Vandaag werd ik opnieuw lid van de Commissie Economische en Monetaire zaken van het Europees Parlement. Ik startte meteen met een tussenkomst over de bankenunie.
Categorie archieven: EU
Een gemiste Europese (vredes)kans?
Pakweg 20 jaar geleden, op 25 september 2001, deed de Russische president Poetin in zijn toespraak voor de Duitse Bundestag Duitsland, Europa en het hele westen een aanbod, waarop niet ingegaan werd.
Het was in vergelijking met vandaag een heel andere tijd. Twee weken daarvoor beleefde de VSA 9/11. Poetin stelde de Amerikanen een internationale coalitie tegen het internationale terrorisme voor. In de Bundestag herhaalde hij zijn aanbod: i.p.v. de NAVO steeds dichter tegen de Russische grenzen te doen opschuiven, zou het westen samen met Rusland tegen het terrorisme kunnen optreden.
In Duitsland regeerde toen Gerhard Schröder en op dat tijdstip had hij al een soort verstandhouding met Poetin ontwikkeld. Als kanselier organiseerde hij dit eerste optreden van een Russische president voor een Duits parlement. De politieke barometer stond op ontspanning. Poetin kreeg een daverend applaus van alle volksvertegenwoordigers toen hij de Koude Oorlog voor beëindigd verklaarde. Duitsland zou, omwille van een lange gemeenschappelijke culturele geschiedenis, Ruslands trouwste advocaat in het westen worden. Schröder en andere westerse politici dachten er ernstig over na Rusland een soort associatie met de NAVO en de EU aan te bieden.
Poetin hield, als speciale geste voor het gastland, zijn toespraak in het Duits. Het is interessant om ons nog eens in de inhoud van zijn rede te verdiepen. De inleiding is in het Russisch, vanaf 2’44” in het Duits.
U kan de volledige toespraak hier lezen.
Hij presenteert zich in de Reichstag als een overtuigde liberale denker. Over het einde van het communisme:
„Unter der Wirkung der Entwicklungsgesetze der Informationsgesellschaft konnte die totalitäre stalinistische Ideologie den Ideen der Demokratie und der Freiheit nicht mehr gerecht werden. Der Geist dieser Ideen ergriff die überwiegende Mehrheit der russischen Bürger. Gerade die politische Entscheidung des russischen Volkes ermöglichte es der ehemaligen Führung der UdSSR, diejenigen Beschlüsse zu fassen, die letzten Endes zum Abriss der Berliner Mauer geführt haben. Gerade diese Entscheidung erweiterte mehrfach die Grenzen des europäischen Humanismus, sodass wir behaupten können, dass niemand Russland jemals wieder in die Vergangenheit umwenden kann.“
Tien jaar lager noemde dezelfde Poetin de ineenstorting van de Sovjetunie de grootste geopolitieke catastrofe van de 20ste eeuw. Hij verweet het westen de val van de Sovjetunie opzettelijk uitgelokt te hebben om Rusland als concurrent uit te schakelen. Op de vrijheid van de volkeren der Sovjetunie wordt vandaag, in het huidige Rusland, geen glas meer geheven. Poetin ziet het westen als een tegenstander, die slechts de val van zijn regering als doel heeft.
Wat wilde Poetin van het westen? Hij zegde in de Reichstag:
„Ich bin der Meinung, dass Europa seinen Ruf als mächtiger und selbstständiger Mittelpunkt der Weltpolitik langfristig nur festigen wird, wenn es seine eigenen Möglichkeiten mit den russischen menschlichen, territorialen und Naturressourcen sowie mit den Wirtschafts-, Kultur- und Verteidigungspotentialen Russlands vereinigen wird.“ (*)
In alle eerlijkheid moet gezegd worden dat Poetin nog altijd deze mening toegedaan is. In tegenstelling tot westerse politici wil hij ook na 20 jaar nog altijd een “gemeenschappelijke ruimte van Lissabon tot Vladivostok”. In het huidige westen volstrekt zich een ander concept: de consolideriing van een gemeenschappelijk transatlantische ruimte van Vancouver naar Donetsk, ergo de droom van een Amerikaans Europa mét Oekraïne, maar zónder Rusland, dat naar Azië, richting China, moet verdrongen worden.
In zijn toespraak wenste Poetin een ontspanningspolitiek:
„Eine der Errungenschaften des vergangenen Jahrzehnts war die beispiellos niedrige Konzentration von Streitkräften und Waffen in Mitteleuropa und in der baltischen Region. Russland ist ein freundlich gesinntes europäisches Land. Für unser Land, das ein Jahrhundert der Kriegskatastrophen durchgemacht hat, ist der stabile Frieden auf dem Kontinent das Hauptziel.“
En 20 jaar later? Tussen NAVO en Rusland heerst opnieuw een Koude Oorlog. Polen en de Baltische staten voelen zich na de Russisch-Georgische oorlog, de Krim-annexatie en het bewapende conflict in Oost-Oekraïne bedreigd. Langs westerse kant heeft de NAVO, ondanks eerdere beloftes, haar militaire aanwezigheid tot aan de westelijke Russische grens uitgebreid. Het spierballengerol tussen de NAVO en Rusland is beangstigend. Langs beide kanten worden uitgebreide militaire manoeuvres georganiseerd. Ontspanningspolitiek? Nul. Nada. I.p.v. ontwapeningsonderhandelingen: méér wapens, zelfs oorlog in de cyberruimte.
