Paradise Papers: hoe zelfs de Belgische staat investeert in een belastingparadijs
Ondanks onthullingen Paradise Papers: België onderhandelt belastingdeal met Andorra
En tot ieders verbazing: PVDA: ‘Link Verhofstadt met Paradise Papers’
Maandelijks archief: november 2017
Nog steeds even schattig
Wie zegt dat EUropa islamiseert?
Is er nog een vluchtreden in Syrië?
Dat de situatie in Syrië nog niet volledig genormaliseerd werd, mag duidelijk zijn. De laatste oorlogshaarden blijven doden eisen, maar in het grootste gedeelte van het land is het rustig. Veel is vernietigd – de situatie is op vele plaatsen nog ver van ideaal. Maar het land richt zich op. In het westen van het land werden vluchtelingenkampen gesloten bij gebrek aan vluchtelingen.
Dat er nog steeds ‘Syrische vluchtelingen’ hierheen gehaald worden – ondanks de goede intenties van de betrokkenen – geeft volgens onze bescheiden mening een verkeerd signaal. Dat het leven in kampen ver van ideaal is, willen wij vanzelfsprekend geloven, maar, nèt nu het normale leven in Syrië stilaan weer tot de mogelijkheden behoort, gaat de vrijwillige import in tegen alle logica die de N-VA steeds verkondigd heeft “opvang in eigen regio”.
De importsecretaris mag verklaren wat hij wil “het gaat ons geen eurocent kosten, want de verschillende geloofsgemeenschappen betalen alles”… maak dat de ganzen wijs! Bon, ze betalen hun vliegticket, vangen hen initieel op, begeleiden hen bij hun asielaanvraag. Alsof dat op termijn de grote kosten zijn. Wat met taallessen, integratiecursussen? Wat met speciale kinderbegeleiding, met ‘speciale noden’ in het onderwijs, in de gezondheidszorg, abonnementen openbaar vervoer…?
En als ze dan uiteindelijk het gegeerde statuut van “asielzoeker” bereikt hebben… We durven voorspellen dat de witte raven die onmiddellijk als ‘vakkracht’ kunnen ingezet worden, zo zeldzaam zullen zijn als de filevrije ochtenden op de Antwerpse Ring. Hoe dan ook komen de humanitair geredden uiteindelijk ten laste van de belastingbetaler. Via onderwijs, kindergeld, sociale woningen, leefloon en alle geneugten die u en ik mogen betalen.
We hebben er alle begrip voor dat mensen vluchten voor geweld ter bescherming van zichzelf en hun kinderen. Maar als de reden voor hun vlucht ophoudt te bestaan, dan moeten ze terug naar hun vaderland. Daar zijn ze broodnodig voor de opbouw van hun land, voor de cohesie van de bevolking, voor hun eigen wortels, hun cultuur, voor de identiteit van hun kinderen. En dan zou het Westen een veel nuttigere en humanere invulling kunnen geven aan hun ‘vluchtelingenbeleid’ door de opbouw financieel te steunen en aan te moedigen in plaats van onze landen te ontwrichten door onze cultuur en etniciteit te mengen met al te vreemde invloeden.
Een modeontwerper/kleermaker uit Hamburg, Marco Glowatzki, leeft grotendeels in Syrië en bericht regelmatig in video’s hoe de situatie er ter plekke uitziet. Geloof het of niet: om die reden werd hij al 30 dagen van facebook geweerd. Positieve berichtgeving over Syrië… verboten! Merkel kan immers haar ‘beschermelingen’ niet missen, ook al zal dat op termijn haar politieke ondergang betekenen.
U kan bij Rubikon News in een verhelderend artikel (Duits; te uitgebreid om te vertalen) van april 2017 met hem kennis maken: Der unsichtbare Krieg. Nicht Assad – der Boykott des Westens verursacht große Not in Syrien.
Deze foto lichten we eruit, met de bijhorende tekst “Realiteit in Syrië: links een kerktoren, rechts een minaret, in het midden de Syrische vlag”:
Realität in Syrien: Links ein Kirchturm, rechts ein Minarett, in der Mitte die syrische Flagge
Een voorbeeld van een videoboodschap op facebook:
De Duitse regering van aflopende zaken debatteerde over de terugkeer van Syriërs:
Sinterklaasterroristen
Ook genaamd “actievoerders”, “activisten”… Eerst komen ze uit diverse zandbaklanden naar onze contreien voor ‘bescherming’, ‘een beter leven’ om vervolgens onze levenswijze kapot te maken. Meer…
Wraak voor het stoppen van drie bussen met antipietbetogers?
De ‘Dokkumse afffaire’ is van belang omdat die duidelijk maakt dat er een kloof is gegroeid tussen het overgrote deel van de bevolking en het beleid van overheden en media.
Daardoor verdwijnt het gevoel dat men door de overheid gerepresenteerd wordt en dat de media in haar opvattingen een spiegel van de samenleving zijn. Op den duur is dat geen houdbare situatie.
De verantwoordelijke overheden en media zouden er rekening mee moeten houden dat steeds meer mensen zich niet vertegenwoordigd voelen en eigenrichting vaker zal plaats vinden.
De les zou moeten zijn dat de opvattingen van minderheden serieus mogen worden genomen maar vanuit de overheden en media kritisch benaderd worden. Dat is nu onvoldoende het geval.”
Uit: Begint in Dokkum de victorie?
De verkozenen des volks trekken van leer in het parlement tegen zoveel discriminatie:
En hun conclusie in de wandelgangen:
Syrië: het is nog niet (helemaal) voorbij
In de Amerikaanse “sector” in het zuidwesten van Syrië, op de grens met Jordanië, dreigt een humanitaire catastrofe voor ca. 50.000 / 80.000 mensen in het vluchtelingenkamp Rukban. Jordanië wil niet helpen. De grens is gesloten uit angst voor aanslagen.
De VSA hadden (hebben?) in al Tanaf (of al Tanf) een basis. Het stadje ligt strategisch dichtbij de Iraakse en Jordaanse grens. Al Tanaf, dat in het begin van de zomer internationaal bekend werd omwille van de vrees van een escalatie tussen de grootmachten Rusland en de VSA. De Amerikaanse luchtmacht had daar immers – op Syrisch grondgebied – twee keer sjiïetische milities, Assads bondgenoten, aangevallen – iets wat de Russen niet over hun kant lieten gaan. Nog wel middenin een de-escalatiezone onder de hoede van de VSA. De grenslijnen zijn onduidelijk – als het om afspraken met de Russen gaat zijn de VSA niet geneigd veel details prijs te geven. Naar verluidt zou er een 55 km bufferzone afgesproken zijn waarin geen regeringsgezinde milities zouden mogen binnen dringen. Amerikaanse sector.
Een soortgelijk akkoord zou volgens Ha’aretz bij de Golanhoogte, dus verder naar het westen, voor 5 tot 10 km “afgesproken” zijn. Zou. Onduidelijkheid troef. Al dan niet gestaafde geruchten.
Het is daarom niet te verwonderen dat Rusland dergelijke akkoorden ontkent, blijft herhalen dat het om Syrisch grondgebied gaat en Rusland bijgevolg daarover niets te beslissen heeft. Onmogelijk na te gaan dus.
Blijft het feit dat de VSA er niet in geslaagd zijn met de hulp van geallieerde milities in het zuidoosten van Syrië een verbinding tussen de sjiïetische milities op Syrisch en Irakees grondgebied te verhinderen. Bij de bevrijding van de grensplaats Abu Kamal vielen ze elkaar in de armen.
En dan is er nog het Rukban vluchtelingenkamp in de Amerikaanse bufferzone. Daar zouden 50.000 tot 80.000 personen toevlucht gezocht hebben. Een humanitaire catastrofe dreigt, zo waarschuwde de VN einde oktober. Het is uiterst moeilijk voedsel en andere hulpgoederen ter plaatse te brengen.
Het kamp, dat zich in niemandsland in de woestijn zowel op Syrisch als Jordaans grondgebied bevindt – een gedemilitariseerde zone – zou bevolkt zijn met een mengeling van vluchtelingen. Zowel Syrische burgers op de vlucht voor I.S., als I.S.-gezinnen en… ondergedoken I.S.terroristen. Deze zouden naar verluidt de lakens uitdelen, bij de verdeling van hulpgoederen eerst in de rij staan, de zwaksten uitbuiten. De vrees dat hier slaapcellen van I.S. in veiligheid wachten op een kans om toe te slaan is niet denkbeeldig. Ter illustratie: een piloot van de Jordaanse luchtmacht weigerde over het kamp te vliegen met journalisten uit vrees neergehaald te worden. De Jordaanse bevelhebber in de regio, gen. Sami Kawafin, schat dat ca. 4000 I.S. terroristen zich in het kamp bevinden, met een arsenaal zware wapens.
Om deze reden weigert Jordanië meer voor het kamp te doen dan strikt noodzakelijk. Tenslotte willen ze nog een zelfmoordactie op hun grondgebied vermijden.
Waterleiding werd in de buurt aangelegd. Dat zou zo ongeveer alles zijn. Verder is de bevolking van het kamp, met grotendeels vrouwen en kinderen, aangewezen op hulpinstanties, die amper de mogelijkheid hebben hulpgoederen te leveren. De VN beloofden in september het kamp binnen enkele maanden te sluiten. Het is nog maar de vraag of de I.S. terroristen weer een vrijgeleide zullen krijgen “om slachtoffers bij de burgerbevolking te vermijden.”
ISIS Infiltrates the Rukban Refugee Camp at Jordan-Syria Border
Inside Rukban Camp, One of Syria’s Most Desperate Settlements
Wij hopen dat in Oostenrijk het gezond verstand zegeviert
Volgens Duitse media lijkt het wel of men – na het afspringen van de regeringsonderhandelingen – voor de derde keer een wereldoorlog verloren heeft. Paniek alom. Elke nieuwslezer heeft het over de desastreuze gevolgen voor de ‘Wirtschaft’.
Niet zo in Oostenrijk. De Wunderknabe Kurz voert in naam van zijn ÖVP met de FPÖ coalitie-besprekingen. Naar verluidt zouden deze goed opschieten. Beide partijen zouden het eens zijn over de consequente uitvoering van het Dublin akkoord en bijgevolg asielzoekers uit niet EU-landen terug sturen naar de EU-lidstaten die ze eerst betreden hebben. Recht op sociale hulp zou er pas komen na vijf jaar legaal verblijf in Oostenrijk, waarbij de voorkeur gegeven wordt aan steun in natura i.p.v. in geld. En voor grote gezinnen zou er een bovengrens van steun afgesproken zijn van 1500 euro. Daar bovenop een strikt terugkeerbeleid.
De ex-Groen/ex-communistische multipartijenpresident Alexander van der Bellen meende zich te moeten moeien bij de mogelijke verdeling der ministerportefeuilles. Hij is er niet gerust in en liet optekenen dat hij Johann Gudenus en Harald Vilimsky als minister zal weigeren. Waaruit de media concludeerden dat bv. Heinz-Christian Strache of Norbert Hofer wel ministerwaardig zijn.
Omdat Gudenus noch Vilimsky (tot op heden) als mogelijke ministers genoemd werden en FPÖ’s algemene secretaris Herbert Kickl slechts verwees naar een goede gespreksbasis tussen de president en Strache, vermoedt de Kurier dat het bij deze stoere weigering slechts om een ingestudeerd nummertje gaat waarbij hij zich ‘onverzettelijk’ tegen de Freiheitlichen kon tonen.
De post van buitenminister zou volgens een geuite droomwens van de M.O.-experte Karin Kneissl niet naar een politicus van de ÖVP of de FPÖ gaan, maar wel aan… haar zelf. Ze is immers partijloos en bijgevolg de meest geschikte persoon… zegt ze zelf.
Zij is juriste, arabiste, promoveerde over conflicten in het M.O. Strache zou haar aan de tand gevoeld hebben naar een eventueel interesse en zij verklaarde zich bereid. Ze zou intussen mee aan de onderhandelingstafel zitten. De onderhandelaars verwachten tegen Kerstmis een regering geïnstalleerd te hebben.
Hoe lang mogen kinderen kinderen zijn? (2)
Heel het M.O. is een kruitvat
De ene oorlog is nog niet helemaal afgelopen of een andere meldt zich aan. Zéér onrustwekkend. Kijk even mee naar een praatprogramma op tv in Saoedi-Arabië. Ze zijn het met elkaar eens: Hezbollah moet gewapenderhand uitgeroeid worden.
Lees ook: Arab League states condemn Hezbollah as ‘terrorist organization’
De R.K. kerk in de uitverkoop
De R.K. Kerk zoals wij ze gekend hebben – doop, meter, peter, eerste communie, plechtige communie, vormsel, katholiek onderwijs, huwelijks- en begrafenismis, christelijke feestdagen en heiligenviering zoals O.L.V. Lichtmis, Sinterklaas, Driekoningen, St. Antonius, Allerheiligen, Pasen, Kerstmis… het mag allemaal de schop op. Wie zich hedentendage als overtuigd christen ‘out’, heeft een behoorlijke rugzak moed nodig. Je wordt immers argwanend, spottend of op zijn minst meewarig bekeken.
Kerkleiders, priesters, bisschoppen, kardinalen, die hun volgelingen steunen, zijn witte raven geworden. Het christelijke geloof is een smet op het multiculturele, interreligieuze, verdraagzame blazoen geworden. Elke godsdienst is immers evenwaardig, toch? Even vreedzaam, even geduldig, even begripvol, even open van geest.
Een linkse geest, zelfs als de wet hiervoor moet overtreden worden:
In de toekomst zullen er naar verluidt ‘oecumenische missen’ georganiseerd worden. In Rome dan nog wel, waar het opperhoofd aller katholieken zijn beleid uitstippelt. Er zou immers nood zijn aan meer gastvrijheid… Nog meer…
De Christelijke basisgemeenschap van San Paolo te Rome (“Comunità Christiane di Base di San Paulo) (Nvdr: Sint Paulus buiten de Muren – video onderaan) zou groen licht hebben gekregen van Bergoglio (Paus Franciscus) om te gaan experimenteren met “oecumenische missen”. Lees het uitgebreid artikel…