… en laten de nationale regeringen dat gewoon gebeuren?
De EU wil in samenwerking met de WHO bepalen wat goed is voor ons welbevinden… ook “gezondheid” genoemd. Op de webstek van de EUropese Raad lezen we o.a.:
Wereldgezondheidsvergadering gaat onderhandelingen openen over instrument voor pandemiebestrijding
De 194 leden van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) zijn op 1 december 2021 overeengekomen om snel werk te maken van een verdrag, overeenkomst of ander internationaal instrument om de preventie, paraatheid en respons bij pandemieën te versterken.
Een verdrag, overeenkomst of ander internationaal instrument is juridisch bindend krachtens internationaal recht.
voor grotere, duurzame en langdurige politieke betrokkenheid op het niveau van de wereldleiders van staten of regeringen
Maggie De Block tapt uit ons aller naam uit een ander vaatje: “Bedoeling is dat deze onderhandelingen tegen uiterlijk 2024 tot een bindend instrument leiden”
“België speelt opnieuw een voortrekkersrol in de internationale samenwerking in de strijd tegen pandemieën en AMR”, besluit De Block verheugd. “Afstemming van het gezondheidsbeleid onder de lidstaten zodat de Europese Unie spreekt met één stem is cruciaal. De aanpak van corona wereldwijd heeft deze noodzaak aangetoond. De unanieme positie over AMR en het pandemieverdrag, nemen wij ook in binnen de AMR Global Leaders Group, waarin 6 landen van de Europese Unie vertegenwoordigd zijn.”
Onze redactie hoedt zich ervoor de dagelijkse instroom aan berichten (… overwinningen, slachtoffers en schuldigen, helden en barbaren, terreinwinst, dromen die men voor werkelijkheid wil verkopen… kortom: de dagelijkse nieuwtjes die alle westerse redacties als de ultieme en énige waarheid verkondigen) uit Oekraïne te publiceren of er conclusies uit te trekken. Er wordt te veel gelogen. Waarschijnlijk aan beide kanten. Maar als één kant niet gehoord mag worden, als alle nieuwskanalen uit Rusland afgesloten worden in het westen, dan wordt men als nuchter denkend wezen wantrouwig.
Ingesloten documentaire geeft een tijdsbeeld van het ontstaan van Oekraïne tot de hedendaagse toestand. Met:
rol van de VSA na WOII
21′: uiteen vallen van de USSR
24’06”: resultaat verkiezingen toont een duidelijke scheiding der geesten: westen vs oosten
37′: neo-nazi’s komen in beeld
1u06′: verkiezingen Krim
verder Maidan, de invoer van zgn. milities, georkestreerde oproer, de onderdrukking van de Russischsprekende bevolking, de militaire acties in de Donbass tegen de eigen bevolking, enz…
We citeren hieruit wat samen met de NAVO-bewapening de oorzaak is van de Russische inval:
... In de provincies Donetsk en Loehansk zijn de mensen gealarmeerd door het anti-Russische geweld. Hun leiders nemen het initiatief voor een referendum. Dit gaat niet over separatisme, zoals de westerse media voortdurend herhalen, maar over de vrijwaring van een grondrecht: zij willen een bijzonder statuut dat hun identiteit beschermt en waarborgt dat het Russisch – de voertaal van de overgrote meerderheid in deze regio’s – officieel erkend blijft. Want op 23 februari heeft de nieuwe regering in Kiev het Russisch als nationale taal gewoon afgeschaft, een wel bijzonder hatelijke maatregel als men weet dat 30 % van de Oekraïense bevolking Russisch spreekt!
Het gevolg van het referendum is een felle repressie door Kiev tegen de Russischsprekende gebieden, die leidt tot een militarisering van de situatie. De Donbass bewapent zich. Met materiaal uit Moskou? Nee: «In 2014 werk ik bij de NAVO. Wij proberen na te gaan of er Russische wapenleveringen aan de rebellen zijn. Maar ondanks de opdringerige beweringen van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSG) kunnen wij geen enkele levering detecteren» (J. Baud). In werkelijkheid krijgen de opstandelingen wapens van Russischsprekende Oekraïense eenheden die naar hen overlopen.
