U was toch ook van mening dat heel Afrika en verschillende ontwikkelingslanden wanhopig op de scheepsladingen uit Oekraïne zaten te wachten? Blijkbaar valt dat nogal mee. De geladen vrachten bestonden grotendeels uit dierenvoeding en zonnebloemproducten. De in het kadertje opgelijste gegevens hebben we geplukt van de VN-webstek – we gaan ervan uit dat ze correct zijn. Hongerig Afrika heeft blijkbaar geen prioriteit; de bestemmingen zijn het V.K., Ierland, Iran, Turkije, Italië, China, Korea….
*De Razoni, het eerste schip dat triomfantelijk de haven van Odessa achter zich liet, heeft uiteindelijk een koper voor de maisvracht gevonden in … Turkije! Wie hierin geen doorgestoken kaart ziet, is ziende blind. (zie artikel onderaan)
**De Brave Commander kreeg op de VN-lijst nog geen bestemming toegekend; het schip zou, volgens info van diverse media, op weg zijn naar Ethiopië. T.t.z. het graan moet naar Ethiopië, gelost wordt in Djibouti, waar de vracht overgeladen wordt. Eigenlijk is dit allemaal heel eigenaardig. De Brave Commander zou door de VN gecharterd zijn in het kader van het World Food Programme. Waarom vullen ze de bestemming dan niet in? Is er een open lijn naar Oekraïne om te bieden?
*** De Petrel S ligt volgens de responder nog steeds in Chornomorsk. Bestemming: onbekend. Wachtend op de hoogste bieder?
Ook andere schepen hebben volgens de VN nog geen (bekende) bestemming; o.a. de Fulmar S, die momenteel voor anker ligt in de Bosporus (wachtend op wapencontrole? en/of hoogste bod?) En de Osprey S, die twee dagen geleden in de haven van Chornomorks aankwam. Bestemming?
Het is/was niet ongebruikelijk dat schepen, beladen werden met een marktgevoelige lading een nep-bestemming opgaven bij het laden, dat ze onderweg trager voeren of rondjes draaiden, op rede voor anker gingen, wachtend op het hoogste bod én de uiteindelijke bestemming. Dàt het nù, waar volgens de media en de VN de honger toeslaat bij de “meest kwetsbare landen”, ook nog volgens de financiële spelregels gebeurt, is toch iets waarbij een kritische journalist/politicus vragen zou moeten stellen.
Vessel MovementsPort Name Country Commodity Tonnage Departure
Odesa RAZONI TBD Corn 26,527 1 Aug 2022*
Chornomorsk ROJEN UK Corn 13,041 5 Aug 2022
Odesa NAVI STAR Ireland Corn 33,000 5 Aug 2022
Chornomorsk POLARNET Türkiye Corn 12,000 5 Aug 2022
FULMAR S Ukraine
OSPREY S Ukraine
Chornomorsk GLORY Iran Corn 66,084 7 Aug 2022
Chornomorsk MUSTAFA NECATI Italy Sunflower oil 6,000 7 Aug 2022
Chornomorsk STAR HELENA China Sunflower meal 45,000 7 Aug 2022
Odesa RIVA WIND Türkiye Corn 44,000 7 Aug 2022
Chornomorsk ARIZONA Türkiye Corn 48,459 8 Aug 2022
Yuzhny (Pivdennyi) SACURA Italy Soya beans 11,000 8 Aug 2022
Chornomorsk OCEAN LION Republic of Korea Corn 64,720 9 Aug 2022
Chornomorsk RAHMI YAGCI Türkiye Sunflower meal 5,300 9 Aug 2022
BRAVE COMMANDER Ukraine**
PETREL S Ukraine Sunflower meal***
Chornomorsk SORMOVSKIY 121 Türkiye Wheat 3,050 12 Aug 2022
Yuzhny (Pivdennyi) STAR LAURA Iran Corn 60,150 12 Aug 2022
Total 438,331
“Ik zou niet graag een kip zijn… ” Vooral de beelden van de kippenvangmobiel (vanaf 02’09”) met een snelheid van 9000 kippen per uur zijn ronduit beangstigend.
Wekenlang werd ons bij elke nieuwsuitzending duidelijk gemaakt dat Rusland verantwoordelijk is voor de honger in de wereld. Dat Oekraïne geen voorstander was van een veilige doorgang, daar de ligging van diepzeebommen moest bekend gemaakt worden of zelfs geruimd worden, is te begrijpen. Anderzijds kan men niet verwachten dat men met treinen en camions de miljoenen tonnen granen efficiënt op de markt kan brengen. Voorafgaand aan de Razoni was er al een ander schip, geladen met verschillende graansoorten en bloem, het mikpunt van politieke touwtrekkerij met de hongerige bevolking als slachtoffer.
De Laodicea, varend onder Syrische vlag, vertrok uit een Russische haven met een gemengde granenvracht richting Tripoli, Libanon, en Tartous, Syrië. U herinnert zich zonder enige twijfel het geweeklaag van Zelensky dat de Russen zijn graan zouden gestolen hebben. Prompt werden de Libanese autoriteiten door de Oekraïense ambassadeur in Libanon op het matje geroepen en quasi gedwongen het schip mét lading in beslag te nemen toen het de meertouwen vastmaakte in de haven van Tripoli.
Het is de tweede keer dat Oekraïense regering Rusland ervan beschuldigt hun graan te stelen en te verschepen met een Syrisch schip. De eerste keer was in juni: het schip had een vracht tarwe met bestemming Latakia. Turkije was gewillig en hield het schip tegen, maar na onderzoek bleek dat er niets aan de hand was.
De boycot van graanleveringen aan de bevolking van Syrië en Libanon is iets wat in de westerse pers niet gepubliceerd wordt. Of dat de VSA met de hulp van handlangers SDF de Syrische graanoogsten stelen of zelfs in brand steken opdat deze in geen geval bij de Syrische bevolking – ten westen van de Eufraat in de Republiek Syrië o.l.v. president Assad – zou kunnen terecht komen.
De rederij legde de officiële documenten voor aan de Libanese autoriteiten, waardoor het vrij gepleit werd van diefstal. De procureur deed zijn werk en veegde de valse beschuldigingen, geuit door de Oekraïense ambassadeur, van tafel. Die kon immers niet het tegendeel bewijzen.
De Laodicea kwam uiteindelijk met meer dan een week vertraging aan in de haven van Tartous, na het lossen van de gedeeltelijke lading met Libanese bestemming.
Toen de Razoni, als eerste schip na het Russisch-Oekraïens akkoord uit Odessa vertrok met 26.000 ton maïs voor Libanon, zag de wereld dit als een eerste teken van hoop. Echter, de Razoni bleef dagenlang quasi onzichtbaar en maakte geen vorderingen op haar reis naar Libanon. Het schip ligt nu ter hoogte van de Turkse stad Mersin voor anker in afwachting van een koper van haar vracht, de 26.000 ton maïs. Onbegrijpelijk: iedereen weet dat Libanon wanhopig op granen, eender welke, zit te wachten.
De Libanese koper heeft de Oekraïense maïs geweigerd omdat de voorwaarden van het contract niet vervuld waren, nl. de levering van vracht zou een vertraging van meer dan 5 maanden oplopen en dat was niet de afspraak.
Naar verluidt was de vracht eigenlijk sowieso niet bestemd om in Libanon te blijven, maar wel om door te voeren naar Syrië. Wie regelmatig eens een kijkje neemt naar de schepen in of naar Libanese of Syrische havens, valt op dat de meeste schepen geen toegang verlenen tot informatie.
Klein detail: de maïs is niet voor menselijke consumptie bedoeld, maar wel als kippenvoer.
Als onderdeel van de ‘Great Reset’-agenda voor de mensheid van het Wereld Economisch Forum sluiten de Ierse leiders zich aan bij hun collega’s in Nederland en Canada om landbouwbedrijven uit te faseren en de wereldwijde voedseltekorten nog meer in gevaar te brengen. De Canadese Justin Trudeau heeft al aangekondigd dat hij doorgaat met het plan van het WEF om boerderijen af te schaffen tegen het jaar 2030. Hij zei dat hij van plan is het Canadese kunstmestgebruik te verminderen, waardoor de boeren op hun beurt failliet zullen gaan, aldus Newspunch.
Afrika wil niet weten van Zelensky’s charmeoffensief
Blijkbaar is Zelensky’s en Oekraïne’s geliefdheid in Afrika niet erg groot. Zelensky riep op tot een virtueel diplomatieke vergadering met de Afikaanse staatsleiders, maar dat liep niet bepaald vlotjes. Bijna alle Afrikaanse opperhoofden weigerden deel te nemen… ze lieten zich niet gebruiken voor een geforceerde ode aan Oekraïne, resp. aan Zelensky. Intussen groeit de populariteit der Russische regering in Afrika, waar men zelfs op straat gaat om Rusland te steunen en om Russische steun te verlangen tegen terrorisme.
Op 20 juni stond de samenkomst gepland… maar van de 55 uitgenodigde Afrikaanse staatsleiders namen slechts 4 deel. De andere landen stuurden slechts diplomaten of ministers, terwijl de staats- en regeringsleiders niet bereid waren eraan deel te nemen, ook niet virtueel.
Degenen die deel namen waren: Macky Sall uit Senegal, Alassane Ouattara uit de Ivoorkust, Mohammed el-Menfi, voorzitter van de Libische Raad en Denis Sassou Nguesso uit Congo. Met een kanttekening over Macky Sall. Hij is momenteel de voorzitter van de Afrikaanse Unie; zijn aanwezigheid voor de conferentie was nodig opdat er überhaupt van een samenkomst kon sprake zijn. Dat hij niet bepaald warm loopt voor Oekraïne, heeft hij herhaaldelijk bewezen: zowel tijdens zijn ontmoeting met de Duitse kanselier Scholz, als tijdens zijn bezoek aan Poetin in Moskou. En vooraf maakte Halifa Sallah, Serrekunda-parlementslid in Gambia, als delegatieleider van de parlementen der Afrikaanse, Caraïbische en Stille Oceaan-landen, in de EU-praatbarak te Straatsburg duidelijk dat Afrika zich niet wil laten misbruiken voor westerse belangen.
De virtuele samenkomst vond in het geheim plaats, achter gesloten deuren. Zelensky hield zijn het intussen gekende toespraak, waarbij hij Rusland onrechtvaardige “agressie” verweet. Over de actuele voedselcrisis in Afrika liet hij weten dat het Afrikaanse werelddeel gegijzeld wordt door Rusland en dat het allemaal zou in orde komen zodra Rusland zich zou terugtrekken.
Macky Sall bleef neutraal en onpartijdig; hij maakte duidelijk dat de Afrikaanse Unie Zelensky’s oproepen niet volgt, dat het zich uitsluitend om de belangen van de Afrikaanse staten en het functioneren van het volkerenrecht bekommerd is. We citeren zijn tweet:
„Afrika verbindt zich tot de handhaving van het internationaal recht, een vreedzame oplossing van conflicten en de handelsvrijheid.”
Opvallend hoe Zelensky’s poging de Afrikaanse leiders te overtuigen pro-Oekraïne stelling te nemen, compleet de mist in ging. Niet alleen weigerden de meeste Afrikaanse leiders naar Zelensky te luisteren, maar bovendien sloten de deelnemers zich niet aan bij de pro-Oekraïne-toespraak. Voor de Afrikaanse Unie was de bijeenkomst slechts een diplomatische formaliteit, die geen verdere aarde aan de dijk bracht of consequenties had.
Nochtans was dit te voorzien. Voor de Afrikaanse Unie-leden is het moeilijk geloof te hechten aan de slachtofferrol van Oekraïne. De Afrikaanse landen zijn wel een en ander gewoon qua bemoeienissen door het Westen en reageren uiterst argwanend. Vooral als er geprobeerd wordt hen voor de westerse kar te spannen.
Bovendien spelen nog andere factoren mee. Zelensky’s retoriek dat de voedselcrisis uitsluitend door Rusland veroorzaakt wordt, kan de Afrikaanse publieke opinie en de overheid niet meer overtuigen. Het is overduidelijk dat crisis meer door de sancties dan door het conflict veroorzaakt wordt met als resultaat dat opkomende landen (… ontwikkelingslanden…) willen dat de sancties opgeheven worden. Bovendien doen er geruchten de ronde dat de Oekraïense regering graan in ruil voor wapens naar de VSA en Europa exporteert.
Los van de voedselcrisis is er ook nog de toename van terrorisme in Afrika. Nadat Afrika zich in de steek gelaten voelt qua veiligheids- en verdedigingspolitiek, richten de getroffen landen zich naar Rusland om interne problemen te helpen oplossen. Oekraïne heeft Afrika in de huidige omstandigheden niets te bieden: economisch aan de grond en militair een heet hangijzer. En dan heb je het grote Rusland… Logisch dat Afrika zich wendt in de richting waar het het meeste profijt uit kan halen.
“What’s in a name? That which we call a rose/ By any other name would smell as sweet.”
Julia wist het al in Hamlets “Romeo en Julia” dat een andere naam niets aan de heerlijke geur van een roos zou veranderen.
De 800 McDonald’s restaurants werden verkocht aan een licentiehouder, Alexander Govor, die 25 McR-restaurants in Siberië uitbaat, en kregen een voor ons minder vlot in de mond liggende naam: “Vkusno & Tochka”, vrij vertaald naar het Nederlands klinkt het logisch: “Gewoon lekker”.
Meer dan drie maanden geleden, sloot McDonald’s uit protest tegen de Oekraïne-oorlog alle vestigingen in Rusland. Het kostte hen 55 miljoen dollar per maand.
Zolang de kwaliteit stabiel blijft, zal het wel loslopen voor Vkusno & Tochka. Als de huidige eigenaar bovendien inspeelt op het nationalistisch gevoel bij de Russen (… zie je wel, we hebben de Amerikanen niet nodig…) is er geen reden dat de klanten zouden wegblijven. De bevoorrading zou geen probleem moeten geven: landbouwproducten kunnen er quasi onbeperkt gekweekt worden, vis is er in overvloed, het rundvlees kan eventueel uit Zuid-Amerika aangevoerd worden indien er een tekort is.
Een Big Mac werd een Grand Deluxe, dunne of dikke frieten zoals Russen ze graag eten, zelfde prijzen, goed gevulde restaurantruimtes zowel binnen als buiten.
De EU ligt dwars: de VN wil Oekraïens graan via Wit-Rusland naar popelende markten elders brengen. Rusland en Turkije willen samen werken om graanverschepingen vanuit Odessa mogelijk te maken.
António Guterres, VN-kopman, wil de sancties – al dan niet tijdelijk – opheffen om de graanexport van Oekraïne via het grondgebied van Wit-Rusland naar de havens in Baltische landen mogelijk te maken. Dit zou een alternatief kunnen zijn voor de normale gang van zaken, nl. verscheping via de havens in Zwarte Zee.
Echter, de EU wil er niet van weten. Guterres zag in dat ook voor Wit-Rusland een winsituatie moest gecreëerd worden, nl. de ban op meststoffenexport, te lichten. En hoe reageerde de EU op dit win-win voorstel? Vrijdag laatstleden werden de sancties tegen de Witrussische meststoffenfabrikant nog verscherpt!
Er wordt ook aan een andere oplossing voor de export van het Oekraïense graan gedacht, nl. verscheping vanuit Odessa d.m.v. een Russisch-Turkse samenwerking. De toegang tot haven van Marioepol werd sinds langere tijd al door Rusland bevrijd van zeemijnen. Maar graanexport vanuit Marioepol ziet Guterres, zelfs in zijn wildste VN-dromen niet gebeuren.
De VN met António Guterres proberen de hongercrisis, die wereldwijd dreigt, af te wenden. Een voedselcrisis niet alleen veroorzaakt door de oorlog in Oekraïne maar ook door westerse sancties. Guterres wil zowel de “Oekraïense voedselproductie als voedsel- en meststoffen, die door Rusland en Wit-Rusland gefabriceerd worden tegelijkertijd op de wereldmarkten integreren” (1)
Oekraïne leverde ca. 10% van ‘s werelds graan- en gerstexporten en ca. 16% van de maïsuitvoer. Rusland is de grootste graanexporteur. Rusland en Wit-Rusland zijn samen goed voor ca. 40% van ‘s werelds potasexport, basisproduct van meststoffen. Zonder meststoffen zal de volgende oogst niet volstaan om de wereld voldoende voedsel te bezorgen. Een reden waarom Guterres pleit om niet alleen de Oekraïense export mogelijk te maken maar ook de Russische en Wit-Russische.
Er tekent zich stilaan een oplossing voor de graanexport uit Oekraïne af, die onder normale omstandigheden voor meer dan 95% via de Zwarte Zee gebeurt. De hindernissen zijn bekend. Ofwel zijn de Oekraïense havens in Russische handen of worden ze door Russische schepen geblokkeerd, ofwel heeft Oekraïne zeemijnen geplaatst om een Russische aanval vanuit de zee te verhinderen.
Poetin heeft zowel aan de VN als aan de Afrikaanse afvaardiging bevestigd dat hij vrije doorgang wil verlenen aan schepen geladen met graan. Turkije wil de mijnen verwijderen en zorgen voor een veilige begeleiding van de graanschepen door de Zwarte Zee. (2)
Hoe het tweede luik van het VN-plan moet uitgevoerd worden is kofffiedik kijken. Officieel heet het dat noch de EU als de VSA sancties tegen voeding- en meststoffenexporten uit Rusland uitgevaardigd hebben. Dat is inderdaad zo, maar er wordt elegant gezwegen over de sancties tegen potas uit Wit-Rusland en dat de Russische export door embargomaatregelen van het westen, die het transport én betaling quasi onmogelijk maken, uitermate bemoeilijkt wordt. Naar verluidt zouden de VSA hun sanctiepolitiek, m.n. betreffende voeding en meststoffen, willen herzien.(4)
Bij Guterres pogingen om de plooien glad te strijken zodat zowel graan als meststoffen kunnen uitgevoerd worden ligt vooral de EU dwars. Die ziet een mogelijkheid het Oekraïens graan over het land, via het spoor, te exporteren. Probleem: aan de Oekraïens-Poolse grens moet de vracht overgeheveld worden in andere treinen omdat de sporen in de voormalige Sovjetunie een andere spoorbreedte hebben dan deze in West-Europa. Dat dit niet alleen arbeidsintensief is, maar ook veel meer tijd vraagt, is evident. En de honger wacht niet. Als alternatief geldt het transport van het graan via Wit-Rusland naar een haven in een der Baltische staten. Via deze weg zou ca. 2/3 van de meer dan 20 miljoen ton granen, die momenteel in Oekraïne op transport wachten, beschikbaar komen. Guterres is hier voorstander van.
Maar daar komt de EU-kat op de koord. Wit-Rusland is bereid het transport van het graan via zijn grondgebied te organiseren, maar verlangt als tegenprestatie dat een deel der sancties opgeheven,, nl. de export via havens zoals Klaipeda, Litouwen, weer toegelaten wordt. Dit is in overeenstemming met het VN-plan, nl. de export van potas uit Wit-Rusland omwille van ‘s werelds voedselzekerheid opnieuw mogelijk te maken. Maar de EU verzet zich hiertegen.
“Door de lidstaten en door de commissie wordt een opheffing of versoepeling van de sancties tegen Wit-Rusland categoriek uitgesloten,” luidde de boodschap. (6)
Weliswaar heeft de EU tijdens de laatste drie maanden met financiële lokkertjes geprobeerd Wit-Rusland los te weken van Rusland, het was toch opvallend dat de volgende ronde sancties slechts tegen Rusland, en niet tegen Wit-Rusland, beslist werd. Wit-Rusland ging niet in op de avances van de EU en maakte duidelijk dat het niet zou lukken een wig te drijven tussen de Rusland en Wit-Rusland.
Waarop de EU dan reageerde door nieuwe sancties tegen Wit-Rusland uit te vaardigen. Deze zijn concreet tegen het Wit-Russisch Belaruskali, de grootste potasproducent van het land, tegen de baas van het bedrijf, Ivan Golowaty, en tegen de exportfirma Belarusian Potash Co., die de uitvoer naar het buitenland verzorgt. (7)
Kortom: een directe belediging van Guterres en de VN, die proberen een globale hongercrisis te vermijden, én een teken dat de EU liever een hongercrisis riskeert dan water bij de politieke wijn te doen.
Je zou dan toch denken dat Oekraïne elke poging om het land aan financiële inkomsten te helpen zou verwelkomen… Bij CNN Turkije liet de Oekraïense ambassadeur optekenen dat hiervan geen sprake kan zijn tenzij… “geschikte wapens geleverd worden”.
“Ik wil Turkije voor de moeite danken. Tegelijkertijd wil ik benadrukken dat er (nog) geen akkoord tussen Oekraïne, Turkije en Rusland hierover afgesloten werd. Voor de herinvoering van het zeeverkeer zijn effectieve veiligheidsgaranties nodig. Deze garanties moeten door de levering van geschikte wapens aan Oekraïne voor de bescherming van de kuststreek tegen bedreigingen vanuit zee én door de inzet van marine strijdkrachten uit derde landen voor de bescherming van dit deel van de Zwarte Zee gegeven worden.”