Poetins optreden 20 jaar geleden in de Bundestag heeft bij menig Duitse politicus enig scepticisme achter gelaten. Poetin scheen dat te merken – hij reageerde als volgt:
„Wir sprechen von einer Partnerschaft. In Wirklichkeit haben wir aber immer noch nicht gelernt, einander zu vertrauen. Trotz der vielen süßen Reden leisten wir weiter heimlich Widerstand. Mal verlangen wir Loyalität zur NATO, mal streiten wir uns über die Zweckmäßigkeit ihrer Ausbreitung.“
Terugblikkend zijn volgende vragen beslissend:
- Als de NAVO-uitbreiding naar het oosten de moeder van alle conflicten met Rusland is, waarom wilde het westen 20 jaar geleden dan zo dringend de voormalige oostblokstaten, die zich Moskou tegenover onverzoenbaar toonden, in de NAVO opnemen?
- Hadden politici met enige verantwoordelijkheidszin niet Poetin bij zijn woord moeten nemen en, parallel tot de NAVO-uitbreiding, een veiligheidspolitieke samenwerking met Moskou op poten zetten? In dat geval zou de huidige Europese veiligheidssituatie niet in de problemen zitten.
Uiteindelijk had Poetins toespraak geen effect op de relatie tussen Rusland en het westen. Misverstanden, wantrouwen en ergernissen in het westen over een tekort aan Russische democratiewil en de westerse hautaine schoolmeesterhouding lieten sluimerende conflicten regelmatig escaleren.
- Terwijl Poetin stelde dat Rusland in Tsjetsjenië tegen islamitisch terrorisme streed, die even goed een bedreiging was voor het westen, lamenteerde het westen dat Rusland volkerenmoord op de Tsjetsjenen beging.
- Als Poetin de almachtige oligarchen de wacht aanzegde, die in de 1990-jaren, door handelingen die het daglicht niet mochten zien, belangrijke aandelen in strategische energie- en mediabedrijven verworven hadden, en hij vervolgens de aandelen in een staatsstructuur onderbracht, dan werd hij door het westen beschuldigd van dictatuur.
- Russisch-interne politieke moeilijkheden werden uitvergroot, Poetins tegenstanders opgejut en gefinancierd door het westen.
En ja, er zijn behoorlijk wat stemmen in Duitsland die beweren dat Poetin toen, 20 jaar geleden in de Reichstag, een stukje komedie van de bovenste plank opgevoerd heeft. Anderen vinden dat de huidige confrontatietoestand had kunnen vermeden worden indien Duitsland en de EU ten minste op enkele van Poetins voorstellen ingegaan waren, hem op zijn woorden gepakt hadden. Er wordt beweerd dat Poetin 2001 en Poetin 2021 twee totaal verschillende politici zijn. Toen nog westers gezind. Vandaag een tegenstander van het westen, die democratie en mensenrechten onbelangrijker zijn dan nationale belangen. Ook al westerse politieke experten dit absurd vinden, dan nog is Poetins evolutie louter en alleen te wijten aan de omgang van het westen met Rusland. Maar als de VSA “America First” of “America is back”, wat lood om oud ijzer is, scanderen, dan is er niets aan de hand met de mensenrechten. Ze kunnen er in Syrië, Venezuela, Cuba… van meespreken.
Met het verdwijnen van Schröder, Jaques Chirac en Silvio Berlusconi uit de politieke arena verloor Poetin na het einde van zijn eerste legislatuurperiode zijn belangrijkste mede-ijveraars voor de verwezenlijking van een pro-Europese koers. Merkel veranderde de Duitse Ruslandpolitiek in die mate dat ze meeheulde met de nieuwe EU- en NAVO-lidstaten. Bovendien stonden mensenrechten en zgn. liberale waarden bovenaan haar omgang met Rusland. Tijdens de opgefokte Oekraïnecrisis (2014) en het geval Navalny kwam het zelfs bijna tot een breuk. Nochtans begreep Merkel zoals geen enkele huidige westerse politicus, dat een strategische dialoog met Moskou noodzakelijk is voor de Europese vredespolitiek.
Merkel zal wellicht af en toe aan Poetins toespraak terugdenken. De Nordstream 1 en Nord Stream 2 projecten steunde ze volledig en redde daarmee de 50-jarige Europese-Russische aardgassamenwerking – dit ondanks de bittere en laffe tegenstand, chantage en bedreiging van de VSA en sommige EU-landen met een eigen agenda. En toen de VSA in 2008 Georgië en Oekraïne in de NAVO wilden halen zette Merkel haar voet tussen de deur om Rusland met een derde NAVO-uitbreiding niet nog meer te prikkelen.
