Onderstaand lied dateert uit het jaar 2015. Ook toen werd de gastvrijheid van Duitsland niet beloond. Ook toen weigerden de nieuwkomers respect te tonen voor de gulle Duitsers. Integendeel. En de Duitse politiek weigerde de werkelijkheid te zien. Tot een oudjaarsnacht in Keulen de ‘Wir-schaffen-das’-wensdroom – even – doorprikte. Heel even. Sindsdien meent men op elke straathoek een nazi te zien die de “democratie” bedreigt in plaats van de moordenaars, de verkrachters, de criminelen, de profiteurs en relschoppers tot de orde te roepen.
We zijn benieuwd wanneer de video plotseling in de censuurkerkers zal verdwijnen…
Ist es jeder Vierte Ist es jeder Dritte Aber sie sind hier Ganz in unsrer Mitte Jeder kann es sein Keinem kann man trauen Manchmal sind es Männer Ab und zu auch Frauen
Sie wollen uns zerstören Sie wollen uns vernichten Nichts wird sie dazu bringen Darauf zu verzichten Wir möchten das verdrängen Und einfach ignorieren Uns weiter davor drücken Den großen Kampf zu führen
Willkommen liebe Mörder Fühlt euch wie zuhause Bedient euch macht es euch bequem Kurze Atempause Nichts nehmen wir euch übel Empörung nicht die Spur Ihr habt halt eine andere Umbringekultur
Jeder sieht es kommen Die Bedrohung steigen Jeder ist beklommen Keiner will es zeigen Laßt uns das vertuschen Nicht darüber reden Alle gegen alle Jeder gegen jeden
Sie pflegen fremde Bräuche So lautet das Gerücht Genaueres weiß keiner denn Man erkennt sie nicht Und wenn sie unter sich sind Dann lachen sie uns aus Nie würden sie behaupten Mein Haus ist euer Haus
Willkommen liebe Mörder Wir sind so tolerant Die Dunkelheit bricht bald herein Über dieses Land Wir reichen euch die Kerzen Damit ihr besser seht Und euch das nächste Opfer nicht Durch die Lappen geht
Willkommen liebe Mörder Ein viel zu hartes Wort Wir haben doch Verständnis Ihr nennt das nicht mal Mord Ihr tut's aus Überzeugung Und wenn man's überlegt Wir sind so schlaff und müde wir Gehören weggefegt
Nederlandse vertaling - voor zover nodig: vindt u hier.
Wie de derde wereld binnenhaalt, wordt zelf de derde wereld.
“In Duitsland bedraagt de niet-Duitse bevolking 15 procent, maar ze is wel voor 41 procent verantwoordelijk voor gepleegde strafbare feiten. Dat is een onevenwicht, die zovele jaren niet eens werd belicht, tot rechtse populisten en nationalisten deze onbalans begonnen te gebruiken. (…) Minstens tijdelijk hierop reageren en bij relevante strafbare feiten (…) de nationaliteit en herkomstland van de verdachten noemen, mag dan wel ingaan tegen de zuivere leer, maar het kan de indruk wel helpen wegnemen dat de staat zich meer interesseert voor de belangen van de nieuwkomers dan voor de belangen van haar eigen ingezetenen. Criminaliteit heeft natuurlijk naar de oorsprong niets met het herkomstland te maken. Maar bepaalde criminele gedragingen komen onder ingezetenen van sommige herkomstlanden en leefomgevingen bepaald sterk voor. Dit klaar benoemen creëert de basis om te handelen: juridisch, politiek en ook preventief”, aldus Ariane Bemmer, redactrice van het Berlijnse dagblad Der Tagesspiegel – zeker géén rechtse krant.
Momenteel woedt in veel Duitse deelstaten een discussie of men de nationaliteit en/of het herkomstland van vermoedelijke daders van zware strafbare feiten mag of moet vernoemen, of net beter verzwijgt. Terwijl ‘men’ in België de nationaliteit en/of herkomstland niet meer vernoemt, en ‘men’ dus minstens de indruk geeft dat er iets te verzwijgen valt, lijkt men in steeds meer deelstaten in Duitsland geneigd om nationaliteit en/of herkomstland voortaan te vernoemen. Al zal de electorale druk van de rechts populistische AfD en/of de links populistische BSW daar misschien niet helemaal vreemd aan zijn?
