In Duitsland en Oostenrijk is er een beweging actief van grootmoeders. Of ze dat echt zijn? De organisatie benadrukt dat men niet per se een kleinkind moet hebben om deel uit te maken van de (linkse) oma-beweging. Waarschijnlijk gaat het om rusteloze mei ’68-hippies die het protesteren in hun bloed hebben.
Ze zijn voorstander van de klimaatgoeroes, van de regenboogpredikanten, van abortus, van (liefst niet de eigen) euthanasie, van de “iedereen welkom”-beweging, van de vluchtelingenferries… kortom ze steunen heel de linkse agenda en de herprogrammering van de wereld volgens de “Great Reset”-bijbel.
Ze zijn tegen Orban, tegen “nationalisten met een fascistische tong”, tegen het eigen volk, tegen studentenverenigingen (Burschenschafte), tegen vrije meningsuiting of haat… tenzij deze zich richt tegen alles en iedereen waartegen deze oma’s zijn…
Kortom: ze doen – volgens eigen zeggen” een stap “in de juiste richting”… “de verdediging van de democratie…”
Ze: Tinne Van der Straeten, over het paard getilde Groene ministerin.
Het defaitisme bij de EU-lidstaten doet vermoeden dat ls de Europese Commissie iets wil, regeringen in lidstaten geen schijn van kans maken om dat te blokkeren.
“België had Duitsland in een wurggreep dankzij de LNG-terminals. In plaats van nationaal belang voorop te stellen tijdens de onderhandeling over het EU-gasplan, gaf minister Tinne Van der Straeten toe. Waarom? Omwille van groene luchtkastelen? Het gasplan van de Europese Unie (EU) moet een besparing qua verbruik opleveren van 15%. 15% die dan gedeeld kan worden met buurlanden in geval van nood.
Geen plan De Europese Commissie heeft geen concreet plan, maar wenst wel de controle over alle nog te schrijven nationale plannen. Met deze bureaucratische opvolging en dwang neemt de Europese Commissie het gehele energiebeleid in de lidstaten over. De lidstaten gaven die bevoegdheid vrijwillig uit handen in ruil voor enkele vage afwijkingen en vrijstellingen…”
Jarenlang trok Oekraïne ‘s werelds aandacht… als meest corrupte land van ons aller Europa. Jimmy Dore geeft u een tijdlijn. En voegt eraan toe dat zelfs NPR (National Public Radio) en de poco media nu bevestigen dat Zelensky en zijn regering / overheidsinstellingen corrupt zijn.
Jimmy Dore maakt de titel “Corruption concerns involving Ukraine are revived…” (m.a.w. de bezorgdheden over corruptie in Oekraïne werden weer tot leven gewekt…) belachelijk en vraagt zich af wanneer ze er niet meer waren. … en geeft meteen het antwoord … vanaf het ogenblik dat het Amerikaanse min. van buitenlandse zaken het verbood hieraan ruchtbaarheid te geven.
En nu mag dat blijkbaar weer. Waarom, vraagt hij zich af. Omdat de Biden-regering het nu toestaat. En als u een andere mening hierover heeft, dan bent u de nuttige idioot die men kan wijs maken dat er nog steeds “weapons of mass distruction” in Irak verborgen liggen…
Het Amerikaanse min. van financiën trok stilzwijgend de sancties tegen de Duitse “dochter” van Gazprom en de “Alfa-Bank” in Kazachstan in. De VSA heffen ook de sancties tegen Rusland op voor meststoffen, voedsel, zaden medicijnen en medische apparatuur. Bovendien stelt de schatkistminister dat de VSA de hoeveelheid olie, die door Rusland wordt verkocht, niet moet beperken als de prijs wordt beperkt. Klik op onderstaande bruggetjes:
Tucker Carlson vraagt zich af of het riedeltje over de onbaatzuchtige VSA die als een mondiale Don Quichote de wereld rondtrekt met een reddingsmissie nog wel van toepassing is. Hij legt in enkele zinnen de vinger op de wonde:
“Wij – de VSA – hebben miljarden aan Oekraïne gestuurd om hun grenzen te beschermen en we openden de onze voor de wereld. Waarom doen we dat eigenlijk???
Zoals Joe Biden ons herhaaldelijk gezegd heeft: om de democratie te beschermen… De ironie is wel dat Oekraïne – op geen enkele manier – een democratie is. De Oekraïense regering heeft de kritische media het zwijgen opgelegd, oppositiepartijen verboden, de leider van de belangrijkste oppositiepartij gearresteerd… is dàt democratie???
