300 woningen vernield tijdens de eerste drie maanden van 2023. Geen aardbeving, geen overstroming, geen vulkaanuitbarsting. Het zijn de strafmaatregelen van de “énige democratie in het M.O.” om de Palestijnen aan de leiband te houden.
413 Palestijnen, waaronder 194 kinderen, werden ontheemd en 11.000 moesten de gevolgen ervan ondervinden.(Bron: VN) Als één Palestijn het waagt een Israëli aan te vallen, moet heel zijn gezin / familie eraan geloven.
Soortgelijke cijfers als in 2022: verleden jaar werden 950 Palestijnse woningen vernield en meer dan 113 km2 grond in beslag genomen opdat de illegale nederzettingen voor uitsluitend joden op de bezette westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem kunnen uitbreiden. Bovendien hebben Israëlische strijdkrachten meer dan 18.900 bomen, vooral olijfbomen, in brand gestoken, omgehakt, beschadigd.
Hongarije is de kweekkwamer voor de conservatieve politiek van de toekomst.
“Hier gebeurt de conservatieve, christelijke kentering sinds 2010,” Viktor Orbán tijdens de CPAC Hungary (Conservative Political Action Conference) op donderdag in Boedapest.
“De westerse wereld is slachtoffer van een virus, dat in progressieve liberale laboratoria ontwikkeld werd. Dit virus valt het gevoeligste punt van de westerse wereld aan, de natie, maar Hongarije heeft het tegengif voor dit virus: wij zeggen neen tegen migratie, geslachtenwaanzin en oorlog.”
Orbán moest erkennen dat migranten een belangrijk bestanddeel van de linkse religie vormen. De illegale immigratie helpt het grote plan te verwezenlijken, m.n. nationale gemeenschappen te vernietigen.
“Naties zijn de grote uitvinding van het westen, het hart en de ziel van een vrije wereld, maar momenteel worden alle naties van de vrije wereld, zowel in Europa als in de VSA, aangevallen. Deze aanvallen hebben geen economische aard, maar wel hebben we te maken met een biologisch wapen, met een virus… Mensen zonder vaderland kunnen nooit echt vrij zijn, ze zijn de speelbal van ‘s werelds elites. Het ziet er niet goed uit voor het westen bij de machtstrijd der beschavingen en dat dit kon gebeuren hebben we uitsluitend onszelf toe te schrijven.”
De woke-beweging en de geslachtenwaanzin hebben dezelfde doelstellingen als de illegale immigratie. Orbán vergeleek deze ideologieën met het communisme en marxisme. In beide gevallen werden naties kunstmatig in minderheden verbrokkeld om ze nadien tegen elkaar uit te spelen. Als bijzonder gevaarlijk bestempelde hij de “progressieve” buitenpolitiek die met “kleurrevoluties in de naam van de vrijheid” begint en “altijd in oorlog eindigt”. Onder het mom van progressieve heropvoeding, zgz. om betere mensen te maken, laten ze slechts chaos en verwoesten landen na. Opmerkelijk:
“Indien Donald Trump vandaag VSA-president zou zijn, dan was er nu geen oorlog in Oekraïne en Europa. Keer terug, mijnheer president, maak Amerika weer groot en breng ons vrede!”
Orbán gaf ook kritiek op de recentste poging van de progressieven om de EU-lidstaten het recht op een eigen buitenpolitiek te ontzeggen.
Over het Hooglied gaven we vorige keer een inleiding. De eerste zin, na de titel, luidt: “Dat hij mij kusse met kussen van zijn mond” (Willibrord vertaalt: “Overstelp mij met de kussen van uw mond”). Deze drie Hebreeuwse woorden (jissjakeni minnesjikoot pihoe) verwijzen naar hetzelfde. Het voorwerp van het werkwoord kussen is natuurlijk kussen. En dat doen we niet met de voeten of de vuist, maar met de mond. Er staat niet rechtstreeks : “kus mij met kussen” maar eerder: “kus mij met een beetje kussen (minnesjikoot). Een totale omhelzing van God kunnen we nu nog niet aan, daarvoor moeten we eerst sterven. Niets wat aards is kan deelnemen aan de volle glorie van het Rijk der hemelen.
We kunnen het Hooglied noemen: een hemelse symfonie van aardse liefde. De menselijke liefde wordt acht hoofdstukken lang onbevangen bezongen. Seksualiteit en erotiek zijn als menselijke aangelegenheden in zich goede gaven. Hier wordt de trouwe liefde bezongen, uniek en exclusief als persoonlijke ontmoeting, gericht op geheel de persoon: “Draag mij als een zegel op uw hart, als een zegel aan uw arm, want sterk als de dood is de liefde” (8, 6). “Ik ben van mijn lief, naar mij gaat zijn verlangen uit (7, 11; zie ook 1, 16-17; 2, 16; 3, 4; 6, 3). Het is een liefde die zichzelf kan vergeten, een zelfgave: “…wek mijn geliefde niet, maar laat haar sluimeren zolang ze wil” (2, 7 en parallellen). Ook de gelijkwaardigheid van man en vrouw komt sterk naar voren. Het meisje treedt vrij en zelfbewust op. Ze komt eerst aan het woord en is zelfs de hoofdpersoon. Het hoger geciteerde vers 7, 11 klinkt zelfs als een herwonnen paradijs (het omgekeerde van de straf in Genesis 3, 16).
De enorme populariteit van dit Bijbelboek – laten we het nogmaals benadrukken – komt helemaal niet voort uit de sensuele, erotische beschrijvingen als pikante profane literatuur. De grote eerbied voor dit Woord Gods kwam van de overdrachtelijke interpretaties. Zij maakten het mogelijk hierin een aardse symfonie van goddelijke liefde te herkennen.
De eigenschappen van de menselijke liefde zijn een aanleiding om enigszins de grootheid van de goddelijke liefde te kunnen vermoeden. Zie hier enkele beschrijvingen. Vooreerst wordt de liefde gewekt, niet gedwongen of geforceerd. De mens krijgt tijd om open te komen voor de liefde. Liefde is, zoals het leven, niets dan gave. Door liefde kan een mens geestelijk en lichamelijk tot leven komen en door een tekort hieraan kan hij geestelijk én lichamelijk sterven. Men moet echter zelf ook er voor open staan, op zoek gaan en het goede spoor volgen: “Onder de kweeappelboom heb ik je gewekt, (zegt de bruidegom), daar waar je moeder je ontving, daar waar zij die je baarde je ontvangen heeft “ (8,5). “Als je niet weet waar hij weidt (zingt het koor), volg dan het spoor van de kudde…” (1, 8).Verder zijn er verschillende moeilijkheden en gevaren die de liefde bedreigen: “Vang ons de vossen, die geniepige vossen, die de wijngaard vernielen, onze wijngaard die in bloei staat” (2, 15). De liefde wordt gelouterd door de woestijn: “Wat komt daar aan uit de woestijn, gehuld in wolken van rook, van geurige mirre en wierook, van kruiden uit verre landen?” (3, 6). Het is vooral de afwezigheid die de liefde loutert: “’s Nachts op mijn bed zoek ik mijn zielsbeminde, maar hoe ik ook zoek, ik vind hem niet. Ik sta op, doorkruis de stad, zoek op pleinen en in de straten naar mijn zielsbeminde, maar hoe ik ook zoek, ik vind hem niet. Daar kom ik de wachters tegen die de stad doorkruisen: ’Hebt u, mijn zielsbeminde gezien?’” (3, 1-3).
Uiteindelijk is hun liefde gericht op de eenwording, ze willen zich aan elkaar geven en elkaar ontvangen met heel hun persoonlijkheid. Dit bereiken ze echter net (nog) niet. Om de volledige eenwording met God te bereiken moeten we aan het aardse leven werkelijk helemaal sterven. Het verlangen naar die eenheid is zo groot dat het meisje zegt: “Ik ben ziek van liefde” (2, 5; 5, 8). Eindelijk vinden ze elkaar: “Hij heeft mij binnengeleid in het wijnhuis waar het schild van de liefde uithangt… Zijn linkerhand is onder mijn hoofd en zijn rechter om mij heen… Hoor, daar is mijn lief!” Kijk daar komt hij aan: springend komt hij over de bergen, over de heuvels komt hij aangesneld… Mijn lief is van mij en ik ben van hem, die tussen de lelies weidt”…” (2,4.7-8.16; 6, 3). “Nauwelijks ben ik ze (de stadswachters) voorbij of daar vind ik mijn zielsbeminde! Ik pak hem vast en laat hem niet meer los voor ik hem binnengeleid heb in het huis van mijn moeder in de kamer van haar die mij het leven schonk” (3, 4). “Kom mijn lief – zegt de jongen – laten we naar buiten gaan, laten we overnachten in de dorpen… dan zal ik u met liefkozingen overstelpen” (7, 12v). Het meisje zoekt hartstochtelijk haar geliefde, ze vindt hem en dan is hij plots verdwenen: “Ik sliep maar mijn hart was wakker. Daar hoorde ik mijn geliefde kloppen…Ik kreeg met hem te doen en stond op om de deur te openen voor mijn lief. Mij handen dropen van mirre… Ik opende de deur voor mijn lief, maar mijn lief was weg, verdwenen. Ik ging achter hem aan; ik zocht naar hem, maar vond hem niet; ik riep naar hem maar er kwam geen antwoord…” (5, 2.4-6).
Het ontstaan, de groei, de bedreigingen van de menselijke liefde worden in de goddelijke liefde vermoed. God is mens geworden in Jezus Christus en heeft de mens gemaakt naar zijn Beeld. Terwijl het in de joodse traditie terecht streng verboden is enig beeld van God te maken, wordt in het Woord Gods zelf de mens zonder meer verheven tot “Beeld Gods”! God wil één worden met zijn volk en is er als het ware smoorverliefd op, zoals een Bruidegom op zijn Bruid. En Christus heeft ons duidelijk gemaakt dat de liefde van God voor het volk van Israël een voorafbeelding is van de liefde voor alle volken en alle mensen, die geroepen zijn om zijn Kerk te vormen, zijn volmaakt Mystiek Lichaam. Hooglied 4, 7: “Je bent volmaakt schoon mijn vriendin, zonder enig gebrek”. Dit is een voorafbeelding van wat Paulus schrijft: “In Hem (Christus) heeft Hij (de Vader) ons uitverkoren vóór de grondlegging van de wereld om heilig en vlekkeloos te zijn voor zijn aanschijn” (Efeze 1, 4). Maria heeft deze vlekkeloze schoonheid reeds vanaf haar ontstaan gekregen omdat zij het “heilige der heilige” zou worden waarin de volheid van de godheid zelf zou wonen. Zij is ons hierin voorgegaan. God wil ieder van ons uiteindelijk verheffen tot deze volmaakte schoonheid.
Mystici hebben niet opgehouden in het Hooglied de weg te zien van God die de afzonderlijke mens uitnodigt tot de mystieke hoogten van de goddelijke alomvattende liefde. Het is als een in vervoering opgenomen worden in deze allerhoogste liefde. Daarvoor moeten we echter bevrijd worden uit het aardse leven. “Mijn vriendin, je bent als de merrie voor Farao’s wagen!” (1,9). Ook de woestijn en de wolken van rook (3, 6) wijzen op deze uittocht. Het Hooglied is het lied van Pasen, het feest van de uittocht en de bevrijding. Waarlijk, de tijd is gekomen voor de Bruiloft van het Lam (Apocalyps, 19, 7). Ondertussen zullen we op aarde het Hooglied zingen, helaas meestal veel te laag.
BACK TO THE ROOTS
+ Een Christelijke herbronning in Syrië +
Een spirituele reis om te drinken aan de bron van het levend water van de mystieke christelijke spiritualiteit van het Oosten in het land dat de moeder van alle culturen is, het huis van de profeten en apostelen. André Parrot, oud-directeur van de oudheden in het Louvre museum te Parijs beweerde met overtuiging: “Iedere beschaafde mens heeft twee vaderlanden, het zijne en Syrië” (Nvdr: zie toelichting onderaan)
Verblijf in het klooster van S. Jokob de Gemartelde (VIe eeuw; www.maryakub.net
Na het herstel van de vrede op het grootste deel van het Syrische grondgebied, opent het klooster van Sint Jacob de gemartelde opnieuw zijn deuren voor spirituele activiteiten om de innerlijke mens op te bouwen.
De jongeren krijgen dagelijks conferenties over hoe in zichzelf treden, hoe zichzelf leren kennen, aanvaarden en hun diepe waardigheid ontdekken, hoe zich wapenen tegen een negatieve gedachtestroom die ons dagelijks overrompelt en boven alles hoe een persoonlijke relatie met Christus de Heer op te bouwen in de diepe stilte van ons innerlijke wezen.
Dit alles gedurende een veertiendaagse (16-31 augustus 2023) waarbij de jongeren naast deze tijden van herbronning ook de kans krijgen om boeiende eeuwenoude pelgrimsoorden te bezoeken zoals het oude Damascus (volgens sommigen de oudste steeds bewoonde hoofdstad ter wereld en de stad waar S. Paulus gedoopt werd), het klooster van Mar Mussa (VIIIe eeuw), de bergenstad Maalula (waar nog steeds de taal van Christus, het oude Aramees, gesproken wordt) en als kers op de taart een woestijntocht waar de ziel geconfronteerd wordt met de grootsheid van de onbevlekte kale natuur of een tweedaagse naar de Syrische kust.
De jongeren zullen ook Syrische jongeren leren kennen (behalve deze die in ons klooster wonen) in het nabije Christelijke dorpje Mamura waar de oude Syrische tradities nog stipt worden nageleefd. Deze kennismaking met de plaatselijke cultuur is erg verrijkend temeer de mensen daar in erg arme omstandigheden blijven glimlachen, de moed nooit opgeven en hoopvol uitkijken naar morgen.
Deze religieus-culturele cocktail zal een avontuur worden die de jongeren nooit zullen vergeten. Onze maatschappij in Vlaanderen is soms hard, eenzaamheid is troef, familiebanden verloederen, het geloof in de Heer Jezus bijna uitgedoofd. Deze reis zal een nieuwe impuls geven aan de jongeren, hen verrijken en hen uitnodigen om een authentieke band met de Heer Jezus te smeden die zal uitmonden in vaardigheden om de dagelijkse problemen met de liefde van de Heer aan te pakken.
Opvolging en persoonlijke begeleiding op psycho-spiritueel vlak
De geestelijke begeleiding zal verzorgd worden door pater Daniel en pater Jean. Indien Moeder Agnes Mariam aanwezig kan zijn (stichteres en overste van het klooster) zal zij eveneens lezingen verzorgen. Zij heeft meer dan 40 jaar ervaring in psycho-spirituele begeleiding om de persoonlijke soevereiniteit als “Nieuwe Mens” in Christus terug te vinden.
Praktisch
De deelnemers komen toe op de luchthaven van Beiroet (Libanon). Van daaruit reizen ze per bus naar Syrië. Het klooster zorgt voor de visa van de deelnemers: een foto van het paspoort van elke deelnemer moet vóór 31 mei 2023 naar mevrouw Anne Dupont worden gestuurd (anne.dupont@telenet.be; tel. (0032) 0484611322).
Veiligheid?
Officieel is Syrië nog steeds een land in oorlog. In de noordelijke provincie Idlib zijn nog steeds terroristen die in een enclave ommuurd zijn door het Syrische leger. De as Damascus, Homs, Aleppo met de grote kuststeden Tartus en Lattakia zijn volledig vrij. Het klooster van S. Jakob de Gemartelde is gelegen tussen Homs en Damascus in het stadje Qara.
Wij organiseren een precies uitgekiend programma en een groepsreis. De jongeren horen te weten dat het onmogelijk is om afzonderlijk op pad te gaan (wat voor de oorlog wel mogelijk was). Het is zelfs niet mogelijk om van het klooster naar het dorp te wandelen zonder begeleiding om de eenvoudige reden dat er overal leger-checkpoints zijn (een normale situatie in een uitdovende oorlog). De Syrische soldaten aan de checkpoints vragen altijd papieren wat geen enkel probleem is wanneer we begeleid het klooster verlaten maar dus wel problemen kan opleveren als men alleen is en buitenlander. Wanneer dit in acht genomen wordt, zullen de jongeren een groot veiligheidsgevoel ervaren in een land dat weliswaar getekend is door de oorlog maar nooit zijn stabiliteit verloren heeft.
Richtprijs
- Busvervoer Beiroet-klooster en terug: $600/15 personen - $40/persoon (Deze prijs kan licht variëren afhankelijk van het aantal deelnemers aan de reis).
- Vervoer binnen Syrië naar de twee bedevaartsoorden en lunch ter plaatse: $50/persoon (Deze prijs kan licht variëren afhankelijk van het aantal deelnemers aan de reis).
