We blikken nog even terug op de 15-daagse van de acht Belgen. Het is de eerste keer sinds de oorlog dat we een groepje landgenoten mochten ontvangen. Pogingen van de voorbije jaren mislukten, niet omwille van de onwil van de jongeren maar omwille van de schrik van de ouders, die vroegen: wilt ge dat onze kinderen in een doodskist terugkeren? De negatieve mentaliteit tegenover Syrië in de openbare opinie is nog groot maar deze groep heeft hiertegen weerstand geboden.
In deze kleine groep waren grote verschillen. Gepensioneerden en een 80 plusser hebben een andere ingesteldheid dan jongeren van 18 jaar of twintigers. Welnu, in de oosterse monastieke traditie bestaat de “idioritmie”, d.w.z. met de zegen van de overste in gemeenschap leven maar met een eigen ritme, volgens eigen aanleg. Volgens dit principe hebben we ook sommigen die het wensten een ietwat eigen ritme laten volgen.
Verder blijft er een groot verschil tussen een leven in Europa en het oosterse/arabische Syrië. In vele Europese kloosters zal alles precies op het vastgestelde uur gebeuren. Middageten bv. om 12.30 u precies. Hier is het middageten meestal zo rond half vier, wanneer het klaar is en wanneer er geen andere dringende zaken tussen komen. In Europa worden bepaalde zaken weken op voorhand georganiseerd. Hier kunnen belangrijke zaken drie dagen op voorhand geregeld worden en op de dag zelf kan nog alles veranderen. We gaan hier niet de grote waarde van een goede dagorde betwijfelen. Feit is dat het leven hier wat soepeler, eenvoudiger, spontaner, familialer verloopt, wat voor de enen aangenamer is en bij de anderen mogelijk op de zenuwen werkt. Toegegeven, afspraken zijn hier soms een catastrofe. Anderzijds kan het leven ook gemoedelijker zijn en openheid geven voor het onverwachtse, de ingeving van de Heilige Geest als een oefening in geduld. Laten we het zo zeggen: in Europese kloosters volgt de gemeenschap de regels, hier volgen de regels de gemeenschap.
Voor de retraite hebben we in de conferenties o.m. de vraag behandeld: wat is de mens? We gaven als antwoord hierop de millennia oude wijsheid van de joods-christelijke visie vanuit katholiek perspectief.
Ziehier de zeven wortels van ons mens-zijn:
1. Geschapen naar Gods Beeld 2. Met een onstilbare hunker naar volmaakt geluk/God 3. Gewond door de zonde 4. Hartstochtelijk bemind 5. Geroepen om door lijden en sterven omgevormd te worden tot de gelijkenis met Jezus Christus 6. Geroepen om steeds meer zelfgave te worden 7. Om tenslotte de Gelijkenis van Christus te bereiken die de Icoon van de Vader is, waardoor we Gods gelijkenis verwerven.
Deze thema’s zullen we trachten uit te werken in onze volgende wekelijkse bijdragen
Ziehier nog enkele slotindrukken van een deelnemer die een erg goede samenvatting geeft.
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 8.9.23
Flitsen
De laatste dagen van deze grote vakantie waren bijzonder druk. Het groepje Belgen vertrok voldaan, aan beide kanten. De volgende dag vertrokken het Duitse en Zwitserse meisje. Zij hebben een maand lang het leven in de gemeenschap intens meegemaakt. Dezelfde dag kwamen 60 jongeren uit Mamura voor een tweedaagse bezinning. Zij vierden met ons de Eucharistie en ook plechtig de Vespers, voorgegaan door abouna Georges, die pastoor is van Qara én Mamura. Zaterdagmorgen werd deze groep afgewisseld door een groep van 40, ietwat oudere jongeren van Mamura .Het zijn universitairen of jongeren die al werk zoeken. Op zondag 3 september begon hier het schooljaar, dus ook voor onze Jakob (15 jaar). Cfr Jean en ik zorgden voor de beide groepen voor de onderrichtingen. Zondag kwam de bisschop, gaf een kort onderricht en ging voor in de Eucharistie. ’s Middags aten we allen samen in de grote zaal van de nieuwbouw, op de grond of op een bank, terwijl er onafgebroken werd gezongen of gedanst. Er werd nog een rondleiding voorzien met een uitgebreide uitleg over de heilige Jakob de verminkte en over de lijkwade van Turijn waarvan we in de crypte de kopie bewaren voor het Midden Oosten. Op de grote koer vond het afscheid plaats met een eindeloze reeks fotosessies. Mamura kan werkelijk een model worden van een levende christelijke gemeenschap, waaraan we willen meewerken. We gaan nu voor hen een degelijke geloofsvorming voorzien, waarvoor we tevens uw gebed vragen. Waarlijk, onder deze jongeren is iets aanwezig van wat Paulus noemt “het reukwerk van Christus” (2 Korintiërs 2, 15).
