Zijn wij de enigen die medelijden hebben met Jürgen Conings? Zijn wij de enigen die vrezen dat hij sowieso zal neergeschoten worden? Ook al zou hij dan onbewapend en ongevaarlijk zijn? Of gekwetst, ziek? “In de benen schieten, dat is iets voor in de films”: Speciale eenheden hebben toestemming om Jürgen Conings te do… –
Vraagt zich iemand af hoe wanhopig hij moet zijn om zo stoemelings – naar verluidt zwaar bewapend – op overlevingstocht naar de jungle van Limburg te trekken? Het lijkt wel alsof Limburg ergens in het Amazonewoud ligt. Zowel de media als de politiek hebben de facto een affiche verspreid met de tekst: “Gezocht, dood of levend…” Misschien kan het ministerie van defensie er zelfs nog een beloning bij plaatsen…
Als zelfs de politie en/of het leger, van de buurlanden assistentie komen verlenen om één man bij de lurven te pakken, wat zegt dat over het belgisch leger? over de politie? Kwamen zij op verzoek of meldden ze zich gewoon als vrijwilligers voor legermanoeuvres met échte munitie?
Toen wij gisteravond de tv-beelden zagen van de voertuigen en manschappen die op jacht gingen naar één man, dan dachten wij meteen terug aan de ontsnapping en zoektocht naar de kindermoordenaar Dutroux.
Wat heeft dhr. Conings dat Dutroux niet had? Waarom is hij klaarblijkelijk een mogelijk nog groter gevaar? Dhr. Conings is rechts, is Vlaams gezind en is bovendien corona-kritisch. Hij heeft naar verluidt niemand omgebracht, niemand gekwetst, heeft geen kinderen ontvoerd, opgesloten, verkracht, laten uithongeren… Maar hij heeft wel heel de legerkliek van den belgiek in hun hemd gezet.
Of wat heeft dhr. Conings niet dat moslimterroristen wèl hebben? Daar is men er altijd als de kippen bij om het vermoeden te uiten dat de moslimverdachte “emotioneel instabiel”, “verward” of “getraumatiseerd” is… ook al schreeuwde hij zijn moordlust t.o.v. de “ongelovigen” van de daken… Dhr. Conings is rechts – en als Vlaming ben je dan automatisch “extreem”… gevaarlijk voor het voortbestaan van het land b.
We hebben zo nog meer bedenkingen. Als men bij het belgisch leger even zorgvuldig met munitie omgaat als met mondmaskers… We zullen moeten afwachten wat een “onderzoekscommissie” hierover te melden heeft.
Hoewel, bij nader inziens, ..”genade”… staat niet in het Nederlands-Frans woordenboek. Vlamingen mochten nooit op genade van het land b, resp. politici, rekenen. Op de doodstraf met de kogel daarentegen wel. Maar dat was geen genade, dat was haat.
Ook in het buitenland, waar Syrië nog diplomatische vertegenwoordigingen heeft, wordt er gestemd voor de presidentsverkiezingen. Wie in Nederland woont, moet daarvoor naar Brussel komen (filmpje op facebook). Hoge opkomst in Beiroet, Libanon, waar het niet zonder gevaar is door de extreme islamisten. (filmpje op facebook) Kiezers worden op straat aangevallen, hun auto vernield.
https://youtu.be/i0ad_TiyhPs
En ook in Idlib, waar het quasi aan zelfmoord grenst. We krijgen beelden binnen van Syriërs die gaan stemmen in Pakistan, in Wit-Rusland, in Armenië, in Abu Dhabi, in Servië, in Cyprus, in Moskou, in Parijs, in Bahrein, in Indonesië, in Khartoum, in Caïro, in Spanje, in New Delhi, in Australië, in Japan, in Beijing, in Kuala Lumpur, in Brazilië, in … We kunnen ze niet allemaal opnoemen en nog minder van elk land beeldmateriaal plaatsen vermits we technisch niet in staat zijn deze te laden en te publiceren. Het toont in elk geval aan dat Syrië toch wel veel meer diplomatische contacten heeft dan de media hier laten uitschijnen. We plaatsen als documentatie toch wel al onderstaande video’s, zonder verdere uitleg, omdat er nog geen ondertiteling (en vertaling) beschikbaar is. U vindt er hier meer :
Deze man, een Syriër, in Libanon laat zich door niets tegenhouden: hij wil stemmen:
Duitsland geeft geen toelating aan de daar verblijvende Syriërs om te gaan stemmen; Armeens-Syriër Kevork Almassian bericht over de chantage, de bedreigingen en uiteindelijk de laffe houding van de Duitse regering:
Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes
Dat het Syrische regeringsgebied geen oorlogszone meer is, dringt langzaam door in het westen. Na Denemarken is Zweden nu ook van mening dat een gedeelte van Syrië – m.n. het regeringsgebied – intussen veilig genoeg is om zgn. “vluchtelingen” te weigeren. M.a.w. het automatisme dat sowieso asiel verleende aan ieder die zichzelf Syriër noemde, werd herbekeken: wie uit een der zeven Syrische Assad-provincies komt, krijgt niet meer automatisch asiel. Dit werd opgenomen in een februari-verslag van het Zweedse migratie-agentschap.
In maart had de Deense regering reeds beslist dat Syrië voor Syrische migranten veilig is en dat er bijgevolg geen asiel meer aan hen zal verleend worden. Zweden kwam dus nu tot een zelfde conclusie – echter, met de handrem op. Een reeds uitgereikte verblijfsvergunning gekregen had wordt niet – zoals in Denemarken – ingetrokken.
Uit de video blijkt echter dat een deportatie niet mogelijk is omdat de Deense regering niet wil praten met de Syrische Assad-regering.
De laatste jaren beperkte de Deense regering zich tot een ontradingscampagne, liet geen gezinshereniging meer toe en dit had het gevolg dat landverhuizers liever niet in Denemarken bleven en naar Zweden doorreisden of wilden doorreizen.
De Deense regering komt terug op haar weigering de zgn. “ISIS-moeders en kinderen” met Deense achtergrond, die momenteel in gevangenenkampen in het Koerdisch-bezette gebied verblijven, terug te nemen. Echter, met een heel grote “maar”. De volwassenen zullen onmiddellijk in hechtenis genomen worden zodra ze voet op Deense bodem zetten en hun straf niet ontlopen. De Deense regering wil 19 kinderen en 3 vrouwen met Deense achtergrond evacueren uit de kampen. (…)
Festiviteiten in Maaloula:
In Aleppo heropende de al-Ayoun-oogkliniek haar deuren, helemaal heropgeknapt, nadat het door al-Nusra “gebruikt” werd als gevangenis en islamitisch tribunaal. Opmerkelijk: de cellen met tralies werden in het geheel geïntegreerd als stil getuigenis van de wreedheden die er plaats vonden:
Turkse huurlingen hebben voor de xxx keer de elektriciteitsleiding verstoord die het Alouk waterpompstation van energie voorziet, de elektriciteit naar “hun” verblijf in de bezette stad Ras-Al-Ayn omgeleid. Met als resultaat dat de watervoorziening in de omgeving van Hasaka-stad weer in het gedrang komt. Minstens gedurende 6 uur per dag krijgt het waterpompstation geen of nauwelijks stroom door. (…)
De VSA bezetters plunderen aan een regelmatig tempo in Syrië: maandag reed opnieuw een konvooi met ca. 40 camions met aanhangwagens en tankwagens met gestolen olie via de illegale al-Walid grensovergang naar Irak.
De Turkse bezetters doen hieraan vlijtig mee: zondag werd een konvooi van 38 camions en tankwagens gemeld met graan en olie die naar kopers in Irak trokken. (…)
Actuele coronatoestand: totaal aantal geïnfecteerden: 23.884, genezen: 21.460, overleden: 1.714.
Op het terrein is er in het algemeen een status quo. De terroristen in Idlib blijven het Syrische en Russische leger uitdagen en het staakt-het-vuren schenden. De Koerden wilden de prijs van de benzine verhogen in het gebied waar ze zich heer en meester naast de VSA voelen, met als resultaat overal massale protesten door de bevolking. Eergisteren kwamen ze op hun beslissing terug. De Koerden doodden vijf Turkse huurlingen in Afrin. (…) Eergisteren werden acht Tiger Force-leden, elite-eenheid van het Syrische leger, door een ISIS-cel gedood in al-Mateyah, ten ZO van Aleppo. Enkele dagen daarvoor een soortgelijk scenario in al-Sukkhnah in O-Homs.
De ISIS-cellen, die vooral in de Homs woestijn verblijven, proberen onverdroten hun invloed in andere gebieden in het centrum van Syrië te vergroten. Zij worden bevoorraad, zowel qua manschappen als logistiek, door het al-Rukban-kamp – bezet door de VSA – op de grens met Jordanië. En ze zijn herbegonnen met hun propaganda: triomfantelijk wijzen ze op hun palmares: hun cellen zouden 280 operaties in Irak en Syrië gedurende de laatste maand uitgevoerd hebben (Bron: ISIS nieuwsagentschap Amaq, 16.5.2021) U kan hun gedetailleerde lijst met activiteiten hier raadplegen; hou er rekening mee dat er een dikke korrel zout aan toegevoegd werd.
De Syrische Halve Rode Maan deelt voedsel- en hygiënebonnen uit in Aleppo:
Afsluitend een filmpje over de uitstap waarbij pater Daniël een kwaaie val maakte en verschillende ribben bezeerde. Geef toe, het terrein is eerder geschikt voor een berggeit…
Zijn het de Sudeten-Duitsers? De Memellanders? De Sileziërs? De Duits-Bohemers? De Donau-Zwaven? De Rusland-Duitsers? De Zuid-Afrikaanse Boeren? Hoe lang, hoeveel generaties moeten er gewoond hebben, wortel geschoten hebben, eer zij als in-boor-ling (met onze verontschuldigingen voor de negatieve bijklank) beschouwd worden?
