Terwijl het o-zo-verdraagzame Westen de Syrische burgerbevolking met sancties meent te moeten straffen omdat Assad hun president is, die halsstarrig weigert te verdwijnen, zitten nog steeds honderdduizenden Syriërs in vluchtelingenkampen, zowel in Syrië zelf, als in het buitenland. Stop de hypocrisie! Hef die sancties toch eindelijk op zodat het land terug kan heropgebouwd worden, de infrastructuur hersteld, voedsel en medicijnen geleverd , de diplomatische betrekkingen opgenomen worden… opdat de vluchtelingen kunnen terugkeren naar hun vaderland. En stop met de verdediging, resp. steun, aan de zgn. gematigde rebellen in Idlibistan, waar Al Nusra en de Oeigoeren samen met de door Turkije gesteunde milities de lakens uitdelen.
Enkele beelden van de miserie
Libanon: vluchtelingenkamp
Lamentabele gezondheidszorg in Hama
Al Nusra (HTS) blokkeert internationale hulp in Idlibistan
Er was eens een park in Beer Ajam, met smalle zandwegeltjes tussen bomen, struiken en bloemenperken, met zitbanken om even te verpozen. Rond het park een muur van zwarte opeengestapelde natuurstenen. In het midden van het park het standbeeld van Satanaya (ook Satana genoemd), een soort “oermoeder” der Tsjerkessen, een mythische figuur. Een slanke, rechtop staande vrouw op een sokkel met een rode, geborduurde mantel en een wit kleed. Op het hoofd een traditioneel Tjerkessisch kapje met een sluier eraan gehecht.
In de ene hand hield Satanaya een open geslagen boek; in de andere hand, hoog boven haar hoofd, een lampje om de bladzijden van het boek te verlichten. Satanaya geldt als wijs en verstandig, ze wordt als vrouw en als vruchtbaarheidsgodin vereerd. Haar verschijning eist verering en respect, wijst op het evenwicht dat mannen en vrouwen in de Tsjerkessische maatschappij én in mythes en sagen toegeschreven wordt. Tot op heden worden deze mythen door de ouders aan hun (klein-)kinderen overgeleverd. (…)
De dorpen Beer Ajam, Breika en Kahtanieh (Modariya in het Tsjerkessisch) bevinden zich op de Syrische Golanhoogte in de provincie Qunaitra. Opgericht door de Tsjerkessen, die sinds medio 19de eeuw vooral via Oost-Turkije naar de Golan Hoogte, in toenmalig Syrië-Palestina, trokken en zich daar vestigden.
De Golan Hoogte was toen dunbevolkt, begroeid met vooral steeneiken en esdoorns. De sterke sneeuwval in de winter, de overvloedige regen en warme zomers herinnerden de Tsjerkessen aan hun oude vaderland in de Kaukasus. Ze ontginden en beplantten het vruchtbare en waterrijke land tussen het Meer van Genesareth (Meer van Tiberias), Damascus en de berg Hermon, de “berg van de sjeik”. De naam van de berg verwijst naar de sneeuwkap, die aan het hoofd van een sjeik herinnert met een witte hoofddoek.
De Tsjerkessen brachten het tot een bescheiden welstand en werden na de onafhankelijkheid in 1946 Syrische burgers. Tot op vandaag dragen ze zorg voor hun taal en tradities, thuis in het gezin, in de familie en in verenigingen, waar de oude traditionele dansen aangeleerd worden. Ze leren meer over hun muziek, over hun cultuur en over hun mythes. Iedereen kent Satanaya en haar geschiedenis.
Voor hen is Beer Ajam, wat Mekka voor de meerderheid der moslims is. Een heilige plaats. Op vrije dagen een geliefd uitstapdoel om te picknicken in het groen. Tsjerkessen zijn ook moslims. Het sappige groen is weg. De velden zijn kaal, de fruitplantages verdwenen, het Satanayabeeld in het park van Beer Ajam vernietigd, de parkmuur brokkelig, de bomen geveld, de struiken verbrand en verdord, de zitbanken waarschijnlijk als brandhout gebruikt.
In 2012 trokken de eerste terroristische groepen als een sprinkhanenplaag door de dorpen, bedreigden de bewoners, vielen hen aan en verdreven hen. Ze namen hun intrek in de huizen om gaven de Tsjerkessische dorpen een nieuwe bestemming: een steunpunt voor de aanvallen tegen het Syrische leger. Pas in de lente van 2018 slaagde het leger erin – samen met Rusland, Iran, Hezbollah – de terroristen uit het gebied te verdrijven. Honderden van hen werden door het Israëlische leger over de bezette Golanhoogte naar Jordanië geëvacueerd (… u herinnert zich de poco berichtgeving betreffende de zgn. “humanitaire actie, de redding der Witte Helmen); anderen pakten de vrijgeleide naar Idlib aan om daar verder te timmeren aan hun terreurpad. Nog anderen legden de wapens neer, gingen in op het verzoeningsaanbod van de Syrische regering en verhuisden naar daar waar ze thuis hoorden. Maar toen de eerste bewoners – de Tsjerkessen – naar Beer Ajam terugkeerden om poolshoogte te nemen hoe hun huizen, tuinen, bedrijven en landbouwgronden eraan toe waren, vonden ze in hun huizen nog steeds aanhangers en familieleden der gewapende terroristengroepen. Deze zijn afkomstig uit west-Ghouta, ze kwamen om de Tsjerkessische dorpelingen te bestrijden. Ze hebben daar in Ghouta hun eigen woningen. Ze moeten terugkeren naar hun huizen, hun eigen dorpen en steden. Maar zij willen niet. Ze voeren aan dat slechts de gewapende milities moesten afdruipen. En dat ze een lokale politie-eenheid zullen oprichten om de controle over te nemen, resp. te behouden.
De burgers van Beer Ajam protesteerden: “Onze politie wordt door deze mensen bedreigd, beschoten en verjaagd.” en stuurden een delegatie naar de goeverneur van Qunaitra en naar de dd. legeroverheid met het dringende verzoek de indringers uit hun dorpen te verdrijven. In september was het dan eindelijk zo ver: de bewoners konden voor het eerst terugkeren in hun dorpen. Er werd een bus gehuurd – velen hadden hun auto moeten verkopen om te kunnen overleven – om de transportkosten zo laag mogelijk te houden.
Aan de grens van Beer Ajam stond een plakkaat waarop men kon lezen wie er zoal hier de laatste jaren de lakens uitgedeeld had: “Het Ver. Damascus Front, de Rahman-leeuwen”, een lokale Al-Nusra afdeling. Al het groen is verdwenen, een maanlandschap. In sociale media worden foto’s gedeeld “voor en na”. Parklandschappen zijn weg, banken werden opgestookt, huizen zwaar beschadigd of gewoon helemaal vernield. En – verrassing! – achtergelaten Israëlische producten, zoals tabletten, Israëlische dadels, tandpasta, scheerschuim, shampoo, cosmetica… alles “Made in Israel”. In een hoek een Israëlisch brandblusapparaat, op de grond auto-wisselstukken in dozen zonder oorsprongsetiket. De lege munitiekisten ook zonder belettering. Jarenlang hoorden ze geruchten dat de terroristen door Israël ondersteund werden, nu konden ze het met eigen ogen vaststellen.
Inderdaad, zelfs de Israëlische media berichtten over de omvangrijke humanitaire, financiële en militaire inzet van het Israëlische leger in de door de terroristen bezette Z-W-Syrische provincies Qunaitra en Deraa (Daraa). Israëlische NGO’s waren actief in educatieve en medische projecten. Israël financierde en bewapende minstens 12 terroristische groepen in het gebied.
Voor de mensen van Beer Ajam moet het leven verder gaan. Ze organiseren opruimdagen om samen de puinhopen en de “nalatenschappen” der terroristen op te kuisen. Jong en oud vegen de straten schoon, poetsen in de huizen, planten opnieuw de eerste boompjes. De terugkeer en het herstel is moeilijk. De rit van en naar Damascus-hun dorpen is duur en het wonen in de dorpen is nog steeds onmogelijk, want de stroom- en watervoorziening werkt nog niet. De beloofde herstellingswerken worden met mondjesmaat uitgevoerd. De huizen blijven leeg omdat hele families Syrië verlaten hebben. Anderen hebben niet de financiële middelen om muren, vensters en deuren te repareren. Overal werden elektrische leidingen en armaturen gestolen – een dure factuur voor wie zijn huis bewoonbaar wil maken.