Dinsdagavond waren we met heel de gemeenschap aanwezig in de parochiekerk van Qâra voor de viering van de patroonheilige de aartsengel Michael. Na de mis was er nog een gezellig samenzijn met de parochianen. Tenslotte werden we uitgenodigd door de zus van onze oblaat Ibrahim, waarvan de man, die in Dubai werkt voor twee weken thuis was.
… nodigt u graag uit voor een volgend debat over 2024.
Peter De Roover, voorzitter kamerfractie N-VA Gerolf Annemans, Europees parlementslid Vlaams Belang
Moderator: Pieter Bauwens (Doorbraak)
Woensdag 11 oktober, 20u. – Hotel de Basiliek (Trooststraat 22, Edegem)
Inkom: 10 euro (studenten 3 euro)
Vanaf 18u heeft u de mogelijkheid deel te nemen aan de receptie en het diner. Op voorhand inschrijven is hiervoor verplicht: info@debatclub.org – 0498/77 48 71 – 55 euro p.p. (inkom van 10 euro inbegrepen) over te maken op rekening van de Debatclub: BE20 7350 4124 1556.
Ook nadien te bekijken via Youtube
Namens de grootste debatclub van Vlaanderen,
Hugo Broeckaert, Frans CrolsMeer info over de debatclub: www.debatclub.org
Zondag reden we naar Mamura, maandag naar Mar Moussa, dinsdag naar Maalula en Seydnaya. Met de groep Belgen werden meer uitstappen gemaakt dan aanvankelijk voorzien omdat we geen rekening hadden gehouden met het feit dat de patroonheilige van Mar Moussa op maandag plechtig gevierd werd. En zo namen we de retraitanten ook mee. Na de Eucharistie keerden we huiswaarts. Het bezoek aan het christelijk dorpje Mamura was een bijzonder vreugdevol feest (verslag hieronder). Dinsdag was een overvolle dag: Maalula, Sydnaya, Mar Touma, Hagia Sofia! (verslag van die drukke dag hieronder). Zelf hadden we ook nog nooit de Hagia Sofia bezocht, hoewel moeder Agnes Maria in die kerk de Christus Pantocrator in de koepel geschilderd heeft. Keizer Justinianus had een grote verering voor de heilige Sophia van Rome die in 304 de marteldood stierf. Voor haar bouwde hij de kathedraal van de Hagia Sophia in 360, nu in Istanboel. Twintig jaar eerder werd echter hier in Seydnaya al een (weliswaar kleinere) Hagia Sophia kathedraal gebouwd, die nu drie ‘kerken’ bevat, een catacombekerkje uit de tijd van de vervolgingen (links onder), een kerk na het edict van Milaan met de godsdienstvrijheid (rechts, met merkwaardige akoestiek!) en nog in de 4e eeuw deze grotere kerk. De parochiepriester wees op de grote nood aan priesters. Hij legde uit dat hij voorbije zondag 2 (byzantijnse!) Eucharistievieringen had, daarna een doopsel, dan een rouwdienst voor een overledene en tenslotte een huwelijksviering. Hij werd uitgenodigd op de bruiloft waar hij met zijn hoofd op tafel in slaap viel! Hij gaf ons nu een uitgebreide en indrukwekkende uitleg. Ziehier verslagen met indrukken van onze retraitanten:
“Een warm bezoek aan Maamura
Zondagochtend vertrok onze groep met de bus noordwaarts het land in. We reden door het uitgestrekte ruwe en droge landschap naar het dorp Maamura. Maamura telt ongeveer 1000 christengelovigen. Ze vormen een mooie en sterke christelijke gemeenschap, waar we vandaag deel van mochten zijn. De dorpelingen ontvingen ons hartelijk in de lokale kerk van Sint-Jozef om er samen de H. Mis in Byzantijnse vorm te vieren. Er werd volop gezongen. Na de H. Mis nodigden ze ons uit voor Arabische koffie en gesprek in het salon naast de kerk. We werden omringd door blije en geïnteresseerde gezichten.
Voorafgaand aan de lunch bezochten we de woningen van enkele families. In het dorp leven generaties samen in één huis of dicht bij elkaar in de buurt. We werden keer op keer met een enorme gastvrijheid en openheid ontvangen! De mensen verwenden ons telkens met een lekker drankje en hapje. De families (ook de priester) stonden open voor onze vragen. Ze vertelden over hun leven, met alle uitdagingen die ze ervaren. Het leven is er niet gemakkelijk, maar het was prachtig om te zien dat ze ondanks alles blijven glimlachen. Ze worden gedragen door het katholieke geloof.
In tussentijd bereiden enkele dorpelingen de lunch voor. We zagen hoe het platte brood tegen de wand van een stenen oven werd gebakken. De lunch werd op de grond gegeten, een leuke ervaring. Nadien was er tijd om te praten en het dorp te ontdekken. Er kwamen meer en meer nieuwsgierige jonge dorpelingen een kijkje nemen. We werden omringd door vele dorpelingen, vooral kinderen en jongeren. Rond 19u besloten we terug te keren naar Qara.
De dag werd afgesloten met, je kan het raden, een hapje en drankje in het eigenlijke huis van het conciërgegezin van Mar Yakub.
Vandaag hebben we een grote gastvrijheid, blijheid, geloof en liefde ervaren. We voelden ons zeer welkom in dit bijzondere dorp! Er heerste een familiegevoel en vredevolle sfeer. Het is mooi om te zien hoe generaties samen leven op een plek die al veel te verduren kreeg. Voor de bevolking, alsook voor ons, was het een unieke dag!” (E.V.)
“Uitstap naar Maaloula en Saydnaya,
Dinsdag hadden we de kans om het op 40 kilometer van Damascus gelegen dorp Maaloula te bezoeken. Het reisbusje was weer volgeladen met de bende enthousiastelingen van Mar Yakub; paters, zusters, kinderen en de Belgen. Onze bestemming was een van de weinige plekken waar het Aramees, de taal van Jezus, nog wordt gesproken. Onze eerste stop in Maaloula was het Grieks-katholiek klooster Mar Sarkis, Sergius en Bachus (officieren van het Romeinse leger die tegen het einde van de 3e eeuw omwille van hun christelijk geloof de marteldood stierven). In de kloosterkerk, dat wordt beschouwd als een van de oudste christelijke kerken, is het altaar een voormalig heidenaltaar. De inkeping waar het bloed van het offerdier moest vloeien is nog steeds zichtbaar. Vervolgens bracht een bewoner van het klooster het ‘Onze Vader’ in het Aramees, exact zoals Jezus het leerde aan zijn leerlingen.
Het bergdorp is ook rijk aan een tweede interessant klooster, een die gewijd is aan de Heilige Thekla. Deze volgelinge van de apostel Paulus leefden op het einde van haar leven in een grot op de plek waar nu het klooster staat. Tijdens de wandeltocht naar het klooster toe werden we omgeven door enorme rotswanden. Volgens de traditie scheidde God deze rotsen zodat de Heilige Thekla via het gecreëerde pad aan haar vervolgers kon ontsnappen. We waren allemaal onder de indruk van dit unieke natuurverschijnsel. Na het bezoek aan het pittoresk klooster maakten we een wandeling door de kleine straatjes van Maaloula. De schade van de oorlog is nog steeds merkbaar. In een verlaten kerkje, waar de muren vol kogel- en bomgaten stonden, was het interieur nog altijd bezaaid met puinhoop. Na de teistering van dit kerkje, tien jaar geleden, werd het verlaten achtergelaten en nog steeds niet verholpen. We konden enkele kruisbeelden, iconen en evangelieboeken vinden tussen de puinhoop en brachten het naar de plaatselijke priester.
