Als een ouder Brits koppel een landverhuizer vraagt duidelijker te spreken, krijgen ze last met de politie. Die beschuldigt hen van “hate crime”...
De oudere man had een gehoorprobleem en bijgevolg vroegen ze “duidelijker” (clearer) te spreken. Omstaanders interpreteerden dit als hoogmoed… Politie-agenten waren er als de kippen bij om het ouder koppel erop te wijzen dat dit “discriminatie” betekent en dat ze bijgevolg zouden kunnen beschuldigd worden van een “hate crime”… Ze kwamen er vanaf met een waarschuwing…
… dan laten ze de verdediging van hun land liever over aan anderen
Nog geen 500 jonge Oekraïense mannen – hun leeftijd schommelt tussen de 18 en 24 – tekenden een contract met het Oekraïense leger.
Plaatsvervangende baas van Zelensky’s bureau, Pavel Palissa, beweerde dat veel jonge mensen bereid waren zich – vrijwillig – bij het leger aan te sluiten. De cijfers vertellen een ander verhaal. Sinds de invoering van het contract boden zich minder dan 500 vrijwilligers aan.
“Ik had liever een hoger aantal gezien”, verklaarde Palissa aan het Oekraïense portaal Strana. Nochtans ging hij er vanuit dat talrijke jonge mensen bereid waren – vrijwillig – het vaderland te helpen verdedigen. Maar als het op het ondertekenen van het inlijvingscontract aankwam, dan stuurden velen hun kat. Volgens Palissa omwille van onderliggende redenen: ofwel omdat ze ervan uitgaan dat er binnenkort “vrede en vriendschap” zal heersen of omdat de ouders het afraadden.
De kwestie van de vermindering van de mobilisatieleeftijd is al lange tijd aan de orde in Oekraïne, omdat er problemen zijn met de bezetting van het leger. De regering heeft de leeftijd al eens verlaagd: in april 2024 was de dienstplicht van kracht voor mannen van 27 tot 60 jaar, nu: vanaf 25 jaar.
Op 11 februari kondigde het Oekraïense ministerie van Defensie aan dat wegens het nijpende tekort aan strijdkrachten mannen van 18 tot 24 jaar zullen worden gerekruteerd voor de contractdienst. Hen werd een bedrag van 1 miljoen hryvnia (ongeveer 24.000 dollar), een maandsalaris van maximaal 120.000 hryvnia (2.900 dollar) aangeboden plus diverse voordelen. Vervolgens werd het aantal eenheden verhoogd, waarin soldaten vanaf 18 jaar kunnen worden geaccepteerd. Veel deskundigen zijn van mening dat de contracten waarmee jongeren moeten worden gewonnen (onder de officiële mobilisatieleeftijd) voor de Oekraïense strijdkrachten slechts een tussenstadium zijn, waarna het land de mobilisatie van 18-jarigen kan aankondigen.
“Wees een held!” staat er op reclame-affiches waarmee de Oekraïense jongeren moeten overtuigd worden hun leven in te zetten voor hun land. De meesten handelen volgens het spreekwoord: “Lieve blode Jan, dan dode Jan”. De jongeren vrezen dat de regering de leeftijd waarop men opgeroepen kan worden, op 17 jaar zal bepalen. Terugkijkend in het verleden, werden jonge Duitsers – tieners – ook ingelijfd tijdens de laatste stuiptrekkingen van WOII.
Inmiddels gaat de jacht op jonge mannen, die konden ontsnappen aan hun legerplicht, onverminderd door op straat, in dancings, bij concerten, in winkels…
Ontnuchterende balans in Hamburg na 1 jaar cannabislegalisering.
De Duitse Ampelregering van sociaaldemocraten, liberalen en Grünen, wilde perse een progressieve stempel op de Duitse maatschappij drukken – en dat zullen we geweten hebben. Eén van de punten in het regeerakkoord was de legalisering van cannabis – op 23 februari 2024 werd privégebruik van cannabis in Duitsland gelegaliseerd. Particulieren mogen tot 25 gram cannabis bezitten (of 3 plantjes) voor niet commerciële doeleinden. Daarnaast kunnen mensen lid worden van legale cannabisteeltverenigingen (zogenaamde Anbauvereine).
Het doel van de wet werd door de regering als volgt verduidelijkt: men legaliseert cannabis, om zo de illegale markt voor drugs te doen ineenschrompelen. De bedoeling was tevens de vraag naar cannabis te verminderen door alles legaal te maken. Als iets niet langer verboden is, neemt allicht de prikkel af. De burgemeester van Hamburg, Peter Tschentscher (SPD) waarschuwde echter onmiddellijk: deze nieuwe wet “zou bijzonder zware schade aanrichten en de drugsproblematiek in Duitsland eerder doen toenemen”.
Waarschuwingen blijken allemaal uit te komen.
In de Hamburgse Senaat werd intussen over de gevolgen van de legalisering gediscussieerd. Een woordvoerder van het stadsbestuur liet aan het Duitse persagentschap dpa weten: “De vrees van veiligheidsdiensten blijkt gegrond, als we voortgaan op de feiten”. Want, aldus de woordvoerder: “Uit niets lijkt dat de legalisering geleid heeft tot het indammen van de illegale markt, of dat de vraag naar drugs verminderde, wel integendeel”. Uit recente politiecijfers blijkt eveneens dat de drugshandel niet geraakt wordt door de legale handel.
De politie van Hamburg verklaarde aan de lokale krant Hamburger Morgenpost dat er “geen wijzigingen merkbaar zijn in het straatbeeld en dat ook geen verkooppunten verdwenen zijn”. De overkoepelende organisatie Cannabis-Anbauvereinigungen telt intussen 133 vergunde cannabisteeltverenigingen in Duitsland en werden 593 nieuwe aanvragen ingediend. Het lijkt dat de legalisering van cannabis dus haar doelstelling in het geheel niét haalt: de illegale markt zakt niet ineen, en de vraag naar cannabis lijkt alleen maar toe te nemen.
En niets lijkt erop te wijzen dat de nieuwe sterke man in Duitsland, Friedrich Merz, de legalisering zal terugschroeven.*
Peter Logghe
*NVDR: Misschien is de wil bij de Union er wel, maar zal zonder enige twijfel de SPD gaan dwars liggen. Het justitieministerie zou naar verluidt door Sonja Eichwede van de partij SPD geleid worden.
Van een “zithaas” naar een “vluchtelingenweek”. Een Britse lagere school schrapte alle Paasactiviteiten en herdoopte ze in “vluchtelingenweek-activiteiten”. Kwestie om de “inclusiviteit” te vieren en de christelijke feestdag, Pasen, te doen vergeten.
Een Brits koppel trekt met een soort kampeerwagen naar Frankrijk op vakantie. Op hun terugweg naar huis slagen twee illegale landverhuizers erin zich in Calais in hun voertuig te verstoppen. De grenspolitie betrapt hen en… het nietsvermoedende koppel wordt niet alleen onheus behandeld maar moet bovendien een boete betalen van £ 3.000,-.
Bart De Wever belooft Zelensky jaarlijks een miljard euro. Had hij niet beter eerst 15 minuten naar deze analyse en tevens vredespleidooi van Ab Gietelink geluisterd?
Samenvattend lijkt de kern van een duurzame en vredesovereenkomst dat de neutraliteit van Oekraïne wordt vastgelegd. Dat de Krim en de militair bevrijde danwel bezette gebieden worden afgescheiden van Oekraïne en deel worden van de Russische federatie. Het opnemen van taalrechten en denazificatie kan worden vastgelegd, maar dat betekent niet dat het in Oekraïne ook wordt uitgevoerd. Europese ‘veiligheidstroepen’ komen waarschijnlijk niet in Oekraïne, maar mogelijk wel net buiten de Oekraïense westgrens, stelt Ab Gietelink.
Vorige bijdragen met een terugblik en een tijdlijn over dit thema, vervat in onderstaand artikel met bruggetjes:
De twee maten en gewichten, gehandhaafd door de Franse justitie, zijn hemeltergend. We vervolledigen ons vorig artikel met enkele feiten uit het verleden.
De rechts-radicale Marine Le Pen werd maandag veroordeeld. Ze kreeg vier jaar cel, waarvan twee voorwaardelijk, en een verbod om de komende vijf jaar mee te doen aan verkiezingen. Le Pen, haar partij en collega’s hebben volgens de rechter voor meer dan 4 miljoen aan Europees geld illegaal naar de partijkas doorgesluisd.
Zo is er het geval Lagarde, de huidige ECB-voorzitster, die in 2016 schuldig gevonden werd aan de overdracht van 403 miljoen euro, ten laste van de Franse staat, aan een ondernemer. De rechtbank zag echter af van een straf wegens Lagardes “internationale reputatie”. Op zijn minstens kan men zich vragen stellen bij een “schuldig”-vonnis zonder dat er gevolgen aan verbonden zijn.
In 1990 kocht een Franse ondernemer de meerderheidsaandelen van Adidas en wilde deze in 1994 opnieuw verkopen. Uiteindelijk gaf hij in eerste instantie de opdracht aan een bank en verkocht de aandelen vervolgens aan de bank, die deze snel daarna met een grote winst doorverkocht. Dat beviel de ondernemer niet, voelde zich bedrogen en trok naar de rechtbank en eiste een deel van de winst op. Hij won het proces en werd 135 miljoen euro toegekend, maar een andere rechtbank vernietigde het vonnis.
