Categoriearchief: emigratie
Op de vlucht
Op de vlucht
Rijke burgers verlaten de eurozone. Alleen al in Duitsland zouden in 2016 meer dan 4000 miljonairs andere horizonten opgezocht hebben. Enkele jaren geleden bedroeg hun aantal niet meer dan een paar honderd per jaar.
Hun aantal wordt dan weer meer dan gecompenseerd door nieuwkomers, EU-immigranten, de geliefde ‘klanten’ van de uitkeringsinstanties in West-Europa.
De rijken zijn op de vlucht. Kan je ze ongelijk geven? Ter vergelijking: de stadsvlucht van de blanken naar de rand.
Wereldwijd is er een exodus van miljonairs vast te stellen. En niet omdat ze ergens onder de zon een optrekje gekocht hebben om rustig van hun pensioen te genieten.
West-Europa biedt geen gezellige thuis meer. Niet voor ons, doorsnee-stervelingen, niet voor de kapitaalkrachtigen. Drie van de vier steden met de grootste miljonairsexodus in 2016 zijn eurozone-steden: Parijs, Rome en Athene. Parijs telt het grootste aantal vluchters: in 2016 verlieten 7000 miljonairs de lichtstad, d.w.z. 6% van het miljonairstotaal. In Rome waren het 5000, in Athene 2000. In de VSA staat Chicago aan de top – dankzij de geweldgolf die de stad overspoelt.
Andrew Amoils stond aan het hoofd van een politiek geladen studie: “The 2017 Global Wealth Migration Review”, (overzicht wereldwijde welstand en diens migratie):
– wereldwijde migratie der superrijken neemt toe. Ca. 82.000 miljonairs zochten groenere weiden op in 2016 – in 2015: 64.000
– voor het tweede jaar op rij is Australië het meest populaire nieuw vestigingsland
– ook Canada doet het goed met een stijgend aantal vanuit China naar Vancouver. Vanuit Europa trokken de meesten naar Toronto en Montreal.
– men verwacht een stijgende exodus der kapitaalkrachtigen uit Nigeria en Turkije omwille van politieke, economische, religieuze en terroristische redenen.
Het rapport trekt zich niets aan van de gekende politiek correcte uitvluchten. De vluchttendens in Parijs wordt onverbloemd toegelicht: “Frankrijk wordt zwaar getroffen door de groeiende spanningen tussen christenen en moslims, vooral in de stedelijke gebieden. Wij verwachten dat de migratie der miljonairs uit Frankrijk in de volgende tien jaar verder zal toenemen als de spanningen verder escaleren.”
Geliefde bestemmingen zijn Australië en Israël. Deze laatste is te verklaren door de uittocht van de joden uit Europa. Deze factor verklaart meteen de toppositie van Parijs op de lijst der emigranten.
Ook in Duitsland hebben de rijken blijkbaar niet veel vertrouwen meer in de politieke stabiliteit. In 2015 hebben ca. 1000 miljonairs Duitsland verlaten – vroeger lag hun aantal bij enkele honderden. In 2016 steeg hun aantal al naar 4000. Kortom: een vertienvoudiging in enkele jaren.
Om deze stijging te verklaren wordt in b.g. studie het belang van maatschappelijke spanningen uitdrukkelijk vermeld, evenals factoren zoals het vertrouwen in justitie, de kwaliteit van het onderwijs e.a.
De cijfers zijn alarmerend. De getroffen landen en steden verliezen voor altijd koopkracht en belastinginkomsten van de meest vermogenden. Maar vooral de economische activiteiten van de betrokkenen worden samen met hun kapitaal geëxporteerd. Volgens alle verwachtingen zullen deze samen met de woonplaats verplaatst worden.
Andrew Amoils is de mening toegedaan dat de rijken de rol van de kanarie in de koolmijn vervullen. Dankzij hun financiële rugdekking, goede opleiding / studies én hun internationale contacten kunnen zij gemakkelijker dan anderen emigreren. Vooral omdat hen dankzij hun behoorlijke kapitaalskracht in landen zoals Canada en Australië sowieso een legale immigratiestatus verleend wordt.
De achterblijvende bevolking in de ontvluchte landen voelt zich ook niet goed. Op lange termijn moet men ervan uitgaan dat ook de middenklasse een emigratiewens heeft.
De steden die de grootste aantrekkingskracht op miljonairs uitoefenen zijn Sydney (4000), Melbourne (3000), Tel Aviv (2000), Dubai (2000), San Francisco (2000) en Vancouver (2000). Opvallend: noch Los Angeles of New York mogen meedingen naar de top van de meest geliefde nieuwe vestigingssteden der miljonairs.
Australië profiteert van de negatieve factoren in de EU. Het land geldt als veilig, heeft een goed onderwijs- en gezondheidssysteem, is relatief dun bevolkt en heeft bovendien een aangenaam klimaat. De economische groei staat aan de top van de industriële landen en was in de voorbije jaren ongeveer dubbel zo groot als in de EU. Minpuntje: in de populaire regio’s stijgen de prijzen op de immobiliënmarkt met meer dan 10%.
Terugblik
392 jaar geleden: “Nadat de Kamer Amsterdam der West Indische Compagnie op 22 april 1625 last had gegeven tot den aanleg van het Fort Amsterdam en tien bouwerijen* daarnevens heeft de koop van het eiland Manhattan in 1626 dien aanleg bevestigd welke de grondslag werd van de Stad New York.” (Netherland Monument, Battery Park, New York)
*bouwerijen = boerderijen
Ons vir jou: Afrikaners in de diaspora
Voortrekkersmonument
Mozambique
Toen de Boeren aan hun grote Trek begonnen naar het Zuid-Afrikaanse binnenland wilden ze een eigen land stichten en ontsnappen aan de Britse bezetters. Intussen wordt de geschiedenis herhaald. Nergens in Zuid-Afrika zijn de Boeren nog veilig.
Een aantal Voortrekkers begonnen aan een nieuwe trek, weg uit Zuid-Afrika, o.a. naar Noord Mozambique. Zij vreesden terecht dat hun boerderijen zouden verwoest of in beslag genomen worden door de regenboogregering, dat ze zouden afgeslacht worden. (South Africa’s land reform efforts lack a focus on struggling farmers)
Hun Trek naar Mozambique gaat om lijf en leden, om hun toekomst. Ook daar zijn ze niet overal welkom omwille van dezelfde redenen als in hun thuisland: de zwarte bevolking ziet met afgunst naar hun succes en weigert in te zien dat de algemene corruptie en hun gebrek aan werklust aan de basis ligt van hun miserie.
Van enige vooringenomenheid in de berichtgeving was uiteraard geen sprake…
“Mozambique is willing to tolerate the Afrikaners and their white-supremacist beliefs because it is desperate for employment opportunities. The farms, which would primarily produce food for export, would also generate desperately needed foreign exchange.”Verneem meer…
“Exporting Apartheid to Sub-Saharan Africa.
The “Food Corridor,” however, does not mean “food for the local people.” On the contrary, under the scheme the peasants will lose their land, with small-holders becoming farm labourers or tenants on large scale plantations owned by the Boers. Moreover, the South African Chamber for Agricultural Development (SACADA) which acts as an umbrella organization also includes, centrally, several right wing organizations including the Freedom Front (FF) led by Viljoen, whose grim record as South African Defence Force (SADF) Commander in Chief during the Apartheid regime is well known.” Verneem meer…
Ons vir jou: Afrikaners in de diaspora
Congo (Brazzaville)
Bientôt les fermiers sud-africains au Congo door Congo-SiteOfficiel
http://www.lerusteph.com/fermiers-sud-africains-engages-a-developper-leurs-activites-congo/
Le Congo cède des terres aux fermiers sud-africains
Les fermiers sud-africains plantent 1200 hectares de maïs au Congo
Afrikaners on a second Great Trek
Ons vir jou: Afrikaners in de diaspora
Blanke Afrikaners zoeken veiligheid, werkgelegenheid, kortom een “leven” en een toekomst ver van huis. Noodgedwongen. In Nieuw-Zeeland zijn ze welkom, al werden de visavoorwaarden intussen ook verscherpt. En… mag men absoluut geen racistische trekjes hebben.
