Blanke Afrikaners zoeken veiligheid, werkgelegenheid, kortom een “leven” en een toekomst ver van huis. Noodgedwongen. In Nieuw-Zeeland zijn ze welkom, al werden de visavoorwaarden intussen ook verscherpt. En… mag men absoluut geen racistische trekjes hebben.
Van Zuid Afrika naar Nieuw Zeeland: “Je weet niet hoe gelukkig je bent”
Een getuigenis van journaliste Melody Brandon (2012):
“Naar Nieuw Zeeland gaan was een totale psychologische schok.
Na het schrijven over rechtbanken en de misdaad in Johannesburg, één der gevaarlijkste steden ter wereld, is Wellington een klein stukje hemel op aarde.
Dit is de eerste keer dat ik in staat was met de bus naar mijn werk te gaan en terug naar huis te keren, de eerste keer dat ik de trein kon halen, de eerste keer dat ik kan wonen in een centrum zakendistrict. Ik heb me vroeger nooit helemaal veilig gevoeld.
Ik was totaal verrast dat geen enkele handelszaak in Wellington externe toegangspoorten heeft of beveiligde diefstalbalken. Mijn eerste bezoek aan de ANZ was een ongelooflijke belevenis; eigenlijk kon ik niet geloven dat het een bank was.
Thuis – omwille van de overvallen op banken en juwelierszaken – zou er minstens één zwaar bewapende veiligheidsagent aan de ingang, met toegangscontrole, gestaan hebben. De loketten zouden zich achter bewapend kogelvrij glas bevonden hebben, achter nog een deur met toegangscontrole. Het contrast met de banken hier – alles open – kan niet groter zijn.
Wellington CDB is kraakproper. Voetgangers lopen niet roekeloos zomaar over de rijweg; er is in het algemeen respect voor elkaar.
Alles werkt hier. Binnen een periode van twee weken opende ik een bankrekening, werd ik geregistreerd als elektriciteitsverbruiker, vroeg een belastingnummer aan, huurde een appartement, regelde een GSM-contract en een internetaansluiting.
Onmogelijk in Zuid Afrika. In het algemeen weet iedereen wat er met “Afrikaanse tijd” bedoeld wordt. Het betekent dat er iets zal gebeuren als en wanneer het gebeurt, zonder dat het woord “dringend” een invulling krijgt, of je nu daarover klaagt of niet. Er verandert toch niets.
Klantvriendelijkheid is hier top. Ik ben zo gewoon aan de behandeling als een niet bestaande persoon door de overheid en zelfs door privé bedrijven in Zuid Afrika. Ik was echt verwonderd dat een ANZ bediende zich verontschuldigde dat hij me had laten wachten… gedurende 5 minuten.
Mijn echtgenoot is in Zuid Afrika geboren en gedurende de tumultueuze tachtiger jaren emigreerde mijn schoonfamilie naar Nieuw Zeeland. Hij kijkt met veel warmte terug op zijn jeugdjaren in Torbay.
Ik woonde tijdens mijn middelbare schooltijd in Durban gedurende de tweede helft van de tachtiger jaren. De vergelijking met zijn jeugd en de mijne heeft één heel groot verschil: vrijheid. Hij kon bv. toen hij zes jaar was met z wat boterhammen naar het strand trekken om daar uren met zijn vriendjes te spelen. Alleen!
Na de vrijlating van Nelson Mandela keerde mijn schoonfamilie terug naar Zuid Afrika, maar mijn echtgenoot verlangde naar Nieuw Zeeland.
Nieuw Zeeland: wat een ongelooflijke ervaring, bewegingsvrijheid zonder angst. Wegens de hoge criminaliteit in Zuid Afrika, wonen de meeste gezinnen in afgesloten beveiligde buurten, omringd door 6 m hoge muren, met schrikdraad, camerabewaking en bewapende veiligheidsagenten.
Wat een luxe. Hier vrij te kunnen rondrijden, wandelen, zonder hekken of omheiningen.
Na zeven jaar verslaggeving over zware feiten, misdaad en rechtbanken, wist ik niet goed wat te verwachten van het N-Z parlement, van de vrijheid van meningsuiting, van de pers.
In Zuid Afrika mag een journalist tot 25 jaar hechtenis verwachten als hij de informatie van een verklikker zou publiceren. Volgens de regering is dit een zaak van nationale veiligheid. Jacob Zuma werd aangeklaagd voor verkrachting, werd vrijgesproken en kon president worden, hoewel hij ook aangeklaagd werd voor corruptie en afpersing.
Ter vergelijking, Nieuw Zeeland: een protestactie bij de Reserve Bank. De politie werd erbij geroepen. Onbewapende politie. Een protestactie van twee mannen die de communicatie verantwoordelijke wilden spreken. Geen brandende autobanden, geen ingeslagen ruiten, geen rondvliegende rubber kogels of traangas. Journalisten hoeven er geen kogelvrije vest te dragen.
Nieuw Zeelanders zijn vriendelijk, al is hun wereldbeeld enigszins beperkt. “Je spreekt goed Engels…” klinkt het.” Melody heeft betalende privé scholen doorlopen en heeft een bachelor.
“Er is met zekerheid een goede reden waarom Nieuw Zeeland een land van immigranten is en waarom zoveel mensen, Afrikaners inbegrepen, erheen willen verhuizen. Het gras is weliswaar niet altijd groener aan de andere kant, maar heeft het wel degelijk een stralender tint.” (NBR)
Nochtans blijkt uit de inhoud van de inmiddels op non actief geplaatste Kiwiboer dat niet alles rozengeur en maneschijn is, de redactie noemt het een “Venus vlieëvanger”. Neem een kijkje: http://www.kiwiboer.co.nz/
Meer over dit thema bij: Die Afrikaanse Klub van Nieu-Seeland
South Africans going to New Zealand, advice and support
Finding home: South African Migration to New Zealand