En ja, omdat we dit allemaal lieten gebeuren, het zelfs financierden, heeft de Oekraïense regering zelfs beslist wie of wat er moet gecensureerd worden in ons land… De Oekraïense regering heeft een zwarte lijst opgesteld van zgz “Russische propagandisten”… Amerikanen !!! Rand Paul, Tulsi Gabbard, Douglas MacGregor en vele anderen…
Dus, wij… de Biden-regering… hebben miljarden naar Oekraïne gestuurd om hun grenzen te beschermen… waarom doen we dit eigenlijk???”
Vermits het warm water geen tweede keer moet uitgevonden worden, verwijzen wij naar deze samenvatting gepubliceerd op Frontnieuws. Hou dit in uw achterhoofd als u de poco kranten leest of naar de nieuwsuitzendingen kijkt op zowat alle tv-zenders (… de andere werden immers omwille van de “Grote, Enige Waarheid” uit de ether gehaald).
Als het naar de zin van de poco gemeentebesturen gaat, dan moeten er voor elk gemeentehuis vlaggenmasten bij geplaatst worden. Nadat de regenboogvlag in een snel tempo quasi overal ging waaieren, kwam daar ook de geel-blauwe vlag van Oekraïne bij. Dit volgens het motto: wie niet voor ons is, is tegen ons.
Heeft er iemand de Syrische, de Libische, de Iraakse, de Afghaanse, of in het verlengde, de Cubaanse, de Venezolaanse, de Iraanse… opgemerkt? Is dit een vorm van politieke discriminatie? En waarom verdienen de bedgewoontes van een minderheid een vlag aan een overheidsgebouw? Waarom krijgen de mannen met vroege kaalheid en vrouwen met kleine boezems geen eigen vlag? Wat volgt: zal Coburger Philippe volgend jaar bij de uitreiking van zijn eretekens er een aantal reserveren voor de regenboogadepten?… Zucht. Nu hebben we hem wakker gemaakt…
Vlaggen hebben hun betekenis verloren. Zij volgen de poco koers van de verlinksing der overheden en media.
Nochtans heeft de onvolprezen Vlaamse regering hiervoor richtlijnen opgesteld. Wist u dat de Vlaamse vlag moét gehesen worden op de verjaardag van het Coburger echtpaar Philippe en Mathilde, van de gepensioneerde Coburgers Albert en Paola en op hun huwelijksverjaardag? Alsof Vlaanderen door hun aanwezigheid iets te vieren heeft.
“… Wordt het geen tijd dat de vraag wordt gesteld of de voortzetting van de oorlog en dus de steun aan Oekraïne – onder meer met wapenleveringen – de hoogste prioriteit moet blijven? Zijn er niet nog andere nationale belangen, beste politici? En beginnen die niet stilaan door te wegen? Wordt het geen tijd dat onze industriëlen in Brussel op tafel kloppen, niet om het geweer van schouder te veranderen, maar om de wapens te doen zwijgen? Waar is de EU die de Nobelprijs voor de Vrede heeft gekregen?
Natuurlijk wordt het moeilijk om te bemiddelen als men eerst voluit de kaart van één partij heeft getrokken. De bemiddelaarsrol zal weggelegd zijn voor de VN, de Turken of een andere middle power…”
“Dat is geen appeasement of verzoening, maar realpolitik, omdat het in ieders belang is, zoals nu ook wordt onderschreven door Henry Kissinger aan de rechterzijde en Noam Chomsky aan de linkerzijde. Het zou het einde van nog meer oorlogsslachtoffers en een herademing voor de wereldeconomie betekenen, en politieke tijd opleveren om bezig te zijn met nog grotere bedreigingen die op ons afkomen.”
I.v.m. de verwijzing naar Henry Kissinger en Naom Chomsky:
We herkennen het scenario: telkens het VB een te groot verkiezingssucces kent, wordt er naar de intussen gekende wapens gegrepen. En de N-VA, die als punt één van zijn ontstaansgeschiedenis en doopbeloftes de Vlaamse onafhankelijkheid liet noteren, die partij wil liever mee bricolleren aan het voortbestaan van het land b samen met de PS. Om het met de woorden van Dries te zeggen: “gij zijt gebrainwasht“!
Niet wij, Dries, niet wij. En daar kan een rechtbank of een procureur geen verandering in brengen. Niet bij ons, en ook niet bij onze ouders, die ondanks de repressie en de jarenlange zware gevolgen, nooit een sikkepit van hun overtuiging verloren of verloochend hebben. Om het met een uitsmijter van Ray de Bouvre zaliger te zeggen:
“Als ik vandaag belgië meer haat dan gisteren, dan betekent dit dat ik gisteren belgië niet genoeg gehaat heb!”
Jérôme Lejeune (1926-1994) is een lichtend voorbeeld van een onkreukbare wetenschapper en een overtuigde christen. Met een Deense studente in Parijs, Birthe Bringstead, een Lutherse, die uit volle overtuiging katholiek wordt, zal hij een gezin met vijf kinderen stichten. Op zijn vele reizen over heel de wereld zal Jérôme geen avond overslaan zonder dat hij aan zijn vrouw een verslag van de dag geschreven heeft. Voor zijn kinderen, die vragen stelden, kon hij in de grootste drukte het nodige geduld opbrengen. En vonden katholieke collega’s, die in het buitenland waren, op zondag nooit een kerk, Jérôme wist altijd ergens een zondagseucharistie mee te vieren.
De richting van zijn leven kreeg hij in 1952 op 26-jarige leeftijd. Zelf wilde hij zich ergens als eenvoudige dorpsdokter vestigen. Prof. Raymond Turpin, de vader van de Franse pediatrie, vroeg hem echter zorg te dragen voor de kinderen met een genetische afwijking (toen nog “mongooltjes” genoemd). Lejeune wijdde zich aan hen met al zijn energie en ontdekte in 1958 dat de oorzaak van het syndroom van Down, een overtallig chromosoom is, trisomie 21. De genetica geraakte plots op een hoger niveau en de oorsprong werd gevonden van verschillende ziektes, verbonden met een chromosomale afwijking.
“Vous qui êtes pour la famille, on se moquera de vous, on dira que vous êtes démodés, on dira que vous empêchez le progrès de la science… “
Hij werd als de grootste geneticus wereldwijd erkend. Men wilde de door hem ontdekte ziekten zijn naam geven. Hij wees dit af omdat het geen enkel nut voor de patiënten zelf meebracht. Over heel de wereld werd hij uitgenodigd als spreker op wetenschappelijke congressen en zijn toespraak was altijd kort, krachtig en helder. Van 1959 tot 1969 sprak hij op 50 wetenschappelijke congressen en wees daarbij nog verschillende uitnodigingen af. Alle mogelijke wetenschappelijke organisaties wilden hem eren of een ereplaats geven in hun vereniging.
Hij werd uitgenodigd door de VN en door het Vaticaan. Hij was de eerste die als Vaticaans gezant naar de Sovjet-Unie reisde en L. Breznev bezocht om hem te waarschuwen voor de gevolgen van een atoomoorlog. Hij ontving de President Kennedy prijs (1962) en kreeg het schitterend tenue van academicus met zwaard van de “Académie des Sciences morales et politiques” (1982). Hij werd eredoctor van de universiteiten van Düsseldorf (D), Navarra (Spanje), Buenos Aires (Argentinië) en de Pauselijke Katholieke Universiteit van Chili. Hij werd de grote vriend van Johannes Paulus II en de eerste voorzitter van de Pauselijke Academie voor het leven, waarvoor hij de statuten schreef. Op 13 mei 1981 mocht hij samen met zijn vrouw ontbijten met de paus. Terug in Parijs vernam hij de aanslag op de paus, waarbij in een eerste bericht verkeerdelijk werd meegedeeld dat Johannes-Paulus II dood was. Jérôme kreeg een zodanige schok dat hij naar het ziekenhuis moest gevoerd worden voor een dringende operatie.
Inmiddels beseft hij zeer goed dat er in de wereld van de wetenschap een morele verschuiving aan de gang was, die abortus, experimenten op embryo’s en euthanasie goed gezind was. In 1969 ontvangt hij in Californië de hoogste onderscheiding ter wereld voor genetica, de William Allan Award van de American Society of Human Genetics. De organisatoren vragen hem in zijn rede geen melding te maken van zijn katholiek geloof. Jérôme antwoordt dat hij zal zeggen wat hij denkt te moeten zeggen. Hij pleit voor het samengaan van moraal met wetenschap en verzet zich tegen abortus. Doden is niet de taak is van de geneeskunde, zo vervolgt hij. Een land dat zijn kinderen doodt, doodt zijn eigen ziel. De kwaliteit van een beschaving hangt af van de wijze waarop ze zorg draagt voor haar meest kwetsbare leden. En vanaf het ogenblik dat 23 chromosomen van de vader zich verenigen met de 23 chromosomen van de moeder, begint de unieke geschiedenis van een nieuwe mens. Alles is vanaf de conceptie gegeven.
Ziedaar enkele gedachten uit zijn toespraak, waarop een ijzige stilte volgde. Geen applaus, geen felicitatie, geen handdruk. Het is het begin van een internationale wetenschappelijke boycot tegen hem. Volledig bewust van de gevolgen van zijn houding schrijft hij die avond aan zijn vrouw: “Vandaag heb ik de Nobelprijs verspeeld”.
