Je vindt het gebouw prachtig of je vindt het eróver: deKathedraal van de Voorbede van de Moeder Gods op de Greppel, kortom: de Sint Basiliuskathedraal aan het Rode Plein te Moskou, naar Basilius de Zalige die in de negende kapel begraven ligt. Basilius was een zwerver en dief die diefstal pleegde om de armen te voeden. Hij zou Ivan de Vierde berispt hebben omdat hij niet naar de armen omzag en niet als een goede Christen leefde. Ook wist hij een grote stadsbrand te voorspellen waardoor zwaarder leed werd voorkomen. Na zijn dood werd hij in de nog aanbouw zijnde kathedraal begraven waarbij Ivan de Vierde een van de kistdragers was.[1]
De Basiliuskathedraal, ook wel Pokrovkathedraal, is dé blikvanger van het Rode Plein in Moskou. De kathedraal werd tussen 1555 en 1560 gebouwd in opdracht van Ivan IV, ook bekend als Ivan de Verschrikkelijke. Dit naar aanleiding van diens overwinning op de Tartaren bij Kazan.
De kathedraal bestaat eigenlijk uit acht kleine kerkjes die om een hoofdkerk liggen. Deze hoofdkerk heeft een tentvormige toren. Dit in tegenstelling tot de omliggende kerkjes die koepels hebben.
Vandaag de dag is de kathedraal zeer kleurrijk. Vroeger was dat wel anders. De buitenkant van de kathedraal was oorspronkelijk wit. In de zeventiende eeuw werd de kathedraal geschilderd. Het ijzeren beslag van het dak werd toen ook vervangen door veelkleurige dakpannen.
Nogmaals: pater Daniël ondervindt moeilijkheden bij het verzenden/ontvangen van e-mails. Wie op zijn verzendlijst staat en geen mail met zijn nieuwsbericht ontvangen heeft, weet dan dat dit buiten zijn macht gebeurt. Als wij zijn wekelijkse nieuwsbrief ontvangen - wat de laatste tijd wel al eens onderbroken wordt - dan zullen we hem getrouw op Golfbrekers publiceren.
Goede Vrienden,
We zijn gewond door de zonde, dat is de derde eigenschap van ons mens zijn. Er zijn verschillende manieren van leven in zonde.
Het Farizeïsme was in Jezus’ tijd de partij van hen die trouw de Wet van Mozes wilden onderhouden zonder compromissen of aanpassingen. Saulus van Tarsus was aanvankelijk een van hen. Ze zochten hun heil in het onberispelijk onderhouden van de Wet. Deze vrome farizeeën waren de opvoeders bij uitstek van het volk en van de jeugd. Welnu, er is geen enkele andere groep van mensen die door Jezus zo fel wordt bestreden en uitgescholden als huichelaars en witgekalkte graven, die er van buiten als heiligen uitzien maar van binnen vol ongerechtigheid zijn (cfr Mattheus 23).
De parabel van de farizeeër en tollenaar is glashelder (cfr Lucas 18, 9-14). Zich beroepen op het vrome leven van gebed, vasten en aalmoezen op zich is waardeloos. Het corrupte kereltje van de tollenaar wordt omwille van zijn oprecht berouw gered. Een zelfvoldaanheid die meent God niet nodig te hebben, dat is de zonde. Het is de mens die zichzelf in plaats van God stelt. Hij leeft volop van de schepping maar wil de Schepper niet erkennen. Hij doet alsof hijzelf de schepper van dat alles is, zijn eigen auteur en meester.
Dit kan vele vormen aannemen. Een aantal “meesters van het wantrouwen” van de 19e en 20e eeuw hebben tot in onze tijd veel invloed (gehad): Ludwig Feuerbach (+ 1872) , Karl Marx (+ 1883), Fr. Nietzsche (+ 1900), Sigmund Freud (+ 1939), J.P. Sartre (+ 1980). Zij hebben God agressief als concurrent bestreden en zichzelf tot god uitgeroepen. Uit het gedachtengoed van Nietzsche is zelfs een theologische stroming ontstaan: de zogenaamde “dood-van-God theologie”! De Amerikaanse, protestantse theoloog Harvey Cox schreef het boek: “The secular City” (1965), vertaald in “De stad van de mens”. Het werd een bestseller dat de secularisatie verheerlijkte. Hij betoogde daarin ten onrechte dat de Bijbel de mens aanspoort om nu de plaats van God in te nemen.
Deze stroming had in de jaren ’70 ook in Europa heel veel succes. God werd in de schaduw geplaatst van ”de stad van de mens”. Alom werden theologische bezinningen en liturgische conferenties georganiseerd onder de titel “in de stad van de mens”. Als God nog enige betekenis had in deze theologie was het een god, gemaakt naar het beeld van de mens, ontdaan van iedere transcendentie. H. Cox wilde aan God nog “een beetje transcendentie” toekennen, wat een innerlijke contradictie is. Het is zoals men van een vrouw zegt dat ze alleen maar een klein beetje zwanger is! Overigens, de onderliggende houding van Nietzsche was bijzonder radicaal. Hij schreef niet alleen “God is dood” maar “wij hebben God vermoord”! Mogelijk begreep hij beter dan vele anderen dat het wezen van het christendom uiteindelijk in Jezus’ kruisdood geopenbaard wordt. Hij bleef echter bewust en hardnekkig deze gekruisigde Jezus afwijzen en is er ook gek van geworden.
“Gebeden” in lagere school in Nice – islam rukt op
Buitenschoolse momenten worden volgens officiële richtlijnen ingevuld met ondersteuningslessen, ludieke ateliers of groepsactiviteiten, activiteiten dus die door de school worden opgezet om de vorming van kinderen te vervolledigen. Maar op maandag 13 november hebben twee leerlingen van een lagere school in Nice dit moment aangegrepen om “een gebedsstonde” te organiseren. Volgens de burgemeester Christian Estrosi en de rector van de academie, Nathalie Chicot, gaat het over “inbreuken op het lekenonderwijs”.
De ouders werden op het kabinet van de burgemeester ontboden. De leerlingen kwamen ervan af met een “waarschuwing”. Want, zegt Jean-Luc Gagliolo, verantwoordelijke voor onderwijs van Nice, het gaat om kinderen van 8 jaar “die niet de bedoeling kunnen hebben om de school te ontwrichten”. De burgemeester voegde eraan toe: “De toestand in de wereld rechtvaardigt dat men geen olie op het vuur giet”. In juni had dezelfde burgemeester nochtans al gewaarschuwd voor “islamitische gebeden georganiseerd door kinderen van de lagere school”, en “minuten van stilte opgedragen aan de profeet Mohamed”.
Angst voor islamfobie verstikt elk debat
Tot hiertoe bestond op het Franse territorium enkel één officiële gids om radicalisering tegen te gaan bij jongeren van 15 tot 25 jaar (Prévenir la radicalisation auprès des jeunes de 15-25 ans). Maar de radicalisering start op veel jongere leeftijd. Tijdens het eerbetoon naar aanleiding van de islamitische moord op Dominique Bernard werden in Frankrijk meer dan 500 verstoringen en bedreigingen geregistreerd. 183 leerlingen werden uitgesloten tot ze voor de disciplinevergadering zouden verschijnen. Maar sindsdien werd geen enkel resultaat voorgelegd. Geen statistieken, geen cijfergegevens. Alleen dit bericht uit onderwijskringen: “Kinderen die geradicaliseerd zijn, uit de groep halen, lijkt wettelijk niet mogelijk”. Frankrijk staat erbij en kijkt ernaar.
Onder die geschorste leerlingen, een kind van 10 jaar in de Pyrénées-Atlantiques. Zijn straf? Een leraar gaat nu “intens met hem werken”. Al in 2022 bleek uit cijfers dat lagere en middelbare scholen steeds vaker getroffen worden door dit soort van islamitische geloofsijver. De schoolinstellingen fluiten in het donker en durven – uit angst hetzelfde lot te zijn beschoren als de leraars Bernard en Paty – niet optreden. Een vrouwelijke inspecteur van de academie verzekert bijvoorbeeld: “Meestal zijn inbreuken op het lekenonderwijs niet verbonden met vermoedens van radicalisering”. Men laat betijen met andere woorden. Om de sociale vrede te bewaren? U kent het intussen: zachte heelmeesters….
Even deze mededeling: pater Daniël ondervindt steeds meer moeilijkheden om zijn nieuwsbrief te verspreiden. We kunnen er hier niet dieper op ingaan, maar zoals het spreekwoord zegt "een goede verstaander heeft slechts een half woord nodig". Intussen wordt geprobeerd de geïnteresseerden, die op zijn verzendlijst staan, via een ander mailadres te bereiken. Hij weet niet of de tussenpersoon erin geslaagd is vermits hij grotendeels van de buitenwereld afgesloten is. Onze redactie heeft alvast geen volledige versie kunnen of mogen ontvangen. Mocht één van jullie op deze verzendlijst staan én de nieuwsbrief van 1.12.23 toch in uw mailbox gekregen hebben, dan zouden wij het op prijs stellen als u dit even in de reactiemodule zou willen melden om vast te stellen waar de hapering (... censuur) zich voordoet.
Mocht de verzending én ontvangst (nog) niet lukken, dan kan u de nieuwsbrief in de toekomst - als het God en de internetstoorders belieft, via dit kanaal lezen.
“…Maar nu de vraag die in veler oren wellicht onfatsoenlijk klinkt. Kunnen en mogen slachtoffers die blijvend gebukt gaan onder hun leed onwaarheden vertellen? Mag iemand hen daar desgevallend hoffelijk op wijzen? Of houdt respect voor hun terechte emoties in dat elke inhoudelijke discussie het aangedane leed ontkent of minimaliseert?
In dat geval is een bewering van een slachtoffer in vraag stellen of betwisten per definitie moreel fout, ook al is die bewering bezijden de waarheid. Het inhoudelijke argument is immers een miskenning van het slachtofferschap. Gevoelloos. Een keuze voor de dader…”
In Karlstadt, een rustig stadje in Franken, vond op 26 november de Andreasmarkt plaats, die bedoeld was om bezoekers dit jaar kennis te laten maken met de islam.
Met het motto ‘Het Oosten ontmoet het Westen” namen de plaatselijke moskeeverenigingen, waaronder de onder controle van de Turkse overheid Ditib-moskee, de scepter over.
Na de opening ging het verder in de geest van oosterse islamitische gebruiken: op het podium werden relevante islamitische gebedspraktijken voorgesteld, bijvoorbeeld in welke lichaamshouding de symbolische onderwerping moet gebeuren.
Van christelijke kerstliederen werd op de zgn. “rommelmarkt vóór Kerstmis” werd afstand gedaan. In de plaats daarvan zong een kinderkoor moslimliederen.
Op de aangekondigde “vlooienmarkt vóór Kerstmis” werden christelijke kerstliederen volledig achterwege gelaten; in plaats daarvan zong een kinderkoor moslimliederen. Ook het culinaire aanbod werd aangepast aan het oosterse concept: in plaats van glühwein en geroosterde amandelen was er dit keer gebakken Turkse knoflookworst en tantuni.
… met als hoofdrolspelers een heruitgevonden duo, Don Quichot en Sancho, én een missionaris op zoek naar een nieuwe kerk.
Niemand gelooft hier nog een politicus van enige betekenis als die gewoon op een stoel gaat staan en het volk toespreekt. Op een boogscheut echter van de wereldbrand, waarop alle ogen van deze planeet gericht zijn en zelfs president Biden nachten over piekert, daar ruiken Vlaamse en Belgische politici een kans to knock themselves in the publicity.
Vandaag, twee jaar later, werd er een afsluitend vervolg aan gebreid: Gil Ofarim gaf in de rechtbank toe dat heel zijn verhaal, alle beschuldigingen, uit zijn duim gezogen waren. Zijn “ego” als wereldster kon het niet verkroppen dat hij zoals iedereen zijn beurt moest afwachten aan de receptie. Zijn zgz. “verontschuldigingen” zijn larie en apekool. Het vonnis is een lachertje.
Wij hadden daar geen rechtbank, geen advocaten voor nodig. Antisemitisme kan in Duitsland àltijd op sympathie rekenen. Ook als het duidelijk een gefantaseerd verhaal is met het doel “Wiedergutmachung” te kunnen innen, media-aandacht te krijgen en zijn carrière een duw te geven..
Bon, vandaag is wat krom was, recht gezet. Hoewel… niet recht genoeg. Hopelijk leren politici en media er iets uit.
Bekijk onderstaande video en bekijk vooral de ondertiteling en bijhorende vertaling:
