Wat een contrast met de decadente carnavalsvloot in Amsterdam. Hier lopen mensen mee die hun vertrouwen in de Nederlandse en EU-overheid verloren hebben, die hun levenswerk, hun inkomen en dat van hun kinderen zien kapot gemaakt worden door de milieumaffia.
Categorie archieven: opinie
Er worden meer boeren verdreven dan illegale tafelschuimers
Hoe erg moet je nog wakker liggen als je ‘racist’ wordt genoemd?
“… Francisco van Jole, een links NPO-baasje en subsidieslurper die aantoonbaar een vrouw verkrachtte (er zijn audio-opnames van), noemde ondergetekende een racist. Toen Udo Kelderman om bewijs vroeg, was het antwoord “hij associeert zich met FvD en dat is een racistische partij”. Links behoeft geen bewijs meer om iedereen maar als racist te kunnen afdoen. Tegelijk verschuift de totale wereldorde. China bouwt een nieuwe zijderoute en BRICS landen versterken elkaar economisch. Chinese bedrijven exploiteren Afrikaanse arbeiders op manieren die niet onderdoen voor die van koning Leopold in Congo. Dus kom maar op met je racisme beschuldigingen – de wereld stevent af op een economische megacrisis: alles zal verbrokkelen tot tribale organisatievormen. Dan zorg je allereerst voor je directe naasten.
Die beschuldigingen van racisme moet je van je laten afketsen en Orbán zal hetzelfde doen. Zelf heeft uw auteur vrienden en vriendinnen van alle kleuren en rassen. Zij kennen mij persoonlijk, en als ze op een dag niet meer met me omgaan omdat de druk vanuit de links-identitaire buitenwacht te sterk wordt – so be it. Velen worden geroepen, weinigen zijn uitverkoren…”
Sid Lukassen in ‘Viktor Orbán krijgt het Avondland op de kast met het onderwerp ras’
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
De Kerk heeft wereldwijd een “synodale” weg genomen. Het Griekse woord synode (syn + odos = samen op weg) betekent samenkomst. Franciscus wil dat er meer deelname en inspraak komt zodat de Kerk meer gemeenschap vormt. Hierbij zijn vier etappes voorzien. De eerste stap is nu gezet en bestond in een luisteren naar wat er leeft onder de gelovigen. Hierop zullen de bisschoppen zich per regio of continent bezinnen (september 2022 – maart 2023). In oktober 2023 volgt de eigenlijke bisschoppensynode. Ter afsluiting zal de paus hierop een postsynodaal document schrijven, wellicht in het voorjaar van 2024.
We hebben de rapporten gelezen van de Vlaamse bisdommen. Al is dit slechts een heel klein deeltje van de wereldkerk, verschillende belangstellingspunten blijken ook elders in de westerse Kerk te leven. Een samenvatting geeft deze vijf krachtlijnen: (https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/besluiten-synodaal-overleg-belgi%C3%AB-gepubliceerd-5-krachtlijnen).
- 1. Onze droom: een solidaire kerk, die inclusief is, ondersteunend en oog heeft voor de veranderingen in de maatschappij.
- 2. Diversiteit in het priesterschap, open voor gehuwde priesters en open voor vrouwen.
- 3. Niet veroordelend tegenover relaties en seksualiteit met de mogelijkheid van een rituele en sociale erkenning van samenwonenden, homoseksuelen en uit de echt gescheiden hertrouwden.
- 4. Jongeren en nieuwkomers hebben een eigentijdse Kerk nodig met een begrijpbare liturgie; digitale communicatie en authentieke geloofsgetuigen. De boodschap van de Kerk sluit niet aan bij het leven van de mensen van onze tijd. De liturgische taal werkt vervreemdend. Er is vertaling en vertolking nodig van de Bijbelse Boodschap.
- 5. Kerk is zoveel meer dan zondagseucharistie. Er zijn nieuwe plekken nodig voor geloofservaringen, verschillende wegen voor innerlijk leven en christelijk gebed.
Deze brede synodale beraadslaging heeft het grote voordeel dat ze zoveel mogelijk mensen meer actief bij de Kerk kan betrekken. De Kerk is goddelijk én menselijk, eeuwig én tijdelijk, heilig én zondig, aards én hemels. Als aardse instelling moet de Kerk zich voortdurend hervormen. Een voorbeeld. Wanneer vrouwelijke religieuzen hun habijt willen bepalen of veranderen, moeten ze dan in een modeshow voor een kardinaal defileren, die de “oscar” zal uitreiken? Door overleg kan er mogelijk een betere oplossing voorzien worden.
Het grote nadeel van dit ruim overleg is dat hierdoor de indruk gewekt wordt alsof de Kerk een puur democratische organisatie zou zijn, waarbij de mening van de meerderheid deskundig omgezet wordt in beleidsbeslissingen. De Kerk dient daarentegen de enge weg van het Evangelie te gaan en niet de brede weg van de wereld, En het zijn de bisschoppen die uiteindelijk moeten waken over de trouw aan de geloofsschat. Jezus wees duidelijk de richting aan: “Bekeert u want het Rijk Gods is nabij” (Mattheus 4, 17). Dat was al de prediking van de profeten, van Johannes de Doper en ook van de apostelen. Ziedaar de leidraad voor iedere synodale weg in de Kerk en daarbij moet zij met Christus een “teken van tegenspraak” (Lucas 2, 34) durven zijn. In de bovenvermelde krachtlijnen vinden we enkele modegrillen, die mogelijk de opvatting van een meerderheid vertegenwoordigen maar niet de vaste leer van de Kerk, die de wil van Christus voorhoudt. In een volgende bezinning wil ik hier dieper op ingaan. Nu wil ik slechts wijzen op een algemene wezenlijke bekommernis.
Wat is de zending van de Kerk? Paulus VI gaf hierop een helder antwoord in zijn apostolische aansporing Evangelii nuntiandi (8 december 1975): Evangelisatie is de reden van ons bestaan! (https://nl.frwiki.wiki/wiki/Evangelii_Nuntiandi) (We schreven er 35 jaar geleden een korte inleiding en commentaar op: Evangelisatie is de reden van ons bestaan, Tabor, Brugge, 1987). In nr. 19 legt hij uit dat het gaat om een totale vernieuwing van mens en maatschappij, nl. een radicale revolutie waardoor de heersende waarden, normen, denkwijzen, opvattingen, beweegredenen en levenswijzen omgevormd en doordrongen worden van Christus en zijn Evangelie. Het gaat er dus om de wereld te doordringen met de waarden van het Evangelie. Het rijk van geweld van deze wereld moet omgevormd worden tot Rijk Gods. En dit geeft aanstoot (Grieks: skandalon) omdat de steen die de bouwlieden afkeuren, daarbij de hoeksteen wordt (cf. Lucas 20, 17). Niet de mening van de meerderheid maar Gods wil in Christus staat hierbij centraal. In het huidige synodaal proces lijkt dikwijls het tegenovergestelde nagestreefd te worden: de Kerk, het priesterschap, het huwelijk, de liturgie… nog meer aanpassen aan de geest van de huidige wereld. En daarbij gaat het dan veelal om structuurveranderingen. De Kerk dient echter om heel de mensheid te verlossen en te redden. Dit gebeurt door ieder mens in contact te brengen met God langs Christus. De wezenlijke vraag voor ieder is: Hoe leer ik leven in gemeenschap met God? Alleen in Hem vinden we het geluk, de bevrijding en de diepste reden van bestaan.
We gaven vroeger reeds verschillende boeiende bekeringsverhalen van moslims die christen werden. Ze hebben uiteindelijk Christus en de vereniging met God als de diepste kern van hun leven ontdekt en zoeken dan in de Kerk bescherming, leiding, onderricht en voeding. Nagenoeg allen betreuren het dat ze zo weinig steun vinden bij de kerkelijke hiërarchie en de parochieverantwoordelijken, die niet weten wat ze daarmee moeten doen of zelfs bang van hen zijn. Is de Kerk dan niet meer bekommerd om de aanpassing aan de geest van de wereld dan om haar wezenlijke taak?
Het synodaal overleg moet op de eerste plaats een aanmoediging zijn om mensen te leren leven met God en wel met de vrijmoedigheid (Gries: parresia, Handelingen 4, 13) van de apostelen. Daarvoor dienen de christelijke leer, het leven vanuit de sacramenten, het gebed en de leiding van de Kerk. Het gaat er om God, Christus te ontdekken in zijn leven en van daaruit dienstbaar te zijn aan de medemens. Een Kerk die zo teken van tegenspraak durft zijn, werft. Een Kerk die aangepast is aan de geest van deze wereld mist haar vitale zending. Deze slappe Kerk moet haar vurigheid herwinnen en niet zich nog meer keren naar de tijdsgeest. Overigens, discussies over moderne structuurveranderingen raken het leven niet: “Gelukkig die vervolgd worden om de gerechtigheid, want hun behoort het Rijk der hemelen. Gelukkig zijn jullie, als ze je uitschelden en vervolgen en je van allerlei kwaad betichten om Mij. Wees blij en juicht: in de hemel wacht jullie een rijke beloning. Zo immers hebben ze de profeten vóór jullie vervolgd” (Mattheus 5, 10-12).
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 5.8.2022
Flitsen
In Constantinopel werd sinds onheuglijke tijden op 1 augustus een processie gehouden met het kruis. Hierbij werd gebeden om bescherming tegen de ziektes die in de maand augustus gewoonlijk uitbraken. Dit gebruik is in voege gebleven in onze byzantijnse liturgie. Na de Eucharistie van deze achtste zondag na Pinksteren hielden we dus een processie met het kruis.
Lees verderRichting totale controle…: “we moeten durven neen zeggen”
Waar is het beleefde “U” gebleven en waarom Engelse woorden gebruiken als er ook Nederlandse zijn? U moet uw ergernis over de bijna obligate Nederlandse “jij-jou”-aanspreekvorm en de Engelstalige woorden even opzij zetten. Los daarvan gaat het in dit gesprek over de ontmenselijking van onze maatschappij.
De reclame vooraf kan u niet wegklikken. Ze maakt deel uit van de boodschap, hoe we stilaan in een science fictionfilm belanden. Als we ons niet verzetten worden we opgeslokt door een controlemoloch onder het mom van “het is toch zo gemakkelijk, he!”
Eén ding is zeker, u wordt niet vrolijk van dit gesprek met prof. Paul De Hert… Hij klaagt over de bijna hersenloze gewilligheid en gehoorzaamheid van leidinggevende figuren… erger… de mentaliteit voor een Chinese camera-gestuurde straf- en beloonmaatschappij is bij een groot gedeelte van de lemmingen reeds aanwezig…
Koosnaampjes voor Orbán in de VSA
Viktor Orbán, eerste minister van Hongarije, werd uitgenodigd op de Conservative Political Action Conference (CPAC) in Dallas, Texas, waar hem een “heroïsch welkom” te beurt viel. (New York Times). De samenkomst had als motto: “Awake – Not Woke”, een taalkundig enigma, dat pakweg een generatie geleden in Europa nauwelijks of niet bekend was, waarin duidelijk gemaakt wordt dat de Texas Conservatieven alert zijn en er niet aan denken door de knieën te gaan voor de huidige poco bewierookte regenboog-pigmentatie-waanzin.
Hij mocht de openingstoespraak houden en pleitte ervoor om “de rangen te sluiten” en bij de volgende verkiezingen de machtscitadels (Washington en EU-Brussel) terug te veroveren.
“Ik kan me al voorstellen hoe de krantenkoppen er morgen zullen uitzien: extreemrechtse Europese racist antisemiet, Trojaans paard van Poetin, houdt toespraak op conservatieve conferentie…. Maar ik wil hen geen ideeën aanpraten; ze weten zelf best hoe ze nep-nieuws moeten schrijven.”
Beter gevreesd dan geliefd, wist Machiavelli al. De poco media laten zijn naam vergezeld worden door allerlei lieflijkheden zoals:
- CNN vond dat hij een sinistere boodschap uitsprak
- NBC noemt hem een controversiële premier
- MSNBC vindt hem een autoritaire leider
- De BBC deed het op een geraffineerdere manier: “Orbán jut de Texas conservatieven op” en verwees nog een keer naar diens “nazi-toespraak”
- The Washington Post refereert naar dezelfde toespraak waarbij Orbán durfte te stellen dat de Hongaren geen goesting hebben om een gemengd ras te worden
- uiteraard mocht bij verschillende poco pennenikkers een sneer naar Trump niet ontbreken
- Kwaliteitskrant DS hield het echter beschaafd
- Ook op de webstek van de nullenzender staat een opvallend objectief verslag.
Nu nog hopen dat ook onze Vlaams-nationale partijen er lessen willen uit trekken…
Wie graag de volledige toespraak wil bekijken:
Wie is Nancy Pelosi?
Nancy Patricia D’Alesandro Pelosi ziet er voor haar 82 lentes zeer goed uit. Of haar jeugdig uiterlijk de hulp heeft gehad van een cosmetisch expert, doet politiek niets ter zake. Of je haar nu in je hart draagt, of haar een heks vindt, Nancy Pelosi is gewoon een politiek natuurtalent.
- Ondanks het feit dat ze pas een gooi naar een zetel deed toen ze 47 jaar was, heeft ze haar kaarten goed gespeeld, vermits ze momenteel als de machtigste vrouw aan het politieke firmament der VSA wordt beschouwd. Niet bepaald een compliment voor de quasi onzichtbare vice-presidente Kamala Harris.
- Ze bewees een bijzonder talent te hebben om geld binnen te rijven voor haar partij’s doeleinden.
- Zij groeide op in Baltimore als dochter van de Democratische burgemeester Thomas D’Alesandro Jr. – zou hield naar verluidt reeds als jong meisje haar vaders contactenboekje bij… kwestie van op tijd aan te kloppen om een wederdienst te eisen.
- Als 12-jarige ging ze mee naar een nationale vergaderdag der Democraten. Toen zij 20 was ontmoette zij John F. Kennedy op diens inhuldigingsbal als president.
- Zij ontmoette haar echtgenoot Paul op de Georgetown universiteit. In 1969 was zij de moeder van 5 kinderen. Toen verhuisde het gezin naar San Francisco. Paul was bankier, Nancy was een thuisblijfmoeder, wat haar niet belette een soort partyclub voor de Democraten bij haar thuis op te richten. Hoeveel hulp ze in huis had voor de was en de plas, voor de kinderen, kunnen we slechts raden.
- In 1976 zette zij zich in voor de presidentiële campagne van de Californische gouverneur Jerry Brown en vier jaar later, in 1981, werd zij de voorzitster van de Democraten in Californië. Op haar agenda: geschikte kandidaten uitzoeken en geld ophalen voor haar partij.
- Toen haar jongste kind het huis verliet om aan de univ te gaan studeren, stortte zij zich – voor zichzelf – in de politiek. Zij organiseerde ca. 100 politieke feestjes bij burgers thuis, zat achter de vodden van ca. 4000 vrijwilligers en slaagde erin $ 1 miljoen te verzamen in 7 weken.
- In juni 1978 legde zij de eed af in de handen van haar vader.
- Voorzien van een aangeboren politiek inzicht steeg haar ster snel binnen de Democratische partij. Nu beheert zij haar eigen contactenboekje, zoals zij deed voor haar vader in haar tienerjaren.
- De E & J Gallo Winery, die 25% van de wijn in de VSA produceren was en is eén van haar oudste en belangrijkste financiële ondersteuners. Zelf heeft de familie Pelosi twee wijngaarden in Californië.
- De vriendschap met de Californische senator Dianne Feinstein – ze waren buren – legde ook geen windeieren. Samen werden zij de twee machtigste vrouwen in het Congress.
- Nancy nam het voortouw voor de rechten der regenbooggeslachten en zette zich in tijdens de AIDS-crisis.
- Samen met b.g. sen. Feinstein en de Republikein Chuck Schumer schreven zij in 1994 het wetsvoorstel dat het verbod op aanvalswapens zou worden.
- Zij zetelde in talrijke commissies van het Congress.
- Echtgenoot Paul Pelosi slaagde erin uit de politieke belangstelling te blijven. Hij bleef zich toeleggen op zijn immo- en kapitaalinvesteringsbedrijf. Hij is ook eigenaar van de Sacramento Mountain Lions van de National Football League.
- In 2001 werd zij fractieleidster der Democraten in Congress. Zij was de eerste vrouw die die functie bekleedde.
- In 2006 konden de Democraten weer de meerderheid in Congress binnenhalen en Nancy werd Congress-voorzitster.
- Haar vlijt is legendarisch. Zij heeft niet veel slaap nodig, drinkt geen koffie (geeft de voorkeur aan warm water met citroen), vult dagelijks het kruiswoordraadsel van de NY-Times in en eet naar verluidt dikwijls NY Super Fudge Chunk ijs als ontbijt.
- Toen Obama in 2008 de presidentsverkiezingen won, hadden de Democraten zowel in het Witte Huis als in Congress voor het eerst in 14 jaar de teugels in handen.
- Zij overtuigde Obama werk te maken van de hervorming van de gezondheidszorg. (hoewel Michelle Obama deze pluim ook op haar hoed heeft gestoken)
- In 2010 kregen de Republikeinen opnieuw de meerderheid en zij moest haar hamer overhandigen aan Rep. John Boehner.
- Zij keerde terug naar haar rol als fractieleidster der Democraten.
- Nadien ontpopte ze zich tot een fervente tegenstandster van Donald Trump.
- En werd ze – 8 jaar nadat ze haar post had moeten verlaten – voor de tweede keer voorzitster van het parlement.
- Haar zichtbare haat t.o.v. Trump uit ze door het Congress in te schakelen bij het Min. van Justitie om de volledige publicatie te verkrijgen van het verslag betr. de zgz. Russische betrokkenheid bij de verkiezingen van 2016.
- Of toen ze in 2019 alles in het werk stelde om Trump te laten afzetten.
- Of op 4.2.2020 Trumps State of the Union-toespraak voor de ogen van de pers aan flarden scheurde.
- Met “waterboarding” van gevangenen had ze echter geen moeite; de CIA had haar immers bevestigd dat dit legale praktijken waren.
- En toen kon ze eindelijk op haar lauweren gaan rusten: in januari 2022 werd Democraat Joe Biden president.
- Of niet… Tenslotte was daar ook nog het buitenland, waarin ze haar tanden kon zetten.
- Zoals door haar eigengereid bezoek aan Taiwan, waardoor een zelfde situatie had kunnen gecreëerd worden als in Oekraïne.
- Eigenaardig dat de bezetting van Noord-Cyprus en Noord-Syrië door Turkije, de bezetting van de Syrische Golanhoogte door Israël, de bezetting en diefstal der VSA van Oost-Syrië aan haar aandacht ontsnapt.
Nancy Pelosi: First Woman Speaker of the House – Lisa Tucker McElroy – Google Boeken
EU-racisme-commissariaat in de maak
Onverstoord timmert de EU voort aan het pad der absolute controle. De gaskraan open draaien krijgt intussen bijna een macaber geschiedenistintje. De Duitse groene minister Habeck helpt zijn EU-presidentin von der Leyen een handje; hij heeft haar dringend verzocht de EU-lidstaten bindende spaardoeleinden op te leggen.
Wie niet de EU-marsbevelen volgt, zij het privé of als bedrijf, moet in geval van nood ertoe gedwongen worden. Los van het feit dat verschillende EU-lidstaten ronduit geweigerd hebben, vindt Habeck dat zijn wens – een absoluut maximum gasverbruik – ook moet gecontroleerd kunnen worden.
Maar, zo luidt de Habeck-boodschap, er zal geen “gaspolitie” komen. Alsof dat nodig is bij de huidige gasprijzen… Alsof de bevolking het nog niet begrepen heeft: je gelooft warempel dat de Stasi aan een tweede leven begonnen is! Vooral dan in de Bundesrepublik Deutschland, zoals bv. in NRW (Noordrijn-Westfalen), aan de andere kant van de grens, waar het ministerie voor kinderen, jeugd, gezin, gelijkheid, vlucht en integratie – naast de vier reeds bestaande “controle- en meldplaatsen” nog meer rapporteerplaatsen georganiseerd heeft voor de bezorgde burger, die inbreuken en vijandigheid kan melden tegen de gekende belaagde mensensoorten… zoals racisme tegen “queersoorten, tegen moslims , tegen zigeuners (… oeps, macht der gewoonte, lees: anti-rondtrekkende reizigers), tegen negers (… mea culpa, tegen donkerhuidigen) tegen Aziaten…” en alle andere soorten racisme die u zich kan inbeelden en waartegen u zich plaats vervangend kan verzetten.
De Stasi heeft in de toenmalige DDR serieus steken laten vallen. De strijd tegen discriminatie wordt voorwaar een feest van de verklikking!
In Essen (NRW) bestaat er bv. een loket voor inbreuken tegen “corona-beschermingsordonnanties”. In Baden-Württemberg is er voor uw gemak een open contactpunt (LADS) voor “iedereen die zich gediscrimineerd voelt”. In Brandenbiurg bestaat er zoiets als een adviespunt voor “alle betrokkenen van racistische discriminatie, ook voor hun familie en ondersteuners/*innen”. De stad München beschikt over een “voorbeeldcentrum voor klachten over seksuele intimidatie en huiselijk geweld, waarbij in alle gevallen door stedelijke diensten een onderzoek geopend wordt”.
Soortgelijke instellingen, die naar eigen zeggen een alom tegenwoordige discriminatie moeten bevechten, bestaan niet uitsluitend in de Duitse Bundesländer (gewesten). Vanzelfsprekend staat de Bund, de federale staat der Duitsers en aangespoelde andere nationaliteiten, vooraan als lichtend voorbeeld. In de hoofdstad Berlijn is er het meldbureau der regering, die zich achter deze doelstellingen verenigd voelt:
“In Duitsland leven naar schatting meer dan 5 miljoen moslims*. Velen van hen worden tijdens hun dagelijks bezigheden geconfronteerd met racisme in woord en beeld, met discriminaties, met aanvallen, mishandelingen. Een federaal agentschap wil dergelijke euveldaden nu systematisch in kaart brengen.”
*Illegalen niet meegerekend.
Geen enkel gewest, geen enkele regio, geen enkele stad kan nog ontsnappen aan de druk die hen dwingt klachtenbureaus of dito initiatieven op te richten, vooral omdat de eventueel te lauwe politieke inzet dikwijls door privé verenigingen hierdoor aangestoken wordt. Waarmee we dan bij de stasi-praktijken – verklikking – beland zijn. Historici denken dan ook aan het goede voorbeeld van ene Joseph Fouché, die de Franse Revolutie een handje toestak.
En dan is de agressie van de staat en van NGO’s slechts een deel van het kwaad.
Als men een blik werpt op de mensen die naar verluidt op een dergelijke wijze moeten beschermd worden dan stelt men vast dat het uitsluitend om bepaalde minderheden gaat. Erger… het voorbeeld van de moslims toont aan dat deze als een vervolgde minderheid voorgesteld worden. In werkelijkheid ziet het er enigszins anders uit. Het Bundeskriminalamt (Duits federaal ministerie van justitie) meldt voor het jaar 2021 onder de rubriek „Straftaten gegen das Leben, Straftaten gegen die sexuelle Selbstbestimmung, Rohheitsdelikte und Straftaten gegen die persönliche Freiheit“ (strafbare feiten tegen het leven, tegen de seksuele voorkeur, gewelddaden en strafbare feiten tegen de persoonlijke vrijheid) 40.593 Duitse slachtoffers, waarbij een immigrant (of meerdere) als verdachte(n) genoteerd werd. Omgekeerd tonen de cijfers: 11.107 import-slachtoffers van niet nader genoemde verdachten/daders. Als we dit dan nog eens zouden omrekenen naar het % dat de importburgers uitmaken in vergelijking met het totaal van de Duitse bevolking, dan zou de slachtofferstand niet 4 vs. 1 maar een heel ander percentage tonen.
In elk geval wekt heel die discriminatiehetze de indruk dat de officiële bestrijdingspolitiek vanuit een zeer eenzijdig standpunt behandeld wordt. Waar kan de “oude, blanke man” tegen de huidige weg-met-ons politiek klacht indienen? Waar blijft de bescherming van het traditionele gezin die door een bepaalde kanselier/in bij het huisvuil geplaatst werd? Waar vinden de talrijke christenen hulp, die ook in westerse landen door moslims getreiterd en vervolgd worden? Wie durft aan te voeren dat er in moslimlanden christenen vervolgd worden, die riskeert een klacht voor racisme.
Of, een simpele vraag. In zwembaden allerhande – in heel gastvrij Europa waar de exotische invasie een feit geworden is – is er telkens weer sprake van gevechten die meestal door Arabische, of andere gepigmenteerde groepen veroorzaakt worden. Waar zijn de klachtenloketten, de meldplaatsen voor anti-blank racisme, voor haat t.o.v. christenen, voor onze vrijheden en cultuur? Sinds de opkomst van de slimme telefoons worden de beelden quasi à la minute verspreid. De media en politiek kunnen de “verhitte toestanden” in de zwembaden niet meer onder de mat schuiven, kunnen niet meer ontkennen wie er in zwembaden, treinen, stations, op stranden, en allerhande samenkomsten met veel publiek degenen zijn die heibel schoppen, die meisjes en vrouwen lastig vallen, die ouderen weg treiteren…
En toch laten wij het allemaal maar gebeuren.
Eigentijds zionisme
De zionistische koloniale landverhuizingspolitiek, het apartheids-, militair en geheime inlichtingenproject, maakte deel uit van de nieuwe strategie om de controle te verkrijgen over ‘s werelds (energie)rijke bronnen, opgedrongen en uitgevoerd door Britse, Amerikaanse en Europese politici, zelfs nadat bevrijdingsbewegingen in Azië, Afrika en in de Arabische wereld hun landen begonnen los te maken van Britse, Franse en Europese koloniale heerschappij.
De oprichting van een zionistische militaire buitenpost in het Midden Oosten om de aanpalende regio’s onder controle te houden maakte deel uit van de nieuwe strategie om de koloniale bezetting en uitbuiting van verschillende stukken van de wereld door de voormalige koloniale machten – in samenwerking met de VSA – te laten voortduren door de vorming van poppetjes-regeringen, die de koloniale regels verder lieten toepassen. Een andere strategie – zetbazen – met hetzelfde resultaat. Dat dit mede mogelijk gemaakt werd dankzij de alom heersende wens der Wiedergutmachung na WOII gaf de onteigening van Palestina en de Israëlische in beslagname een quasi onaantastbare legitimiteit.
Of men koos voor de verdeel-en-heers strategie, zoals in Indië. Het klassensysteem, de tegenstellingen tussen moslims en hindoes, lieten de pro-Groot Brittanië elite de touwtjes in handen nemen. Pakistan werd geboren door deze gestuurde scheidingslijn; theocratische staten werden zonder morren boven de doopvont gehouden, onmiddellijk geïntegreerd door de doopouders, een Anglo-Amerikaans militair pact tegen de Arabische wereld, tegen West-Azië, de voormalige USSR en Indië.
General Zia Ul Haq, toen nog een brigade-generaal in het Pakistaanse leger (de latere president van Pakistan na een regeringscoup) leidde in 1970 een militaire expeditie van Pakistan naar Jordanië ( geallieerd met G.B.), tijdens de zgn. “Zwarte September”, om door militair geweld het Palestijns verzet op de westelijke Jordaanoever van Palestina neer te slaan, wat een bloedbad van Palestijnen veroorzaakte.
In het Verre Oosten werd Korea na de Korea-oorlog opgedeeld door de VSA; een oorlog tijdens dewelke de VSA bio-wapens gebruikten tegen het Koreaanse volk en hun bondgenoten. Alle steden van Noord-Korea werden vernietigd. Nadien werd een poppetjes-regering van de VSA in Zuid-Korea geïnstalleerd – m.a.w. een koloniaal verlengstuk van de VSA in de regio én er kwam een VSA militaire basis om het Verre Oosten, samen met de VSA militaire bases in Japan mét nucleaire wapens, te kunnen controleren en domineren.
Het recentste voorbeeld van de oprichting van een VSA militaire basis en sturing van een land in Oost-Europa is Oekraïne, nadat daar in 2014 – door Victoria Nuland en de CIA uitgelokt, met de gewillige hulp van de EU – de Maidan-opstand uitbrak. Nogmaals een project met de “partners in crime”: G.B., VSA, zionisten en NAVO met het doel de natuurlijke rijkdom van het land te verwerven, Rusland een hak te zetten en Europa economisch te treffen. Dàt zien we vandaag gebeuren: een oorlog uitlokken door in te spelen op de etnische verschillen in Oekraïne, de Russischsprekende bevolking steeds weer aanvallen en demoniseren, hun taal en cultuur uitgommen en de afgesproken vredesverdragen met Rusland van Minsk I en II bewust saboteren en vervolgens een oorlog uitlokken “tot de laatste Oekraïner”…
Als een niet te verachten bonus wordt daardoor Europa leeggezogen: de staatskassen worden tot op de bodem en ver daaronder geleegd voor militaire en humanitaire hulp aan Oekraïne, de landen worden overspoeld met vluchtelingen die opvang én financiële steun verwachten. De sancties hebben als resultaat dat niet alleen Rusland maar vooral Europa getroffen wordt. En de EU loopt blindelings in de val. Veilig aan de overkant van de Atlantische Oceaan bekijken de VSA de ontwikkelingen, wrijven zich in de handen, de wapenindustrie mag leveren, leveren, leveren en Europa wordt armer, afhankelijker, zwakker… en heeft het zelf niet in de gaten.
Rusland dat zich met China ontwikkelde tot een wereldmacht naast de VSA wordt in de hoek gedreven: sancties op Russische olie, gas, ertsen, op de scheepvaart, op de banken, op financiële transacties om Rusland financieel te wurgen, om diens industrie en economie kapot te maken, om weer zoals vanouds de lakens te kunnen uitdelen in een wereld die stilaan niet meer uitsluitend door Big Brother, de ‘exceptional’ VSA, geleid werd…met in quasi alle topfuncties zionisten in de directeurszetels.
Hoe ver willen ze gaan? We herinneren aan de gebeurtenissen in Venezuela, Libië, Irak, Syrië, Afghanistan. Nancy Pelosi zet vandaag de toon met haar uitstapje in het Verre Oosten. Zelfs een derde wereldoorlog hoort tot de mogelijkheden om overal ter wereld de volledige controle te hebben en houden.
Wie kan hen, wil hen stoppen? De VN, de Veiligheidsraad? Hoe objectief zijn die? Hoe objectief kunnen en mogen ze zijn? Met poppenspelers aan de knoppen en goedgelovige volgelingen die door hun resp. landen met een zitje beloond worden? Resoluties en beslissingen zijn het papier niet waard waarop ze geschreven werden. Ze worden te pas en onpas aangevoerd om het eigen grote gelijk te bewijzen, als een soort heilige waarheid. Zoals bv. hoe de oorlog in Irak uitgelokt werd… Enz.
Hoe dikwijls werd de bezetting van Palestina, de verdrijving der Palestijnen, de bezetting van de Syrische Hoogvlakte, de bezetting van Noord-Cyprus…. etc… veroordeeld? Ach… Het begon ten slotte al met het einde van het Britse mandaat over Palestina. Wat gaf de VN het recht het grondgebied van een bezet land toe te kennen aan een zionistisch project dat een toestroom van landverhuizers uit heel de wereld zou aantrekken?
Het United Nations Charter, de oprichtingsakte van de VN, is een internationaal verdrag. In de doelstellingen wordt geen melding gemaakt van een zionistisch landverhuizersproject tot het einde der dagen, waarbij de daar wonende bevolking verdreven mocht worden. Er werd geen melding gemaakt dat de landverhuizers zich stelselmatig de natuurlijke rijkdom van hun buurlanden mogen toe eigenen. Er werd ook niet vermeld dat dit strookje land voorbehouden wordt voor het “Uitverkoren Volk”. En dat de zgz. Uitverkorenen a priori zeggenschap over het reilen en zeilen in de financiële en politieke wereldtop moeten hebben.
Mogen we even herinneren aan de C.V. van de invloedrijke zionistische en Israëlische lobby’s in de VSA, G.B., Frankrijk, de NAVO, de EU… waarbij de rijkdommen van de regio geviseerd worden en die slechts de militaire expansiedrang van Israël moeten dienen:
- De voortdurende genocide van het Palestijnse volk,
- de VSA-G.B.-coalitie-oorlogen in Irak, waartoe ook Oekraïne zijn steentje bijdroeg na de invasie van 2003,
- de door de VSA en NAVO uitgelokte en geleide ISIS/al-Nusra & co. “burgeroorlogen” in Syrië, Irak en Libanon,
- de voortdurende aanvallen op Syrië en Libanon – voorafgegaan door deze in Jordanië en Egypte,
- Israëlische militaire raadgevers bij de sturing en deelname aan de oorlog in Jemen… enz.
https://www.jpost.com/business-and-innovation/50-most-influential-jews-in-finance-403747
https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Jewish_American_businesspeople_in_finance
Afsluitend deze overwegingen:
Een bericht uit Syrië zonder poco bril
Goede Vrienden,
We gaven reeds de levensloop van de Franse geneticus Jérôme Lejeune, aangevuld met enkele anekdotes. We voegen hieraan nog een beschouwing toe over het leven vanuit de goddelijke deugden geloof, hoop en liefde van deze uitzonderlijke wetenschapper én christen. En het zijn de grootste moeilijkheden, die hem tot een heldhaftige beleving van de deze deugden hebben gevoerd.
Jérôme Lejeune was het levende bewijs dat ware wetenschap en authentiek christelijk geloof harmonisch samengaan. De Drie-ene God is één: Vader en Schepper, Mens geworden Verlosser Jezus Christus en Geest. Het verstand, verlicht door het geloof, geeft inzicht en wijsheid. Kennis zonder moraal, zo vond hij, wordt barbaarsheid en geloof zonder kennis wordt afgoderij.
Jérôme leefde zelf ook een-voudig. De topwetenschapper en de oprechte gelovige waren eenzelfde persoon. Elke avond, als hij thuis was, bad hij op zijn knieën voor het kruis samen met zijn kinderen een Onze Vader, een Weesgegroet en een toewijding van het gezin. Iedere avond hield hij een gewetensonderzoek. Iedere zondag vierde hij aandachtig de Eucharistie mee, waar hij zich ter wereld ook bevond. Aan een cameraman die in zijn laboratorium een opname wilde maken liet hij niet toe dat het kruisbeeld verwijderd werd, want dit was, zo zei hij, zijn “lab-oratoire”. Hij kreeg een mooi appartement aangeboden met kok en een auto met chauffeur maar weigerde dit alles, tot spijt van zijn kinderen. Hij wantrouwde de luxe en nog veel meer een mondain leven. Met zijn oude fiets reed hij naar zijn studenten in de universiteit, naar zijn patiënten in het hospitaal en naar het Elysée waar hij door president Pompidou herhaaldelijk werd ontvangen. Hij was, zoals zijn vader, een actief lid van de vereniging van de heilige Vincentius a Paulo. (https://www.ssvpglobal.org/en/) Daarom weigerde hij ook privé consultaties te houden, waarvoor hij veel meer geld kon vragen. Hij bleef iedereen in het hospitaal ontvangen aan het gewone tarief.
Vanuit een “wetenschappelijk paradijs” in Washington, nl. het Kennedy Institute en de Georgetown Medical School kreeg hij in 1977 het aanbod om er visiting professor te worden. Hij noemde dit zelf een “wetenschappelijk Eden” maar wees dit toch af omdat hij al zijn energie wilde besteden aan het zoeken naar een therapie om de chromosomale afwijkingen bij kinderen te genezen. En dat kon hij best in Parijs. Hij leefde niet voor zijn wetenschappelijke carrière en gaf zijn persoonlijke belangen op om de met de dood bedreigde gehandicapte kinderen te verdedigen. Daarom verzette hij zich openlijk tegen de eugenetische geest, die steeds meer aanvaard werd in de hoogste wetenschappelijke kringen en die kinderen met een chromosomale afwijking in de moederschoot wilde doden. Zijn toespraak in San Francisco (1969) bij het ontvangen van de hoogste onderscheiding in de genetica, de William Allen Memorial Award, was tevens een evangelisch getuigenis, een hymne aan het leven. Hij verkoos, zoals hij zelf schreef, eerder zijn “Nobelprijs de nek te breken”, dan in te stemmen met het doden van gehandicapte kinderen. Als christelijke wetenschapper hield hij onverbiddelijk vast aan zijn helder geweten. De eerste regel van de eed van Hippocrates leert: ”primum non nocere” (vooreerst niet schaden). En in de tien geboden las hij: “Gij zult niet doden”. Hij zag hierin een dubbel “non possumus” (wij kunnen niet zwijgen), verwijzend naar de houding van de apostelen Petrus en Johannes aan wie de joodse overheden verboden nog over Jezus te spreken (Handelingen 5). Met de verwondering die de heilige Johannes uitdrukte in het begin van zijn Evangelie keek hij naar de “ontvangenis” van ieder mens. Zijn elementair credo van de genetica: “In het begin is er een boodschap, deze boodschap bevindt zich in het leven en deze boodschap is het leven en indien deze boodschap een menselijke boodschap is, dan is dit een menselijk leven”.
Jérôme Lejeune werd gedreven door een christelijke hoop die hem tot een heldhaftige inzet leidde. Hij besefte dat de aanslag op het leven van gehandicapte kinderen een georganiseerde, ideologische aanval was op juridisch en politiek vlak én in de media en begreep dat de strijd eigenlijk al verloren was. Toch bleef hij luid getuigen en schreef een straffe Déclaration des médecins de France die uiteindelijk 18.000 handtekeningen kreeg. Een gewetensvol geneesheer verzorgt moeder én kind, vond hij. Hij voorzag dat de abortuswetgeving (1973) een doodscultuur wordt: door abortus doden ouders hun kinderen, door euthanasie zullen kinderen hun ouders doden.
De enige manier om zieke kinderen te redden, zo besefte hij, is hen genezen. Dat zal steeds meer zijn inzet en hoop worden. Hij wordt de apostel van de gehandicapte kinderen en zal daarom ook fanatiek bestreden worden. Tijdens zijn conferentie in het Institut Catholique de Paris (5 maart 1972) zwaaiden tegenstanders met een pancarte: “Dood aan papa Lejeune en zijn kleine monsters!”
Dokter zijn beschouwde hij als zijn roeping maar onderzoeker werd hij uit innerlijke drang. Hij werd wereldwijd gemarginaliseerd, zijn medewerkers verlieten hem, alle officiële subsidies werden hem onttrokken en op 54 jarige leeftijd zit hij in een laboratorium waarvan de meubelen hem zelfs ontnomen werden. Toch zocht hij verder naar de genezende remedie. Hij was af en toe enthousiast en dacht dicht bij de oplossing te zijn, waarna de ontgoocheling volgde. Dan was hij beschaamd om zijn beroemdheid, waardoor 96% van die gehandicapte kinderen in de moederschoot gedood werden. Immers, dank zij hem kon nu trisomie 21 ontdekt worden. Dit was voor hem een zwaar kruis.
Neen, tegen alle verwachting in, heeft hij niet het middel gevonden om deze zieke kinderen lichamelijk te genezen. Het wonder van zijn leven was echter dat hij wel de harten genas. Hij bleef zoeken, hopen en vooral getuigen van de waardigheid van deze kinderen. Hierdoor werden duizenden kinderen, moeders en gezinnen uit vele landen door hem aangetrokken. Zij vonden bij hem een nieuw leven. Hij erkende het intellectueel tekort van deze kinderen maar toonde tegelijk dat de ”ziekte van de geest” die deze kinderen wil doden, veel erger is. Op heldhaftige wijze beleefde hij het woord van Jezus: “Al wat je een van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je Mij gedaan” (Matteüs, 25, 40). Door zijn liefde gaf hij kinderen, moeders en hele gezinnen hun waardigheid terug. Massaal velen getuigden dat het contact met hem hen deed herleven. Hij leefde om anderen leven te geven. Zelfs als hij al zwaar fysiek leed en door Paus Johannes Paulus II benoemd werd tot eerste voorzitter van de Pauselijke Academie voor het leven schreef hij hiervoor nog de statuten. In het aanschijn van de dood wilde hij niet dat zijn dochter de deur zou sluiten van een half dove gebuur in het ziekenhuis, die zijn tv keihard had staan “omdat die man zich dan nog eenzamer voelt”. Hij ontving zijn vrouw, kinderen en broers en nam afscheid. Toen hij in doodstrijd kwam wilde hij niet dat zij opnieuw geroepen werden. Hij had gezien hoe zijn vader gestikt was en wilde zijn geliefden dit besparen. Op paasmorgen 3 april 1994 om 6.30 u is hij gestorven. Hij leefde én stierf met Christus om met Hem te verrijzen. (Aude DUGAST, Jérôme Lejeune. Portrait spirituel au fil des vertus, Salvator, 2021).
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 29.7.2022
Van Mar Yakub naar Mar Moussa
Nadat wij op 6 januari 2022, het feest van de Openbaring, de Syrisch-katholieke gemeenschap van Mar Moussa bij ons ontvangen hadden, werden wij als orde van de Eenheid van Antiochië van Mar Yakub door hen hartelijk ontvangen op woensdag 20 juli 2022, het feest van de grote profeet Elias. Ook de drie meisjes van S.O.S. Chrétiens d’ Oriënt die bij ons waren, gingen mee. Het werd een dag van wederzijdse geestelijke bemoediging.
Het klooster van Mar Moussa, hoog in het gebergte, op 17 km van het centrum van Nebek, werd gesticht door de heilige Mozes (vandaar Mar Moussa), de Ethiopiër, een koningszoon, die rond 628 de marteldood zou gestorven zijn. De energieke Italiaanse jezuïet, Pater Paolo dal’Oglio heeft zich sinds 1982 ingezet voor de heropleving van dit prachtig klooster en heeft het ook internationaal bekend gemaakt.
Lees verder