I.M. Oswald Van Ooteghem

In onze boekenkast prijkt een boekje, een uitgave van het Rodenbachfonds Oost-Vlaanderen i.s.m. het Provinciebestuur, met de titel: “Wilde jaren. Wilde Haren.” met als leidraad de persoon Oswald Van Ooteghem en geïllustreerd met talrijke foto’s. We zullen het vanavond nog eens doorbladeren.

Op Allerheiligenochtend is eresenator Oswald Van Ooteghem thuis, in zijn slaap, overleden. Hij was 98. Weinig mensen bereiken die leeftijd, nochtans had hij lang geleden slechts een vermelding van een gevallen Vlaamse Oostfrontstrijder in naslagwerken van de Vlaamse Beweging kunnen zijn. En nu kreeg hij voor een laatste keer de aandacht van de media met o.a. dit citaat:

“Van Ooteghem was in zijn jonge jaren officier bij de Waffen-SS aan het oostfront en heeft dit nooit opgehemeld maar ook nooit verloochend.”

Oswald Lodewijk Johan Herman Van Ooteghem werd geboren op 14 augustus 1924 om 4 uur ‘s ochtends, thuis aan de Nekkersbergdreef, lezen we in het b.g. boek.

Laten we even de intro van Catherine Van Eylen buiten beschouwing en luisteren we naar wat deze toch wel opmerkelijke en soms omstreden man te vertellen had:

https://www.vlaamsparlement.be/nl/actueel/nieuws-uit-het-vlaams-parlement/op-1-november-overleed-gewezen-lid-Oswald-Van-Ooteghem

De ouderdom had blijkbaar geen vat op hem. Eind 2011 stuurde hij onderstaande nieuwjaarswensen naar bevriende organisaties uit de Vlaamse Beweging. Geleend bij het Emiel Hullebroeckkoor:

BINNENLANDS JAAROVERZICHT 2011 EN WENSEN VOOR 2012


Tweeduizend elf was het jaar van de grote kering,
vijfhonderd veertig dagen, zonder een regering.
Elio di Homo bereikte een vlinderakkoord,
het resultaat is nog nooit gezien en ongehoord:
de grondwettelijke regels vliegen aan spaand’ren,
Franstalige rechters zetelen in Vlaanderen 
en de burgers die geen Nederlands willen praten
mogen wel stemmen voor Brusselse kandidaten.
Al die duistere en nachtelijke akkoorden
beschikken over geen meerderheid in het Noorden.
Onze nieuwe premier is een Italiaanse Waal,
die niet kan koed skrijf en de spreek Nederlandse taal.
De francofonen schonden de wetten der natie
want ze stichtten een Brussels-Waalse federatie.
De Belgica liep op een communautaire klip:
Yves en Inge verlieten veilig het zinkend schip.
Een Belgische grootbank leed aan anorexia,
de Franse haan doodde de arme kip Dexia.
Bij de gemeentelijke holding ontstond een lek,
dankzij loodgieter Dehaene met zijn dikke nek.
Meneer de eurocommissaris Karel De Gucht
is voor de belastingsinspectie uiterst beducht.
En de bonden? Die staken dapper en lustig voort,
tot heel onze economie grandioos ontspoort,
binst dat hun bonzen als nep-beheerders blunderen
en via zitpenningen de staatskas plunderen.
Terwijl spookfirma’s en sommige superrijken
met veel succes al die belastingen ontwijken.
België kent de laagste pensioenen van het heelal
en heft straks de hoogste lasten van ons tranendal.
In Wallonië vond men een wolf in het struikgewas,
men zag pas nadien dat het een grote geldwolf was.
Olivier Maingain zorgde voor een Brusselse rel
en stapte ‘en plein colère’ uit de PRL.
Bertje Anciaux vond nu een definitief bestaan,
hij wordt vrijwillig islamiet en Marokkaan.
In Kiewit was er de reuze ramp van Pukkelpop,
Chokri Mahassine raapte toch veel euro’s op,
en in Hasselt wankelt Hilde Claes haar positie
door de zeer zware corruptie bij de politie.
In Gent bouwde het rood-blauwe gemeentebestuur
tussen onze drie torens een fel omstreden schuur.
Bart De Wever onthoudt zich periodiek en zeer cool
en wacht geduldig op het bereiken van zijn doel.
In de restaurants nog altijd veel vlees op het bord,
volle vliegtuigen naar de zon en de wintersport.
Leterme deed met succes op de spaarders beroep,
in ons land is er blijkbaar nog veel vet op de soep.
In ’t Molenbeek van Moureaux kan men hele wijken
met ’t Wilde Westen en Chicago vergelijken.
Voor de boeven vindt men nergens een plaats in de bak,
dealers, gangsters en dieven zijn dus op hun gemak.
Heel wat asielzoekers trekken, gebruind door de zon,
illegaal, vol hoop naar het mistige Albion.
Tot in de buurt van Oostende vindt men hun sporen:
plaatsen met afval in maïs en ook in het koren.
Rijden per trein is in België steeds een avontuur:
soms kom je op tijd, vaak met vertraging van een uur.
Superflik Fernand Koekelberg kreeg eind’lijk ontslag
omdat hij het verschil tussen mijn en dijn niet zag.
Prins Laurent viel in ongenade bij zijn papa
wegens een verboden reis naar ’t zwarte Afrika.
Hij houdt van auto’s, dollars en delicatessen
en slaat met prins’lijke hand al zijn minnaressen.
De Touringclub de Belgique ging luidkeels kakelen
en wou wrakken samen met de lijken takelen.
Janssen, de kille en wrede massamoordenaar,
kreeg terecht de zwaarste straf in ‘t proces van het jaar.
De crimineel Amrani kwam voorwaardelijk vrij,
met als gevolg in Luik een enorme moordpartij.
Leekens zijn Rode Duivels gingen zwaar in de fout,
het Europees kampioenschap is over en out.
Yves Leterme bezweek onder geweldige stress
en bedreef de liefde met verve per SMS.
De Marokkaanse maffia passeerde langs de kas
bij Steve Stevaert, die dacht dat vrijen daar gratis was.
Hij moest het gezellig socialisme verlaten
en nam plots ontslag uit al zijn beheersmandaten.
Hilde Uyttersprot deed het voornaam op hoog niveau
en kreeg via internet mooie foto’s cadeau.
Een Antwerpse hoofdcommissaris vindt wippen tof,
want hij deed het met een man in het Rivierenhof.
Michelle Martin zou weldra naar Frankrijk willen gaan.
Ik ken een goed adres: Monsieur Dominique Strauss Kahn
Met zeven Waalse ministers van de dertien
zijn de Vlaamse onderhandelaars nog eens gezien.
We hebben geen regering, ‘mais un gouvernement,’
men legt er geen eed af, ’mais on y prête serment,’
men praat er Frans,  ’mais évidemment pas du flamand.’
Niet in mijn naam: ‘allez-vous-en, foutez–moi le camp!’
Beste mensen, blijf gelukkig, monter en gezond,
trouw aan onze taal, ons volk en de geboortegrond.
Eens komt de dag dat Vlaanderen vrolijk juicht en feest,
omdat het dan van de Belgische ziekte geneest.
Ik wens jullie allen, beste vrienden met elkaar
een onvoorstelbaar schitterend en gelukkig jaar!
Oswald Van Ooteghem


Niet alleen in het Bretoens dorpje Callac groeit het verzet tegen de omvolkingsplannen der Franse regering

In een persmededeling van 18 oktober maakt de vereniging Les Amis de Callac bekend dat ze een tweede betoging plant op zaterdag 5 november. “De vereniging Les Amis de Callac zal op 5 november om 14 u 30 voor het gemeentehuis van Callac opnieuw demonstreren om de intrekking van het Horizon-project te eisen. Zo niet moet er een referendum komen waarin de bevolking naar haar mening wordt gevraagd”. In een peiling was al gebleken dat 80 procent van het dorp (2.300 inwoners) tegen het project was. Op 17 september trok al eens een delegatie van 400 mensen door het dorp om de intrekking van het project te eisen.

Dit Horizonproject werd maanden geleden door de burgemeester in de pers met enthousiasme aangekondigd. Een privé-investeerder zou woningen renoveren om honderden migranten een warm nest te geven, een nieuwe start – er zouden zelfs nieuwe jobs worden gecreëerd. Alleen vond niemand het nodig om vooraf even te polsen bij de lokale bevolking: of zij dit wel zag zitten, bijvoorbeeld, of het dorpsschooltje deze druk wel aan zou kunnen, etc.