Domme vraag, gezien het feit dat deze verdrijvingen niet meetellen in het wereldgebeuren. Polen beschouwt ze gemakshalve als “verhuizingen“. Onze redactie heeft jarenlang contact gehad met de nazaten der verdreven Duitsers uit Pommeren, uit Danzig, nu Pools grondgebied. Tot we op hun verzoek ermee ophielden omdat het hun situatie (werk, studies…) moeilijker maakte.
Wat of wie bepaalt hoe, wanneer, in welke vorm men van een “verdrijving” mag/kan spreken? Politiek correct: verhuizing. Politiek incorrect: verdrijving. Neutraal: verplaatsing.
“Organisatorische vormgeving van de herinneringscultuur
De tegenstand oproepende pogingen om een ‘museum voor de verdrevenen’ op te richten, bracht de Bondsregering in 2005 ertoe het initiatief over te nemen uit handen van de Bund der Vertriebenen. Zo ontstond het Dokumentationszentrum Flucht, Vertreibung, Versöhnung in Berlijn. In de discussie daartoe werd een geëiste verbreding tot alle verdrijvingen ter wereld als onwerkbaar afgewezen. Het onderwerp bleef de verdrijving van Duitsers uit Midden-Europa. Medewerking van de Midden-Europese staten en hun regeringen werd voorop gesteld, maar Tsjechië en Polen wezen dat af. Polen omdat het niet om ‘verdrijvingen’ zou gaan maar om ‘verhuizingen’. Het bestuur van het documentatiecentrum kwam te bestaan uit Duitse Bondsdagleden en ministerie-ambtenaren, evenals uit vertegenwoordigers van de Bund der Vertriebenen, van de Evangelische en de Katholieke kerk en van de Zentralrat der Juden. Een adviesraad werd samengesteld uit specialisten uit Duitsland, Amerika, Zwitserland, Tsjechië, Polen en Hongarije. Daarvan bedankten enkelen na enige tijd weer. De activiteiten betreffen een permanente tentoonstelling, aangevuld met tijdelijke thematentoonstellingen waarin ook de actualiteit met hedendaagse verdrijvingen wordt behandeld, en met filmvertoningen en discussiebijeenkomsten.”
En zo komen we bij de “verhuizingen” der bewoners van Palestina. Oorspronkelijk werden er ca. 750.000 verdreven of ze namen zelf het initiatief en sloegen op de vlucht. Intussen zijn ze met hun nazaten goed voor ca. 7 miljoen, verspreid over heel de wereld. Degenen die goed geboerd hebben, die hun leven vruchtbaar heropgebouwd hebben, zullen niet willen terugkeren, de anderen – de minder-fortuinlijken in de buurlanden Jordanië, Libanon, Syrië… misschien wel. Lees: Palestinian refugees and the right of return.
De Palestijnen die in 1948 hun woonst moesten verlaten mochten niet terugkeren naar huis omdat hun aanwezigheid gezien werd als een bedreiging van een leefbare joodse demografische meerderheid in de nieuwe staat. Dit werd duidelijk gemaakt door de Israëlische ambassadeur in de VSA op 9 augustus 1949; we citeren: “Israël zou zelfmoord plegen indien het alle vluchtelingen zou terugnemen.” (Anno 2021: Bij een hypothetische terugkeer van 7 miljoen Palestijnen zouden zij de meerderheid uitmaken in Israël.)
Zonder de verdrijving der Palestijnse bevolking op het grondgebied, voorzien voor de oprichting van een Israëlische staat door het VN Opdelingsplan, zou niet niet mogelijk geweest zijn een staat met een duidelijk joods karakter en politieke cultuur op te richten. Joden waren toen te beperkt in de meerderheid (55% joods vs. 45% Palestijns). Ook bezaten zij er minder dan 10% van de gronden. Zij waren duidelijke demografische minderheden in het noorden (Oost-Galilea) en het zuiden (Negev), waar zij resp. ca. 30% en 1% van de bevolking uitmaakten. De joodse meerderheid vond men terug in het midden (kust) met 65% in de twee steden Tel Aviv en Haifa. Details vindt u in b.g. bruggetje.
In het kader van de huidige toestand is de toespraak van deze man, jood, zoon van een Israëlisch generaal, Miko Peled., verplichte kost. Hij is geen voorstander van een twee-staten oplossing; hij wil één democratische staat met gelijke rechten voor alle geloofsgemeenschappen.