De troepen die het regime in Kiev trouw zijn, slagen er daarom niet in de Donbass te bedwingen. Daardoor is de Oekraïense regering verplicht om op 5 september het Akkoord van Minsk te ondertekenen. Maar dat belet president Porosjenko niet om onmiddellijk daarop tegen Donetsk-Loehansk een groot “antiterroristisch” offensief te ontketenen… dat compleet mislukt: het Oekraïense leger lijdt een zware nederlaag in Debaltsevo en Kiev moet zich in februari 2015 neerleggen bij Minsk-2. Dit akkoord houdt o.a. in dat er een grondwetswijziging in federale zin moet komen, dus met meer autonomie voor de Donbass. De concrete onderhandelingen dienen gevoerd te worden tussen de centrale regering en de rebellen van Donetsk-Loehansk.
Zeven jaar lang weigert Kiev koppig om het akkoord uit te voeren. In plaats daarvan bestookt het Oekraïense leger onafgebroken de Donbass, maar zonder groot succes: het leger is ondermijnd door de corruptie van de kaders en geeft blijkt van een onrustwekkend defaitisme (veel desertie en zelfmoorden)....
Het staat u vrij te geloven wat u wilt geloven. En uw mening zullen wij publiceren, ongeacht of wij het ermee eens zijn of niet. Maar wij laten ons niet voor de kar spannen van andere naties, ongeacht de sympathie die we eventueel voor hen koesteren. Niet van de Catalanen, niet van de Basken, niet van de Koerden, de Oekraïners, de Russen of de Amerikanen. En al zeker niet van het land b of van de EU. Voor ons telt slechts deze vlag. En het zou de Vlaamse Beweging geen windeieren leggen als ze terug meer in beweging zou schieten voor de Vlaamse Zaak i.p.v. zich in te zetten voor buitenlandse doeleinden, hoe nobel en eervol deze ook mogen zijn:
“Mensen zijn verlangen. Voedingssupplementen voor de ziel.” Ziedaar het boek van Rony Ceustermans, pater Norbertijn van Averbode uitgegeven bij Halewijn, Antwerpen, 2021. Een Engelse vertaling hiervan zal verschijnen in de Filippijnen. Het boek wil bijdragen aan de viering van de 900e verjaardag van de Norbertijner orde en nodigt mensen met een groot hart en een open geest uit tot een dieper christelijk leven.
Het zijn negentig korte beschouwingen, alfabetische ingedeeld van “adem” tot “woord”, vertrekkend van de huidige mens als een onstilbare stroom van verlangens. Schrijver reflecteert en filosofeert over leven en dood, gezondheid en ziekte, geluk en ongeluk, blijdschap en verdriet, hoop en wanhoop, liefde en haat, waarheid en leugen, tijd en eeuwigheid. Ze worden in kleurrijke paradoxen geschilderd. Menige zinnen klinken als gevleugelde uitspraken: “In een hyperkritische tijd zegeviert een naïef simplisme”; “de stilte stresseert en de stress jaagt de tijd nog sneller voort”; “aan een hels tempo worden vreemden vrienden en vrienden weer vreemden” (door het internet); “we delen het lot om in een overbevolkte wereld te vereenzamen in een verstikkend isolement”; “we krijgen allemaal meer tijd vrij. En toch hebben we allemaal minder tijd”; “Ons kortstondig leven verdrinkt uiteindelijk in een zee van tijd” (in een kosmos van lichtjaren en een universum zonder einde); “happend naar adem worden we in de wereld geworpen en snakkend naar adem verlaten we het weer”.