Peter Logghe
Je zou bij 34 messentrekkerijen per dag toch aannemen dat het gastland – Duitsland – hieruit lessen trekt en maatregelen neemt. Zó ver zijn ze nog niet. Men geeft schoorvoetend toe dat er inderdaad “een probleem” is, maar … u kent de gratuite verontschuldigingen inmiddels wel. Beperkte kansen, getraumatiseerd door hun verleden, taalachterstand, racisme én verwardheid. Bovendien steunen de groene Ampelministers ongehinderd en zonder schaamte de grenze(n)loze immigratie, willen niet weten van grenscontroles en hebben moeite met uitwijzingen van afgewezen asielzoekers.
Neen, voorlopig gaan ze op zoek naar de oorzaak van de hoge criminaliteitscijfers bij niet bio-Duitsers. Luister even naar deze journalist van de linkse Süddeutsche Zeitung (video is 4 jaar oud – de aangehaalde cijfers zijn intussen achterhaald… gestegen). Kortom: dat criminele buitenlanders in Duitsland oververtegenwoordigd zijn ligt aan:
ze vallen meer op door hun uiterlijk… gemakkelijker te herkennen
ze zijn jong… waarmee hij wil insinueren dat we toch allemaal jong en onbezonnen geweest zijn
Duitsers zijn eerder geneigd klacht neer te leggen tegen vreemdelingen dan tegen eigen volk… waarmee hij niets anders wil zeggen dan dat Duitsers er perfect mee kunnen leven als ze door bio-Duitsers belaagd, bedreigd, bestolen, verkracht… worden maar niet door vreemdelingen
het bekende riedeltje: genetisch is er niets mis mee. De “sociale achtergrond” speelt de hoofdrol en concludeert dat men sneller in de criminaliteit belandt als men “onder moeilijke omstandigheden opgroeit”… waardoor hij impliciet concludeert dat de overheid hen nog méér hulp moet aanreiken
Laten we het nog even hebben over uitwijzingen. Er bestaan in Duitsland méér excuses om niet uit te wijzen dan de asielzoekers zelf kunnen verzinnen. Zoals bv. uitwijzen naar Marokko en Tunesië. De Groene ministers der Ampelregering blokkeren uitwijzingen naar deze landen omdat deze “niet als veilige herkomstlanden” gelden. Duizenden westerse toeristen trekken naar deze landen op vakantie. En ja, ook asielzoekers uit die landen, erkend of niet, trekken regelmatig naar hun thuisland “op vakantie” om hun familie te bezoeken.
“Men kan niet voorbij aan het feit dat partijen die zich op het Vlaams-nationalisme beroepen stranden op een zucht van de absolute meerderheid. Nog nooit in de geschiedenis hebben zoveel Vlamingen voor meer Vlaanderen gekozen. Die groei van Vlaams-nationale partijen is geen toevallige uitschieter. Een zeldzame uitzondering niet te na is dit een constante in de Vlaamse politiek. Dit raakt wat ondergesneeuwd door het onverwachte verlies van de linkse partijen in Wallonië. Dat laat de België getrouwen beweren dat een verdere staatshervorming niet aan de orde is omdat Vlaanderen en Wallonië naar elkaar toegegroeid zouden zijn bij deze verkiezingen.
Niets is minder waar. Deze verkiezingen bevestigen meer dan ooit tevoren dat België bestaat uit twee democratieën…
… De EU legt aan België een strak begrotingsschema op om het dramatisch tekort op de begroting en de gigantische overheidsschuld onder controle te krijgen…
… 70% van het overheidstekort komt voor uit federale bevoegdheden. Specialisten voorspellen dat dit tegen 2029 oploopt tot wel 90%. M.a.w. de federale overheid is niet in staat om de opgelegde begrotingsdoelstellingen te halen. En dan moet er gesleuteld worden aan de bevoegdheidsverdeling en de verdeling van de financiële middelen tussen de verschillende overheden. Een staatshervorming dus…. een breekijzer op weg naar Vlaamse zelfstandigheid….
…En dan komt die andere optie terug in beeld: een eenzijdige stap vanuit het Vlaamse parlement buiten de Belgische grondwet om. Uit pure noodzaak…
Het is aan Vlaamse politici die nu aan zet zijn om deze historische kans te benutten. Maar dat betekent dat het belang van Vlaanderen zwaarder moet weten dan de persoonlijke carrièreplanning.”
