Maandelijks archief: januari 2017
Frederick Delius: Brigg Fair, een Engelse rapsodie
Frederick Delius werd op 29 januari 1862 in Bradford geboren als zoon van een welgesteld wolhandelaar en was voorbestemd om het familie-bedrijf over te nemen. Hij vestigde zich echter in Florida om een sinaasappelplantage te beginnen. In de Verenigde Staten begon hij volledig als autodidact muziek te studeren, o.m. wegens zijn grote bewondering voor de negermuziek.
In 1886 reist hij naar Europa en ontmoet Edvard Grieg aan het Conservatorium van Leipzig. Deze leert hem de Noorse volksmuziek kennen, en overhaalt hem zich uitsluitend aan het componeren te wijden.
In 1888 gaat Delius in Frankrijk wonen en huwt in 1897 met Jelka Rosen. Vanaf 1922 komen de eerste symptomen aan het licht van de ziekte die hem later blind zal maken, zodat hij vanaf 1926 zijn composities aan zijn vriend Eric Fenby moet dicteren. Delius vermeed de omgang met componisten maar was bevriend met Gauguin en Strindberg. Hij overleed op zijn landgoed in Grez-sur-Loing op 10 juni 1934.
Frederick Delius maakte kennis met het volkslied “Briggs Fair” via zijn vriend – componist Percy Grainger, een enthousiaste verzamelaar van traditionele liedereen. De melodie maakte zo’n indruk op Delius dat hij besloot een orkestrale rapsodie te schrijven gebaseerd op dit lied. Het werd voor het eerst voorgesteld aan het publiek in 1907.
Een verslag uit Syrië, zonder poco bril
Goede Vrienden,
In Astana, dat Genève als nieuw centrum van de werelddiplomatie vervangt, hebben de gesprekken over Syrië plaats gevonden (23-24 januari). Hier werden alvast bevestigd: de onafhankelijkheid en soevereiniteit van Syrië, zijn territoriale eenheid, zijn multi-etnische en multi-religieuse eigenheid en zijn niet sektaire democratie. Het zijn allemaal eigen- schappen die de terroristen en hun westerse broodheren tot heden wilden vernietigen. Ondanks aanslagengaat de beveiliging van Syrië onverminderd verder. Ook aan deheropbouw wordt flink gewerkt. Veel zal nu afhangen van de steun die de westerse mogendheden aan de terroristen al of niet blijven geven.
“Al is Trump geen voorbeeld van een moreel hoogstaand leven, we verwachten dat zijn buitenlandse politiek werkelijk zal bijdragen tot de vrede in Syrië” zo iets zeiden we aan de Nederlandse journalist Wierd Duk. Hij gaf de inhoud hiervan goed weer, maar met zijn eigen (nogal straffe) woorden in het Algemeen Dagblad van zaterdag, dat blijkbaar door de pers ook in ons land werd overgenomen. Ik heb genoten van de overweldigend positieve reacties. Vlaanderen wordt wakker en protesteert tegen de massaleugens van de media en de elite.
Een kleine Trump-aardbeving?
Na een kort verblijf van 11-21 januari in de abdij van Postel ben ik weer veilig in Mar Yakub, Syrië. Deze week heb ik mijn laptop echter niet kunnen gebruiken omdat hij in reparatie was en pas nu krijg ik hem terug. De apostelen werkten met het visnet en wij werken met internet. En als er ergens iets hapert vallen wij stil en worden technisch werkloos. Zo kan ik nu alleen maar wat intern nieuws melden.
Hopelijk kan ik volgende week een gewoon bericht geven.
Daniel
Vrijdag 27 januari 2017
Terug thuis
Zaterdagmorgen vertrokken we in Zaventem, waar we Marc al achter een tas koffie aantroffen. In Beiroet werden we door een onbekende taxichauffeur opgewacht. Na drie kwartier hadden we elkaar gevonden. Hij bracht ons naar het appartement in Zakrit. Onderweg toonde hij een foto van hem met zijn vader, die monnik is in een orthodox klooster in Libanon. We werden hartelijk ontvangen door moeder Agnes-Mariam en zr. Carmel, die een bijzonder avondmaal hadden voorzien. De Grieks-melchitische (= katholieke) pastoor van de parochie, samen met zijn vrouw waren voor die gelegenheid uitgenodigd. In de byzantijnse ritus zijn er katholieke pastoors die gehuwd zijn en anderen die ongehuwd zijn. Verder was nog een Amerikaanse familie uitgenodigd die nu in Taiwan leeft en die inmiddels met ons partners zijn voor de hulpverlening aan de bevolking van Aleppo. Natuurlijk was ook de familie van zr. Carmel, die in de buurt woont, van de partij. Een bijzonder aangename en lange avond. Zondagmiddag hebben we de eucharistie bijgewoond, bij die pastoor in de parochie. Zijn vrouw en hun dochter zaten op de eerste rij. Een groep mannen en vrouwen vormden het koor en zongen er stevig op los. In de kerk waren nogal wat kinderen en jongeren aanwezig.
Dienstmededeling
Omwille van een ons onbekende oorzaak lag Golfbrekers gisteren er weer uit. We hebben moeten vaststellen dat er reacties verloren gegaan zijn. Het was dus niet de censuurknop die in werking getreden is. Wie zin heeft kan gerust opnieuw een reactie inzenden. In elk geval zijn we er weer. Nog een rustgevende Dag des Heren!
Duitsland doet niet mee.
België, Nederland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk hebben een akkoord bereikt over de invoering van passagierslijsten voor internationale hogesnelheidstreinen. Duitsland doet niet mee. Meer…
Terugblik
VDB
Wurlitzerdromen
Speciaal voor Mutti Merkel deze meezinger uit 1971: Ali Baba en de 40(duizenden) rovers, gezongen door een frisse France Gall, die anno 2017 armen tekort zou komen om een armlengte afstand te handhaven.
Weerbare groeten van jullie Lolita
Men zegge het voort
Beroepspolitiekers maakten van ons land een “failed state”!
Het is om niet meer te geloven. Niets werkt er nog in dit land! Justitie laat criminelen vrij wegens “procedurefouten”. Duizenden andere wetten, besluiten, reglementen en decreten zorgen ervoor dat men niet meer naar behoren kan ondernemen. De huichelaars van beroepspolitiekers roepen steeds maar jobs, jobs en jobs maar zijn de grootste vernietigers van de werkgelegenheid. De vereiste toelatingen voor de bouw van het Eurostadion blijven uit. Het project van U-Place dat de verlaten gronden van Renault Vilvoorde opnieuw tot leven zouden brengen blijft in de lade steken. De fortuinen die door de overheidsinstelling BAM reeds gedurende vele jaren werden verbrast hebben nog geen schop in de grond gekregen en laten het file-probleem in Antwerpen verder toenemen!
Al deze projecten die onmiddellijk aan duizenden werk zouden verschaffen blijven geblokkeerd. Neem nu op kleinere schaal een ander voorbeeld namelijk dit van het failliet gegane luchtvaartbedrijf VLM in Antwerpen. Vele jaren geleden waren wij nog de stichter van dit bedrijf. Toen we eind 2015 vaststelden dat het bedrijf in handen was gekomen van oplichters hebben we de ene na de andere overheidsinstantie op de hoogte gebracht. Niemand maar dan ook niemand schonk enige aandacht aan onze duidelijke verklaringen.
In plaats van in te grijpen hielp Justitie de bedriegers nog door ze te beschermen tegen hun schuldeisers en het bestaande bedrog nog met miljoenen te laten oplopen. We bezochten het Bestuur der Luchtvaart en toonden aan dat vele wetten werden over- schreden maar men wou geen enkele rekening houden met verklaringen van iemand die geen rechtstreeks belang had bij deze onderneming. Toen men enkele vliegtuigen begon te kannibaliseren en onveilig begon te vliegen trokken we opnieuw naar Brussel. We gaven een reeks voorbeelden van toestanden die rechtstreeks verband hielden met de veiligheid wiens naleving onder de verantwoordelijkheid van dit Bestuur valt. Men deed niets. Gelukkig stopte eindelijk een faling het risico op een ongeval.
Toen we VLM opnieuw wilden in handen nemen hadden we het geluk om onmiddellijk een akkoord te kunnen bereiken met Aviation Factory van Carl Legein. We zouden direct kunnen doorstarten met een vijftigtal personeelsleden en hadden van de eerste dag een rendabele onderneming. Belangrijk was om zeer snel te kunnen doorstarten.
Als een donderslag bij heldere hemel vernamen we enkele dagen later in Brussel bij het Bestuur der Luchtvaart dat een batterij ambtenaren maanden zou nodig hebben om na te kijken of mijn project wel haalbaar zou zijn! Pure waanzin. Door de belastingbetaler duur- betaalde ambtenaren die bij mij les zouden kunnen volgen op gebied van transportkennis en die zelf nooit aan één enkele persoon werk hadden verschaft, laat staan een idee te hebben van hoe een luchtvaartmaatschappij kan rendabel gemaakt worden, zaten daar te grinniken en herhaalden dat het lang zou duren om een beslissing te nemen in verband met de exploitatietoelating!
Wij beslisten toen om onmiddellijk onze verdere pogingen om VLM terug tot leven te brengen te staken.
Carl Legein bleef echter hopen dat iemand anders snel zou doorstarten om zijn talrijke opdrachten, hij is de belangrijkste huurder van vliegtuigen in dit land, uit te voeren.
En toen verscheen Harm Prins met enkele aandeelhouders op het toneel. Juist na de zomer nam hij alle vliegtuigen en wat activa van VLM over van de curatoren,huurde burelen en begon de doorstart voor te bereiden met een dozijn personeelsleden. Ook hij bereikte snel een overeenkomst met Aviation Factory van Carl Legein. Maar de “bende van Brussel” zoals wij het Bestuur der Luchtvaart reeds sedert vele jaren noemen deden opnieuw hun bijnaam alle eer aan. Ze hebben nooit kunnen verteren dat het bedrijf dat hen gedurende enkele generaties had vertroeteld met gratis vervoer in “first class” voor familieleden; vrienden en vriendinnen is failliet gegaan. SABENA zal nooit terugkomen en dus is iedere nieuwe luchtvaartonderneming in dit land een soort vijand geworden.
Daarom lazen we gisteren in de pers dat Carl Legein het wachten moe is geworden en na vele maanden trouw te hebben willen blijven aan VLM een akkoord heeft ondertekend met het Poolse Sprintair dat voortaan voor dit Antwerps bedrijf zal gaan vliegen.
Inmiddels blijven de nieuwe eigenaars van VLM reeds vele maanden wachten op hun AOC of “Airline operating License”. Hoe lang zullen die nieuwe eigenaars die onmiddellijk tientallen medewerkers extra zouden aanwerven het nog uithouden? Maandelijks lopen de verliezen met belangrijke bedragen op. De reeds in dienst genomen medewerkers moeten betaald worden, de huur loopt verder, de Fokkervloot, die binnenkort reeds één jaar aan de grond staat, kost bakken geld om de vliegtuigen in luchtwaardige toestand te houden; de verzekeringen en andere onkosten lopen steeds maar door en de nieuwe eigenaars mogen nog geen ticket verkopen zolang de “bende” de toestemming niet geeft. Maandelijks blijven de inkomsten nul en de uitgaven worden ondraaglijk! Op deze wijze moet ieder bedrijf uiteindelijk in faling gaan!
Wij hebben in dit land dringend een soort Donald Trump nodig. Iemand die er enkele uren na zijn aanstelling voor zorgt dat het volledige Bestuur der Luchtvaart aan de deur wordt gekieperd, dat de nieuwe eigenaars van VLM onmiddellijk mogen beginnen te verkopen en aan te werven, dat het file-probleem in Antwerpên prioriteit krijgt en men de werken over enkele maanden gaat starten, dat Uplace direct mag beginnen om de verlaten gronden in Vilvoorde tot leven te brengen en duizenden jobs te creeren; dat Ghelamco met de werken van het Eurostadion een aanvang mag nemen en dat er op zijn eerste werkdag duizenden nieuwe jobs uit de bus zijn gevallen!
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
Nvdr: Meestal is onze redactie het eens met Freddy, maar zijn visie over U-Place of het Eurostadion is absoluut niet de onze.
Volg Eurostadion bij http://vernieuwing.org/
“Bouw dat Eurostadion maar in Brussel”
https://www.golfbrekers.be/eurostadion-hoort-thuis-in-brussel-niet-op-parking-c-in-grimbergen/
https://www.golfbrekers.be/eurostadion-hoort-thuis-in-brussel-niet-op-parking-c-in-grimbergen-bis/
https://www.golfbrekers.be/in-de-brievenbus-geen-stadion-op-parking-c/
https://www.golfbrekers.be/anderlecht-krijgt-voetbalstadion/
Nerokkaanse ‘verontwaardiging’ na aanslag op disco in Istanboel
Geplukt bij “Het virtuele huis van Marokko op facebook”.
Te lang moeten wachten op een taalcursus?
De man die zaterdagnacht een politieagent met een mes heeft gestoken is te agressief om te verhoren. Hierdoor is nog steeds onduidelijk wat hem heeft bezield. Ook de identiteit van de man, die geen Nederlands spreekt, is nog niet bekend. Meer…
Waarschijnlijk verwarde eenzaat. Men tast in het duister…