Maria, het Syrische vluchtelingenkind, dat stierf omdat de Griekse autoriteiten geen hulp wilden verlenen. Zo’n titel haalt altijd de mediakoppen. Goed voor een vervolgverhaal over wanhoop en wreedheid. Over egoïsme en onmenselijkheid. Blijkt dat het verzonnen was door “Der Spiegel”.
Als zelfs “Der Spiegel”, na onderzoek, toegeeft dat het “zelf” fouten heeft gemaakt… Het zou gaan om verslaggeving uit de maand augustus over een zgz. gestorven vluchtelingenkind aan de EU-buitengrens, m.n. de rivier Evros, de scheidingslijn tussen Turkije en Griekenland.
In se gaat het om de beschuldiging dat de Griekse overheid de zgz. dood van een kind, Maria, op Grieks grondgebied had kunnen verhinderen. “Vluchtelingen” zouden aan “Der Spiegel”-journalisten een gsm-foto van een kind gestuurd hebben, een kind dat er bleekjes uitzag en met gesloten ogen op de grond lag, met een blauwe plek aan een been. Volgens de afzender van de foto, een getuige-vluchteling: een beet van een schorpioen.
Blijkt dat er te dikwijls en te nadrukkelijk de voorwaardelijke wijs gebruikt werd. Zou, zou kunnen, hadden, vermoeden, dachten, eventueel, misschien…. Dat “vluchtelingen” alle middelen gebruiken om naar de goudpotten van het westen te geraken, is begrijpelijk. Echter… linkse persmuskieten doen zelfs niet de moeite een tip na te gaan. Alles kan en mag om de omvolking aan te moedigen en goed te praten.
Nadien kwam er een minuscule mea-culpa van “Der Spiegel”: “we zijn nog een keer heel grondig gaan nakijken…” Juist. Dàt kunnen wij ook vanachter onze laptop.
Het motto “Geen mens is illegaal” wordt gevolgd door een geplande volgende actie in het onderwijs, “Geen leerling mag buizen.”
De rood-groene deelstaatregering van Nedersaksen heeft een onderwijshervorming op het oog, waarbij geen enkele leerling zich nog aangemoedigd zal voelen om zijn/haar/x best te doen. Punten en rapporten horen er dan niet meer bij. U kent het adagio: alles moet inclusief zijn, de laatsten zullen de eersten zijn. Omgekeerde discriminatie…
De nieuwe deelstaatregering o.l.v. Stephan Weil (SPD) zou een akkoord gesloten hebben bij de vorming van de coalitie waarbij scholen “de mogelijkheid krijgen afstand te doen van een prestatiebeoordeling van de leerlingen”. Het mag niet verbazen dat de groene cultuurministerin Julia Willie Hamburg er vaart achter zet. Zij vindt dat de scholen de ontwikkeling van hun leerlingen te eng zien en dat de scholen bijgevolg meer vrijheid moeten krijgen… voor zover hun vrijheid strookt met haar onderwijsvisie.
Punten geven, rapporten schrijven… ho maar, da’s discriminerend. Slechts bij een afsluitend (lager of middelbaar) schooljaar zouden de scholen dan toch nog de ondankbare taak van scheidsrechter tussen voldoende en onvoldoende mogen uitoefenen. Grote of grootste onderscheiding zijn begrippen die sowieso geschrapt werden. Die fijne nuances, kwetsend voor bepaalde groepen, behoren tot de eerste helft van de vorige eeuw. Wanneer het vooruitstrevend idee van Frau Ministerin Hamburg in een wettekst zal omgegoten worden, is momenteel niet bekend.
Als we nu eens naar de zgn. Bildungsmonitor 2022 (met kaart) onder de loep nemen, dan vindt men de deelstaten Saxen en Beieren op de voorste plaatsen met meer dan gemiddelde resultaten. Niet toevallig deelstaten die eerder conservatief geregeerd worden. Daarentegen zijn de klassiek rood-groen geregeerde deelstaten lantaarndragers. Meer dan waarschijnlijk het resultaat van “vooruitstrevende” onderwijsexperimenten van rood-groene regeringen. Het afschaffen van een rapport maakt daar deel van uit.
De groene cultuurministerin Hamburg vindt dat men met haar maatregelen doelbewuster op de noden van de kinderen kan ingaan: “Veel scholen hebben ervaren dat leerling:innen geen baat hebben bij een rapportcijfer, omdat dit niet verraadt wat ze nog moeten leren.” U heeft dit goed gelezen. Een onderwijsministerin die niet achterom kijkt naar de prestaties maar wel vooruit, naar dat wat de lieve kindertjes nog moeten leren. En om die reden krijgen ze dus geen evaluatie van de reeds (on)verteerde kennis.
Wij hebben bij ons in Vlaanderen Ben Weyts, die probeert de lat hoger te leggen dan dat wat de minst presterende aan kan. En toch hebben we moeten vaststellen dat onze grote kleinzoon zijn 6de jaar basisonderwijs mocht verlaten zonder examens, zonder rapport. Iedereen geslaagd! Dat 1/4 der leerlingen uit exotische landen afkomstig was, amper meewerkte in de klas, geen huistaken moest afleveren, resp. lessen leren, dat zij sowieso jaar na jaar, alle klassen van het lager onderwijs doorgeschoven werden, dàt zou een verklaring kunnen zijn. Zou. Een onderscheid maken staat immers gelijk aan discriminatie, racisme e.d. verwerpelijke levenshoudingen. En dan maar klagen over ongelijke kansen, beperkte toegang tot het hoger onderwijs en vooringenomenheid bij sollicitaties.
Als er geen verschillen of waardebepaling meer mogelijk is, hoe kunnen kinderen dan nog overtuigd worden hun best te doen, hoe kunnen ze dan te weten komen waarin ze uitblinken en welke studierichting niet bij hen past?
Paus Benedictus XVI is niet meer onder ons. Een erudiet man, een rechtlijnig christen. Officieel trad hij om gezondheidsredenen terug. In werkelijkheid kreeg hij een mes in de rug door kerkleiders en politici die het niet eens waren met zijn christelijke, conservatieve levenshouding en beleid van de R.K. Kerk.Het is bijna een wonder dat hij nog zo lang heeft mogen leven…
Zijn opvolger, de door de linkse kerk omarmde Bergoglio, heeft dé oplossing voor begane zonden – hoe zou men anders een Vaticaancoup kunnen beschrijven? – nl. ook zonder berouw kan de zondaar absolutie krijgen. Eigenlijk niet veel anders dan wat justitie grotendeels beslist met criminelen. Lees in dit verband: https://www.katholiekforum.net/2022/12/21/bergoglio-altijd-absolutie-ook-zonder-berouw/
U herkent zonder enige twijfel een vluchtig gesprek aan het verkiezingslokaal: “voor de goei gestemd?” Een knikje, zonder verdere uitleg. Een gemiddelde Vlaming is karig met informatie over zijn loon en kiesgedrag. Wij niet. U kent inmiddels onze voorkeur. Omdat we niet anders kunnen. Tot het tegendeel bewezen wordt. Geen enkele partij is perfect: de leidraad, de richting moet echter kloppen.
Zender CBS Sports wist vrijdag te melden dat Cristiano Ronaldo over stag was gegaan voor een luttele 75 miljoen dollar per jaar bij de Saoedische voetbalclub Al Nassr. Naar verluidt heeft men, ondanks zijn werklozenstatuut, behoorlijk aan zijn mouw moeten trekken eer hij zich liet overtuigen.Reken daarbij nog eens de extraatjes en dan komt u op het dubbele of meer.
TopGear Nederland meldt dat de vader van vijf de luxe bolide cadeau kreeg van zijn vriendin Georgina Rodriguez. De Rolls-Royce Dawn is een cabrio die in Nederland meer dan 460.000 euro zou kosten. Onder de kap vind je een V12 met twee turbo’s en een vermogen van 570 pk. Combineer dat vermogen met een gewicht van bijna 2.500 kilo en je hebt de ingrediënten voor een duur abonnement op de pomp.