Uit “IJzerwake tijdschrift nr. 84/85 2024”, auteur Johan Vanslambrouck
Nvdr: Omwille van een ons onbekende reden konden wij de wekelijkse brief van pater Daniël niet meer ontvangen. Wellicht moest de postduif onderweg ergens een veilige schuilplaats zoeken...
Goede vrienden,
Meditatie
Rijkdom van de sociale leer van de Kerk (1)
Dagelijks worden we bedolven onder plechtige beloften van wereldleiders en verregaande besluiten van wereldorganisaties, die schaamteloos aan de bevolking hun vrijheid, bezit, waardigheid en leven ontnemen. De desastreuze gevolgen worden met de dag duidelijker.
Het recente coronabeleid was hiervan een duidelijk voorbeeld. Op ongegronde wijze werd angst opgedreven, waardoor de overheid een totale ontwrichting van de maatschappij wilde verantwoorden. Terwijl het sociale leven gewoon werd geblokkeerd en een onevenredig aantal mensen stierven, tot armoede vervielen, ziek en depressief werden, groeiden de macht en het persoonlijk bezit van enkele superrijken met miljarden dollars.
Ook de kerkelijke autoriteiten deden slaafs mee en stemden er mee in dat alle eerbied voor een waardige viering van het christelijk geloof werd afgeschaft. Zelfs op hoogfeesten werden geen liturgische vieringen gehouden of met een heel klein aantal aanwezigen, op afstand van elkaar, met mondmaskers, zonder wijwater, zonder heilige Communie…
De grote wereldleiders en wereldorganisaties hebben hun vertrouwen verspeeld. Hun beleid blijkt gericht op de vernietiging van de vrijheid en de waardigheid van de burgers, vooral de zwaksten (ongeborenen, bejaarden, gehandicapten), de gezinnen, de kleine ondernemingen en de staten zelf. De mooie verklaringen over de rechten van ieder mens hebben nog slechts de waarde van een vodje papier. Neen, het ging voor hen niet om het leven, de gezondheid, de waardigheid en de vrijheid van de burgers in een gelukkige, welvarende samenleving. De rijkdommen van de aarde zijn hiervoor ruimschoots voldoende indien ze eerlijk verdeeld en door de oprechte inzet van mensen ontgonnen worden. Het doel bleek echter te zijn: de wereldbevolking zo efficiënt mogelijk ziek maken en verminderen om de overblijvenden dictatoriaal tot slaven te herleiden. En dit blijkt nu meer dan ooit het doel te zijn van de grote wereldleiders en wereldorganisaties, verpakt in de Nieuw Wereldorde met de mooie slogan: “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn”. Wie trapt daar nu nog in?
Het wordt tijd dat christenen hun waardigheid hervinden en de waardigheid en vrijheid van hun medeburgers verdedigen, vanuit de onverwoestbare rijkdom van het christelijk geloof, dat voortkomt uit het Woord Gods, het Oude en Nieuwe Testament. Het is de basis van zowel het geloof als van de moraal. Zo is het christelijk leven zelf al een oproep tot een sociaal en rechtvaardig leven.
Ziehier hoe de sociale leer van de Kerk uit de Schrift zelf voortkomt. Uit het Oude Testament blijven de “Tien Woorden/Geboden” als Gods geboden voor gans de mensheid van kracht (cf. Exodus 20). In het hart van Deuteronomium staat de plechtige belijdenis: “Luister, Israël. De Heer alleen is onze God. Gij moet de Heer uw God beminnen met heel uw hart, met heel uw ziel en met al uw krachten” (Deuteronomium 6, 4). Waar God niet erkend wordt, daar krijgt ook de mens geen plaats. Verder is dit boek één pleidooi voor goedheid, mildheid, barmhartigheid en menslievendheid.
De profeten treden op telkens wanneer de rechten van God of van de mensen met voeten worden getreden. Waar het volk geheel opgeslorpt wordt door eigen activiteiten en plannen zullen de profeten hen wijzen op hun eerste plicht, namelijk God eren en erkennen. En wanneer het volk door eigen liturgie verblind wordt, zullen ze duidelijk maken dat uitbuiting en verdrukking van medemensen niet kunnen toegedekt worden door vrome offers op te dragen. Amos is een bijzondere “sociale” profeet, die het verdient om bij gelegenheid eens afzonderlijk voorgesteld te worden.
Een aparte behandeling verdient ook “de tijd van de rechters”: “In die tijd was er in Israël nog geen koning; iedereen deed wat hem goed leek” (Rechters 21, 25). Het is een tijd van oorlog en veel ellende. Het gezag is gebouwd op al te menselijke overeenkomsten zonder erkenning van God. Nu noemen we dat “democratie” (?!). De samenleving is echter geroepen om bestuurd te worden door een koning die Gods gezag erkent! Indien een samenleving Gods gezag niet erkent, wordt ook de waardigheid van de mens niet gerespecteerd. Hieruit volgt allerlei ellende. “In de tijd van het rechtspreken van de Rechters, brak er in het land een hongersnood uit” (Ruth 1, 1). De tijd van de Rechters omvat enkele eeuwen. Deze uitdrukking geeft dus geen nauwkeurige tijdsaanduiding aan, maar schetst een toestand. En wat krijgen we nu? Dat is toch wel het toppunt van alle miserie. In het “beloofde land” dat overvloeit van melk en honing is er hongersnood! Dat is het resultaat van de “menselijke overwegingen” van de “tijd van de rechters”, waarbij Gods gezag niet wordt erkend. In de Schrift is er een wezenlijk verschil tussen een “Rechter” en een “Koning”. Dé Koning van Israël is God. Wie in zijn naam goed bestuurt, zal zijn instrument zijn, namelijk de levende verpersoonlijking van de Wet, die vóór alles de Wil van God doet respecteren.
Het eerste Bijbelse fundament van de sociale leer is de leer over de schepping. Hieruit begrijpen we de onvervreemdbare waardigheid van ieder mens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van God, die als Drie-eenheid zelf “gemeenschap” is. Als enig schepsel op aarde draagt hij voor altijd de goddelijke levensgeest in zich: bewustzijn, verstand en vrije wil. Man en vrouw zijn in waardigheid aan elkaar gelijk maar door hun geslachtelijke differentiatie onderscheiden en hebben elk hun eigenheid, waardoor zij op mysterieuze wijze delen in Gods eigen, nagenoeg onbeperkte scheppingskracht. De mens is geroepen om in liefdevolle relatie zorg te dragen voor elkaar en te genieten van de schepping, die aan hem werd toevertrouwd. De schepping is er voor de mens, niet omgekeerd (wordt vervolgd).
Vrouwenrechtenorganisatie vraagt hoofddoekverbod voor kinderen
De Duitse vrouwenrechtenorganisatie, Terre des Femmes, eist een “Bundesweit” verbod op de hoofddoek in scholen voor meisjes tot de leeftijd van 14 jaar. Deze Duitse ngo, die werd opgericht in 1981, liet weten dat “ze zich sinds lang inzet voor een nationale regeling tegen het dragen van de zogenaamde kinderhoofddoek in publieke onderwijsinstellingen”. Terre des Femmes sloot als volgt haar persbericht af: “Een nieuwe regeling over de zogenaamde kinderhoofddoek zou eigenlijk het verbod moeten omvatten voor alle religieuze of wereldbeschouwelijke symbolen in scholen”.
De aanleiding tot deze hernieuwde eis, die weinig aan onduidelijkheid overlaat, is een niet-representatieve rondvraag bij 784 leraars en leraressen, die Terre des Femmes organiseerde. Daarin stelden 71 procent van de ondervraagden dat ze in een school stonden waarin meisjes onder de 14 jaar een hoofddoek dragen. 31 procent van de ondervraagde leraars en leraressen had “steeds” of “meestal” de indruk dat de meisjes deze hoofddoek niet vrijwillig droegen.
In het persbericht citeerde Terre des Femmes een leraar: “De hoofddoek wordt steeds meer gedragen als een symbool van afgrenzing. Steeds meer gecombineerd met andere klassieke islamitische kledingstukken. Het gaat allang niet meer alleen om de hoofddoek. Ook meer radicale vormen zoals de chador zijn steeds meer vanaf het vijfde of zesde schooljaar te zien (…). Westerse geklede meisjes worden vaak beschouwd als “onrein” of “haram”. Het woord Kuffaat wordt steeds meer gebruikt”, aldus deze vrouwenrechtenorganisatie. Kuffaat is een Arabisch woord en betekent zoveel als ongelovige.