Met treffende waarnemingen wordt vooral opgeroepen om meer oprecht en authentiek evangelisch te leven: “we zijn sterk gefocust op de fouten van anderen en tegelijk stekeblind voor het eigen kwaad”; “een wereldbrand veroorzaken is een ordinaire aangelegenheid maar een akkefietje bijleggen vraagt buitengewone moed”; “we hebben onszelf gepromoot tot norm en maatstaf van waarheid”; “we willen God zijn maar kunnen het niet”; “kan God zich nog manifesteren wanneer we alleen onszelf zien?” Doorheen de beschouwingen klopt een bijzonder warm hart voor het christelijk geloof, het Evangelie, de Kerk en uiteindelijk Jezus Christus: “Kerk en Evangelie staan haaks op wat mensen graag horen en wat van de tijd is”; “Christenen moeten zich niet laten verlammen door de kritiek van de wereld”; “de kracht van de Kerk ligt in haar tegendraads karakter en haar profetische stem”. Het zijn geen theologische redeneringen. In de bijzonder complexe en broze werkelijkheid van ons menselijk leven wordt de weg gewezen naar een groot vertrouwen in Jezus Christus, zijn levensoffer, zijn grenzeloze liefde als onze grootste krachtbron.
Het christendom wordt terecht voorgesteld als een “stoorzender”. Ik zou willen verder gaan en zeggen dat het nu de voornaamste stoorzender wereldwijd is. We hebben een “werelddag” tegen rassendiscriminatie en pesten, tegen allerlei fobieën zoals homo-, islamo- en zelfs transfobie, maar geen aandacht voor christenen die wereldwijd veruit het meest vervolgd én vermoord worden. (christenvervolging/ranglijst/ )
De verdediging van christenen komt nu van landen en staatsleiders die officieel op de zwarte lijst worden gezet, zoals Viktor Orban en Vladimir Poetin! Zij verdedigen de menselijke en christelijke waarden, terwijl Europa, als een “Avondland”, steeds dieper wegzakt in perversiteit.
Veertig jaar geleden was Rony Ceustermans een pientere student in de priesteropleiding van de Vlaamse abdijen, waarin ik al een decennium docent moraaltheologie was. Hij is later nog gevormd in de geschiedenis van het filosofische denken en werd daarin een erg boeiend docent. Zelf kreeg ik bijscholing in de woestijn van Syrië, de universiteit van steen, stof en storm. Dit is ook letterlijk te nemen. Het is hier een woestijn, niet van zand maar van rotsstenen en het kan soms zo hard stormen dat ik als bejaarde lichtgewicht onmogelijk zonder hulp van het ene gebouw naar het andere kan laveren. Op de top van het anti-Libanongebergte (achter het klooster) heeft de storm me ooit proberen mee te voeren en indien een medebroeder mij toen niet tijdig stevig had vastgegrepen was ik als weerloos wicht in de ravijn gedropt.
In »tv.berlin Spezial« hadden Dr. Hans-Georg Maaßen (voormalig federaal veiligheidschef) en Gerhard Schindler (voormalige baas federale geheime dienst) – twee heren op topfuncties in Duitsland die op een zijspoor gezet werden, een discussie over de stand der dingen in Oekraïne en de Duitse buiten- en veiligheidspolitiek.
Maaßen heeft als mening: “De oorlog in Oekraïne is niet onze oorlog“. Volgens hem gaat het daar niet om vrijheid, niet om democratie en ook niet om mensenrechten. Dergelijke stellingnames zijn niet objectief. Oekraïne is ten slotte “een uitermate corrupte staat”. En: “Oekraïne is geen staat die bij het westen hoort”, constateert hij. Zelfs in de meest politiek-correcte media moest Zelensky tot enkele maanden geleden nog spitsroeden lopen omwille van corruptie en de inbreuk op de rechten van minderheden. En ziedaar, plots kreeg hij quasi een heiligenaureool… niet bepaald iets dat op feiten en de waarheid stoelt.
