De oudste zoon van onze jeugdvriend Hotte werkt bij de Weense politie – in burger. Hij beschreef dikwijls scènes die doen herinneren aan stammenoorlogen in Afrika. Wenen heeft – weliswaar minder opvallend – dezelfde problemen als elke andere EUropese grootstad waar een onbeperkte immigratie toegelaten werd. De stad en het gewest (Landtag) worden door rood-groen geregeerd. Op onze vraag hoe hij het nu stelt, of hij gezond en wel is, liet hij weten dat hij sinds de aanslag rond de klok ingezet werd, zoals alle politiediensten. En dat ze woedend zijn. Woedend op de gedoog- en wegkijkpolitiek, woedend op justitie die de dader op zijn woord geloofde dat hij tot inzicht gekomen was, hem voortijdig op vrije voeten zette, woedend omdat men hem (blijkbaar?) uit het oog verloren had, ook al had de Slovaakse overheid de Oostenrijkse ingelicht dat hij daar wapens, resp. munitie zocht… In een volgend artikel lichten wij de doopceel van de terrorist en vermoedelijke lekken bij de Staatsveiligheid..
En, zoals steeds na een islamitische aanslag, werd er voluit op schadebeperking ingezet. In Duitsland wordt dan een portefeuille gevonden die een immigrant ‘sofort’ aan de politie bezorgde. In Wenen mochten twee Turken voor ‘ont’spanning zorgen door hen voor de camera te slepen omdat zij mensen zouden geholpen hebben ‘met gevaar voor eigen leven’. (video 3) Erdogan en de buitenminister waren er als de kippen bij om hen te feliciteren… “ze deden wat elk menselijk wezen zou doen, elke moslim…” … in werkelijkheid ging er een zucht van opluchting door de lucht van Ankara… oef, de schutter was van Noord-Macedonische afkomst…
Het Egyptische tv-anker Amr Adib meende op 26 oktober tijdens een uitzending van zijn programma op MBC Misr TV (Saudi Arabia/Egypt) dé oplossing voor het misbruik van de Profeet door Charlie Hebdo gevonden te hebben.
Hij wil fondsen verzamelen om naar de rechtbank te trekken in Parijs, dé beste advocaat onder de arm te nemen om zo gerechtigheid te laten geschieden. Hij stelt dat moslims op deze wijze het westerse en Franse systeem kunnen gebruiken in hun eigen voordeel. Het zou op wereldwijde belangstelling kunnen rekenen. Adib stelt dat rechtvaardigheid slechts met veel geduld bereikt wordt en verwees naar de joden die bewezen hebben – met veel geduld – criminele nazi’s te kunnen laten veroordelen. En vraagt zich af welke filosofische of ideologische genoegdoening Charlie Hebdo eigenlijk krijgt door het spotten met de Profeet Mohammed.
Nu nog de moslimterroristen ervan overtuigen braafjes thuis te zitten wachten op de uitkomst van het proces…
Trouwens, hij vergeet erbij te vermelden dat joden eigenlijk geen proces voor de rechtbank nodig hebben om gelijk te krijgen. Sinds de erfzonde heruitgevonden werd, wordt iedereen, die riskeert een vinger in de richting van het uitverkoren volk, te steken bij voorbaat veroordeeld – zonder proces – door de politiek en media.
Nadat ook in Wenen een “karikatuurschandaal” opdook, werden door de poco media alle pijlen gericht op mogelijke verantwoordelijken. Iedereen met een beetje gezond mensenverstand had de zichtbare olifant in de kamer al gezien, een olifant die diende onzichtbaar te blijven.
We verdenken de Duitse media ervan (… niet exclusief…) een speciale cursus “ontkenning” gevolgd te hebben. Zoals het ZDF die quasi als laatste stand hield bij de mogelijkheid dat de vermoedelijke dader bij de entourage van “lockdown” tegenstanders of neonazi’s diende gezocht te worden.
We hebben ze zien op tv verschijnen, het linkse orakel Julia Ebner, naar verluidt een Weense politieke experte gestationeerd in Londen. Ook toen er wereldwijd al beelden verspreid werden van de neergeschoten moslim terrorist. Ebner – bij ons een illustere onbekende – (… wat geen gemis is) publiceerde immers een boek met de onderliggende boodschap “islamisten en rechtsextremen zijn twee kanten van dezelfde medaille”. Haar werd door de redactie van het ZDF programma “Heute Journal” gevraagd of “de lockdown tegenstanders dan niet voor de aanslag verantwoordelijk” zouden kunnen zijn… Bovendien argumenteerde “Heute Journal” men zou officieel “toch helemaal niet” weten uit de welke politieke richting de aanslag kwam.
De islam-relativerende linkse Ebner greep de voorzet dankbaar aan en verklaarde dat ze deze niet zomaar – zeker niet op dat tijdpunt – als onwederlegbaar kon beschouwen. Het zou immers “zeer moeilijk zijn te zeggen uit welke ideologische richting het komt, daar – vanzelfsprekend – alle extremistische groeperingen zo’n avond zouden willen misbruiken.” Zij hield een na-aper van de islamitische aanslagen in Frankrijk wel “mogelijk” – echter zouden ze even goed ook uit “andere ideologische richtingen” kunnen komen.
Bij quasi alle andere poco media hield men zich met het gekende mantra op de vlakte: “wij weten het niet”, “het is onduidelijk”, “het is gevaarlijk zo vroeg te speculeren” en “zich op de islam vast te pinnen”. En – uni sono – de vermelding van de “nabijheid” van de synagoge, waarbij meestal aan het feit voorbij gegaan werd dat a) de synagoge gesloten was, b) de rabbi zelf stelde dat hij geen enkele dreiging gemerkt had, c) dat talrijke getuigenissen dat er lukraak op de terrasjes der drank- en eetgelegenheden geschoten werd.
Niet veel later moet er bij talrijke redacties even diep adem gehaald zijn. De terrorist was geen nazi, ontkenner, populist… maar wel een koelbloedige moordenaar die in Oostenrijk door justitie met fluwelen handschoenen aangepakt geweest was en zodanig de kans kreeg zijn “godsdienst van de vrede” op een passende wijze te verdedigen.
Eens de bittere waarheid doorgeslikt, moesten de media op zoek naar een uitweg: afleiden, relativeren, tegenpropaganda verspreiden om de gevareninschatting te manipuleren. Der Spiegel meende een hoogvlieger gevonden te hebben in een mededeling van het Saksische binnenministerie: “Rechtsextremisten vormen momenteel de grootste bedreiging voor de democratie!”
Maar dat vermoedde u al. Voor meer duiding over de von Münchhausenverhalen der media raden wij het boek “Gekaufte Journalisten” aan. Bij De Blauwe Tijger nog steeds verkrijgbaar in het Nederlands.
Blijkbaar zijn “de mensen” dan toch slimmer dan ze door de linkse leugenpers versleten worden:
Wakkere burgers op het internet beweren dat het nieuwe zelfmoordverdrag EU-migratiepact alle kritiek op migratie strafbaar wil maken. “Klopt niet,” toeterde de zgn. meningen-onderzoekforum “Correctiv” al in december 2018.
„Die Behauptung ist falsch. Kritik an sich soll nicht bestraft werden, sondern nur Hassstraftaten. In Deutschland sind zum Beispiel Beleidigung und Volksverhetzung relevante Straftaten.“ (Bron)
Ned.: “De bewering is niet correct. Kritiek an sich moet niet bestraft worden, maar wel haatmisdrijven. In Duitsland bv. zijn belediging en volksopruiing relevante misdrijven.”
Los van het feit dat het verwijt “volksopruiing” maar al te vaak door openbare aanklagers misbruikt wordt om kritiek op het systeem, om de oppositie monddood te maken, is het een feit dat dagelijks facebookgebruikers om de een of andere duistere reden plotseling bestraft worden met een gedeeltelijke of definitieve censuur wegens een bepaald woord, een afbeelding… of wegens het uiten van een mening.
Wie verspreidt er nu eigenlijk het zgn. fakenews, m.a.w. leugens om het klootjesvolk om de tuin te leiden en zo de verborgen agenda uit te voeren?
In bovenstaande video gaat het om het beruchte VN-Migratiepact – het nieuwe plan van de EU gaat véél verder… want het wordt “bindend”.
Onze redactie wou toch ook eens de andere kant van de medaille bekijken, weten wat moslims drijft, waarom ze zo ‘gekwetst’ reageren op een spottekening. Kortom: we spelen hier even advocaat van de duivel…
Wij hebben daarvoor een webstek geraadpleegd die naar eigen zeggen “de mensen wil verhelderen”, die als doel en streven “alléén het verwerven van de tevredenheid van Allah” heeft “door zo veel en deskundig mogelijk vragen van mensen te beantwoorden”.
Het eerste dat wij leren is dat “terreuraanval” als “karikatuurschandaal” hertaald wordt.
“We hebben dezer dagen weer te maken met een “karikatuurcrisis”. Allereerst willen wij aangeven dat wij al hetgeen wat voor polarisatie in de samenleving zorgt, verachten. Des te meer wanneer dit onder de mom van “de vrijheid van meningsuiting” wordt gedaan. Aangezien Europa zichzelf altijd de hemel in prijst als voorvechters van “het vrije woord” en zichzelf hiermee als het ware stationeert, is het des te kwalijker dat er zulke walgelijke aanvallen op de Islam worden gedaan. Met name als dit door aanzetting van staatshoofden en/of overheden binnen Europa gebeurt. In het westen wordt genoten van een vrijheid waar men trots op is. Onze vrijheid kan en mag echter niet de vrijheden van anderen aantasten. De grens van vrijheid wordt geraakt als de vrijheden van anderen in het geding komen…”
Genoeg verhelderd? We herinneren ons de reacties nadat de film“The Innocence of Muslims”gelanceerd werd. Het kostte de Amerikaanse ambassadeur in Libië, J. Christopher Stevens en zijn staf, het leven.
Hier ziet u enkele reacties uit verschillende Prachtlanden:
“Dit gaat misschien vreemd en onrespectvol klinken vanuit de mond van een journalist, maar ik vind de media- en twitteraandacht voor relatief kleinschalige aanslagen in Europa disproportioneel en op zeer korte termijn disruptief voor ons als samenleving.”
Reactie van Luc Vermeulen:
“Journalist, sociaal antropoloog medewerker van Knack en de Standaard Jef Cauwenberghs. Een naam om nooit meer te vergeten. Deze journalist vindt dus dat we teveel aandacht besteden aan de moordaanslagen gepleegd door moslims. Mensen letterlijk de kop afsnijden of zoals gisteren in Wenen mensen neermaaien met als gevolg zeker 3 en denkelijk 4 doden en een 15 gewonden waaronder enkele zeer zwaar dat vindt journalist Jef Cauwenberghs relatief kleinschalige aanslagen. Men besteed daar teveel aandacht aan en dat kan op korte termijn disruptief zijn voor onze samenleving. Disruptief wil zeggen ontwrichting of uiteenscheuring. Dus het zijn niet de moordaanslagen gepleegd door moslims die onze maatschappij ontwrichten maar wel de aandacht die men er aan besteedt. Dit gaat misschien vreemd en onrespectvol klinken, begint hij zijn twitterbericht. Vreemd? Onrespectvol? Breng je boodschap even over naar de nabestaanden van de slachtoffers en vraag hen even of ze je twitterbericht vreemd en onrespectvol vinden. We kunnen niet geloven dat de redacties van Knack en de Standaard jou nog één letter laten schrijven in hun uitgaven. Gij, Jef Cauwenberghs, gij zijt de naam journalist niet waardig en mocht je in de toekomst ergens een voordracht geven over uw sociaal antropologische standpunten wel wij gaan met heel veel volk komen luisteren! Om af te sluiten Jef, mocht bij een volgende moslimaanslag familie van jou of goede vrienden van je het slachtoffer zijn wel wij zullen er niet teveel aandacht aangeven dat zou toch maar disruptief werken.”
De Napolitaanse politie zag zich verplicht het verkeer te versperren op de Corso Garibaldi omwille van een interventie in een herberg – de Borgo Sant’Antonio in de Via Michele Morelli. Na 18 uur greep de politie in en sloot de door een Nigeriaan uitgebate bar. Daar waren toen minstens 200 Afrikanen aanwezig. Die lieten de sluiting niet zomaar gebeuren en werden gewelddadig. De politie werd door de met messen gewapende meute aangevallen. Minstens één agent werd gekwetst. Twee gepantserde voertuigen en meerdere politiepatrouilles moesten ingezet worden om één bar te kunnen ontruimen.
Wie de derde wereld importeert, wordt zelf de derde wereld. Italië, Frankrijk, Duitsland, Zweden… overal soortgelijke problemen…
Dergelijke situaties kunnen wij ons hier niet voorstellen. Wij gaan colporteren, bussen, soms nog plakken (werd grotendeels door de gemeentelijke overheid overgenomen) op borden in voortuinen en weiden, gaan naar debatten en nemen deel aan een verkiezingsbijeenkomst… De strijdbare sfeer van vroeger, ‘s nachts op pad met een plakploeg… het is er niet meer bij. Verkiezingscampagnes wordt tegenwoordig grotendeels op het wereldwijde web gevoerd. Ontmenselijkt. Gecoronaseerd vooraleer er sprake was van virusverspreiding.
Noem ons maar oubollig. We missen onze jeugdjaren… de ‘wapenfeiten’ … zonder wapens… soms in de vrieskou, waarbij de pap aan de borstel vastvroor. Ooit hebben we aan de kerk nabij de Trappisten in Westmalle onze affiches – van de Volksunie – meegegeven aan een plakploeg van Agalev – en hebben wij voor hen meegeplakt. Zo verdeelden we de plakborden over de streek en konden we toch nog een paar uur slaap meepikken vooraleer de wekker ons wakker rinkelde om naar het werk te gaan…
