Nadat ook in Wenen een “karikatuurschandaal” opdook, werden door de poco media alle pijlen gericht op mogelijke verantwoordelijken. Iedereen met een beetje gezond mensenverstand had de zichtbare olifant in de kamer al gezien, een olifant die diende onzichtbaar te blijven.
We verdenken de Duitse media ervan (… niet exclusief…) een speciale cursus “ontkenning” gevolgd te hebben. Zoals het ZDF die quasi als laatste stand hield bij de mogelijkheid dat de vermoedelijke dader bij de entourage van “lockdown” tegenstanders of neonazi’s diende gezocht te worden.
We hebben ze zien op tv verschijnen, het linkse orakel Julia Ebner, naar verluidt een Weense politieke experte gestationeerd in Londen. Ook toen er wereldwijd al beelden verspreid werden van de neergeschoten moslim terrorist. Ebner – bij ons een illustere onbekende – (… wat geen gemis is) publiceerde immers een boek met de onderliggende boodschap “islamisten en rechtsextremen zijn twee kanten van dezelfde medaille”. Haar werd door de redactie van het ZDF programma “Heute Journal” gevraagd of “de lockdown tegenstanders dan niet voor de aanslag verantwoordelijk” zouden kunnen zijn… Bovendien argumenteerde “Heute Journal” men zou officieel “toch helemaal niet” weten uit de welke politieke richting de aanslag kwam.
De islam-relativerende linkse Ebner greep de voorzet dankbaar aan en verklaarde dat ze deze niet zomaar – zeker niet op dat tijdpunt – als onwederlegbaar kon beschouwen. Het zou immers “zeer moeilijk zijn te zeggen uit welke ideologische richting het komt, daar – vanzelfsprekend – alle extremistische groeperingen zo’n avond zouden willen misbruiken.” Zij hield een na-aper van de islamitische aanslagen in Frankrijk wel “mogelijk” – echter zouden ze even goed ook uit “andere ideologische richtingen” kunnen komen.
Bij quasi alle andere poco media hield men zich met het gekende mantra op de vlakte: “wij weten het niet”, “het is onduidelijk”, “het is gevaarlijk zo vroeg te speculeren” en “zich op de islam vast te pinnen”. En – uni sono – de vermelding van de “nabijheid” van de synagoge, waarbij meestal aan het feit voorbij gegaan werd dat a) de synagoge gesloten was, b) de rabbi zelf stelde dat hij geen enkele dreiging gemerkt had, c) dat talrijke getuigenissen dat er lukraak op de terrasjes der drank- en eetgelegenheden geschoten werd.
Niet veel later moet er bij talrijke redacties even diep adem gehaald zijn. De terrorist was geen nazi, ontkenner, populist… maar wel een koelbloedige moordenaar die in Oostenrijk door justitie met fluwelen handschoenen aangepakt geweest was en zodanig de kans kreeg zijn “godsdienst van de vrede” op een passende wijze te verdedigen.
Eens de bittere waarheid doorgeslikt, moesten de media op zoek naar een uitweg: afleiden, relativeren, tegenpropaganda verspreiden om de gevareninschatting te manipuleren. Der Spiegel meende een hoogvlieger gevonden te hebben in een mededeling van het Saksische binnenministerie: “Rechtsextremisten vormen momenteel de grootste bedreiging voor de democratie!”
Maar dat vermoedde u al. Voor meer duiding over de von Münchhausenverhalen der media raden wij het boek “Gekaufte Journalisten” aan. Bij De Blauwe Tijger nog steeds verkrijgbaar in het Nederlands.
Blijkbaar zijn “de mensen” dan toch slimmer dan ze door de linkse leugenpers versleten worden: