nvdr: Op de webstek van Mar Yakub, vindt u meer info over Abu Georges.

Klooster: Abu Georges, kun je jezelf voorstellen?
Abu Georges: Mijn vrouw en ik hebben Damascus enkele jaren geleden verlaten en we wonen nu in het klooster van Sint-Jacob de Verminkte in Qara (tussen Homs en Damascus). Tijdens de oorlog vroeg Moeder Agnes Mariam van het Kruis mij om te zorgen voor de relaties van het klooster met de dorpelingen. In die tijd (2011-2013) waren daar immers veel terroristen. Toen het dorp eenmaal bevrijd was, zijn we onmiddellijk begonnen de plaatselijke bevolking te helpen: hulp met het vee dat was achtergelaten omdat iedereen het dorp was ontvlucht, uitdelen van brood aan de armen, bezoeken, enz.
Sindsdien heeft Moeder Agnes ons de organisatie van verschillende humanitaire projecten in het zuiden van Syrië toevertrouwd. We werken samen met grote humanitaire organisaties zoals UNDP, UNFPA, Kerk in Nood, Dorcas, Ridders van Malta, Partners, ... We zijn actief in heel Syrië.

Toen de aardbeving plaatsvond, namen de humanitaire hulporganisaties onmiddellijk contact op met Moeder Agnes. Zij kent het Arabisch, de Syrische mentaliteit, maar ook de Europese talen en de westerse mentaliteit. Voor Westerse NGO's is het heel belangrijk om een betrouwbaar persoon ter plaatse te hebben die de geest van het land kent. Aangezien de logistiek van de humanitaire hulp al aanwezig is, konden we dankzij het organisatietalent van Moeder Agnes en de hulp van de NGO's zeer snel handelen.
Klooster: U werkt sinds de aardbeving in de steden Lattakieh en Jableh. Zijn de mensen daar, na zoveel jaren van ellende en armoede, wanhopig?
Abu Georges: De mensen in deze regio zijn oneindig goed. Het zijn vooral Alawieten. We waren verbaasd over hun moed. Ze rebelleren niet tegen God, niemand zei: “Maar waarom heeft God ons verlaten?”. Ze leggen hun leven allemaal in de handen van de Heer en danken Hem voor alles.
Ze zijn ook heel vrijgevig. Velen van hen hebben vluchtelingen in hun huizen opgenomen, ook al zijn ze al in nood. Zo hebben veel slachtoffers onderdak gevonden en zijn ze 's nachts beschermd. Maar deze mensen hebben vaak niet genoeg om deze vreemdelingen te voeden. Zo'n situatie kan niet blijven duren. Wij hebben huizen gezien waar twintig mensen in één kamer wonen. Op lange termijn zorgt dit voor sociale problemen. Denk aan jonge meisjes die zich in verlegenheid voelen. Deze uitingen van liefdadigheid helpen ons werk, maar zijn op zich broze en tijdelijke oplossingen. Deze initiatieven zijn echter geïnspireerd door oprechte naastenliefde  en hebben  Gods zegen. Het geeft ons veel voldoening om in dergelijke omstandigheden te werken.
Klooster: Hoe is de humanitaire hulp georganiseerd?
Abu Georges: We hebben verschillende ambulances en hospitainers (een klein ziekenhuis in een container) ter plaatse. Daar behandelen we de slachtoffers. Maar ook daar doen zich nieuwe problemen voor. Er komen vaak mensen die geen slachtoffer van de aardbeving zijn maar die, na jaren van armoede, van de gelegenheid gebruik maken om zich gratis door een dokter te laten onderzoeken. We hebben een budget gekregen om de slachtoffers van de aardbeving te helpen, maar we kunnen het niet vragen: Mevrouw, bent u een slachtoffer van de aardbeving of arm vanwege de economische situatie?

Er zijn ook nieuwe ziekten door het gebrek aan hygiëne. De slachtoffers hebben vaak alleen de kleren die ze tijdens de aardbeving droegen. Als we kleding uitdelen hebben we vaak problemen om de juiste maat bij de juiste persoon te krijgen. We zien vaak mensen rondlopen met veel te grote kleren. 

We bieden dagelijks maaltijden aan. We hebben een grote keuken, waarna we de warme maaltijden in auto's bij de mensen thuis uitdelen. We hebben door het embargo een toegenomen gebrek aan medicijnen. We delen matrassen en dekens uit en hebben verschillende tenten geplaatst waar mensen kunnen slapen. We bieden ook psychologische hulp. Veel kinderen zijn getraumatiseerd. Veel mensen hebben hun flat op de 5de of 6de verdieping nog, maar ze durven niet meer terug omdat ze bang zijn dat het plafond 's nachts op hen valt. Zij ruilen het comfort van een huis liever in voor de onveiligheid van de daklozen. Veel van de gebouwen zijn al beschadigd door de oorlog, ook al staan ze nog overeind, de aardbeving heeft ze verzwakt.
Klooster: Wat zijn de meest dringende noden? 
Abu Georges: God zij dank kunnen we op vele niveaus helpen. We hebben budgetten voor één of twee maanden, maar we moeten aan de lange termijn denken. Voordat huizen herbouwd zijn, voordat de lokale economie zich herstelt, hebben we minstens zes tot twaalf maanden nodig. Het is van vitaal belang om in die periode noodhulp te verlenen. Dat is onze zorg op dit moment.

*

Ziehier  de trailer van het interview dat Brecht Arnaert voor Epoché met mij hield op maandag  6 maart 2023 in het gastenkwartier van de Postelse abdij:


Het hele interview van 2,5 u kun je maandag in je mailbox krijgen, indien je je emailadres achterlaat op Epoché: www.epoche.live

Varia

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door
Beantwoorden

De zelf-geproclameerde “enige democratie in het M.O.”, Israël, is weer bezig zich “pro-actief” te verdedigen tegen buurland Syrië dat op 6 februari zwaar te lijden had onder een vernietigende aardbeving, waarvan de naschokken nog steeds voelbaar zijn.

  • Begin 2023 werd de luchthaven van Damascus aangevallen met veel materiële schade en de dood van 2 Syrische soldaten.
  • Op 19 februari trok de Israëlische luchtmacht met vier F-16’s op jacht in de Damascus regio.  Verschillende doden en gewonden. 
  • Verschillende bronnen meldden vandaag Israëlische vliegtuigen die vanuit de Mid. Zee een luchtaanval op de luchthaven van Aleppo verrichtten.   Luchthaven buiten werking, startbaan beschadigd, ook voor de humanitaire missies naar het aardbevingsgebied.  Alle geplande vluchten worden omgeleid naar Damascus of Latakia.(www.washingtonpost.com/world/2023/03/06/syria-israel-strikes-aleppo-airport/) Over dodelijke slachtoffers en gewonden ontbreekt nieuws. Dagelijks landen er ca. 15 vliegtuigen met hulpgoederen uit de VAE, Iran, China, Rusland e.a. Doordat de vliegtuigen omgeleid moeten worden, duurt het langer eer er hulp kan verstrekt worden. Er wordt wanhopig op medicijnen gewacht. 500.000 daklozen moeten begrip hebben voor Israëls pro-actieve zelfbescherming…
  • En de wereld zwijgt…

Hierbij nog enkele voorlopige cijfers van de aardbeving:

  • 91794 gezinnen met 414304 gezinsleden werden getroffen
  • 6700 doden
  • 14.500 gekwetsten
  • 1553 geredde overlevenden
  • 6 vermisten
  • 4444 onveilige en onbeschermde gebouwen
  • 29751 gebouwen heeft ondersteuning nodig om terug veilig te worden
  • 292 gebouwen moesten gesloopt worden
  • onderzoek van gebouwen is afgerond
  • plannen nieuwe woongelegenheden voorbereid

Naar verluidt wordt Syrisch president Assad midden maart in Moskou verwacht.  Op de agenda: bilaterale relaties, Oekraïne,  de toenadering Turkije-Syrië, humanitaire hulp, oliebevoorrading en mogelijke investeringen in Syrië.