Voor de volledigheid vermeld ik graag dat de rechts-nationalistische AfD in maart 2024 nog een wetsvoorstel in de Bundestag had ingediend om een nationaal verbod van de kinderhoofddoek in publieke scholen in te voeren. Het voorstel werd door alle andere partijen verworpen.
Hoe men het ook draait of keert, de islamisering van ons onderwijs is een problematiek waartegen best zo duidelijk en zo snel als mogelijk wordt opgetreden. Voor er geen weg terug is. Dit is alvast ook de boodschap van deze vrouwenrechtenorganisatie die weinig nieuwe vrienden zal maken aan ‘islamgauchistische’ kant.
Vroedvrouwen willen niet in Gay Pride en worden heropgevoed
Neen, dit is geen verhaal uit de onzalige Sovjettijden. Italiaanse vroedvrouwen die zich vragen stelden bij de relevantie van de aanwezigheid van de Orde van Verloskundigen op de Gay Pride, werden hiervoor op de vingers getikt en moeten verplicht een LGBTQ-cursus volgen.
In juni laatstleden stuurden 64 vroedvrouwen uit verschillende grote steden uit Lombardije (noorden van Italië) een brief aan de Italiaanse Orde van Verloskundigen. De brief was een reactie op de beslissing van hun beroepsvereniging die had laten weten aan de Milano Pride te zullen meewerken en als orde mee op te stappen. In de Open Brief vroegen de vroedvrouwen dat de Orde van Verloskundigen zich voortaan zou beperken tot de professionele taken van verloskundigen. De 64 dames wezen er de Orde fijntjes op dat “de orde ten opzichte van haar leden een apolitieke en niet-activistische opstelling moet aanhouden, en dat ze zich dus niet moet inlaten met initiatieven van bewegingen, partijen, lobby’s van welke ideologie dan ook om zo haar autonomie en onafhankelijkheid te bewaren”. De vroedvrouwen lieten niet na te onderstrepen dat ze wel degelijk achter inclusie staan en dat ze tegen “discriminatie op basis van ras, geslacht, religie, en andere” zijn, zoals de deontologische code van verloskundigen stelt.
Er hangt een bepaald totalitair sfeertje, toch?
De dames vroedvrouwen hadden op een antwoord gehoopt, een antwoord waarin de Orde van Verloskundigen haar standpunt zou corrigeren of bijstellen. Maar het antwoord dat ze van de voorzitster van de Orde, Nadia Rovelli, ontvingen, heeft hen verbijsterd. Mevrouw Rovelli roept deze verloskundigen namelijk dringend op om “deel te nemen aan cursussen voor socio-sanitaire professionelen, georganiseerd door het Hoger Instituut van de Gezondheid, cursussen met als titel ‘De transgender bevolking: van gezondheid naar rechten’ en ‘Intersex-personen: tussen gezondheid en rechtsregels’.
De lessen hebben als doel “te strijden tegen sociale exclusie en discriminatie van transgenderpersonen”, aldus het Italiaanse dagblad La Verità op 10 juli laatstleden. Het komt er eigenlijk op neer dat verloskundigen, die op een strikt professionele manier willen werken, als transfoob worden weggezet, omdat ze de uitsluiting van transgenders in de hand zouden werken. Boven steeds meer sociale beroepscategorieën hangt stilaan een totalitair sfeertje dat doet denken aan de ideologische ijver van sovjetzeloten. Terreur en repressie kijken steeds om het hoekje mee.
Stilaan merkt zelfs de grootse open-grenzen-fan dat de omvolking een onrustwekkende omvang krijgt. De sinds jaren opgekropte frustratie wordt zichtbaar. Het gaat al lang niet meer om de dood van drie kinderen die vermoord werden door een tweede-generatie immigrant. Het gaat ook niet om “extreemrechtse haat” ten opzichte van migranten. Het gaat om de dagelijkse realiteit waarbij de eigen bevolking zich in de steek gelaten, geminacht voelt door de politieke machthebbers.