- Visumaanvraag voor 15 dagen: $50/persoon
- Accommodatie, eten in het klooster, logistiek en conferenties georganiseerd door het klooster: ($18/dag) x 14 dagen = $ 250/persoon
Totaal : 390 $/persoon (behalve vliegtuigticket heen en terug dat varieert tussen 300 en 500 euro)
We zien het hier niet (meer) gebeuren. Voor het parlementsgebouw werd gisteren de mis gecelebreerd, o.a. door paus Franciscus, die in Hongarije op bezoek was om de regering o.l.v. Viktor Orbán, de levieten te lezen.
Orbán moet, volgens de paus, de deuren openen voor iedereen die daar een beter leven zoekt. En dat hoeven zelfs geen christenen te zijn…
“Ze worden weggezet als aartsconservatief, fanatiek, wappie of zelfs extreemrechts en sektarisch. Steeds populairder én minder begrepen trekt de katholieke Agneskerk in Amsterdam naast jonge katholieken ook veel protestanten met haar mis in de eeuwenoude Tridentijnse ritus.”
Het Hooglied of Lied der liederen behoort tot de vijf zogenaamde feestrollen (megillot) of boeken uit het Oude Testament die bij gelegenheid van bepaalde joodse feesten worden gelezen: Hooglied (Pasen), Ruth (Wekenfeest, Pinksteren), Klaagliederen (ter herdenking van de verwoesting van de tempel), Prediker (Loofhuttenfeest), Esther (Poerim/karnaval). Op het voornaamste feest, het Paasfeest wordt dus het Hooglied gezongen. De titel wil de overtreffende trap weergeven. Het is het lied dat alle andere liederen overtreft, zoals we ook spreken van het heilige der heiligen, de hemel der hemelen, de koning der koningen. Het Hooglied wordt voorgesteld als zijnde van Salomo (10e eeuw voor Christus). Aan Salomo werd alle wijsheid en poëzie toegeschreven zoals aan Mozes de Wet werd toegeschreven. Het meisje is een Soelamitische, symbool van schoonheid. Misschien vindt het boek zijn oorsprong in een zang op het huwelijk van Salomo met een buitenlandse prinses.
Op het eerste gezicht zijn er met dit boek ernstige moeilijkheden verbonden. Vooreerst komt de naam van God niet eenmaal voor. Hoe kan men in de liturgie God loven met een boek waarin zijn naam niet eens vermeld wordt? Een nog grotere moeilijkheid is het feit dat de tekst een puur profane inhoud lijkt te hebben. Het gaat over de liefde in de lente! Er is een jongeman, de minnaar, de bruidegom en de jonge vrouw, de beminde, de bruid. Tussenin verschijnt een koor. Het meisje lijkt het middelpunt te zijn. Met haar begint en eindigt het boek. Slechts 8 van de 117 verzen, verdeeld over 8 hoofdstukken, zijn niet van, tot of door haar geschreven. Het meisje en de jongen lijken smoorverliefd te zijn. In 4, 1-15 en 7, 2-10 beschrijft de jongen op erg sensuele en aanschouwelijke wijze de lichamelijke schoonheid van zijn meisje van boven tot onder. En het meisje zegt: “Ik ben een muur en mijn borsten zijn de torens. Daarom ben ik in zijn ogen de stad waar men vrede vindt” (8, 10). Met enige overdrijving kunnen we zeggen dat hun ontboezemingen en liefdesverklaringen dezelfde zijn als die van de jongeren op bierviltjes in iedere studentecafé. Hij is “mijn lief”, “mijn zielsbeminde”, “koning”, “mijn vriend”. Zij is “de mooiste”, “mijn vriendin”, “mijn duif, “mijn bruid”, “mijn zuster”. De grote Bijbelse thema’s en het religieuze geloof worden niet openlijk vermeld. Er wordt ook niet uitdrukkelijk gesproken over een huwelijk en de morele waarden zoals de vruchtbaarheid en de opvoeding van de kinderen.
Toch werd het Hooglied tegen het einde van de eerste eeuw al in de Hebreeuwse canon opgenomen en hiertegen werd nooit geprotesteerd. De beroemde Rabbi Aquiba stelde dat hierin op mysterieuze wijze de verhouding van God met Israël vervat lag en zei verder: “De hele wereld weegt niet op tegen de dag dat het Hooglied aan Israël werd gegeven. Alle geschriften zijn heilig, maar het Lied der liederen is het heilige der heiligen” (einde 1e eeuw). Bijzonder betekenisvol is ook de vondst van fragmenten van vier kopieën van het Hooglied tussen de Rollen van de Dode Zee, die toebehoorden aan een rigoureuze, celibataire gemeenschap. Wanneer deze strenge religieuzen het Hooglied als een religieuze tekst koesterden, kan deze onmogelijk een puur profane betekenis hebben.
Zowel de hele joodse als de christelijke traditie zijn eensluidend: dit boek is geschreven in een overdrachtelijke, allegorische betekenis. Deze kan op verschillende wijzen verstaan worden. De Messiaanse interpretatie ziet hierin de verhouding van de Bruidegom, de Messias, de Koning van Israël met zijn volk, gesymboliseerd door Jeruzalem. Deze beschrijving is dan een inleiding op de komende messiaanse tijd, een tijd van volkomen liefde en geluk. Dit kan ook in christelijke zin verstaan worden als de verhouding van Christus met zijn Kerk. Verder is er de algemene interpretatie van Gods liefde voor de Kerk, het volk Gods. Zoals eens Israël als Gods uitverkoren volk werd, zo is nu heel de mensheid in de Kerk voorbestemd om Gods uitverkorene te zijn. Tenslotte is er de mystieke interpretatie, nl. de liefde van God voor de afzonderlijke mens. In christelijke zin kan hierbij ook de verhouding gezien worden tussen Christus en Maria, waarbij Maria zowel de Kerk als de afzonderlijke ziel kan vertegenwoordigen.
Vele grote geestelijke schrijvers, heiligen en mystiekers hebben in het Hooglied een uitzonderlijke bron van geestelijk leven gevonden. Terecht heeft dit boek een grote invloed gehad op de christelijke spiritualiteit. Het Hooglied kan ons doen inzien dat er geen liefde is zonder lichaam maar ook geen lichaam zonder liefde. En hierbij gaat het helemaal niet om de zinnelijke, erotische beleving. Deze zijn slechts een springplank om iets te begrijpen van de diepste vervoering in het hart van God, die de mens wil verheffen tot zijn eigen geluk. Wanneer de heilige Johannes van het Kruis (+ 1591) zijn mystieke ervaringen krijgt en opschrijft in zijn commentaar op het Hooglied, is hij letterlijk aan het wegteren in een verschrikkelijk cachot, een voormalig stinkend toilet. Hij beleeft het tegenovergestelde van zinnelijke lusten. De sensuele beelden zijn slechts een aanleiding om iets te verwoorden van zijn hoogste goddelijke liefdeservaring. Het is een ervaring van tegelijk sterven en leven. De aardse liefde sterft in hem om de goddelijke liefde te laten geboren worden.
Het land van het uitverkoren volk voelt zich – nog steeds – belaagd door de buurlanden. Erg toch, hoe er overal – rondom Israël – antisemitisten wortel geschoten hebben… Des te onbegrijpelijker dat de VSA hun munitievoorraden naar Oekraïne verhuizen…
De verrijzenis van Jezus is een mysterie dat ons verstand overstijgt. Niemand heeft deze verrijzenis gezien of kunnen vaststellen. Het is zoals met de schepping, met het ontstaan van het heelal. Ze overstijgen ons menselijk kennen. Niemand was er bij. Het is naïef te denken dat een wetenschapper ooit op een dag een formule zal geven waarmee hij het ontstaan van het heelal helemaal kan verklaren. Daarom is de schepping niet minder werkelijk. Wij leven iedere dag van deze schepping. Het zou dwaas zijn te zeggen: zolang ik niet weet hoe de natuur om mij heen precies ontstaan is, wil ik er niet van genieten. Wij leven er iedere dag van. Op gelijkaardige wijze is Jezus’ verrijzenis werkelijk. De wereld, de Kerk en de gelovigen leven van Jezus’ verrijzenis.
Om de werkelijkheid van Jezus’ verrijzenis te aanvaarden hadden de apostelen twee ervaringen: enerzijds de vaststelling van het lege graf en anderzijds de levendige ontmoetingen met de Verrezen Heer. Zij stonden aanvankelijk perplex en herkenden de Verrezen Heer slechts nadat Jezus zelf hen had gesproken en overtuigd. Jezus maakt hen duidelijk dat Hij dezelfde Persoon is en niet slechts een Geest maar ook een Lichaam heeft, zij het een Verrezen Lichaam dat niet meer gebonden is aan tijd en ruimte. Hij toont hen zijn doorboorde handen en zijde. Deze eerste getuigen van Jezus’ verschijning worden aanvankelijk door de anderen niet aanvaard. Thomas verwerpt zelfs categoriek het eensluidend getuigenis van de andere apostelen. De Evangelies getuigen evenwel op onweerlegbare wijze van de echtheid van deze twee ervaringen, ondanks het feit dat de apostelen en de eerste christenen zelf hieraan eerst sterk twijfelden. Dit bewijst dat het geenszins een eigen uitvinding of vooropgezet plan was. Zij zelf konden slechts geleidelijk de overweldigende werkelijkheid aanvaarden. Stap voor stap ontdekten zij dat alles voorspeld was in de Schrift door de profeten en herhaaldelijk door Jezus zelf. Er is achteraf ook geen enkele aanduiding te vinden van enig bewijs dat het graf door de apostelen zou leeggemaakt zijn of dat de verschijningen door hen zouden zijn uitgevonden. De enige uitleg die recht doet aan de werkelijkheid is dat alles precies geschied is zoals Jezus het heel zijn openbaar leven heeft gezegd: Hij, de beloofde Messias van Israël, de Zoon van God, zou gruwelijk lijden en ter dood gebracht worden maar na drie dagen verrijzen en aan zijn apostelen zijn heilige Geest schenken om aan alle mensen vrijmoedig te verkondigen dat Hij, de Verrezen Heer de Redder is van alle mensen. Zo is het ook gebeurd. De apostelen trokken de wereld in en verkondigden precies wat de profeten al hadden gezegd, wat Johannes de Doper verkondigde en waartoe Jezus onophoudelijk had opgeroepen: de tijd is vervuld, het Rijk Gods is nabij, bekeer u en geloof in de Blijde Boodschap. Ieder die nu gelooft in Jezus en zijn Evangelie onderhoudt, zal gered worden, de kracht van zijn heilige Geest ontvangen en uiteindelijk doorheen het lijden en sterven in dit aardse leven, delen in zijn verrijzenis.
De apostelen zelf zijn hiervan de eerste voorbeelden. Het geloof dat Jezus Christus, gestorven en verrezen is en de Redder is van alle mensen, werd op enkele decennia tijd verspreid over heel de wereld. De eerste geloofsbelijdenis luidt: “Jezus is Heer”. Hadden de apostelen misschien een uitzonderlijk organisatietalent? Beschikten ze over een enorm budget voor een wereldwijde media reclame? Neen, het waren ongeletterde, arme vissers uit Galilea, die zelf aanvankelijk niet eens in staat waren te geloven. Nogmaals, de verspreiding van het geloof kun je enkel verklaren wanneer je het Evangelie aanvaardt zoals het ons is overgeleverd. Jezus beloofde zijn bange, ongelovige apostelen de kracht van zijn Geest die alle vrees zou overwinnen. Het Pinksteren over de apostelen heeft hen grondig en definitief veranderd.