Als hij die RR mee neemt naar het Saoedische Prachtland, zal het verbruik van zijn kerstgeschenk hem allicht geen zorgen hoeven te baren.
De liberalen ondergraven zichzelf door zich vertwijfeld op regeringsdeelname te concentreren i.p.v. consequent hun programma te verdedigen. Niet alleen hier, ook in Duitsland, waar de FDP de rood-groene federale coalitie mocht vervoegen.
Af en toe wordt er dan een poging gewaagd om de kiezer ervan te overtuigen dat de liberalen op het beleid hun stempel zetten.
Wat niet lachend kan gezegd worden…
Christian Lindner, FDP-boegbeeld en federaal minister van de Duitse financiën, treedt zo af en toe uit de rood-groene schaduw van zijn coalitiepartners met “gedurfde” voorstellen. Zonder enige kans op succes. Hij heeft alle reden om zenuwachtig te zijn. Zijn partij kon het afgelopen jaar niet overtuigen en de vooruitzichten voor 2023 zijn eerder slecht: in de deelstaten Berlijn, Hessen, Bremen en Beieren worden dan nieuwe plaatselijke regeringen gekozen. Als hij de tendens niet kan doorbreken, dan zou de FDP uit vier parlementen kunnen verdwijnen. De kiezers zijn nl. niet bepaald onder de indruk van een FDP, die
tegen de traditie in, een schuldenberg goedkeurt
een ideologische energiepolitiek voert, die de economie en de klassieke FDP-kiezer niet ten goede komt
zich helemaal laat (ver)leiden door de woke-retoriek door woordvoerders als queer-aanbidder Sven Lehmann en anti-discriminatie-suffragette Ferda Ataman, op de bevolking los te laten.
er geen graten in ziet dat men in de toekomst één keer per jaar de “geslachtsidentiteit” zal kunnen veranderen.
En dan schiet FDP-er Christian Lindner, zoals ene Alexander Decroo, in een voluntaristische kramp, m.a.w. hij lanceert voorstellen, met een omgekeerd evenredige kans op succes. De groen/rode coalitiepartners leiden de dans. Zij zien immers geen enkele reden om het vehikel, dat ze voor de schone schijn in het beleid dulden, te doen groeien. Dat de FDP inmiddels existentiële zorgen heeft laat hun (Russisch-)Siberisch koud.
Eeuwenlang bracht het Kerstfeest de grootste feeststemming in de gezinnen en in heel de maatschappij met originele kerstversieringen en flikkerende lichtjes, kerstliederen uit alle landen, aangrijpende verhalen en gedichten rond de kerstboom met kerststal. Ze gaven aan het private en openbare leven een ongekende diepte en drukten de onuitroeibare hunkering uit van de mensheid naar verlossing en vrede.
Al is de nood aan vrede en heil in onze wereld groter dan ooit, de kerststemming in de samenleving is nu sterk verminderd. Ook bij christenen is niet alleen de kerstsfeer maar tevens het besef van het unieke kerstgebeuren zelf aan het verdwijnen.
Met het fris en helder geloof van een bekeerling en de beeldrijke taal van een groot schrijver heeft de Engelse letterkundige Gilbert Keith Chesterton (1874-1936) het goddelijk mirakelspel van Kerstmis in al zijn grootheid opnieuw doen herleven. Zijn boek “De eeuwige mens” toont eerst: “De mens in het hol”. Vervolgens legt hij uit hoe ook God een holbewoner werd: “God in de grot”.
In Bethlehem hebben de uitersten elkaar ontmoet. Een hulpeloos Kind met onbeperkte macht werd daar geboren. En dit gebeurde niet op het wereldtoneel maar geschiedde als het ware “onder de wereld”. Het eerste bedrijf van het goddelijk treurspel vond plaats op een niet verhoogd en niet verlicht podium, waarvan zelfs het gordijn was neergelaten. “In het geheim van Bethlehem was het de hemel die zich onder de aarde bevond”. En deze “revolutie” werd ontdekt door gewone mensen uit het volk, zoals de herders: “…omdat hun geest het minst was besmet en verkild door de spitsvondigheden van de filosofieën en het bederf van de overbeschaving”. Ja, deze herders hadden hun Herder ontdekt. De plaats waar zij Hem vonden was geen campus van een universiteit of een academie maar “een plaats waar dromen waarheid werden”. In de verschillende landen worden de herders voorgesteld met de kleding, en in de omgeving van de plaatselijke bevolking. Denk maar aan de grote Vlaamse dichter en schrijver Felix Timmermans (+ 1947) en zijn “Kindeken Jezus in Vlaanderen”, dat toen in zovele parochies als kerstspel werd opgevoerd.
Nvdr: een Vlaamse opvoering hebben we niet gevonden, wel de vertellingen hieronder, uit Duitsland en Nederland. Het Duitse “hoorspel” is een aanrader voor bewonderaars van de taal van Goethe. Ook de Duitse taal wordt vandaag immers besmet met de “mondialisering” en een gebrek voor eigen fierheid. De volledige Nederlandse tekst van Felix Timmermans kan u via dit bruggetje lezen.
En de meesten van ons beseffen wel “hoe waar deze dwaling is”, hoe wijs, christelijk en katholiek. Bovendien komt hier ook het beste van de mensheid samen. Met de wijsgeren uit oosterse landen, “gekroond met de majesteit van koningen en bekleed met de geheimzinnigheid van wichelaars”: de wijsheid komt naar haar bron. Het hadden Confucius, Pythagoras, Aristoteles of Plato kunnen zijn. Ze vertegenwoordigen het zoeken van de oude leer naar de diepste waarheid, naar God. Boeddha zou “uit zijn onpersoonlijk paradijs gekomen zijn” om een Persoon te aanbidden en Confucius “zou de tempels, waar hij zijn voorvaderen vereerde, verlaten om te komen knielen voor een Kind”. En het is dit Kind dat de heidense deugden en heidense overtuigingen aantrekt, want “de kerk bevat wat de wereld niet bevat”.
Moderne pogingen van syncretisme brengen vele geesten in vervoering. Theosofen willen een parlement van godsdiensten samenroepen en bouwen een pantheon voor de hereniging van alle volken. Moslims, hindoes, boeddhisten, tolstojaanse vredesapostelen, troubadours zoals Franciscus, Calvinisten en Quakers… allen samen in één wereldgodsdienst. Helaas, “ze kunnen nooit iets groters maken dan het Credo”, zonder dat ze het verminken. Ze verwijderden namelijk altijd iets wezenlijks uit het kerstgebeuren en het was niet iets goddelijks maar meestal iets menselijks: de Moeder, de herberg, de herders, de wijzen of de soldaten van koning Herodes. Hun pantheon diende slechts voor een club van waanwijzen. De christenen weigerden resoluut Jezus Christus in dezelfde rij te plaatsen en “dat was het keerpunt van de geschiedenis”, want hierdoor werd belet dat de wereld zou sterven “aan de breedheid van opvatting en aan de verbroedering van alle godsdiensten”. Onbeperkte tolerantie leidt immers naar de grootste dictatuur. De katholieke geloofsbelijdenis is veel meer dan wijsbegeerte. Ze is, zoals geen enkele andere godsdienst katholiek, nl. universeel, voor alle mensen van alle tijden. De herders vertegenwoordigen het joodse volk, de wijzen alle andere volken. Samen vormen ze de twee-eenheid van de Kerk van Jezus Christus.
Kerstmis is echter niet alleen zalige vreugde, zoals “een brahmaanse vredesconferentie” of een “Scandinavisch winterfeest”. Het is feestvreugde in een loopgraaf. Het klokkengelui van middernacht heeft iets van de klank van zware kanonnen van een pas gewonnen veldslag. De mystieke figuren in het mirakelspel zijn de Moeder en de engelen, maar er is ook de dreiging van Herodes, die een oproep is tot voortdurende waakzaamheid. Kerst Iconen drukken dit uit doordat de kribbe al de vorm van een doodskist heeft. Het hoogste en meest waardevolle kan slechts verkregen worden “vanuit de diepte vanuit strijd”.
Toen Christus geboren werd, nam de Olympus, de woonplaats van Zeus, nog steeds de plaats van de hemel in. ”De wijsbegeerte zat nog op haar verheven gestoelte en zelfs op de tronen van de koningen, toen Christus geboren werd in de grot en het christendom in de catacomben”.
We mogen de optimisten de beschaving niet laten verwisselen met weldoend comfort. Herodes blijft op post als de blijvende bedreiging voor de strijdende Kerk. En de grot is niet alleen de plaats van Jezus’ geboorte maar ook van zijn dode lichaam. Het katholieke kerstgebeuren bevat volgens Chesterton drie verschillende en tegengestelde elementen, die alleen maar in de Kerstnacht tot eenheid gemaakt kunnen worden. Er is vooreerst het instinctmatige, onuitroeibare menselijke verlangen naar een hemel als naar een vaderhuis. Zovele dichters en scheppers van mythen doorheen de eeuwen beschreven een sprookjesland als hun verlangen naar een heiligdom van een god of naar een verblijf voor gelukzaligen. Het tweede element is een wereldbeschouwing die alle filosofieën ver overtreft en zich richt tot alle soorten mensen in alle mogelijke gemoedsgesteltenissen. Ze is tegelijk veelzijdig, gevoelig en veelomvattend. Ze beschouwt de wereld, niet door één enkel venster zoals de oude stoïcijn of de moderne agnosticus maar door honderd vensters tegelijk. Het derde element is de uitdaging voor de strijd. Het christendom spreidt zijn armen wijd open voor iedere goede gedachte en elk waardig initiatief maar zet zich schrap en bekleedt zich met “een ondoordringbaar harnas voor iedere vorm van dwaling”. Kortom, het kerstgebeuren is tegelijk “algemeen en énig”. Geen andere geboorte van een god of van een godsdienst stichter lijkt in de verste verte op de Kerstnacht. Wie dit ontdekt, weet zich gedwongen “een beter mens” te worden. Alles wat in ons voorbijgaande vertedering is, wordt dan “een eeuwige ontroering”. (Volgende week over de Kerk die telkens sterft en verrijst).
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 30.12.22
Nvdr: Beelden uit Mar Yakub, kersttijd 2011:
Flitsen
De aangekondigde inwijding van het grootste Christusbeeld in Saidnaya is uiteindelijk om een ons onbekende reden uitgesteld.
De 23e ’s avonds vierden we creatief en ludiek de verjaardag van moeder Agnes-Mariam samen met de verjaardag van een moeder van een van de christelijke gezinnen die nauw met ons verbonden zijn.
Zoals Hillary Rodham, de bedrogen eega van liegende president Clinton, die als buitenlandminister der exceptionele VSA naar Irak trok en als een quasi GI-Jane daar landde, onder het vuur van scherpschieters, de geplande welkomceremonie ging niet door, in de plaats daarvan haastte zij en haar gevolg zich, diep gebukt naar de wachtende auto’s. Hillary gaf later toe dat zij zich verkeerd uitgedrukt had.
Vervolgens toont Tulsi Gabbard de beelden zonder spervuur, zonder gevaar en zij stelt dat “liegen bij politici heel gewoon is”, in alle partijen.
Zoals George Santos (Rep.) die zijn c.v. een beetje opsmukte en op Tulsi’s vraag of hij zich niet schaamt antwoordt hij door de bal in het kamp van Biden te leggen. Alsof hij wil zeggen dat als Biden mag liegen, dan mag hij dat ook.
Politici en schaamte volgen niet de wet van de communicerende vaten.
Vermits het teruggrijpen naar vorige kiescampagnes af en toe tot een bijzonder “verrijkend” inzicht kan leiden, resp. lijden, krijgt u van ons nog als inleiding van het Dries-betoog deze kleine amuse gueule uit 2014 mee:
