Geen volk, geen volksgezondheid

… Helaas voelen mensen zich amper nog vertegenwoordigd door de politieke klasse. De particratie heeft een flink deel van dat mooie driemachtenstelsel uitgehold. De parlementsleden hebben zichzelf gedegradeerd tot knopjesdrukkers. Dáár ligt het kalf gebonden. Het parlement is oerlui en ambitieloos, stelt ook Matthias Storme vast. En erger nog: de burger/kiezer trekt er cynische conclusies uit. België is vandaag het EU-land met de hoogste besmettingsgraad, en een evenredig laag bodempje burgerzin. Toevallige samenloop?…

… In een failed state als België, met een Vlaamse deelstaat die evenmin daadkracht uitstraalt, is de overheid gedoemd om steeds strengere regels uit te vaardigen die steeds minder worden opgevolgd. De opgedrongen multicultuur en het gevoel van vreemde te zijn in eigen land, drukken elk identitair gemeenschapsbesef, onmisbaar in het beheersen van deze crisis, de kop in. Finaal zijn en blijven we individualistische plantrekkers en ontduikers. In tijden van pandemie bepaald ongezond. De ene dag vervloek je de Chinezen, de andere dag benijd je hen. Wat zij teveel hebben, hebben wij misschien wel te weinig. Geen volksgezondheid zonder volk, zullen we van die simpele vaststelling toch maar vertrekken?

Lees: Johan Sanctorums ‘Geen volk, geen volksgezondheid