Het Turkse buitenministerie riep de VSA ambassadeur Jeff Flake op het appel n.a.v. bezoek van een Amerikaanse top generaal, Mark Milley,  aan de Syrische regio, die door het SDF (Koerden) gecontrolleerd wordt onder de hoge “bescherming” van het Amerikaanse leger.  Journalisten in zijn gevolg vroegen of de inzet van ca. 900 Amerikaanse soldaten in Oost-Syrië en op de Al-Tanf basis op de grens met Jordanië  het risico wel waard zijn.  Antwoord: een volmondig ja.  Sinds 2015 zijn is het VSA leger – zonder uitnodiging – in Syrië actief.  In Irak, waar ze officieel door de regering verzocht werden het grondgebied te verlaten, zouden er nog zo’n 2500 gestationeerd zijn. 

Dàt het de moeite waard is mag blijken uit de oliediefstal.  Aardbeving of geen aardbeving: het was “business as usual”.  Op 27 februari werden er minstens 34 tankwagens met gestolen olie via de illegale Al-Mahmoudiya grensovergang naar de Amerikaanse bases in Irak gebracht. 

Uiteraard protesteerde de Syrische regering tegen Milley’s verrassingsbezoek: wegens illegaal, een flagrante inbreuk op de soevereiniteit en integriteit van het Syrische grondgebied.

Na ca. 10 jaar, besloot ook Tunesië de diplomatische relaties met Syrië terug aan te halen.  Tunesisch president Saied vindt dat “de keuze van een Syrische regering een interne zaak is die uitsluitend de Syriërs aangaat.”

Stilaan gaan er meer en meer stemmen op om de isolatie van Syrië te doorbreken en de wurgende sancties op te heffen. Enkele Jordaanse jongeren starten een wereldwijde campagne om de door de VSA-geleide westerse, moordende sancties op het Syrische volk te beëindigen. “Elk westers land is medeplichtig aan deze trage genocide en oorlogsmisdaden tegen het volk…” … End the siege now…

Beelden uit Tunesie

Ook tijdens de Veiligheidsconferentie in München kwam dit thema aan bod.  De Saoedische buitenminister, prins Faisal bin Farhan Al-Saud, stelde dat de Arabische regio stilaan een consensus bereikt heeft tégen de Syrische uitsluiting.  En dat overleg met de Syrische regering nodig is om problemen, zoals de vluchtelingen en de gevolgen van de aardbeving, te bespreken.  Het huidige “status quo” zou niet langer houdbaar zijn.  De conclusies zouden nogal voor de hand liggend zijn: de internationale isolatie doet de Syrische bevolking lijden en heeft weinig of geen effect op de leefbaarheid van de Syrische regering.  Bovendien werden de banden met Iran steeds meer aangehaald.

Voormalig VSA ambassadeur in Qatar, Patrick Theros, stelt dat “Saoedi Arabië de realiteit erkent, dat Assad het overleefd heeft, en dat alle pogingen om hem ten val te brengen mislukt zijn.  Een verdere instabiliteit in Syrië bedreigt de Saoedische belangen.   De djihadistisch Al-Qaeda (HTS)-enclave in Idlib is zieltogend en Riyad zou de banden met Moskou willen aanhalen.” 

Een Saoedisch-Syrische toenadering zou voor de Syrische regering van het grootste belang zijn. Voor een hernieuwd lidmaatschap van de Arabische Liga is echter een consensus van de lidstaten nodig.  Qatar en / of Koeweit zijn de dwarsliggers, al heeft de emir van Qatar kritiek geuit op het politiseren van de ramp voor het eigen groot gelijk.    Als er iemand hen kan overtuigen is het wel het Saoedische koninkrijk.  Ook al zal de Syrische top van de regering niet snel vergeten dat de Saoedi’s  de extremistische milities materieel en logistiek gesteund hebben; toch zal de pragmatische aanpak het halen.  Saoedi-Arabië is de sleutel tot de Arabische diplomatische poort.

En toch is er wel degelijk een toenadering.  Op 20 februari bezocht Assad Oman, na Abu Dhabi en Dubai.  En parlementaire delegaties uit Egypte, de Emiraten, Irak, Jordanië, Libanon, Libië, Oman en PA bezochten Damascus op 26 februari.  Dergelijke diplomatieke missies maken duidelijk dat Arabische staten stilaan van mening zijn dat de Amerikaanse politiek t.o.v. Syrië mislukt is en dat hun resp. regeringen beter een onafhankelijke koers zouden varen om hun eigen nationale belangen in Syrië veilig te stellen, belangen die niet gediend worden door Assads regering blijvend te isoleren en Syrië verder richting Iran te drijven.

Irak stuurde 400 geprefabriceerde containerkamers, compleet met sanitair.

Zowel Saoedi-Arabië als de VAE beschouwen Syrië als een bijzonder kwetsbaar land, vooral door de economische sancties en… de aardbeving.  Daarom zien zij de “aardbevingsdiplomatie” als een opportuniteit om Assad in hun richting te doen manoeuvreren.  Vooral door Irans invloed te beperken of zelfs te doen omkeren; zij kunnen dat omdat het hen niet aan financiële middelen ontbreekt in de hoop dit ook tot in Washington te laten doordringen.  Gezien de sancties, de beruchte Caesarwetten, zullen ze voorzichtig zullen moeten laveren, gezien de mogelijke gevolgen.  Niemand in de Arabische wereld durfde het aan met Syrië handel te drijven, er te investeren of te helpen bij de heropbouw. 

Voor het moment ziet het er niet naar uit dat de VSA een andere politieke en militaire koers zullen varen.  Er was een aardbeving met meer dan 50.000 slachtoffers in Turkije en Syrië nodig eer der VSA hun wraaksancties voor een periode van 6 maanden d.m.v. de General License No. 23 afzwakten om humanitaire hulp aan Syrië mogelijk te maken.  Durven Saoedi-Arabië en de VAE na deze periode nog steeds hun Syrische broeders aan de Arabische borst te drukken?

Bovenop alle ellende heeft Turkije opnieuw de doorstroming van de Eufraat verhinderd, waardoor miljoenen Syriërs en Iraki’s in de problemen komen.  Niet alleen omdat ze hun velden niet kunnen bevloeien, maar ook omdat de watervoorziening achter de stuwdammen in het gedrang komt, waardoor hydro-elektrische energiestations stil zullen vallen en de bevolking geen elektriciteit en geen drinkbaar water heeft.  Dit wordt een humanitaire catastrofe in drie Syrische provincies: Raqqa, Deir Ezzor en Hasakah plus in 7 Iraakse provincies.

Het waterpeil is 4.5 m lager…

Meer info:

After Idlib and the Kurds… What about the Euphrates and the Tigris?

Afsluitend een klein teken van hoop:

Donderdag wordt op de luchthaven van Damascus de eerste Europese vlucht sinds 11 jaar verwacht. Air Mediterranean plant twee vluchten heen en weer per week: op donderdag en maandag uit Athene naar Damascus en op vrijdag en dinsdag in de omgekeerde richting.

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door
Beantwoorden

Alsof de miserie nog niet groot genoeg was, heeft Israël “vermoedelijk”, zoals de media het uitdrukken, voor de zoveelste keer een raketaanval gepleegd, ditmaal op de Syrische hoofdstad Damascus. Vanzelfsprekend handelde Israël uit pro-actieve zelfverdediging en zijn de Syriërs zelf verantwoordelijk voor de uitgelokte raketaanval. Indien ze ergens anders zouden wonen, zouden ze nu niet dood zijn. Mocht u dit ontgaan zijn, dan weet u meteen dat de “internationale gemeenschap” slechts selectief “meeleeft” met zwaar getroffen landen. Het is wel bijzonder cynisch dat Israël na de aardbeving beweerde hulp aangeboden te hebben aan de Syrische regering, maar dat deze geweigerd werd. “Hulp”…..of eerder… Help!

De VN humanitaire hulp-coördinator, Mike Robson, is bezorgd om de recente Israëlische agressie op Syrische grondgebied; hij vindt burgerdoelwitten onaanvaardbaar. Bij de b.g. Israëlische aanval werden een wijk met burgerwoningen, een cultureel centrum, het Technisch Instituut voor Antiek & musea en een Technisch instituut voor toegepaste kunsten geraakt. Robson appelleerde aan de goede wil van alle landen om op te houden met de aanvallen en de burgers van Syrië te beschermen.

De woordvoerder voor het Chinese buitenminsterie, Wang Wenbin, deed een oproep aan de VSA om onmiddellijk alle illegale unilaterale sancties tegen Syrië op te heffen en de Amerikaanse “geopolitieke berekeningen” opzij te schuiven. Slechts nadat heel de wereld al dagen lang hulp geboden had, de VN een oproep gedaan had, kondigden de VSA aarzelend een tijdelijke verlichting van de sancties aan. Geir Pedersen, de VN speciale afgevaardigde voor Syrië, stelde in Genève dat de nood even groot is in regeringsgebied als in de terroristenregio Idlib. De Syrische regering is niet onder de indruk van de “toegeving” die de VSA deden. “Misleidend,” is de conclusie, “de werkelijkheid geeft het tegenovergestelde weer.”

Inderdaad, hoe kunnen we anders de 15 miljoen dollar gift der VSA aan de zgn. “vrije pers” in Syrië duiden?

Intussen wordt verwacht dat de oogst van tarwe en gerst ook dit jaar minder groot zal zijn; reden: kleinere beplante oppervlaktes, minder bevloeiingswater (dammen in Turkije beperken het debiet van de stroom), tekorten van olieproducten en meststoffen.

De EUropese Raad zou naar verluidt de sancties “aangepast” hebben voor een termijn van 6 maanden. (23.2.23 19.u)

Misschien – hopelijk – is er dan toch een klein lichtpuntje na de catastrofale aardbeving: de (buur)landen schijnen bereid te zijn Syrië terug op te nemen in de Arabische familie.

Ahmed Aboul Gheit, secretaris-generaal van de Arabische Liga doet een goed woordje voor Syrië, dat in 2011 uit de Arabische Liga gegooid werd, en wil dat de politisering van de hulp aan Syrië ophoudt.

“Hulp verstrekken moet los staan van eender welke politieke koers in Syrië. De nadruk moet liggen op hulpverlening…”

Een belangrijk teken van verzoening kwam van Saoedi-Arabië, nadat b.g. Ahmed Aboul Gheit stelde: “

“De ontwikkelingen in Syrië hebben een Arabische pioniersrol nodig. Flexibiliteit door alle partijen is nodig wil men het economische verval en politieke blokkering doen stoppen. Syrië moet terug kunnen handelen in ‘s lands natuurlijke Arabische biotoop.”

De volgende Arabische Liga-conferentie zal plaats vinden in Saoedi-Arabië; men hoopt dat Syrië dan terug zal opgenomen worden in de schoot van de grote Arabische familie. Op 16 januari besliste het Syrische buitenministerie de import vanuit Saoedi-Arabië terug toe te laten met de aanvoer van 10.000 ton witte suiker.

Saoedi-Arabië zag de VSA-steun aan de Koerdische YPG met lede ogen evolueren waardoor Syrisch-Arabische stammen verdreven werden uit hun huizen, boerderijen en bedrijven. En de Koerden uit Noord-Syrië werden op hun beurt verdreven door de Turkse troepen en hun beschermelingen, het verzamelde amalgaam terroristen. Komen we nog op terug.

De aardbeving deed niet alleen de huizen beven maar ook de diplomatieke stilstand tussen verschillende Arabische landen en Syrië. Syrisch president Bashar Al-Assad ging voorwaar op visite in Oman – voor het eerst sinds meer dan tien jaar. Jordanië en Saoedi-Arabië hadden voorafgaand al voor dialoog gepleit.

Uit Bahrein kwam de secretaris-generaal van de Kon. Bahrein Stichting voor humanitaire hulp op bezoek. Gespreksthema: een betere samenwerking voor medische en andere hulp aan de getroffen bevolking. Syrisch gezondheidsminister Ghabbash stelde dat “Syrië en Bahrein echte broederbanden hebben.” Uit Bahrein zou een groep artsen komen die met de Syrische medische hulpverleners zullen samenwerken. In afwachting werd een vliegtuig met 38 ton medisch hulpmateriaal gestuurd. (…)

Gisteren kwam de Armeense buitenminister, Ararat Mirzoyan, met een delegatie aan op de luchthaven van Damascus met hulpgoederen voor de getroffen bevolking.

Irak blijft hulp aanvoeren. Als we de geautomatiseerde vertaling Arabisch-Nederlands correct interpreteren dan heeft Irak meer dan 10.000 ton voeding en hulpmateriaal voorzien (of geleverd – is niet helemaal duidelijk) en bijna 4 miljoen liter brandstof en heeft de toelating gekregen voor 385 grote vrachtwagens met elk 30 ton hulpmateriaal.

De Syrische Rode Halve Maan (SARC) kreeg eindelijk hulpgoederen in containers van Italië en de EU “voor alle Syriërs”. Echter… de terroristen weigerden toegang te verlenen.

SARC tekende donderdag een samenwerkingsverdrag met het Italiaanse AICS (Italian Agency for the Development of Cooperation) onder het goedkeurend oog van de diplomatieke zaakgelastigde van de Italiaanse ambassade in Syrië, dhr. Massimiliano Dantono. Doel: medische en humanitaire hulp aan de getroffen bevolking. Bedrag: 1 miljoen euro. Moge het goede voorbeeld gevolgd worden door andere EU-lidstaten. (…)

Het Nationaal Aardbevingscentrum liet donderdag weten dat hun opmetingsstations 68 naschokken registreerden met een kracht niet sterker dan 4 op de Richter-schaal. M.n. 47 in Liwa Iskenderun, tussen 1.7 and 3.7 magnitude, 3 ten westen van Beiroet, tussen 4, 2.1 en 2.4 magnitude, 4 op de Syrisch-Turkse grens, tussen 2.3, 2.9 en 14 lichte schokken op Turks grondgebied. Woensdag werd een schok van 4.2 geregistreerd in de bezette Palestijnse gebieden.

Tot slot komen we bij de volgende protagonist in Syrië: Turkije.

De aardbeving heeft de geplande toenaderingspogingen tussen Turkije en Syrië even op de achtergrond doen belanden. Uitstel is geen afstel, bevestigde Mikhail Bogdanov, de Russische speciale afgevaardigde voor het M.O.. In december hebben de resp. defensieministers en veiligheidsbazen elkaar ontmoet in Moskou. Iran zou er ook bij betrokken worden, wat door alle partijen goedgekeurd werd. Rusland wil dat de situatie gestabiliseerd wordt. Het werk op de achtergrond houdt in dat er voorwaarden vastgelegd worden voor toekomstige toenaderingssamenkomsten. Turkije heeft zoals bekend alle banden met de Syrische regering afgebroken na het begin van de oorlog in Syrië, bezet de noordelijke regio, heeft daar de Koerden verdreven en speelt de rol van Peetvader in Idlib.

Bogdanov twijfelt er niet aan dat de Turkse militaire aanwezigheid op het Syrische grondgebied “tijdelijk” is. Turkije heeft herhaaldelijk de eenheid en soevereiniteit van Syrië bevestigd. De Syrische en Turkse buitenministers hadden eigenlijk afgesproken in februari. Maar toen kwam de aardbeving. Met zo’n 50.000 doden.

Dat Iran mee aan tafel mag zitten klinkt logisch: voor Syrië een betrouwbare bondgenoot en het land onderhoudt tevens sterke relaties met Turkije.

Afsluitend deze videogetuigenissen en nogmaals een oproep voor steun. We weten het, u wordt murw geslagen met oproepen voor financiële steun aan Oekraïne, en nu ook via diverse internationale organisaties en binnenlandse komedianten aan Turkije en Syrië. We zeggen niet dat ze daar geen hulp nodig hebben. Weet echter dat het zeer twijfelachtig is dat het poco westen de door de sancties gewurgde bevolking in het Syrische regeringsgebied iets van de verzamelde giften zal toestoppen. Bijgevolg herhalen we vandaag:

Pater Daniël (klooster Mar Yakub, Qâra), momenteel voor een tweetal weken in de abdij van Postel, : deed ook een oproep voor wie vanuit België wil steunen : IBAN BE32 0682 0832 4402 / BIC: GKCC BEBB (op zijn burgerlijke naam en adres: Herman Maes, Abdijlaan 16, 2400 Mol-Postel)

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Terwijl hier tijdens de nieuwsberichten gesteld wordt dat Assad geen hulpverlening aan Idlib toestond, dat hij zelf geen hulp aanbiedt aan de Idlib-bevolking, terwijl dan uiteindelijk dan toch twee bijkomende grensovergangen Turkije-Idlib geopend werden, is er ook de andere kant van het verhaal. Een kant die hier niet aan bod mag komen. Lees ook onze vorige bijdragen waarnaar onderaan verwezen wordt.

De Syrische regering kondigde onmiddellijk na de aardbeving aan dat ze bereid was hulp te verlenen aan de Idlib-regio via de Saraqib grensovergang in het zuiden. De VAE wilden dit plan steunen en boden aan hulp in Idlib te verlenen in samenwerking met de Syrische Rode Halve Maan.

Na veel over en weer gepalaber, bevestigden de VN op 12.2.23 dat HTS (Hay’at Tahrir al-Sham = al Nusra = al Qaeda) de hulpverlening blokkeerde. Een woordvoerder van de VN gaf te kennen aan Reuters dat “er problemen waren met de goedkeuring” door de terroristen. Een HTS-bron vertelde Reuters dat zij geen toestemming zou geven voor eender welke zending vanuit het regeringsgebied en dat uitsluitend hulp vanuit de Turkse richting zou toegang krijgen. HTS-leider Abu Mohamad al-Julani (… de VSA hebben 10 miljoen dollar op zijn hoofd gezet) bevestigde dit aan The Guardian op 14.2.23.

Dit wordt bevestigd in het gesprek dat de BBC Arabic voerde met Mohamed Bashir, de zgn. “minister van humanitaire zaken” van HTS. Voor dit heerschap is een mensenleven meer of minder van geen tel. Liever dood dan hulp te aanvaarden via het regeringsgebied. De journaliste vraagt hem (04’56”), nadat ze eerst de stemming op peil hield door Assad “verschrikkelijke zaken” te verwijten, “Zegt u nu dat kinderen, die geen hulp kunnen krijgen in ziekenhuizen, dat u hen liever zou zien sterven dan eender welke hulp te aanvaarden die Idlib binnenkomt via Damascus..?.”

Hij omzeilt de vraag en weerkaatst de bal door te vragen “waarom internationale hulp per se moet komen via grenzen die het Syrische volk verwerpt… Geloof me, het Syrische volk geeft de voorkeur eraan te sterven dan iets te aanvaarden van dit criminele regime…”

Dit heerschap heeft alvast geen extreme last van zijn geweten. Hij zou de vraag eens moeten voorleggen aan de moeders in Idlib…

En onze media zouden ook eens verder mogen kijken dan hun politiek-correcte bril toelaat!

Ook regeringsgezinden bevestigden dat HTS 10.000 dollar per camion eiste voor toegang tot het Idlib-grondgebied vanuit regeringsgebied. En ja, de Syrische regering gaf uiteindelijk toe aan de chantage en sloot een akkoord met de VN op 13.2.23, waardoor twee bijkomende grensovergangen Turkije-Idlib zouden kunnen geopend worden. Waarom de andere grensovergangen gesloten bleven, hebben we in het verleden in het lang en het breed uitgelegd: om te vermijden dat er nog meer wapens, nog meer terroristen Idlib zouden kunnen bereiken.

VN secretaris-generaal António Guterres kondigde aan dat de Syrische president Bashar al-Assad persoonlijk de opening van de Bab al-Salama en al-Rai grensovergangen in het noorden van de Aleppo provincie goedgekeurd had voor een periode van drie maanden om de hulpverlening te vergemakkelijken. En op 14.2.23 reed het eerste VN hulpkonvooi met 11 camions via de Bab al-Salam grensovergang Idlib binnen.

De manier waarop onze media moedwillig alles verdraaien is niet te vatten. Voor hen blijven de al-Qaeda lieverdjes (nochtans een erkende terroristische organisatie) onschuldige lammetjes en is de Syrische regering verantwoordelijk voor zowat alles wat er verkeerd kan lopen. Dat HTS humanitaire hulp blokkeert of onmogelijk maakt – tenzij ze zich eraan kunnen verrijken – dat wordt gewoon doodgezwegen en de zwarte piet in de schoenen van de Syrische regering doorgeschoven.

Wordt vervolgd.

We vernemen net (13 u onze tijd) dat er ten noorden van Latakia opnieuw een aardbeving geregistreerd werd van 4.6 op de Richterschaal. Iedereen verliet snel de woningen om op straat de eventuele effecten af te wachten. Het is nog niet voorbij…

Quo vadis, Syria? +

https://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-156/

Quo vadis, Syria?

Quo vadis, Syria? +

Geplaatst op door

Dat Libanon het Syrische volk niet alleen met woorden steunt, maar ook met daden, mag blijken uit onderstaande beelden. Dit is ware solidariteit. Libanon zit zelf aan de grond, de inwoners weten niet van welk hout pijlen maken, en toch sturen ze hulp naar het geteisterde buurland, Syrië. Moge dit voorbeeld door de politiek-correcte haters gevolgd worden.

En vanuit Benghazi, Libië, landde er een vliegtuig op Latakia luchthaven met 36 ton medische producten.

Afsluitend: “Geef ons heden ons dagelijks brood…” is nu meer dan ooit actueel.

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Terwijl Zuhal Demir in de studio van de 7de-Dag haar vooringenomen kennis verspreidt over het niet toelaten van internationale hulp door de Syrische regering landt de directeur-generaal van de WHO, Tedros Adhanom Ghebreyesus, op de luchthaven van Aleppo (regeringsgebied) met ca. 35 ton medische hulpgoederen – wordt vervolgd door een tweede vliegtuig met een gelijke tonnage.

Als men zelfs in het Verre Oosten weet heeft van de sancties die het Syrische volk wurgen, dan zou men toch kunnen veronderstellen dat een intelligente dame zoals Zuhal Demir op de hoogte is van de situatie in Syrië.

Directeur van de Syrische burgerluchtvaart, Ingenieur Bassem Mansour deelt mee: Het aantal landen dat toestemming heeft gevraagd om te landen op Syrische vliegvelden om hulp te verlenen aan de slachtoffers van de aardbeving is intussen gestegen tot 21 landen, waaronder vier die vandaag een aanvraag indienden. De aanvragen van Saoedi-Arabië en Wit-Rusland werden intussen al goedgekeurd.

65 vliegtuigen landden de laatste zes dagen in Syrië voor hulpverlening, waarvan 31 in Damascus, 22 in Aleppo en 12 in Latakia.

Vanmorgen voelbare naschokken in Turkije en Noord-Syrië.

Geir Pedersen zou in Damascus aangekomen zijn; een bezoek dat reeds geagendeerd stond voor de aardbeving. Hij doet een oproep om de politiek achterwege te laten en hulp te bieden:

We are reaching out of course to bilateral countries, we are mobilizing funding and we’re trying to tell everyone put politics aside this is a time to unite behind a common effort to support the Syrian people.

https://specialenvoysyria.unmissions.org/transcript-press-stakeout-united-nations-special-envoy-syria%C2%A0-mr-geir-o-pedersen-arrival-damascus

President Bashar Al-Assad ontving Zijne Hoogheid Sheikh Abdullah bin Zayed Al Nahyan, de minister van Buitenlandse Zaken en Internationale Samenwerking van de VAE en diens delegatie om de gevolgen van de aardbeving op te volgen. Sheikh Abdullah bin Zayed betuigde zijn oprechte condoleances aan de families van de slachtoffers, wenste de gewonden en gewonden een spoedig herstel toe, bevestigde de steun van zijn land en staat aan Syrië in deze crisis, en zal de noodzakelijke hulp verlenen om het Syrische volk te helpen. President Al-Assad dankte de VAE en wist het bijzonder te appreciëren dat de VAE een van de eersten was die daadwerkelijke hulp verleenden.

De VSA deden alsof om hun gezicht te redden en hebben de sancties gedeeltelijk en beperkt in tijd opgeschort. Wij beschikken niet over de talenknobbel Arabisch – Nederlands. Bijgevolg moeten wij ons beroepen op een geautomatiseerde vertaling van een toelichting door d. Ibrahim Aloush, die niet altijd even duidelijk is, maar dat wordt opgehelderd in de daarop volgende video.