Zijn grootouders emigreerden naar Palestina in het begin van de 20ste eeuw. Grootvader langs moeders kant was Avraham Katznelson, die nog de onafhankelijkheidsverklaring van Israël mee tekende. Zijn vader, havik Matti Peled, was generaal in het Israëlische leger, hielp mee aan de Israëlisch-Palestijnse dialoog in de 1970er jaren met Yasser Arafat, in een poging om deze te overtuigen de staat Israël te erkennen en een twee-staten-oplossing te onderschrijven. In de video beschrijft hij o.a. hoe zijn nichtje, Smadar, het dochtertje van zijn zus, omkwam bij een zelfmoordaanslag in Jeruzalem. (Meer in het Engels…)
Miko Peled heeft het inderdaad over het “recht op terugkeer naar huis”. Wat primeert bij dit recht? De bevolking ten tijde van het Huis van David – pakweg 2500 – 3000 jaar geleden? of zijn het de talrijke andere volkeren die sindsdien daar resideerden?
De toespraak dateert van 2015, dus na de 2014 “gebeurtenissen”. U kan indien nodig de automatische vertaling inschakelen.
In mei 1916, ten tijde van de slag om Verdun, sloten Frankrijk en het G.B. een geheim akkoord, met hetwelke ze het M.O. onder elkaar verdeelden. Toen waren de gebieden van de huidige staten Syrië, Irak, Jordanië, Libanon en Israël noch onder Ottomaanse heerschappij. Vooraleer W.O.I ten einde was, verdeelden de westerse bondgenoten al het territorium.
Aan de Britse kant: de conservatieve parlementair Sir Mark Sykes, aan de Franse kant de diplomaat François Georges-Picot. Zij trokken gewoon een lijn op de kaart, van Akko aan de Mid. Zee, naar Kirkoek in het huidige Irak. Ten zuiden van die lijn werd het Brits, ten noorden Frans eigendom… euh… mandaatgebied. Initieel werd het akkoord geheim gehouden, toen het echter in 1918 bekend geraakte, kwam het tot een politieke opstand in de Arabische wereld, die droomde van onafhankelijkheid.
Sindsdien is het M.O. niet meer tot rust gekomen. ISIS zweerde de wapens niet neer te leggen tot ze “de laatste nagel in de doodskist van de Sykes-Picot-samenzwering geslagen” hadden.
Niemand die Erdogans dreiging aan het adres van Israël ernstig neemt. Zijn boodschap is eigenlijk gericht aan de eigen bevolking om hen te tonen dat hij – en hij alleen – de sterke man van de moslimwereld is.
Libië: Einde april 2011 hadden de intussen overleden Republikeinse senator John McCain en enkele Perzische Golfpotentaten een afspraak in het Shepheard Hotel in Caïro. Het thema van de gesprekken sloot helemaal aan bij McCains reputatie als hardnekkigste oorlogsfluisteraar der toenmalige politieke elite der VSA. Het ging erom de violen te stemmen over de oorlog die men in Libië wou creëren en de toenmalige president al-Gaddafi af te zetten – liefst zonder mogelijkheid op terugkeer.
Wie ook aan de conferentietafel aanschoof was de Franse filosoof Bernard-Henri Lévy, zonder politiek mandaat, uitgenodigd voor zijn uitzonderlijk politiek intrigeertalent, die hem een schaduwbestaan in de nabijheid van de Franse president Sarkozy bezorgd had. Lévy was er dus bij daar in Caïro. En toen de gesprekken afgesloten, de afspraken gemaakt en de andere deelnemers naar huis teruggekeerd waren, toen begaf Lévy zich naar het Libische Benghazi, hét centrum der oproerlingen tégen Gaddafi.
Ook daar waren de voorbereidingen getroffen: CIA en de Blackwater-huurlingen stonden op post, het Al-Jama’a al-Islamiyyah al-Muqatilah bi-Libya, de LIFG (Libisch Islamitische Strijdersgroep) werd (her)opgericht…. We lopen even vooruit: na 9/11 werd deze als terroristische groepering, à la al-Qaeda, gebrandmerkt… Terug naar Lévy en Benghazi: de LIFG bestond uit Afghaanse Talibanstrijders, Guantanamo-gevangenen en free lance desperado’s, die zich aan de hoogstbiedende verkochten voor tijdelijke diensten… sommige zeer tijdelijk… Daarbij kwamen als lokale kers op de taart de Harabi en andere plaatselijke stammen, die Gaddafi en zijn stam niet bepaald goed gezind waren. Tot zover: alles goed voorbereid en zoals we nu weten: het beoogde doel werd bereikt.
Men kan zich nu afvragen waarom een filosoof aanschoof bij de voorbereidingen van een gewelddadige regimeputsch? Ligt het niet in de aard der filosofen zich ver van alle oorlogstrommen te houden en zich te verdiepen, in de stilte der bibliotheken, in de menselijke ziel en diens frivoliteiten, te raadselen in de eigen geestesberoerselen naar de wereldenigma’s – ver van de wrede werkelijkheid, het geweld verachtend en de vervulling zoekend en vindend in het eigen “begrip” der dingen…?
In het algemeen is dit het geval, echter niet bij Bernard-Henri Lévy. Hij is de spreekwoordelijke uitzondering op de regel. Geboren met een gouden lepeltje in de mond op 5 november 1948 in Algerije als zoon van een rijke industrieel, wist hij niet wat zorgen waren. Quasi vanzelfsprekend werd hij – een jeugdzonde van voorbijgaande aard – communist… een typische 68er – een discipel van Jean-Paul Sartre, bekend – zoals alle groten – met zijn initialen “BHL”.
Filosoof? Ja – wat zijn studies aangaat, kan men hem een filosoof noemen. Hij doceert niet aan universiteiten en heeft geen eigen filosofierichting het leven geschonken. Hij maakte wel deel uit van de groep “Nouvelle Philosophie” die zich echter tegen Sartre positioneerde wat meteen doet twijfelen aan Lévy’s filosofische denkrichting.
De “Welt” omschreef hem als iemand die “de openbaarheid als een slachtveld ziet, waarop niet de waarheid of het betere argument meetellen, maar wel geslaagde campagnes en manoeuvres”. Als grafrede zou dit kunnen gensters slaan… Daarbij moet nog vermeld worden dat hij mede-eigenaar van de linkse Parijse krant “La Libération” is, die hoofdzakelijk in handen is van baron Edouard de Rothschild.
Syrië: Een man zoals Bernard-Henri Lévy, of “BHL” voor intimi, heeft meer in zijn mars dan één revolutie. Toen Gaddafi afgezet en vermoord was en zich zgz. “strijders”groepen in Tobroek inscheepten met bestemming Syrië, om daar de vonk aan de lont te steken, schreef Lévy in 2012: “Het Benghazi van vandaag is Homs.” – zijnde het centrum van het Kalifaat tégen de Syrische regering o.l.v. Baschar al-Assad. Libië kan als blauwdruk voor Syrië dienen, meende Lévy, die met deze stelling meer over de oorzaken van de zgn. Syrische burgeroorlog prijs gaf dan de westerse regisseurs zagen te gebeuren.
Oekraïne: Twee jaar later trof men BHL in Oekraïne, waar hij zij aan zij stond met de zgn. “rebellen” en o.a. “onze” volksmenner, Vrhfstdt, de Duitse buitenminister en de Amerikaanse Victoria Nuland, die achteraf trots verkondigde dat de VSA 5 miljard dollar geïnvesteerd hadden in de putsch. Lévy betrad op 9 februari 2014 op Maidan het podium en riep fier: “Ik ben Europeaan, maar vandaag ben ik Oekraïener… Jullie kracht is deze grote beschaving, waarvan jullie deel uitmaken… Om die reden zullen jullie winnen…” Dit gebeurde tien dagen vooraleer de eerste schoten vielen. Er zijn intussen heel wat politici en “denkers” die kunnen beschuldigd worden JFK’s Berlijn-verklaring te hebben gestolen.
Tsjetsjenië, Georgië, Kosovo, Venezuela: Daarvoor had BHL de separatisten in Tsjetsjenië peper in hun g… gestoken en de toenmalige Georgische president, Michail Saakaschwili, een CIA-handpop, opgehemeld. Bij het conflict om Zuid-Ossetië gedroeg hij zich als een valse profeet en hij had jaren daarvoor het Albanese paramilitaire “Bevrijdingsleger van Kosovo” (UCK) gesteund. Ook in het Venezuela-conflict vond BHL het nodig stelling te nemen: hij noemde president Nicolás Maduro een “mengeling van Castro en Pinochet”.
Wit-Rusland: Bij elke “spontane revolutie”, opgeklopt door de VSA, duikt BHL op. Deze opkomst is zodanig prompt en regelmatig dat het vermoeden voor de hand lijkt te liggen: waar BHL zich inzet, zij het om een putsch, een invasie of een oorlogsaanval te steunen, steekt de CIA, het Pentagon of beide erachter. En – niet toevallig – schijnt dit ook het geval te zijn in Wit-Rusland.
Zo trok Lévy recent naar Vilnius (Litouwen) om Svetlana Tichanowskaja, de Wit-Russische oppositie-chouchou te ontmoeten, die daar asiel gevonden heeft. Deze ontmoeting zou naar verluidt in gang gezet zijn door een Duits weekblad. BHL noemde haar “de muze der revolutie in Wit-Rusland” en het “gezicht der oppositie tegen de tiran Lukaschenko”. En concluderend: deze uitsmijter… “men kan hier vaststellen hoe een vrouwenzaak een groteske en bloeddorstige dictatuur op haar grondvesten kan doen trillen”.
Waarmee BHL een nieuw filosofisch pad ingeslagen is: een beetje feminisme doet het goed in zijn winkel.