In werkelijkheid gaat het bij de Oekraïne-oorlog om macht en belangen van verschillende politieke blokken. Het zou de Duitse politici geen kwaad toen meer eerlijkheid te tonen en dit publiekelijk toe te geven.
De aanval van het Russische leger kwam niet onvoorbereid. Oekraïne was door het westen goed op dit scenario voorbereid… alsof men er zelfs op gerekend had…
Tijdens het gesprek gaat Hans-Georg Maaßen nog verder in op de twee gezichten van het volkerenrecht. Dit “recht” zou door het westen meerdere keren gewijzigd en geplooid geworden zijn en Maaßen verwijst daarmee naar de gebeurtenissen in Joegoslavië, Libië, Afghanistan en andere crisishaarden.
Gerhard Schindler wijst op de nuances en gevaren van de Oekraïne-oorlog. En waarschuwt dat we op de drempel van een derde wereldoorlog staan. Bijgevolg is een voorzichtige en terughoudende handelwijze vanuit de westerse politiek absoluut aan te raden.
Onze redactie heeft in de loop der jaren verschillende artikels gepubliceerd over en met Hans-Georg Maaßen, iemand die omwille van zijn integriteit met pek en veren wandelen werd gestuurd door een regering die perfect wist wat er mis gelopen was…
Terwijl kiezers in landen zonder verplichte stemdeelname hun afkeer tonen door niet aan de verkiezingen deel te nemen (Frankrijk, NRW), wil de EU-Commissie en de Franse president Macron de EU-grondwet herschrijven opdat de democratie helemaal uitgehold wordt: zij willen de EUropese verdragen wijzigen en de EU omvormen tot een federaal wangedrocht met vazal EU-lidstaten zonder beslissingsmacht.
Het negatieve antwoord kwam uit 13 van de 27 lidstaten, bijna allemaal Oost-Europese, die het “voorstel” categoriek afwijzen. Juist zij, die voor ca. 30 jaar ontsnapten aan de Sovjetknoet, willen geen unie waarin de individuele naties niets meer te zeggen hebben.
Het onbegrip tussen de westers-getinte EU en de oostelijke lidstaten is groot. Het westen schermt met de mensenrechten als hoogste morele instantie, sleept Hongarije en Polen wegens vermeende rechtstaatsinbreuken voor de EU-rechtbank en straft hen met sancties.
Polen dat zich in 2015 nog tegen de opvang van Afrikaanse illegalen geweerd had, opende genereus de grenzen voor meer dan 2 miljoen Oekraïeners en ijvert voor een opname van Oekraïne in de EU. Desondanks wijst het zowel de toenemende afbouw van de eigen soevereiniteit als abortus – Macrons idee -als EUropees grondrecht van de hand.
Terwijl de westerse regeringen zich verslikken door “EUropese waarden” te verwarren met zgz. mensenrechten, oriënteren zich Oost-EUropese regeringen op hun natie, traditie en christendom.
De nationale held van Polen is geen staatsleider, voetbalster of militair maar wel paus Johannes Paulus II, wiens afbeeldingen niet alleen in kerken, maar ook op het publiek domein, op markten, gebouwen…, zichtbaar zijn, en tevens in talrijke woningen bij de mensen thuis. Polen heeft een speciale band met de kerk. Onder het juk van het communisme kreeg het een speciale ruimte van innerlijke vrijheid. Toen er in het verleden meer dan honderd jaar geen Poolse staat bestond, heeft de Kerk de Poolse identiteit levendig gehouden. De in de loop van de geschiedenis de dikwijls bedreigde Poolse cultuur overleefde dankzij de Kerk en een mengeling van identiteit, traditie en geloof. Het onderlinge verband dat, dankzij de ondersteuning van de paus, “Solidarność” het levenslicht gaf en uiteindelijk het communisme ten val zou brengen. Ook vandaag nog zijn de Polen trots op hun natie en op hun identiteit… en deze identiteit is christelijk.