De eerste Afrikaanse families kwamen weken geleden al in het Bretoense dorp aan, aldus de Franse krant Ouest-France. Alleen blijkt het te gaan om migranten in nog een ànder migratieproject, dat tot hiertoe onder de radar was gebleven. Een project van een organisatie Viltaïs, zwaar gesubsidieerd door de Franse staat. Deze organisatie kocht twee huizen aan in de gemeente, en over een derde woning wordt momenteel onderhandeld. En dan moet het Horizon-project nog worden opgestart…

Wat de mensen rond Les Amis de Callac vooral stoort, is het gebrek aan inspraak van de eigen burgers. Nochtans had de burgemeester van Callac een publieke vergadering beloofd, die werd geannuleerd. Als het over migratie gaat, vertikken de overheden (niet alleen de lokale, ook de regionale, nationale en Europese) het om de mening van de directe betrokkenen te vragen.

“Nous, nous voulons des enfants, et pas de migrants!”

Callac is geen alleenstaand geval, helaas. Het lijkt er trouwens op dat Emmanuel Macron migranten vooral op het Franse platteland wil onderbrengen, weg van de grote Franse steden dus, waar de toestand sowieso al zeer gespannen is. Zo kwamen in het stadje Saint-Brevin-les-Pins (westkust van Frankrijk) inwoners op straat om te protesteren tegen een nieuw CADA (of centre d’acceuil pour demandeurs d’asile). Het pand dat door een vereniging Aurore werd gehuurd, ligt in een vakantiegebied en in de onmiddellijke omgeving van het dorpsschooltje. Tijdens de manifestatie werden de demonstranten (verdedigers van het lokale leven en de lokale cultuur) door aanhangers van Antifa uitgemaakt voor fascisten. Aurore is een organisatie die als doelstelling heeft overal in Frankrijk opvangcentra op te zetten. Zo bouwt Aurore in Batz sur Mer een opvangcentrum, in Saint-Flour, Aurillac, Vic-sur-Cère, Figeac, enzovoort….

Na de grootsteden, het platteland. En als de migranten blijven komen, waar zal men ze dan onderbrengen? Tijd voor een totaal ander beleid dus, vooraleer het helemaal te laat is.

Peter Logghe

Docent vlucht voor studerende trans-stoottroepen

Waar is de tijd dat jonge mensen naar de universiteit trokken om iets te leren, om te studeren? Dat ze respect hadden voor degene die zijn vak, zijn kennis wou overdragen? Dat ze hun lectoren niet de les lazen, beledigden en ja, zelfs bedreigden?

Aan de Leipziger universiteit hebben studenten een docent wegens zgz. “transvijandigheid” van de campus verjaagd.

Het begon met een bericht in de univ-krant waarbij de vraag gesteld werd of de geplande bijeenkomst met de titel „Historisch-genetische Theorie der Geschlechterbeziehungen“ (historisch genetische theorie der geslachtsrelaties) eventueel “transvijandig” zou zijn. Met als gevolg – zo meldde de Frankfurter Allgemeine – dat ca. 30 studenten het filosofieseminarie bestormden, de privé docent toebrulden en bedreigden en in grote letters „Transfeindlichkeit tötet” (transvijandigheid doodt) op het bord schreven.

Vervolgens werd een verklaring voorgelezen dat “het niet de bedoeling was de filosoof in diskrediet te brengen of de deur te wijzen, maar dat ze zowel in het kader van deze cursus als ook mensenvijandigheid als discussiepunt niet dulden”. De docent ergerde zich over de geslachtspolitie en de beperking van onderwijsvrijheid. Na deze vruchtbare ondermijning van de lessen verlieten de meeste studerenden de aula.

Bovengenoemde ongelukkige Filosofie docent Javier Alvarez-Vazquez:

“Tot mijn spijt kan ik niet veel zeggen over dit thema. In mijn cursus gaat het immers niet om geslachtsstudies of dergelijke. Ik denk dat de reacties van de studerenden*op een treurig, ongelukkig misverstand berusten.”

*(… Neem nota van het woordgebruik: “studerenden” i.p.v. “studenten”… dit om alle mogelijke geslachten te omvatten en niemand voor het hoofd te stoten!)

Sindsdien biedt hij zijn cursus slechts nog via het internet aan.

De ‘studerende’ trans-stoottroepen gaven als reden voor hun actie dat dhr. Alvarez-Vazquez “transvijandig articuleert” in zijn cursusbeschrijving. Bovendien is er nog de literatuurlijst die deel uitmaakt van de cursus. En daarbij wordt de filosoof Christoph Türcke genoemd, die in zijn boek „Natur und Gender. Kritik eines Machbarkeitswahns“ (natuur en geslacht. Kritiek op een maakbaarheidswaan) waarschuwt voor de motieven van de geslachtsbeweging. Fay Uhlmann, zelfverklaarde feminisme-experte bij het congres van de Saxische studentenbewegingen (KSS) stelde dat “de literatuurlijst der b.g. filosofiecursus homogeen cis-mannelijk en bij Cristoph Türcke zelfs transvijandig is.”

Het incident, de heksenjacht en quasi karaktermoord op Javier Alvarez-Vazquez is geen alleenstaand geval. Ook prof. Bernd Lucke (voormalig AfD voorzitter) moest zelfs met politiebescherming les geven.

Misschien moeten professoren met ongeliefde cursussen liefst niet meer persoonlijk verschijnen en altijd via het internet proberen de leerstof te duiden. Liefst vanuit het buitenland, zonder opgave van adres. Een universiteit-op-afstand. Tijdens corona in het leven geroepen opdat studenten niet naar de universiteit dienden te komen. En nu zouden ze nuttig zijn opdat de docenten niet meer op de campus hoeven te verschijnen.

Dozent flieht von Campus: Rufmordkampagne an Uni

En in het V.K. mogen illegalen hier resideren (…)

Sterrenhotels zijn amper goed genoeg voor illegale tafelschuimers

We berichtten in het verleden al over de onderbrenging van Kanaalpeddelaars in het Verenigd Koninkrijk. En óf het Britse Koninkrijk ‘verenigd’ wordt… vooral met Prachtlanders uit exotische windstreken!

Door hen onder te brengen in kwaliteitshotels geeft de Britse regering geen goed signaal. Integendeel. Als ieder van de gelukkige hotelgasten een filmpje of foto’s naar huis stuurt, dan wordt dit sowieso op grote schaal verspreid met als resultaat dat nog meer reislustigen de trektocht naar de Franse kust en de oversteek zullen wagen.

Kijk even mee:

Heeft Bibi een molensteen rond zijn nek?

U zal tussen de lijntjes moeten lezen. Als we schrijven wat we denken, wat we willen zeggen – en wat zelfs in de poco media leeft – dan zal onze bescheiden Golfbrekersstek weer door een onzichtbare hand op non-actief gezet worden. Deze man is geen goed nieuws voor de vrede in het land van het uitverkoren volk en bij uitbreiding in het Midden Oosten en de wereld. Deze man is aartsgevaarlijk – ook voor het politieke voortbestaan van Netanyahu.

Hij maakt van zijn idealen, overtuiging en doelstellingen geen geheim: zijn land is het land dat voorbehouden werd door een Hogere Macht voor Joden, voor niemand anders. En de grenzen van zijn land zijn rekbaar tot ze botsen op geografische of militaire hindernissen. Bijgevolg zal iedereen die daar nog niet verdreven is, zijn biezen en koran moeten pakken om te verkassen – liefst naar een plaats waaruit geen terugkeer mogelijk is.

We gaan hem niet vergelijken met iemand die ook vond dat zijn volk verheven was boven alle andere, die ook de grenzen van zijn land verlegde, die… Neen, we doen het niet. Niet hier. Hoewel we zo onze mening hebben. Tot nader order zijn de gedachten altijd nog vrij.

Beeldmateriaal vindt men gemakkelijk op het internet; achtergrondinfo ook. Zoals dit klein staaltje van ‘s mans ingesteldheid: als een Palestijnse parkingmedewerker hem vraagt om zijn auto te verzetten, schiet hij in een colère, trekt zijn pistool uit zijn broeksriem en tiert als een wraakgod.

Zelfs bij het brave Euronews ondertitelt men zijn naam met “het fascistisch zionisme”:

Probeer u nu even in te beelden dat bv. ene Filip Dewinter, ene Geert Wilders…. zich zo zouden gedragen… en wat er dan zou gebeuren.

Tegenspraak verboden

“… Er is een soort van eenheidsdenken aan het ontstaan in onze democratie waar een zelfde culturele politieke en financiële elite eigenlijk altijd maar aan de macht wil blijven en zij willen natuurlijk geen oppositie. Zij willen niet tegengesproken worden wat zij haatspraak noemen is eigenlijk tegenspraak... “

Wie in het Antwerpse woont, kan op vrijdag 18 november, om 19 u 30 Tom Vandendriessche aan het woord horen over Vlaanderen, Europa en de EU in de Zaal Bluepoint, Filip Williostraat 9, 2600 Berchem

Tom is voormalig zaakvoerder, politiek analist en was actief in het KVHV Gent waar hij studeerde aan de universiteit. Hij zetelt in de Europese fractie Identiteit en Democratie (ID) voor het Vlaams Belang en is lid van de commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken.

Vanaf 19 u gratis parking aan de voorzijde van het gebouw.

Inkom: gratis – Inschrijven noodzakelijk via organisatie@voorpost.org

Transwaanzin in de rolstoel

Als je denkt alles gezien te hebben… dan moet je na dit fenomeen toch nog je mening bijstellen.

In Noorwegen sloeg de ‘trans’itie van een manspersoon naar een transmens in het absurde. Niet alleen werd “hij” op middelbare leeftijd een “zij” maar bovendien kreeg de transmens plotseling te maken met stakende onderdanen. Ter verduidelijking:

Op 28 oktober zond God Morgen Norge, (GMN) – dat betekent “goede morgen Noorwegen”, maar dat had u wellicht al geraden – een vraaggesprek uit met Jørund Viktoria Alme, 53, een getrouwde man met alle te verwachten mannelijke attributen – die zich nu identificeert als een verlamde vrouw. Tijdens het gesprek maakt Alme duidelijk dat hij altijd de wens heeft gehad geboren geweest te zijn als vrouw die vanaf haar midden verlamd is.

Alme zocht sinds 2020 telkens weer de media op, dikwijls bijgestaan door zijn echtgenote, Agnes Mjålseth. Hij stelt dat hij lijdt aan het Body Integrity Disorder (BID), waardoor er binnenin zijn lichaam een meningsverschil ontstaan is hoe hij zichzelf ziet en hoe zijn lichaam functioneert.

In sociale media wordt hij stevig op de korrel genomen: de goegemeente vindt dat hij een profiteur is van het sociaal systeem. Er is immers niets mis met het onderste gedeelte van zijn lichaam, maar eerder met zijn koppeke. Dat zijn vrouw dit spelletje meespeelt, maakt heel dit komediestukje nog wranger. Vooral voor mensen die écht verlamd zijn.

Initieel komt ons dan de “gehandicapte” bedelaar in gedachten, die met een weggestopt been op de gemoederen van de voorbijgangers wil werken. Het kan echter veel krasser zoals bij mensen die gezonde ledematen laten amputeren omdat ze ongelukkig zijn met twee armen of twee benen. Het hoogste geluk wordt dan pas bereikt als er een geamputeerd been, resp. arm, bij de menselijke afval van het ziekenhuis belandt.

Alme duwt deze waanzin naar een hoger niveau door zijn stelling dat hij “altijd al gewenst had een vanaf het midden (dwarslaesie) verlamde vrouw te zijn.”

Wie doet beter? Of wie is er zotter? En in hoever gaat de politiek en de samenleving mee in de absurditeit? In verschillende landen zijn transmensen tot de hoogste functies in de politiek doorgedrongen – echter… zonder dat ze afstand deden van hun kroonjuwelen of dat hun echtgenote afstand nam van haar vrouwelijke echtgenoot. M.a.w. – we proberen beleefd te blijven – binnen de veilige muren van de eigen woonst, kunnen pruik en rok afgelegd, schmink afgeveegd worden en kan het huwelijk zoals voorheen geconsumeerd worden. We herhalen: wat volgt en in hoever gaan we deze zotternijen verder slikken? Wie is er zotter: degene die de boel belazert of degenen die doen alsof ze het geloven en daarmee de waanzin aanwakkeren?

