We hebben jarenlang met een VW-Kever gereden, nadien met een Golf.  Mijn ouders kochten hun eerste kever in 1960, een lichtblauwe, met een choke, die men moest uittrekken; mama hing er haar handtas aan.  Mijn vader had tijdens de oorlog leren autorijden; mijn moeder kreeg les van de autoverkoper.  Eén les van 1.5 uur.  Parkeren heeft ze nooit goed onder de knie gekregen.  Ze kon slechts vooruit rijden en ze reed gewoon rondjes tot ze een passende vrije plaats gevonden had.  Of ze ging ergens in overtreding staan en heeft nooit een boete gekregen. Op de voorruit kleefde een opsomming van de verkeerstekens. Haar passagier moest die dan raadplegen als ze er ergens mee geconfronteerd werd.   Wij vonden dat doodnormaal.  Een rijbewijs ging je gewoon op het stadhuis halen.  Zij heeft slechts één keer een ongeval gehad toen er een dronken chauffeur haar in de flank raakte.

Ondenkbaar nu.  Toen was er quasi geen verkeer.  Geen hetze.  Volkswagen is voor mij jeugdsentiment.  Foto’s met mijn trotse ouders voor hun nieuwe auto, de eerste in de familie. Mooie herinneringen.  Een wereld die even stilstaat.   Een opiniestukje van collega-blogger Wolfgang Präbel trok mijn aandacht, waarbij ‘andere’ weetjes over VW terug aan de oppervlakte komen.  Hierbij de bewerkte versie in het Nederlands met bijpassende video’s, afbeeldingen en bruggetjes.

Het iets andere automerk

Het succes van Volkswagen begon met een gigantisch volksbedrog. 337.000 spaarders hadden voor een Volkswagen elke maand vijf Reichsmark betaald en zo in totaal 268 miljoen Reichsmark bijeen gebracht, zonder dat er tot 1945 ooit één auto aan de spaarders geleverd werd.  Na de oorlog verloren de gespaarde rechten op een Volkswagen hun waarde.  Tot einde 1970 betaalde het VW-concern de bedrogenen contante compensaties voor in totaal 6.3 miljoen DM en ook aankoopkortingen voor 63.000 autokopers.  Men kan de schuld aan dit megabedrog niet uitsluitend in de schoenen van VW schuiven, maar ook van de nationaal-socialisten, die in dit ‘spaarmodel’ een groot aandeel hadden.  De geboorte van Volkswagen stond niet onder een goed gesternte, maar eerder onder een kruis.

33 jaar later en niets wijzer geworden: toen men nog 15 jaar op de levering van de Trabant moest wachten leverde het VW-concern 10.000 stuks van de populaire Golf aan de DDR.  We schrijven 1978.  De prijs werd initieel op 30.000 Ostmark bepaald, later bijgestuurd naar 25.000 Ostmark.  Men kon uiteraard slechts door relaties in de partij of diens nevenorganisaties zo’n auto in de wacht slepen.  Op de zwarte markt werd voor een tweedehands Golf tot 100.000 Ostmark geboden, wat meteen aantoont wat een koopje de officiële prijs was.

Sindsdien was de Golf bij de bevolking als bonzenauto geliefd, gehaat en ook vervloekt.  Er bestond natuurlijk nog een tweede mogelijkheid aan een nieuwe Golf te geraken, nl.  door middel van de beroemde beruchte GENEX-rekeningen.  De Stasi-onderneming Genex Geschenkdienst GmbH had voor het Westen een cataloog samengesteld, „Geschenke in die DDR“, waaruit de familieleden in West-Duitsland voor hun arme broeders en zusters in de DDR waren konden uitzoeken en met DM betalen.  Sinds 1986 stond de Golf in die bewuste cataloog.  Dus ook via deze obscure weg leverde VW auto’s in de DDR.  Uit onderstaande video mag blijken dat de levering van 10.000 Golfjes deel uitmaakte van een uitwisselingsprogramma, waarbij ‘hogere’ belangen gediend werden.

In 1993 kwam het VW-concert weer in beeld toen Ferdinand Piëch de gewiekste aankoper José Ignacio López  van General Motors afsnoepte en hem tot chef van de afdeling „Produktionsoptimierung und Beschaffung“ (optimalisering productie en aanbestedingen) benoemde.  De onderaannemers en leveranciers huiveren nog als ze aan die tijd terugdenken.  López had bepaalde gegevens van zijn oude werkgever GM meegenomen, waarop een rechtsgeding volgde,  VW zich verplicht zag hem aan de deur te zetten en bovendien een schadeloosstelling van 100 miljoen dollar aan GM te betalen.  We schrijven dan 1996.

De López-affaire was nog niet helemaal verteerd toen het VW-bestuur  het lumineuze idee had een selectie bereidwillige Braziliaanse prostitués bij de hand te houden voor de ondernemingsraad.  De dames waren bij de IG Metall zeer geliefd en konden jarenlang rekenen op hun klanten, die hen  o.a. met ‘dienstreisjes’ in de watten legden.  In 2005 kwam dit aan het licht.

 Dat hinderde VW niet de moraal-predikant te spelen.  Op 5.1.2015 lazen we bij Spiegel-onLine:  “Wegens Pegida-betoging liet VW zijn glazen ‘Manufactur’ (fabriek) op maandagavond de lichten uitgaan.  Volkswagen staat voor een open, vrije en democratische samenleving.”

Een typisch geval van ‘luister naar mijn woorden, maar zie niet naar mijn daden’.  Golf-leveringen aan SED en Stasi, een prostituésschandaal, corruptie.
We maken ons geen illusies.  VW is geen alleenstaand geval.  Voor geld en macht worden edele principes vlotjes opzij geschoven.  En verder is het met de stroom meedrijven.  Geen golven veroorzaken.  Zaken doen.  Business as usual.

FVE