De VSA, van hun eigen grootsheid overtuigd, beschouwden – anders dan Merkel – Rusland als een te verwaarlozen regionale macht. Na het einde van de USSR bleven de VSA als enige wereldmacht over. Het was dus pure logica dat de wereldorde van de 21ste eeuw volgens de normen en belangen der VSA zou vorm (moeten) krijgen.
West- en Oost-Europa (tot en met de Balkan) verenigden zich quasi tot het oude rijk van Karel de Grote, de oeroude droom van Europese eenheid. Echter… Rusland werd daarbij “vergeten”. En maakte zich vervolgens – samen met China – bijzonder ongeliefd als economische, politieke en militaire rivaal van het westen. Sancties hadden niet het gewenste succes. Rusland trok er lessen uit en steunde de ontwikkeling van landbouw en nijverheidsbranches in eigen land, zodat het op termijn niet meer afhankelijk zou zijn van importgoederen.
China onderwierp economisch-politiek het Aziatische continent; Poetin begon een ander veiligheidsmodel op te bouwen. Daar noch de VSA, noch de EU enige bereidheid toonden hun globale vormgeving met de opkomende machten te delen en noch Rusland of China zich opzij lieten zetten, was de vraag wanneer – en niet of – de belangensferen zouden botsen.
En daarom, we keren terug naar het jaar 2001, laat Poetins toespraak in de Bundestag een bittere smaak na en het gevoel van een gemiste kans op een heel-Europese vredesorde.
(*)Je kan je afvragen of we nu met de hoge gasprijzen zouden moeten worstelen…
F.T.
EU-miljardenhonger
De EU verlangt van Zwitserland niet slechts 1.2 miljard CHF maar eist nu twee miljard CHF voor het cohesiefonds!
De uitnodiging tot betaling werd verkondigd door een door de EU benoemde apparatschick – Maros Sefkovic – die als aalgladde communist de métier van diplomaat nog in sovjet kaders geleerd heeft. Nadat hij het eigen volk als een citroen uitgeperst had, wordt hij nu door de met schulden beladen EU op het spoor van Zwitserland gezet.
Feit is dat de Zwitserse handelsbalans t.o.v. de EU sinds jaar en dag passief is. Zwitserse bedrijven importeren beduidend meer waren en dienstverleningen uit de EU dan dat Zwitserse firma’s naar de EU kunnen exporteren.
Ter vergelijking: Griekenland dat eerst zijn waardeloze staatsobligaties met nieuw gedrukt geld aan de ECB mocht verkopen opdat het de facto failliete Griekenland met de opbrengsten opnieuw kon gaan winkelen…
Zwitserland is dus een klant van de EU, een goede klant, een klant die betaalt wat in het winkelmandje ligt.
Zwitserland houdt bovendien een duur, goed onderhouden transitverkeer-wegennetwerk voor de noord-zuid verbinding van transportgoederen, aan een gunstige prijs ter beschikking. Een wegennetwerk dat volledig op kosten van de Zwitserse belastingbetaler aangelegd werd – bovendien ook sommige toegangswegen in de buurlanden.
Zou het tot Maros Sefkovic communistisch-cellig brein kunnen doordringen dat niet-EU-lidstaat Zwitserland hiervoor kosten zou kunnen in rekening brengen? Of wil de EU Zwitserland chanteren? Met een boycot dreigen? Tenslotte bestaan er ook andere automerken dan VW, Audi, Mercedes… En het ergste is, dat de Berner elite niet op een slecht blaadje bij de EU-leiding wil staan. En… dat daarvoor 2 miljard CHF belastinggeld een prijs is die, als het van hen afhangt – met pijn in het hart – gul in de bodemloze EU-kassa zal gestort worden. Tenslotte zou er op en rond het EU-hoofdcommandocentrum wel eens een postje kunnen vrij komen of gecreëerd worden als blijk van “het ene plezier is het andere waard”. En… omdat de Berner elite meent dat binnen en rond de EU-cenakels “de lucht van de grote wijde wereld” ingeademd wordt! En… omdat eventueel, misschien, je-weet-maar-nooit, een begeerd zitje in de VN-Veiligheidsraad in het bereik zou kunnen liggen als beloning voor zoveel staatsmanschap en wereldsolidariteit!
Wie het breed heeft… Voor Afghanistan, waar de Taliban sinds jaar en dag zich op de drugshandel gespecialiseerd heeft, had de Zwitserse regering in het verleden een half miljard over. Zomaar, zonder dat Afghanistan van ver of nabij deel uitmaakte van het EU-cohesieproject. Deze vrijgevigheid bleef bij de EU-potentaten niet onopgemerkt – een half miljard voor Afghanistan, weggegooid geld, dan kan er toch een miljardje meer voor de EU gespendeerd worden, toch? Neutraliteit moet je verdienen, nietwaar?
