Categorie archieven: opinie

De Vierde Macht als verlengde arm van de Politiek

Geplaatst op door

Hoe noemt men dat? Een zakcentje bijverdienen? Omkoping? Corruptie? Het was de Bundestag zelf, het federale parlement in Berlijn, die dit bekend maakte. De rechtse oppositiepartij Alternative für Deutschland (AfD) had hierover vragen in het Parlement gesteld. Tijdens de laatste vijf jaar ging het om ca. 1.5 miljoen euro. Het meeste geld ging naar “moderatoren”, naar bemiddeling, bv. voor een goed-gestuurd gesprek met kanselier Scholz. Hoe groot is de kans dat het journaille objectief, of kritisch, over hem zou berichten? ARD-baas Kai Gniffke, die meer verdient dan de bondskanselier, vindt over zichzelf dat hij ’heel hard werkt’. Hij int zo’n 30.000 euro per maand.

Een voorbeeld van zo’n zakcentje: meer dan 32.000 euro mocht een ZDF-medewerker op zak steken voor video’s die reclame maakten voor de corona-vaccinatie. (https://pleiteticker.de/von-der-regierung-bezahlt-zdf-mitarbeiter-erstellte-werbefilme-fuer-die-corona-impfung/)

En hier vindt u een aantal niet onbekende namen van hournalisten – vrouwen zijn niet ondervertegenwoordigd – in het TV-wereldje: Geheim-Liste enttarnt: Diese Journalisten von ARD und ZDF lassen sich von der Regierung bezahlen!

Martin Renner, woordvoerder van de AfD-fractie in de Bundestag, geeft onderstaande samenvatting van het antwoord der Bundesregerung:

“Die Zahlen der Bundesregierung offenbaren einen erheblichen staatlichen Geldfluss direkt in das Portemonnaie einzelner Journalisten. Seit 2018 flossen rund 875.000 Euro an Journalisten von ARD, ZDF, Deutschlandradio und Deutsche Welle. Die Regierung bezahlte diese Journalisten für Aufgaben wie Moderation, Vorträge, Medientraining oder einfach nur ihre Teilnahme an einer Podiumsdiskussion.*

Auch Journalisten privater Zeitungen, Zeitschriften und der großen Privatsender wie SAT.1, RTL, Pro Sieben und n-tv wurden für ihre Dienste stattlich entlohnt. Hier überwies die Bundesregierung in demselben Zeitraum rund 595.000 Euro. Zu den Begünstigten zählen auch Vertreter der ,Qualitätspresse‘ wie FAZ, Süddeutsche Zeitung, Der Spiegel und Die Zeit.**

Fast alle Bundesministerien haben Journalisten mit bezahlten Dienstleistungen beauftragt, darunter auch das Bundeskanzleramt die Pro Sieben-Moderatorin Linda Zervakis für die ,Moderation eines Gesprächs mit dem Bundeskanzler‘ Olaf Scholz im Juni 2022. Für dieses Interview und eine weitere Moderation wurde Frau Zervakis mit über 12.000 Euro fürstlich entlohnt.

Die Bundesregierung weigert sich aus ,Datenschutzgründen‘ bislang, die Klarnamen der rund 200 Journalisten zu veröffentlichen. Dabei ist spätestens mit dem Skandal um das bezahlte Interview durch Frau Zervakis (,Journalistin 97‘) klar, dass ein öffentliches Aufklärungsinteresse an den Geschäftsbeziehungen zwischen Regierung und Journalisten besteht.

Entgegen den Beteuerungen der Bundesregierung sieht die AfD-Bundestagsfraktion in den erfolgten Zahlungen einen Verstoß gegen das Prinzip der Staatsferne des öffentlich-rechtlichen Rundfunks. Aber auch Journalisten privatrechtlicher Medien haben sich zu fragen, ob sie gegenüber der Bundesregierung wirklich so unabhängig sind, wie sie vorgeben. Bei einem durchschnittlichen Honorar von 7350 Euro pro Journalist ist nicht auszuschließen, dass die Auftragsvergabepraxis der Bundesregierung zu Gefälligkeiten und Abhängigkeiten geführt hat. Wir werden dieser Angelegenheit weiter nachgehen, um die Unabhängigkeit der Medien von regierungsseitiger Einflussnahme sicherzustellen.“

*zoals bij ons bv. Bart Crols, Lieven Verstraete, Lisbeth Imbo, Annelies Beck, Kathleen Cools… die zich niet beperken tot hun taak als “moderator”. Of ze hiervoor op de een of andere manier “beloond” worden? Wij durven dat niet te beweren, maar sluiten het niet uit. Eventueel in de toekomst, maar da’s afwachten. Er zijn toch nogal wat journalisten die uiteindelijk beloond werden. Enkele voorbeelden (lokale mandatarissen niet meegerekend): Jan Becaus, Ivo Belet, Tuur Van Wallendael, Lucas Vander Taelen, Mark Demesmaeker, Dirk Sterckx, Siegfried Bracke…

**bij ons verpakt als “subsidies voor de distributie”

200 Duitse journalisten betaald door de overheid

https://youtu.be/kIZIvuxwh2s

Quo vadis, Syria?

Geplaatst op door

De zelf-geproclameerde “enige democratie in het M.O.”, Israël, is weer bezig zich “pro-actief” te verdedigen tegen buurland Syrië dat op 6 februari zwaar te lijden had onder een vernietigende aardbeving, waarvan de naschokken nog steeds voelbaar zijn.

  • Begin 2023 werd de luchthaven van Damascus aangevallen met veel materiële schade en de dood van 2 Syrische soldaten.
  • Op 19 februari trok de Israëlische luchtmacht met vier F-16’s op jacht in de Damascus regio.  Verschillende doden en gewonden. 
  • Verschillende bronnen meldden vandaag Israëlische vliegtuigen die vanuit de Mid. Zee een luchtaanval op de luchthaven van Aleppo verrichtten.   Luchthaven buiten werking, startbaan beschadigd, ook voor de humanitaire missies naar het aardbevingsgebied.  Alle geplande vluchten worden omgeleid naar Damascus of Latakia.(www.washingtonpost.com/world/2023/03/06/syria-israel-strikes-aleppo-airport/) Over dodelijke slachtoffers en gewonden ontbreekt nieuws. Dagelijks landen er ca. 15 vliegtuigen met hulpgoederen uit de VAE, Iran, China, Rusland e.a. Doordat de vliegtuigen omgeleid moeten worden, duurt het langer eer er hulp kan verstrekt worden. Er wordt wanhopig op medicijnen gewacht. 500.000 daklozen moeten begrip hebben voor Israëls pro-actieve zelfbescherming…
  • En de wereld zwijgt…

Hierbij nog enkele voorlopige cijfers van de aardbeving:

  • 91794 gezinnen met 414304 gezinsleden werden getroffen
  • 6700 doden
  • 14.500 gekwetsten
  • 1553 geredde overlevenden
  • 6 vermisten
  • 4444 onveilige en onbeschermde gebouwen
  • 29751 gebouwen heeft ondersteuning nodig om terug veilig te worden
  • 292 gebouwen moesten gesloopt worden
  • onderzoek van gebouwen is afgerond
  • plannen nieuwe woongelegenheden voorbereid

Naar verluidt wordt Syrisch president Assad midden maart in Moskou verwacht.  Op de agenda: bilaterale relaties, Oekraïne,  de toenadering Turkije-Syrië, humanitaire hulp, oliebevoorrading en mogelijke investeringen in Syrië.

Het Turkse buitenministerie riep de VSA ambassadeur Jeff Flake op het appel n.a.v. bezoek van een Amerikaanse top generaal, Mark Milley,  aan de Syrische regio, die door het SDF (Koerden) gecontrolleerd wordt onder de hoge “bescherming” van het Amerikaanse leger.  Journalisten in zijn gevolg vroegen of de inzet van ca. 900 Amerikaanse soldaten in Oost-Syrië en op de Al-Tanf basis op de grens met Jordanië  het risico wel waard zijn.  Antwoord: een volmondig ja.  Sinds 2015 zijn is het VSA leger – zonder uitnodiging – in Syrië actief.  In Irak, waar ze officieel door de regering verzocht werden het grondgebied te verlaten, zouden er nog zo’n 2500 gestationeerd zijn. 

Dàt het de moeite waard is mag blijken uit de oliediefstal.  Aardbeving of geen aardbeving: het was “business as usual”.  Op 27 februari werden er minstens 34 tankwagens met gestolen olie via de illegale Al-Mahmoudiya grensovergang naar de Amerikaanse bases in Irak gebracht. 

Uiteraard protesteerde de Syrische regering tegen Milley’s verrassingsbezoek: wegens illegaal, een flagrante inbreuk op de soevereiniteit en integriteit van het Syrische grondgebied.

Na ca. 10 jaar, besloot ook Tunesië de diplomatische relaties met Syrië terug aan te halen.  Tunesisch president Saied vindt dat “de keuze van een Syrische regering een interne zaak is die uitsluitend de Syriërs aangaat.”

Stilaan gaan er meer en meer stemmen op om de isolatie van Syrië te doorbreken en de wurgende sancties op te heffen. Enkele Jordaanse jongeren starten een wereldwijde campagne om de door de VSA-geleide westerse, moordende sancties op het Syrische volk te beëindigen. “Elk westers land is medeplichtig aan deze trage genocide en oorlogsmisdaden tegen het volk…” … End the siege now…

Beelden uit Tunesie

Ook tijdens de Veiligheidsconferentie in München kwam dit thema aan bod.  De Saoedische buitenminister, prins Faisal bin Farhan Al-Saud, stelde dat de Arabische regio stilaan een consensus bereikt heeft tégen de Syrische uitsluiting.  En dat overleg met de Syrische regering nodig is om problemen, zoals de vluchtelingen en de gevolgen van de aardbeving, te bespreken.  Het huidige “status quo” zou niet langer houdbaar zijn.  De conclusies zouden nogal voor de hand liggend zijn: de internationale isolatie doet de Syrische bevolking lijden en heeft weinig of geen effect op de leefbaarheid van de Syrische regering.  Bovendien werden de banden met Iran steeds meer aangehaald.

Voormalig VSA ambassadeur in Qatar, Patrick Theros, stelt dat “Saoedi Arabië de realiteit erkent, dat Assad het overleefd heeft, en dat alle pogingen om hem ten val te brengen mislukt zijn.  Een verdere instabiliteit in Syrië bedreigt de Saoedische belangen.   De djihadistisch Al-Qaeda (HTS)-enclave in Idlib is zieltogend en Riyad zou de banden met Moskou willen aanhalen.” 

Een Saoedisch-Syrische toenadering zou voor de Syrische regering van het grootste belang zijn. Voor een hernieuwd lidmaatschap van de Arabische Liga is echter een consensus van de lidstaten nodig.  Qatar en / of Koeweit zijn de dwarsliggers, al heeft de emir van Qatar kritiek geuit op het politiseren van de ramp voor het eigen groot gelijk.    Als er iemand hen kan overtuigen is het wel het Saoedische koninkrijk.  Ook al zal de Syrische top van de regering niet snel vergeten dat de Saoedi’s  de extremistische milities materieel en logistiek gesteund hebben; toch zal de pragmatische aanpak het halen.  Saoedi-Arabië is de sleutel tot de Arabische diplomatische poort.

En toch is er wel degelijk een toenadering.  Op 20 februari bezocht Assad Oman, na Abu Dhabi en Dubai.  En parlementaire delegaties uit Egypte, de Emiraten, Irak, Jordanië, Libanon, Libië, Oman en PA bezochten Damascus op 26 februari.  Dergelijke diplomatieke missies maken duidelijk dat Arabische staten stilaan van mening zijn dat de Amerikaanse politiek t.o.v. Syrië mislukt is en dat hun resp. regeringen beter een onafhankelijke koers zouden varen om hun eigen nationale belangen in Syrië veilig te stellen, belangen die niet gediend worden door Assads regering blijvend te isoleren en Syrië verder richting Iran te drijven.

Irak stuurde 400 geprefabriceerde containerkamers, compleet met sanitair.

Zowel Saoedi-Arabië als de VAE beschouwen Syrië als een bijzonder kwetsbaar land, vooral door de economische sancties en… de aardbeving.  Daarom zien zij de “aardbevingsdiplomatie” als een opportuniteit om Assad in hun richting te doen manoeuvreren.  Vooral door Irans invloed te beperken of zelfs te doen omkeren; zij kunnen dat omdat het hen niet aan financiële middelen ontbreekt in de hoop dit ook tot in Washington te laten doordringen.  Gezien de sancties, de beruchte Caesarwetten, zullen ze voorzichtig zullen moeten laveren, gezien de mogelijke gevolgen.  Niemand in de Arabische wereld durfde het aan met Syrië handel te drijven, er te investeren of te helpen bij de heropbouw. 

Voor het moment ziet het er niet naar uit dat de VSA een andere politieke en militaire koers zullen varen.  Er was een aardbeving met meer dan 50.000 slachtoffers in Turkije en Syrië nodig eer der VSA hun wraaksancties voor een periode van 6 maanden d.m.v. de General License No. 23 afzwakten om humanitaire hulp aan Syrië mogelijk te maken.  Durven Saoedi-Arabië en de VAE na deze periode nog steeds hun Syrische broeders aan de Arabische borst te drukken?

https://youtu.be/rVgANKonQ1g

Bovenop alle ellende heeft Turkije opnieuw de doorstroming van de Eufraat verhinderd, waardoor miljoenen Syriërs en Iraki’s in de problemen komen.  Niet alleen omdat ze hun velden niet kunnen bevloeien, maar ook omdat de watervoorziening achter de stuwdammen in het gedrang komt, waardoor hydro-elektrische energiestations stil zullen vallen en de bevolking geen elektriciteit en geen drinkbaar water heeft.  Dit wordt een humanitaire catastrofe in drie Syrische provincies: Raqqa, Deir Ezzor en Hasakah plus in 7 Iraakse provincies.

Het waterpeil is 4.5 m lager…

Meer info:

After Idlib and the Kurds… What about the Euphrates and the Tigris?

Afsluitend een klein teken van hoop:

Donderdag wordt op de luchthaven van Damascus de eerste Europese vlucht sinds 11 jaar verwacht. Air Mediterranean plant twee vluchten heen en weer per week: op donderdag en maandag uit Athene naar Damascus en op vrijdag en dinsdag in de omgekeerde richting.

Wordt Duitsland onleefbaar?

Geplaatst op door

De Duitse rood-groen-streepje-blauwe regering wil tegen 2030 4 à 5 windmolens én meer dan 40 voetbalvelden met zonnepanelen per dag oprichten.

Rest de vraag of er überhaupt nog plaats is voor bossen en voor velden waar er voetbal gespeeld mag worden…

Die windmolens zijn echter ook niet zonder gevaar. Buiten het feit dat het regelrechte moordenaars zijn van vogels en insecten, dat de wieken van afgeschreven windmolens gewoon ergens begraven worden omdat ze niet recycleerbaar zijn, dat de slagschaduw, het geluid dat ze voortbrengen het leven in de omgeving onmogelijk maken, dat de natuur in de buurt moet wijken, dat ze visueel verontreinigend zijn, is er ook nog het gevaar van SF6 (Zwavelhexafluoride):

In windmolens wordt vaak het gas SF6 (zwavelhexafluoride) gebruikt om kortsluiting te voorkomen (SF6 werkt als isolatiemiddel). Het gas zit ook in schakelstations van netbeheerders, en wordt bijvoorbeeld ook in de chemische industrie gebruikt. SF6 is een zeer sterk broeikasgas.

https://youtu.be/fT-dYQeKs3k
Klik op “bekijken op youtube”

https://www.energate-messenger.ch/news/231081/bundesregierung-verspricht-energiewende-aufschwung

https://cultuurondervuur.nl/artikelen/windturbines-lekken-levensgevaarlijk-broeikasgas-sf6

Herlees ook nog eens:

Gebakken lucht der windmolens

We schreven herhaaldelijk over de manier dat de “Groene” politiek het groen, de natuur, doet verdwijnen. Niet alleen het groen, ook de video’s over dit thema “verdwijnen”:

Groen terrorisme vernietigt bossen

Stikstofpraat

Geplaatst op door

“Het stikstofprobleem waarover men een regering wil doen vallen is voor deze partijen zo groot dat in het regeerakkoord van 2019 op 300 pagina’s één luttele paragraaf eraan besteed werd. Eéntje meer dan in het verkiezingsprogramma van N-VA.”

