WEF-nieuws

De jaarlijkse hoogmis van hogepriester Claus Schwab in Davos zit erop. De korte slotverklaring van de WEF-president Børge Brende was een afspiegeling van een week in mineur, ondanks de hoogdravende en zelfvoldane toespraken die dit evenement kenmerken. Dat schrijft Michael Verstraeten (Vrijheid) in deze vrije tribune. 

Lees: De afgang van het WEF: E finito la commedia. – Doorbraak.be

“Als het gezag chaos schept, dan moet het volk zit verzetten uit zelfbehoud.”

… Als je de keuze maakt om liever strijdend ten onder te gaan dan nog één dag te zuchten onder het regime, is dat een daad waarin het subject de ultieme soevereiniteit herneemt, zonder dat een externe autoriteit daarin nog kan bemiddelen. Hier spreekt uiteindelijk de geschiedenis zelf, die laat zien wie de winnaar is en wie de verliezer. De wereldgeschiedenis is het ultieme en finale tribunaal…

Lees: We staan op een decisionistisch punt – auteur Sid Lukkassen

De film die de toekomst voorspelde…

… en die liefst doodgezwegen wordt in het Beloofde Land.

In hun documentaire “H2: The Occupation Lab” tonen Idit Avrahami en Noam Sheizaf hoe de militaire bezetting van Hebron gediend heeft als een model voor het hele nederzettingenproject… en nu ook voor het leven in Israël zelf.

https://www.haaretz.com/israel-news/2023-01-19/ty-article-magazine/.premium/the-film-that-predicted-the-rise-of-israels-far-right-and-its-chief-plan/

De film werd voorgesteld op verschillende festivals:

DocAviv 2022
Zurich Film Festival 2022
DMZ International Documentary Film Festival 2022, Zuid-Korea
Antenna International Documentary Film Festival 2022, Sydney
Mondvisioni
Other Israel Film Festival 2022
, N.Y.

Twee maanden geleden werd Noam Sheizaf, één der beide regisseurs, uitgenodigd voor een gesprek door het “Other Film Festival”. Hij stelt dat hij “de gebeurtenissen op de westelijke oever én in heel Israël wou zichtbaar maken.” Hij stelt – zonder omwegen – “dat het gewoon gaat over een militaire bezetting en dat je de kracht van het leger, van de staat, van de Macht moet leren begrijpen. Hij en zijn partner wilden niet zomaar een verhaal vertellen, maar lieten de legerofficieren, én de archieven, aan het woord opdat de kijker niet het gevoel had bij de hand genomen te worden maar wel dat hij aanwezig was bij de gebeurtenissen. Kortom: het is een politisering van de militarisering… De generaals vinden dat het (huidige) systeem alleen kan afgedwongen worden door geweld… Zij willen nog meer geweld gebruiken… en alle gemengde gebieden, ook Jerusalem, moeten onder militair of paramilitair gezag geplaatst worden… De Palestijnen zullen heel veel steun nodig hebben van de wereld om deze tendens terug te dringen…”

Dit als inleiding. U kan de rest van het gesprek volgen via de icoontjes onderaan.

In het midden van de Palestijnse stad Hebron, langs een één-km lange weg, bevindt zich een joodse nederzetting, beschermd door het Israëlische leger. Hier wordt het Israëlisch-Palestijnse conflict voortdurend aangewakkerd, hier, waar het verleden, het heden en toekomst tegen elkaar opbotsen. De filmmakers maken gebruik van archiefmateriaal, gesprekken met de bevolking, voormalige militairen en anderen. Ze vertellen het verhaal van een plaats die een broedplaats is voor Israëls bezettingsmethodes en -controle, het is een microcosmos van de hele westelijke Jordaanoever.

De film laat de Israëlische greep zien op de stad en bevolking: hoe Hebron de dystopische nachtmerrie werd van vandaag. Een stad verdeeld in twee sectoren: H1, onder de Palestijnse Autoriteit, en H2, onder de Israëlische controle. H2 is dan nog verder opgedeeld door omheiningen, barrelen en militaire checkpoints die ervoor zorgen dat een groot aantal Palestijnen gevangenen zijn in hun eigen huis. Sheizaf:

“Het is alsof het leven uit deze plaats gezogen werd. Het leven werd uit de straten gezogen en het ontwikkelde zich tot dit politiek theater, waar mensen discussiëren over de politiek en vechten om elke meter grondgebied. Dit is wat we wilden tonen.”

“We zien de kolonisten als een arm van de staat. Ze zijn extreem, radicaal, maar ze hadden dit nooit alleen kunnen doen. Zij zijn de verlengde arm van de staat. Misschien de voorhoede, één stap voor de anderen, maar de staat haalt hen in en is akkoord met dat wat ze doen en helpt hen. Als het leger er niet was, dan zouden ze er niet blijven.”

Avrahami en Sheizaf ondertekenden recent nog de petitie tegen Israels Shomron Film Fonds dat slechts toegankelijk is voor de joodse kolonisten op de westelijke oever en ontoegankelijk voor de 2.5 miljoen Palestijnen op de bezette gebieden. Sheizaf:

“We tekenden de petitie met de vermelding dat we geen subisidie van dit fonds zullen aannemen omdat het een apartheidsfonds is.”

Meer dan 300 filmmakers plaatsten hun handtekening..

Waarom deze documentaire nu zo omstreden is? Omdat hij gemaakt werd door twee – niet onbekende – joden. Voorlopig is hij nog niet te bekijken op YT. Men wil hem immers eerst kunnen verkopen. Tot dan bieden wij u ter illustratie van de situatie deze beelden aan:

Lees meer: https://variety.com/2022/film/directors/h2-the-occupation-lab-israeli-occupation-hebron-zurich-film-festival-1235381069/

Justitie: Chovanec heeft zelfmoord gepleegd… hoe durft hij? (2)

Onze redactie ontving onderstaande reactie van De Graaf van St Germain op het opiniestukje dat wij gisteren plaatsten. Naar onze mening geeft het u meer duiding. Om die reden zetten wij het in de vitrine. Of, zoals Ray de Bouvre zaliger het uitdrukte:

“Als ik dit land vandaag meer haat dan gisteren, dan betekent dit dat ik het gisteren niet genoeg gehaat heb.”

Zoals de redactie het ook stelt, is het verzoek tot buitenvervolgingstelling in de zaak Chovanec door het parket van Charleroi geen verrassing, en werd trouwens voorspeld in de artikelenreeks over het Chovanec drama, bij Golfbrekers. In de media komen nu toch wat meer kritische commentaren, maar zonder diepgang, en zonder door te dringen tot de kern van dit drama, een drama dat immers gevolgd werd door een gigantische doofpotoperatie.

Bij nader inzien is hier dan ook meer aan de hand. De artikelenreeks bij Golfbrekers over deze Chovanec zaak bevatte immers grondigere analyses van alle aspecten ervan, met netelige vragen en bijwijlen in vitriool stijl. Hierop kwam niet de minste reactie, wetende dat andere webstekken veel meer problemen hebben voor veel minder. Uit betrouwbare bron werd vernomen dat deze artikelenreeks ook afzonderlijk werd overgemaakt aan bevoegde gerechtelijke instanties, politieke middens en aan de verdediging van de familie Chovanec. Dit alles bleef zonder enige reactie.. Zelfs als men er van uitgaat dat de inhoud van deze artikelenreeks niet volledig juist zou zijn, dan was het wel een ideale gelegenheid om er vragen over te stellen, en ze aan te wenden voor het vragen van bijkomende onderzoekdaden.

De “omerta” was dus totaal. De maffia werd en wordt hier overklast.

Dit was ook al het geval met de “doofpotoperatie “ die onmiddellijk werd opgestart na het drama, toen men door had dat men zich had vergist, het was immers geen “sale flamin” maar een Slowaak. En daarmee kon men nooit naar buitenkomen. Een doofpotoperatie met een samenzwering tussen het gerecht – politie – politiek en de regimepers, met daarbij het gelul van “pseudo deskundigen”. (en dit alles onder de leiding van de PS & de logemaffia’s”). Kortom iedereen zat mee in bad, al of niet van willen, en moest dan ook zwijgen, verbrand als men was.

Lees verder