“De “nieuwe” Kerk heeft gefaald. Deze Kerk heeft na Vaticanum II de strategie aangenomen om zich aan te passen aan de wereld, om in het middelpunt van de belangstelling te blijven en de gelovigen niet te verliezen. Deze strategie is een fatale vergissing gebleken, die ons geleid heeft tot de situatie die wij nu kennen: het geleidelijk afsterven van de geloofsoverdracht en dus het uitsterven van het geloof zelf . De apostasie is realiteit geworden.”
De moedige organisatie SOS Chrétiens d’Orient is sinds jaar en dag aanwezig in Syrië. De verantwoordelijke, Jean-Rémi, begint de dag in een zgn. cocktailbar, een sapjesbar, met wat men in hedendaags Nederlands een “smoothie” noemt. Vervolgens ontmoet hij zijn groep en overloopt de situatie.
Jean-Rémi schetst ons tijdens zijn verplaatsing door de stad een beeld van het dagelijkse leven in Aleppo, dat qua basis woonomstandigheden en luxe ver verwijderd is van dat wat wij als normaal beschouwen. In dit filmpje van 15 minuten krijgt u meer nieuws over de toestand in Syrië dan in onze journaaluitzendingen van een jaar. Hieronder vindt u de vertaling in het Nederlands van zijn rondleiding:
De regio van Idlib wordt nog steeds bezet door al-Nusra, de Syrische afdeling van al-Qaeda. De Turken ter plaatse beslisten de Syrische I.K. te verbannen en eisen een Turkse I.K. M.a.w. een eerste stap naar de volledige annexatie van het gebied. Geen goed nieuws voor de toekomst.
Wij hebben een afspraak met Mgr. Jeanbart, de Grieks-katholieke aartsbisschop van Aleppo. We bevinden ons op het Farhat Plein, een symbolische plaats van het christendom in Aleppo omdat hier zowel de Maronitische, de Grieks-katholieke en de Armeens-katholieke kathedralen staan. Het plein werd genoemd naar de Maronitische bisschop die stierf in 1732, Gabriel Germanos Farhat. Hij stichtte de Maronitische bibliotheek van Aleppo. Op de herdenking van zijn 200ste geboortedag, in 1932, besliste men een monument ter zijner ere op te richten en noemde het plein naar hem.
Met Mgr. Jeanbart praten we over het herstel van Al Amals sportterrein, beschadigd door de oorlog. We bespreken ook de noden der christenen van Aleppo om toekomstige projecten voor te bereiden. Mgr. Jeanbart: “Ik vind dat – gezien de diversiteit van overtuigingen en culturen, moslims, christenen e.a. – er zich een zekere vermenging ontwikkelt.”
We gaan naar de oude St. Georges (Joris)-kerk, die nood heeft aan opruimwerken. Mgr. Jeanbart vroeg of de Franse vrijwilligers deze karwei zouden kunnen opknappen.
Dus trekken we erheen met vertegenwoordigers van de kerk om te zien wat er te doen valt, zodat de vrijwilligers met het werk kunnen starten. Gewoonlijk brengen we een voorafgaand bezoek met de verantwoordelijke van de plaats. Soms gaat het slechts om een ontmoeting als het om activiteiten met kinderen gaat, met wezen of met ouderen. Maar als het gaat om een plaats die lichamelijke inzet vereist, zoals het verwijderen van puin, moeten we eerst de veiligheid nagaan: of de plaats vrij gegeven werd, of er niets naar beneden kan vallen. Het is belangrijk dit eerst vast te stellen.
Vervolgens trekken we naar het Midan-district, waar we vele jaren geleden huizen heropgebouwd hebben opdat de mensen van Aleppo naar huis konden terugkeren.
Het water in Aleppo heeft een goede kwaliteit. Vele Syriërs drinken dit water. Als Fransen, als westerse burgers, zijn onze magen en darmen niet gewoon aan deze waterkwaliteit. Ik neem liever geen risico.
We zijn aan de Qouweiq rivier, die door Aleppo stroomt. Vandaag is die bijna opgedroogd: ofwel hebben de bewoners van Aleppo water thuis, of ze hebben water in de rivier. De keuze is snel gemaakt. Tijdens de oorlog echter, was het zuiverings-pompstation in handen van de terroristen. En wat deden zij? In plaats van het water naar de bewoners van Aleppo te laten lopen, openden zij de ventielen zodat al het water in de rivier stroomde. Eens dat de terroristen uit Aleppo verdreven werden en de regering het b.g. waterstation terug in handen kreeg, stopten zij de waterstroom naar de rivier en leidde het terug naar de woningen.
Daar staat een vrachtwagen met gasflessen. De bevolking krijgt een sms met de boodschap “uw gasfles is beschikbaar”. Zij kunnen alle 2.5 à 3 maanden een gasfles bekomen. Voor een gezin met 2 personen is dit voldoende, maar een gezin met bv. 5 kinderen is dit niet genoeg.
Een elektrisch paneel (zekeringenkast) is verbonden met de publieke elektriciteitsgenerator en de generators in de buurt. Naar deze wordt overgeschakeld als er ergens geen elektriciteit is. Elke zekering is verbonden met een huis, zoals bv. – zoals u kunt zien – C1, C2, of C4, de hoeveelheid stroom die ze huren. Met 1 amp kan u 1 à 2 lampen aansteken, met 4 amp de ijskast, tv en verlichting. Als men op straat ziet dat een zekering uit staat, wil dit zeggen dat de bewoners meer amp verbruikt hebben dan verwacht. En dan slaat de zekering uit. Men kan die dan terug inschakelen zodat de bewoners meer stroom kunnen gebruiken.
We bevinden ons in Midan, het Armeense district van Aleppo, dat enorm geleden heeft tijdens de oorlog omdat het dicht bij de frontlinie lag. Gedurende vele weken, vele maanden werden zij bestookt met mortiergranaten. We zijn nu in een gebouw met 5 verdiepingen; de vier verdiepingen boven ons werden compleet vernietigd. Hier zijn we op de 1ste verdieping, ook zwaar beschadigd. Het appartement heeft geen muren meer. We beginnen met de heropbouw. De eigenaar woont momenteel in Hassakah, in het NO van Syrië. Eens dat het appartement hersteld is, kan zij terugkeren en samen wonen met haar dochters, die nog altijd in Aleppo wonen. Ze zal eindelijk in staat zijn haar familie terug te zien. We zorgden reeds voor de tegels in de wc / badkamer en het timmerwerk rond de deuren. Voor de buitendeuren gebruikten we aluminium. Het balkon werd hertegeld.
We gaan nu naar de 5de verdieping van het gebouw om een gezin te bezoeken wiens huis we verleden jaar heroprichtten. Het gezin kwam terug wonen in dit huis. Wegens het vocht moest SOS Chrétiens d’Orient alle muren opnieuw verven. Hier zijn twee slaapkamers en het balkon wordt gebruikt als een extra kamer voor de kinderen. Er wonen immers veel mensen hier.
De buurt daarachter is Bustane Bacha. Het was in de handen van de terroristen vooraleer Aleppo bevrijd werd. Zoals u kunt zien, waren ze heel dichtbij. De frontlinie bevond zich slechts 150 – 200 m van ons. Veel huizen werden inmiddels hersteld of gewoon helemaal ineengestort. De buurt werd zwaar getroffen.
Net hierachter is Jabal Saïdé, een Koerdische buurt. “Jabal” betekent berg. “Jabal Saïdé” betekent “de berg van de Heilige Maagd”. Vanuit dit punt bestookten ze de stad omdat ze een goed overzichtspunt hadden en gemakkelijker hun doelwitten konden bereiken.
Tenslotte een dankwoord aan SOS Chrétiens en de hoop dat alle gezinnen snel kunnen terugkeren naar huis.
Jean-Rémi toont een geschenkje dat hij daarnet kreeg van een vrouw wiens woning herbouwd werd in Midan: “God zegene dit huis”… als dank voor het werk. Ook dit maakt deel uit van het dagelijkse leven, kleine uitingen van vreugde. De bevolking dankt hen voor de hulp. Graag gedaan!