Van Zuid Afrika naar Nieuw Zeeland: “Je weet niet hoe gelukkig je bent”
Een getuigenis van journaliste Melody Brandon (2012):
“Naar Nieuw Zeeland gaan was een totale psychologische schok.
Na het schrijven over rechtbanken en de misdaad in Johannesburg, één der gevaarlijkste steden ter wereld, is Wellington een klein stukje hemel op aarde.
Dit is de eerste keer dat ik in staat was met de bus naar mijn werk te gaan en terug naar huis te keren, de eerste keer dat ik de trein kon halen, de eerste keer dat ik kan wonen in een centrum zakendistrict. Ik heb me vroeger nooit helemaal veilig gevoeld.
Ik was totaal verrast dat geen enkele handelszaak in Wellington externe toegangspoorten heeft of beveiligde diefstalbalken. Mijn eerste bezoek aan de ANZ was een ongelooflijke belevenis; eigenlijk kon ik niet geloven dat het een bank was.
Thuis – omwille van de overvallen op banken en juwelierszaken – zou er minstens één zwaar bewapende veiligheidsagent aan de ingang, met toegangscontrole, gestaan hebben. De loketten zouden zich achter bewapend kogelvrij glas bevonden hebben, achter nog een deur met toegangscontrole. Het contrast met de banken hier – alles open – kan niet groter zijn.
Wellington CDB is kraakproper. Voetgangers lopen niet roekeloos zomaar over de rijweg; er is in het algemeen respect voor elkaar.
Alles werkt hier. Binnen een periode van twee weken opende ik een bankrekening, werd ik geregistreerd als elektriciteitsverbruiker, vroeg een belastingnummer aan, huurde een appartement, regelde een GSM-contract en een internetaansluiting.
Onmogelijk in Zuid Afrika. In het algemeen weet iedereen wat er met “Afrikaanse tijd” bedoeld wordt. Het betekent dat er iets zal gebeuren als en wanneer het gebeurt, zonder dat het woord “dringend” een invulling krijgt, of je nu daarover klaagt of niet. Er verandert toch niets.
Klantvriendelijkheid is hier top. Ik ben zo gewoon aan de behandeling als een niet bestaande persoon door de overheid en zelfs door privé bedrijven in Zuid Afrika. Ik was echt verwonderd dat een ANZ bediende zich verontschuldigde dat hij me had laten wachten… gedurende 5 minuten.
Mijn echtgenoot is in Zuid Afrika geboren en gedurende de tumultueuze tachtiger jaren emigreerde mijn schoonfamilie naar Nieuw Zeeland. Hij kijkt met veel warmte terug op zijn jeugdjaren in Torbay.
Ik woonde tijdens mijn middelbare schooltijd in Durban gedurende de tweede helft van de tachtiger jaren. De vergelijking met zijn jeugd en de mijne heeft één heel groot verschil: vrijheid. Hij kon bv. toen hij zes jaar was met z wat boterhammen naar het strand trekken om daar uren met zijn vriendjes te spelen. Alleen!
Na de vrijlating van Nelson Mandela keerde mijn schoonfamilie terug naar Zuid Afrika, maar mijn echtgenoot verlangde naar Nieuw Zeeland.
Nieuw Zeeland: wat een ongelooflijke ervaring, bewegingsvrijheid zonder angst. Wegens de hoge criminaliteit in Zuid Afrika, wonen de meeste gezinnen in afgesloten beveiligde buurten, omringd door 6 m hoge muren, met schrikdraad, camerabewaking en bewapende veiligheidsagenten.
Wat een luxe. Hier vrij te kunnen rondrijden, wandelen, zonder hekken of omheiningen.
Na zeven jaar verslaggeving over zware feiten, misdaad en rechtbanken, wist ik niet goed wat te verwachten van het N-Z parlement, van de vrijheid van meningsuiting, van de pers.
In Zuid Afrika mag een journalist tot 25 jaar hechtenis verwachten als hij de informatie van een verklikker zou publiceren. Volgens de regering is dit een zaak van nationale veiligheid. Jacob Zuma werd aangeklaagd voor verkrachting, werd vrijgesproken en kon president worden, hoewel hij ook aangeklaagd werd voor corruptie en afpersing.
