De Polen beginnen steeds meer gelijkenis te tonen met Asterix en Obelix en de bevolking van het Gallische dorp, dat weigerde te buigen voor de dictatuur van het Romanum Imperium. Zoals Polen tot de EU behoort, was heel het Gallische grondgebied onder de heerschappij van het verre Rome. Heel Gallië? Neen, een klein dorp in een noordwestelijke uithoek van Europa wilde zijn zelfstandigheid niet opgeven – en in hun woud op lekkere everzwijnen mogen jagen. Hun koning Majestatix gaf hun daarvoor de toelating zonder de Romeinen tol – een percentage van de buit everzwijnen – te moeten betalen.
Polen heeft ook everzwijnen, zoals de meeste, zo niet alle, EU lidstaten. Maar daarover gaat het niet. Polen heeft politici en juristen die niet het hoofd willen buigen voor elk wetsgedrocht dat door de EU-Kommandatur bedacht en goedgekeurd werd. Te vergelijken met de Duitse opperste rechtbank (bevoegd voor de bescherming van de grondwet) die het Europese Hof ook al een gele kaart toonden en de rode reeds in hun mouw gereed hielden. Maar zo ver wil de EUSSR (nog) niet gaan; Duitsland is ten slotte de grootste geldverstrekker van de EU. Maar met Polen… ja, daar kunnen de EU-bollebozen hun zin mee doen. Denken ze. Vinden ze.
De EU-opperakela Ursula von der Leyen heeft haar nagels gevijld. Omwille van vonnissen der hoogste Poolse rechters, wil ze een volgende procedure tégen Polen inleiden. Niet slechts tegen de vonnissen; zij en heel haar EUSSR-Kommandatur trekt ten strijde tegen de onafhankelijkheid en onpartijdigheid van de Poolse grondwetsrechtbank… en wil deze blijkbaar door EU-vriendelijke rechters vervangen! Dat gebeurde ook in het verleden zo bij overheersers: zij vervingen de wetten van de onderworpen gebieden door hun eigen wetgeving en rechtspraak.
Zoals Johannes de Doper een eenzame roeper in de woestijn was, zo probeerde de filmmaker Imad Karim, een roeper in de EUropese “woestijn” te zijn en voor de aangevallen Polen een lans te breken met zijn film: „Eine Hommage an Polen, dort, wo die Seele Europas noch atmet!“ – in het Nederlands: “Een eerbetoon aan Polen, daar waar de ziel van Europa nog ademt!”
Op 20 december deelde hij het bruggetje van zijn nieuwe film, die hij in Polen, Duitsland en Irak gedraaid had. Hij nam als onderwerp de recente illegale massa-immigratie aan de Pools-Wit-Russische grens en wou aan de hand daarvan nagaan in welk Europa de volgende generaties zullen leven:
- in een door Duitsland gedomineerde multicul, multigeslachts- en sterk geöriëntaliseerd Europa?
- Of in een Europa, zoals de Polen, de Hongaren en andere zuidoostelijke Europese staten gewenst Europa, dat haar specifieke, historisch gegroeide en waardenverbonden culturele identiteit verdedigt en deze als leidcultuur en kompas voor de integratie van geïmmigreerde mensen vasthoudt?
De film werd echter (met insluitcode https://youtu.be/sqdJbim_8p4 ) door YouTube verwijderd. De Chinese machthebbers zouden het niet sneller kunnen gedaan hebben. Naar het waarom heeft u het raden. Met “Deze video is verwijderd wegens schending van het beleid van YouTube inzake intimiderende en kwetsende content.” kan men alle kanten uit. Weliswaar handelen de Polen aan de oostelijke grens in het belang van de Duitsers (en in het verlengde van andere EU-lidstaten) maar blijkbaar niet in het belang van de nieuwe Duitse regering met hun buitenministerin Baerbock. Zij wil nl. dat Duitsland voor alle wereldreizigers open blijft. En zo blijft Duitsland hét reisdoel van de meeste migranten.
Als kroongetuigen komt in de film prof. dr. Schwöbel aan het woord, die op de tijdlijn van de 8ste tot de 10de minuut uitlegt waarom Duitsland het Mekka van de vluchtelingenindustrie geworden is.
Hij heeft het over de totale kosten van verzorging, opvang, onderwijs, onderkomen, kindergeld, sociale steun… enz… enz. De maandelijkse kosten voor een gezin van vier komen op pakweg 8000 euro. Daar bovenop komen de kosten voor registratie, asielbureaucratie, integratiekosten, huursubsidies, taalcursussen, broodnodige uitgestelde medische behandelingen, psychiater, juridische en advocaatskosten… Op één jaar tijd zou het vierkoppig gezin de Duitse belastingbetaler ca. 100.000 euro kosten. De verkoop van een woning in hun Zandbakland wordt dan snel terugverdiend…
En wat men ook niet mag vergeten: een der hoofdredenen, speciaal voor mensen uit het M.O., die met hun reispas nergens heen kunnen, is de fel begeerde Duitse reispas. Na relatief korte tijd, meestal tussen 3 en 6 jaar, volgt de automatische inburgering. Zelfs opgave van valse gegevens zoals over de vluchtreden, de naam, geboortedatum of een strafregister zijn geen belemmering voor een inburgering. Ingeburgerde gezinnen kunnen vervolgens officieel weer naar hun voormalig vaderland reizen – het land waar hun leven zgz. “in gevaar” was. Dat zij voorheen, bij hun asielaanvraag – een traan wegpinkend – stelden dat zij wel verplicht waren – dik tegen hun goesting – te vluchten omdat zij anders een kopje kleiner zouden gemaakt worden… dat speelt dan plotseling geen rol meer.
In het algemeen is de film echt een eerbetoon aan Polen. U zou zich dit uur moeten gunnen. Imad Karim liet het niet bij het YT-verbod en nam een advocaat onder de arm. Kosten: 5.000 à 10.000 euro. De film heeft hem meer dan 58.000 euro gekost en daar bovenop komen dan nog eens de gerechtskosten. Imad Karim stelt dat hij in zijn film op geen enkel ogenblik een groep of een bepaalde persoon in zijn eer of waarde gekwetst heeft, dat hij steeds zakelijk en objectief bericht heeft… zoals hij het in zijn beroep geleerd heeft.
Hij heeft de film “Polens deutsche Migrationskrise – Der innereuropäische Kulturkampf, eine Hommage an Polen Ein Film von Imad Karim – op zijn oud Vimeo-kanaal geladen; te bekijken op https://vimeo.com/659425464 .
Onze redactie heeft geprobeerd de film te plaatsen, wat initieel lukte, maar na enkele minuten ongedaan werd gemaakt. Men moet blijkbaar als kijker elk individueel inloggen.
Polens deutsche Migrationskrise – Der innereuropäische Kulturkampf, eine Hommage an Polen Ein Film von Imad Karim from Islamkritik rettet Menschenleben on Vimeo.
Of bij Webseite des Autors