China heeft recent een schenking van 300 transformatoren aangekondigd, waarvoor dank. Maar de nood is groot in Syrië en de heropbouw gaat voor de meesten niet snel genoeg. En dan zijn er ook nog de sancties, waarover in alle talen gezwegen wordt. “Humanitaire” sancties die alles behalve de menselijkheid uitdragen.
Auteur: onafhankelijke journaliste Karin Leukefeld, geaccrediteerd in Damascus. Vertaling Golfbrekers (…)
Alternative für Migranten. In navolging van DENK, een immigranten- (…Turks- islamitische partij in Nederland (ter nadere kennismaking, zie video onderaan), wordt naar verluidt in Merkelland een soortgelijk initiatief boven de doopvont gehouden. De sossen verliezen massaal kiezers. Ondank is ‘s werelds loon.
Ook hier verliezen de rode kameraden veel van hun pluimen, al doet John Crombez af en toe een verfrissende poging om de oude-getrouwen aan boord te houden*. Nadat ze het importkiesvee jarenlang gepamperd en op hun wenken bediend hadden, trekken deze naar groenere weiden. Bij ons kende de partij MOSLIM niet echt een vliegende start. Hoeft ook niet. Hier is er geen nood aan een moslimpartij – Groen – voldoet volkomen aan de verwachtingen der nieuwe Vlamingen – die zich uni sono “belg” noemen. Zelfs de kleur past bij de islam. Al durven we beweren dat geen enkele importbelg uit de Zandbaklanden echt bezorgd is om het milieu.
De import is rampzalig voor de grote wensdroom der Vlaams-nationalisten. De evoluerende bevolkingssamenstelling ondermijnt – meer nog dan de regimepartijen – het identiteitsgevoel als Vlaming en versterkt de tricolore trots.
Benieuwd of er nu ook een onderzoek door de Duitse Veiligheidsdienst zal opgestart worden om na te gaan of deze AfM “een gevaar vormt voor de democratie in Duitsland” ?
De Britse regering weigert de christin Asia Bibi uit Pakistan asiel en buigt voor radicale moslims. G.B. heeft geweigerd de na 10 jaar dodencel vrij gelaten christin Asia Bibi asiel te verlenen uit schrik voor de reacties van de moslims in eigen land. Radicaal-islamitische predikanten blijven onverminderd welkom. De uitgezette al-Qaeda aanvoerder kreeg zelfs na zijn uitzetting nog “sociale” steun.
In november heeft G.B. haar wegens “gemeenschappelijke relaties” toegang en asiel geweigerd. De Britse regering vreesde dat de daar wonende moslims-van-Pakistaanse-herkomst tegen de komst van een christelijke Pakistaanse zouden kunnen protesteren. Ter herinnering: Bibi verbleef de laatste tien jaar in afwachting van haar executie in een cel. Na tien jaar werd ze door een rechtbank officieel onschuldig verklaard omdat de aanklacht “godslastering” verzonnen was. Feitelijk mogen we concluderen dat de moslims in G.B. kunnen beslissen wie er al dan niet het land binnen mag.
Niet te verwonderen dat radicale moslims vanuit heel de wereld staan aan te schuiven om in het Britse eldorado binnen te geraken. Een voorbeeld: Ata’ollah Mohajerani, de voormalige Iraanse minister voor cultuur en islamtische oriëntering, die in zijn 250 blz-tellende boek de verdediging opnam van ayatollah Khomeini’s fatwa tegen de auteur Salman Rushdie. Meer dan 10 jaar woont hij nu al onbezorgd in Harrow, nadat hij bij een aantal Iraanse regeringsleiders in ongenade gevallen was. Vanuit Harrow blijft hij Rushdie verketteren. Of Brahim Belkaid, een 41-jarige radicale moslim van Duitse afstamming, die door de Britse regering welkom geheten werd. Belkaid zou naar verluidt ca. 140 terroristen voor Al-Qaeda en I.S. aangeworven hebben. Als het van Labour afhangt worden deze terroristische organisaties binnenkort onder de noemer “vrijheidsbewegingen” gerangschikt. Op Belkaids facebookprofiel vindt men suggestieve artikels met kogels en een zwaard onder de titel “Djihad, de énige oplossing”. Daar bovenop verkondigt hij onomwonden zijn extremistische ideeën en eist hij de vernietiging van de VSA .
Britse media brachten na kerstmis aan het licht dat de uit Bethlehem afkomstige Al-Qaedabaas van Europa, Abou Qatada, die opriep voor aanslagen tegen christenen in het Heilige Land, die raadgever was van 9/11, die eindelijk in 2013 na jarenlang juridisch touwtrekken naar Jordanië uitgezet werd, ook na diens uitzetting nog jarenlang een niet onbelangrijk zakgeld (“de zgn. bescherming”) ten belope van 250.000 euro door de Britse regering uitbetaald werd. Deze betalingen gebeurden door het toenmalige binnenministerie onder de leiding van huidige premier Theresa May. Volgens Boris Johnson kostte het verblijf van Abou Qatada (en zijn gezin) aan de Britse belastingbetaler ca. £500,000, gerekend tot begin 2012.
De Britse regering heeft blijkbaar beslist dat extremistische moslimopruiers verder geduld en zelfs onderhouden worden, terwijl critici dezer extremistische moslimpredikanten – of hun slachtoffers, zoals Asia Bibi – buiten G.B. moeten blijven. Terwijl Bibi – met stip één van ‘s werelds meest kwetsbare mensen is die asiel in een veilig land nodig hebben – verder met de angst om haar leven en welzijn in haar oorsprongsland moet leven (hoelang nog wordt zelfs dit bestaan haar gegund?) mochten de extremistische Pakistaanse haatpredikanten Muhammad Naqib ur Rehman en Hassan Haseen vlotjes G.B. binnen, hoewel zij moordpartijen op mensen zoals Bibi ondersteund hebben, waarvan slechts een opgeblazen vermoeden bestond de islam beledigd en/of de islam afgezworen te hebben. Zij werden zelfs verwelkomd door de aartsbisschop van Canterbury.
Lauren Southern en westerse islamcritici ziet men liefst niet op het Britse grondgebied verschijnen. De openbare orde zou in gevaar kunnen gebracht worden. Aan de terreuraanslagen van verleden jaar in Westminster, Manchester, London Bridge, Borough Market, Woolwich en andere plaatsen wordt men liefst niet herinnerd. Politici en ambtenaren (politie e.d.) schijnen in G.B. meer schrik te hebben van een “racisme”-beschuldiging dan van een volgende terroristische aanslag. (…)
Ook in Nederland houdt men de boot af:
Het Vaticaan is niet geïnteresseerd. Het beschouwt “de zaak Bibi” als een interne Päkistaanse kwestie.
Canada en Australië hebben asiel aangeboden. Canada voert inmiddels onderhandelingen met de Pakistaanse regering. Haar advocaat zit ondergedoken in Nederland; ook zijn leven is in gevaar, zoals van iedereen die Bibi bijstaat:
Wij vonden deze treffende spottekening in de Libanese Daily Star.
Israël windt er geen doekjes (meer) rond: het vuurt onbeschaamd raketten af op doelwitten in Syrië, die naar eigen zeggen Israëls nationale veiligheid in gevaar brengen. Israël zou een Iraans munitiedepot, een geheime diensteenheid en een trainingskamp als doelwit uitgekozen hebben. Het waarschuwde Syrië het niet te wagen Israëlische vliegtuigen aan te vallen, maar Syrië drukte ondanks de dreiging wel op de luchtafweerknop. Verdediging wordt door Israël als een daad van agressie beschouwd. Volgens Rusland zou het luchtafweersysteem meer dan 30 Israëlische raketten uit de lucht geschoten hebben. Volgens Israël werd een dergelijk afweersysteem door hen vernietigd. U kan hieronder drie video’s over de luchtaanvallen vanuit drie verschillende politieke invalshoeken bekijken.
Naar verluidt werd er geen enkele Iraniër gedood, maar wel vier Syrische militairen. (…)
Israël zou Rusland via hun “deconfliction mechanism” op voorhand verwittigd hebben. Dat weten we dan weeral… Als een land een ander land aanvalt, dan wordt dit vergeven en vergeten op voorwaarde dat het eerst een waarschuwing stuurt. (…)
Volgens Israëlische politici en voormalige geheime dienstofficieren gaat het om Netayahu’s overleven – hij wil afleiden van de binnenlandse problemen en zijn rechtszaak. Een sterke vuist, een sterke leider, de behoeder van het vaderland. Een klassieke strategie in de politiek: de vlucht vooruit.
Al zouden de Iraniërs toch ook beter hun mond met zeep wassen. De voortdurende dreigingen “Israël van de wereldkaart te zullen vegen” zetten geen aarde aan de (vredes)dijk. (…) Hoe ze dat willen verwezenlijken zonder dat de VSA Iran aanvallen (… daar zit immers ook behoorlijk wat olie…) is te gek voor woorden. Heeft iedereen stilaan nog niet genoeg oorlog gezien en beleefd?
De Syrische overheid heeft bij de VN Veiligheidsraad geprotesteerd en wil dat deze de Israëlische acties veroordeelt.
Abby Martin beschrijft in 13 minuten de misleiding, het bedrog, die Trump hanteert na de aankondiging van de terugtrekking der VSA troepen uit Syrië.
De VSA hebben zo’n 800 militaire basis verspreid over de wereld; zij verbaast zich dat de Democraten vuur spuwen omwille van zijn beslissing, die zgn. gevaarlijk zou zijn voor de nationale belangen (Pelosi). Trump, de Poetinvriend, die de allesoverheersende wapenindustrie zou willen kortwieken?
Helemaal niet, stelt Abby Martin, eerder het tegenovergestelde. De militairen, die hij uit Afghanistan wil terugtrekken, zijn deze die hij zelf aan het reeds aanwezige aantal toegevoegd heeft. Toen Obama afgelost werd door Trump, verbleven er ca. 300 VSA militairen in Syrië – vandaag – volgens officiële cijfers (in werkelijkheid eerder het dubbel) zo’n 2200.
Obama werd de drones-koning genoemd, maar onder Trump werd het aantal bombardementen over heel de wereld drastisch opgeschroefd met als gevolg talrijke burgerslachtoffers. In 2017 nam het aantal bombardementen in Syrië en Irak met 50% toe, het aantal burgerslachtoffers met 215%. 6000 burgers in één jaar. Zijn bevelvoerders kregen carte blanche “kunnen we dit, kunnen we dat? ze mogen zelf beslissen…”
Het VSA leger vecht geen oorlog tegen ISIS uit. Evenmin de eindeloze oorlog in Afghanistan tegen terrorisme. Of enige andere oorlog voor mensenrechten of democratie. De redenen, opgesomd tijdens persconferenties, zijn nooit de redenen genoemd achter gesloten deuren. In werkelijkheid gaan al deze oorlogen om de uitbreiding van de VSA macht.
Syrië was het doelwit sinds zijn onafhankelijkheid van het Britse en Franse kolonialisme in 1963. En samen met andere pan-Arabische overwinningen in de regio, zoals Libië, Irak, Egypte e.a., lagen ze allemaal op de kapblok voor het Amerikaanse kapitalisme.
Trump vaardigde 287 nieuwe sancties uit tegen Syrië. Waarmee hij bewijst dat hij de Syrische staat en de bevolking wil verlammen. Bommen werden besteld tussen de soep en de patatten. Vlijtig gesteund door Israël met nog meer bommen. Deze aanvallen zouden hoogstwaarschijnlijk nooit plaats gebonden hebben zonder de steun en/of goedkeuring van het Pentagon. Trump heeft immers niet de beëindiging van de VSA inzet in Syrië aangekondigd… slechts de terugtrekking van de troepen. Evenmin de beëindiging van de bombardementen, die dramatisch toenamen tijdens zijn eerste jaar presidentschap. Hoewel deze in 2018 afnamen – er was immers niets meer te bombarderen – hielden de luchtaanvallen niet op: de oorlog is niet voorbij. Alleen al tijdens de laatste twee weken van 2018 – zo maakte het Pentagon bekend – tekende de VSA voor 1001 interventies en bijna 500 luchtaanvallen in Syrië. Zijn “geallieerden” telden hun slachtoffers. Ze mogen hun wapens en raketafweersystemen kopen in de VSA. Niet te vergeten: er zijn nu al ca. 5500 buitenlandse huursoldaten – betaald door de VSA – in Syrië. Trump heeft hen niet genoemd bij de terugtrekkingsplannen. Ook de tijdlijn van de terugtrekking verandert van dag tot dag. Van “snel” binnen de 30 dagen, naar – vier dagen later – “een langzame terugtrekking”, met de geruststellende boodschap dat de VSA troepen gereed blijven om “in een oogwenk” terug ingezet te worden.
Bolton werd op een geruststellende bedevaart naar Israël gestuurd om Netanyahu te bevestigen dat de VSA toch wel – na de zgz. terugtrekking – troepen in Syrië zouden laten blijven – voor onbepaalde tijd, zoals dat heet. En VSA militaire aanwezigheid in Jordanië, Irak en Turkije uitbreiden om tegen Iran te strijden.
“Ik heb nooit “snel of traag” gezegd. Obama heeft aan zijn plicht verzaakt na het overschrijden van de “rode lijn”. Ik niet. Ik heb 59 raketten laten afschieten. Als je een bedreiging uit, moet je die ook uitvoeren.”
Trump gaf toe: in de Syrische woestijnen valt er niets – big business – op te rapen: “We willen Syrië niet, we hebben het hier niet over grote weelde, we hebben het hier over zand en de dood.”
Trump en zijn omgeving zijn slechts geïnteresseerd in welke bronnen zij kunnen aanboren, in welke markten zij kunnen openen en plunderen na een VSA invasie. “Zoveel landen profiteren van ons… Als we dit onder controle krijgen, moeten de belastingen niet verhoogd worden.” Hoe? “Door naar Irak te trekken en te zeggen: jullie zitten op een waarde van 15 biljoen dollar olie. Heel slimme mensen hebben me verteld dat de olie de ware reden is van onze komst.” En dat is een taal die hij begrijpt. “Voor de duizenden – duizenden – VSA slachtoffers moet er iets tegenover staan. Waarom zouden wij die olie niet grijpen? Wij zouden de zeggenschap over de olie moeten hebben.”
Trump heeft het niet over de terugtrekking van militairen uit Irak. De VSA militaire bases in Syrië bevinden zich op slechts enkele mijlen van de Iraakse, Jordaanse, Turkse grenzen, waar de VSA nu al bases en een groot aantal militairen gestationeerd hebben. Hij herpositioneert de VSA troepen. Syrië is omringd door vijandige VSA schoothonden – de meeste met VSA steunpunten en militairen – het is derhalve gemakkelijk VSA troepen terug te trekken en de agressie onverminderd te laten voortduren. De terugtrekking uit Syrië kreeg ‘s werelds aandacht – de aankondiging van de oneindige bezetting van Irak “om de Amerikaanse belangen te beschermen” bleef onder de radar. Trump was zogezegd tegen de Irak-oorlog. In werkelijkheid wilde hij een oorlog, maar dan wel op de “juiste manier”. Voorstander van een invasie? “…Euh… eigenlijk wel ja… het had de eerste keer op de juiste manier moeten gebeuren.”
In 2008 klonk de oorverdovende boodschap van de man-in-de straat: “End the war now!” Dé reden dat Obama verkozen werd. Hij verminderde het aantal militairen in Irak van 180.000 naar ca. 5000, om het terug te laten stijgen na het ISIS-fenomeen in 2016. Trump drukte op de gaspedaal: tijdens zijn eerste jaar bijna een verdubbeling van VSA militairen in Irak. Niet echt raadgevers, eerder met een dodende opdracht. En werden ook zelf gedood. Die aantallen halen het nieuws niet. Trump heeft een nieuwe Irak-oorlog quasi gecementeerd; een lont in een hoogexplosief kruitvat. Onder de bommenregen vallen vooral burgerslachtoffers met de zgn. Mosoel-slachtpartij – ca. 500 slachtoffers – als hoogtepunt. Het Pentagon verklaarde laconiek: “Niemand zal ooit weten hoeveel burgers de dood vonden door de VSA bij hun strijd tegen ISIS.”
Minder VSA militairen hier = méér VSA militairen elders. Abby besluit dat Trump geen schouderklopje verdient omdat hij VSA militairen uit Syrië zal terugtrekken. Ze noemt hem een “oorlogsmisdadiger” en stelt dat een beëindiging van deze oorlogen niet moet verwacht worden vanuit de politieke cenakels maar wel door een gedragen boodschap van dezelfde man-in-de-straat die ten tijde van de Vietnamoorlog een “Stop the war now” boodschap uitdroeg tot het Witte Huis en het Pentagon het begrepen hadden.
Google personeel kregen van hogerhand bevel het woord “family” – gezin – niet meer te gebruiken nadat stafmedewerkers zich beklaagd hadden dat het woord ” zowel beledigend als homofoob is en de uitsluiting van ongetrouwde mensen zonder kinderen, dieren en van hen met meerdere trans-vrouwelijke* partners bevordert”.
Na de reclamevoorstelling van een bepaald artikel voor kinderen waarbij een op zijn/haar tenen getrapte personeelslid uit de vergadering stormde, waren niet minder dan ca. 100 mensen het ermee eens dat het gebruik van het woord “family” echt niet door de poco beugel kon. Immers, verschillende personeelsleden beschouwen dieren, echtgenoten, vrienden, ouders en “trans-vrouwelijke” partners als hun gezin. Bovendien hebben niet alle kinderen een gezin. Ergo het woord is té zwaar beladen om zomaar lukraak in de reclamewereld gebruikt te worden.
Het gebruik van het woord “family” als synoniem van “met kinderen” wordt sinds lang geassocieerd met diep-homofobe organisaties. Niet dat het woord “gezin” niet meer mag gebruikt worden als we verwijzen naar “gezinnen”, maar we moeten er meteen bij vermelden dat “gezin” niet meteen kinderen insluit. (…)
*Wie kan ons meer vertellen over de voor ons onbekende “trans-vrouwelijke” exemplaren?
Trump verbiedt de vlucht van een regeringsvliegtuig naar Davos om te besparen op de kosten nu de overheid half lam ligt en zelfs geen lonen van ambtenaren kunnen betaald worden. Merkelland charterde voor twee vakkrachten, die einde contract waren, een privé vliegtuig mét ondersteunend personeel richting Abidjan, Ivoorkust, én dat mag iets kosten::165.000 euro.
Passagier 1: bij een vorige terugkeervlucht met een lijnvliegtuig had hij zich zo heftig verweerd dat men zich verplicht zag rechtsomkeer – of beter linksomkeer- te maken.
Om “een risico voor andere passagiers uit te sluiten”, werd een chartervliegtuig geboekt. Met aan boord, buiten het vliegend personeel, een half dozijn ambtenaren, dokters, psycho-ondersteuners én een tolk, kwestie van de geografische uitleg van de piloot “we vliegen via… via… aan uw linker zijde ziet u de stad… aan de …. de snelheid is… de temperatuur op onze bestemming is… licht bewolkt… een matig briesje uit het ZW… geen kans op regen… een prettige vlucht… blablabla…”
Passagier 1 heeft intussen voor een nakomeling gezorgd. De toekomstige mama zit zelf nog in haar asielprocedure. Mocht Passagier 1 het wagen terug te keren naar Merkelland, zal hij zal de uitdrijvingskosten moeten betalen… Het Duitse OCMW heeft een spaarfonds opgericht…
Passagier 2: afkomstig uit hetzelfde Prachtland, die in mei 2018 al bericht ontving dat zijn contract afliep, mocht eveneens in alle rust plaats nemen in de privé jet.
Of ze een gouden handdruk kregen? Waarschijnlijk. Kunnen ze zich meteen een vals paspoort veroorloven en terugkeren naar de Gutmenschenrepublik Merkelland.
Wat betreft alibi-uitdrijvingen kan Merkelland niet geklopt worden. De fel geprotesteerde en gecontesteerde verplichte terugkeer naar Tunesië van bin Ladens persoonlijke lijfwacht, Sami A., kostte in oktober slechts 35.000 à 50.000 euro. De juiste cijfers – zowel de effectief uitgevoerde repatriëringen als de verbonden kosten, worden angstvallig verzwegen. (…)
