Israëls extreemste minister van nationale veiligheid, Itamar Ben-Gvir, die liefst elke dag een Palestijn tussen zijn Challah-boterham zou willen leggen, dringt er bij illegale Israëlische kolonisten op aan zich in Gaza te vestigen opdat de hardnekkige Palestijnen, die hun grondgebied en thuis niet willen, resp. “kunnen”, verlaten – ondanks de bombardementen en de voedsel- en medische tekorten – verdreven worden uit de Gaza-strook.
“We moeten een oplossing ineen knutselen om de emigratie van de bewoners der Gaza-strook aan te moedigen,” zo liet hij optekenen. De verdrijving van de Palestijnen en de vestiging van illegale Israëlische kolonisten is volgens Gvir “een juiste, eerlijke, morele en menselijke oplossing… Dit is een gelegenheid om een project te ontwikkelen opdat de Gaza-bewoners aangemoedigd worden te emigreren naar landen overal ter wereld.”
Hamas’ reactie: een “dagdroom”‘.
Trouwens, de Palestijnen op de westelijke Jordaanoever, die moeten – volgens Gvir – ook hun biezen pakken:
Bijna 50 jaar geleden kwam Pol Pol aan de macht in Cambodja.
Midden 1975 kwamen de Rode Khmer met ‘Broeder nummer één’ – Pol Pot – in Cambodja aan de macht. Ze zouden er zowel de meest egalitaire maatschappij ter wereld installeren, gebaseerd om het marxisme, maar dat had u al begrepen – als ook een van de meest moorddadige. De weg naar de hel is nu eenmaal geplaveid met de beste bedoelingen, zeker?
Cambodja werd een communistische staat waarin het geld was afgeschaft. Eten deed men in gemeenschappelijke eetruimtes. Iedereen droeg dezelfde eenheidskledij, huwelijken werden door de staat geregeld, en privéauto’s waren er niet meer. De grenzen waren compleet afgesloten en buitenlanders moesten het land verlaten. Het was de radicaalste poging om de egalitaire utopie van het marxistisch communisme in realiteit om te zetten. Het werd tevens de meest moorddadige poging, want tussen één vijfde en één vierde van de Cambodjaanse bevolking zou dit linkse experiment niet overleven. In het Duitse conservatieve weekblad Junge Freiheit besteedde Paul M. Seidel aan dit Aziatische fenomeen (met bepaalde parallellen met de Noord-Koreaanse staat).
Junge Freiheit besteedt er aandacht aan, omdat de vrees bij onze Duitse collega’s bestaat dat er weinig aandacht zal zijn bij de mainstreammedia. Immers, veel linkse strijders in die jaren staken hun enthousiasme voor het Rode Khmer-regime niet onder stoelen of banken. Het ging tot slot om de afschaffing van het gehate communisme, nietwaar? Zo was er Hans-Gerhart Schmierer, voormalig secretaris van de Kommunistische Bund Westdeutschland en vriend van Joschka Fischer, die als Duitse minister van Buitenlandse Zaken in 1999 dezelfde Schmierer in een hoog ambt in Buitenlandse Zaken benoemde. Zelfs na het bekend worden van de massamoorden stuurde Schmierer nog een grootboodschap aan kameraad Pol Pot en prees hij hem voor zijn “beslissende bijdrage aan de zaak van de internationale arbeidersklasse en de volkeren van de wereld”. 4 Zweden van de Zweeds-Cambodjaanse vriendschapsvereniging die Cambodja in 1978 bezochten, meldden “de vele blije gezichten en de gelukkige maatschappij”.
In marxisme ingewijd in Parijs in de jaren 50 van vorige eeuw
Pol Pot, zijn buitenlandminister Ieng Sary en staatschef Khieu Samphan waren linkse intellectuelen die hun marxistische opleiding hadden gekregen in de jaren 50 van de vorige eeuw in Parijs. Ze droomden van een boerenstaat naar het model van de grote Chinese broer Mao. Bijna allen kwamen ze uit de hoogste kringen van Cambodja. Pol Pot, die eigenlijk Saloth Sar heette, werd geboren in een familie van grootgrondbezitters met banden met het koninklijk hof en bezocht een eliteschool in Phnom Penh. In Parijs sloot hij zich aan bij een marxistische leesclub, één van de vele die als paddenstoelen uit de grond schoten aan de Sorbonne.