Een kernbegrip, dat de houding van de apostelen weergeeft, is het Griekse woord parresia (vertrouwen, vrijmoedig spreken). Het komt 26 maal voor in het Nieuwe Testament (als ik goed geteld heb). En het betreffende werkwoord parresiadzesthai (vertrouwvol handelen) komt 7 maal voor. Eeuwen voorheen werd het woord parresia in de zogenaamde democratie van Athene gebruikt om aan te duiden dat een burger in de volksvergadering vrij het woord mocht nemen. De eerste christenen hebben dit woord overgenomen maar het kreeg vanuit Jezus’ verrijzenis een geheel nieuwe betekenis. In onze tijd zijn er filosofen die rond dit begrip complexe en veelzijdige betekenissen hebben uitgewerkt. We laten dit alles terzijde. Met de apostel Petrus en de anderen wordt “parresia” een geloofshouding en levensinzet. Wanneer Jezus gevangengenomen wordt is Petrus bang en benieuwd hoe het afloopt. Zopas had hij aan Jezus luid verkondigd dat hij zijn leven voor Hem zou geven. Nu heeft hij alle moed verloren. Wanneer hij zich warmt aan het vuur en omstaanders hem herkennen als een volgeling van Jezus, begint hij te tieren en te loochenen. Hij wordt één met de groep rond het vuur, een met de massa die Jezus veroordeelde. Na de verrijzenis treffen we een totaal veranderde Petrus aan, “vervuld van de Geest”. In plaats van zich bang af te sluiten uit vrees voor de joodse overheid gaat hij er zelf naartoe en spreekt met parresia. Nu zijn het de hogepriester en Schriftgeleerden die totaal verbouwereerd zijn en niet weten hoe ze moeten reageren: “Bemerkend dat het ongeletterde en eenvoudige mensen waren, stonden zij verbaasd toen zij de vrijmoedigheid van Petrus en Johannes zagen. Zij herkenden hen als gezellen van Jezus” (Handelingen 4, 13). De religieuze overheden dreigen en verbieden de apostelen nog verder over Jezus te spreken. Dit heeft geen enkel effect. De apostelen antwoorden dat het voor hen onmogelijk is “niet te spreken over hetgeen we gezien en gehoord hebben” (Handelingen 4, 20). Zo verging het alle leerlingen. Uiteindelijk zullen ze daarvoor ook met vreugde de marteldood willen ondergaan om met Jezus te sterven en te verrijzen. Zij tonen dat het heil niet komt van deze wereld maar van Jezus, gestorven en verrezen.
Het vrijmoedig getuigen van Jezus’ verrijzenis wordt het hart van het leven van de ware christenen. Ook nu zijn er “apostelen” uit alle christelijke kerken, alsook bekeerde moslims die dezelfde boodschap verkondigen, verschrikkelijke vervolgingen lijden maar wiens leven en prediking met wondere tekens door God gezegend wordt. Zonder een spectaculaire apostel te moeten zijn, kan ons dagelijks leven eveneens door de kracht van Jezus’ verrijzenis doordrongen worden. Lees de Evangelieteksten waarin Jezus verschijnt als Verrezen Heer aan zijn apostelen. Voeg u bij de apostelen. Vertel Jezus uw twijfels en uw zorgen en zeg Hem dat je Hem wil erkennen als uw Redder en dat je Hem wil volgen. Vertrouw uw leven toe aan Hem en geef al uw zorgen aan Hem. De verrijzenis van ons lichaam is voor het einde der tijden maar de verrijzenis van ons hart kan ieder ogenblik gebeuren.
De voorbije zondag werd zowel in oost als west het Evangelie van de verschijning van de verrezen Heer aan Thomas gelezen (Johannes 20, 19-31). De apostelen zijn samen en hebben uit vrees voor de joden de deuren gesloten. De verrezen Heer verschijnt toch aan hen. Thomas is er echter niet bij. Hij wil het eensluidend getuigenis van de andere apostelen niet geloven. Acht dagen later is hij wel bij de apostelen. Opnieuw verschijnt de verrezen Heer Jezus en nodigt Thomas uit te geloven. Thomas geeft zijn getuigenis: “Mijn Heer en mijn God”. Deze zondag wordt genoemd “de zondag van de gesloten deuren”, of beter nog “van de ongelovige Thomas”. We baden deze namiddag voor een hernieuwd vuur van evangelisatie, bijzonder in het Midden Oosten oosten met zijn talrijke verschillende geloofsgemeenschappen. Wat voor Thomas zijn vinger was is voor ons het geloof. Door het vuur van enkele evangelisten zijn er nu ook hele groepen die Jezus als hun Verlosser erkennen en zelf ijverige verkondigers worden. ’s Avonds vierden we de Eucharistie voor deze intentie.
De heropstanding van Syrië
Armoede, ellende en beperkingen voor het Syrische volk zullen voorlopig nog niet opgelost zijn. Tijdens de voorbije winter hadden we gemiddeld 2 uur elektriciteit op 24 uur en verschillende dagen zelfs minder, soms slechts 2 X een kwartier.
Bijgaand voorbeeld toont aan hoezeer de sluipende islamisering in het Verenigd Koninkrijk al een feit is. De politie onderzoekt in Wakefield, West Yorkshire, een “haatvoorval”, en 4 kinderen werden intussen door de school geschrapt. Het voorval zorgt voor ophef, zelfs de krant The Times berichtte erover op de titelpagina.
Vrienden vroegen een medeleerling een koran te brengen. De 14-jarige autistische jongen liet het boek echter vallen, waarbij enkele pagina’s en de omslag licht beschadigd werden. Het voorval kwam ter ore aan de islamitische gemeenschap. Uit angst voor hoogoplopende emoties reageerde de Kettlethorpe High School buiten proportie. De politie werd ingeschakeld en startte een onderzoek tegen de jongen. 4 leerlingen werden een week door de school geschrapt. De schoolleiding noemde het gebeuren “onaanvaardbaar” – hoewel het niet met opzet was gebeurd. In de islamgemeente verspreidde zich een fake bericht dat de koran verbrand werd. Een Labourgemeenteraadslid schreef op Twitter dat de koran “ontwijd” werd en dat de stad en de politie de zaak ter harte moesten nemen. De politiechef verscheen op een vergadering in de moskee en liet verstaan dat men dit ‘haatincident’ zou onderzoeken, tezelfdertijd bedankte hij de islamitische gemeente voor haar tolerantie.
Parallelle maatschappijen in de realiteit
De moeder van de jongen verklaarde dat haar zoon doodbedreigingen had ontvangen en dat hij niet meer naar school kon uit angst. Tijdens een ontmoeting in de moskee onder voorzitterschap van het gemeenteraadslid Akef Akbar zat ze met een zwarte hoofddoek bedekt als het ware in een soort rechtbank. De Noord-Engelse regio West Yorkshire kent een hoog aandeel moslims (voornamelijk uit Pakistan) en die gemeenschap groeit sterk aan door een hoog geboortecijfer. In het nabije Oldham is ongeveer 1 op de 3 inwoners moslim, en bij de jonge generaties is dat meer dan de helft.
In het Verenigd Koninkrijk bestaat sinds kort het fenomeen van de ‘Non-Crime Hate Incidents’: op 5 jaar tijd werden 120.000 dergelijke incidenten geregistreerd. Het gaat om legale uitingen van vrije meningsuiting die echter “door een slachtoffer of een andere persoon als vijandig of als vooroordeel gemotiveerd worden aangevoeld”, zoals de College of Policing (beroepsorganisatie van de politie in Engeland) formuleerde. Deze ‘Non-Crime Hate Incidents’ komen vooral tegemoet aan islamitische ijveraars die elke kritiek op hun godsdienst willen bestraft zien. Hoewel van hogerhand geprobeerd werd de inflatie van vervolgingen af te remmen, lijkt de Woke-politie niet te stoppen.
Het gaat hard in het Verenigd Koninkrijk, toch één van de geboorteplaatsen van de Europese democratie.
Het jaar 2023 bracht Syrië een aardbeving én nog meer raketten door afzender, buurland Israël. Bij ons heeft dit geen nieuwswaarde. Je zou voorwaar denken dat Israël het Syrische grondgebied beschouwt als een militair oefenterrein. Alleen al in het jaar 2022 werden hierdoor minstens 44 mensen gedood en 50 gewond. Waarschijnlijk meer. Zogezegd om proactief Israëls voortbestaan te verdedigen. Zelfs de luchthaven van Aleppo, die cruciaal is voor de humanitaire hulp aan de aardbevingsregio, was één der doelwitten. Volg onderstaand bruggetje voor een tijdlijn:
Stilaan geraakt zelfs de aardbeving in de vergeethoek. Nochtans publiceerde de UNHCR (VN-Vluchtelingenorganisatie) in haar rapport over de aardbeving van februari:
“Aardbeving 6 februari 2023: 8,8 miljoen mensen in Syrië zijn getroffen door de aardbevingen. Mensen die al door het conflict ontheemd waren, zijn opnieuw gedwongen hun onderkomen te ontvluchten. Sommige slachtoffers hebben voor het eerst een huis verloren.” ( Aardbevingen Turkije en Syrië: de noden zijn hoog – UNHCR Nederland )
Maar laten we niet vergeten dat Syrië sinds jaar en dag méér door de sancties in de miserie, de bevolking in armoede, geraakte dan door de oorlog en de aardbeving. Op 13 april 2023 publiceerde OCHA een rapport over de toestand in Syrië in het jaar 2022 – voor alle duidelijk vooraleer de aardbeving plaats had. De inhoud spreekt voor zich. En toch blijven de VSA en het westen vasthouden aan de strafmaatregelen die vooral de bevolking het recht op een normaal leven, op de heropbouw van het door oorlog zwaar geteisterde land ontzeggen.
In 2022 bleven zowel humanitaire als economische indicatoren verslechteren, met een cholera-uitbraak en klimaatgerelateerde schokken die een toch al nijpende situatie in Syrië verergerden. Ondanks een algemene afname van grootschalige vijandelijkheden in het hele land sinds het begin van het conflict, documenteerde het Bureau van de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten (OHCHR) 450 burgerslachtoffers in de eerste negen maanden van 2022 als gevolg van luchtaanvallen, beschietingen op de grond, landmijnen en niet-ontplofte munitie door verschillende partijen in het conflict. Willekeurige arrestaties en checkpoints bleven een van de belangrijkste veiligheids- en beveiligingsproblemen waarmee mensen in Syrië werden geconfronteerd, terwijl vrouwen en meisjes onevenredig werden getroffen door verschillende vormen van geweld.
Het jaar werd gekenmerkt door hoge inflatie, brandstoftekorten, geldontwaarding en stijgingen van de grondstoffenprijzen. Dit leidde tot een groeiende kloof tussen inkomen en uitgaven en een verslechtering van het vermogen van huishoudens om in hun basisbehoeften te voorzien. 8%t van de huishoudens - en 16% van de huishoudens met een vrouwelijk hoofd - was volledig niet in staat om in hun behoeften te voorzien, vergeleken met 6% procent in het voorgaande jaar, terwijl 77% niet in staat was om adequaat in hun basisbehoeften te voorzien, vergeleken met 70% in 2021. Basisvoorzieningen bleven verslechteren en instorten, van niet-functionerende gezondheids- en watervoorzieningen tot een gebrek aan gezondheidswerkers en ontoereikende leerruimtes / scholen. Wijdverspreide en frequente stroomuitval en brandstoftekorten troffen niet alleen mensen op het niveau van het huishouden, maar veroorzaakten ook ernstige verstoringen in de levering van essentiële diensten zoals water, gezondheid en onderwijs. Voedselonzekerheid bleef verergeren met naar schatting minstens 12,1 miljoen mensen die voedselonzeker zijn, en nog eens 2,9 miljoen mensen lopen het risico op voedselonzekerheid als de situatie in 2023 blijft verslechteren.
Nu spaargelden uitgeput zijn en de toegang tot basisdiensten wordt belemmerd, zijn huishoudens in het hele land sterk afhankelijk van het kopen van goederen op krediet, leningen en giften. Mensen in Syrië bleven hun toevlucht nemen tot negatieve vindingrijkheid om aan hun behoeften te voldoen, waaronder het rekenen op humanitaire hulp, kinderarbeid en het aannemen van schadelijke (alternatieve) voedselpraktijken. Meer dan 27% van de huishoudens meldde tekenen van psychische problemen bij jongens en meisjes jonger dan 18 jaar. Ze kwamen het meest voor in huishoudens met vrouwen aan het hoofd of waar het hoofd van het huishouden een handicap heeft.
Tegen het midden van 2022, en toen het land werd geconfronteerd met een watercrisis (laten we ook niet vergeten dat zowel Turkije, d.m.v. afsluiten van Eufraatdammen op Turks grondgebied als de moslimterroristen, de zgn. 'rebellen', d.m.v. het afsluiten van de waterleiding als vorm van chantage,hierbij een belangrijke rol speelden), hadden bijna zeven miljoen mensen naar verluidt slechts twee tot zeven dagen per maand toegang tot hun primaire waterbron. Een ernstige en langdurige droogte in Syrië had geresulteerd in slechte vegetatie en de regenval in 2022 was ook droger dan normaal. Het watertekort werd verergerd door de ongewone droogte tijdens het regenseizoen en de ongewoon hoge luchttemperaturen. In combinatie met lage waterstanden in de rivier de Eufraat en beschadigde waterinfrastructuur, verminderden deze omstandigheden de toegang tot water voor drink- en huishoudelijk gebruik voor miljoenen Syriërs, veroorzaakten aanzienlijke oogst- en inkomensverliezen en een toename van door water overgedragen ziekten. Als gevolg van de watercrisis en de algemene sociaal-economische situatie werd in september 2022 een cholera-uitbraak uitgeroepen in Syrië, die zich verspreidde naar alle 14 gouvernementen. Begin 2023 waren er meer dan 77.500 vermoedelijke choleragevallen gemeld."
We schreven het al in vroegere bijdragen onder dezelfde titel: als er één goede kant is aan de aardbeving, dan is het wel dat Syrië stilaan weer door de Arabische wereld opgenomen wordt. En ja, ook daarin speelt buurland Israël een rol. Mét een ultranationalistische én bijgevolg zionistische regeringspartner heeft het land internationaal geen goede beurt gemaakt. De uitbreidingsplannen, de kolonisatie, de nederzettingenpolitiek, de verdrijving van Palestijnen waren niet van dien aard dat moslimlanden in Noord-Afrika en het M.O. opzij bleven kijken. Zelfs de Grote Beschermheer over de Atlantische Oceaan supportert niet meer met poco oogkleppen op voor de zgn. “énige democratie in het M.O.”. Er zit een haar in de boter.
Kris-kras mededelingen over en uit Syrië:
Na meer dan 10 jaar heropent Syrië zijn ambassade in Tunesië. De Syrische buitenminister wordt er verwacht. En ja, ook al is de poco wereld verbolgen over de nieuwe koers die Tunesië vaart, het is duidelijk dat de neergang van de zgz. “gematigde” islampartij Ennahda, die niet alleen de islamisering in het land opnieuw aandreef, de criminelen vrijliet, maar ook tekende voor een groot aantal Tunesische vrijwilligers bij ISIS, leidt tot een andere buitenlandse politiek.
Jordanië, Egypte, Marokko, Irak hadden ook al hun herontdekte broederlijk-Arabische gevoelens t.o.v. Syrië uitgedrukt, evenals Erdogans oppositie in Turkije
In Algerije hoefden die niet herontdekt te worden; het heeft zich nooit afgewend van Syrië en belooft dit ook nooit te doen, eender wat er gebeurt. De grote gangmakers van de dooi waren en zijn Saoedi-Arabië en de VAE. Het uiteindelijk doel is dat Syrië terug officieel plaats mag nemen in de Arabische Liga. De enigen die nog dwars liggen zijn Qatar en Koeweit.
En, dat kunt u waarschijnlijk raden, de VSA en Israël. CNN liet weten dat CIA’s grote baas William Burns een onaangekondigd bezoek aan Saoedi-Arabië gebracht heeft om zijn en de VSA’s frustratie kond te maken over de mogelijke vrede in het M.O. die tegen de wensen van de VSA ingaat. Ook de toenadering tot Iran is iets dat in de top-politieke en militaire kringen in de VSA niet in goede aarde valt. (CIA chief, ‘frustrated’, visits KSA, assures intelligence coordination)
Desalniettemin wordt vandaag de Saoedische buitenminister Faisal bin Farhan in Damascus verwacht voor een bezoek bij president Assad, nadat deze eerst ontvangen werd in Saoedi-Arabië.
Kevork Almassian, Syriër van Armeense oorsprong, die zijn land ontvluchtte en nu vanuit zijn verblijfplaats in Duitsland, meer duiding geeft over de toestand in Syrië:
Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan
Syrië vierde gisteren zijn 77ste Onafhankelijkheidsdag. President Assad kreeg talrijke gelukwensen uit het buitenland en in Dubai lichtte de Burj Khalifa op in de Syrische kleuren:
