Op de vlucht

Rijke burgers verlaten de eurozone.  Alleen al in Duitsland zouden in 2016 meer dan 4000 miljonairs andere horizonten opgezocht hebben.  Enkele jaren geleden bedroeg hun aantal niet meer dan een paar honderd per jaar.
Hun aantal wordt dan weer meer dan gecompenseerd door nieuwkomers, EU-immigranten, de geliefde ‘klanten’ van de uitkeringsinstanties in West-Europa.

De rijken zijn op de vlucht.  Kan je ze ongelijk geven?  Ter vergelijking: de stadsvlucht van de blanken naar de rand.

Wereldwijd is er een exodus van miljonairs vast te stellen.  En niet omdat ze ergens onder de zon een optrekje gekocht hebben om rustig van hun pensioen te genieten.

West-Europa biedt geen gezellige thuis meer.  Niet voor ons, doorsnee-stervelingen, niet voor de kapitaalkrachtigen.  Drie van de vier steden met de grootste miljonairsexodus in 2016 zijn eurozone-steden: Parijs, Rome en Athene.    Parijs telt het grootste aantal vluchters: in 2016 verlieten 7000 miljonairs de lichtstad, d.w.z. 6% van het miljonairstotaal.  In Rome waren het 5000, in Athene 2000.  In de VSA staat Chicago aan de top – dankzij de geweldgolf die de stad overspoelt.

Andrew Amoils stond aan het hoofd van een politiek geladen studie: “The 2017 Global Wealth Migration Review”, (overzicht wereldwijde welstand en diens migratie):

– wereldwijde migratie der superrijken neemt toe.  Ca.  82.000 miljonairs zochten groenere weiden op in 2016 – in 2015: 64.000
– voor het tweede jaar op rij is Australië het meest populaire nieuw vestigingsland
– ook Canada doet het goed met een stijgend aantal vanuit China naar Vancouver.  Vanuit Europa trokken de meesten naar Toronto en Montreal.
– men verwacht een stijgende exodus der kapitaalkrachtigen uit Nigeria en Turkije omwille van politieke, economische, religieuze en terroristische redenen.

Het rapport trekt zich niets aan van de gekende politiek correcte uitvluchten.  De vluchttendens in Parijs wordt onverbloemd toegelicht: “Frankrijk wordt zwaar getroffen door de groeiende spanningen tussen christenen en moslims, vooral in de stedelijke gebieden.  Wij verwachten dat de migratie der miljonairs uit Frankrijk in de volgende tien jaar verder zal toenemen als de spanningen verder escaleren.”

Geliefde bestemmingen zijn Australië en Israël.  Deze laatste is te verklaren door de uittocht van de joden uit Europa.  Deze factor verklaart meteen de toppositie van Parijs op de lijst der emigranten.
Ook in Duitsland hebben de rijken blijkbaar niet veel vertrouwen meer in de politieke stabiliteit.  In 2015 hebben ca. 1000 miljonairs Duitsland verlaten – vroeger lag hun aantal bij enkele honderden.  In 2016 steeg hun aantal al naar 4000.  Kortom: een vertienvoudiging in enkele jaren.

Om deze stijging te verklaren wordt in b.g. studie het belang van maatschappelijke spanningen uitdrukkelijk vermeld, evenals factoren zoals het vertrouwen in justitie, de kwaliteit van het onderwijs e.a.
De cijfers zijn alarmerend.  De getroffen landen en steden verliezen voor altijd koopkracht en belastinginkomsten van de meest vermogenden.  Maar vooral de economische activiteiten van de betrokkenen worden samen met hun kapitaal geëxporteerd.  Volgens  alle verwachtingen zullen deze samen met de woonplaats verplaatst worden.

Andrew Amoils is de mening toegedaan dat de rijken de rol van de kanarie in de koolmijn vervullen.  Dankzij hun financiële rugdekking, goede opleiding / studies én hun internationale contacten kunnen zij gemakkelijker dan anderen emigreren.  Vooral omdat hen dankzij hun behoorlijke kapitaalskracht in landen zoals Canada en Australië sowieso een legale immigratiestatus verleend wordt.

De achterblijvende bevolking in de ontvluchte landen voelt zich ook niet goed.  Op lange termijn moet men ervan uitgaan dat ook de middenklasse een emigratiewens heeft.

De steden die de grootste aantrekkingskracht op miljonairs uitoefenen zijn Sydney (4000), Melbourne (3000), Tel Aviv (2000), Dubai (2000), San Francisco (2000) en Vancouver (2000).  Opvallend: noch Los Angeles of New York mogen meedingen naar de top van de meest geliefde nieuwe vestigingssteden der miljonairs.

Australië profiteert van de negatieve factoren in de EU.  Het land geldt als veilig, heeft een goed onderwijs- en gezondheidssysteem, is relatief dun bevolkt en heeft bovendien een aangenaam klimaat.  De economische groei staat aan de top van de industriële landen en was in de voorbije jaren ongeveer dubbel zo groot als in de EU.  Minpuntje: in de populaire regio’s stijgen de prijzen op de immobiliënmarkt met meer dan 10%.

Euro-Zonen-Exit