Om de dag af te sluiten gingen we naar het stadje Saydnaya waar we het laatste klooster van de dag bezochten. In dit klooster bevindt zich een Maria-icoon dat wordt toegeschreven aan de evangelist Lucas. Opmerkelijk aan deze icoon is dat er onafgebroken olie uit het paneel valt. De verzamelde olie wordt in het midden van ruimte geplaatst waar een kloosterzuster watten in de olie dopt en meegeeft met de aanwezigen. Ook wij konden dit meenemen.
Op onze terugweg reden we de hoogste berg van de wijde omgeving op. We werden daar opgewacht door het hoogste Jezusbeeld van het Midden-Oosten. Het kolossale beeld, dat midden in de oorlog geplaatst is, geeft zijn zegen over Syrië en de omliggende landen terwijl hij een slang verplettert. Na dit bewonderd te hebben, reden we al induttend terug naar onze thuisbasis Mar Yakub” (M.V.)
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 1.9.23
Flitsen
Zaterdagavond verbroederden we met allen aan het huis van het conciërgegezin, waar we ook iets te eten kregen. Zondag maakten we een uitstap naar het christelijk dorpje Mamura. Maandag was het de viering van de heilige Mozes, de Ethiopier aan de voet van het klooster van Mar Moussa in aanwezigheid van de apostolische nuntius, kardinaal Mario Zenari en de Italiaanse ambassadeur in Syrië. Op de terugtocht bezochten we onze volksmarkt in Qara aan de autostrade en het 4e -eeuwse orthodoxe kloostertje met de icoon van Maria die haar Kind voedt, uit de 11e eeuw (zoals er maar twee in de wereld zijn!). De terroristen probeerden destijds heel de icoon te verwijderen maar het lukte hen niet.
Maandagavond werd voor heel de groep van retraitanten en gemeenschap een erg geanimeerde quiz georganiseerd met allerlei vragen en oefeningen.
Dinsdag moesten we vroeg vertrekken en we kwamen nog te laat aan, nl. op het einde van de mis in de kloosterkerk van Sergius en Bachus, Maalula. De deelnemers zelf gaven hierover een verslag.
Woensdag werd de retraite afgesloten en er werd ook een evaluatie gehouden. Deelnemers en de gemeenschap waren best tevreden. Er werden ook suggesties gegeven voor een volgende keer. Omdat verschillenden meer wilden weten over de populaire Libanese heilige Charbel toonden we in de namiddag een mooie film over zijn leven. Allen gingen vroeg slapen en donderdagmorgen om 3 u namen we afscheid. Wat later in de morgen verwelkomden we 60 jongeren van Mamura in de Eucharistie, die voor een tweedaagse bezinning. Deze laatste dag van augustus is in de byzantijnse liturgie gewijd aan de verering van de gordel van Maria die in het bisschopshuis van Zela in Cappadocië zou teruggevonden zijn onder keizer Justinianus (+565). Deze jongeren volgden tevens de feestelijke vespers en hielden ’s avonds in de grotten hun sfeervolle avond. “Leven vanuit de heilige Geest” was het thema van hun bezinning. Cfr Jean en ik ervaarden een grote ontvankelijkheid bij deze jongeren.
(Wegens de grote hoeveelheid foto’s bewaren we er enkele voor volgende keer)
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten. Video’s werden door onze redactie ter illustratie van de tekst geplaatst en hebben an sich niets met de genoemde groep te maken.
De BRICS (Brazilië, Rusland, Indië, China en Zuid-Afrika) zullen op 1 januari 2024 uitgebreid worden met Argentinië, Egypte, Ethiopië, Iran, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Dat werd beslist op de top van 22-24 augustus te Johannesburg. Ze zullen dan meer dan de helft van de wereldbevolking vertegenwoordigen en beschikken over 45 % van de olievoorraad in de wereld en 60 % van de gasvoorraad. Zij willen een wereldorde opbouwen die politiek, economisch en financieel rechtvaardiger is dan nu en meer de soevereiniteit en gelijkwaardigheid van de volken respecteert. Zij willen zich ontdoen van de wereldheerschappij van de dollar en hebben al een nieuwe bank opgericht. Bovendien zijn er nu nog 44 landen die willen aansluiten bij de BRICS: https://www.byoblu.com/2023/08/25/i-brics-fondano-un-nuovo-ordine-internazionale-grandangolo-pangea/ Dit zal het einde worden van het Amerikaans exceptionalisme waarmee nu willekeurig de wereld gedomineerd wordt. Het is duidelijk dat de VS alle (illegale, mensonwaardige) middelen zullen gebruiken om dit te beletten.
Collectief exorcisme door Ivo Sasek / Leadzanger Till Lindemann en topmodel Heidi Klum voor het VOLKSTRIBUNAAL / Koude-Records en Hitte-Lockdowns / Factcheckers door geheime diensten betaald. www.kla.tv
Mgr Joseph Strickland (Tyler, Texas) uitte in een pastorale brief duidelijke kritiek op de synode van de synodaliteit. Zij die trouw blijven aan de vaste kerkelijke leer zijn geen schismatiekers. Integendeel het zijn de anderen, degenen die nu allerlei vernieuwingen voorstellen in verband met homogedrag, genderideologie… die zich losmaken van de Katholieke Kerk. Mgr. C. M. Viganò stelt zich helemaal achter deze pastorale brief. Mgr. Strickland noemt zeven punten op : 1. De Katholieke Kerk als de enige ware Kerk; 2. De noodzaak om de heilige Communie te ontvangen in staat van genade; 3. De goddelijke natuur van het sacrament van het huwelijk, wat niet gemanipuleerd kan worden; 4. Mens geschapen naar Gods beeld en gelijkenis; 5. Het immorele van seksueel gedrag buiten het huwelijk, wat niet gezegend kan worden; 6. De leer die zegt dat alle mensen gered worden onafhankelijk van hun gedrag, is vals; 7. De noodzaak om door ons lijden te delen in de verlossende dood van Christus: https://www.lifesitenews.com/news/archbishop-vigano-praises-bishop-stricklands-pastoral-letter-on-the-synod/
Op 24 augustus 2023 werd Guillaume Trichard, 47 jaar, verkozen tot grootmeester van het grote oosten van Frankrijk. Hiermee werd hij, laten we zeggen, de paus van de loge, wat nu zoveel is als de staatskerk van Frankrijk. Deze loge zou 54.000 leden kennen over 1391 loges verspreid. Vermits de namen niet bekend gemaakt worden kan dit ook niet getoetst worden. Hij heeft al een straffe verklaring afgelegd met de gekende slogans: werken aan een meer ‘verlichte’ mensheid en meer zelfbeschikkingsrecht over leven en dood. Hij is blijkbaar vergeten dat ook hij door God geschapen werd op een tijd, wijze en met mogelijkheden en beperkingen waaraan hij niets (0,0) te zeggen had. In plaats van God te danken, vlucht hij in zijn illusie van zelfbeschikking! :https://lesalonbeige.fr/leglise-de-la-republique-a-elu-son-pape/
“De ongebreidelde immigratie van miljoenen “kansparels” uit Afrika en het Midden Oosten naar de Europese Gemeenschap is een tragedie voor de bewoners van de meeste Europese landen. Ondanks het feit dat de progressieve media de feiten banaliseren, verdraaien of verzwijgen, beseffen de meesten onder ons dat de situatie dag na dag verergert. De toestand is dramatisch. Het gaat gewoonweg om het overleven van de Europese volkeren.”
Tucker Carlson, die zich momenteel in Europa bevindt, had een gesprek met de Hongaarse premier Viktor Orbán. Deze liet in niet te misverstane woorden zijn mening blijken over de aanslag op Nord Stream pijpleidingen en een mogelijke aanslag van de zuidelijke pijplijn. Hij verklaart onomwonden dat Hongarije dit als een reden voor een oorlog zou zien.
De houding van de Duitse regering na de vernietiging van de Nord Stream pijpleidingen is op zijn minst merkwaardig. De Grüne partij, tot nader order deel van de Bundesregering, heeft zich openlijk verheugd over deze oorlogsdaad tégen Duitsland, die nu de Duitse economie te gronde richt. De aanslag op de nodige energie-voorziening met een waarde van miljarden euro was de facto een oorlogsverklaring tegen Duitsland, maar de Duitse regering heeft er slechts schouderophalend op gereageerd en doet niet veel moeite achter de daders te komen.