In 1963 werd hij partijchef van de communistische partij van Cambodja. Toch zou het nog 10 jaar duren – tot na de afzetting door de pro-Amerikaanse generaal Lon Nol van de populaire prins Norodom Sihanoek en de oproepen van Sihanoek in het buitenland om het communistische verzet te steunen – tot de Rode Khmer de macht konden grijpen. Nadat de Amerikanen het land hadden verlaten, stonden de troepen van Lon Nol machteloos.
Op 17 april 1975 trokken de troepen van de Rode Khmer de hoofdstad binnen. “Ik heb persoonlijk nooit een mooiere scene gezien. Ik voelde mij gelukkig, verlicht door wat ik zag en ik kon mijn tranen niet tegen houden”, aldus een Zweedse journalist. Ook de bewoners jubelden, maar enkele uren na de intrede van de communisten werden de bewoners via luidsprekers gedwongen hun woningen te verlaten en enkel met het allernoodzakelijkste de mars naar het binnenland aan te vatten. In de stad bleven alleen militairen en partijfunctionarissen achter. De Centrale Bank werd met explosieven bewerkt, het nutteloze papieren geld dwarrelde door de straat.
Radicaal egalitaire terreurmaatschappij
Handel werd verboden, het idee was een zuiver plangeoriënteerde ordening te creëren, ex nihilo. Privéeigendom werd verboden. Alles was gepland: scholen, dorpskernen, eetgelegenheden. Fietsen, uurwerken en schrijfblokken waren er enkel nog voor de partijfunctionarissen. Het bewateringsproject zou worden toegerust met vele, gigantische dammen, zodat de landbouwproductie kon worden opgevoerd, en iedereen zou worden gevoed.
Het ging erom de “Nieuwe Mens” te scheppen, de nadruk lag dus op de psychische transformatie van de onderdanen, op heropvoeding en ‘social engineering. In het taalgebruik werd het woord ‘ik’ geschrapt en vervangen door ‘wij’.
Ook dit communistische experiment mislukte binnen de kortste keren. De rijstquota werden niet gehaald, ook niet met brutale dwangarbeid. Uit angst voor represailles werden valse productiecijfers doorgegeven aan de leiding van de communistische partij. Saboteurs en andere verdachten verdwenen intussen in de vele gevangenissen die overal uit de grond schoten en waar duizenden werden gemarteld, veelal met de dood tot gevolg.
De Britse speelfilm“The Killing Fields”van 1984 gaf op een ijzingwekkende manier een inkijk in de brutale terreur van de Cambodjaanse communisten. Uiteindelijk zou een Vietnamese invasie een einde maken aan het regime van de Rode Khmer. Enkele miljoenen Cambodjanen hadden intussen het leven gelaten voor een nieuw, egalitair Utopia.
Wij hadden geen onderzoek nodig om dit te realiseren. In het land b bedraagt de terugverdientijd 15 jaar. En dan is het ding versleten. Moet je een nieuwe aanschaffen. En dan zijn er nog andere nadelen, zoals de hinderlijke luchtstroom en het lawaai van de ventilator. Onze gemeenschappelijke haag met de buren gaat gedeeltelijk kapot door de gestage luchtstroom van hun geplaatste warmtepomp op 3 m afstand. Bovendien is er het fenomeen dat goed bereikbare apparatuur gestolen wordt. Terugverdientijd??? Vergeet het!
Verkoop warmtepompen bijna stilgevallen: “Verbruik is te duur”
Al jaren worden we overspoeld door migratie naar Europa. De feitelijke cijfers spreken boekdelen: in 2022 registreerde Europa maar liefst 962.160 asielaanvragen, wat een alarmerende stijging van 52.1% betekent ten opzichte van 2021. Meer dan de helft van deze aanvragen komt van mannen in de leeftijdscategorie van 18 tot 35 jaar, waarbij 51% als asielbedriegers kan worden bestempeld, gelukszoekers zonder recht op bescherming. Illegale grensoversteken bereikten in 2022 een zorgwekkend aantal van 330.000, het hoogste sinds 2016.