Chris Janssens, VB, in Terzake

Linkse verdraagzaamheid

Geplaatst op door

U kent intussen wel de zgz. “waarschuwingen voor rechtsextreem geweld”. In feite een dooddoener om alle conservatieve denkrichtingen te stigmatiseren.

Een voorbeeld. De AfD organiseert een partijcongres in Offenburg. Links wil dit saboteren. Dat zij niet gewoon een pamfletje aan de ingang uitdelen, mag blijken: 53 politie-agenten werden gekwetst, zij werden gestampt, geslagen, met verfzakjes bekogeld en met brandblussers besproeid. Tevens werd er brand gesticht. Maar de AfD is naar verluidt een gevaar voor de democratie…

https://www.tagesschau.de/multimedia/video/video-1164323.html

https://www.spiegel.de/politik/deutschland/baden-wuerttemberg-verletzte-und-feuer-bei-protesten-gegen-afd-parteitag-in-offenburg-a-d359eadd-6a14-4b8c-afdd-82b16e44903d

Wakker?

Geplaatst op door

Woke, wat is dat eigenlijk? Het betekent letterlijk ‘wakker zijn’.

Daarmee bedoelen ze dat ze de realiteit niet zien zoals die is, maar als onderdrukkende structuren en systemen die ongelijkheid in stand houden. Onderdrukking en ongelijkheid wordt gedefinieerd worden door macht. Daardoor beweren ze dat iedereen onderdrukker of onderdrukten is. Dat resulteert in slachtofferschap. Dat is niet individueel, maar collectief. Groepen worden onderdrukt. Volgens hen: niet-blanken door racisme van blanken. Vrouwen door mannen. Homoseksuelen door heteroseksule normaliteiten, etc. Daarin bestaat een hiërarchie door ‘intersectionaliteit’. Wie op het kruispunt van verschillende onderdrukte groepen staat is meer slachtoffer dan anderen. Een zwarte homoseksueel bijvoorbeeld is meer onderdrukt dan een blanke in armoede.

Woke wil de misleidende term ‘sociale rechtbaardigheid’ bereiken door het deconstrueren van alles wat tot de normaliteit behoort (die onderdrukt want bestaat uit machtsrelaties). Ze willen ook geen tegenspraak, want dat legitimeert volgens hen de onderdrukkende systemen en structuren. Dat is hun cancel culture. Het ontnemen van rechten van anderen die hen tegenspreken. Wie Zwarte Piet verdedigt is plots een ‘racist’. Wie géén LGBTQIA+ beleid voert en regenboogvlaggen uithangt is plots homofoob, etc. Zeker ‘oude blanke mannen’ moeten hun mond houden. Wie niet actief meewerkt aan hun woke-ideologie is een vijand die geen rechten meer màg hebben volgens hen.

Woke is neomarxisme, totalitair en subversief want gericht op het destabiliseren van onze samenleving. Extremistisch tot en met en moeten we met wortel en tak uitroeien uit onze samenleving waar het al diep in geïnfiltreerd is. Maar wat doet N-VA? Ze doen daar gewoon aan mee! Genderneutrale toiletten. Genderideologische propaganda subsidiëren die ze door de strot van onze kinderen rammen op school. Zwarte Piet cancellen. Maar nog beter, De Wever schrijft een boek over woke om woke aan te klagen waar zijn partij gewoon lustig aan meedoet! Waarom? In de hoop dat mensen het verschil niet zien tussen zijn woorden en zijn daden. Enkel Vlaams Belang wil en zal woke actief en effectief neutraliseren. Ben jij al ‘wakker’?

Tom Vandendriessche, Europees parlementslid VB

Het cordon is linkse machtspolitiek. Hoe dat te breken?

Geplaatst op door

Wat is het politieke centrum?