We citeren Viktor Orbán over dit thema:
“Toen dat (de explosie der gaspijpleidingen Nord Stream en Nord Stream 2) gebeurde hebben wij Hongarije duidelijk gezegd dat er nog een ander pijpleiding bestaat, South Stream, die gas van Rusland via Turkije naar Bulgarije, Servië en Hongarije levert. Samen met de Servische president hebben wij duidelijk gemaakt dat wij (… een aanslag) dat als oorlogsreden en terreuraanslag zien en onmiddellijk zouden reageren als iemand probeert het zelfde in deze zuidelijke gastoevoer zou doen. Misschien kan men dat met de Duitsers doen, maar niet met deze regio.”
Toen Tucker Carlson hierop inging met de vraag aan wie de waarschuwing gericht was, zegde Orbán:
“Ze was niet aan Moskou gericht.”
Orbán gaf niet specifiek aan wie hij voor de aanslag verantwoordelijk hield. Wie hij hiervoor niét schuldig houdt, mag blijken uit zijn antwoord.
Bekijk hier het interview. Een aanrader! De aanslag op Nord Stream komt vanaf 8′ aan bod.
Opmerkelijk is Orbáns mening hoe de vrede kan terug keren.
Theo Francken beweert dat een federale stem voor het Vlaams Belang waardeloos is. “Het Vlaams Belang mag en wil niet federaal besturen”, zegt hij. “Hoe groter de N-VA is, hoe sterker de hefboom aan de communautaire onderhandelingstafel. De Wever is de enige man die de job kan klaren.” Hij concludeert dat het Vlaams Belang geen federale lijsten mag indienen om Vlaams zelfbestuur te realiseren. Klopt er eigenlijk iets van dat argument?
De spelregels van het Belgisch systeem
In een democratie beslist de meerderheid. In België zijn echter de Vlamingen in de meerderheid. Niet enkel democratisch, maar ook financieel en economisch zijn wij het zwaartepunt. Logischerwijs zouden wij Vlamingen dus de dominante politieke factor moeten zijn. Dat is problematisch voor België. Daarom is het Belgisch systeem zo georganiseerd om de Vlaamse meerderheid in een minderheidspositie te manoeuvreren. Dat deden ze met behulp van het federalisme. Er zijn zo evenveel Franstaligen als Vlamingen in de Belgische regering. Waalse kiezers worden oververtegenwoordigd. In de Kamer haalt het Vlaams Belang een kwart meer stemmen dan de PS, maar toch twee zetels minder. Voor de belangrijkste politieke beslissingen zijn bijzondere communautaire meerderheden vereist. Dat geeft de Franstaligen eigenlijk een vetorecht op Belgisch federaal niveau. Zonder hun akkoord gebeurt er niets. De Franstaligen hebben bovendien geen enkel belang bij verandering van dit Belgisch systeem. De Vlamingen betalen immers toch de Belgische facturen waardoor er een jaarlijkse miljardenstroom naar Wallonië gaat. Dat zijn de spelregels van het Belgisch politiek systeem.
Wat federaal besturen oplevert
De Vlamingen verliezen bij dit Belgisch systeem. Het is dus logisch dat de Vlamingen stemmen voor politici die beloven hieraan iets te veranderen. Hij wordt er allicht niet meer graag aan herinnerd, maar confederalisme was wel degelijk een deel van de politieke vernieuwing die Guy Verhofstadt in de jaren ’90 beloofde met zijn burgermanifesten. Vervolgens kwam Yves Leterme die in 2007 een miljoen voorkeurstemmen haalde met een confederale agenda. Tenslotte haalde De Wever maar liefst 33 procent in 2014 met confederale beloftes. Ondanks de steun van de kiezer realiseerden ze alle drie helemaal niets van hun confederale beloftes, want de Franstaligen beslissen of van de Vlaamse kiezersbeloften ook maar iets in huis komt. Wie die spelregels niet volgt, sluiten ze uit, zoals niet alleen het Vlaams Belang, maar ook de N-VA in 2010 en 2019 als grootste partij meemaakte. Wie de spelregels wel volgt, mag wel federaal besturen omdat die totaal ongevaarlijk is voor het Belgisch systeem. Daarom mocht de N-VA in 2014 de cruciale veiligheidsdomeinen Defensie en Binnenlandse Zaken leiden, omdat ze politiek geneutraliseerd waren. Vlamingen die volgens de spelregels van het Belgisch politiek systeem spelen, zijn gedoemd te verliezen.