Zijn de Amerikaanse sancties tegen Syrië echt opgeheven? Of is het een lege doos? De VSA willen niet met de Syrische regering praten, onderhandelen of afspreken. Hoe kan de “geste” van de Amerikanen dan eruit zien? Op de webstek van de EUropese Raad lezen we: “The US government has, for its part, already said it will channel aid via local NGOs instead of the government, but the capacity of these local actors is hugely insufficient.” Onvoldoende dus.

D. Ibrahim Aloush

Het ministerie van Schatkist, op de avond van 9/2/2023 in Washington, d.w.z. na middernacht op 10/2/2023 in Damascus, gaf General License No. 23 General License, afgekort als GL23, die het verbod op bepaalde Syrische gerelateerde transacties opschort tot 12 uur ‘s middags Amerikaanse East Coast Time E Washington, 8 augustus 2023.

Licentie 23 stelt duidelijk dat het doel ervan is om middelen uit Syrië te laten overmaken voor specifiek doel om hulpacties voor aardbevingen te faciliteren en geen ander doel. De pinautomaat is verantwoordelijk voor het bewijzen van zijn overdracht naar aardbevingshulpinspanningen, en de licentie ontheft financiële instellingen en de VSIF van de verantwoordelijkheid om te bewijzen dat de overdracht verband houdt met aardbevingshulp tenzij het van tevoren weet, of “een reden heeft om te weten” (letterlijk), dat het niet belt Het.

De opheffing van het verbod op het overmaken van middelen naar Syrië met het oog op de financiering van de hulpverlening aan aardbevingen geldt niet voor de Syrische staat of een van zijn instellingen of filialen, gegarandeerd door de Syrische Centrale Bank, en geldt niet voor een onderneming of vereniging die onder De Syrische staat, direct of indirect, binnen en buiten Syrië, en niemand werkt voor één van die partijen.

Ten slotte, Licentie #23 sluit niemand vrij van het naleven van andere relevante Amerikaanse federale wetten.

Woordvoer Ned Price van de “exceptional” VSA draait de situatie om – zoals Zuhal Demir – en stelt dat zowel Rusland als Syrië degenen waren die weigerden hulp toe te laten. Hij beroept zich op de grensovergang van Turkije naar de al-Qaeda-enclave Idlib en niet over de hulp via de havens en/of luchthavens van Syrië. U ziet USAID vrachtwagens op weg naar Idlib:

Kevork Almassian is een Syriër van Armeense oorsprong (ouders gevlucht uit Armenië, opvang gevonden in Syrië, hijzelf gevlucht uit Syrië, Aleppo, voor vervolging door ISIS/Al-Qaeda, erkend vluchteling in Duitsland; we hebben verschillende malen zijn insteek (onafhankelijk journalist) op de Syrische situatie gepubliceerd. Kevork geeft bij een gesprek met RT (bij ons verbannen zender) weer wat in de poco media niet mag aan bod komen en wat bij ons in de recente Quo Vadis, Syria-artikels gepubliceerd werd. Ook Kevork moet voorzichtig zijn met wat hij zegt en schrijft – ook hij loopt immers het risico verbannen te worden, niet alleen van de sociale media, maar ook fysisch uit Duitsland. De grootste bandiet, verkrachter, moordenaar… kan in Duitsland blijven resideren, maar als zgn. Assad-fan kan je zowaar uitgewezen worden. (https://guitinews.fr/en/a-chaud-en/germanys-revocation-of-assad-loyalists/) Kevork Almassian zegt dus dat de VSA liegen over hun hulpverstrekking:

ondertiteling, vertaling, geschreven tekst via icoontjes onderaan

En in dit recent gesprek met de Canadese onafhankelijke journaliste Vanessa Beeley ontleden ze samen het verleden en het heden – iets waarover wij al jaren berichten – in Syrië. Ze ontmaskeren tevens hoe giften uitsluitend naar Idlib, naar het terroristenterritorium, gestuurd worden, zonder dat de vrijgevige schenkers hiervan op de hoogte zijn. Hetzelfde verhaal voor regeringen die “humanitaire hulp naar Syrië” sturen. Uitsluitend naar Idlib. Niets naar regeringsgebied. Daar mogen ze creperen… De Griekse buitenminister verontschuldigt zich dat zijn land geen hulp kan sturen omdat ze dan ook zullen “gestraft” worden omwille van de sancties die ook van toepassing op eender wie die de Syrische bevolking wil helpen.

ondertiteling, vertaling, geschreven tekst via icoontjes onderaan

Wij hopen dat deze ramp de aanleiding mag zijn om de VSA-dictatuur te doorbreken. Italië gaf de aanzet:

Twee #Italiaanse militaire vliegtuigen volgeladen met ambulances en tonnen medicijnen naar #Syrië

In zijn woonplaats in Rome ontving het hoofd van de San Donato Ziekenhuisgroep, Kamal Al-Ghribi, Ayman Raad, de Syrische ambassadeur bij de FAO-organisatie, en betuigde zijn volledige solidariteit met de families die getroffen zijn door de aardbeving, met een telegram van solidariteit met de Syrische Arab Kamal Al-Ghribi coördineerde met het Italiaanse ministerie van Buitenlandse Zaken om twee militaire vliegtuigen geladen met een aantal ambulances en tonnen medicijnen en uitrusting die nodig zijn voor redding en behandeling naar de slachtoffers van de aardbeving in Syrië te sturen, samen met een Italiaans medisch team onder leiding van Syrische professor Tamam Youssef.

Dit persoonlijke en eerste initiatief heeft tot doel de aandacht van de Europese en internationale gemeenschappen te vestigen op de problemen die zich in Syrië voordoen, die kunnen leiden tot de opheffing van de sancties en de beoordeling van staats besluiten die ten gunste van het Syrische volk worden genomen

In het kader bevestigde de minister van Arbeid in de Libanese ondernemingsregering dat Italiaanse hulpvliegtuigen vandaag op de luchthaven van Beiroet zullen landen om gelost en naar Syrië te worden gestuurd. (vertaling van bericht ontvangen op facebook)

—

Dringend – Hulpbron in Damascus voor “#Homeland“: We kregen de goedkeuring om het hulpkonvooi naar #Idlib te brengen om het morgen te bereiken met gezelschap van een team van #UN.

De caravan bestaat uit 10 vrachtwagens en staat al dagen klaar. (vertaling van bericht ontvangen op facebook)

—

Beelden uit Aleppo-stad:

Beelden van het bezoek van president Assad en zijn echtgenote aan de getroffen regio:

Fr. Gerald Baumgartner, jezuïet, uit Homs vertelt over de vluchtelingen uit Latakia, Aleppo e.a. getroffen steden en die onderdak en hulp zoeken.

Wordt zonder enige twijfel vervolgd. Onze redactie verontschuldigt zich voor eventueel minder samenhangende berichtgeving. We moeten deze bijeen rapen in verschillende talen en bij diverse mediakanalen en/of privé personen.

De hoogste theoloog kent alles van aardbevingen

Geplaatst op door

Een zinspeling die onze redactie zich veroorlooft op de titel in de kwaliteitskrant DS, die stelt dat Erdogan te veel met zichzelf bezig is, bijgevolg nu in de herverkiezingsproblemen zit omdat zijn regering niet snel en adequaat genoeg reageerde, en vervolgens vlotjes de schuld in de schoenen van zijn regeringsmedewerker gaf:

‘De hoogste ambtenaar voor rampenbeleid is een theoloog. Hij kent niets van aardbevingen.’

Niets van aan. Het is “De Dag des Oordeels” die zijn intrede doet. Tektonische platen worden met een vingerknip van Allah in de ene of andere richting geduwd. Soms met een klein duwtje, soms met een grotere duw. Kwestie van de zondaars wakker te schudden opdat ze hun levenswijze veranderen, zich volledig overgeven aan de genade van Allah, vooraleer het te laat is, vooraleer ze zullen beoordeeld, veroordeeld worden op de “Dag des Oordeels”.