Stel een parlement met 100 verkozenen. Netjes verdeeld over links en rechts. 0 is het meest linkse, 100 is het meest rechtse. Het midden is dan 50. Dat is dan de ‘centrumpositie’ in het algemeen. Er zal echter een regering moeten gevormd worden. Dus moet een coalitie gesloten worden. Dat kan door vanaf het centrum 25 langs links en rechts te combineren, dan komt men opnieuw bij 50 ten opzichte van het totale parlement uit in het beleid. Dat kan echter ook door 50 op links (of rechts) te verzamelen en minstens 1 van de andere kant over te halen. Het midden van een coalitie van 51 hierbij is wiskundig 25.5 (langs links) of (74.5 langs rechts) ten opzichte van het totale parlement. Die ene ‘overloper’ zal zijn huid dan duur willen verkopen. maar door de onderhandelingen zal die ene er zoveel mogelijk aan doen om het midden van het regeringsbeleid opnieuw zo dicht mogelijk bij 50 te laten komen. Met andere woorden, de centrumpositie van het gehele parlement is niet noodzakelijk de centrumpositie binnen een coalitie.

Linkse minderheid in Vlaanderen

In onze Vlaamse democratie halen alle linkse partijen samen als sinds 1919 (invoering enkelvoudig stemrecht) maximaal 30% van de stemmen. Met andere woorden, links is nooit nodig om een coalitie te maken. Die politieke krachtsverhoudingen (30 links, 70 rechts) doen in een normale democratie de ‘centrumpositie’ van het gehele parlement naar rechts verschuiven van 50 tot 65. Logischerwijs is dit met de centrumpositie van het regeringsbeleid ook het geval. Links is helemaal niet nodig om een meerderheid te vormen. Zelfs de 19 meest ‘linkse’ rechtse verkozenen zijn overbodig. De centrumpositie van een rechtse coalitie ligt dus maar liefst op 74.5! Stel nu dat alle linkse partijen samen er 21 rechtsen van overtuigen géén rechtse coalitie te vormen zoals de kiezer wil, dan nog is het middelpunt van zo’n coalitie rechtser dan de gemiddelde linkse kiezer zou willen. 51 (30 links, 21 rechts) delen door 2 is immers 25.5, terwijl het midden onder links op 15 ligt.
Van waar komt de kloof tussen burger en politiek
Als de democratie zijn werk kan doen komt links dus in Vlaanderen nooit aan de macht en zelfs als het aan de macht zou komen, moet het een beleid voeren dat veel rechtser is dan de centrumpositie tussen de linkse krachten. Daarom bedachten ze het cordon sanitaire. Daarmee willen een deel van de rechtse politieke krachten neutraliseren, waardoor de centrumpositie van alle (niet uitgesloten) verkozenen naar links verschuift en logischerwijs de centrumpositie van de regering ook naar links opschuift.

Concreet gemaakt, stel dat Vlaams Belang 25 zetels haalt. Maar deze worden uitgesloten om de centrumpositie te bepalen van het gehele parlement. Blijven dus 75 zetels over. Links staat met 30 zetels plots maar tegenover amper 45 rechtse zetels in plaats van 70. Het centrum in het parlement is dan 37.5, terwijl dat onder het volk 65 is! Nog straffer, als alle linkse partijen samenspannen (30) hebben ze maar 21 rechtse verkozenen nodig om regering te vormen. Binnen deze regering is links dan zelfs in de meerderheid, terwijl links in de samenleving in de minderheid is.

Dat verklaart de kloof tussen wat de politici als het centrum zien en wat de burger als het centrum ziet. Daarom vinden zoveel mensen dat de politieke elite niet luistert naar de mensen en de regering beleid voert dat het volk als wereldvreemd ervaart. Wie zit werkelijk te wachten op woke onzin, genderideologie en klimaatextremisme? Bij de politieke elite blijkbaar iedereen, maar bij het volk? Niemand! Dat kan omdat links de democratie manipuleert met het cordon sanitaire. Zodat ze zelf aan de macht kunnen blijven en beleid voeren dat de mensen niet willen.

Hoe kunnen we het cordon breken?