België werkt dankzij de N-VA
Met 33 procent leidde de N-VA de federale regering sinds 2014. Die bevatte maar één Franstalige partij, bovendien de (relatief) meest rechtse (de MR). De Wever noemde dat zijn droomcoalitie. De prijs die de N-VA daarvoor moest betalen was de communautaire diepvries. Bovendien moest N-VA de Vlamingen ervan overtuigen dat België niet het fundamentele probleem was, maar wel degelijk werkte. Tenminste, zolang zij maar bestuurden. Een totale strategische nederlaag voor Vlaanderen. De N-VA werd logischerwijs afgestraft voor dat wanbeleid van meer transfers, meer schulden, meer vreemdelingen en meer van hetzelfde. De best mogelijke electorale score voor de N-VA èn de best mogelijke federale coalitie konden helemaal niets van het beloofde confederalisme realiseren. Zo werken nu eenmaal de spelregels van het Belgisch systeem.
Geen federale lijsten Vlaams Belang?
In 2014 waren er 36 Vlaams-nationale Kamerzetels. 33 voor de N-VA en 3 voor het Vlaams Belang. Als Theo Francken nu beweert dat het Vlaams Belang geen federale lijsten moet indienen, gaat hij ervan uit dat die 3 VB-zetels de reden waren waarom het confederalisme niet gerealiseerd werd. Dat is natuurlijk erg lachwekkende onzin. Bovendien gaat Theo Francken ervan uit dat elke Vlaams Belang-kiezer zomaar op de N-VA zou stemmen. Ook dat is in de feiten gewoonweg onjuist. Bij de verkiezingen van 2019 won Vlaams Belang immers meer (12.5 procent) dan N-VA verloor (7 procent). Ondertussen peilt de N-VA rond de 20 procent. Waarom zou de N-VA morgen met veel minder stemmen realiseren wat men in 2014 met 33 procent niet wist, wou of kon doen? PS-voorzitter Magnette is net zoals alle anderen nu al zeer duidelijk trouwens, ook in 2029 komt er geen communautaire hervorming. Het systeem laat dat immers niet toe.
Der Untergang
Maar kan De Wever de klus dan toch niet klaren zoals Theo beweert? Het omgekeerde is waar. De Wever is de architect van de compleet gefaalde N-VA-participatiestrategie. Ze hebben hun kans gehad en verkeken. Iedereen ziet dat de keizer geen kleren heeft. Hij is het naar eigen zeggen zelf beu. Nog eens zes jaar burgemeester blijven dankzij Conner Rousseau, daarvoor moeten al die goeie N-VA-stemmen in de vuilbak van de PS verdwijnen. Uit pure onmacht wordt een soort Nero-decreet afgekondigd. Nooit een coalitie met het Vlaams Belang, bezweren Francken en De Wever in koor, uit schrik voor het onvermijdelijke. Maar de kiezers hebben al lang hun conclusie getrokken. Ze stemmen massaal voor het enige alternatief: het Vlaams Belang. Maar dat wil Theo Francken helemaal niet. Want die stemmen zijn inderdaad waardeloos voor zijn carrièrekansen om federaal minister van Defensie te worden.
Werkende Vlaamse strategie
Vlaanderen kan niet winnen binnen de spelregels van het Belgisch politiek systeem. Dat is precies het hele opzet ervan. Elke Vlaamse strategie moet dus uitgaan van het negeren van die spelregels en het definiëren van onze eigen spelregels. En dat kunnen we. Vlaanderen heeft eigen democratische instellingen. Daar besturen we autonoom en soeverein zonder dat de Franstaligen daar ook maar iets over te zeggen hebben. We moeten de kracht van onze democratie dus maximaal benutten door Vlaams in Vlaanderen besturen. Om dat te kunnen doen, moeten we het cordon sanitaire breken. Enkel de kiezer kan dat cordon breken door van Vlaams Belang de grootste partij te maken. Dan hebben we het initiatief in handen om Vlaams en lokaal nationalistische coalities op de been te brengen. België overleeft dat niet omdat Vlaanderen het financieel, politiek en economisch zwaartepunt is en zich dan ook zo gedraagt.