Schakel ondertiteling en vertaling in via icoontjes onderaan. En probeer niet te panikeren…

Geïntrigeerd door de inhoud van bovenstaande video in het Engels, trok onze verslaggever, expert wereldreligies, op zoek naar meer duidelijkheid over het onheil dat ons te wachten staat. Bij “Kleine Tekenen” (… waaraan men een op komst zijnde Dag des Oordeels kan herkennen) vernemen we o.a.:

  • Rampen zullen toenemen (kijk naar de talloze stormen, aardbevingen, vulkaanuitbrastingen, modderstromen, vliegtuig -, trein-, verkeersrampen ect).
  • Moorden zal toenemen, waarbij degene die gedood wordt niet weet waarom hij gedood is (zinloos geweld en onschuldige mensen die niet eens weten waarom hun land wordt gebombardeerd etc).
  • Gierigheid zal toenemen in de harten van de mensen.
  • Eerlijkheid verdwijnt, men zal diegene geloven die liegen en niet degene die de waarheid spreken.Aboe Hoerairah heeft overgeleverd dat de profeet (Sallalahoe ‘Aleihi Wassalaam) heeft gezegd: “Voordat het Uur komt zullen er jaren van bedrog en misleiding zijn, waar een eerlijk persoon niet geloofd wordt en een persoon die liegt gelooft zal worden; en de onbenullige zal het voor het zeggen hebben.”(Ahmad)
    Iemand zal wensen in het graf te liggen dat hij passeert vanwege de grote fitnah (verdeeldheid, onenigheid en ellende).
  • Weelde zal toenemen totdat een persoon zijn Zakat (armenbelasting) niet kwijt kan. Als hij het aanbiedt aan een persoon zal diegene zeggen dat hij het niet nodig heeft.
  • Mensen zullen wedijveren in het bouwen van mooie en grote gebouwen.
  • Vrouwen zullen gekleed zijn maar toch zijn ze naakt.
  • Aardverschuivingen nemen toe.
  • Valse getuigenis zal normaal zijn.
  • Homofilie zal toenemen
  • Enz.

En dat zijn dan nog maar de “kleine tekenen”. Als bovenstaande niet beperkende lijst “kleine” voortekenen zijn, dan zullen we best nog ergens een priester zoeken om te biechten te gaan en absolutie te krijgen vooraleer we onze Schepper aanschouwen. Of valt onze “Dag des Oordeels” op een andere datum dan die der moslims?

Bron: https://www.islamieducation.com/de-tekenen-van-de-dag-des-oordeels/

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Maandagmorgen 6 februari 2023 werden Zuid Turkije en Noord Syrië getroffen door de zwaarste aardbeving sinds decennia (7.8) met vele duizenden doden, wijken waarvan de gebouwen instortten, ontelbare gekwetsten en ontheemden. Turkije kreeg nagenoeg uit heel de wereld hulp. Voor Syrië kwam er hulp vanuit Iran en Rusland en nog enkele landen.

Vele andere landen aarzelden om Syrië te helpen. Destijds hadden meer dan honderd landen een verbond gesloten onder de cynische naam “vrienden van Syrië” om terroristische groepen te steunen en het land en de bevolking tot slaaf te maken van het westen. Het huichelachtige voorwendsel was dat het volk moest bevrijd worden van een dictator. De werkelijkheid was dat het land onderworpen moest  worden aan de westerse belangen. Mede dank zij Rusland en de eensgezindheid van volk, leger, regering en president hield Syrië tot heden stand, tot grote woede van het collectieve westen.

Daarop volgde een economische oorlog met wurgende sancties en illegale bezetting van delen die het rijkst zijn aan olie en graan, met de plunderingen van zijn grondstoffen, kidnappings en aanslagen die blijven doorgaan. Hierdoor werd het Syrische volk steeds armer en  behoeftiger. Het volk begint echt honger en kou te lijden  in zijn  land dat een overvloed heeft aan olie, gas en voedsel. Voordat de “vrienden van Syrië” zich met het land kwamen bemoeien, bracht Syrië 20 % voedsel meer voort dan het zelf nodig had en leefde in een grote welvaart, waarvan we nog volop genoten hebben toen wij twaalf jaar geleden hier kwamen. Nu aarzelt de internationale gemeenschap om juist dit volk, dat in grote nood is wegens de huidige aardbeving, te helpen. Het westen wil zijn leugens blijven verspreiden om daardoor zijn eigen misdaden in dit land te bedekken. Misschien komt er hulp vanuit westerse landen zoals voorheen. Het zal hulp zijn aan de ‘Witte Helmen’, die inmiddels ontmaskerd werden als  de helpers van de terroristen. Of er komt hulp langs de illegale grensovergangen in het noorden, buiten iedere controle van de Syrische regering, waardoor niet het volk maar nogmaals de terroristen kunnen geholpen worden. Onze media blijven handig alle schuld geven aan Assad of het leger! Het volk weet wel beter.

Een goed overzicht van de tragische situatie in Syrië dat meer de werkelijkheid weergeeft vind je hier: https://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-154/. En nog een Quo vadis met een video: https://www.golfbrekers.be/quo-vadis-syria-155/.

Wie wil de politiek correcte discussies nu terzijde laten en het Syrische volk in nood  helpen? Er zijn wel een aantal landen en organisaties die zich oprecht inzetten. Zelf hebben we nog 2 vrachtwagens met prima wollen kleding kunnen verzamelen: “Hoe meer we uitdelen, hoe meer we binnen  krijgen”.

De medische teams en de reddingsploegen van het klooster Mar Yakub waren, zoals steeds,  meteen ter plaatse. In de stad Jableh, in de provincie Lattakia zijn 60.000 mensen in nood. In de stad Aleppo (provincie Aleppo) zijn er 80.000 getroffen. Drie projecten werden in werking gezet. De “medische hulp” omvat een medische ploeg in Jableh met een ambulance en een “hospitainer” (een rijdend hospitaal met de modernste mogelijkheden voor operaties), een medische ploeg met ambulance in Aleppo, het uitdelen van medicijnen en overlevingspakketten aan de meest behoeftigen. De “voedselvoorziening” begon met het uitdelen van voedselpakketten in Jableh en Aleppo. Het project “onderdak en verwarming” voorziet in mazout voor vluchtelingencentra en geeft bedden. Voor al deze projecten dienen we te onderlijnen dat er een goede samenwerking is met andere organisaties en hulpverleners. Moeder Agnes-Maria  zal nu twee grote noodkeukens openen in Aleppo en Lattakiah. (Meer uitleg en foto’s in ons bijgevoegd bericht)

Wij danken iedereen die ons financieel wil helpen om deze projecten verder te zetten. 

Hierover hebben we een kleine video met een oproep verspreid. De ingewikkelde bankgegevens vanuit Libanon zijn voor het Midden-Oosten bedoeld en kunnen voor ons publiek beter vervangen worden door het volgende nummer: IBAN BE32 0682 0832 4402 / BIC: GKCC BEBB (op mijn naam en adres: Herman Maes, Abdijlaan 16, 2400 Mol-Postel):

Een hulpoproep van onze parochiepriester Georges Louis naar aanleiding van de Grieks-Melchitische priester Imad Daher, die door de aardbeving in  Aleppo gedood werd:

Volgende weken geen (gewone) nieuwsbrief!

Vanaf midden februari tot begin maart hoop ik voor enkele weken terug te kunnen keren naar de Abdij van Postel. Gedurende die weken zal ik dan op vrijdag geen gewoon berichtgeving vanuit Mar Yakub kunnen vesturen.

 P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 10.2.23

Flitsen

Vorige vrijdag vierden we opnieuw O.L. Vrouw Lichtmis en wel ’s avonds met een eucharistie volgens de Latijnse ritus om sommigen die overdag afwezig waren de kans te geven deel te nemen. Hoewel de byzantijnse liturgie doorgaans veel meer traditiegetrouw is dan de Latijnse is het toch deze laatste die de oude kaarsjesprocessie bewaard heeft. Meteen werden de inmiddels gefabriceerde kaarsen gezegend in deze processie voor de Eucharistie.

Lees verder →

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Omwille van de actualiteit – en het gebrek aan neutrale berichtgeving in de poco media – geven wij een kleine invulling over de toestand in Syrië (voor alle duidelijkheid: in regeringsgebied).

Kwaliteitskrant DS bloklettert opnieuw: “Zelfs na een aardbeving krijgt oorlogsgebied Idlib geen humanitaire hulp”, waarmee gesuggereerd wordt dat de Syrische regering de provincie Idlib in de steek laat. We hebben al herhaaldelijk geschreven: de Syrische regering en hulpinstanties vanuit regeringsgebied lopen het risico dat ze bij het betreden van dit terroristennest onmiddellijk neergeknald worden, dat de lading gestolen en tegen woekerprijzen verkocht wordt. We verwijzen ook naar het reeds gepubliceerde artikel onderaan.