De EU-protagonisten noemen de Pools houding “illiberal”… de tegenhanger van de bewierookte “open society”. Zij zijn de reden en de oorzaak dat de kloof tussen de EU en Polen-Hongarije groter wordt – zij willen immers de oorzaak niet (h)erkennen. Verwijten en beschuldigingen brengen geen oplossing. Integendeel, in beide landen geven de kiezers te kennen dat zij achter hun behoudsgezinde regeringen staan.
De identiteit der naties is geen doel op zich. Doorheen de Europese geschiedenis wordt aangetoond dat de “concurrentie” tussen de monarchieën en later tussen de naties steeds een motor voor nieuwe ontdekkingen, voor vooruitgang, was. En niet alleen in de economie. Noch de maatschappijleer, voortspruitend uit de Franse revolutie, noch een kwaliteitskenmerk zoals bv. “Made in Germany” refereren naar de EU-bureaucratie.
Ook al kan men het huidige EU-oppercommando (nog) niet (?) vergelijken met dat van de Sovjetunie, de ontwikkeling van de EU-politieke koers laat vermoeden dat de EU binnenkort zal afglijden naar een totalitaire EUSSR. Met welk recht veroordelen niet verkozen EU-ambtenaren meerderheidsbeslissingen van vrij verkozen nationale parlementen? En wie de Polen en de Hongaren (… en wij…) in de resp. landen willen binnenlaten? Welke rechters ze kiezen? Aan welke gezinssamenstellingen ze de voorkeur geven? Welke rechten ouders nog hebben bij de opvoeding van hun kinderen?
De democratische nationaalstaat is een blijft de enige politieke structuur die met een bewezen succes erin slaagt de belangen van hun volk te begrijpen, verdedigen en uit te bouwen. Daarom zal de EU slechts als een gemeenschap der individuele vaderlanden succes en vertrouwen winnen met een nationaal fundament, met de eigen tradities en de waarden van het christendom.
Hoed u voor goed geklede, correct Nederlands sprekende, geweldloze, normale burgers, die het ‘zelf’denken nog niet verleerd zijn!
Op 28 april publiceerde de AIVD (Algemene Inlichtingen en Veiligheids Dienst) haar jaarverslag 2021, met daarin de lijst van meest acute dreigingen.
Jarenlang werd die aangevoerd door Jihadistisch terrorisme. Sinds vorig jaar hebben we een nieuwe nummer één in de AIVD hitparade: rechts-extremisme. Dit jaar is daar ‘rechts terrorisme’ aan toegevoegd. De AIVD vindt dat onze grootste bedreiging.
Wat deze ‘dreiging’ extra onheilspellend maakt, is dat de extremisten niet herkenbaar zijn:
“Rechts-extremisten zorgen ervoor niet opvallend af te steken ten opzichte van de rest van de bevolking door bijvoorbeeld woordkeuze of kleding. Ook nemen ze publiekelijk afstand van geweld”.
De AIVD geeft toe dat er nog geen rechts-terroristische aanslag heeft plaatsgevonden. Volgens de AIVD gedragen de extreemrechtse terroristen zich normaal, kleden ze zich normaal (“jasje-dasje”), communiceren ze normaal en plegen ze geen aanslagen. Ze lijken dus nogal op normale Nederlanders.
Iedereen die zich normaal gedraagt en kleedt en daarnaast ook geweld afwijst, kan dus een rechts-extremist en zelfs een potentiële terrorist zijn. Voor gewone stervelingen zijn deze doodenge mensen niet herkenbaar. Gelukkig beschikt de AIVD over bovennormale gaven.
Maar de helderziendheid van AIVD gaat nog verder. Niet alleen zijn ze op de hoogte van de onzichtbare intenties van de rechts-extremisten, de dienst weet zelfs waarop ze hopen: “Rechts-extremisten juichen chaos toe en praten geweld goed, in de hoop op werkelijke, gewelddadige omwenteling in Nederland”. “Door anderen hun rechten te ontzeggen, dreigen ze de rechtsorde te ondermijnen. Dat legt een basis voor de gewenste chaos, haat en geweld”. Niet misselijk dus.