Cordon tegen Vlaanderen
Maar dreigt de N-VA dan ook niet in het cordon gezet te worden, zou men kunnen opwerpen? Dat kan, maar dat toont dan meteen ook aan dat het cordon niet zozeer tegen het Vlaams Belang, maar wel tegen alle Vlamingen gericht is. Bovendien komen de Franstaligen er federaal niet zonder zogenaamde centrumpartijen als CD&V en VLD. Die worden nu al gedecimeerd na Vivaldi I. Stappen ze in Vivaldi II dreigt de politiek zelfmoord, wat de implosie van het Belgisch systeem dichterbij brengt. Tenslotte, het voorstel van Theo Francken om eerst Federaal een regering te vormen en dan pas een Vlaamse regering is een bijkomende strategische blunder van formaat. Het onderwerpt namelijk onze Vlaamse en lokale democratie aan de Federale. Het geeft een hefboom aan de PS om te bepalen wie in de lokale en regionale democratie uiteindelijk mag besturen. De capitulatie is daarbij totaal.
Vlaams Front, waar hebben we schrik van?
Zelfs als pantoffelconservatiefjes het niet willen is de Belgische chaos onvermijdelijk door de financieel rampzalige toestand waarin Vivaldi ons gebracht heeft. Het enige wat Vlaams-nationalisten nog moeten doen in de Kamer is weigeren zich te onderwerpen aan de Belgische spelregels. Het antwoord op die Franstalige arrogantie is dus geen terugtrekking van Vlaams Belang Kamerlijsten, maar wel samenwerking tussen Vlaams-nationale partijen, of waarom niet, Vlaamse federale eenheidslijsten rond gezamenlijke doelen. Die kunnen de politieke federale chaos enkel nog versterken. Tegenover de onvermijdelijke Belgische chaos staat dan de stabiliteit, de eensgezindheid en de daadkracht van de Vlaamse regering, zowel voor het buitenland als voor onze eigen burgers. Het Belgisch corrupt systeem overleeft assertief Vlaams bestuur gewoonweg niet. In 2024 zal een stem voor het Vlaams Belang het meest impact hebben, het meest verschil uitmaken en dus het meest waardevol zijn. Het is de sleutel die de ketens van onze democratie haalt. Omdat we ons dan niet meer onderwerpen aan de spelregels van het Belgisch systeem.
Wat houdt ons eigenlijk tegen?
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
“De ontslagen kwamen snel en waren talrijk: de Open-Society-Stichting van de VS-investeerder George Soros zal haar activiteiten in Europa drastisch terugschroeven. De betrokken organisaties reageren deels geschokt; zij waarschuwen voor een achteruitgang van de democratie.
De stichtingen van de VS-miljardair en filantroop George Soros (93) willen hun activiteiten in Europa duidelijk verminderen. Een groot aantal van de personeelsleden op het continent zal ontslagen worden – zo deelden de oprichters van de Open Society Stichtingen hun personeel in Berlijn mee. Dit werd zowel in een interne mail als uit verklaringen van medewerkers bevestigd; zij ervaren de beslissing als pijnlijk en onverwacht.
De aangekondigde inkrimping in Europa betekent een historische breuk met Soros’ inzet voor het middenveld door vorming, mensenrechtenbezigheden en politiek onderzoek, zoals de investeerder deze meer dan 30 jaar geleden in zijn thuisland, Hongarije, op poten gezet had.
De strategische koerswissel valt samen met de aankondiging van Soros’ zoon Alex, die een ander zakenmodel wil aanboren. Het is de eerste grote stap sinds Alex Soros in december de scepter van de miljardenomvattende stichting overgenomen heeft. De ontvangers der financiële middelen in Europa werden naar eigen zeggen niet ingelicht door de Soros Stichting over de strategiewissel. Bijgevolg reageren ze vol ongeloof.”