Wat is dan de oplossing volgens De Moor? Onder het Belgisch voorzitterschap van de Raad zal ook De Croo het EU-migratiepact misbruiken om een Europese landingsbaan te versieren. Het Migratiepact wordt door onze strot geramd: door steeds weer te herhalen dat dit een verstrenging inhoudt, hopen ze dat niemand merkt dat het in werkelijkheid om een versoepeling gaat. “Als je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, wordt het vanzelf waarheid.”, denken de Belgische migratiefanaten.
Waarom zorgt dit EU-migratiepact niet voor minder asielzoekers? De beweringen van de Moor, zoals dat België 20.000 asielzoekers minder zou moeten opvangen, zijn leugens. In werkelijkheid beloont het pact illegale migratie met solidariteitsmaatregelen en dwingt het lidstaten om €20.000 per niet-opgenomen asielzoeker te betalen. Daarnaast worden landen gedwongen om asielzoekers op te nemen als er onvoldoende capaciteit is. Dit allemaal zonder enige bovengrens op het aantal asielzoekers. De bevolking van Afrika zal de komende decennia verdubbelen. De asielinstroom zal blijven toenemen, hoe bereidwillig de Moor ook denkt dat landen als Portugal zullen zijn.
Wat staat er dan wel in het Migratiepact? Het Migratiepact wil illegale migratie simpelweg vervangen naar legale migratie. Illegale migratie wordt irreguliere migratie, zo wordt het bestraffen eigenlijk onmogelijk gemaakt. Het opent de deur naar legale migratie en breidt de definitie van ‘gezinsleden’ uit. Leugendetectors worden verboden, evenals medische onderzoeken om de leeftijd vast te stellen. Lidstaten moeten legale migratie ‘promoten’, en culturele integratievereisten zijn niet toegestaan. Ook de introductie van “Talent Partnerships” als onderdeel van het pact heeft tot doel arbeidstekorten in de EU aan te vullen met niet-Europese arbeidskrachten. Over exact aantallen blijft de Commissie, zelfs na schriftelijke vragen, het antwoord schuldig. Het wordt immers moeilijker dit Pact door gewillige dienaars te laten verkopen als verstrenging, wanneer je zelf miljoenen legale migraties projecteert.
Is dit Europees Migratiepact dan een oplossing? Het Europees Migratiepact wordt gepresenteerd als oplossing. Dat is het ook. Het is de oplossing voor zij die op legale wijze Europa willen omvolken, met minimaal verzet. Het is de oplossing om miljoenen laaggeschoolde werkkrachten naar Europa te halen. Het is de oplossing om illegale migratie te legaliseren, zonder de instroom aan te pakken. Maar het is niet onze oplossing. Onze oplossing is een stop op migratie en een terugkeer van illegalen. Opvang in eigen regio, verlies van het recht op asiel voor illegalen, het koppelen van ontwikkelingshulp aan terugkeerafspraken, legalisatie van pushbacks en de vorming van Europese partnerschappen tegen migratie. Dat is ook de oplossing die een groot deel van de Vlamingen wil. En die oplossing zal er in 2024 komen, de leugens van Nicole de Moor ten spijt.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang, I & D fractie
Na wereldbekende kunststukken, vliegtuigen, openbaar verkeer, etalages, concerten, restaurants, drankgelegenheden, theatervoorstellingen… moeten nu ook kerstbomen eraan geloven.
Moet u eens proberen zonder het “klimaatreddings”alibi.
Vrede op aarde? Niet voor brave burgers, die gaan werken, belastingen betalen, het openbaar vervoer willen nemen of met hun auto naar hun werk willen rijden..
Er is een groot probleem in de moderne westerse democratie: de kneedbare meute is definitief op drift geraakt. Kiezers horen niet meer bij een partij of bij een klasse en hebben geen vaste levensovertuiging of sekse meer. We zijn vloeibaar geworden en de gevaarlijke profeten die deze vloeibaarheid propageren, hebben de mond vol van de (eveneens vloeibaar geworden) democratische rechtstaat. Alles wat we hadden om tegenstand tegen Big Money en Big Governement te bieden, vloeit nu als water tussen onze vingers door. Hoe komt dat en krijgen we onze vaste grond weer terug? Wat zijn de kansen om ons weer te kunnen verankeren en opnieuw ons eigen bestaan in eigen hand te krijgen?
