Nu wil Saoedi-Arabie ook toetreden tot de Nieuwe Ontwikkelingsbank (New Development Bank – NDB), op poten gezet door de BRICS-landen. Een belangrijke speler die de slagkracht van de NDB duidelijk zou verhogen. We citeren de NDB: “In het M.O. hechten we veel belang aan het Koninkrijk Saoedi-Arabië en we zijn momenteel in een bevoegde dialoog met hen”, citeert de Financial Times de bank.
De New Development Bank is in 2014 opgericht door de BRCIS-landen China, Rusland, India, Brazilië en Zuid-Afrika. Het hoofdkantoor is gevestigd in Shanghai. Naast de vijf stichtende leden hebben nu ook Egypte, de Verenigde Arabische Emiraten en Bangladesh zich bij de organisatie aangesloten.
De New Development Bank is vanaf het begin bedacht als een alternatief voor door het Westen gedomineerde instellingen zoals de Wereldbank of het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en is bedoeld om grote infrastructuur- en ontwikkelingsprojecten in de vijf BRICS-landen te financieren – maar ook om steeds actiever te worden als onderdeel van het Chinese zijderouteproject.
De toetreding van Saoedi-Arabië zou de bank aanzienlijk meer financiële slagkracht geven.
Bij BRICS wordt door een groot aantal landen aan de deur geklopt om binnen gelaten te worden. 19 Landen tonen interesse, 13 landen hebben formeel om lidmaatschap verzocht, 6 deden dat ook maar zonder dat er ruchtbaarheid aan gegeven werd.
Frankrijk zou graag een uitnodiging krijgen voor de volgende BRICS-top in augustus. De vraag is in welke capaciteit: spion, opportunist of realist?
De zichzelf overschattende EU wil nu ook China in het Oekraïne-conflict betrekken. De EU zou naar verluidt sancties uitvaardigen tegen Chinese ondernemingen die volgens bepaalde berichten militaire uitrusting aan Rusland leveren. M.a.w. extraterritoriale sancties (ook secundaire sancties genoemd) die zich niet tegen de tegenstrever richten maar wel tegen diens handelspartner.
Het vermogen, de rekeningen en eigendommen, van zeven Chinese bedrijven zouden bevroren worden. Zouden… De 27 EU-lidstaten moeten die sancties unaniem goedkeuren. En bij uitbreiding zouden ook Turkije, de VAE en andere landen in Centraal-Azie en de Kaukasus-regio in het zelfde sancties-bad getrokken worden.
Dat China dit niet blauw-blauw zal laten passeren is duidelijk. Wang Wenbin, de woordvoerder van het Chinese buitenministerie waarschuwde dat de EU-plannen “zeer gevaarlijk” zijn en zou niet aanraden de “foute weg in te slaan”. Zo niet zou Peking zich gedwongen zien “ingrijpende maatregelen” op te leggen om ‘s lands rechten en belangen te verdedigen. Voor de EU is China de belangrijkste handelspartner: in 2022 goed voor 230 miljard euro aan exportgoederen.
Harald Vilimsky (FPÖ), lid van de I & D fractie in het EU-parlement (zoals het VB) legde de vinger op de wonde door eraan te herinneren dat Europese bedrijven door de VSA-sancties mee moesten lijden – toen verweet de EU de VSA dat zgn. secundaire sancties een inbreuk waren tegen de het volkerenrecht. Maar als de EU zelf aan de sancties-startknop zit, dan is heel het volkerenrecht plotseling geen knip meer waard.
Tja… zo stilaan zijn we blij dat we het grootste gedeelte van ons aardse leven in andere omstandigheden mochten doorbrengen.
Het is duidelijk: Duitsland moet als economische concurrent kapot: Duitse bedrijven worden aangemoedigd door Amerikaanse subsidies om Duitsland te verlaten en over de Atlantische Oceaan te verhuizen. Recent nog kochten de Amerikanen warmtepompenfabricant Viessmann. Voorafgegaan door de sabotage van Nord Stream, de “solidariteit” met Oekraïne, de zelfkastijding der “sancties” die een schot in eigen voet zijn, de ononderbroken vluchtelingenstroom en als kers op de taart, de “vergroening” die de genadestoot moet toedienen. Nadat de laatste elektriciteitscentrale op kernenergie gesloten, verwarmen met hout verboden werd, geen nieuwe olie- of gasverwarming meer mag geïnstalleerd worden, de autobranche met de handen in het haar zit, rest er nog het Duitse spreekwoord in afwachting van betere tijden: “Mach’ Dir warme Gedanken!”
Dat Timmermans & co niet zullen rusten vooraleer de laatste boer naar een appartementje verhuisd is, kan u vernemen uit het onderstaande:
“Zo zou er een nationale herstelstrategie opgemaakt moeten worden waarbij er nieuwe gebieden aangeduid worden om natuur te herstellen, buiten de reeds gekende Natura2000-gebieden. Er wordt bijvoorbeeld ook gekeken om in landbouwgebruik zijnde drooggelegde veengebieden te herstellen. Begrijp daaronder gerust dat die opnieuw natter moeten worden waardoor landbouwgebruik onmogelijk zou worden.”
Die extra maatregelen zouden bovenop de bestaande Habitatrichtlijn komen. “De Habitatrichtlijn heeft nu al hele grote gevolgen voor onze boeren”, vervolgt Vandamme. “De SBZ-gebieden (Speciale Beschermingszone, red.) die onder die richtlijn vallen, zijn meer dan ooit bepalend geworden voor het vergunningenbeleid, het stikstofdossier drukt ons met de neus op de feiten. De natuurdoelen vanuit de habitatrichtlijn zorgen voor een enorme ruimtelijke druk op het landbouwgebruik binnen en buiten de habitatrichtlijngebieden. Zo dient er 7.500 tot 10.000 ha van deze natuurdoelen te worden gerealiseerd door een effectieve uitbreiding. Dat betekent dat er heel wat landbouwgrond dient te verdwijnen voor de ontwikkeling van deze Natura2000-gebieden en het realiseren van de doelstellingen.”
Het gaat om meer dan landbouw. Zo wil het plan ook dat bepaalde dammen op rivieren afgebroken worden opdat de rivier zijn natuurlijke loop en bedding kan volgen. Wat met de huizen naast de rivier? Wat met watertekorten? Stilaan begint de realiteit door te dringen in de EU-praatbarak: de realiteit van de verkiezingen in de lidstaten. Quasi overal maken rechtse partijen, kritisch voor de EU-dictatuur, opgang. De grootste EU-fractie, deze van de christen-democraten, de Europese Volkspartij, voelt nattigheid: Europese Volkspartij wil omstreden natuurherstelwet van tafel
In het Duits noemt men het begrip vriendjespolitiek “Vetternwirtschaft”. Vetter = neven, kozijns. Wirtschaft = economie.
Dat de Grünen met een communiezieltje aan politiek doen, dat ze propere handen hebben is een groot verzinsel. Integendeel. Tijdens de lessen boekhouding leerden we jaren geleden: “Hoe linker, hoe flinker. Hoe rechter, hoe slechter.” Dat ging over balans lezen en verlies-winst rekeningen. In de hedendaagse politiek is het krek hetzelfde. Balans lezen en winst vergaren kunnen ze als de besten. Ook en vooral in het economieministerie van Robert Habeck, de man die samen met zijn entourage bedrijven uit Duitsland wegjaagt.
Bij 01’04” op de tijdlijn ziet u een “stamboom” van Habecks ministerie. Staatssecretaris Patrick Graichen bracht zijn broer en zus mee. Die zus mocht haar echtgenoot ook een postje bezorgen. Kortom: twee staatssecretarissen brengen hun halve trouwboek en trouwgetuige mee.
Habeck geeft toe dat eventueel, misschien, die indruk kan ontstaan, maar hij vond en vindt dat Patrick Graichen dé juiste man op de juiste plaats was en is. En verder zal heel de benoemingspolitiek nog eens onder de loep genomen worden. Iets zegt ons dat genoemde personen gewoon een ander postje zullen krijgen… ergens, minder opvallend…
… iets dat op weinig aandacht in de poco media kan rekenen. Als er resoluties gestemd worden die de linkse media bevallen, dan wordt dit breed uitgesmeerd, maar als er een resolutie gestemd wordt, die niet overeenstemt met de door de VSA gedirigeerde politieke ideologie, dan is de kans op publicatie eerder klein.
De VN-Mensenrechtenraad bestaat uit 47 leden. Resultaat van de stemming: 33 stemden pro, 13 tegen en 1 onthouding (Mexico). De 13 die tegen stemden waren – had u iets anders verwacht? – NAVO-lidstaten en andere satellietstaten der VSA, die wereldwijd sancties uitdelen tegen iedereen die weigert zich als een trouwe vazal aan de VSA-dominantie te onderwerpen. De 13 zijn: het land b, Duitsland, Finland, Frankrijk, Georgië, Litouwen, Luxemburg, Montenegro, Roemenië, Tsjechië, Oekraïne, G.B. en de VSA.
Volledigheidshalve, stemden voor de resolutie: Algerije, Argentinië, Bangladesh, Benin, Bolivië, Chili, China, Costa Rica, Ivoorkust, Eritrea, Gabon, Gambia, Honduras, Indië, Kameroen, Qatar, Kazachstan, Kirgisistan, Cuba, Malawi, Maleisië, Malediven, Marokko, Nepal, Pakistan, Paraguay, Senegal, Somalië, Zuid-Afrika, Soedan, Oezbekistan, VAE en Vietnam.
De resolutie vermeldt dat “men gealarmeerd is over het niet in verhouding en zonder onderscheid menselijk leed door de éénzijdige sancties en hun negatieve werking op de burgerbevolking, vooral op vrouwen en kinderen” en “op het recht op leven, het recht van iedereen van de bereikbare fysische en psychische gezondheid, medische zorg, het recht op vrijheid van honger en het recht op een passende levensstandaard, op voeding, onderwijs, werk en woning, het recht op ontwikkeling en het recht op een propere, gezonde en duurzame omgeving”. Bovendien werd vastgesteld dat sancties leiden tot “zware schendingen van mensenrechten bij de getroffen bevolkingsgroepen” vooral dan bij “oudere mensen en mensen met een handicap”.
Bovendien:
“Wij veroordelen scherp de voortdurende éénzijdige praktijk van dergelijke maatregelen door bepaalde machten als drukmiddel, incl. politieke en economische druk, tegen het in het vizier genomen land, vooral tegen de minst ontwikkelde landen en de ontwikkelingslanden met het doel deze landen te verhinderen hun recht te beslissen over een eigen politiek, economisch en sociaal systeem.”
Men hoeft niet bepaald een groot politiek licht te zijn om te begrijpen tegen wie deze resolutie zich richt. De resolutie is een muilpeer voor de VSA & de gehoorzame westerse bondgenoten, die bijgevolg ook braafjes tégen deze resolutie gestemd hebben. Sancties zijn volgens het VN-Charter slechts toegestaan als ze door de VN-Veiligheidsraad beslist werden. Alle andere zijn een inbreuk tegen het volkerenrecht, zoals we in het VN-Charter kunnen lezen.
Volgens het VN-Charter is elke poging zich met de binnenlandse zaken van een andere staat te bemoeien verboden (Art. 1). Noch individuele staten, noch groepen van staten, noch de VN zelf mogen zich in de binnenlandse aangelegenheden van een andere staat mengen. Uitzonderingen volgens art. 2, par. 7 geven aan dat de VN-Veiligheidsraad eerst een bedreiging of een vredesbreuk vaststellen. Dat is in het verleden al eens gebeurd. De VN-Veiligheidsraad heeft sancties tegen Noord-Korea uitgesproken, die door het volkerenrecht gedekt zijn. Maar dat zijn zo ongeveer de énige sancties die momenteel door het volkerenrecht gedekt zijn. Alle andere, door de VSA & bondgenoten opgelegde sancties tegen Rusland, Wit-Rusland, Venezuela, Syrië, Cuba e.a. zijn in strijd met het volkerenrecht.
De resolutie, door de VN-mensenrechtenraad met een grote meerderheid goedgekeurd, is eigenlijk niets speciaals. Hiermee werd “slechts” geëist dat het westen het volkerenrecht respecteert en juist om die reden hebben de westerse landen ook in gesloten rangorde tegen de resolutie gestemd. Ook de Braziliaanse buitenminister verklaarde op 17 april tijdens een ontmoeting met zijn Russische collega Lavrov dat “buiten het feit dat ze (de sancties) niet door de VN-Veiligheidsraad beslist werden, ze bovendien negatieve gevolgen hebben voor de economie in heel de wereld, vooral in de ontwikkelingslanden… “
Mag het dan verwonderen dat het westen bv. in Afrika snel aan invloed verliest? De westerse sancties zijn niet alleen schadelijk voor de economie van de getroffen landen, ze zijn ook dodelijk. Niet zelden worden daarbij bv. ook banken gestraft en/of staten uit het internationale betalingssysteem SWIFT geweerd. Hoe kan een land bv. medicijnen kopen als men die ten gevolge van de sancties niet mag en bijgevolg kàn betalen?
Na de aardbeving in Turkije en Syrië was het medeleven groot; tegelijkertijd werd er echter niets gedaan aan de sancties die de levering van bepaalde medicijnen, zowel door de VSA als de EU (dat trouwens ooit een Nobelprijs voor de vrede kreeg) verboden, bijgevolg onmogelijk, maakte.
Het westen zag er trouwens geen graten in honderdduizenden kinderen door sancties te doden, zoals bv. in Irak. Ter herinnering het hautaine antwoord van de daarvoor verantwoordelijke VSA buitenministerin Madeleine Albright, op de vraag of de prijs van 500.000 gedode kinderen in Irak het allemaal wel waard waren… voor een oorlog die de VSA en het V.K. begonnen omwille van massavernietigingswapens die er niet waren…