Stockholmsyndroom in het huidige Duitsland

Het gezegde Nur die dümmsten Kälber wählen ihre Metzger selber(Slechts de domste kalveren kiezen zelf hun slachters) kan in het voormalige “vernünftige” Duitsland voor quasi alle levensomstandigheden gelden. De sinds tientallen jaren aanhoudende groene indoctrinatie heeft een zodanig hoog peil bereikt, dat zelfs zij, die het meeste schade erdoor lijden, de groene ideologie en pesterijen dulden en zelfs goedpraten. Kortom: het Duitse Stockholmsyndroom in volle glorie. Hoe kan je anders een logische uitleg geven aan het onderstaande:

  • Audi-baas Markus Duesmann in een vraaggesprek met dr “Süddeutschen Zeitung  pleitte niet alleen voor rijverbod op autovrije dagen maar ook voor een opgelegde maximum snelheid… en dit als baas van een gerenommeerd autoproducent en -merk, dat nog maar net aangekondigd in 2026 haar intrede te zullen maken in de Formule 1 wedstrijdsport. Van schizofrenie gesproken! Om er nog aan toe te voegen dat “we met z’n allen anders moeten gaan denken, ons ermee verzoenen dat ons leven verandert” en dat we “de voordelen van dergelijke maatregelen moeten erkennen”. Hoe de voordelen voor autofabrieken en -eigenaars eruit zien, gaf hij niet mee, maar liet wel weten dat hij op zo’n autovrije zondag met zijn koersfiets over de afgeschermde autobaan zou rijden.
  • Hoewel hij er de facto toe oproept het gebruik van het product van zijn eigen concern te matigen, drukte hij tegelijkertijd zijn bezorgdheid uit over de achteruitgang der bestellingen wegens de uitgelokte economische crisis. En ja, vanzelfsprekend staat hij op één lijn met het regeringsstandpunt over de oorlog in Oekraïne. “Een oorlogseinde omwille van economische redenen is “geen optie”, omdat “wij” dan geen rust zouden kunnen vinden. Als het westen zich zou inhouden zou het eventueel op korte termijn met de economie beter gaan, maar dan zou onze maatschappelijke samenhang in gevaar komen, “ aldus Duesmann . Iets zegt ons dat Duesmann niet koud moet douchen of dat er in zijn huis slechts twee maal in de week warm gegeten wordt om energie te sparen.
  • Als de grote baas van Audi dergelijke anti-reclame voert…. Niet alleen brengt hij tot uiting dat zijn eigen product – een Audi-wagen – overbodig is, maar hij neemt bovendien de milieu-ideologie der Grünen over. Alsof hij niet de leiding heeft van Audi, maar wel van de geitenwollensokkenindustrie.
  • Met zijn ideologische preek gaat Duesmann in tegen de voorzitster van het Verband der Automobilindustrie, Hildegard Müller, die alle groene eisen zoals snelheidsbeperking en autovrije dagen afgewezen had en eraan toevoegde dat automobilisten “geen terechtwijzingen moeten krijgen”.
  • Ook de mobiliteitsminister Volker Wissing (FDP), één der laatste brondgenoten van de automobielindustrie in de Ampel-Regering , die zich blijft verzetten tegen de druk der Groenen en van de media, m.a.w. tegen een verplichte snelheidsbeperking, steekt de Audi-baas hiermee een mes in de rug.
  • De baas van een groot Duits autoconcert ondersteunt dus uitdrukkelijk de politiek van een regering die de Duitse economie dag na dag ondergraaft – helemaal zoals de bazen van de Great Reset en de globalistische links-groene agenda het gepland hebben.
  • Wie heeft er vijanden nodig met dergelijke bondgenoten/vrienden?   

Bild geeft een aan dat Duesmann niet “von allen guten Geistern verlassen ist”: Er werden immers “slechts” 180.000 Audi’s verkocht in Duitsland (2021) en 1.4 miljoen in het buitenland. Dat dit een gevaarlijk uitgangspunt is, spreekt vanzelf. Wanneer volgt de productie de klanten? …. BASF heeft inmiddels haar conclusies reeds getrokken en ging op zoek naar groenere weiden: wirtschaftskrise-verschaerft-sich-basf-baut-in-deutschland-ab-

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Verplichte taalfoltering aan Duitse universiteiten

Of hoe een professor zich verzette tegen een “post-informatieve nieuw-middeleeuwse vorm van hondsdolheid”

Het geval Plöhn

De opmars van het politiek correcte denken, annex diversiteit, gender en antiracisme, startte in de jaren ’80 aan Amerikaanse universiteiten. Een kleine 20 jaar later rolde het over West-Europa, waar het met toenemend radicalisme de vrijheid van meningsuiting danig onderuit haalt. De plaats waar de elites van morgen worden gevormd, is niet langer een vrijhaven van het vrije onderzoek en het vrije denken.

Eén van de belangrijkste slagvelden in deze nieuwe Kulturkampf is die van  het gendertaalgebruik. Wie weigert dit gendertaalgebruik te gebruiken, moet steeds vaker ervaren dat hij of zij minder punten krijgt of zelfs niet mag deelnemen aan examens. Wie in de academische wereld carrière wenst te maken, voelt intussen vanwaar de wind waait en past zijn of haar taalgebruik aan.

Jürgen Plöhn, professor politieke wetenschappen aan de Martin Luther-universiteit van Halle (MLU) draaide deze nieuwe maatschappelijke trend eens om. Aan zijn seminaries heeft hij volgende gebruiksaanwijzing toegevoegd: “Teksten, die inhoudelijk of taalkundig ideologisch gekleurd zijn, zijn eo ipso onwetenschappelijk en beantwoorden dus niet aan de gestelde voorwaarden. Dat geldt zowel voor de stijl als voor de inhoud. Dat geldt heel in het bijzonder ook voor gendertaalgebruik”.

Red het vrije onderzoek, red de vrijheid van meningsuiting

Met andere woorden: wie bij mij gendertaalgebruik gebruikt, krijgt minder punten. De reactie van studenten én universiteit liet niet lang op zich wachten. Studenten dienden een klacht in, en de universiteit ging hier helemaal in mee. In januari deelde de voorzitter van de faculteit, Johannes Varwick, professor Plöhn mee dat “u niet meer doceert aan de MLU”.  Tegen dit Berufsverbot verzette Plöhn zich: niemand kan hem op deze gronden van zijn leerstoel verwijderen.

Varwick reageerde arrogant op het verzet van Plöhn: natuurlijk kan hij hem niet het recht op zijn leerstoel ontzeggen, maar de faculteit “kan de randvoorwaarden zodanig maken, dat het resultaat hetzelfde is”. De faculteit trekt de handen administratief af van de professor die voortaan zelf voor alles moet instaan: vastleggen zaal, de cursusteksten, technische accommodatie, etc. Johannes Varwick sloot zijn commentaar als volgt af: “Ik weet niet, geachte heer Plöhn, of u onder deze voorwaarden nog veel plezier aan uw leerstoel zult hebben”.

Het geval Plöhn is niet het enige geval, de lijst is bijzonder lang en betreft academici met een afwijkende mening over migratie, klimaat, gendertheorie. Kritische academici worden gewoon sociaal en pedagogisch monddood gemaakt. In september 2020 werd daarom in Duitsland het “Netzwerk Wissenschaftsfreiheit” opgericht, waar ruim 700 wetenschappers intussen zijn bij aangesloten. Vrij onderzoek en vrijheid van meningsuiting zijn de belangrijkste fundamenten van elke universiteit: het is bijzonder erg dat dergelijke verenigingen nodig zijn.

Bij het b.g. “Netzwerk Wissenschaftsfreiheit” vindt u een lijst met 714 leden, ook grensoverschrijdend zoals o.a. prof. Matthias Storme

Bron: Piet in Nieuwsbrief 173 Knooppunt Delta

https://www.mz.de/mitteldeutschland/sachsen-anhalt/uni-halle-professor-verbietet-gendern-so-reagiert-die-mlu-3448673?reduced=true

“Gendersprache ist eine postaufklärerische neomittelalterliche Form von Tollwut” meent muzikant Heinz Rudolf Kunze

Vrij vertaald: “Geslachtstaaltje is een post-informatieve nieuw-middeleeuwse vorm van hondsdolheid”

https://youtu.be/_9Up-h3bOmY