Quo vadis, Syria?

Quo vadis… waar ga je heen, Syrië? Als het Westen Syrië zou gerust laten, dan zou het een weg kunnen uittekenen, een weg naar herstel, naar hervonden welvaart, naar vrede. Nu wordt het in de greep van leugens, van sancties, plundering, bezetting, militaire overmacht, terrorisme… gehouden.

Gisteravond nog op de nullenzender: beeldmateriaal aangeboden door Human Rights Watch, waaruit moet blijken dat de Syrische regering samen met Rusland burgerdoelwitten in Idlib bestookt om de burgers te verdrijven en de provincie te heroveren. Belegen beelden met zichzelf opofferende WH. Dit scenario (her)kennen we. Geen enkele vermelding dat de zgz. burgerdoelwitten commandoposten waren van de terroristen. Door heel het oorlogsverhaal van Syrië loopt dezelfde rode draad: NGO’s en mondiale instanties die de splinter in het oog van de vijand maar nooit de balk in eigen oog zien. De woordkeuze van zgz. verslagen is er dan ook naar: nooit wordt vermeld dat het in hoofdzaak om moslim terroristen gaat die in Idlib een mini-kalifaat willen in stand houden, die hun commandotenten opgeslagen hebben in scholen, ziekenhuizen, nooit komen al-Nusra, of de huurlingen van Erdogan ter sprake… En als de naïeve kijker/lezer de laatste paragraaf bereikt, dan komt de ware kat op de koord: er moeten opnieuw via drie noordelijke grensovergangen “hulpgoederen” gebracht worden – ver van enige controle door de Syrische regering of Rusland… En als de Veiligheidsraad er niet in slaagt het Russische veto te omzeilen, dan moet de Alg. Vergadering van de VN daar maar een mouw aan passen. Voilà: er moet een legitimatie komen, er moeten wapens / gifgas geleverd worden opdat de terroristen bevoorraad worden en de miserie nog wat langer kan blijven duren. (…)

En ja, er zullen ook burgerslachtoffers vallen. Wat Rusland probeert te vermijden. Als men de bevriende media der “rebellen” mag geloven houdt men zich in Idlib uitsluitend bezig met de teelt van granen, groenten en fruit, met het fokken van schapen en geiten, met vlijtig studeren, hard werken, het knopen van bidkarpetjes, gaan ze op vrijdag naar de imam luisteren die de boodschap van de vrede bepleit. Terroristen? Trainingskampen? Wapenopslagplaatsen? Gifgasplannen? … Wie durft zoiets beweren? En toch… gooien die vermaledijde Russen bommen, zelfs op de extreem-vredelievende Oeigoeren in de Jisr Al-Shughour regio, bij vriend en vijand bekend als de Turkestan Islamic Party (TIP) (zie artikel onderaan). De Russen kunnen wel beweren dat het ging om een trainingskamp van de djihadisten… de poco media wéten met zekerheid dat zich daar een vakantiedomein van de plaatselijke scouts afdeling bevindt. (…)

Vooraleer doelgerichte raketten af te vuren werd het kamp eerst bespioneerd door drones. Zero burgerslachtoffers. Een dertigtal TIP-djihadisten kregen een enkel ticket naar de maagdenhemel. Rusland wil verplaatsingen van terroristen en wapens richting zuiden, Syrisch grondgebied, voorkomen. (…)

Het Turkse huurlingenleger heeft in Qoqfin een nieuwe “militaire” post opgericht, nodig om HTS & co. te steunen. Waarschijnlijk volgend “burgerdoelwit”…

https://youtu.be/1RctFaXe_Mg

Even toevallig zijn dan ook de bosbranden in de Latakia provincie, grenzend aan Idlib. Zoals ook in Libanon trouwens. Ze krijgen bij ons weinig of geen aandacht. Zoals er trouwens ook een algemeen stilzwijgen heerst over Erdogans huurlingenleger dat hij naar “brandhaarden”-met-Turks-belang stuurt. Inderdaad, de zgn. “rebellen” – al-Nusra-filialen en gelijkgezinde collega-terroristen, worden op verplaatsing – in Libië en nu ook in de Nagorno-Karabagh regio gestuurd om daar de Turkse – islamitische – invloed te gaan verdedigen.

Kwatongen durven beweren dat sommigen niet écht uit vrije wil daarheen vertrokken. Tenzij ze kunnen “vluchten” naar Europa, zoals de slimmeriken in Libië gedaan hebben. Zo krijgen wij – het schuim der aarde – in onze maag gesplitst. Hoeveel doden ze op hun geweten (!) hebben kan niemand ooit te weten komen. In Nagorno-Karabagh is die mogelijkheid quasi uitgesloten: Erdogan stuurt hen naar het front. Een eerste lading “martelaren” is intussen in lijkzakken naar Idlib teruggevlogen. (…) Er zouden intussen zo’n 4000 extreem-moordzuchtige “vrijwilligers” het Armeense leger bestrijden. (…)

Een getuigenis:

met oude aantallen

Dàt brandstichting een even grote zorg is als landmijnen of raketaanvallen mocht blijken sinds de oogsten in de fik gestoken werden. De VSA zorgden voor hitteballonnen, die vervolgens door rebelse scherpschutters als doelwit genomen werden. We hebben er herhaaldelijk over geschreven, aangeklaagd, de burgerbevolking wordt door Erdogans huurlingenleger gewoon gechanteerd: ofwel geven ze hun oogst voor een vriendenprijsje, ofwel wordt de oogst vernietigd. Of ze sluiten het water af, water in een hete zomer, in volle coronacrisis… En niemand in de VN, in de EU, geeft erom. Ook dit is terrorisme.

Na de velden komen de bossen en de woningen aan bod. Juist daar, waar de grens met de Idlib provincie quasi als een vergiet is. In enkele dagen – of beter nachten – waren er niet minder dan 171 “spontane” vuurhaarden. Op vrijdag alleen al werd er niet minder dan 600 ha afgebrand. (…) Een eerste voorzichtige schatting: 3.370.000 olijfbomen (van de 11.500.000), 1.340.000 citrusbomen (van de 10.350.000) en zo’n 259.000 andere fruitbomen gingen ten prooi aan de vlammen. Daar bovenop 30.000 meter irrigatieslangen, 1100 bijenkorven, 7 koeien, 2 ton tabak, 220.000 m2 herfstgroenten: 28.000 gezinnen werden getroffen.

Er zouden intussen verdachten aangehouden zijn.

President Assad bezocht de regio, vroeg waar het meeste nood aan is en beloofde hulp: 2.370.000 miljard SYP werd vrijgemaakt voor de regio Latakia / Tartous.

Gelukkig komen de “rebellen” onderling ook niet goed overeen. Met de regelmaat van de klok wordt er eentje ontvoerd, bij non-betaling van het losgeld “geëxecuteerd”, verdrijven ze elkaar uit woningen, roven elkaars bezit, plaatsen autobommen… beelden die ze vervolgens kunnen gebruiken om Assads leger verantwoordelijk te houden

Zoals de trekvogels zijn er ook nog andere zekerheden in Syrië:

  • De VSA bouwen een nieuwe basis in Al-Baghouz in het ZO van Deir Ezzor, de vierde basis in de regio, de negende in Oost-Syrië. Het eerste dat aan bod kwam was een heliplatform. En dat allemaal “om de olie te beschermen”…
  • De Russische buitenminister Lavrov stelde: “De VSA doen hun uiterste best om resolutie 2254 van de VN Veiligheidsraad te ondermijnen, een resolutie die de territoriale integriteit van Syrië herbevestigde. Zij creëren zonder meer quasi staat-autoriteiten op het Syrische grondgebied.”
  • Israël onthulde een “geheime missie” dat Syrische Legerposten in de buurt van de bezette Golanhoogte moest uitschakelen. Volgens de Israëlische woordvoerder, Avichay Adraee, “bestormden en vernietigden Israëlische strijdkrachten twee Syrische Legerposten in de zgn. de-escalatiezone in de noordelijke Golanhoogte… Deze hadden een verkennend en veiligheidsdoel.” Duidelijk. De Syriërs houden de boel in het oog op bezet grondgebied en zij gaan volgens Israël in de fout… (…) Immers: volgens het akkoord, vervat in resolutie 338 van de VN Veiligheidsraad van 22 oktober 1973, moeten de twee kanten zich houden aan een wapenstilstand en zich onthouden van alle militaire acties. De Syriërs observeren, de Israëliërs vallen aan en vernietigen… Wapenstilstand? Nochtans is er ook nog resolutie 242 van de VN Veiligheidsraad, waarmee Israël gesommeerd werd zijn biezen te pakken uit de Golanhoogte… gevolgd door resolutie 497 dat de Golanhoogte als Syrisch grondgebied, bezet door Israël erkent! (…)

Het complot om Syrië te vernietigen

Gedurende de laatste tien jaar hebben buitenlandse machten geprobeerd Syrië kapot te maken. De meeste mensen zijn zich daar niet van bewust daar de poco media het voorstellen als een revolutie of burgeroorlog. Je moet doelbewust bij alternatieve media gaan zoeken om een tegenstem te horen.

De waarheid is dat Israël Zuid-Syrië wil opeisen (… onder het mom van veiligheidszone), Turkije Noord-Syrië (… eveneens onder het mom van veiligheidszone) en de Perzische Golfstaten willen een veilige gaspijplijn naar Europa (…$$$). De eerste twee zijn gedeeltelijk geslaagd en de VSA verdienen nog een behoorlijke dollar aan de oliediefstal uit de regio, ten oosten van de Eufraat, die ze met de hulp van de Koerden bezet houden. Daar bovenop komen de frustraties van de VSA, die sowieso alle Israëlische wensen steunen, t.o.v. onwillige staten (… hoe durven ze zich verzetten tegen de wil van Uncle Sam?…), die hun economie niet aan de leiband van westerse wereldbedrijven willen laten lopen… Een stok om de koppige hond te slaan is gemakkelijk gevonden – echter niet te opvallend.

Een echte invasie van Syrië zou politieke problemen veroorzaakt hebben. Om een natie te vernietigen wordt de voorkeur gegeven aan onderhuidse methodes, zoals oproer aanwakkeren, minderheden opjutten en bewapenen, leugens, bedrog én het zenden, het infiltreren van duizenden vreemde huurlingen om het “spontane” verzet in goede banen te leiden. Daar bovenop, nadat het halve land kapot geschoten was, miljoenen mensen op de vlucht sloegen, hebben de VSA – en de EU – onmenselijke sancties opgelegd, die de burgers levensnoodzakelijke goederen ontzeggen. En om de goedkeuring van de wereld, of het oogje dichtknijpen, te waarborgen spelen de media een onschatbare rol als medeplichtigen.

De video toont in 10 minuten waarover wij hier al jarenlang herhaaldelijk berichten. U kan via de icoontjes onderaan de ondertiteling en vertaling inschakelen. De gesproken Engelse commentaar is echter zeer goed verstaanbaar.

Dit filmpje heeft de verdienste heel de problematiek – oorzaak en gevolg – kort samen te vatten. En neen, het werd niet door de Syrische regering, door Iran of door Rusland samengesteld, maar wel door kritische Amerikanen. Onderaan vindt u talrijke verwijzingen naar bronnen, die sowieso vrij toegankelijk zijn… voor wie wil lezen en begrijpen. De bewijsvoering – o.a. John Kerry die zonder verpinken bevestigde dat de “soenni”staten bereid zijn alle kosten te betalen “zo toegewijd zijn ze” als de VSA “zoals we in andere landen gedaan hebben” er korte metten mee maken “getting this job done”, m.a.w. Syrië militair in te nemen, te bezetten en een stropop aan het hoofd te plaatsen. Een stropop, die gewillig luistert naar “his masters’ voice”. De wijze waarop Kerry “getting this job done” (… dit varkentje even wassen…) vermeldt, over de hoofden van de Syrische bevolking heen, getuigt van een minachting zonder gelijke.

Vooraleer het zo ver kon komen, vroeg Assad Rusland om hulp. Bouwde Rusland twee gaspijplijnen, eentje in het zuiden en eentje in het noorden. De pijplijn uit de soenni-staten werd overbodig. Nord Stream 2 wordt – zoals u weet – vakkundig met alle middelen gesaboteerd. Intussen lijdt het Syrische, het Libanese volk onder de “sancties”. Wij blijven het herhalen: het Westen drijft deze landen in de armen van Rusland en China. Ze hebben geen keuze (meer).

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden

De waarde van een samenleving kan afgemeten worden aan de zorg die besteed wordt aan de meest zwakken, zoals het ongeboren leven en de  -bejaarden. Zwangere moeders dragen in hun schoot een toekomst vol hoop en verwachting voor de nieuwe mogelijkheden. Bejaarden bewaren in de rijkdom van hun levenservaring de herinnering aan de vaste waarden van de maatschappij.

Vorige maand overleed in een rustoord een vrouw op 94 jarige leeftijd. We noemen haar Maria. Op zich niets bijzonders. Iedere dag sterven er in België gemiddeld 300 mensen. Zij was echter een schat van een vrouw. Toen haar moeder stierf was zij 14 jaar. Vanaf dan droeg zij zorg voor haar twee jongere zusjes totdat ze voor zichzelf konden zorgen. Maria trouwde en begon met haar man en haar schoonmoeder een kruidenierswinkel, de eerste superette in de randgemeente van een grote Vlaamse stad. In die tijd ging ze woonwagen-bewoners opzoeken en als ze eten nodig hadden ook eten brengen. Ze was onopvallend, vriendelijk, met een bescheiden glimlach en vol aandacht voor de anderen. Geen wonder dat ze door iedereen gekend en geliefd was. Tot haar zeer groot verdriet bleef haar huwelijk kinderloos. Toch verminderde dit haar geloof niet en evenmin haar hulp aan anderen. Ze  bezocht zieken waar ze kon en hielp de armen, die ze kende, dikwijls in het verborgene. Klagen over haar eigen lijden deed ze nooit, maar leefde wel intens mee met de moeilijkheden en tegenslagen van anderen. Kwaad en onrecht probeerde ze op positieve wijze op te lossen maar nooit met negatieve kritiek. Daarvoor bad ze liever. Ook buiten de eucharistie bracht ze uren door in aanbidding in de kerk. Ze was actief in de charismatische gebedsgroep van de plaats, die samenkwam in het huis van een zeer groot gezin. Moeder Maria en de heilige Jozef samen met de populaire heiligen zoals padre Pio,  de kleine heilige Teresa, de heilige Antonius van Padua waren als haar vrienden aan huis,  maar ook de Vlaamse heiligen zoals Broeder Isidoor, Godelieve van Gistel, Edward Poppe behoorden tot haar intieme vriendenkring. Wanneer het Panis Angelicus of het Ave Maria van Gounod weerklonk, kon ze daar intens van genieten. En psalm 23 mocht voor haar altijd en overal gebeden worden: ”De Heer is mijn Herder, niets kom ik tekort; Hij laat mij weiden op groene velden. Hij brengt mij aan water waar ik kan rusten, Hij geeft mij weer frisse moed. Mijn schreden leidt Hij langs rechte paden omwille van zijn Naam. Al voert mijn weg door donkere kloven, ik vrees geen onheil waar Gij mij leidt. Uw stok en uw herdersstaf geven mij moed en vertrouwen. Gij nodigt mij aan uw tafel tot ergernis van mijn bestrijders. Met olie zalft Gij mijn hoofd, mijn beker is overvol. Voorspoed en zegen verlaten mij nooit, elke dag van mijn leven. Het huis van de Heer zal mijn woning zijn voor alle komende tijden”.

Dit is het portret van haar leven. Haar geliefde man was vele jaren ziek maar ze wilde hem zelf verzorgen, wat ze ook gedaan heeft tot zijn dood in 1993. Nu was ze helemaal alleen. En toch betekende ook deze pijn een nog vuriger geloof, een nog intenser gebedsleven en een nog grotere edelmoedigheid jegens anderen, ook wanneer haar eigen krachten flink begonnen af te nemen. Als hoogbejaarde alleenstaande weduwe bleef ze toch nog vele jaren actief in de parochie en de ruime vriendenkring. Uiteindelijk kwam het ogenblik waarop ze echt niet meer alleen kon blijven en opgenomen moest worden in een “rustoord”. Daar werd haar het zwaarste lijden van haar leven opgelegd omwille van de huidige corona-maatregelen: een brutale,  zinloze, gedwongen vereenzaming. In plaats van bejaarden met de warmte van familie en vrienden extra te omringen, met de gebeden van de Kerk en  het kostbare sacrament van de Ziekenzalving, tot op het kostbare ogenblik van hun vertrek uit deze wereld, werd Maria in eenzaamheid opgesloten. Ze verdiende bevrijd en ontvoerd te worden om plechtig de Ziekenzalving te krijgen en in een restaurantje met vrienden nog eens gezellig bij te babbelen én samen te bidden. Dat was ook haar verlangen. Ze is in de grootste eenzaamheid gestorven.

Het afscheid van het aardse leven is te belangrijk om achteloos te laten voorbij gaan. Het sterven is als het ware de stempel die de waarde van het leven voor goed bezegelt. Dit maakt dat het aardse leven niet alleen voorbij is, maar maakt het tot “volmaakt verleden” tijd. Sterven in de  grootste eenzaamheid was zelfs in de meest primitieve maatschappijen ondenkbaar. In onze huidige samenleving  wordt het eenvoudigweg dwingend opgelegd als werelddictatuur. Dit is niet alleen tegen de meest fundamentele rechten van de mens maar het is vooral mensonwaardig en voor iedere beschaving onaanvaardbaar.

P.S. Een nieuw ministerie! We zijn bereid ziekenzalving op afstand te verzorgen voor hen die geen priester meer kunnen bereiken. Gelieve langs email uw vraag te stellen en uw Whats App op te geven om verder af te spreken.

Zo hebben we de hele begrafenis verzorgd van de vader van onze zuster uit Chili, met alle gebeden en gezangen, omdat er ter plaatse geen priester beschikbaar was. De familie weende van ontroering. Daarna hebben we hier voor hem de eucharistie opgedragen. Verder hebben we de ziekenzalving op afstand verleend aan een bejaarde in Frankrijk, die evenmin een priester kon bereiken. We zijn bereid hetzelfde te doen voor wie eenzaam en in nood is en geen priester meer kan bereiken.  Of dit geldig is? Wij sturen de  gebeden naar boven en vertrouwen er op dat God hetgeen nodig is naar beneden stuurt.

P. Daniel

Vrijdag 9 oktober 2020

Flitsen

Een van de meest  merkwaardige historische plaatsen is de ruïne van de oorspronkelijke molen van het klooster Mar Yakub. Zaterdag werd de plaats boven deze ruïne gepoetst en het water wordt dan langs de trap naar de put geleid. Ook de tussenruimte naar beneden werd gepoetst. De trap leidt naar een ondiepe put, ongeveer zes meter lager. Daar stroomde destijds het water dat van de  bergen kwam en de molen deed draaien. Een aardbeving in de 16e eeuw heeft dit verwoest. Onze 12-jarige Yakub had de onweer-staanbare drang om met de fraters zondag morgen eens op deze plaats te ontbijten. Hij zou voor alles zorgen, een tafel plaatsen, het eten halen, de thee maken en één stoel voorzien voor mij. De anderen zouden op de trap zitten. We hebben met plezier zijn voorstel aanvaard. En zo hebben we zondag een historisch ontbijt genomen.

Nvdr: enkele sfeerbeelden – zomer, herfst 2015, https://www.maryakub.net/:

Lees verder

100 jaar Karinthië

Gedenkstein "Serbische Reiter 1919" Hotel Carinthia Velden am Wörthersee, Kärnten.jpg
Gedenksteen aan het hotel Carinthia, Karawankenplatz, Velden a. Wörthersee

Morgen, op 10 oktober, zal het een eeuw geleden zijn dat Karinthië officieel tot het grondgebied van Oostenrijk verklaard werd. Een Karinthië, vrij van Kraljevina Jugoslavija, het koninkrijk der Serven, Kroaten en Slovenen (SKS).

Wat nu een geliefde vakantiebestemming is – de Oostenrijkse ‘Costa’ – met een aantrekkelijke combinatie van meren, bergen, warme zomers en een hoge aaibaarheid, was in de nasleep van WOI een omstreden regio, die ingepalmd dreigde te worden door de Balkanlanden.

via ondertiteling kan u de vertaling inschakelen

Het Karinthische verzet tegen de troepen van de SHS-staat (Koninkrijk der Serven, Kroaten en Slovenen) van 5 januari 1919 tot 6 juni 1919 (in werkelijkheid bestond het gevaar van een vreemde bezetting in het zuiden van Karinthië vanaf november 1918 tot november 1920!)

Datei:Kärnten (H. Ebner).jpg
affiche 1940

Het Karinthische verzet situeert zich na WOI in Zuid-Karinthië, Duits-Oostenrijk. Joego-Slavische troepen waren het voormalige Oostenrijkse hertogdom binnengetrokken om de zuidelijke gebieden in te lijven bij de nieuwe kunstmatige SHS-staat, het latere Joegoslavië. De bittere militaire weerstand van de bevolking oogstte weinig bijval bij de “entente”. Het was immers niet mogelijk deze landroof, zoals in Zuid-Stiermarken en het Sudetenland, waar de bewoners de misvatting hadden dat ze hun recht op vreedzame wijze konden afdwingen, te negeren en de wereld voor een voldongen feit te plaatsen. Knarsetandend lieten de vijandelijke strijdmachten in 1920 een volksraadpleging uitvoeren bij dewelke zelfs talrijke niet-Duitstaligen (Slovenen) voor de republiek Oostenrijk kozen… die uiteindelijk de toewijzing bij het Oostenrijks grondgebied afdwong.

Op 5 november 1918 drongen Sloveense troepen Zuid-Oost-Karinthië binnen. De Joegoslavische rijkswachters trok naar het Rosen- en lagere Gaildal. Ferlach en Völkermarkt (ten noorden van de rivier Drau) werden bezet. Duitse schooldirecteuren en burgemeesters werden afgezet, Duitse cultuur- en zangverenigingen verboden, krantenuitgaven gestopt, de krijgswet (standrecht) ingevoerd en Karinthië werd onder de heerschappij van Laibach (SHS) geplaatst.

Op 5 december 1918 besloot – ondanks het afraden van de federale regering – de voorlopige Raad van Karinthië met de bewapende weerstand te beginnen. Begin 1919 vormden zich in de omtreden gebieden “Heimwehren”, vaderlandslievende milities van vrijwillige vrijheidsstrijders. De Karinthische Slovenen stonden bij alle gevechten aan de kant van de Duits-Oostenrijkers.

De vrijheidsstrijd begon met de bevrijding van Grafenstein op 15 december 1918, in het Gaildal met de herovering van Arnoldstein op 5 januari 1919, met een opmars naar Rosental en de herovering van Rosegg, St. Jakob in het Rosental, Rosenbach en Ferlach.

Op 14 januari werd een wapenstilstand uitgeroepen; een Amerikaanse commissie kwam de omstreden regio “bestuderen”. In april 1919 werd door de commissie in Parijs een volksraadpleging in het zgn. Klagenfurter Becken beslist.

Op 29 april verbraken de Joegoslaven de wapenstilstand en startten een groot offensief over het hele front. De Laibach-regering (SHS) besliste dat in de bezette regio van Zuid-Karinthië honderden leraren, rijkswachters en overheidspersoneel ontslagen werden. De gevechten brachten de zuid-Slavische agressor echter geen succes. De aanval op Klagenfurt kon bij de Gurkenbrug tot stilstand gebracht worden.

Tegen de 7de mei waren al gebieden, vermeld in het wapenstilstandsverdrag, bevrijd. Nadat men in Parijs een volksraadpleging als oplossing naar voren geschoven had, probeerden de Joegoslaven opnieuw door wapengeweld voor voldongen feiten te zorgen. Op 28 mei 1919 trok het Joegoslavische leger over de grens en bezette op 6 juni Klagenfurt, dat ze echter, na een tik op de vingers vanuit Parijs, opnieuw moesten ruimen.

De Karinthische gewestregering werd naar Spittal a.d. Drau verplaatst en bereidde daar de volksraadpleging voor. Vanaf toen bleven de gewapende gevechten achterwege. Naar verluidt zouden in totaal de Karinthiërs meer dan 200 doden en 800 gekwetsten noteren. Tot aan de volksraadpleging werd Karinthië in twee zones ingedeeld, de zuidelijke zone A met SHS troepen, de noordelijke zone B met het Oostenrijkse leger.

Karinthië kreeg dus een volksraadpleging. 22.000 stemmen voor Oostenrijk, 15.000 voor SHS. Karinthië was vrij! De andere Duitstalige gebieden in het oosten hadden niet zo veel geluk, werden ingepalmd, de bevolking verdreven.

Tijdens en na WOII was Karinthië een speelbal tussen de protagonisten, tussen nazi’s en partizanen.

Karinthië heeft een Sloveense minderheid met taal- en culturele rechten.

Wie zich voor de geschiedenis van Karinthië interesseert: kan deze reeks bekijken. Ze werd tien jaar geleden samen gesteld. We plaatsen de eerste video van een reeks van 5.

http://woerthersee-architektur.at/?Literatur:Zeittafel:K%E4rntner_Volksabstimmung

Schuldige, sta op!

Trump noemt de corona covid-19 virus de “Chinese virus”. Wijst beschuldigend in de richting van China, waarbij er ruimte gelaten wordt voor opzet of schuldig verzuim.

China heeft er – logisch, toch? – een andere mening over.

In oktober 2019 reisden 172 Amerikaanse atleten (in werkelijkheid 369) in militaire dienst naar Wuhan voor de World Military Games. Ondanks het feit dat de VSA het grootste leger ter wereld hebben, het tienvoudige zelfs, bereikten de Amerikaanse deelnemers slechts de 35ste plaats na landen als Iran, Finland en Slovenië. Zij hadden weliswaar een grote ploeg, maar hun prestaties waren niet zo “great”. Eigenlijk een schande voor het “greatest” leger ter wereld.

De Chinezen stonden erbij en keken ernaar, noemden hen de “Soyasaus soldaten”. Men kan zich de vraag stellen of de VSA überhaupt een goede prestatie wilden leveren. Sommigen van hun ploeg namen zelfs niet deel aan de competitie waarvoor ze ingeschreven werden, maar bleven liever in de buurt de inmiddels beruchte vismarkt, Huanan Seafood Wholesale Market, waar de ziekte naar verluidt haar oorsprong vond enkele dagen nadat de Amerikanen terug naar huis gekeerd waren.

De datum van hun terugkeer was 28 oktober 2019 – twee weken later werden de eerste menselijke besmettingen van Covid-19 vastgesteld in Wuhan. De Chinezen slaagden er niet in patiënt zero, de eerste verspreider, te vinden en geloven dat het ging om een der leden van de Amerikaanse sportploeg.
Tevens baseren ze zich ook op bronnen waarin gesteld wordt dat de VSA met het griepvirus besmette deelnemers foutief ingeschat hadden; de zgz. griep die in werkelijkheid Covid-19 zou geweest zijn, ontwikkeld in een militaire bio-oorlogsvoering laboratorium in de staat Washington – nu “ground zero” in de VSA voor Covid-19.

De Chinezen verdenken de VSA ervan, met de ongeïnteresseerde houding en in verhouding onderprestatie van de Amerikaanse militairen als bewijsvoering, tijdens de sportwedstrijd andere doelen te willen nastreven hebben, nl. dat de zgz. atleten daar eigenlijk waren met een bio-oorlogsvoerende opdracht. Hun verblijfplaats was immers ook dichtbij de beruchte vismarkt, waar de eerste bekende cluster van besmettingen gelokaliseerd werd. (…)

Directeur Robert Redfield van het CDC (Centers for Disease Control and Prevention zou toegegeven hebben dat er in de VSA verschillende doden geregistreerd werden vooraleer het virus kon getest worden.

Aug 2019: US army biohazard labs shut down for failing safety checks.
The lab is in Washington State where they have highest incidence of COVID-19.
Oct 2019: Military World Games in Wuhan.
Dec 2019: First COVID-19 case in Wuhan. https://t.co/VPfdutbSoj

In de video geeft Redfield toe dat enkele coronavirusgevallen fout gediagnosticeerd werden als griep. Gaf echter geen tijdlijn op.

De Amerikanen wezen/wijzen de beschuldigende vermoedens van de hand: in werkelijkheid – menen de VSA – is dit slechts een complottheorie verzonnen door de Chinezen.

Wetenschappers ‘weten’ het ook niet (meer). Peter Forster, genetica-wetenschapper in Cambridge, heeft vastgesteld dat het Wuhan-virus niet het originele virus is, dat de eerste besmetting op een mens niet eerder dan 13 september 2019 en niet later dan 7 december 2019 zou kunnen plaats gevonden hebben.

U zoekt het maar uit. Vergeet intussen uw mondmasker niet.

Zwarte Pieten-optocht

My name is Piet, Zwarte Piet… | Golfbrekers

We kunnen vanop een veilige afstand – de Atlantische Oceaan lijkt ons breed genoeg als barrière – er wel een satirische invalshoek aan geven, maar het wordt stilaan dramatisch in de VSA. In de 2de video ziet u beelden van een NFAC-optocht in Lafayette, Louisiana, waarbij de deelnemers niet van plan zijn geschenken of snoepjes uit te delen.

De NFAC (Not Fucking Around Coalition) is een bewapende militie, een bende, met en van uitsluitend negers.

John Jay Fitzgerald Johnson, bekend als Grand Master Jay, is de leider zijn van de groep. In zijn vorig leven was hij rapper (u weet wel: een soort rijmende dichter/zanger), producer, DJ en militair. What Is the NFAC, and Who Is Grandmaster Jay?

Hij stelt dat de bende uitsluitend gevormd wordt door voormalige soldaten, expert-schutters. De man was zelfs onafhankelijk presidentskandidaat in 2016 (video).

We citeren zijn credo: “We zijn een zwarte militie. We zijn geen protesteerders. We zijn geen betogers. We komen niet om te zingen of te scanderen. Dàt is niet wat we doen”.

Johnson vindt dat de VSA ofwel afstand moeten doen van de staat Texas, m.a.w. er een onafhankelijke pure negerstaat van (laten) maken of de Amerikanen van Afrikaanse oorsprong toe te laten te verhuizen naar een ander land dat bereid is hen een grondgebied te geven dat vervolgens tot een onafhankelijke natie kan gevormd worden. (…)

Da’s nog eens een idee voor de EU: “de vluchtelingen toe te laten te verhuizen naar een ander land dat bereid is hen een grondgebied te geven…” Waar ze echter moeten werken voor de kost … Zoals ergens op een andere planeet, misschien?

Op YT vindt u “optochten” in verschillende steden.

VN-Veiligheidsraad laat zich chanteren

The Hugely Important OPCW Scandal Keeps Unfolding. Here's Why No One's  Talking About It

Tijdens de vergadering van de VN Veiligheidsraad op maandag, 5 oktober 2020, blokkeerden de VSA, het V.K., Frankrijk en bondgenoten, waaronder het land b, het getuigenis van José Bustani, de eerste directeur-generaal van het OPCW.

Dhr. Bustani was uitgenodigd om in de Veiligheidsraad verslag uit te brengen over de doofpotoperatie aangaande het onderzoek naar de zgz. gifgasaanval in Douma, Syrië, in april 2018. In grote eensgezindheid bombardeerden de VSA, het V.K. en Frankrijk het land Syrië na de Syrische regering beschuldigd te hebben gifgasbommen te hebben gegooid in Douma. De onderzoekers vonden later bewijs dat het officiële riedeltje ondermijnde… werden echter gecensureerd onder Amerikaanse druk door hun oversten.

Dhr. Bustani mocht quasi aan den lijve ondervinden wat de gevolgen zijn als men tegen de oorlogsfluisteraars ingaat. In 2002 werd hij persoonlijk bedreigd door John Bolton en afgezet als OPCW-baas nadat hij inspecties mogelijk had gemaakt die in de weg stonden van Bushs plannen om Irak te bezetten.

Bustani herhaalde zijn steun aan de OPCW inspecteurs en drong bij de huidige directeur-generaal, Fernando Arias, aan de gecensureerde bewijzen openbaar te maken.

“Met een groot risico voor hun eigen welzijn, hebben zij (de onderzoekers) het lef gehad zich te verzetten tegen mogelijke onregelmatigheden in uw Organisatie (OPCW). Het is zonder enige twijfel in het belang van uw Organisatie én van de wereld dat u hen gehoor geeft,” verklaarde Bustani, “Of er al dan niet reden is tot ongerustheid over de handelwijze van het OPCW bij het Douma onderzoek, luisteren naar dat wat uw eigen inspecteurs te zeggen hebben, is een eerste stap naar het herstel van de beschadigde reputatie van de Organisatie. De van mening verschillende inspecteurs eisen niet het recht van gelijk te hebben, maar wel om gehoord te worden.”

U kan de voorbereide tekst van José Bustani bekijken – een video-opname die niet mocht kenbaar gemaakt worden aan de andere leden van de VN Veiligheidsraad. Het is niet omdat de VSA een zgz. onafhankelijke wereldraad kunnen chanteren, dat het niet gebeurd is. De geschreven tekst vindt u hier.

Refererend naar de plannen van de Bush’ regering aangaande de bezetting van Irak:

En de manier waarop de VSA hun wil doordrijven… door impliciet de kinderen van dhr. Bustani te bedreigen…

https://youtu.be/lGejfWg2Bns

Indien u Engels begrijpt, dan willen we dit artikel aanraden: The USA’s History Of Controlling The OPCW To Promote Regime Change

Volledigheidshalve willen we er nog een “gif”riedeltje bijvoegen, nl. de Skripalaffaire (…de gelijkenissen met Navalny zijn opvallend). Ook toen had dhr. Bustani sterke twijfels over de beschuldigingen aan het adres van Moskou. Ook toen – zoals nu bij Navalny – wordt gewoon het feit genegeerd dat bij het gebruik van Novichok er veel meer mensen zouden besmet geraakt zijn. Navalny moest als pasmunt dienen om de Nord Stream 2 gaspijpleiding definitief te kunnen saboteren.

Lees ook enkele van de voorgaande bijdragen over dit hemeltergend stukje bedrog en wraak omdat de VSA er niet in slaagden Assad te doen aftreden… en de poco media huilen mee met de wolven in het bos:

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

Op 18 september 2020 stierf op 87-jarige leeftijd een van de 3 vrouwen van de 9 rechters (benoemd voor het leven) van het Amerikaanse Hooggerechtshof: Ruth Bader Ginsburg. Vanuit de zogenaamde “progressieve” hoek kwamen de loftuitingen als golven over Amerika heen. Een ongehoorde sympathie voor deze super diva en boegbeeld van het feminisme, een voorvechtster voor abortus, euthanasie, genderideologie, homo-combinaties, transgender en nog zoveel meer. Wereldwijd treuren de regenboogclubs en gay-hogepriesters niet alleen om dit enorm verlies,  maar eisen luid dat het parcours dat deze “notorious RBG” sinds 1993 heeft gereden, wordt verder gezet met een pletwals strategie.

Donald Trump wil echter de “beruchte RBG” vervangen door de stralende, “the glorious” ACB: Amy Coney Barrett, een briljante juriste van 48 jaar, voormalige prof aan de Notre Dame University (Indiana). Terwijl de 2 andere vrouwen, door President Obama nog benoemd, beide kinderloos zijn,  is Amy moeder van 7 kinderen (2 geadopteerd waarvan een kind met het syndroom van Down). Zij is ondubbelzinnig katholiek, charismatisch en verdedigt de waardigheid van het menselijk leven volgens haar eigen uitspraak: “Het leven begint met de conceptie en eindigt met de natuurlijke dood”.

Zij zal nog enkele zware hoorzittingen moeten ondergaan, waarin zij ongetwijfeld geconfronteerd zal worden met de grote “politieke verworvenheden” van de regenboog pandemie die onze huidige samenlevingen wereldwijd teistert. Het ziet er naar uit dat de senaat haar benoeming tenslotte zal bevestigen in oktober en dus ruimschoots vóór de presidentsverkiezingen van 3 november.

De benoeming van Amy Coney Barrett kan de volgende decennia grondige veranderingen meebrengen. De meerderheid van de 9 rechters is nu uitdrukkelijk pro life en zou wel eens de  verwoestende cultuur van de dood kunnen omkeren tot een ware cultuur van het leven, waarmee uiteindelijk de gruwel van abortus kan eindigen.  Ultraliberalen hebben het erg moeilijk met deze uitgesproken katholieke vrouw, moeder van een groot en sociaal gezin.

Laat me bij deze gelegenheid hulde brengen aan de vergeten moeders van een groot gezin, waarin wij zelf en zovele van onze vrienden mochten opgroeien.  Zij zijn de mooie vrouwen en draagsters van het leven, dat ze koesterden. Zij gaven ons niet alleen voedsel en kleding maar vooral liefde en hoop, verantwoordelijkheidszin en vreugde. De schittering in hun ogen stimuleerde ons om de tegenslagen in het leven moedig te aanvaarden. Hun voorbeeld toonde ons dat we ons lijden waard moeten zijn en anderen helpen hun levenslasten te dragen. God zegene Amy, haar gezin en haar zending. God zegene alle moeders die in dit licht van het christelijk geloof leven.       

P. Daniel

Vrijdag 2 oktober 2020

Flitsen

De grote amandeloogst is bijna voltooid. Gedurende verschillende jaren van de oorlog brachten de bomen niets op omdat ze niet verzorgd konden worden. Nu hebben we ’n overvloedige oogst van de 300 bomen. Hierna volgt het plukken van de granaatappels. Hierbij worden de zoete van de minder zoete (zure) gescheiden. De bomen in de kleine  binnentuin leveren grote (weliswaar eerder zure) granaatappels op omdat ze regelmatig veel water kregen. De granaatappels van de bomen op het terrein zijn veel kleiner maar sommigen zijn lekker zoet. Vervolgens is het verzamelen begonnen van het citroenkruid, waarvan er vele struiken zijn. Het levert een heerlijke thee op, goed voor de spijsvertering. De takken worden zoveel mogelijk intact gelaten en alleen de bladeren worden geplukt zodat de struiken blijven groeien. Verder worden ook bladeren van de moerbeiboom gedroogd voor thee.

Lees verder

Quo vadis, Syria?

Heuglijk nieuws: “onze” F-16’s zijn vertrokken naar het M.O. om gedurende een jaar vanuit Jordanië onder de leiding van de VSA de resterende “ISIS-cellen te gaan bestoken in Syrië en Irak”. Het grondpersoneel werd eerder al naar de basis gebracht. Echter… niet in regeringsgebied. Daar mag ISIS volgens het westen gerust zijn gang gaan om Assad uit te roken. Waarmee de opdracht van de Belgische luchtmacht eigenlijk luidt: bescherm de olie die de VSA roven in het oostelijk gebied van Syrië. Als het kind maar een naam heeft…

Bij de Syrische regeringstroepen vielen er weer slachtoffers door ISIS-aanvallen, bommen en landmijnen in de provincies Homs en Deir Ezzor: op 19 september minstens 5 (intussen misschien al meer overledenen bij de gekwetsten) van de Palestijnse Liwa al-Quds eenheid, op 20 september een bom op een legervoertuig met verschillende gewonde soldaten. En een plaatselijke commandant werd ook gedood door de ISIS terroristen. Op 21 september werd het woestijngebied van Homs-Deir Ezzor uitgekamd door het Syrische leger en Liwa al-Quds. De ondergedoken ISIS-cellen zijn een ernstige bedreiging in de regio, vooral voor doortrekkende burgers en de energiebevoorrading (pijpleidingen en installaties), maar ook voor historisch erfgoed, zoals Palmyra.

https://youtu.be/KKrN6_xmRl4

De Syrische en Russische luchtmacht bestookten woensdag ISIS-posities in de provincies Raqqa en Homs, m.n. in de Sukhnah regio, waar ISIS herhaaldelijk aanvallen uitvoerde nabij de woestijnstad en in het noorden van de Raqqa provincie. (…)

Op 30 september was het juist 5 jaar geleden dat Rusland inging op het verzoek van de Syrische regering om hen te helpen de terroristen van internationale slag en naam te komen bestrijden. De actieve fase van de Russische tussenkomst duurde 804 dagen, van 30 september 2015 tot 11 december 2017. Tijdens de beginperiode controleerden de terroristen meer dan 70% van het Syrische grondgebied, vielen aan in alle richtingen en zetten regeringstroepen overal onder druk. Rusland belette de totale ineenstorting van het land, bestreed ISIS, trad als verzoener op tussen de bevolkingsgroepen en kon ernstige schade aan het internationale terroristendom voegen door de aanvoer van financiële middelen, strijders en wapens te beletten en hun de infrastructuur te vernietigen.

Lees verder

Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

Een enorm enthousiasme en een daverend applaus, vanwege de 50 lidstaten die het Handvest van de Verenigde Naties ondertekenden in juni 1945. Het zou de basis worden voor een wereldregering van vrede, veiligheid en welvaart, die de waardigheid en de rechten garandeert van alle mensen en alle volken. Met twee verwoestende wereldoorlogen vlak na elkaar was de maat vol. Nooit meer oorlog. Conflicten, ellende, honger en armoede moeten opgelost worden op menswaardige wijze, met onderling overleg, op basis van recht en gerechtigheid, wederzijds respect en solidariteit. Inmiddels hebben 193 lidstaten dit ideaal onderschreven en zijn hiervoor meer dan 40.000 mensen werkzaam. Onze VRT wijdt een uitgebreide beschouwing aan de viering in New York op 21 september 2020, onder de titel: Verenigde Naties worden 75: heeft de VN nog een hoofdrol op het wereldtoneel? Of staat ze straks voorgoed buiten spel?” . Een terechte vraag. De huidige wereldpolitiek wordt immers in grote mate bepaald door machtige organisaties  buiten iedere democratie om, zoals het Wereld Economisch Forum en hun jaarlijkse hoogmis in Davos. Daar maakt een elite (o.a. van de  Bilderberggroep) het menu op voor de wereldfamilie.

Het Handvest of Charter van de Verenigde Naties is een bijzonder document en een waardige basis om alle problemen tussen de volkeren op te lossen. In de praktijk zijn er vijf mogendheden die iedere resolutie met een veto kunnen blokkeren: China, Rusland, VS, VK en Frankrijk. Onze VRT journalisten menen hiermee de vinger op de wonde te kunnen  leggen en geven er een concreet voorbeeld bij van een zogenaamd misbruik.  Het recente Duits-Belgisch voorstel om langs de Turkse grens humanitaire hulp te verschaffen aan de noodlijdende bevolking in N. Syrië, werd door een Russisch en Chinees veto tegen-gehouden. Onze journalisten (en politici) blijken niet te beseffen dat ze hiermee deskundig met een pincet een splinter uit het oog van anderen willen halen terwijl ze zelf een balk in hun oogkas hebben steken. Immers, de uiteindelijke bedoeling van de westerse humanitaire hulp is steeds een vrije toegang garanderen buiten iedere controle van Syrische regering en leger, nl. om wapenleveringen en hulp aan de terroristen te kunnen verder zetten en het land verder te vernietigen. Telkens hebben Rusland en China de soevereiniteit en territoriale integriteit van Syrië met hun veto willen verdedigen. En deze zijn de basisregels van het Handvest van de Verenigde Naties. Humanitaire hulp aan de bevolking wordt best door het leger verzekerd. Het Syrische leger garandeert met enorme offers de bescherming van het volk. Ook ons land is er als de kippen bij om de mug te ziften en de olifant met huid en haar te verorberen.

Volgens  de Oudgriekse historicus en filosoof Plutarchus zou de Romeinse senator Cato de Oude uitgeroepen hebben: Ceterum censeo Carthaginem esse delendum (overigens ben ik van oordeel dat Carthago moet verwoest worden) en zou hij bij iedere redevoering dit herhaald hebben. Drie jaar na zijn dood, in 146 vóór Christus, werd inderdaad Carthago, de rivaal van Rome, verwoest. Zolang oppermachtige staten door hebzucht, eerzucht en machtsdrang gedreven worden in plaats van het internationaal recht te erkennen en respect voor andere landen op te brengen, zullen er criminele oorlogen blijven woeden.

Lees verder