Reuters meldt dat Syrië hulp gevraagd heeft aan de EU. Syria requests EU support for the first time after earthquake We citeren dit antwoord: “The EU said it would provide additional emergency support to both countries and emergency humanitarian assitance worth 6.5 million euros in one of the largest ever search and rescue operations through its Civil Protection Mechanism.”

Als we het goed begrepen hebben, zal de EU bijkomende noodhulp aan beide landen (Syrië en Turkije) leveren… “Bijkomend” Als men weet dat de officiële regering van Syrië zwaar gebukt gaat onder de EU-sancties, dan zijn wij niet zo naïef te veronderstellen dat àlle Syriërs – zowel in regeringsgebied als Idlib, als de door Turkije bezette grensstrook – door de EU zullen geholpen worden. Er wordt meteen bij vermeld dat men moet kunnen aantonen waar de hulp verstrekt werd. Er zàl sowieso een onderscheid gemaakt worden tussen het leed van het terroristenterritium, Idlib, en van de bevolking in het regeringsgebied. “Bijkomend“… wetende dat het Syrische regeringsgebied nul, komma, nul van de EU kreeg, krijgt, integendeel, kan men ervan uitgaan dat het al-Qaeda-nest, Idlib, wèl al EU-hulp heeft mogen ontvangen. Middle East Eye meldt dat er nu – eindelijk – toch sprake kan zijn van een coördinatie met de Syrische regering. Volgens dezelfde bron zou de EU haar lidstaten zelfs aanraden gunstig te reageren op de vraag naar hulp door de Syrische regering. EU-akela von der Leyen: “Wij laten niemand in de steek…” en zij plant een donorconferentie in maart voor Turkije en Syrië.

Ons bereiken talrijke foto’s van kledinginzamelingen die naar de kerken van Damascus gebracht worden door de bevolking. De drie leiders van de christelijke geloofsgemeenschappen pleiten om het embargo en de sancties, die vooral de Syrische bevolking treffen, op te heffen.

Pater Daniël en de kloostergemeenschap van Mar Yakub, bij monde van fr. Jean-Baudouin, verzoeken nederig om hulp:

Of.. (Herman Maes = pater Daniël)

Or donate to our account in Belgium: Name: Herman Maes, Abijlaan 16, 2400 Postel-Mol

IBAN: BE32 0682 0832 4402 / BIC: GKCC BEBB.- Contact : +963 930 400 849

Om u een idee te geven van de kracht van de aardbeving: de havenstad Tripoli in Libanon ligt 405 km verwijderd van het epicentrum in Turkije. Ongeveer de afstand van Brussel naar Frankfurt. En daar werd toch nog de sterkte van 4.8 op de Richterschaal gemeten!

Wat betreft de schade aan scholen en de herbestemming als opvangplaats:

Het Syrische ministerie van onderwijs meldt een voorlopige stand van zaken over schoolgebouwen. 248 scholen zouden beschadigd zijn: waarvan 71 in de provincie Aleppo , 50 in Latakia, 27 in Hama, 99 in Tartous en 1 op het platteland van Idlib (stukje regeringsgebied). Het aantal verwoeste scholen in Idlib en in de door Turkije bezette grensstreek is ons onbekend.

126 scholen zouden als opvangplaats voor dakloze burgers bestemd worden. Er wordt gevraagd dringend een lijst op te stellen met slachtoffers en gewonde leraren en leerlingen.

Provincie Aleppo: Van de 71 beschadigde scholen in Aleppo werden er 4 compleet verwoest; de rest heeft onmiddellijke dringende restauratie- of instandhoudingswerken nodig. 99 scholen werden voor de opvang van de dakloze burgers van de stad Aleppo, en 3 op het platteland, bestemd. Daar zouden nu zo’n 17.000 mensen onderdak gekregen hebben.

Provincie Latakia: 50 scholen werden beschadigd, 45 moeten hersteld worden, 5 staan op het punt in te storten. 13 scholen werden bestemd om dakloze burgers op te vangen. Honderden mensen vinden daar een dak boven hun hoofd.

In de Tartous-regio werden 99 scholen beschadigd, echter zonder dat leerlingen hierdoor zouden gevaar lopen. 7 scholen werden voor de daklozen bestemd.

Hama: 27 beschadigde scholen. 4 scholen kregen een nieuwe bestemming als opvangplaats voor daklozen.

Platteland Idlib (klein stukje regeringsgebied.: 1 school in Khan Shaykhun beschadigd.

Er wordt vertwijfeld verder gezocht naar overlevenden in Aleppo, Latakia en Jableh. In Aleppo werden 53 appartementsgebouwen volledig vernield. 3000 gebouwen staan op instorten bij een volgende naschok.

Quo vadis, Syria?

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

Zelfs een aardbeving kan de moedwillig vijandige nieuwsverspreiding over Syrië niet storen. Dagelijks wordt Syrië in de marge van Turkije vernoemd. Na het doodzwijgen kwam de dood wel erg plotseling in onze huiskamers. De teneur van de laatste twee dagen: “Assad weigert hulp te sturen”, “zelfs een aardbeving kan het regime Assad niet overtuigen in Idlib te gaan helpen”, “rebellen krijgen geen internationale steun omdat Assad deze weigert doorgang te verlenen”…

Een pure schande dat een journalist, een tv- of radiozender dit durft te beweren. Weten ze dan niet dat de “rebellen”, een vergoeilijkende naam voor al-Qaeda (nu HTS) & consoorten daar in Idlib de plak zwaaien, of dat het grensgebied door Turkije bezet is…?? Heeft men de gruwel die al-Qaeda veroorzaakt heeft, nu al vergeten? Mocht er iemand van de Syrische regering daar hulp willen proberen te verlenen, ze zouden onmiddellijk aangevallen worden. Ze zouden er zelfs niet geraken. Tot en met de dag en nacht, voorafgaand aan de aardbeving, was dit sowieso dagelijkse kost.

Bovendien zijn er de VSA en EU-sancties, even dodelijk – maar langzamer – voor de bevolking. Misschien, hopelijk, heeft de aardbeving iets losgemaakt bij het collectief geweten, want nu kloppen hulporganisaties ook aan de politieke deur. Hulp, voeding en medicijnen, vallen officieel niet onder sancties. In werkelijkheid wel, want transportbedrijven, verzekeringsbedrijven, banken e.d. worden ook in het vizier van de haat genomen. Als zij producten vervoeren, verzekeren, betalingsmogelijkheden bieden…., verlenen zij “steun” aan de Syrische regering. Ergo: geen steun.

Nu doet het MECC (Middle East Council of Churches – De raad der kerkgemeenschappen van het Midden-Oosten) een oproep om de sancties tegen Syrië onmiddellijk te beëindigen, want de sancties “treffen sinds jaren de bevolking”, hongeren de mensen uit, en nu komt dan ook de kerkelijke “aardbevingshulp” niet aan. De Syrische Rode Halve Maan meldt dat het brandstoftekort verhindert dat Syrische hulpkonvooien naar het aardbevingsgebied kunnen trekken. Want ook in het Syrische regeringsgebied had de aardbeving catastrofale gevolgen. Dus niet alleen in Idlib en de noordelijke grensstreek.

De sancties worden sinds jaren door bv. Caritas aangeklaagd omdat zij armoe en honger in het land brengen, de uittocht aanmoedigen en de wederopbouw verhinderen. In Syrië is de invoer van bv. meststoffen en landbouwtoestellen of wisselstukken quasi onmogelijk, meldt het World Food Programme (WFP). 12 van 22 miljoen inwoners weten niet of ze de volgende dag aan voldoende eten geraken. Het is dan ook bijzonder cynisch de Syrische regering het gebrek aan hulpverlening te verwijten.

Waarmee we dan bij een ander politiek streven der tegenstanders van de regering Assad belanden: de grensovergangen vanuit Turkije naar Idlib. Dat deze massaal gebruikt werden om wapens en terroristen het land binnen te sluizen is geen geheim. Toen de oorlog nog overal woedde werden er vier grensovergangen in het noorden van het land aangeduid om hulpgoederen aan te voeren. Zonder enige controle van de Syrische overheid. Met de steun van Rusland is Syrië erin geslaagd nog één grensovergang , Bab al Hawa, hiervoor te bepalen. En nu ziet het westen de kans schoon, onder het mom van “humanitaire hulp” meerdere open grensovergangen te kunnen eisen… En waarmee de kans op een vredesoverleg tussen Syrië en Turkije weer van de kaart zou geveegd worden.

De EU heeft de sancties tegen Syrië in mei 2022 nog met een jaar verlengd (1). Zonder medelijden voor de Syrische bevolking. Sinds jaren wijzen wij en andere vrije media erop dat de bevolking het slachtoffer is, dat er een nijpend tekort is aan medicijnen en voedingsmiddelen. Ook al kunnen de regering of hulpverlenende organisaties deze kopen of schenken, dan nog blijft er het probleem dat vervoer-, verzekerings-, financiële bedrijven angst hebben omwille van de sancties en worden het vervoer, verzekering en betaling onmogelijk. Ze zijn ook dodelijk voor de Syrische traditioneel sterke landbouw, want de invoer van bv. meststoffen, plantenbeschermingsmiddelen, waterpompen, bulldozers en zelfs brandstof is verboden. Da’s de democratie van het onfeilbare westen, van de VSA en EU. Daar bovenop komt dan nog eens de sterke devaluatie van het Syrische pond, waardoor de prijs vermenigvuldigd wordt met een veelvoud. Ook de financiële hulp van Syrische familieleden in het buitenland, waarop menigeen aangewezen is, komt hiermee in het gedrang. (2)

En ja, de sancties worden veroordeeld door NGO’s, door religieuze organisaties, door enkele witte raven bij de media. (3) Bv. door het katholieke Caritas. Mario Zenari, apostolische nuntius in Damascus, had het over “de explosie van de verschrikkelijke armoedebom” (4). We vermeldden reeds dat 12 van de 22 miljoen inwoners elke dag opnieuw niet zeker zijn voldoende voeding te kunnen krijgen. 2.5 miljoen zijn zeker dat ze niet aan voldoende voeding zullen geraken.(5) In cijfers uitgedrukt kost een standaard voedingsmiddelenkorf op datum van oktober 2022 15 keer meer dan in oktober 2019. Einde januari deelde het WFP mee dat nu meer honger heerst in Syrië dan ooit sinds het begin van de oorlog; bijgevolg is 70% van de bevolking niet in staat zich behoorlijk te voeden. (6)

De eis van de hulporganisaties eindelijk komaf te maken met de sancties is nu meer dan ooit terecht. De sancties veroorzaken niet alleen doden door ondervoeding, maar nu ook in het getroffen aardbevingsgebied, door honger, dorst, onderkoeling, bevriezing, gebrek aan medische zorg, onderdak enz. Khaled Hboubati, hoofd van de Syrische Rode Halve Maan, blijft het gebrek aan brandstof aanklagen: bijgevolg kunnen eventueel gekochte of gedoneerde goederen niet ter plaatse geraken. (7) Met krokodillentranen van het poco westen wordt niemand in Syrië geholpen. Michael Abs, alg. secretaris van de MECC:

“De sancties hebben sinds jaren een zware impact op de bevolking. Wegens de sancties komt nu ook de aardbevingshulp niet aan in Syrië, omdat we geen geld uit Libanon naar Syrië kunnen overschrijven.” (8) En bovendien verhinderen de sancties de heropbouw van de door de oorlog vernielde infrastructuur… ze zullen evenzeer de heropbouw na de aardbeving verhinderen. (9)

Wat betreft brandstof: De regering heeft een bijkomende hoeveelheid olieproducten toegezegd aan alle provincies om de humanitaire operaties te ondersteunen. Echter zijn er nog meer moeilijkheden, waarover – bij de poco media – ook niet bericht wordt:

  • De Banias raffinaderij werd 48 uur stilgelegd wegens een scheur in een schouw en schade aan het hoofdgebouw, schade aan de verbrandingsoven en wegens een olielek
  • Het gebouw waar de olievervoermaatschappij, Syrian Company for Oil Transport, in Banias gevestigd is, werd beschadigd.
  • De recent ingewijde gas compressoren in the South Middle Area Gas Plant werden tijdelijk stilgelegd.
  • Het ministerie van electriciteit verklaarde dat de infrastructuur van de energieproductie intact is. Wel werden er grote delen van het elektriciteitsnet en talrijke transmissieposten beschadigd in de regio’s van Aleppo, Latakia, Hama en Tartous.
  • Terwijl het ministerie van watervoorziening meldde dat er geen dammen beschadigd werden, en dat deze voortdurend zullen op hun veiligheid gecontroleerd worden, is er nog altijd het verslag van het VN-bureau voor de coördinatie van humanitaire zaken (OCHA) dat melding maakte van een zeer ernstige schade aan de water infrastructuur in de Latakia provincie, nl. het High Ghaniri Reservoir, dat stilaan verbrokkelt…En we keren terug op de sancties: geen bouwmaterialen, geen ijzer, geen cement, geen… geld.
  • En als een aanwijsbare schade door de aardbeving, meldde het stadsbestuur van Latakia de instorting van het reservoir in het dorp Dahr al-Syriani, waardoor er geen drinkwater meer gepompt wordt naar verschillende dorpen: Al-Rama, Al-Qaqaia, Buweib Al-Assal, Dahr Al-Syriani, Al-Mushairfa, Dahr Beit Aqel.
  • Het peil van de Orontes blijft stijgen, met een risico van overstromingen.
  • Hoeveel schade er juist is, zal later moeten blijken. In de provincie Aleppo zou de schade het grootst zijn. Het Aleppo hulpcomité, opgericht door de regering, richtte tijdelijke opvangplaatsen op voor mensen die hun woningen kwijt geraakt zijn.
  • Meer bij: Government Responds to Major Earthquake That Left Thousands Dead in Turkey and Syria – Syria Report (syria-report.com)

De VSA houden zich niet bezig met krokodillentranen. Ned Price, woordvoerder van het VSA-buitenministerie, verklaarde dat een opheffing van de sancties “contraproductief” zou zijn. (10) En de vazalstaten der EU volgen de richtlijn van hun “master’s voice”.

Het Koerdische Rode Kruis doet een oproep aan de NGO’s voor hulp. Aan hun leenheer moeten ze dat niet vragen… als die nu eens afstand zou doen van de opbrengsten die de gestolen olie oplevert… Maar ja, da’s dan ook weer contraproductief…

De VAE, Iran, Egypte, Indië, Libië, Maleisië, Armenië, Jordanië, Rusland (en mogelijk meer landen) hebben al noodhulp toegezegd zonder een bijhorende chantage.

Zelfs beeldmateriaal uit het Syrische regeringsgebied wordt door de poco zenders niet uitgezonden. Slechts uit Idlib, als de pr-afdeling van al-Qaeda in beeld is. Als wij, hier achter onze bescheiden schrijftafel, deze beelden van de aardbevingsmiserie in het Syrische regeringsgebied kunnen tonen… dan ligt het niet aan “niet-kunnen”, maar wel aan “niet-willen”.

Government Responds to Major Earthquake That Left Thousands Dead in Turkey and Syria – Syria Report (syria-report.com)

1] Syrië: verlenging sancties met een jaar consilium.europa.eu 31.05.2022.
2] Mohammad Kanfash: Sanctions and Food Insecurity in Syria. sites.tufts.edu 06.07.2022.
[3] Der Krieg nach dem Krieg und Hoffen auf die Hungerrevolte.
[4] Stop sanctions. After 10 years of war Syria is now under the ‘bomb’ of poverty. caritas.org 23.03.2021.
[5] WFP Syria Situation Report #11. November 2022.
[6] Hunger soars to 12-year high in Syria, WFP chief calls for urgent action. wfp.org 27.01.2023.
[7] Abby Sewell, Kareem Chehayeb: Aid to quake-hit Syria slowed by sanctions, war’s divisions. apnews.com 07.02.2023.
[8] Michael Maier: Christliche Kirchen fordern Ende der EU-Sanktionen gegen Syrien. berliner-zeitung.de 07.02.2023.
[9], [10] Abby Sewell, Kareem Chehayeb: Aid to quake-hit Syria slowed by sanctions, war’s divisions. apnews.com 07.02.2023.