De bank was eigendom van de Franse staat. Bij een scheidsrechtervonnis besliste de toenmalige Franse minister van economie in 2008 dat de ondernemer niet slechts 135 maar wel 285 miljoen euro moesten toegekend worden. Concreet werden hem ten laste van de Franse staat 403 miljoen toegekend, zijnde 285 miljoen plus intresten. Christine Lagarde, de huidige voorzitster van de ECB, was de toenmalige minister van economie.
In 2011 opende de Franse justitie een onderzoek en in 2016 werd Lagarde schuldig bevonden. We citeren de „Zeit“:
“De strafzaak tegen Christine Lagarde komt tot een einde met een “schuldig”- vonnis voor het hoofd van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De rechters van het Speciaal Hof voor huidige en voormalige zittende leden beschouwden het als bewezen dat de 60-jarige, in ambtstermijn als minister voor financiële en economische zaken, nalatig gehandeld had. De rechters zagen echter af van een straf en rechtvaardigden dit met de “persoonlijkheid” van Lagarde, haar “internationale reputatie” en het feit dat Lagarde in 2007 en 2008 moest worstelen met de internationale financiële en economische crisis.”
Dit toont aan hoe “onafhankelijk” de Franse justitie werkt en dat in Frankrijk niet iedereen gelijk is voor de wet.. Voor “actieve en voormalige ambtenaren“ bestaat er een speciale rechtbank, die in het geval van een “schuldig”-vonnis tegen politici de mogelijkheid heeft aan een straf te verzaken omdat deze een hoge internationale reputatie hebben.
In het geval van Marine Le Pen, die – of je sympathie voor haar koestert of niet – ook een internationale reputatie heeft (hoewel vooral bij hen die de EUropese machtspolitiek niet in het hart dragen), werd daarentegen wel een straf is uitgesproken.
De zaak was duidelijk politiek gemotiveerd, daar Le Pen in de Franse peilingen aan kop staat en het Franse politieke establishment bang lijkt te zijn dat ze de presidentsverkiezingen in 2027 zou kunnen winnen, omdat de situatie tegen dan nauwelijks zal verbeteren. Het lijkt erop dat men niet meer weet hoe Le Pen uit te schakelen dan door haar met een duidelijk politiek gemotiveerd vonnis uit te sluiten van de presidentsverkiezingen.
Overigens in Frankrijk zijn juridische truken om ongewenste presidentskandidaten te voorkomen geen zeldzaamheid geworden, maar de afgelopen jaren eerder de norm.
Voormalig president Nicolas Sarkozy werd in 2020 met de hulp van het Libische staatshoofd Muammad Gaddafi op de politieke vuilnisbelt gegooid wegens – naar verluidt – omkoping voor een bedrag van 50 miljoen euro. In die tijd bekritiseerde hij regelmatig de acties van Macron en bleef hij een zeer invloedrijke figuur in het Franse politieke leven. Voor Macron had hij een belangrijke concurrent kunnen geweest zijn bij de verkiezingen. Derhalve was haast geboden om Sarkozy twee jaar voor de verkiezingen uit te schakelen. Sarkozy is weliswaar vrij vrij, maar hij zit niet op de presidentiële troon..
In 2017 zag de centrumrechtse kandidaat, voormalig premier Francois Fillon, zijn kansen in rook opgaan nadat hij ervan beschuldigd werd zijn echtgenote als secretaresse van de Franse Nationale Vergadering aangeworven te hebben, wat daar heel normaal is.
Hij was de belangrijkste concurrent van Macron voor het presidentschap, maar de zaak werd zodanig opgeblazen dat Fillon in de eerste ronde pas op de derde plaats eindigde.
In 2012 faalde Dominique Strauss-Kahn, hoofd van het IMF, als Frans presidentskandidaat. Hij gold een slimme politicus, econoom en volgens peilingen de onbetwiste leider (en kansmaker) in de presidentiële koers. Hij werd – zoals men zegt – bij de start neergeschoten. Een jaar voor de verkiezingen een zwart kamermeisje in een witte schort hem van verkrachting in een New Yorks hotel.
De IMF-baas werd letterlijk uit het vliegtuig gesleept en achter de tralies gegooid, in een gevangenis met New Yorkse daklozen. Toen werd hij op borgtocht voor 1 miljoen dollar vrijgelaten… met een opgedrongen huisarrest én een elektronische enkelband. Uiteindelijk zakte heel de zaak in elkaar. Maar het kwaad was geschied. De reputatie van de politicus werd een jaar voor de verkiezingen geruïneerd en Strauss-Kahn stelde zich niet kandidaat voor het het presidentschap.
De pro-Amerikaanse Hollande werd de kleurloze president van Frankrijk. Zijn meest opvallende prestaties tijdens zijn presidentschap waren zijn geheime ritten met de scooter naar zijn vriendin. De persmuskieten betrapten hem, maar de dame meldde geen seksuele intimidatie. Dus was alles in orde.