Daarnaast legt de AIVD een direct verband met het protest tegen de coronamaatregelen, dat “radicaliseerde in gewelddadig anti-overheidsextremisme”. Wie bezwaar maakt tegen het volslagen onlogische, vrijheidsvernietigende, destructieve, extreme en ongrondwettelijke coronabeleid, is dus een anti-overheidsextremist. En dus extreemrechts, gewelddadig en ook nog eens een potentiële terrorist.
Dat er bij veruit de meeste coronaprotesten geen spoor van geweld te bekennen viel vanuit de deelnemers, maar dat excessief overheidsgeweld naar de demonstranten door politie en ME zelfs de internationale pers haalde, blijft onvermeld.
“Dat anti-overheidsextremisten radicaler zijn gaan denken en handelen komt doordat ze daartoe werden opgezweept door aanjagers: aansprekende complotdenkers en critici van het coronabeleid, met eigen mediakanalen. In uitzendingen, op websites en in tijdschriften schilderen ze politici af als het nieuwe ‘kwaad’.
Ze laten het klinken alsof het begrijpelijk of zelfs goed is dat mensen in reactie daarop geweld zouden gebruiken”, aldus de AIVD, die geen namen noemt.
Maar het mag duidelijk zijn dat hiermee ook De Andere Krant (samen met Gezond Verstand zo’n beetje het enige overheids-kritische blad) bedoeld wordt. Het kan natuurlijk zo zijn dat ik het heb gemist, maar naar mijn waarneming heb ik in beide publicaties nog nergens een oproep, of zelfs een vergoelijking van enige vorm van geweld kunnen lezen. Terwijl ik toch vanaf het begin bij beide publicaties betrokken ben geweest. Om het beeld van verdachtmaking te completeren, maakt de AIVD ook melding van de initiatieven die onder invloed van het coronabeleid zijn ontstaan:
“Sommige anti-overheidsextremisten en -activisten trekken zich ondertussen terug in een eigen parallelle samenleving”.
Eng hoor…Dus iedereen die kritisch is op het extreme overheidsbeleid en een oplossing zoekt, kan anti-overheidsextremist genoemd worden, die “anderen hun rechten ontzeggen en de rechtsorde ondermijnen”.
Dat diezelfde overheid zich precies aan deze dingen schuldig gemaakt heeft, doet er kennelijk niet toe. Want nooit eerder in de naoorlogse geschiedenis heeft een overheid de grondwet en de grondrechten van burgers in vergelijkbare mate met voeten getreden, en heeft de rechterlijke macht stelselmatig de andere kant op gekeken.
Verkiezingsfraude in de VSA? Geen thema in het Nederlandse parlement. Trump is weg, laat hem weg. Opgeruimd staat netjes.
Helemaal volgens de kop-in-kas-retoriek “niets gezien, niets gehoord, niets aan de hand”. Stel u nu even voor dat dit thema opduikt bij – bij voorbeeld – presidentsverkiezingen in Hongarije, in Rusland, ergens in Zuid-Amerika of in beschaafd Zwart-Afrika… hoe zouden de Nederlanders, met hun belerend vingertje, dan gereageerd hebben?
Thierry Baudet verwijst naar de documentaire “2000 Mules“, een film die door YouTube en zowat alle andere streaming en filmdiensten gecensureerd werd.
En na enig opzoekwerk vonden wij de mogelijkheid de film on line te bekijken en te downloaden: klik hier: https://streamnow.club/en/movie/933554/2000-mules…. of dat dachten wij te kunnen doen. Quod non. Ook deze verbinding werd door de internetscherprechters onmogelijk gemaakt.
We hebben verschillende streaming & media-diensten geprobeerd – zelfs via Fox is contact maken onmogelijk.