Wat kunnen de mensen daar tegen doen? Hoe kunnen we dat cordon sanitaire breken? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat links zijn machtspolitiek niet meer kan opleggen en we een beleid krijgen dat beter aansluit bij wat de mensen willen? Politici begrijpen maar één taal: electoraal verlies. Ze hebben de macht van de kiezer nog altijd niet afgenomen de politieke krachtsverhoudingen te bepalen bij verkiezingen. Elke rechtse politicus die het cordon sanitaire in stand houdt moet bijgevolg afgestraft worden en verkiezingen verliezen. Dat kan maar door op het Vlaams Belang te stemmen, ook al is men het niet helemaal eens met ons en zèlfs als men zich inhoudelijk meer thuis voelt bij een andere partij. Als die rechtse politicus dan opnieuw weigert te luisteren en het cordon toch in stand houdt, staat die logischerwijs in een nog zwakkere positie om zijn eigen partijprogramma te realiseren, ondergaat die nog meer de dominantie van links en krijgt de kiezer in het geheel en zijn eigen kiezer in het bijzonder een beleid terug dat nog verder af staat van hetgeen die rechtse cordonpoliticus beloofde. Hij veroordeelt zichzelf tot links en zorgt er zelf voor zijn eigen partijprogramma niet uit te kunnen voeren. Zo wordt de kloof tussen wat men belooft en wat men daadwerkelijk doet steeds groter.

Dat is het tragische lot dat Bart De Wever uit persoonlijke rancune voor zichzelf gekozen heeft, en waartoe hij zijn kiezers veroordeelt. De IJzeren Wet van het cordon bepaalt: wie het N-VA programma wil uitvoeren, kan dat niet met de huidige N-VA-partijtop nooit bereiken omdat die partijtop het cordon in stand houdt. Maar is de uitvoering van het eigen partijprogramma wel een objectief voor de N-VA-partijtop? Met 33% in 2014 ging zelfs het eerste artikel van het eigen programma, Vlaamse zelfstandigheid, zonder verpinken de diepvries in. Dat men de minister van Binnenlandse Zaken en Defensie mocht leveren, toch twee staatsdragende Belgische veiligheidsdepartementen, was een teken aan de wand. Het Belgisch systeem weet dat de huidige N-VA-partijtop geen bedreiging, maar dociele handlangers zijn om het systeem in stand te houden en de wil van de Vlamingen te negeren.

Ook bij de lokale verkiezingen van 2018 waren er in tal van gemeenten V-meerderheden van Vlaams Belang met N-VA. En in niet van de minste gemeenten! Antwerpen, Sint-Niklaas, Aalst, provincie Antwerpen, Ninove, etc. Overal weigerde de partijtop van de N-VA naar de kiezer te luisteren en verplichtte ze de lokale afdelingen het cordon in stand te houden. In Antwerpen besturen ze daardoor met de socialisten, in Aalst met linksliberalen als Jean-Jacques De Gucht, in Sint-Niklaas zelfs met Groen! De kiezer is echter niet dwaas en trekt ondanks alle mooie praatjes van die rechtse cordonpolitici steeds meer de juiste conclusie. Bij de volgende verkiezing stemmen we Vlaams Belang. Dat verklaart waarom Vlaams Belang in elke peiling sinds 2019 de grootste partij is en al 4 op de 10 Vlamingen zich kan voorstellen op onze partij te stemmen. Want dat is de sleutel om het linkse slot op onze democratie te openen. Als die grendel gebroken is, kunnen we de kracht van onze democratie ten volle benutten en door een assertief Vlaams-nationaal bestuur op lokaal en regionaal vlak het Belgische systeem breken. Het staat immers op instorten. Het heeft enkel een duwtje nodig om volledig in elkaar te storten. Dan kunnen wij Vlamingen eindelijk onze vrijheid terugnemen en onze toekomst in eigen handen nemen. Dat kan maar door Vlamingen te verkiezen die niet meer willen knielen, niet meer willen bedelen, hun kiezers niet meer willen bedriegen om het Belgisch systeem te redden en links aan de macht te houden.
Enkel als Vlaams Belang een massale overwinning haalt bij de volgende verkiezing hebben we een goede kans om dat ondemocratisch cordon te breken. De kiezer bepaalt de politieke krachtverhoudingen.

Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid VB