Ter vergelijking, Nieuw Zeeland: een protestactie bij de Reserve Bank. De politie werd erbij geroepen. Onbewapende politie. Een protestactie van twee mannen die de communicatie verantwoordelijke wilden spreken. Geen brandende autobanden, geen ingeslagen ruiten, geen rondvliegende rubber kogels of traangas. Journalisten hoeven er geen kogelvrije vest te dragen.
Nieuw Zeelanders zijn vriendelijk, al is hun wereldbeeld enigszins beperkt. “Je spreekt goed Engels…” klinkt het.” Melody heeft betalende privé scholen doorlopen en heeft een bachelor.
“Er is met zekerheid een goede reden waarom Nieuw Zeeland een land van immigranten is en waarom zoveel mensen, Afrikaners inbegrepen, erheen willen verhuizen. Het gras is weliswaar niet altijd groener aan de andere kant, maar heeft het wel degelijk een stralender tint.” (NBR)
Nochtans blijkt uit de inhoud van de inmiddels op non actief geplaatste Kiwiboer dat niet alles rozengeur en maneschijn is, de redactie noemt het een “Venus vlieëvanger”. Neem een kijkje: http://www.kiwiboer.co.nz/
Meer over dit thema bij: Die Afrikaanse Klub van Nieu-Seeland
South Africans going to New Zealand, advice and support
Finding home: South African Migration to New Zealand
Ons vir jou: Afrikaners in de diaspora
Boeren aan het andere eind van de wereld
Comodoro Rivadavia, Argentina – Ooit woonden er hier duizenden, maar nu blijven er slechts enkele tientallen Afrikaans-sprekende Boeren over in de winderige Patagonische kuststad Comodoro Rivadavia en het hinterland.
Tussen 1903 en 1909 namen zo’n 800 Boerengezinnen hun hele hebben en houden en vertrokken met een schip naar deze eenzame plaats op de Argentijnse oostkust, ca. 1500 km ten noorden van Vuurland (Tierra del Fuego).
Zij hadden geleden tijdens de Boerenoorlog van 1899 – 1902. Familieleden gedood in de beruchte concentratiekampen, boerderijen vernietigd door Britse troepen. De tactiek van de verbrande aarde.
De meeste Boeren die samen met vrouw en kroost inscheepten naar Zuid-Amerika hadden tegen Groot-Brittanië gevochten, de natie die hun voormalige onafhankelijke republieken Transvaal en Oranje Vrijstaat ingepalmd hadden. De Boeren verlieten hun land omdat ze niet wensten te leven onder het juk van de veroveraars.
Een eeuw later zijn hun aantallen, met namen als De Lange, Botha, Kruger, Norwal, Schlebusch, uitgedund.
Het is een Patagonische paradox dat de Afrikaners, die Comodoro Rivadavia van een piepkleine vestiging met enkele gebouwen ontwikkeld hebben tot een grote oliestad, nu nog met zo weinig zijn. Naar verluidt zouden Boeren naar water geboord hebben en op olie gestoten zijn in een regio die nu een groot gedeelte van het Argentijnse olieverbruik levert.
Danie Botha, wiens dochter apotheker is in Comodoro Rivadavia, bevestigde dat zijn voorouders naar Argentinië gevlucht zijn om aan de Britten te ontsnappen. “Hier geen rijke Afrikaners. Anderen die hierheen trokken, zoals de Portugezen en de Italianen, zijn welvarend. De Afrikaners kwamen niet hierheen om rijk te worden maar wel om te ontsnappen aan de Engelsen.” En vertelt verder dat de Afrikaanse gemeenschap in Argentinië, die in 1909 ca. 700 – 800 gezinnen telde (ca. 3000 personen) een “grote fout’ in 1938 gemaakt had toen vele van de oorspronkelijke emigranten naar Zuid-Afrika terugkeerden en hun nakomelingen achterlieten. Menigeen kende zijn grootouders niet.
Sarah de Lange bv. heeft een schapenboerderij, een geschenk van de Argentijnse overheid aan haar grootvader. Zij maakt biltong: “Ek maak biltong van guanaco vleis.” De guanaco is een soort lama met de afmetingen van een klein paard, die in het wild in deze regio rondloopt. Smaakt enigszins anders dan rundsbiltong, maar wel lekker.
De Nederduitse Gereformeerde Kerk in Comodoro Rivadavia had vroeger een Afrikaanse dominee, maar die vertrok in 1953; hij werd vervangen door een Spaanssprekende. Ook de jaarlijkse dag der Boerensporten bestaat niet meer. Te weinig Afrikaanstaligen. Niet alleen in Argentinië…
Africanos en el sur de la Argentina
The Boers at the End of the World / Boere op die Aardsdrempel from GOOD WORK on Vimeo.
.
Zo kan het ook
De Tunesische overheid stopte in 2016 113 illegale pogingen om het land te verlaten of binnen te komen. Deze laatsten meestal uit Libië. Ca. 1100 werden gearresteerd, 80% uit de sub Sahara, andere Afrikaanse landen en Libië.
De huidige migratiewetgeving (2004) geeft geen asielrechten en is streng voor Tunesiërs die het land illegaal willen verlaten (hechtenis) maar ook voor degenen die zulke reisplannen organiseren of sponsoren, een straf die ook voor ‘passagiers’ van toepassing is, met het risico tot 15 jaar in de gevangenis te belanden.
Verschillende NGO’s klagen de toestand aan voor vreemdelingen die zich illegaal in het land bevinden. ‘Als‘ die geen officiële papieren kunnen voorleggen, dan worden ze gearresteerd en naar centra gebracht speciaal voor “ontvangst en vaststellingen der migranten”. Ongeveer een dozijn in totaal.
Naar verluidt moeten deze onder dwang terugkeren naar hun land zelfs al zouden hun rechten en veiligheid in gevaar zijn. Retourticket en boete uit eigen zak te betalen. Indien ze weigeren worden ze afgezet net over de Algerijnse grens in de woestijn. We herhalen: naar verluidt…
Tunesiërs proberen naar EUropa te komen omwille van de hoge werkloosheid (meer dan 30%) en de jonge gemiddelde leeftijd (bijna 30% van de bevolking is tussen 15 en 30.
Legaal het land verlaten is moeilijk want quasi voor elke grensoverschrijding wordt een visum geëist, ook naar Arabische landen.
Een grapje van de redactie:
Vals Amerikaans consulaat sluit zijn deuren
In Ghana heeft de overheid een vals Amerikaans consulaat gesloten. Daar werden door Engelstalige Turkse “consulaatsmedewerkers” voor veel geld valse visa en paspoorten verkocht.
Het échte Amerikaans consulaat
Het echte consulaat is een zwaar beveiligd gebouw, met lange rijen wachtenden. Gedurende tien jaar kon echter ook een vals Amerikaans consulaat in een roos-geschilderd bouwvallig gebouw in de hoofdstad Accra visa, paspoorten en andere nuttige documenten voor de wereldreiziger, verkopen tegen grof geld. De handel werd bedreven door een criminele organisatie uit Ghana en Turkije.
Het valse filiaal
Om zolang ongehinderd te kunnen opereren werden corrupte ambtenaren omgekocht. In het ‘kantoor’ hing een foto van Barack Obama en er waaide bovendien een Amerikaanse vlag op het dak. Turken met een goede kennis van het Engels vervolmaakten het idyllisch plaatje.
Het valse consulaat was drie dagen in de week geopend voor de geïnteresseerden; zonder afspraak geraakte je er niet in. Het netwerk bediende niet alleen in Ghana, maar ook werden er klanten gelokt uit Togo en de Ivoorkust.
Een vals geboortebewijs zou ca. 6.000 dollar gekost hebben. Bij de razzia werden er echte en nagemaakte visa voor de Schengenzone, voor Indië en Zuid-Afrika gevonden. Het is voorlopig niet duidelijk hoe de bende aan de echte visa-documenten geraakt is (sic). Evenzeer is ongeweten hoeveel mensen er van hun diensten gebruik gemaakt hebben.
In de nasleep van het onderzoek werd ook een vals Nederlands consulaat opgedoekt. De Nederlandse overheid geeft geen commentaar.
Een voorbeeld van een echte visumaanvraag door een kernfysicus: