Categorie archieven: opinie

Alexander Dugin en de VSA (deel 4)

Geplaatst op door
  • De VSA, “full spectrum dominance” de titanische mogendheid?

In vorige artikels bekeken we de conflicterende denkvormen in de verschillende beschavingen: apollinisch (rangorde), dionysisch (bemiddeling) en cybelisch. Zie: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbrekers

Volgens Dugin is het cybelische in het Westen weer dominant geworden in de late moderne periode. De aardegodin Cybele is de Grote Moeder of Magna Mater. Daarvan komt het woord materialisme. Alle krachten van de materie moeten nu worden ontplooid en geharnast, alles is grondstof tot omvorming, planten, dieren, mensen, hun gender en DNA. Tegen 2050 is de fusie van mens-machine voorzien. Cybele hield in de onderwereld de agressieve Titanen in bedwang. Als die los geraken, ontstaat een “war of the worlds”.  Ze zijn zeer populair in tv-reeksen en videogames.

Is de VSA de los gelaten titanische mogendheid gezien hun schijnbaar onbeperkte technische, militaire en financiële mogelijkheden?  Het verzekeren van “full spectrum dominance” en wereldheerschappij?

  • Amerika, het licht gaat op in het Westen. Een geleerdenrepubliek, een technocratie?
De Zuilen van Hercules. “Plus ultra” of “Er is meer voorbij deze plaats”

“New Atlantis” heet het profetische boek van de grondlegger van de moderne wetenschap, Francis Bacon. (pdf) Het werd in 1626 postuum uitgegeven. Op de kaft zie je een schip varen tussen de Zuilen van Hercules (Nauw van Gibraltar). Daar staat bij “plus ultra” of “er is meer voorbij deze plaats”. In de Oudheid stond er volgens de legende bij de zuilen gemarkeerd: “Nec plus ultra” m.a.w. “Er is niets verder”.  De Grieken en Romeinen kenden de kustvaart maar meden de oceaan zelf.

In “New Atlantis” droomt Bacon over een geleerdenrepubliek die in Amerika gevestigd is. Voor de Europese geleerden zal het licht voortaan opgaan in het Westen en niet meer in het Oosten. Amerika, de eerste technocratie?

  • Amerika occult

Het dollar-teken zou afgeleid zijn van die twee zuilen. Een dollar is immers een S-teken met twee evenwijdige balken.

De Twin Towers (2001) doen ook denken aan de zuilen van Hercules. Waren ze bedoeld als het portaal van een nieuwe dimensie?  Het terrein wordt niet in die vorm heropgebouwd. Niet nodig, we zijn de nieuwe dimensie al binnengetreden, de versnelde cybelische fase, de RESET, de fusie van mens en machine (2050), de ultieme technocratie komt er aan.

  • We zien of het “werkt”

Dugin waardeert een oorspronkelijke kracht die in Europa niet aanwezig is. Het heet pragmatisme en is geformuleerd door de filosoof William James (1842-1910). Dat gaat niet uit van de opdeling subject-object en kijkt gewoon of iets “werkt”. Werkt het, dan is het OK, werkt het nu niet, ook OK, dan komt er iets anders. Dat is bij uitstek dionysisch…

De Europese filosofie is altijd uitgegaan van subject-object. Denk aan Descartes (“Ik denk dus..”). Denk aan Hegel waar de “subjectieve” geest zich in de geschiedenis “objectiveert”.

Dt heeft geleid tot een staatsvorming met “checks” en “balances”. Het 1ste amendement (vrije meningsuiting) en het 2de amendement (wapenbezit) maken massale censuur op het internet en massale bewaking zoals bij lockdowns moeilijk. Het verschilt erg van deelstaat tot deelstaat.

In de supranationale EU is censureren veel makkelijker, de EU-commissie heeft die macht naar zich toegetrokken en uitbesteed aan de “publiek-private samenwerking” met big tech.

  • Politieke correctheid doodt eigenheid

De “politieke correctheid” slaat echter toe sinds de jaren 1970 en verspreidt zich vanuit de VS over de wereld. Denk aan LGTB+, “cybelisch” feminisme. Links is in de VS bijna volledig “woke” geworden, er is geen anti-oorlogs of anti-globalistisch links meer zoals in de anti-WTO-protesten in Seattle (1999). Politieke correctheid is de grote gelijkschakelaar van de Westerse wereld. Wie geen homohuwelijk enz. kent, is achterlijk, “illiberaal” en moet “regime changed” worden.

De dag na de inhuldiging van president Trump (21 januari 2017) betoogden in de VS honderdduizenden in de Women’s March, ook “pussy march” genoemd door hen zelf. Ze kozen “pussy” omwille van de roze mutsen, sommige betogers waren ook gekleed in roze vagina-outfit. Ze betoogden tegen het “patriarchaat” van Trump. Ging Trump de Amerikaanse vrouwen deporteren naar de keuken, naar de harem? Waarover gaat het eigenlijk?

We leven in een versnelde Cybele-fase. Is Cybele feministisch? Dit is feminisme van de derde fase. De eerste fase waren de politieke rechten, de tweede de pil en abortus, de derde is de breuk met maatschappelijke en biologische bepaaldheden. De Cybele-feminist zegt:

“Je kunt niet gelukkig zijn als vrouw omwille van al die bepaaldheden. Mannen houden gewoon het patriarchaat in stand. Kap ermee. Maak dat je meer macht krijgt dan zij en leef je leven.” 

De oorlog van allen tegen allen in een geatomiseerde wereld.  Alles/iedereen is grondstof tot omvorming bij Cybele. Geslachtsverandering, hybrides, chimera’s. De Cybele-priesters in het Midden-Oosten waren ontmande mannen. … Is Cybele niet de spiegel van onze tijd?

Tenax

U bent wat u eet

Geplaatst op door

Wie pizza of een toast Hawaï eet, heeft niet alleen geen goede smaak, maar is bovendien een racist. Wereldverbeteraars die achter elke boom, elke lantaarnpaal of struik, onder elke steen een racist vermoeden, vinden dat de naam van de pizza, resp. toast, met stukjes ham en ananas een andere naam moet krijgen. Want… u raadt het nooit… de naam “Hawaï” gebruiken is culturele toe-eigening, ergo: racistisch.

Reden: de naam Hawaï moet aan de deeg of snee brood een exotisch tintje geven maar heeft in werkelijkheid niets met de Hawaiiaanse keuken of cultuur te maken. De naam wordt dan ook misbruikt, schrijft de groep PoC/Migrantifa op facebook.

Bovendien, en dat is helaas maar al te waar, is de naam verbonden met het verleden, met kolonisatie en toe-eigening. De VSA heeft de eilandengroep gewoon geannexeerd, het vorstendom afgeschaft en de inboorlingen veramerikaniseerd.

Wat niet belet dat u geen ananas op uw pizza of toast mag eten. Bestel dan echter gewoon een pizza met ananas, luidt de raadgeving.

Hoe lang duurt het nog vooraleer de onschuldige en eerder smakeloze pizza margherita, met tomaten, mozzarella en basilicum, geviseerd wordt? Tenslotte is die pizza naar de vroegere Italiaanse koningin Margaretha genoemd (1851-1926), die eerder afwijzend stond t.o.v. een gekozen parlement. Zij zou later Benito Mussolini gesteund hebben. Een pizza van en voor fascisten dus.

Rassismus-Vorwürfe: Hawaii-Pizza und Toast Hawaii sollen umbenannt werden (mangfall24.de)

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Geplaatst op door 
Wegens de herkenbaarheid en de continuïteit van de reeks handhaven we dezelfde titel, ook al verblijft pater Daniël momenteel in Postel.

Goede Vrienden,

Zaterdag beleefde ik een bijzondere avond in wat ik wil noemen “een catacombekerk in de Kempen”. In een groot huis heeft de eigenaar een kapel. Bovendien is hij zijn huis aan het uitbreiden voor een grote groep mensen. Ik celebreerde de Eucharistie voor ‘n 35-tal mensen. Daarna was een maaltijd voorzien en gaf ik enige uitleg over mijn ervaringen in Syrië en in het klooster Mar Yakub. En de mensen waren bijzonder gul om de slachtoffers van de aardbeving te steunen. God zegene elk van hen overvloedig! Het was voor mij ook een proef. Nog steeds bijna potdoof kon ik mijn voordracht toch brengen.

De volgende dag vierden cfr Jean en ik “de zondag van de orthodoxie” (van de iconen) te Etterbeek bij de Syrische gemeenschap aldaar. De strijd rond de iconen heeft in het oosten een grote verwoesting aangebracht, welke pas in 843 beslecht werd. Dit wordt in de byzantijnse liturgie op deze eerste zondag van de vasten gevierd. De Grieks-Melchitische katholieke kerk van de heilige Johannes Chrysostomus in Etterbeek is nieuw met een prachtige iconostase. De 200 aanwezigen waren vooral jongeren. De stijl is wel “Syrisch”. Wanneer we als priesters in processie door de middengang de Eucharistie begonnen, was er een groep gelovigen aanwezig. Bij het Evangelie zat de kerk helemaal vol! Daarna was er koffie en iets te eten. We ontmoetten jonge mensen uit heel Syrië: Homs, Aleppo, Damascus… Het was een echt mooie dienst en een hartelijk contact met vele Syriërs. (https://www.kerknet.be/vicariaat-brussel/nieuws/mijn-nieuwe-parochie)

Daarop volgde nog een bijzonder warme ontmoeting met de familie van cfr Jean bij hen thuis.

Woensdagavond celebreerden we de eucharistie samen met onze prior in de kapel van het contactcentrum voor de trouwe groep van de charismatische vernieuwing. Het was een bijzonder hartelijk weerzien en wederzijdse bemoediging. Donderdagmorgen had ik eindelijk een ontmoeting met een oorspecialist die mijn doofheid een klein beetje heeft kunnen wegnemen. Daarna kwam Peter Vereecke me halen voor een avond in Sleidinge. Wat een geweldige avond met ’n honderdtal, allemaal wakkere mensen, die me niet aankeken alsof ik van een andere planeet kom. Integendeel! Neen, het was niet, zoals ze zeiden, mijn enthousiasme, het was hun enthousiasme, dat de avond zo bijzonder maakte. Het zijn mensen die, tegen de stroom in, terug de waarheid in de maatschappij willen laten zegevieren en de waardigheid van mensen willen herstellen. Zij zijn het die mij als een wervelwind door enkele plaatsen in Vlaanderen slingeren.

Nvdr: Ter kennismaking met en duiding van Peter Vereecke: klik hier.

En deze avond ben ik in levende lijve voor een laatste conferentie aanwezig in het centrum Xaverianenstraat 13/003 te 8200 Brugge (19.30 u) op uitnodiging van Agnes Jonckheere.

Maandag 6 maart komt Brecht Arnaert met een ploeg naar de abdij voor een uitgebreid interview voor zijn schitterende Epoché waarmee ik aan de laatste week van van mijn verblijf hier begin.

Nvdr: Ter kennismaking met en duiding van Brecht Arnaert: klik hier.

God zegene al deze enthousiaste en gulle mensen. Ja, ze hebben me naast hun bezieling ook nog een flinke financiële steun gegeven voor de slachtoffers van de aardbeving in Aleppo en Lattakia en voor de groeiende armoede in Syrië.

P. Daniel, 3.3.23

Luister naar mijn woorden, maar kijk vooral niet naar mijn daden

Geplaatst op door

Vakbonden en werkgevers beslissen morgen over verlenging brugpensioen: “Hetze rond Leemans komt ongelegen” (www.hln.be/)

De ‘hetze’ komt ongelegen? Het schaamteloos misbruik van het systeem, dàt komt pas echt ongelegen!

Brugpensioen dateert uit de jaren ’70. Toen was er grote werkloosheid door een overaanbod op de arbeidsmarkt toen de babyboom-generatie op de markt kwam, gastarbeiders toestroomden en de economie door de oliecrisis in een zware recessie ging. Het antwoord toen was brugpensioen om ouderen sneller op pensioen te sturen zodat jongeren hun (arbeids)plaats konden innemen. Wie betaalde dat? De staat, wij allemaal dus. Van toen dateert de gigantische schuldenput.

Nu hebben we een tekort op de arbeidsmarkt, zowel in aantal, als met de juiste competenties. Herscholing en bijscholing tijdens de loopbaan en ook beter loon naar werken door enerzijds hogere salarissen en anderzijds lastenverlaging op arbeid en tenslotte een beter evenwicht tussen gezin en loopbaan zijn het antwoord. Daarvoor kiest Vlaams Belang. Mensen afschrijven eens ze een bepaalde leeftijd bereikt hebben is economisch, financieel en moreel niet te verantwoorden! Van het systeem misbruik maken om vervroegd uit te kunnen bollen is degoutant. Men begrijpt bij de systeemvakbond niet eens waar anderen zo verontwaardigd over zijn, wat op een fundamenteel mentaliteitsprobleem bij de vakbond duidt.

Arbeid adelt. Niet omdat we allemaal de beste zijn, maar wel ons best doen. En daarvoor moeten we opnieuw beloond worden. Eerlijke lonen voor eerlijke arbeid. Niet omdat we jaloers moeten zijn op anderen, maar omdat elk het zijne moet hebben.

Tom Vandendriessche

Omdat we het niet kunnen laten, een afscheidsliedje voor de uitgebluste Leemans:

Zogezegd

Geplaatst op door

“Woorden terugnemen of zachter maken. De inhalige erven van Roald Dahl wilden dat flikken bij de grote schrijver op wiens lijkzak ze al jaren teren. En de foute uitgever werkte hier in eerste instantie graag aan mee. Misschien worden de Russische uitgaven sowieso gekuist. Ze hebben daar namelijk nogal tere zieltjes.

Gisteren ben ik meteen naar mijn notaris gegaan om ervoor te zorgen dat er na mijn dood niet aan mijn woorden gemorreld wordt. Door niemand. Een dikke nicht blijft een dikke nicht. En dan heb ik het niet over mijn nichtje, maar over een buurman. Of moet ik daar van maken: een corpulente meneer die graag met zijn moeder naar ballet gaat?”

Citaat uit “Heerlijk Helder Heineken” van Youp van ‘t Hek

Juist op tijd om te laat te zijn

Geplaatst op door

Voor de tweede keer reageerde de N-VA te laat in een belangrijk dossier om iets ten goede te kunnen veranderen. Onkunde, onwil? … Schuldig verzuim!

  • Zoals met het beruchte Marrakesh-migratiepact, dat ook lag te rotten in de onderste schuif van N-VA kopstukken Jan Jambon, Theo Francken en partijleider Bart De Wever. Pas toen het Vlaams Belang haar hakken in het zand zette, kwam er beweging bij de regeergeile Niveanen.
  • En nu een soortgelijke gemiste kans met het capaciteitstarief. We citeren DS:

“Maar met haar vordering, die onder meer een schending van het gelijkheidsbeginsel en van het evenredigheidsbeginsel inhield, komt Demir van een kale reis thuis. Dat heeft er vooral mee te maken dat ze bijzonder laat komt met haar vraag.

De beslissing om een capaciteitstarief in te voeren, heeft de Vreg al in 2020 genomen. Daaraan gingen ook verschillende consultatierondes vooraf. Maar nooit heeft de Vlaamse overheid geprotesteerd. ‘Uit geen enkel stuk dat door het Vlaams Gewest in het debat werd gebracht, blijkt dat het om inhoudelijke bezwaren tegen de invoering van het capaciteitstarief zou gaan’, schrijft het hof in zijn arrest.”

Demir krijgt ongelijk in geschil over capaciteitstarief

“Den Bach runter”

Geplaatst op door

Kent u de Duitse uitdrukking “den Bach runter gehen”? Het betekent zoveel als “kapot gaan, mislukken…”

Die uitdrukking flitste door ons hoofd toen we het volgende vernamen:

Mehr als vier von zehn Frauen zwischen 18 und 34 Jahren sind der Auffassung, aktuell psychisch erkrankt zu sein. 41 Prozent der befragten jungen Frauen gaben in einer Befragung für den AXA Mental Health Report an, aktuell unter Depressionen, Angststörungen, Essstörungen, Zwangsneurosen oder anderen psychischen Erkrankungen zu leiden.

Das sind bei jungen Frauen fast zehn Prozentpunkte mehr als in der Gesamtgruppe der Befragten. Bei Männern dieser Altersgruppe waren es nur 30 Prozent, die sich als psychisch bezeichneten.

Unter Studierenden und Schüler:innen ab 18 Jahren lag diese Quote bei 42 Prozent. Offenbar gibt es in dieser Altersgruppe eine sehr starke Zunahme, in der Befragung vom Vorjahr lag dieser Wert lediglich bei 12 Prozent, das entspricht einem Anstieg von 30 Prozentpunkten.

Korte vertaling van de onheilsboodschap die de Tagesspiegel verspreidde:

Meer dan vier op de tien vrouwen tussen 18 en 34 vinden dat ze psychisch ziek zijn. Inderdaad, 41% van b.g. leeftijdsklasse zou momenteel aan depressies, angsttoestanden, eetstoringen, dwangneuroses e.d. lijden. Daarmee kloppen ze de mannen met 10%; dezelfde leeftijdsgroep had “slechts” 30% soortgelijke psychische klachten. Studerende vrouwelijke wezens van 18+ : 42%. Goed voor een stijging van 30% in één jaar.

Als nuchter-denkende, via onze genen woke-virusresistente buitenstaander reageerden we onmiddellijk met: “niet moeilijk met deze Duitse groen-rode-streepje-blauw weg-met-ons regering”. De Duitsers hebben het aan zichzelf te danken. Moeten ze gewoon andere partijen naar de regering sturen. Met hun woke-, geslachts- en feministisch geïnspireerde politiek kan het niet anders dan dat de bevolking stilaan begint door te draaien. Je moet in het huidige Duitsland beter op je woorden letten dan vroeger in de DDR. Voor het minste zijn de tere tenen van de een of andere gekwetste groep vertrappeld. Uiteraard in hoofdzaak door blanke normale mannen.

En het probleem wordt er niet beter op als de vrouwen langer studeren. Integendeel: hoe meer leerstof ze verwerken, hoe ongeschikter ze worden voor een relatie. Vooral dan als ze psychologie studeren. Die zijn voor hun leven beschadigd. Mannen in een trouwlustige leeftijd maken best een grote boog rondom hen heen. Zo niet worden ze meegezogen in een neerwaartse spiraal richting psychiatrie.

Tja. Pakweg een eeuw geleden zou het niet waar geweest zijn. Toen was de mening dat vrouwen aan “hysterie” lijden (uit het oud-Griekse ὑστέρα hystéra, in het Nederlands “baarmoeder”) en bijgevolg ongeschikt waren voor de universiteit. B.g. peiling bij “niet-studerende wezens” zou wellicht een ander resultaat geven. Wie niet die luxe heeft, is immers met de dagelijkse – normale – zorgen bezig en niet met verzonnen wantoestanden die leiden tot een angstpsychose.

Intussen dendert de Duitse groen-rode-streepje-blauw regeringstrein verder. De groene buitenlandministerin Annalena Baerbock – het had erger gekund: ze was tenslotte ook kanselierin-kandidate – laat geen enkele kans onbenut om haar ideologie op te dringen. Samen met ontwikkelingsministerin Svenja Schulze heeft ze een concept uitgedacht voor een “feministische buitenlandpolitiek”.

Bent u ook zo benieuwd hoe “de on-/onderontwikkelde landen” gaan reageren op hun woke-agenda? Met heel de geslachten-santeboetiek, de trans-waanzin en het inclusieve taalgebruik? Met “missoirs” voor de drukbezette moderne vrouw? Gaan “ontwikkelingssubsidies” slechts richting zuiden stromen als zij de woke-religie omarmen? Want laat er geen twijfel over bestaan: “feministisch” gaat niet uitsluitend over vrouwenrechten, maar ook over de regenboogrechten.

Droge realistische kritiek van blanke normale mannen: “Het kost gewoon meer geld. Een onuitputtelijke bron voor de geslachtenideologie.”

https://youtu.be/fHKRYnywQzs

De maatschappij zonder ‘samen’leving

Geplaatst op door

Het aantal huwelijken in Frankrijk halveert

De cijfers spreken voor zichzelf: het aantal huwelijken in een kerk bedroeg in 2008 in Frankrijk 88.564, in 2019 was dat aantal gehalveerd tot slechts 44.951. Het is echter niet louter een ‘katholiek’ verschijnsel, maar eerder een maatschappelijke malaise, zegt socioloog Jean Viard aan de zender France Info: “We evolueren naar een maatschappij van individuen, die apart leven, we hebben onderbroken levens, met een explosie van celibatair leven”. Viard, die vroeger de socialiste Ségolène Royal steunde, is nu een van de steunpilaren van Emmanuel Macron.

Deze vleesgeworden anti-Elchardus zingt de lof van de postmoderne, links-liberale maatschappij. “We zijn een maatschappij van de individuele vrijheid. In het privéleven en in de democratie. Men gaat niet stemmen als het hem of haar niet interesseert. Ik vergelijk de afwezigheid bij verkiezingen vaak met kinderen tijdens het huwelijk. Men kan zeggen dat het een met het ander niets te maken heeft, maar ik zeg u dat deze beide zaken veel zeggen over de individuele autonomie in onze maatschappij, die een maatschappij is die zich ‘gedeconstrueerd’ heeft.

Het is duidelijk dat de instituut van het huwelijk zijn beste tijd heeft gehad in Frankrijk. 60 procent van de kinderen wordt geboren buiten het huwelijk. Eén op de twee huwelijken in de regio Ïle-de-France eindigt binnen de 5 jaar op een scheiding. Ook de gemiddelde leeftijd waarop wordt getrouwd, is een indicatie dat een en ander totaal verkeerd loopt: vrouwen trouwen nu gemiddeld op 37-jarige leeftijd in Frankrijk, mannen op 40-jarige leeftijd. Meer dan de helft van de woningen in Parijs worden bewoond door alleenstaanden. Jean Viard heeft nog cijfers: “30 procent van de meisjes zegt dat ze geen kinderen willen”, en “37 procent van gediplomeerde meisjes wil geen kinderen omwille van de klimaatcrisis”.

Dat het resultaat niet bepaald geruststellend is, mag duidelijk zijn. “In 1970 werden in Frankrijk 393.686 huwelijken geregistreerd, in 2019 waren dat er 227.000, waarvan 221.000 tussen mensen van verschillend geslacht en 6.000 tussen mensen van hetzelfde geslacht”, zegt Viard. Wat Viard – en daarin laat hij zich natuurlijk kennen als een echte links-liberaal – vergeet te vermelden, is de toename van existentiële angst bij de West-Europese jeugd. Want als elk perspectief zowat ontbreekt, en als alle maatschappelijke steunpunten stilaan als los zand door de vingers glijden, blijft alleen de angst. En zet men niet meer de stap naar een huwelijk of kinderen.

Het is net die verkruimeling van onze maatschappij, die professor emeritus Marc Elchardus in zijn boek “Reset”* op de korrel nam. Want hoe maak je uit deze autonome individuen, die elke band met angst tegemoet zien, een samenhangende, solidaire levensgemeenschap? Dan wordt het meestal heel stil aan liberale kant….

Peter Logghe

*Boekbespreking “Reset”