Categorie archieven: het land b
Men zegge het voort
Moet ik er nu echt zelf de stekker uittrekken?
Ik meen een miljardenfraude te hebben ontdekt ten nadele van duizenden werknemers in Europa!
Deel 1
Ziehier mijn verhaal en hoe mijn vroeger bedrijf VLM er deel van uitmaakt.
Eerst wat geschiedenis. Ik zal in de nabije toekomst het juiste verhaal schrijven over de schandalige wijze waarop men mijn kind VLM van mij heeft gestolen. Het volstaat vandaag te schrijven dat het voor minder dan 5 miljoen euro werd verkocht (195 miljoen BEF) en dat de koper het wat jaren later verkocht aan AIR FRANCE voor een 40-voudige prijs van een kleine 8 miljard BEF!
We schatten dat de werkelijke waarde toen ongeveer 5 maal minder was maar dat heeft AIR FRANCE kort na de overname zelf kunnen vaststellen.
Het doet me denken aan een soortgelijk verhaal dat vandaag alle kranten haalt namelijk de miskoop van het Amerikaanse Perrigo door tegen een veelvoud van wat het werkelijk waard was Omega Pharma over te nemen.
Terug naar VLM. Na de overname begon VLM meer en meer hoogte te verliezen en kwam snel in de rode cijfers terecht. De vakbonden waren zeer zeker een deel van het probleem en begonnen steeds nieuwe eisen te stellen om de lonen en vergoedingen bij VLM steeds meer en meer aan deze van het grote AIR FRANCE aan te passen. Na een paar jaar bleken de verliezen voor een betrekkelijk kleine maatschappij (250 werknemers) de spuigaten uit te lopen. Ditzelfde werd vastgesteld bij het eveneens door AIR FRANCE overgenomen CITYJET uit Dublin (ongeveer 1250 werknemers)
In 2013 kleurden de resultaten van deze twee nieuwe AF (Air France) dochters donkerrood. AF liet de luchtvaartwereld aanvang 2014 weten deze dochters uit hun familie te willen bannen.
Hier begint feitelijk mijn verhaal maar al wat ik nu ga schrijven is mijn perceptie van wat er daarna allemaal ongeveer moet gebeurd zijn. Ik ben overtuigd dat ik steeds dicht bij de waarheid zal zitten en zal nu een soort theaterstuk gaan schrijven met als hoofdrolspelers de toenmalige voorzitter van AIR FRANCE, “Anneke“, de eigenaar van het Duitse bedrijf INTRO dat bijna wereldfaam heeft verkregen door het ene verlieslatende luchtvaartbedrijf na het andere over te nemen met als doel het te REORGANISEREN, “Mieke” en de huidige eigenaar van VLM “Jefke“. Ook de vorige baas van Renault Vilvoorde “Pierre-François” en de baas van Opel Antwerpen “John” komen in mijn stuk voor.
De kracht van de pakbond
De NMBS kan geen treinen op tijd laten rijden maar wel ons belastinggeld verspillen. Zware verkeershinder verwacht.
De mayonaise pakt niet meer
“Een ding is duidelijk: Het hoogtepunt van Bart De Wever is voorbij. De regering boekt bijzonder magere resultaten, en vooral, de propagandamachine van de Nieuw Vlaamse Alliantie slaat niet meer aan.”
“De N-VA genoot veel krediet, en veel mensen wilden N-VA de nodige tijd gunnen om de positieve verandering te bewerkstelligen. Alleen, hun krediet en tijd raakt op.”
De bocht van Bart De Wever (aflevering zoveel)
Wat is dat toch met de politiek? Eens partijen aan de macht zijn, vergeten ze zowat alles wat ze voorheen hebben verkondigd. De N-VA worstelt met datzelfde probleem.
Het klonk allemaal zo hoopvol, aan het begin van de legislatuur, na de verkiezingen van 2014: Een rechtse regering zou voor economische heropleving, lagere belastingen en een slankere overheid zorgen.
We zijn halfweg de bestuursperiode en van deze beloften is nog maar weinig in huis gekomen: Het overheidsbeslag zit nog altijd boven de 50 procent van het BBP. De lastendruk is eveneens gigantisch gebleven. Lees verder…
Wie wil er een multiconfessionele bezinningsruimte bij het Biermuseum?
Zijn het de pilarenbijters die absoluut een weesgegroetje willen bidden nadat ze aan de verlokkingen van het Biermuseum blootgesteld werden? Zijn het de boeddhisten die willen mediteren over de oneindige cirkel van geboorte en dood? Zijn het de Getuigen van Jehova die daar willen herbronnen? Zijn het de hindoes die willen nagenieten van het Oneindige Kosmische Bewustzijn na het proeven van een biertje? Of zouden het de joden zijn ? Of…
Tja. Voor wie zou er na een bezoek bij het Biermuseum nu per se een multiconfessionele bezinningsruimte moeten voorzien worden?
En, de hamvraag, wie kwam er met dit verzoek, met deze ‘Gedankenspielerei’ op de proppen? ….Mevrouw Bianca Debaets gemeenteraadslid van de CD&V in Brussel!
Lees i.d.v. ook: Beurs als Biermuseum: ‘Attractie voor de toeristen, een rendez-vous voor de Belgen’
Problematiek dubbele nationaliteit
Fernand Keuleneer:
“Er is een verschil tussen er een dubbele nationaliteit op nahouden naar Belgisch recht, en er een op nahouden uit vreemd recht. De dubbele nationaliteit volgde niet altijd uit het Belgische recht. Tot 2008 bijvoorbeeld was het mensen verboden om er naast de Belgische nationaliteit ook een andere op na te houden.”
“Na dat jaar is de wetgeving veranderd en kan een persoon er verschillende nationaliteiten naast de Belgische op nahouden, met alle problemen van dien.”
“Ik ben voorstander van een keuzebeleid: je moet net zoals vroeger kiezen welke nationaliteit je wil hebben, zo ontstaat er geen loyauteitsprobleem. Diplomatiek kan je dan afspraken maken – bijvoorbeeld met Turkije – zodat Turkije geen mensen meer kan opvorderen om legerdienst te doen, wat een claim legt op Belgen die hier wonen maar ook een Turks paspoort hebben.”
Vreemde legers
“Voor mensen die spontaan en bewust opteren voor de Belgische nationaliteit, stel ik een verklaring voor waarbij ze officieel afstand doen van rechten en plichten die verbonden zijn aan de nationaliteit van een ander land. Zo vermijd je bijvoorbeeld aanhorigheid aan Turkse wetten die van toepassing zijn op Turken, waar die zich ook ter wereld bevinden, zoals bepaalde aspecten van het Turkse familierecht.”
Keuleneer pleit ook voor de strikte toepassing van de wet die een verbod instelt op deelname aan vreemde legers.
“Correcter: ik wil een schrapping voor de uitzondering die er in 2008 gemaakt is voor mensen die de dubbele nationaliteit hebben. Pas zo kan je Syriëstrijders echt verbieden om elders te gaan vechten.”
“Wat je als overheid dan wel nog kan, is politiek afgesproken uitzonderingen maken voor mensen die gaan strijden voor een buitenlandse zaak die onze overheid steunt. Maar dat zou dus een politieke afspraak moeten zijn, geen juridische.”
De advocaat heeft bovengenoemde stellingen al meermaals verdedigd, ook tegenover huidig staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken. Zonder veel antwoord te krijgen.
De kracht van verandering… in Terzake
Bekijk hier het fragment met Guy D’Haeseleer van gisteravond in Terzake.
Koranschool in Sint-Jans-Molenbeek
Realiseert zich iemand wat een contradictio in terminis in b.g. titel vervat zit? Een van oudsher christelijke gemeente, met naam gewijd aan de Heilige Johannes-de-Doper, wordt in hoofdzaak bevolkt door bezetters, die christenen niet bepaald in hun hart dragen. De voormalige gemeente, nu een berucht Brussels district wordt meestal kortweg – wie wil er nog aan de christelijke herkomst herinnerd worden? – Molenbeek genoemd.
Sint Jan verdween samen met de blanke bevolking, samen met de christenen, samen met de Vlamingen, samen met onze cultuur en taal.
Dit Sint-Jans-Molenbeek zag zich gedwongen een clandestiene koranschool te sluiten. Een vrijstaande woning werd zonder verbouwingswerken ‘getransformeerd’ tot een kleutertuin en lagere schoolklassen tot het derde leerjaar. Inschrijvingen in het Arabisch. Een sektarische plaats… Aanwezig: 38 kinderen met een leeftijd tussen de 3 en 8 jaar.
“Mardi, un contrôle a été effectué à l’ASBL « Les P’tits Malins », située Potaerdenberg, 354, à Molenbeek-Saint-Jean. Sur place, les enquêteurs ont constaté qu’une habitation quatre façades a été transformée, sans travaux, en une école coranique maternelle et primaire jusqu’à la troisième année. L’ASBL avait son siège social à cette adresse depuis 2012. « Cette école est clairement à vocation coranique. Les enfants y sont placés toute la journée. Il est question de rituel, les inscriptions sont en arabes et vous sentez que c’est un lieu sectaire », commente Françoise Schepmans.”
De ‘school’ werd op bevel van de burgemeester gesloten omwille van ‘stedenbouwkundige inbreuken’ en niet omwille van radicalisme. Veiligheid voor alles!
FVE
Het is maar een peiling…
…maar ‘Ze zijn daar dus weer”!
“Toch zijn de tendenzen onmiskenbaar en dus relevant en significant. De werkelijkheid van de stemverschuivingen is genuanceerder, maar netto herrijst het Vlaams Belang door het grote vat van de N-VA weer leeg te zuigen. Exact de omgekeerde beweging van de voorbije verkiezingen dus.
Niet leuk voor de N-VA, waar mandatarissen nu plots voor hun zetels moeten gaan vechten. Maar de potentiële gevolgen kunnen verder strekken. In deze stand van zaken breekt het VB de federale regeringsmeerderheid.”
Lees het onverwacht realistische opiniestuk van Bart Eeckhoudt in DM.
DS: Vlaams Belang boekt stevige vooruitgang in VTM-peiling
Leuven Vlaams!
Leuven Vlaams! Walen Buiten!
Eigenlijk waren er na 1945 twee katholieke universiteiten in Leuven, een Nederlandstalige en een Franstalige, die wel onder dezelfde unitaire leiding stonden. Toen de taalgrens in 1962 was vastgelegd, overigens zeer erg in het nadeel van de Vlamingen, werd Leuven bij het Nederlandse taalgebied ingedeeld, maar de universiteit mocht tweetalig blijven en ze werd een centrum van verfransing.
In het universitair ziekenhuis waren voortdurend conflicten tussen Vlaamse patiënten en artsen die het vertikten Nederlands te leren, net zoals nu in Brussel. In 1965 gooide professor Michel Woitrin nog olie op het vuur door te verklaren dat de driehoek Leuven, Waver-Woluwe, de drie plaatsen waar de universiteit faculteiten had opgericht, binnen twintig jaar toch tot “le Grand-Bruxelles” zouden behoren.
In mei 1966 verwierpen de Belgische bisschoppen in hun zogenaamde “Mandement” alle Vlaamse eisen inzake de overheveling van de Franstalige afdeling van universiteit. Niet alleen in inhoud van dat Mandement, ook de autoritaire en neerbuigende toon ervan zetten veel kwaad bloed. Zelfs de braafste Vlaamse katholieken voelden aan dat de bisschoppen hier niet het christendom verdedigden, maar het belgicisme. Dat was het begin van grootscheepse acties en protesten. Het vuur werd anderhalf jaar lang brandend gehouden. Toen begonnen studenten, niet alleen in Leuven maar ook elders, de slogans “Leuven Vlaams!” en “Walen buiten!” te scanderen. Daaraan ziet men hoe groot de vrijheid van meningsuiting toen nog was. Nu zouden zo’n leuzen bestraft worden als racistisch en xenfoob, en misschien zelfs als het aanzetten tot haat. Maar toen kon iedereen nog openlijk zeggen waar het op stond.
Met de kortzichtigheid die kenmerkend is voor arrogante en wereldvreemde leiders, publiceerde de Franstalige Academische Raad op 14 januari 1968 een pretentieus expansieplan waarin niet alleen het behoud van de volledige universiteit in Leuven werd geëist – inclusief de Franstalige afdeling dus – maar ook het behoud van de universitaire buitenposten in Sint-Lambrechts-Woluwe en Waver. Toen barstte de bom pas echt, niet alleen in Leuven, maar in heel Vlaanderen. Ik herinner mij nog mijn verbazing toen ik in Antwerpen meisjes van een bekende nonnenschool arm in arm over straat zag lopen, keurig in uniform, maar wel luidkeels zingend op de melodie van het kinderlied “Broeder Jacob”. Het duurde even voor ik de woorden begreep: “Broeder Suenens, Broeder Suenens, slaapt gij nog? Gooi de Walen buiten…” (toenmalige belgische kardinaal)
Revolte
Het ging er niet overal even ludiek aan toe. Het protest nam vele vormen aan: er werd massaal betoogd, aan professoren werd gevraagd solidariteitsstakingen te houden, de universiteitsgebouwen werden bestormd en Franstalige lessen werden verstoord. Bij één van de laatste betogingen werden protesterende studenten op het Fochplein omsingeld door gendarmes. Ze werden met waterkanonnen bestookt en afgerost met matrakken. Vele betogers hielden er gebroken armen aan over. Omdat de rijkswacht niet genoeg voertuigen had om alle arrestanten weg te brengen, werden daarvoor de vrachtwagens van een veehandelaar uit Lubbeek gebruikt. Enige honderden studenten werden tot de volgende dag vastgehouden op het binnenplein van een rijkswachtkazerne, zonder eten, drinken of medische zorgen.
Tja, als zoiets nu met Marokkanen, IS-aanhangers of zwarte studenten in de VS gebeurde, zou er een groot schandaal van gemaakt worden. Maar toen vond iedereen dat vanzelfsprekend. Het waren ruigere tijden, en het waren toch maar Vlamingen…
De rellen waren zo heftig en langdurig, dat de examens opgeschort moesten worden. Ook in het parlement ging het voor één keer hard tegen hard. De christendemocraten waren toen nog de grootste partij, unitair maar met een Franstalige en een Vlaamse vleugel, maar zij waren verlamd door communautaire tegenstellingen.
Eén CVP-er doorbrak de impasse. Dat was Jan Verroken*, de toenmalige fractieleider. Hij eist dat de regering Vanden Boeynants I, met christendemocraten en liberalen, een bindende verklaring zou afleggen over de splitsing van de universiteit. De regering raakte er niet uit en kwam ten val. De CVP was zo bang voor de groeiende volkswoede, dat zij niet durfde toegeven. Deze ene keer niet…
Ook de bisschoppen krabbelden geschrokken terug. Zij gaven toe dat het Mandement een vergissing was, en de splitsing van de universiteit vonden ze plots niet meer zo onoverkomelijk. Maar die haastige ommekeer kon hun geloofwaardigheid niet meer redden.
Nasleep
“Leuven Vlaams” gaf ook de aanzet tot het uiteenvallen van de drie unitaire partijen in Vlaamse en Franstalige zusterpartijen. “Leuven” was daarbij niet de enige factor, maar het was wel de druppel die de unitaire emmer deed overlopen. Het werd een onherstelbare barst in de Belgische politieke constructie. Op het eerste gezicht bleef alles met die zusterpartijen min of meer bij het oude, maar de communautaire kloof werd er langzaam maar zeker door verbreed, al zou nog tot 2014 (!) duren voor een Vlaamse partij in een federale regering durfde stappen zonder haar Franstalige zusterpartij, of omgekeerd.
“Leuven Vlaams” was een duidelijke overwinning. Anders dan bij de andere politieke compromissen die men als overwinningen probeert voor te stellen, moest er niet worden betaald met onaanvaardbare Vlaamse toegevingen inzake financiering, grondgebied of bevoegdheden. In die zin was het zelfs onze enige echte overwinning.
Maar in zekere zin was het wel onze laatste overwinning. Het was de laatste keer dat Vlaanderen massaal en eensgezind op straat kwam rond een communautair thema. Het was ook de laatste overwinning van de generatie flaminganten die nog waren opgevoed door Vlaamsgezinde schoolmeesters, leraars, jeugdbewegingen, jezuïeten en onderpastoors, de “petits vicaires” zoals de belgicisten hen smalend noemden.
Slechts enkele maanden later verloren die mensen grotendeels hun invloed aan de salonrevolutionairen van mei ‘68, die toen de dominante stroming werden en hele mestladingen onverteerde marxistische waanideeën, internationalisme, hedonisme en decadentie over Europa uitstortten.
Ook de Vlaamse Beweging werd daarin meegesleept.
De Volksunie viel erdoor uit elkaar. De cultuurfondsen, die zo’n belangrijke rol hadden gespeeld in de Vlaams strijd, werden geleidelijk “ontvlaamst”. Duizenden scholieren en studenten, waarvan men tijdens “Leuvens Vlaams” had gedacht dat zij tot de Vlaams-nationale achterban behoorden, liepen over naar de linkse vijand. Paul Goossens, die als studentenleider zo’n grote rol had gespeeld in de tijd van “Walen Buiten!”, bleek al snel een linkse agitator te zijn, die de Vlaamsgezinde studenten alleen maar voor zijn marxistische karretje had gespannen.
De Leuvense universiteit, nog maar juist Vlaams geworden, werd een broeinest van linkse agitatie. En nu, nog geen vijftig jaar later, is diezelfde universiteit, in een ijltempo aan het internationaliseren en verengelsen. De vruchten van die overwinning van 1968 worden nu achteloos overboord gegooid, met enthousiaste medewerking van de academische overheid en zelfs de Vlaamse Regering. Als wij dat noodlottige tij niet kunnen keren, zal alles voor niets zijn geweest. Niet alleen Leuven Vlaams, maar heel de taalstrijd, heel de Vlaamse ontvoogdingsstrijd.
Marc Joris
* Nvdr: Wie meer wil lezen over Jan Verroken, raden wij zijn blog aan, nu nog steeds raadpleegbaar on line: http://blog.seniorennet.be/janverroken/