Johan Sanctorums nieuwjaarsbrief,

“… gemaakt met Natuurlijke Intelligentie”

In de laatste dagen van 2023 doe ik voor één keer wat van me verwacht wordt: een nieuwjaarsbrief schrijven met wensen en intenties. Voor wie gehaast is met de bubbels en niet verder wil lezen, ziehier meteen de slotsom: zo verwisselbaar mainstreamjournalistiek is, zo onverwisselbaar en eigenzinnig moet ActaSanctorum blijven. De uitzondering op de regel. Een korte trip door medialand.

Lees verder: https://sanctorumblog.wordpress.com/2023/12/30/gemaakt-met-natuurlijke-intelligentie/

Vlaamse struisvogels

“… De neergang heeft zich vanaf het begin van deze eeuw ingezet, toen het begrip ‘inclusiviteit’ opgang maakte, als alternatief voor excellentie. Niet toevallig zaten toen socialistische onderwijsministers (Frank Vandenbroucke, Pascal Smet) aan de knoppen.

De regel van drie werd vervangen door de gelijkheidsregel: iedereen moest mee kunnen, en het welzijn van de leerling werd de alles bepalende factor. Deze pret- en pamperpedagogie werd vooral vanuit linkse hoek aangeprezen als een bezegeling van de diversiteit. Terwijl ze vooral een motor van de nivellering werd. De leerachterstand van allochtone kinderen en jongeren, meestal te wijten aan het feit dat hun thuistaal het Nederlands niet is, waardoor ouders soms niet eens een rapport kunnen lezen, creëerde een klasnorm die de middelmatigheid institutionaliseerde. Uitblinkers werden een probleem.

Soit, dat is allemaal oud nieuws, maar de malaise maakt dat we ondertussen steeds verder verwijderd geraken van toplanden als Singapore, Finland en Estland, landen die beseffen dat grijze hersencellen de belangrijkste grondstof vormen.  Ze koppelen cultureel identiteitsbesef aan gezonde principes van meritocratie (niet de afkomst telt, wel inzet en gedrevenheid), waarin persoonlijk initiatief wordt aangemoedigd….”

Enkele citaten uit het deprimerend opiniestuk van Johan Sanctorum: “Beste Jan Jambon, hoe ga je innoveren met quasi-analfabeten?” Hoewel quasi iedereen met een beetje gezond verstand weet wat de oorzaak is van de neergang van het Nederlandstalig onderwijs, mag dit niet gezegd worden… op straffe van excommunicatie. We willen hier niet op de man spelen, maar wat voor nut heeft een zgz. Vlaams-nationale partij aan het hoofd van de Vlaamse regering als die slaafs de marsbevelen en denkwereld van de linkse, politiek-correcte kerk overneemt en uitvoert? … Binnen tien dagen zingen we weer uit volle borst “Ze zullen hem niet temmen…” De huidige leeuwen hoeven niet getemd te worden, integendeel. Het lijkt wel alsof ze massaal op een groepsoperatie lobotomie ingeschreven hebben.

Willen we het nog eens over verloren stemmen hebben?

Lege doos berichtgeving

U heeft waarschijnlijk ook de reclamefilmpjes gezien die ons een kudde-slecht-geweten moet aanpraten, de “pakkende” tv-spots over bloeikes-van-kinnekes die met een rammelende maag én bijpassende lege brooddoos naar school gaan. Voor zover ze überhaupt een brooddoos* hebben.

*een hebbeding in de kringwinkels voor 0.25 euro

“… Maar schuilt er achter dit fenomeen altijd elementaire, materiële armoede? Of gaat het meer om verwaarlozing, een gebrek aan ouderlijke focus, aan gezinsstructuur, allerlei chaotische ochtendtoestanden waardoor de boterhammen niet gesmeerd geraken? Weten sommige ouders eigenlijk wel wat de bedoeling is?

Meteen kunnen we de koe bij de horens pakken, en ons afvragen of gezinnen waar de voertaal geen Nederlands is (ondertussen zo’n 20% voor heel Vlaanderen), niet veeleer een soort cultuurarmoede vertonen, een gebrek aan affiniteit met normen en waarden die er bij ons toe doen. Of gewoon de taal niet (willen) spreken. Er zijn lege of ontbrekende boterhammendozen, maar er is ook het huiswerk dat niet gemaakt wordt, communicatie vanuit de school die thuis niet opgenomen wordt, agenda’s die niet nagekeken worden enz.

Dit gaat dus dikwijls niet over een materieel tekort, maar over normvervaging en de nevenschade van onze veelkleurige multiculturele samenleving die een gemeenschappelijke sokkel van waarden heeft opgegeven. Iedereen doet maar wat op zijn eigen vierkante meter, de school moet behalve onderwijs geven ook nog voor zorginstelling spelen. In feite komt ze aan het eerste nog nauwelijks toe….”