Waarmee we bij de vraag terecht komen: als er zo veel moeite gedaan wordt, als er zo veel gecensureerd wordt, wat wordt er hier verborgen gehouden, wat mogen we niet weten???
2000 Mules is a 2022 American political film by Dinesh D’Souza that falsely[2][3][4] alleges Democrat-aligned individuals, or “mules,” were paid by unnamed nonprofit organizations to illegally collect and deposit ballots into drop boxes in Arizona, Georgia, Michigan, Pennsylvania, and Wisconsin during the 2020 presidential election.
According to the Associated Press, the film relies on “faulty assumptions, anonymous accounts and improper analysis of cellphone location data” provided by True the Vote, a conservative vote-monitoring organization[4] that National Public Radio (NPR) found “made multiple misleading or false claims about its work”.[5] D’Souza asserted as many as 400,000 ballots may have been involved, “more than enough to tip the balance in the 2020 presidential election”, though True the Vote did not allege any of the ballots were illegal.[2]
In het Nederlands: “2000 Mules is een 2022 Amerikaanse politieke film van Dinesh D’Souza die suggereert dat Democratisch-gesitueerde individu’s (or muilezels, lastdieren) betaald werden door een niet genoemde non-profit organisatie om de verkiezingen te vervalsen….”
En opdat u niet op het verkeerde Republikeins-rechtse Trumpbeen zou geplaatst worden, hebben de poco media en politici beslist u deze dwaalweg te besparen door simpelweg deze informatie te verbannen naar de censuurkerker, de spreuk indachtig: “Laat het denken over aan de paarden, die hebben een groter hoofd”.
Willen we Oekraïne, hét armste land van Europa, met schokkende corruptiecijfers, erbij nemen om de VSA en diens EU-vazal te plezieren? Betalen we nog niet genoeg belastingen? Is dit wat de Great Reset voor ons in petto heeft?… Allemaal even arm???
Zelfs Roemenië heeft een BNP dat 5 x hoger ligt dan dat van Oekraïne.
Ingedeeld in kleuren zoals zichtbaar op de kaart, rechts in beeld:
Op de wereldranglijst staat Oekraïne zelfs achter o.a. Tunesië, Egypte, Jordanië, Jamaïca… op plaats 112 van de 190 met 51% van het wereldgemiddelde.
Bij het bekijken van onderstaande video moesten we terugdenken aan een kleine gebeurtenis die nergens in de geschiedenis van het maritiem verleden van dit onzalige land terug te vinden is. Ons kantoor bevond zich in de Antwerpse haven en wij deden zaken met de rederij CMB / AMI. Toen de koning een bezoek bracht, was het alle hens aan dek. Ook bij een in het Leopolddok (K 210/212) aangemeerde “Congoboot” (Congo bleef Congo, Zaïre was in de volksmond niet gebruikelijk), die er alles behalve fraai uitzag: één grote roestbak. Dan maar snel een oplossing bedacht: de boot moest en zou een likje verf krijgen, een haastwerkje om de roestplekken te bedekken, zodat de koning een goede indruk zou krijgen… Door het ontbreken van tijd en/of middelen kon de opknapbeurt niet voor het hele schip gebeuren… dan maar aan één kant, de kant van de kaai waar het schip aangemeerd lag. Zo geschiedde… echter… wie had kunnen vermoeden dat de koning het schip, met de zichtbare roestbakzijde, van de overkant van het dok zou te zien krijgen (onpare kaainummers)… Alle moeite voor niets. Nog jaren later werden er grappen over gemaakt… We gaan ze niet herhalen vermits we dan een klacht wegens racisme aan onze broek riskeren.
In het licht van de geschiedenis van CMB (of hier vindt u een compacte versie in het Nederlands), is het onderstaande krantenartikel interessant:
De clash van de maritieme miljonairs: wie wordt de baas van de Antwerpse rederij Euronav?
