Het lijkt wel alsof Boeing non stop problemen heeft met zijn vliegtuigen. De wereld werd zich hiervan bewust toen twee 737 Max neerstortten omwille van een ontwerpfout (losse vijzen, cockpitdeur, romppanelen…): oktober 2018 en maart 2019, goed voor 346 slachtoffers.
Het recentste incident was een Boeing 777-200ER die na het opstijgen vanuit de hoogte een wiel verloren heeft. Het moest van San Francisco naar Osaka vliegen en geraakte slechts tot in Los Angeles.
✈️United flight UA35 diverted to Los Angeles today after losing a wheel on takeoff 🚨 Via @FlightEmergency
Tot en met vrijdag gaan we naar het prachtige Moezeldal. Ook al is de Rijn in talrijke liederen bezongen, in gedichten geprezen, voor ons is de Moezelstreek veel aantrekkelijker, lieflijker, authentieker. En dichtbij.
Een enthousiaste Marlene toont wat er zoal te bekijken en beleven valt rond Cochem:
Zoals in talrijke cultuursteden – Brugge, Amsterdam, Dubrovnik, Venetië, Athene, Rhodos… – kan men door toeristenmassa niet echt meer genieten van de schoonheid. Wij waren er enkele jaren geleden in augustus; toen was er veel minder volk en bovendien was het er in tegenstelling met de weersverwachtingen niet te warm. Integendeel, we kregen zelfs gedurende een uurtje of twee een zachte regenbui in de namiddag. In de Musei Capitolini waren er quasi geen toeristen wegens het niet al te goedkope toegangsticket. Amerikanen aan de ingang waren zelfs verontwaardigd dat ze niet binnen mochten – zonder te betalen. Hun betoog: we komen niet om de collectie te zien… we willen slechts enkele fotootjes maken. Selfies… om thuis te bewijzen dat ze er geweest waren! Toerisme in MacDonaldsstijl.
Deze Roemeense stad met een behoorlijke portie Duits levensgevoel wordt in 2023 de culturele hoofdstad van Europa. Er woont een actieve Duitse minderheid en aan het hoofd van de stad zetelt een burgemeester uit Duitsland. Timișoara is een verbastering van de Hongaarse naam van de stad: Temesvár. Deze naam betekent burcht (vesting) aan de rivier Temes (Timiș in het Roemeens). Het Hongaarse woord vár betekent burcht. De Duitse naam Temeschburg is een letterlijke vertaling van de Hongaarse naam. De Timiș loopt overigens niet meer door de stad, in de 18e eeuw zijn veel meanders van die rivier doorgesneden en Timișoara ligt nu aan de Bega.
“Weens bal” in de opera
Of veel toeristen volgend jaar erheen zullen trekken om kennis te maken met deze architectonische parel in het oosten van Europa zal afhangen van de politieke spanningen en eventuele medische voorschriften/beperkingen. De Duitse minderheid zijn nakomelingen van de Banater Zwaven die tot op heden – en ondanks het communisme – hun gebruiken koesteren.
Timișoara is in de loop van de geschiedenis altijd een etnisch gemengde stad geweest. In de 19e eeuw waren de Duitstaligen in de meerderheid, in 1880 was hun aandeel in de bevolking 55%. Tot de Tweede Wereldoorlog bleef de Duitstalige groep de grootste van de stad. Ook de Hongaren waren een grote groep in de bevolking van de stad. Na de Tweede Wereldoorlog nam het aantal Roemenen steeds verder toe. Tegenwoordig is de Duitse bevolkingsgroep geminimaliseerd. De Hongaren vormen tot op heden de grootste minderheid met circa 5% van de bevolking, in 1930 vormden zij nog bijna een derde van de bevolking (31%), in 1977 was het aantal Hongaren op zijn hoogtepunt toen ze met ruim 36.000 zielen nog ruim 13% van de bevolking vormden. Timișoara is nu een stad onder Roemeense heerschappij.
De burgemeester, Dominic Fritz, 38 jaar jong, komt uit het Zwarte Woud. Hij werd verliefd op de stad en bood zich aan als kandidaat-burgemeester in 2020 voor de in 2016 gevestigde partij “Unie redt Roemenië”. Hij haalde meer dan 50% der stemmen. Wat zowel een zegen als een last is. De verwachtingen zijn hoog: van een Duitse burgemeester wordt verwacht dat hij in een handomdraai alles verandert volgens Duitse normen. Niet eenvoudig met een overheersend systeem van corruptie en vriendjespolitiek. Zo is hij er nog niet in geslaagd de personeelspolitiek te doen veranderen. In de afgelopen winter werd de stad omwille van een faillissement van de elektriciteitsleverancier lam gelegd. Prompt kreeg Fritz de zwarte piet toegeschoven: “Hij is er nog maar net, de Duitse burgemeester, en we moeten al kou lijden zoals tijdens het communisme”, klonk het onterechte verwijt.
De voorbereidingen voor het cultuurjaar én hopelijk de komst van talrijke toeristen zijn in volle gang. Vijf van de tijdens het communisme verwaarloosde bioscopen worden gerenoveerd, in een tramremise komt een kunstencentrum en in het kunstmuseum wordt een beeldententoonstelling van de Roemeense beeldhouwer Constantin Brancusi gepland.
In het centrum worden gevels gerestaureerd, krijgen ornamenten een likje verf. In Timișoara drukten Italiaanse, Oostenrijkse en Hongaarse architecten en kunstenaars hun stempel. De burgemeester wil dat het westen met andere ogen naar het oosten, en vooral naar zijn geadopteerde stad, kijkt. Timișoara als revolutionaire stad met een eigen “revolutiemuseum”. Duitsland stuurde alvast een stuk Berlijnse muur.
Vergelijkbaar met in de DDR begon de “Wende” ook in Roemenië nabij de kerk. Een àl te kritische pastoor uit Timișoara moest als straf verplaatst worden; hij weigerde. Hij kreeg ondersteuning: eerst waren het enkele, dan steeds meer. En ten slotte in heel het land. U herinnert zich vast nog de beelden van de laatste dagen der Ceaușescu’s.
Een tramrit brengt u door de stadsdistricten. Elisabethstad is het district van de elite, Josefstad die der gewone burgers, in Fabrikstad ziet de burgemeester culturele mogelijkheden. In het Nikolaus Lenaulyceum herinneren twee marmeren muurplaten aan beroemde voormalige leerlingen: Herta Müller (2009 Nobelprijs literatuur) en Stefan Hell (2014 chemie). Meer dan 1600 leerlingen studeren aan deze school. Bij een toelatingsexamen moet de toekomstige Lenau-leerling bewijzen dat hij in het Duits minstens een groet kan uitbrengen. Waarbij het lieflijke “„Grüß Gott“ ook welkom is. In de 300.000 zielen herbergende stad wonen Roemenen, Duitsers, Hongaren, Serviërs en Roma.
Wie hoge eisen stelt aan onderwijs, stuurt zijn kind naar een Duitse school. Duits geldt in Roemenië als een toegangskaart naar een beroepscarrière. Er is nood aan Duitstalige leraars, die zich echter tevreden moeten stellen met een laag loon. Duits is hier minder een “Fremdsprache” dan andere talen, zij het met een Oostenrijks of Boheems accent.
Herinneringen aan degenen die na de val van het communisme naar Duitsland emigreerden vind je op het kerkhof. Minder dan 40.000 Roemeense Duitsers leven nog in het land, maar het voortbestaan van hun taal lijkt veilig gesteld.
In Timișoara hult men zich in grote dromen, zoals een heropeningsconcert van de opera met de tenor Jonas Kaufmann. En herdenkt men de doden, zoals de uit Timișoara stammende slachtoffers van de aanslag tijdens de Olympische Spelen (1972) in München. Binnenkort moet de prachtige kathedraal na de restauratiewerken weer open gaan.
Ter info: afstand Antwerpen – Timișoara: ca. 1660 km.
Onze coronadictatuur heeft het telkens als de strategie gewisseld wordt over “voortschrijdend inzicht”. Iets dergelijks is er nu ook in Israël aan de gang.
Terwijl het EMA sinds maart verleden jaar beraadslaagt (… in opdracht van de westerse concurrentie op de rem gaat staan) over het al dan niet toelaten van het Russische vaccin Sputnik V, terwijl de westerse wereld de vaccinaties met Sputnik V als niet geldig beschouwt, is men in Israël al een stapje verder.
Israël ziet af van de 3-dagen quarantaine voor toeristen gevaccineerd met Sputnik V. Zij moeten “slechts” nog een negatieve PCR test voorleggen niet ouder dan 24 uur.
Wie meent dat uitsluitend Russen nu zonder de 3-daagse isolatie naar Israël zullen kunnen reizen, heeft het mis. Het werd over heel de wereld uitgevoerd. Meer info bij: https://sputnikvaccine.com/
Een grote twaalfpuntige ster werd gisterochtend geïnstalleerd om de toren van de H. Maagd van de Sagrada Familia in Barcelona te bekronen. De toren, met een totale hoogte van 127 m, kreeg zijn afwerking in de vorm van een twaalfpuntige ster die overdag de zonnestralen weerkaatst en ‘s nachts verlicht zal worden met schijnwerpers. De ster heeft 1,5 miljoen euro gekost, heeft een diameter van 7,5 meter, weegt 5,5 ton. Als de kerk – eindelijk! – klaar is, zal de Sagrada Familia 18 torens hebben. Deze, gewijd aan de Maagd Maria, zal de op een na hoogste zijn, alleen overtroffen door die van Jezus Christus, die zal worden bekroond door een kruis en uiteindelijk een hoogte van 172 m zal bereiken.
Wie wil er nog op een boot zitten met het risico dat je met z’n allen aan boord moet blijventot de laatste uitgeziekt is? Talrijke cruiseschepen worden gesloopt in West-Turkije:
Wie zich in Syrië verdiept, wordt geconfronteerd met héél veel miserie, maar ook met een bewonderenswaardige veerkracht. Meestal komt Syrië bij ons, en bij uitbreiding in heel poco West-Europa, slechts in het nieuws als er negatieve gebeurtenissen te rapen vallen die de Syrische regering en president Assad in een slecht daglicht kunnen stellen.
En ja, we rapporteren quasi wekelijks over politiek-militaire ingrepen – voor het overgrote deel veroorzaakt door buitenlandse machten – maar we vinden het ook belangrijk dat er andere aspecten – positieve, menselijke, culturele… – aan bod komen. Syrië is immers meer dan wapengekletter, of zoals Janice Kortkamp het uitdrukte: Syrië is een land, geen conflict.
Wist u dat er opnieuw toeristische reizen naar Syrië georganiseerd worden? Ten minste voor zover de coronacrisis geen roet in het eten strooit. Het Vlaams-Nederlandse Sovjet Reizen én Duitse collega’s bieden begeleide rondreizen aan in een combinatie Libanon/Syrië. Deutsche Welle besteedde er een artikel aan. Twee reisorganisaties, met zetel in Berlijn, werden erin vernoemd: Soviet Tours en Rocky Road dat nu al volgeboekt is voor 2022, maar waar men “op aanvraag” nog meer reizen naar Syrië wil organiseren. De eigenaar van Rocky Road, Shane Horan, getuigt: “Mensen zijn zeer zeker nieuwsgierig en duidelijk gereed om zelf het land te bezoeken en ervaren… ongeacht de krantenkoppen en retoriek…”
En ze zijn niet alleen. Ook in Brexitland is er interesse. Lupine Travel heeft Syrië in 2022 bij de reisbestemmingen staan, evenals Untamed Borders. Voor mei 2022 is Lupine Travel al volgeboekt; nog enkele plaatsen in september en oktober. En Clio, het Parijse reisagentschap gespecialiseerd in historisch-culturele bezienswaardigheden, begon in 2019 al Syrië aan te prijzen. Zij hebben Syrië dus ook in hun 2022 catalogus. Buiten deze professionele reisorganisaties zijn er ook privé initiatieven, o.a. uit Zwitserland, die noodgedwongen stil lagen.
Toeristvisa zijn sinds 2018 verkrijgbaar voor groepsreizen en een aantal Russische en Chinese touroperators maakten reclame om er eens een kijkje te gaan nemen. Het Chinese Young Pioneers Tours, vooral bekend voor nieuwsgierige reizigers die Noord-Korea willen bezoeken, heeft ook Syrië vanaf begin 2022 op het programma staan.
De vluchten zijn nog steeds eerder ingewikkeld. Door de sancties mag en kan er immers niet direct naar de luchthaven van Damascus gevlogen worden. Dus vanuit een Europese luchthaven eerst naar Istanboel en vervolgens naar Beiroet. En toch is dit al een verbetering, want pakweg een half jaar geleden moest je eerst naar Moskou vliegen om daar over te stappen op een aansluitende vlucht naar Beiroet.
Het is allicht overbodig te vermelden dat toeristische exploten in Syrië slechts en uitsluitend in regeringsgebied plaats vinden. En ja, op Buitenlandse Zaken van b.g. westerse landen wordt nog steeds een negatief reisadvies gegeven… maar dat doen ze voor tal van landen waar u best niet persoonlijk màg poolshoogte nemen of de poco berichtgeving in het westen wel klopt met de werkelijkheid.
Ali Ismail maakte deze reportage over zijn “winters bezoek” aan Syrië, intussen bijna 2 jaar geleden. Veel werd sindsdien hersteld, gerestaureerd, gebouwd. Maar toch, het geeft u op minder dan 20 minuten een idee. U zal er veel van onze regelmatige berichtgeving en pater Daniëls nieuwsbrieven in herkennen.
Engelse en Arabische ondertiteling via icoontjes onderaan.
Buiten het negatief reisadvies van ministeries van Buitenlandse Zaken bestaat er ook het ronduit politiek-militair geïnspireerde Syria Justice and Accountability Centre (SJAC) in Washington dat stelt dat de nieuwe toerismedrang tot twee dingen leidt: nl. dat “de dictator Assad de vreemde deviezen zal gebruiken om militaire campagnes te betalen, ook tegen burgers” en dat “het imago van Syrië als een normale toeristische bestemming hierdoor gestaafd wordt”. Iets waarvoor de VSA & de in hun voetstappen lopende bondgenoten niet genoeg kunnen waarschuwen…
Toerisme is en was inderdaad een belangrijke bron van inkomsten. Zoals ook het geval is in Tunesië, Jordanië, Marokko, Egypte en in Libanon. Vooraleer de oorlog in Syrië uitgelokt en gestimuleerd werd, maakte toerisme 10% uit van het Syrische BNP. Volgens de statistieken van de Wereldbank had Syrië in 2010 meer dan 10 miljoen bezoekers en was het internationale toerisme goed voor ca. $ 6.3 miljard!
Twee weken geleden: rijdend rond en door Damascus
In 2016 begon de Syrische overheid opnieuw bezoekersaantallen te registreren. Deze werden meer dan verdubbeld in 3 jaar: van ca. 1.04 miljoen in 2016 naar 2.42 miljoen in 2019. Vanaf toen strooide corona zand tussen de raderen. Hoeveel van hen uit Europa kwamen is niet bekend. Groepsreizen zijn eerder beperkt in aantal: gemiddeld ca. 25 deelnemers per groep. Het herstel van het imago is zonder enige twijfel minstens even belangrijk als de broodnodige buitenlandse deviezen.
We schreven het al: stilaan worden de Arabische relaties heropgepikt. In het nationaal museum van Damascus werd een tentoonstelling geopend over en uit Oman.
Nauwelijks bekend, joden maakten doorheen de geschiedenis ook deel uit van Syrië.
Janice Kortkamp maakte onderstaande beelden pakweg een jaar geleden:
Deze week geen politiek, geen oorlog, geen terrorisme, geen honger of armoe. Deze week wijden wij aan de eeuwenoude beschaving in en van Syrië. Of zoals we ooit in de geschiedenisles leerden: de bakermat van de beschaving, Mesopotamië, tussen Tigris en Eufraat.
Gisteravond vernamen wij in een TV-documentaire over het leven van Agatha Christie dat zij Syrië een warm hart toedroeg. Er waren beelden te zien van een bezoek aan de plaats waar zij met haar man, sir Max Mallowan, verbleef in de jaren ’30, en deed jaren later een rondreis doorheen Syrië. Zij begeleidde haar man, die archeologische uitgravingen deed en schreef over die tijd een autobiografisch boek “Come, tell me how you live”. Het werd zelfs vertaald in het Arabisch.
De “gevonden” archeologische artefacten werden – zoals toen gebruikelijk – meegenomen naar het land van de archeologen en verblijven er nu in het British Museum. Bv. het albasten Tell Brak hoofd, daterend 3500 – 3300 VC, opgegraven in het Naram-Sing Paleis in de Mesopotamische hoofdstad Tell Brak in Syrië. Het wordt beschouwd als één der oudste bustes ooit gevonden in het M.O.
1935 ronddtrekkend door Syrië
En ze zijn daar in het British Museum behoorlijk trots op hun “Levant” afdeling met Idrimi, een “vluchteling” uit Aleppo… Opmerkelijk: de onderste twee zinnen zijn een vervloeking van degenen die de gebeitelde tekst beschadigen, wijzigen en/of verwijderen. Of vertaald: een verzet tegen censuur, tegen het herschrijven van de geschiedenis…
Tell Brak, waarschijnlijk de oudste stad ter wereld:
Aan het andere uiteinde van Syria: het Nimrod fort in de door Israël bezette Golanhoogte “gebouwd voor reuzen”… De joden noemen dit het Nimrod fort ter ere van de bijbelse koning Nimrod… De Arabische benaming is: Qal’at al-Subeiba, “Het kasteel van de grote rots”:
De volgende video’s wijden we aan Syrische immaterieel erfgoed, kunsten, handarbeid, tradities, beroepen… in steen, metaal, leder, hout, zijde, parfum, kruiden, zeep… Geen uitleg nodig. Waar u aanvankelijk een zwart beeld ziet, moet u gewoon op “bekijken op youtube” klikken.
Afsluitend een vleugje muziek. Faya Younan zingt in haar taal, het Aramees: Darbo d-loqena:
En dit is het Aramese nationale lied: Marli o Nahro, gezongen n.a.v. de verjaardag van aartsbisschop Mor Theophilus George Saliba, van Syrisch-Orthodoxe kerk van Antiochië.