Lees Johan Sanctorums’ Daar is de lege boterhammendoos weer…

Black Varnish heeft zijn beste tijd gehad

De tijden dat je zonder complexen naar een Handige Harry-paradijs trok om daar carboline of black varnish te kopen om de paaltjes van de omheining, het hekje van het kippenhok of de steunpilaren van de patio een weer-en ongediertebestendige laag tegen alle mogelijke kwalen van de natuur en de moderne tijd te geven… die tijden zijn al lang voorbij. De carboline, u weet wel, met dat indringend teergeurtje en die bij zonneschijn een gaatje in je huid brandde als er een spatje op je terechtkwam, die werd door de groene jongens verboden en vervangen door groene carboline, die de kleur van ochtendurine heeft en die slechts de illusie geeft iets gedaan te hebben om de houten constructie een langer leven te geven.

Alles moet immers duurzaam zijn. Maar producten die ervoor zorgen dat ze langer kunnen dienst doen, die bijgevolg de duurzaamheid bevorderen, die werden door marsmannetjes op de verbodslijst gezet samen met onkruidverdelgers, zodat je gedwongen wordt, i.p.v. één keer in het voorjaar, nu in elk seizoen met een nepmiddel van hetzelfde merk en/of een behoorlijke dosis chloor te sproeien om je tuinpad, je oprit onkruidvrij te houden. Er bestaan tegenwoordig ook branders met een gasfles, die het onkruid een vurig einde berokkenen; echter: dan wordt de aarde weer ietsie pietsie opgewarmd. Of je kan ook een elektrisch exemplaar, zo eentje waarmee je oude lagen verf kan wegbranden, gebruiken; echter dan verbruik je elektriciteit en die is nu peperduur. Bovendien steekt het onkruid, zowel bij de verwijdering door een gasbrander als met de elektrische blazer, binnen max. twee maanden opnieuw de kop op. Een andere oplossing zou eruit kunnen bestaan de voegen te vullen met cement zodat er geen enkel groen sprietje de kans krijgt daar wortel te schieten. Maar dat mag ook niet meer. We moeten ontharden. Bij ons in het dorp heeft men er een wedstrijd van gemaakt: tegelwippen. Er hoeven niet per se tegels gewipt worden; ook dalles, kasseien, grint of een laag beton komen in aanmerking voor de beste wipper. Wie het meeste gewipt heeft kan een prijs winnen, een duurzame prijs geschonken door het appelblauwzeegroen project der Vlaamse regering, uitgereikt en begeleid door een kus van de charmante Zuhal Demir. Wie daarenboven zijn gazon twee kontjes hoog heeft laten groeien, die wordt uitgenodigd op het wollensokkenfestival van ministerin Tine.

We wilden nog iets kwijt over de samenstelling van aangeboden verpakkingen javel; de goedkoopste is de meest versnedene. Als je daarmee sproeit, dan kan je even goed een Robbendoes lezen. En wat ons deze zomer opviel: in onze omgeving zijn er in geen enkele supermarkt nog 5 liter bussen te vinden. Slechts de kleinere van 2 liter, al dan niet met een lavendelgeurtje. Dit alles om een ontradend, milieubeschermend effect te creëren. We hebben nog de wintermaanden om over een effectief actieplan van de b.g. problemen na te denken.

Dat u bovenstaande frustraties te lezen krijgt, is de schuld van Johan Sanctorum. Hij bracht ons op b.g. gedachten met zijn dagboekbijdrage van gisteren; een aanrader. Klik op onderstaand bruggetje:

Wokes willen nu zwarte houtbeschermer uit de rekken – Kan het nog gekker?

von der Leyen laat zich niet langer voor schut zetten

la mouche & 3 fois rien: FAUTEUIL-VALISE

“… Heel eerlijk: denkt u dat Erdogan die sofagrap ooit met Angela Merkel zou durven uithalen? Of Thatcher in haar tijd? Von der Leyen kreeg de plaats waar ze thuis hoort, en de grinnikende Michel werd er zo licht van dat hij ei-zo-na met stoel en al opsteeg, onder het gezang ‘Alle Menschen werden Brüder’. Ik wed dat ze in Ankara nog altijd niet bijgekomen zijn. Sorry dat ik altijd de kant van de grapjassen kies.”

Lees Johan Sanctorums: Koffieke, pralineke, Ursula? Wat Turks fruit misschien?

sofagate-zorgt-voor-dolle-pret-op-het-internet~

seksistisch-of-niet-waarom-werd-von-der-leyen-naar-de-sofa-verwezen-tijdens-ontmoeting-met-erdogan

Geen volk, geen volksgezondheid

… Helaas voelen mensen zich amper nog vertegenwoordigd door de politieke klasse. De particratie heeft een flink deel van dat mooie driemachtenstelsel uitgehold. De parlementsleden hebben zichzelf gedegradeerd tot knopjesdrukkers. Dáár ligt het kalf gebonden. Het parlement is oerlui en ambitieloos, stelt ook Matthias Storme vast. En erger nog: de burger/kiezer trekt er cynische conclusies uit. België is vandaag het EU-land met de hoogste besmettingsgraad, en een evenredig laag bodempje burgerzin. Toevallige samenloop?…

… In een failed state als België, met een Vlaamse deelstaat die evenmin daadkracht uitstraalt, is de overheid gedoemd om steeds strengere regels uit te vaardigen die steeds minder worden opgevolgd. De opgedrongen multicultuur en het gevoel van vreemde te zijn in eigen land, drukken elk identitair gemeenschapsbesef, onmisbaar in het beheersen van deze crisis, de kop in. Finaal zijn en blijven we individualistische plantrekkers en ontduikers. In tijden van pandemie bepaald ongezond. De ene dag vervloek je de Chinezen, de andere dag benijd je hen. Wat zij teveel hebben, hebben wij misschien wel te weinig. Geen volksgezondheid zonder volk, zullen we van die simpele vaststelling toch maar vertrekken?

Lees: Johan Sanctorums ‘Geen volk, geen volksgezondheid

Ayatollah Joël

Gisteren werd gezondheidseconoom Lieven Annemans nèt niet standrechtelijk geëxecuteerd in de 7de Dag. Johan Sanctorum breekt voor hem een lans in antwoord op roddelnonkel Joëls frustraties:

Zoals u ongetwijfeld weet, bevalt De Morgen-columnist Joël De Ceulaer elke week van een ‘Open brief’ waarin hij zijn misprijzen ventileert ten aanzien van een landgenoot die zich misdragen heeft. Hij doet dat met veel verontwaardiging en moreel vertoon, alsof de schrijver zelf van engelenstof gemaakt is. Dat is natuurlijk niet zo, het is een pose, of misschien wel een wanhoopskreet van een links-progressistische journalist, schrijvend voor een krant die haar oplage tussen 2014 en 2019 met 38% zag dalen. Toeval of niet: de periode waarin ene Joël De Ceulaer de redactie kwam versterken. Dit helemaal terzijde.

Aanbevolen leesvoer: Beste Joël De Ceulaer, u bent als een ayatollah die elke week een fatwa uitspreekt

P.S. Dit hebben we ook nog onthouden. Jan Jambon kreeg het behoorlijk op zijn heupen toen hij door de twee scherpslijpers van de nullenzender onder de poco hakbijl gehouden werd, geen kans kreeg een antwoord op het salvo vragen te formuleren: “Mag ik misschien 7 woorden achtereen zeggen… het is tenslotte de 7de dag…”

Foertmoment

Gerelateerde afbeelding

“Als ik het echt beu ben, nodig ik een handvol vrienden en vriendinnen uit om met mij het glas te heffen, in het mijne een overdosis van straf spul waar ik niet meer van wakker word. Zonder camera’s of pers. Die uitgenodigde intimi doen niks strafbaars, want hulp bij zelfdoding is volgens de Belgische wet zelfs toegestaan. Heb ik geen zin in gezelschap, dan doe ik het wel solo, met een goeie pornofilm en/of een streepje Wagner. Maar Gwendolyn Rutten wil ik niét in mijn buurt, ook niet in mijn hoofd, en het liefst zou ik willen dat ze ophoudt met kakelen, ieders leven proberen te regelen terwijl haar eigen partij stilaan het stadium van het voltooide leven nadert.”

Aanbevolen literatuur: lees hier Johan Sanctorums 1 november- overpeinzing.

Johan Sanctorum: wie wil er brulkikkers?

Johan SanctorumIn zijn zomer-essay fileert Johan Sanctorum het dilemma tussen migratie en xenofobie, – tussen nuttige verspreiding van nieuwe genen, en even nuttige immuniteitsreflexen tegen Trojaanse paarden.

Het dilemma van Lampedusa

Waarom migratie nodig is, en racisme nuttig

Neen, ik zou ook niet willen dat ze in mijn tuin neerstrijken. Waarom gaan die mensen toch ook niet gewoon ergens op een camping staan. Om dezelfde redenen dat echte wielerliefhebbers nooit het fietspad gebruiken?  Lees verder…