Afsluitend: Dit vraaggesprek werd recent, gisteren, op zijn YT-kanaal geplaatst. Los van de reclame voor zijn nieuw boek, “een portret van een avonturier”, waarin hij “l’histoire de mes folies” beschrijft, geeft hij nog mee dat hij waarschijnlijk “pourquoi pas?” naar Israël zal reizen…
Général Gomart : « l’invasion de l’Europe par les migrants est programmée, contrôlée et acceptée »
Le général Gomart, patron du renseignement militaire, qui a quitté l’armée en mai 2017, explique : « Cette invasion de l’Europe par les migrants est programmée, contrôlée et acceptée ».
Et « rien du trafic migratoire en Méditerranée n’est ignoré des autorités françaises, militaires et civiles »
Le général de corps d’armée (quatre étoiles) Christophe Gomart, patron de la DRM (Direction du renseignement militaire) était chargé de recueillir toutes les informations susceptibles d’aider la France à prendre ses décisions d’ordre militaire.
Il a expliqué, en ouverture du colloque GEOINT (Géospatial Intelligence), qui s’est tenu à la Société de Géographie à Paris, les 11 et 12 septembre 2018, comment le trafic migratoire au Moyen-Orient et en Méditerranée n’échappe au Renseignement français.
La Direction du Renseignement Militaire, qui est leader en France sur le renseignement d’origine imagerie (ROIM) fourni par les satellites-espions militaires, a inauguré le 19 janvier dernier un très discret centre d’expertise, le CRGI (Centre de Renseignement Géospatial Interarmées).
Pluridisciplinaire, il intègre une trentaine de spécialistes civils, militaires et réservistes de haut niveau dont la principale fonction consiste à fusionner le renseignement recueilli par la DRM à partir d’une multitude de capteurs (interceptions, satellites, sources ouvertes, cybersurveillance, etc.).
C’est ainsi que la DRM peut présenter au gouvernement français une situation précise de la présence des migrants subSahariens en Libye, ainsi que les identités exactes, les modes opératoires et les stratégies des « passeurs » de migrants.
Ces informations sont transmises par la France à l’état-major de la mission européenne en Méditerranée (Eunavfor Med) lancée en mai dernier.
Le général Gomart a déclaré, lors du colloque, que les militaires français avaient repéré les principaux points d’entrée des filières de trafic humain sur le territoire libyen, notamment à partir de la zone des trois frontières (Libye, Soudan, Égypte).
Le renseignement français sait où les passeurs échangent leurs cargaisons humaines, où ils les hébergent.
Il les voit préparer les départs vers l’Europe depuis les plages de Tripolitaine et de Cyrénaïque, imposant aux migrants un processus immuable.
Avant tout départ en mer, les passeurs appellent le Centre de Coordination Italien des Secours Maritimes, et c’est ainsi que les bateaux européens vont recueillir directement en mer les masses migratoires, pour les transporter à bon port, de crainte qu’ils ne s’égarent sur les côtes africaines…
Le GEOINT est devenu « l’outil idéal pour valoriser des données massives géo localisées. Il joue le rôle d’un accélérateur de prises de décisions en donnant une vision claire et complète aux chefs militaires et aux décideurs politiques ».
L’invasion n’avance pas au hasard
Il n’y a donc aucun mystère, tout se sait.
On sait où les « passeurs » vont s’approvisionner en bateaux.
On sait que la Turquie délivre de faux passeports et que les autorités de réception ferment les yeux.
Le Renseignement français est capable de voir le trafic migratoire en Afrique jusque dans ses détails, et il pourrait le voir également en Europe.
De geautomatiseerde vertaling is tot onze spijt taalkundig niet perfect, echter wel verstaanbaar:
Ex-generaal Gomart legt ons uit…..
Wie de Migranten binnenlaat, is medeplichtig aan alle moorden die op onze bodem zijn geproduceerd: ze moeten berecht en veroordeeld worden, net als in oorlogstijd. Het is een goed georkestreerde en ondervonden invasie: het islamisme aan de kaak stellen en u werd belast met Racist of zelfs naar de rechtbanken gestuurd dankzij de wetten die door ons beleid zijn goedgekeurd. Wat bevestigt dat, als de migratiestromen nauwlettend worden gecontroleerd, hun controles politiek blijven…
Generaal Gomart, ex-baas van de militaire inlichtingendienst, die in mei 2017 het leger heeft verlaten, verklaart: ′′ Deze invasie van Europa door emigranten uit moslimlanden en zwart Afrika wordt geprogrammeerd, gecontroleerd en aanvaard “.
En ′′ niets van het migratieverkeer in de Middellandse Zee wordt genegeerd door de Franse, militaire en civiele autoriteiten “.
De Generaal van het Korps van het Leger (vier sterren) Christophe Gomart, de baas van de DRM (Directie Militaire Informatie) was belast met het verzamelen van alle informatie die Frankrijk zou kunnen helpen bij het nemen van zijn besluiten van de militaire orde.
Hij heeft bij de opening van het colloquium GEOINT (Geospatial Intelligence), dat op 11 en 12 september 2018 in Parijs is gehouden, uitgelegd hoe het migratieverkeer in het Midden-Oosten en de Middellandse Zee ontsnapt niet aan de Franse inlichtingendienst.
§ Het Directoraat Militaire Informatie, die in Frankrijk leider is op het gebied van de Inlichtingen van Origine Imagerie (ROIM) verstrekt door de militaire spionnen, heeft op 19 januari jongstleden een zeer discreet expertisecentrum geopend, het CRGI (Inlichtingencentrum) Geospatial Interarmés).
§ Pluridisciplinair, het omvat zo ‘ n dertigtal burgerlijke, militaire en reservisten op hoog niveau, die de belangrijkste functie is om de informatie die de DRM verzamelt uit een groot aantal sensoren samen te voegen (onderscheppen, satellieten, open bronnen, cybersurveillance enz….). ))
§ Zo kan DRM aan de Franse regering een precieze situatie voorleggen van de aanwezigheid van de Subsahara Migranten in Libië, evenals de exacte identiteiten, de werkwijze en de strategieën van de ′′ Passeurs ′′ van Migranten.
§ Deze informatie wordt door Frankrijk doorgegeven aan de staf van de Europese missie in het Middellandse-Zeegebied (Eunavfor Med) die in mei jongstleden is gelanceerd.
Generaal Gomart verklaarde tijdens het colloquium dat de Franse militairen de belangrijkste punten van toegang van de Filières de Trafic Mens op het Libische grondgebied hebben opgespoord, met name vanaf het gebied van de drie grenzen (Libië, Soedan, Egypte).
§ De Franse Inlichtingen weten waar de Passers hun menselijke ladingen uitwisselen, waar ze onderdak bieden.
§ Hij ziet hen de Vertrek naar Europa voorbereiden vanaf de stranden van Tripolitan en Cyrenaïca, waardoor de Migranten een onveranderlijk proces opleggen.
Eerst en vooral vertrek op zee, roepen de Passers het Centre de Coördination Italiaans des Secours Maritimes op, en zo zullen de Europese schepen de migratiemassa ‘ s rechtstreeks op zee verzamelen, om ze naar goede haven te vervoeren, uit vrees dat ze op de hoogte zullen zijn van de Afrikaanse kust…
De GEOINT is ′′ het ideale hulpmiddel geworden om massale geo-localiseerde gegevens te waarderen. Hij speelt de rol van een versneller van besluitvorming door een duidelijke en volledige visie te geven aan de militaire leiders en de politieke beslissers ′′
De Invasie gaat niet willekeurig vooruit:
Er is geen mysterie, alles is bekend!!
Het is bekend waar de ′′ Passers ′′ schepen zullen bevoorraden.
§ Het is bekend dat Turkije valse paspoorten afgeeft en dat de ontvangstautoriteiten hun ogen sluiten….
§ De Franse Inlichtingendienst is in staat om het migratieverkeer in Afrika tot in de kleinste details te zien, en dat zou hij ook in Europa kunnen zien.
Maar misschien kijkt hij, bij Orde, in andere richtingen!!
Het eerste excuus der VSA om in Syrië “in te grijpen”, waren de zgn. “mensenrechten”. Het tweede was de “strijd tegen het terrorisme”. Trump liet gewoon de maskers vallen en verklaarde zonder gene dat voor de VSA vooral de Syrische olie telt.
Ook onder Biden bedienen zich de VSA naar goeddunken van de Syrische olie én graan en tonen weinig of geen zin hun troepen uit het land terug te trekken.
Ze beschouwen zichzelf als “God’s own country”, met een vergelijkbare hoogmoed als het “uitverkoren volk”. De VSA-uitzonderlijkheid geeft hen het door God gegeven recht de natuurlijke rijkdommen van de hele planeet binnen te rijven. In augustus 2020 werd een lading van 1.100.000 barrel Iraanse benzine, die voor Venezuela bestemd was, op volle zee door de VSA “geconfisqueerd”. Deze werd nadien verkocht: de opbrengst ging in eigen zak.
Heeft u daarover bij de media, bij de politici, één verontwaardigde stem gehoord? Waarom wordt gezwegen? Omdat men niet ook op een zwart blaadje wil staan én mogelijke gevolgen – lees: sancties – incasseren. Slechts bij uitzondering wordt er kritiek geuit op de Turkse bezetting van Noord-Syrië, echter niet om daarbij meteen een lans te breken voor de zgn. “rebellen” in Idlib. Zowel Erdogan als de VSA beschouwen de bezette Syrische regio’s als hun veroverde buit. De VSA doen hierbij gouden zaken: elke maand 45 miljoen dollar “in the pocket” – die niet door het Congres moet goedgekeurd worden – je zou voor minder de piratenvlag hijsen.
Bassam Tuma, de Syrische minister met de bevoegdheden “olie- en andere natuurlijke bodemrijkdommen”, beschuldigt de VSA zich “als piraten” te gedragen door het grootste deel van de opgepompte olie in het NO van Syrië te plunderen.
“De VSA en hun bondgenoten nemen de Syrische olievelden en tankers in het vizier – zoals piraten”, stelde hij, en noemde het een bewuste strategie om de Syrische economie te beschadigen. “Wat tijdens de hele Syrië-oorlog gebeurd is, heeft geen parallel in andere landen. Men verhindert niet alleen de exploitatie van onze bodemrijkdommen maar ook dat broodnodige grondstoffen ons land bereiken.”
Tomeh berekende dat het totale verlies, die de VSA bezetting bij de Syrische olie-industrie veroorzaakt heeft, meer dan 92 miljard dollar bedraagt en dat de VSA momenteel 90% van de oliebronnen in NO-Syrië controleren.
In een interview (febr. ’21) met de Libanese krant al-Akhbar zegde Ghassan Khalil, gouverneur van de prov. Hasakah, dat de door de VSA gesteunde Koerdische milities elke dag 140.000 barrel ruwe olie uit het oliebronnen van dit gebied stelen. Daarna wordt de olie in tankwagens over de grens naar Irak gesmokkeld. Met zekerheid vanaf 2015 – wellicht vroeger – steunen de VSA het SDF, een verzameling Koerdische milities, die het voor het zeggen hebben in een groot gebied in NO-Syrië. Hoeveel Amerikaanse soldaten er momenteel (nog) in Syrië zijn? Officieel 900 – in werkelijkheid werden er talrijke verplaatst vanuit Irak naar Syrië.
Verleden jaar onderhandelde de Trump-regering een akkoord tussen het SDF en het Amerikaanse Delta Crescent Energy. We meldden dit uitgebreid op 2 okt. ’20 in een “Quo Vadis, Syria?” :
“De Amerikaanse Delta Crescent Energy met zetel in Delaware, VSA, kreeg het contract voor de uitbating (raffinaderij en export) van de Syrische oliebronnen. (Klik hier voor meer info) Het bedrijf werd speciaal voor de leegroof van de Syrische oliebronnen opgericht. Naar verluidt zijn de eigenaars James Kane, James Reese en John Dorrier Jr. De eerste van het rijtje is de voormalige Amerikaanse ambassadeur in Denemarken onder pres. G.W. Bush, nu eigenaar van Cain Global Partners, die verschillende goederen in het M.O. op de markt brengt, o.a. Lego. James Reese is een grote voorstander van de militaire aanwezigheid der VSA in Syrië. In 2018 verklaarde hij op Fox News: “We own the whole eastern part of Syria…That’s ours. We can’t give that up.” “Wij bezitten heel het oostelijk gedeelte van Syrië… Dat is van ons. We kunnen dat niet opgeven.” Waarschijnlijk komt het “Delta” in de naam van de firma van hem, vermits hij een gedeelte van zijn 25 jaar dienst in het VSA leger bij Delta Force doorbracht. Na zijn pensionering, richtte hij TigerSwan op, een firma die veiligheid, logitiek en risico management diensten biedt aan privé bedrijven en VSA overheidsafdelingen wereldwijd, ook in zgz. hot spots. De derde, John P. Dorrier Jr., is een voormalige bestuurder van GulfSands Petroleum (2004-2008), gevestigd in het V.K., dat in het NO van Syrië werkzaam was.”
De Syrische regering protesteerde en verklaarde het ongeldig. Alsof de VSA hierdoor hun biezen zouden pakken…
Terwijl na Trump de Biden-regering liet uitschijnen dat de bezetting der Syrische olievelden niet meer prioritair op hun agenda stond, werd in februari ’21 in plaatselijke Arabische media medegedeeld dat de VSA een nieuwe luchthaven in de buurt van het al-Omar olieveld bouwen – waar zich trouwens al een VSA militaire basis bevindt.
Ongeveer rond die tijd liet Pentagon-woordvoerder John Kirby de wereld weten dat het VSA-defensieministerie geen toelating voor samenwerking met energiebedrijven heeft, behalve… op plaatsen, waar het onder bepaalde existerende akkoorden passend is… wat meteen inhoudt dat Biden deze praktijken verder kan laten bestaan. Kortom: het mag absoluut niet, maar voor de VSA zijn er uitzonderingen omdat… voor “Gods own country” normale regels niet gelden.
Syrische ambtenaren en president Assad hebben herhaaldelijk de VSA-oliediefstal en zelfs juridische stappen aangekondigd. Kort nadat Biden het Witte Huis betrok, heeft de toenmalige Syrische VN-afgevaardigde Bashar al-Jaafari de nieuwe Amerikaanse president dringend verzocht de Amerikaanse troepen terug te trekken en de bezetting der olievelden op te geven. Biden toonde tot op heden weinig enthousiasme om op het verzoek in te gaan; integendeel: zijn eedaflegging werd korte tijd daarna gevolgd door een aantal luchtaanvallen.
Komedie-in-het-kwadraat: officieel heet het dat men de troepenaanwezigheid in Syrië onder de loep neemt.