“Mijn werk bestaat uit drie belangrijke zaken: 1. de veiligheid: Franse vrijwilligers moeten altijd en overal veilig kunnen zijn – een essentieel punt van mijn opdracht. 2. Hen de gelegenheid geven hier in Syrië te kunnen verblijven en aan activiteiten deelnemen die hen nuttig maken voor de lokale bevolking. 3. Het uitvoeren van projecten: noodhulp, medische hulp, heropbouw, economische en sociale ontwikkeling, onderwijs, cultuur en erfgoed.
We gaan nu naar de Rozenkransschool, gedeeltelijk vernield gedurende de oorlog en door de terroristen gebruikt als hospitaal. We moeten voorzichtig zijn want we komen dichtbij de frontlinie. Ook al is het kalm de laatste tijd, toch kunnen we nooit met zekerheid weten dat er niets gaat gebeuren. Dus blijven we voorzichtig. De regio, waar we nu naartoe gaan, was een jaar geleden nog in handen van al-Nusra, het Syrische filiaal van al-Nusra. De zusters van de Rozenkrans traden in contact met SOS Chrétiens d’Orient om het renovatieproject over te dragen want het Min. van Onderwijs gaf hen twee jaar om deze school herop te bouwen; zo niet zullen zij het recht om onderwijs te geven verliezen. Dus gaan wij een gebouw herop bouwen zodat we de school kunnen helpen enkele leerlingen te verwelkomen en opdat ze hun onderwijstoelating niet verliezen. Alles wat iets waard was werd gestolen: van het sanitair tot de gevelbekleding en de koperen kabels! Alles!
Tijdens de laatste minuut van de video, zit Jean-Rémi op een terrasje, eet een ijsje, dat hij het beste van Syrië noemt. De naam van het ijsje: Italié (… Italiaans… ), naar verluidt een specialiteit uit Aleppo, dat je uitsluitend in dit restaurant, Al-Nakhl, kan vinden. “Voor de vrijwilligers die ook in Egypte actief waren: het is hetzelfde woord als “Ezbet Al-Nakhl”, wat palmboom betekent. Na het werk ga ik naar huis, naar mijn vrouw, om samen tijd door te brengen. Ik vertrek vroeg ‘s morgens en ik beëindig mijn werk gewoonlijk rond 19.00 u.”
Hieronder vindt u nog beeldmateriaal over de heropbouw van Aleppo:
Zij denkt dat ze een soort exotische dans uitvoeren en sluit zich prompt aan.
Zij denken dat ze hen belachelijk wil maken tijdens de shia matam (shia ritueel als rouwbeklag voor de martelaren van Karbala).
Goede Vrienden,
De zevende en laatste eigenschap van ons mens zijn is onze roeping tot de gelijkenis met God. We zijn allen geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Het beeld blijft. De gelijkenis van God is door de zonde uitgewist en kunnen we met eigen krachten niet meer terug winnen.
Het “beeld Gods” is als het alfa van ieder mensenleven en de “gelijkenis Gods” is als het omega. Vanaf de oudste tijden zochten mensen steeds naar God in de schepping en de natuurkrachten. Toch zijn niet de mensen naar God opgestegen maar is God naar de mensen afgedaald. God is zelf mens geworden, heeft onder ons gewoond, heeft geleden, is gestorven op het Kruis en is op de derde dag verrezen. Jezus roept ons op om Hem na te volgen. Hebben we zo de gelijkenis met Jezus verworven dan hebben we tevens de gelijkenis bereikt met de Vader.
Jezus zegt ons dat niemand tot de Vader komt tenzij door Hem (cfr. Johannes 14,6) en Hij is de perfecte icoon van de Vader (cfr. Johannes 14, 9). De heilige Serafim van Sarov (+ 1833), een van de grootste Russische mystici, zegt dat we de heilige Geest juist krijgen voor deze omvorming. Ons uiteindelijk levensdoel is niets minder dan binnentreden in de heerlijkheid van de Drie-ene God, wat ook ons hoogste geluk is. De overzijde van de dood is niet het geopende graf, maar het liefdevolle gelaat van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. En deze overgang gebeurt door een nieuwe geboorte, een nieuwe schepping.
De heilige Paulus drukt het sterk uit: “Ik ben er zelfs van overtuigd dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat…” (Romeinen 8, 18). Het oorspronkelijke Griekse woord voor “lijden” staat in het meervoud (mathèmata) en geldt voor fysisch, psychisch, geestelijk, moreel lijden. Verderop drukt Paulus dan nogmaals zijn diepe overtuiging uit: “Maar over dit alles zegevieren wij glansrijk… . Ik ben ervan overtuigd dat noch de dood, noch het leven, noch engelen, noch boze geesten, noch wat is noch wat zal zijn en geen macht in de hoge of in de diepte, noch enig wezen in het heelal ons zal kunnen scheiden van de liefde van God die is in Christus Jezus onze Heer” (Romeinen 8, 37-39). Paulus geeft een opsomming van wat in zijn tijd als de gevaren gezien werd. We kunnen nu zeggen: zelfs de meest duistere plannen van een oppermachtige elite die de wereldbevolking wil ontwrichten, overal verdeeldheid wil zaaien en uiteindelijk een groot deel wil uitroeien om over de anderen als robotten te heersen… kunnen Gods liefde voor ons niet doven en niet beletten dat wij in Christus door lijden en sterven de gelijkenis van God ontvangen.
Hoe kunnen we nu reeds hiernaar leven? Door bewust te kiezen voor deze omvorming in Christus en binnen te treden in de dynamiek die ons steeds meer doet gelijken op Christus. Het is niets anders dan een christelijk leven leiden, geïnspireerd door de menselijke en goddelijke deugden. De kardinale deugden fungeren hierbij als scharniermomenten. De voorzichtigheid is geen leven in angst, vrees of schuchterheid maar op bezonnen wijze het juiste oordeel vellen en de juiste weg gaan. Rechtvaardigheid leert ons respect tegenover God en de medemens en hen te geven wat hen toekomt.
Jegens God is het godsvrucht. We genieten volop van de schepping maar we erkennen en eren God als Schepper en Vader, Jezus als Verlosser en de heilige Geest als onze Heiligmaker. Jegens de naasten erkennen we hun rechten. Het is een houding van rechtschapenheid in gedachten en handelen. Ze brengt harmonie. Sterkte geeft ons de moed om niet te capituleren, maar ook in moeilijkheden trouw te blijven en het goede te doen. Hiermee kunnen we de angst overwinnen, zelfs voor de dood. Het maakt ons bereid om het offer van ons leven te brengen. Matigheid leert ons evenwichtig om te gaan met de aardse goederen en te leven met een gezonde bescheidenheid en soberheid. Ze leert ons minder jachtig te zijn, onze instincten en impulsen te bedwingen.
De heilige Johannes spreekt over de “gulzigheid van het vlees” (Grieks: epithumia tès sarkos): “Verliest uw hart niet aan de wereld…Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren der ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-16).
Een christelijk leven wordt vooral geïnspireerd door de goddelijke deugden van geloof, hoop en bijzonder de liefde, die uitgaan van en gericht zijn op de Drie-ene God. Door het nieuwe gebod van de liefde dat Jezus ons openbaarde leven we als vrije kinderen van God. Jezus vat alles zo samen: “’Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand’. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede, daarmee gelijkwaardig: ‘Gij zult uw naaste beminnen als uzelf’. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten” (Mattheus 22, 37-40).
Onmisbaar hierbij is het gebed. Een van de mooiste en meest volledige uiteenzettingen hierover vind je in het laatste en vierde deel van de Catechismus van de Katholieke Kerk. Zoals een fysisch lichaam niet kan leven zonder zuurstof, zo kan geen mens als belichaamde geest blijven leven zonder gebed. Het Onze Vader dat Jezus ons zelf leerde is hierbij het belangrijkste gebed. Ook het Rozenhoedje kan zegen brengen over de hele dag. Uiteindelijk is bidden een levenshouding, een voortdurende toewijding aan de Drie-ene God en aan de medemens. Ons leven met zijn dagelijkse moeilijkheden kan ook geheiligd worden door kleine tekenen, zoals het bidden van het Angelus ’s morgens, ’s middags en ’s avonds. Deze kleine daden zijn geen tijdverlies maar zullen uiteindelijk tijdwinst blijken te zijn, omdat ze orde en vrede brengen en beantwoorden aan de diepste stroming in onszelf.
“Vrienden, nu reeds zijn we kinderen van God en wat wij zullen zijn is nog niet geopenbaard; maar wij weten dat wanneer het geopenbaard wordt wij aan Hem gelijk zullen zijn, omdat wij Hem zullen zien zoals Hij is” (1 Johannes 3, 2-3). We kunnen ons geen enkele voorstelling maken van onze uiteindelijke gelijkenis met God. Zoals een ongeboren baby zich geen enkele voorstelling kan maken van het zelfstandige leven buiten de moederschoot, zo kunnen wij ons evenmin voorstellen wat de heerlijkheid van die gelijkenis met God zal zijn. En zoals een baby uit de veilige geborgenheid van de moederschoot moet gestoten worden om tot een volwassen persoon uit te groeien, zo moeten wij uit de moederschoot van dit aardse leven gestoten worden om binnen te treden in de heerlijkheid van Gods Licht. Nieuwsgierig zullen we sterven. De hindoe-mysticus Rabindranth Tagore zei het zo: “Wanneer al de snaren van mijn leven gestemd zullen zijn, mijn Meester, dan zal bij elke van Uw aanrakingen, de muziek der liefde weerklinken”.
P. Daniel
Aandacht: Volgende week wil ik me even terugtrekken om een persoonlijke retraite te houden. Daarom zal ik volgende vrijdag 8 oktober geen meditatie en geen bericht sturen.
Flitsen
Op onze zondagse wandeling naar de bergen en ons ontbijt in de woestijn kregen we plots twee jongeren op bezoek, kinderen van de eigenaar van het terrein. We kampeerden onder sparrenbomen maar verderop was er een olijvenboomgaard en een wijngaard. De jongens hadden 2 kisten druiven geoogst. Ze boden aan elk van ons een tros druiven aan en het waren wel wel de mooiste trossen die ze gaven!
Abouna Michel uit Damascus, de verantwoordelijke voor de liturgie in de Grieks-Melchitische kerk, komt maandagavond toe om ons twee dagen te onderrichten over het byzantijnse morgengebed en vespers. Dinsdagmorgen gaf hij aanschouwelijk onderricht over de voorbereiding van de Eucharistie, die normaal in het heiligdom gebeurt (als uitdrukking van het verborgen leven van Jezus) maar die hij nu op een tafeltje in de kerk deed zodat iedereen goed kon volgen. Het “bereiden van de gaven” verwijst naar gans de heilsgeschiedenis, het leven van Jezus, Maria en de Kerk. Het ronde broodje vertegenwoordigt Maria, het binnenste vierkant daarvan is Jezus, het “Lam Gods”. Dan wordt het brood in stukjes gesneden met de ‘lans’: links een stukje voor Maria (driehoek), rechts voor de engelen en de heiligen, onder voor de levenden en overledenen. Dan worden de stukjes gesneden die voor de heilige Communie in het heilig Bloed worden gedoopt (boven het Lam Gods – de vierhoek). In de kelk wordt vooraf wijn en water gegoten. Het verwijst naar het bloed en het water dat uit Jezus’ zijde kwam na de lansstoot van de soldaat.
Lees verder… ben ik benieuwd naar de engelenkoren!*
*reactie van een kijker
De sjiietische moslims herdenken imam Hoessein, kleinzoon van de bewierookte Mohammed, zoon van diens dochter. Naar verluidt bevindt zijn hoofd zich in Damascus. Het zou van Karbala naar Damascus gebracht zijn door een christelijke monnik. Het overgrote deel van zijn lichaam werd in Karbala begraven.
https://mateenjc.com/2013/04/24/the-christian-monk-on-the-journey-from-karbala-to-damascus/
U krijgt hieronder een geschiedkundig relaas (Engels): https://whoishussain.org/who-is-hussain/the-full-story/
DE OPGELEGDE WAARHEID
Als we het passief ondergaan van het corona-scenario bekijken kunnen we enkel verbijsterd zijn! Het is dus aangewezen naar de oorsprong daarvan te kijken, middels een snuif filosofie.
De meerderheid van de mensen aanvaardt het beleid dat tot grote wetsovertredingen en vrijheidsberoving leidt! Dit is maar mogelijk omdat hen, meestal via de media en overheid, een aantal premissen (vastgelegde aannames van een werkelijkheid) worden aangeduid, waaraan niet mag/kan getwijfeld worden. De aanloop tot deze toestand begint niet bij de start van het corona-tijdperk, maar wordt al decennia lang verbreid.
Hier dienen we te herhalen wat het diabolische als uitgangspunt heeft: de realiteit dient opgevat zoals een individu dit vanuit zijn zelfstandig denken ziet. Er is dus een tweedeling, die niet enkel religieus versus ongelovig is; het komt erop neer dat de mens wilsbekwaam zelf de lijnen van zijn handelen en ethiek vaststelt. De andere zijde, waaronder diegenen die in transcendente wezensvormen gelooft, stelt dat de “waarheid” en “werkelijkheid” apart van de persoonlijke mening bestaan.
De bron van de overtuiging, die de “mens” voorhoudt dat hij in het universum zijn enige meester is, komt uit het marxisme (beïnvloed door de Verlichting). Het communisme heeft getracht, met geweld en tientallen miljoenen doden, haar theorie op te dringen. Dit begon heel duidelijk voor ingewijden: Karl Marx was een satanist. Hij liet zich, zoals alle revolutionairen steunen en onderhouden door het grootkapitaal uit New York en Londen. Er was niet enkel zijn steun Friedrich Engels, maar de aanstichters van de Russische Revolutie Vladimir Lenin en Leon Trotski werden vanuit de satanische bankerskringen uit New York naar Rusland gestuurd, voorzien van steun. Om hun revoluties te doen slagen, hebben ze aan de lopende band bloedbaden aangericht, zoals Josef Stalin met de Grote Zuivering en de Holodomor en Mao-Tse-Toeng met de culturele revolutie.
In tegenstelling tot wat de massa gelooft, is na de mislukkingen van hun beleid het communisme blijven voortwoekeren. Zoals we nu weten, is aan de wereldtop een coalitie actief van de rijksten der wereld, via het neo-liberalisme tot aan het (Chinese en Cubaanse en Venezolaanse) communisme. In de realiteit zijn de grootste ijveraars voor een communistisch systeem exact de rijksten op de aarde (de Rotschild’s bezitten ongeveer de helft van alle waarden in de wereld en samen met de andere Bill Gates’ en Georges Soros’ willen ze eigenlijk alles tot hun bezit maken. Dit d.m.v. de “kritische theorie” waarmee de Frankfurter Schule vanaf 1968 alle waarheden via het nihilisme wilden leiden naar de communistische dialectiek (de uitleg van de maatschappij vanuit marxistisch standpunt).
Een belangrijke mijlpaal voor de verdwazing en de stuitende tirannie die we nu beleven ligt dus in het welslagen van het programma van deze Frankfurter Schule (enkele auteurs : Max Horkheimer, Theodor Adorno, Erich Fromm, Herbert Marcuse en Jean-Paul Sartre). De mars door de instellingen heeft heel het middenveld opgepeuzeld en zelfs de “Kerken”, waaronder de Katholieke Kerk grotendeels in haar macht gekregen. Een goed voorbeeld daarvan in Vlaanderen zijn de “jeugdbewegingen”, waar geen snippertje geheel gebleven is van de oorspronkelijke religieuze overtuiging of inzet voor de vrijheidsemancipatie van Vlaanderen. Om te begrijpen dat zaken zoals de “corona-strijd” blindelings geïntroduceerd kunnen worden bij deze jeugd, maar ook aan de universiteiten, moet men weten dat er een volledige leegte heerst omtrent het besef in vaste ijkpunten.
De (deels ondergrondse) strijd van het wereld-communisme heeft zich geopenbaard door de strijdpunten, waarmee het vermolmde Westen, volledig kan verpulverd worden. (De woke – cancel culture, de ongebreidelde immigratie, de vroegseksualisering van de jeugd, de strijd tegen de traditionele familie). Als we, met een aantal vrije geesten, dan ook opperst verzet plegen, dan is het zoals bij een voetbal- of tennismatch: we spelen steeds in opperste verdediging op eigen speelveld. Zelfs de meest onverdachte denkers laten zich in die dialectiek insluiten, zoals een Luc Pauwels, die in een nieuw boek stelt dat Joris van Severen toch geen fascist was….. Bij elke uitspraak die we doen, moeten zelfs “Germaanse heidenen”, zich eerst positioneren als niet-racistisch en vrij van antisemitisme. Alsof eender welke hoeveelheid van “Pilatus-houdingen” ook maar enige invloed heeft op de “talmoedische dwang” om eender wie, op welk moment ook, als antisemiet te betitelen.
De strijd om het louter overleven van ons duizendjarig denkkader is uiterst summier geworden. Hoewel er veel verzet losbreekt, hebben de satanische machten (bv. Democrats in de VSA, La République en Marche in Frankrijk) de teugels vast in handen. Ze hebben daartoe het voordeel de media al ruim op voorhand ingepalmd te hebben. Een ander voorbeeld zien we aan de verkiezingsuitslag in Duitsland: de AfD gaat daar achteruit : dit is m.i. te wijten aan de wankelmoedige houding van de partij inzake het bestrijden van de coronadictatuur en het uitrangeren van volksnationale figuren. Ze hebben ze wel succes in Saksen en Thüringen met een volksverbonden opstelling!
Juist deze houding wijst erop dat het Rassemblement National in Frankrijk geïnfiltreerd is en op een schandelijke wijze de corona-dictatuur laat links liggen. Dit zal leiden tot een grote afkalving van deze partij. Hetzelfde zien we in Vlaanderen, waar noch het Vlaams Belang noch de N-VA een halt durven toeroepen aan de terreur tegen eigen volk (ook niet inzake de behandeling van de Vlamingen in Brussel). Gaan deze Vlaamsgezinde krachten zo geen deel van hun aanhang zien verdwijnen?
Het is heuglijk nieuws dat de muilkorven/slavenmaskers (voorlopig?) worden afgeschaft, maar wat gaan onze vertegenwoordigers doen als de pandemie zijn verwoesting gaat beginnen, door de vernietiging van het natuurlijk immuunsysteem door de vaccinaties? Gaan ze mee alle ongevacccineerden en critici opsluiten of tot paria’s maken?
Tot slot: pleeg verzet. Aanvaard de zgn. realiteit niet en storm in het wilde (Ernest Van der Hallen)! De neo-liberale dictatuur van de vrijmetselarij moet beëindigd worden! Geen Judassen in ons midden! Wat één bende aan verwoestingen kan aanrichten bewijst de familie Anciaux die er dan nog een boek over geschreven heeft (Over generaties). Doorbraak-recensie: “In het utopisch universum van de gewezen Vlaamse minister van Cultuur kunnen allochtonen aan de Brusselse lokketten in het Arabisch worden bediend.“
Tot slot nog enkele uitspraken:
Dat laatste citaat van Elie Wiesel is bestemd voor de grote massa van Vlamingen die absoluut onverschillig zijn t.o.v. hun vaderland Vlaanderen, hun symbolen en vooral het lot van hun nageslacht.
Jos Wouters, Boom, 27.9.21
Volgens de Parijse openbare aanklager is Éric Zemmour schuldig aan haatverspreiding geuit tijdens een toespraak met “publieke beledigingen i.v.m. de herkomst of de verbondenheid, resp. niet-verbondenheid tot een bepaalde etnische groep, natie, ras of religie” en “publieke uitdaging tot discriminatie, haat of geweld”. Het onderzoek werd toevertrouwd aan het BRDP (Brigade de Répression de la Délinquance faites aux Personnes) – de Franse gerechtelijke collega’s van ons Spionnencentrum – dat zich bezig houdt met “de strijd tegen haat”, ergo: ideologische strafdaden.
Waaruit bestond nu dat “misdrijf” van Zemmour? Hij stelde de sluipende islamisering van Frankrijk en de etnische verdringing van Fransen, de omvolking door Afrikaanse en moslimimmigranten aan de kaak.
Hoewel in Frannkrijk statistieken over ras- en/of religiebanden sinds vele jaren verboden zijn, tonen inofficiële gegevens dat het aandeel zwart-Afrikaanse of Maghreb-afkomstige bevolking meer dan 1/5 van het totaal der burgerbevolking (1ste, 2de en 3de generatie inbegrepen) bedraagt. In de Parijse banlieus draagt meer dan de helft van de personen in de bevolkingsregisters een islamitische naam. In Frankrijk wordt de publieke (en omstreden) voorstelling van deze gegevens echter als een “haatmisdrijf” beschouwd. M.a.w. men mag niet over antropologische veranderingen in de Franse bevolkingssamenstelling spreken – en indien toch, dan uitsluitend in de positieve zin!
Nu staat Zemmour dus bekend als “verdachte”. Daar bovenop heeft de journalistenvakbond van “Le Figaro”, de krant waarvoor Zemmour sinds 1996 schrijft, publiek de opzegging van zijn arbeidscontract geëist en meer dan 400 handtekeningen van collega-journalisten tégen hem verzameld omdat – naar verluidt – “de grote meerderheid der Figaro-journalisten niet met deze provocaties in verband gebracht wil worden.”
Wanneer volgt een massale opstand met als motto “Je suis Zemmour!”???
Ter gelegenheid van Maria Geboorte, vandaag 8 september, bieden wij u dit pretentieloos liedje ter ere van O.L.Vrouw:
Goede Vrienden,
We zijn geroepen om door lijden en sterven omgevormd te worden in Christus. Dat is onze vijfde eigenschap, nl. onze deelname aan het Pasen van Christus. Sommigen beschouwen lijden en sterven als onaanvaardbaar en mensonwaardig. Anderen vervallen in het andere uiterste en verheerlijken het lijden om het lijden. In de christelijke visie krijgen ons lijden en onze dood hun juiste betekenis.
Lijden en dood hoorden niet bij het oorspronkelijk plan van God. De mens weigerde van God leven en liefde in overvloed te ontvangen en wilde zelf god zijn. Hij weigerde de gemeenschap met en de afhankelijkheid van God. Door één mens is de zonde in de wereld gekomen en met de zonde de dood, die over alle mensen heerst , zo leert ons de heilige Paulus (Cf. Romeinen 5, 12).
Hierdoor werden lijden en dood een aantasting van onze lichamelijke gezondheid en leven. Het is onze taak om al het mogelijke te doen om ziektes te bestrijden voor onszelf en voor anderen. Onze lichamelijke gezondheid en ons aardse leven zijn evenwel geen absoluut goed. In die zin kunnen we niet spreken van “onmenselijk lijden en sterven”, tenminste niet voor hen die het ondergaan, wel voor hen die er de oorzaak van zijn. Iemand kan een ander zodanig behandelen dat zijn gedrag onmenselijk is omdat hij een medemens op een verschrikkelijke wijze doet lijden en sterven.
Lijden en sterven horen echter bij ons menselijk leven. Een “gezonde geest in een gezond lichaam” is een prachtig ideaal, maar het is niet ons hoogste doel. “Dreigt uw hand u aanstoot te geven, hak ze af; het is beter voor u verminkt het leven binnen te gaan dan in het bezit van twee handen in de hel te komen, in het onblusbaar vuur” (Marcus 9, 43). Omgekeerd kunnen we wel zeggen dat een menselijk leven zonder lijden en sterven “onmenselijk” is. Immers, nu zijn lijden en sterven niet alleen een wezenlijk deel van het menselijk leven maar ze zijn bovendien noodzakelijk voor onze omvorming. Dat zijn als het ware in Gods nieuw plan de middelen die ons kunnen verenigen met Christus’ lijden en sterven, waardoor wij deelnemen aan zijn verrijzenis. Door gebed kunnen we Christus navolgen maar ook door het lijden. Naast oprecht gebed kan ook en vooral het lijden ons omvormen. En we zijn geroepen tot navolging van Christus omdat Hij alleen onze Verlosser is. “Christus heeft ons bevrijd van de vloek der wet door zelf voor ons een vloek te worden, want er staat geschreven: ‘Vervloekt al wie hangt aan het kruis’…” (Galaten 3, 13). Jezus heeft onze zonden op zich genomen, hij is in onze plaats zelf ‘vloek’ en ‘zonde’ geworden en heeft ze vernietigd door te sterven op het Kruis.
Lees verder