Milliardenhunger – Schweizerzeit
https://www.bruegel.org/2021/05/what-swiss-voters-expect-to-happen-next-after-eu-talks-fail/
https://www.swissinfo.ch/eng/senators-reluctant-to-rush-the-release-of-eu-cohesion-payments/46838338
Onze (Anne)man(s) in de EU-praatbarak
In juli klonk Gerolf Annemans nog zo in het EU-parlement, d.w.z. toen de Afghaanse crisis nog aan het sluimeren was… Het ging van kwaad naar erger…
“Ik breng u even bij eerste van enkele studiedagen van onze Europese fractie in Trieste, de terminus van de fameuze Balkanroute. Getuigenissen die ons perplex achterlaten. De meest pakkende en indrukwekkende getuige was hier Fausto Biloslavo die de bronnen van de Balkanroute zeer goed kent.
Hij was reeds in de vorige eeuw gevangene van de Russen in Afhanistan. Hij is bekend van verschillende televisiereportages ter plaatse in Afghanistan maar ook in Bosnië waar de “gekleurde mannen” in kleine of grote groepen na maanden stappen de buitengrenzen van de EU bereiken. Hij toont er enkele van.
Dappere betogingen in Kabul die weliswaar op het eind uit elkaar geschoten worden door wild uitziende taliban. Ook een schrijnend verslag van de wijze waarop het Westen de mensen van de Pansjirvallei in de steek heeft gelaten zelfs toen de Pakistaanse luchtmacht de dappere strijders van de zoon van Massoud uit elkaar kwam schieten. Geen No-fly-zone deze keer, maar een gruwelijke uitlevering van Pansjir aan de schurken van het nieuwe regime.
En dan de reportages over de laatste fase van de Balkanroute op enkele kilometers van hier. Migratie is een miljardenbusiness. En ze komen nu vanuit Pakistan en Bangladesh. Met vervalste verhaaltjes over Afghanistan die hen door NGO’s worden ingefluisterd als excuus om hier beter in het asiel te kunnen binnenglippen. Ook de Afghaanse jeugd zélf komt nu hierheen. Ze verlaten tegen betaling van vele duizenden dollars hun land dat voor lange tijd een zwart en hopeloos gat dreigt te zullen worden.
Fausto Biloslavo stapt met hen mee. Tijdens hun pauzes op weg naar het Eldorado West Europa reciteert een jongeman uit Bangladesh zijn koranverzen. Als ze in Bosnië door politiemensen te veel worden gehinderd, komen ze van hun onverharde voetpaden naar beneden om de doorgang te beletten voor auto’s. Ze leggen zich massaal over de weg en scanderen luid “Allahu Akbar”. Iconische beelden.
De laatste Bosnische stad voor de grens met de Europese Unie is Bihac, waar de problemen met de ononderbroken stroom migranten immens zijn. Mensen in Bihac organiseren zich om te protesteren. Ze protesteren tegen de hypocrisie van de Europese Unie die enerzijds grenzen hanteert maar anderzijds de migratiestromen welkom heet en hen dus eindeloos blijft aantrekken.
De Balkanroute wordt “The Game” genoemd, een cynisch spel. Theoretisch is asiel aan voorwaarden gebonden maar tegelijk wakkert de EU een hele neven-industrie aan van NGO’s die de Pakistanen en Afghanen begeleidt in de procedure, ook hen leert met welke leugens over hun afkomst ze de meeste kans maken in de procedure. Ook al zijn de meesten al van veel langer dan de Afghaanse machtsovername onderweg : ze zijn nu plots allemààl Afghanen die “de hel van de taliban zijn ontvlucht”.
Sinds ze hoorden dat minderjarigen van Europa nu niet meer mogen worden uitgewezen, zeggen ze allemaal dat ze minderjarigen zijn. De NGO’s, zo beklaagt tijdens onze ontmoeting Pierpaolo Roberti, de LEGA-minister voor Migratie van de regio Trieste zich, hebben onlangs nog een verdrag dat hij met Slovenië had afgesloten over verplichte terugname van illegalen, door rechtbanken laten vernietigen op basis van Europees Recht. Hij vreest daardoor het ergste voor de komende maanden.
Illegalen, ongewenst langs beide zijden van die grens zijn het voorwerp van een cynisch spel en een cynische miljardenbusiness van mensenhandelaars, NGO’s en de Europese Unie. De Europese Unie is niettemin ten aanzien van al die illegalen dus bijzonder hypocriet en dus zowel de protesterende Bosniërs als de NGO’s geven interviews waarin ze voor het einde van de hypocrisie pleiten door gewoon de grenzen onbelemmerd open te zetten.
Hypocrisie langs alle kanten met andere woorden. De redenen liggen voor de hand. De Europese Unie is bezig ons continent, ieder van u, onder te dompelen in een migratie waar wij niks mee te maken willen hebben.”
Gerolf Annemans vanuit Triëste – (20+) Gerolf Annemans | Facebook
Bihac: bevolking protesteert tegen aanhoudende toestroom landverhuizers:
De nieuwe Balkanroute via Albanië:
Een kennismaking met b.g. journalist Fausto Biloslavo:
Nigel Farage bevestigt dat elke landverhuizer zich nu een Afghaan noemt… zoals elke Marokkaan, elke Libiër, elke Egyptenaar…. zich na Merkels welkomboodschap een Syriër noemde:
Onze redactie struinde op het www op zoek naar “Afghanen-die-de-hel-van-de-taliban-ontvlucht-zijn”:
Deze video over een gerenommeerd hotel in Scarborough, waar de Britse regering de Afghaanse gasten ondergebracht heeft, laat weinig of niets aan de verbeelding over. Schakel ondertiteling + vertaling in via icoontjes onderaan.
Ping, ping… Pinxten
Hoe de boswachter stroper werd…
Doorbraak schrijft: Zelfverrijker Pinxten komt er goedkoop vanaf
Niks terugbetalen en maar deel van toekomstig pensioen kwijt
De Limburgse politicus Karel Pinxten is schuldig bevonden aan zelfverrijking en belangenvermening door het Hof van Justitie van de Europese Unie. Het vonnis staat in het Nederlands online. Half miljoen euro verduisterd Pinxten verliest slechts een deel van zijn pensioenrechten en komt er heel mild vanaf. Als voormalig lid van de Europese Rekenkamer die de correcte besteding van EU-geld moet nakijken en fraude moet zien op te sporen had hij een voorbeeldfunctie. Van de meer dan een half miljoen euro… (de rest zit achter een betaalmuur)
www.curia.europa.eu
Pers en Voorlichting
Hof van Justitie van de Europese Unie
PERSCOMMUNIQUÉ nr. 169/21
Luxemburg, 30 september 2021
Arrest in zaak C-130/19
Europese Rekenkamer / Karel Pinxten
Het Hof oordeelt dat een voormalig lid van de Europese Rekenkamer in strijd heeft
gehandeld met de verplichtingen die uit zijn taak bij die instelling voortvloeien. Hij
verliest twee derde van zijn pensioenrechten. Klik hier voor volledige tekst van het vonnis.
Mocht u willen nagaan wat de taak en verplichtingen zijn van de EUropese Rekenkamer, dan kan u onderstaand kennismakingsfilmpje bekijken:
Wanneer volgt een klacht wegens discriminatie van de regenboogadepten?
Gisteren op het journaal – na het verplichte sportbad van 5 à 10 minuten – het huiveringwekkend nieuws dat de EU beslist heeft verschillende pigmenten te verbieden wegens ongezond. Hoe kan men dan nog tegemoet komen aan de regenboogkleuren die niet alleen de seksuele beleving, de politiek, de media, zelfs het verkeersreglement, veroverd hebben? Zeg nu zelf, een zwart-wit regenboog is toch geen zicht, heeft geen uitstraling, laat in het ongewisse of men aan een acute kleurenblindheid lijdt!
De omvolking gaat gestaag verder
Corona of geen corona: alleen al in de maand augustus werden ca. 15.000 testosteronbommen in Italië gedropt; dit aantal jonge moslimmannen komt ongeveer overeen met de bevolking van Diksmuide. 10.000 van hen werden door NGO-schepen gered van de verdrinkingsdood in de Mid. Zee en 5.000 kwamen via de luchtbrug met Kaboel. (VoxNews.)
4.739 mensen bereikten Italië zelfs vanuit Turkije, 670 alleen al in de afgelopen week. Van de zgn. “drenkelingen” waren het er in de afgelopen week 3.236 – een record sinds juli 2017.
7 keer méér dan in 2019. In totaal kwam er dit jaar 39.183 verrijkers via de centrale Mid.-Zee-route: 83% méér dan tijdens het voorjaar en 7 keer méér dan in 2019. (krone.at.)
Daar bovenop komen de wandelaars in het noorden van Europa, de marathonlopers vanuit Wit-Rusland, de zeilers vanuit Marokko naar de Canarische Eilanden. Allemaal op zoek naar de reddende prik… (… tegen corona, uiteraard!)
Volgens de Soros-organisatie “European Coalition of Migrants and Refugees” doet de EU niet genoeg om Afghanen te redden. In een open brief wordt er een onmiddellijke gecoördineerde aanpak geëist om Afghaanse vluchtelingen te helpen. Men concentreerde zich immers slechts op de evacuatie vanop de Kaboel-luchthaven en men liet miljoenen beschermingsbehoeftige Afghanen achter. Kortom, als men doet wat de Soroskloon eist, dan blijven in Afghanistan uitsluitend Talibanstrijders achter. Meteen is daar het probleem van de stammentwisten opgelost. Daar bovenop worden de eisen gekruid met aanbevelingen, zoals:
- De EU mag de Talibanregering niet aanvaarden. De Afghaanse oppositie moet door de EU ondersteund worden.
- De EU moet zich ervoor inzetten dat de humanitaire corridor voor reislustige Afghanen open blijft.
- De EU moet de EU-lidstaten verplichten Afghaanse vluchtelingen op te nemen en ervoor zorg dragen dat illegale, reeds in de EU verblijvende, Afghanen asiel kunnen aanvragen (… een goede verstaander weet dat eigenlijk bedoeld wordt dat elke asielaanvraag moet goedgekeurd worden)
- Tenslotte moet de EU tijdens haar reactie op de Afghanistantoestand steeds en ten allen prijze rekening houden met de mening van de Afghanen.(Magyar Nemzet)
Enkele video’s ter illustratie:
President Lewinsky…
Sinds maanden bedelt de Oekraïense president Zelensky om een audiëntie bij de Amerikaanse president Biden. Nadat zijn bezoek meerdere keren uitgesteld werd, mocht Zelensky eindelijk in Washington zijn opwachting maken en meteen voelen hoe onbelangrijk Oekraïne in se voor de VSA is.
Zelensky heeft het bij Biden al lang verbrod. Dat werd o.a. in mei tijdens het bezoek aan Kiev van de Amerikaanse buitenminister Blinken samen met Victoria Nuland (deze van “fuck-the-EU”) duidelijk. Er werd vanzelfsprekend de holle “ondersteuning” van de VSA beloofd. Zelensky wilde niets minder dan NAVO-lidmaatschap; de VSA opponeerden: “niet te haastig, druk uitoefenen heeft een omgekeerde werking, zorg eerst voor de broodnodige hervormingen”. Nauwelijks bekend was een ander heet hangijzer: nl. het ontslag van Andrej Kobolev. Kobolev??? Kobolev was de grote baas van de Oekraïense gasleverancier Naftogas, een job die hij na de Maidanperikelen verwierf dankzij de tussenkomst van de toenmalige vice-president van Obama: … Joe Biden. Biden heeft toen een heleboel poppetjes in Oekraïne doen benoemen, o.a. probleemkind Hunter Biden (lees onderaan: Neutrale Zeverende Dag) én de benoeming van Kobolev. (Lees: Natalie & co.)
Het ontslag van Kobolev is de ware reden voor het bezoek van Blinken en Nuland aan Kiev. Op 28 april werd hij door president Zelensky ontslagen; niet door de Oekraïense regering, maar wel en uitsluitend door de president. De regering en het parlement waren er tegen. Op het eerste zicht een intern Oekraïens conflict in een krabbenmand waar je best je hand niet insteekt.
U gaat best even gemakkelijk zitten; we zullen proberen de situatie in zo weinig mogelijk woorden uit te leggen. Niet eenvoudig:
Naftogas speelt een centrale rol in Oekraïne, daar deze alle huishoudens en de meeste bedrijven direct of indirect van gas voorziet. Wie Naftogas controleert, controleert de Oekraïense gasmarkt. Goed voor verschillende miljarden. Vooral nadat president Porosjenko na de Maidanperikelen – gevolg gevend aan de druk van het IWF – de subsidiëring van het gas stop gezet had. De gasprijzen in Oekraïne zijn na de Maidanperikelen geexplodeerd en meer dan 1000% gestegen. Naftogas is een staatsbedrijf. Met het excuus de corruptie te willen bestrijden, werd na Maidan een wet gestemd die de invloed én macht van de eigenaar – de staat Oekraïne – overhevelt naar de Raad van Bestuur. Bij Naftogas zaten bijna uitsluitend nog buitenlanders in deze Raad van Bestuur. En als grote baas van Naftogas had Joe Biden Kobolev geparachuteerd, die bijgevolg nadien onaantastbaar was. Niet alleen in bedrijven werden Bidens handpoppen op strategische plaatsen neergezet, ook in de regering: lees: Natalie & co.
De voormalige president Porosjenko had ook problemen met Kobolev, kon hem echter niet de laan uitsturen omwille van Joe Bidens beschermende hand boven diens hoofd. Biden heeft door middel van zetbazen miljoenen verdiend, via zoon Hunter en broer James, in China, Irak en Oekraïne. Google gewoon even Biden Joe Hunter James en de b.g. landen – voeg daar corruptie aan toe… je kan vervolgens een hele avond vullen met onthullende literatuur!
De EU toonde zich bezorgd over het onverwachte ontslag van Kobolev:
Het actiefste was Sleepy Joe echter in Oekraïne, waar hij zich vooral voor de gasmarkt interesseerde. President Porosjenko had na Maidan ervoor gezorgd dat Oekraïne geen Russisch gas meer kocht, maar wel Europees gas. Europees gas??? hoor ik u denken… Waarom werden dan de Nord Stream gasleidingen van Rusland naar Duitsland gelegd als we zelf gas hebben???
Oekraïne heeft natuurlijk verder Russisch gas gebruikt, gas dat uit Rusland via Oekraïne naar Europa geleid wordt. Een deel van het gas wordt dichtbij de grens met Slovakije omgeleid naar het Oekraïense gasnet, dat noemt men “revers”. Via een spookfirma, onder Bidens bestuur, werd het gas omgedoopt tot “Europees” gas – ook al bevond het zich op geen enkel ogenblik in Europa. De rekening van de spookfirma was echter écht: voor de herdoping rekende deze een provisie van 50 tot 100 euro per 1000 m3 gas!
Dit is geen geheim: Europa heeft tenslotte geen grote gasvoorraden dat het aan Oekraïne zou kunnen leveren. Alexander Onischenko, de rechterhand van de toenmalige Oekraïense president Porosjenko, bevestigde dat Bidens spookfirma van 2014 tot 2016 1.5 miljard dollar verdiend heeft als commissie voor de “revers” gasleveringen van “Europa” naar Oekraïne! En ook de latere jaren liepen de zaken verder gesmeerd. Om dit te kunnen realiseren had Biden Naftogas en zijn handpop Kobolev nodig. Opdat alles nog winstgevender zou verlopen had het IWF geëist dat de subsidies voor gas aan eindverbruikers zouden stop gezet worden en Biden heeft nieuwe Amerikaanse kredietwaarborgen steeds begeleid door de verbindende eis dat Oekraïne de IWF-marsorders ook uitvoert.
Dat Kobolev op 28 april plotseling door de Oekraïense president persoonlijk ontslagen werd is – rekening houdende met het bovenstaande – op zijn minst merkwaardig te noemen. Vooral omdat ze hun beschermheer hiermee tegen de haren instrijken. Zelensky en zijn regering hebben financiële problemen. Niets nieuws onder de zon. Zelensky is slechts dankzij de steun van de oligarch Kolomoisky president geworden. Kolomoisky gaf hem geld en via zijn tv-zender gratis reclame. Naar verluidt zou de “vriendschap” tussen beide heerschappen niet meer zijn wat ze geweest is.
Waarom? Wel, een jaar geleden, in de zomer 2020, werd de anti-Kolomoisky-wet gestemd. Alleen al over deze wet kan men een boek schrijven. We willen echter daar nu slechts beperkt op ingaan daar we anders te ver afwijken van het opzet, nl. duidelijk maken waarom de relatie VSA-Oekraïne bekoeld is. De wet handelt in se om de grootste bank van Oekraïne, het vroegere eigendom van Kolomoisky, die onder Porosjenko staatseigendom en uitgehold werd. Kolomoisky wou een beloning voor de steun aan Zelensky, m.a.w. een financiële schadevergoeding van de Oekraïense staat. Het IWF verzette zich en zo kwam het uiteindelijk tot de zgn. anti-Kolomoisky-wet die Kolomoisky’s eisen moest doen begraven. Zelensky heeft in Oekraïne geen machtige achterban én geen geld. Voor kiescampagnes bij de regionale verkiezingen en voor het dagelijkse politieke reilen en zeilen heeft Zelensky en zijn entourage veel geld nodig. En zo is men uit pure wanhoop op het onzalige idee gekomen Naftogas onder eigen controle te loodsen, kwestie van daar aan de kassa te kunnen passeren.
Men begon met de poging een vertrouwensman tot minister van energie te benoemen: Juri Vitrenko. Het parlement ging dwars liggen en de benoeming ging niet door. Vervolgens kwam plan B op de proppen: Kobolev (Bidens protégé) werd ontslagen en Vitrenko (Zelensky’s protégé) werd op 28 april tot grote baas van Naftogas benoemd… nogmaals… niet door het Oekraïense parlement, maar wel door de president.
Dergelijke beslissingen worden niet stoemelings in een opwelling genomen en zijn achter de coulissen wel degelijk bekend. Ze moeten immers voorbereid worden en voor een zakcentje is er altijd wel iemand bereid deze te lekken aan geïnteresseerde partijen. Toeval of niet, de Amerikaanse buitenminister Blinken kondigde zijn bezoek aan Kiev aan op 27 april, dé dag voorafgaand aan het Kobolev-ontslag. Waarschijnlijk had het nieuws Washington bereikt en moest er prompt gereageerd worden. Zelensky staat sowieso niet op een goed blaadje bij Biden; hij wou immers Porosjenko’s corrupte “zaakjes” aan de kaak stellen en heeft zelfs een tijdje met Trumps advocaat Giuliani samengewerkt, die wegens Bidens (vader en zoon) lucratieve bezigheden in Oekraïne een onderzoek voerde. Het resultaat kent u: de eerste poging om Trump af te zetten, waarmee de Democraten wilden verhinderen dat er te veel bezinksel uit de modderpoel van Bidens Oekraïne-verleden naar boven kwam. Vandaar de bijnaam van Zelensky…””Lewinsky”… hij kostte Trump bijna het presidentschap, zoals voorganger Clinton overkwam nadat de escapades met zijn protégé Lewinsky aan het licht kwamen.
Komt daar dan nog eens de miserie met Nord Stream 2 bovenop. Biden zag af van Trumps sancties en bedreigingen en kreeg naar verluidt garanties van Merkel dat Rusland de pijplijn nooit mocht gebruiken als chantagemiddel. Vitrenko is er het hart van in en beschuldigt Rusland de pijplijn te gebruiken als een politiek wapen… Alsof de Oekraïense politici met een rein eerste communiezieltje politiek bedrijven!
Zelensky heeft sindsdien weliswaar berouw getoond en trouw gezworen aan Biden, maar de schade is geschied. Zelensky wordt als ongeloofwaardig beschouwd: eerst steekt hij zijn sponsor Kolomoisky in de rug, werkt met Bidens vijand Trump samen om de Biden-clan een beentje te lichten, en gooit bovendien Bidens protégé Kobolev buiten en verhindert hiermee dat de Amerikaanse kassa in Oekraïne verder rinkelt… We krijgen bijna medelijden met Biden!
Toen in juni dé topontmoeting van presidenten Biden en Poetin in Genève plaats had, viel hun Oekraïense collega-president op door het bijna meelijwekkend bedelen om toch vooraf even een tête-tête met Biden te mogen hebben tijdens diens reis door Europa en bezoek aan de EU en NAVO. Biden gaf niet thuis en bood Zelensky een afspraak in juli aan in Washington. Echter… deze afspraak werd keer op keer uitgesteld tot ergens in augustus. En dan kwam de toestand in Afghanistan ertussen, zodat de ontmoeting uiteindelijk op 2 september doorging. En dan heeft Zelensky nog geluk gehad dat de orkaan Ida niet vroeger over de VSA raasde.
Oekraïne staat op de Amerikaanse dagorde vandaag tamelijk ver onderaan. Zelensky mocht dus uiteindelijk op audiëntie in het Witte Huis komen. En hij bracht zonder enige gêne een waslijst aan wensen en eisen mee. Wat hij hiermee bereikte was het omgekeerde. Ja, de VSA zullen wapens en legermateriaal leveren een Oekraïne, maar da’s eerder een boodschap aan Rusland dan een ruggensteun aan Oekraïne. Een vaste tijdlijn voor opname in de NAVO: nul. Een potentiële Amerikaanse tussenkomst in de Donbass: nul. Zelfs Sleepy Joe weet dat de Russen dit niet zullen pikken. Verder enkele gratuite hoogdravende woorden en beloftes. De VSA beloven meer steun voor de bestrijding van het covid-19 virus. De VSA hadden al ca. 2.2 miljoen vaccins geleverd en zullen er nog 45 miljoen dollar bovenop gooien voor humanitaire steun en “plant” ca. 463 miljoen dollar voor ontwikkelingssteun, hierbij “inbegrepen programma’s die zich bezig houden met democratie, mensenrechten, plaatselijke bestuur en decentralisatie, privatisering en hervorming van het gerechtelijk apparaat”.
Zelensky had het enigszins anders opgevat. Hij wou Biden een “plan voor de transformatie van Oekraïne” door de strot duwen… met een kostenplaatje van 277 miljard dollar tot het jaar 2030. Oekraïne heeft in de loop der jaren al verschillende hervormingsplannen opgesteld en gepresenteerd aan mogelijke “bondgenoten”. Veel is er nooit van in huis gekomen. Daar Oekraïne failliet is, is het niet moeilijk te raden wie volgens Zelensky de put moet delven. Dat plan kon hij direct mee terugnemen naar Kiev of verticaal klasseren. Zelfs nuttige idioten hebben uiteindelijk een limiet.
Waarom, o waarom, heeft Vrhfsdt daar op Maidan niet de macht gegrepen? De laurierkrans lag binnen handbereik. Hij had eventueel Somers en zijn Krulkonijn mee mogen nemen. Snik.
P.S. Mocht u in onderstaande artikels een gapende leegte, een rare omschrijvingstekst of een zwartgekleurde, niet te openen, video waarnemen, weet dan dat de censuurduivel ons dagelijks op de hielen zit.
Lees ook:
Stamatisei ti metanàstefsi
Stop immigratie! Larissa, Griekenland: Wat een bewustmakingsactie had moeten zijn om “Syrische” vluchtelingen en onbegeleide “minderjarigen” onderdak te verlenen, draaide verkeerd uit. De reuzin “Amal” werd bekogeld met stenen. In plaats van een charmeoffensief maakt zij met haar omvang perfect duidelijk wat de immigratie van één persoon inhoudt… voor de prijs van één krijg je een dozijn!
De verloren generatie
Vanessa Beeley heeft een gesprek met een Turks oppositie-volksvertegenwoordiger, Ilay Aksoy, over de 2.5 miljoen Syrische kinderen in Turkije, waarvan er talrijke uitgebuit en misbruikt worden – op een onvoorstelbare schaal. Velen van hen gaan niet naar school, kinderhuwelijken zijn schering en inslag, kinderen worden “verhuurd” door hun ouders aan het amalgaan moslimterroristen in Idlib als kanonnenvoer.
Aksoy is tevens mede-oprichter van het S-Generation Platform dat zich concentreert op de noden van Syrische vluchtelingen in Turkije in de hoop om geen volledige generatie te verliezen. De meeste westerse NGO’s behandelen slechts de symptomen en niet de oorzaak. Een pleister op een houten been.
The wall will fall: The Lost Generation: the abuse and exploitation of Syrian refugee children in Turkey
Nochtans betalen wij met z’n allen via de kassa van de EU (de beruchte door Merkel op gang gebrachte Turkey-deal xxx miljoenen aan de Turkse regering voor de opvang van de Syriche vluchtelingen. Blijkt dat het geld durft te verdwijnen… Telkens Erdogan meer geld wil, laat hij enkele duizenden landverhuizers los richting Europa.